جنبش راه سبز - خبرنامه

شرکت گسترده ی مردم در انتخابات و پیروزی قاطع روحانی یکبار دیگر نشان داد که مردم کشورمان هوشیارند و ارزیابی درستی از شرایط دارند. آنها پیروزی خود را به مثابه " نه " بزرگ به استبداد و خفقان و گشایش روزنه ها ی امیدوار کننده جهت رهانیدن کشور از خطر تجاوز خارجی و انسداد داخلی جشن گرفتند. آنها شور و هیجان و سرزندگی را به کشور باز گرداندند و خط بطلان بر منادیان مرگ جنبش مدنی کشیدند.

متاسفانه بخشی از تحریم کنندگان تلاش دارند حرکت منطقی توده های مردم را ناشی از فریب خوردن و تحکیم استبداد قلمداد نمایند و از طرفی با طرح شعارهای تند و احیانا نارس و زود هنگام ، مسیر اصلاح گام به گام را به انحراف کشانند.

از رئیس جمهور هنوز بر مسند تکیه نزده و سکان را تحویل نگرفته ،خواستار آزادی فوری زندانیان سیاسی و رفع حصر "که البته خواستی منطقی و مورد تاکید او بوده است " را خواستارند . حضور سریع زنان در استادیوم ها را انتظار دارند و او را مسئول بازداشت های اخیر قلمداد مینمایند. بدنبال گشودن بایگانی اسنادند "جدا از تشخیص سره از ناسره آن ،همانگونه که برای موسوی هم مطرح کردند" و همه و همه برای اینکه به توده های مردم القا نمایند که شما اشتباه کردید. و ما گفتیم. غافل از آنکه سالهای متمادی است با تحلیل های نادرست خود ، ره به جایی نبرده و خنوز در چنبره درگیریهای خود و اینکه کدام نقش پیشقراول را ایفا نمایند،باز مانده اند.
آنها از دیگر سو حرکت اخیر را ناشی از خواست ولایت مطلقه و مهندسی انتخابات میدانند که شاید مشروعیتی کسب نماید و کشور را از یک قیام و شورش عمومی احتمالی برهاند.

بهر حال باید توجه داشت یا اقای خامنه ای تشخیص داده که برای جلوگیری از یک قیام عمومی و یا تهاجم خارجی که منجر به فروپاشی کشور و همچنین رژیم میگردد ، باید عقب نشینی نماید و با تحت فشار توده های مردم مجبور به عقب نشینی شده است ، که در هر دو صورت پیروزی مردم است که رقم خورده است.

در این شرایط لازم است که با هوشیاری و دقت در طرح خواستها وشعارهای مرحله ای ،صبور بود تا دولت جدید تشکیل و از دریچه گشوده شده نور و روشنایی بر فضای تیره کشور تابیدن گیرد .امید است با پیگیری توده های مردم و روشنگران اجتماعی این مهم تحقق یابد.

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

در طول تاريخ به‌‌ويژه در دوران غيبت، در اثر كوتاهى و غفلت و يا جهل و نادانى بدعت‌‌هاى زيادى در دين ايجاد مى‌‌شود و اشخاصی به جهت منافع زودگذر دنيوى خود به خيال اينكه عدول از احكام الهى آنها را زودتر و يا راحت‌‌تر به آن اهداف مى‌‌رساند بسيارى از احكام قرآن و اسلام را ناديده مى‌‌گيرند يا آنها را به ميل خود تفسير و تأويل مى‌‌کنند و درنتيجه، اسلام واقعى به فراموشى سپرده مى‌‌شود، پیامبر فرمود: لَا یَبْقَى‏ مِنَ‏ الْإِسْلَامِ‏ إِلَّا اسْمُهُ‏ وَ لَا مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ " " از اسلام جز نامی و از قرآن جز رسمی باقی نخواهد ماند" در روایت است که زمانی که امام زمان ظهور و دین اسلام را معرفی میکند به خاطر آن تحریف ها و بدعت ها ،مردم احساس میکنند که دین جدیدی آمده است. آن حضرت پس از ظهور، اسلامی را معرفی میکند که بنا به فرموده امام صادق مطابق با اسلام پیامبر است: "قَالَ یَصْنَعُ کَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَهْدِمُ‏ مَا کَانَ‏ قَبْلَهُ‏ کَمَا هَدَمَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَمْرَ الْجَاهِلِیَّةِ وَ یَسْتَأْنِفُ الْإِسْلَامَ جَدِیداً". "امام زمان بر شیوه پیامبر رفتار میکند و آنچه از نشانه های گذشته (مانند جاهلیت) باشد از بین می برد همانگونه که پیامبر نشانه های جاهلیت را از بین برد". ایشان احكام خداوند را به همان صورت كه صادر شده است به اجرا درمى‌‌آورند و هرگونه ظلم و ستم و امتياز طلبى‌‌هاى نادرست اجتماعى را از متوليان دروغين امور سلب مى‌‌كنند مثل اینکه امام اسلام جدیدی را ارائه می دهد. بديهى است كه با مشاهده چنين وضعى حتى برخى از متوليان مراكز مذهبى و فرهنگى نيز به مقابله با آن حضرت برخواهند خاست.

یکی از مسائلی که در طی زمانهای گذشته از مسیر دستورات اسلامی فاصله گرفته است حق و حقوق انسان ها و به خصوص حقوق زنان است. زنان که نیمی از جمعیت انسانی را تشکیل می دهند با وجود رشد فراوان اجتماعی و فرهنگی که نسبت به صدر اسلام پیدا کرده اند ولی از بسیاری از حقوق خدادادی خود محرومند. البته ایدئولوگهای اسلامی بخصوص در مقام نظریه چنین تصوری ندارند ولی غالب انسانها از مذهبیون گرفته تا دیگران، نگاهی ابزاری به زن دارند و فقط نوع آن متفاوت است. در حوزه خانواده زن را نه به عنوان زن بودنش بلکه به خاطر مادر بودن و همسر بودنش می ستایند، در حوزه اجتماعی نه به عنوان مدیریت درستش و پر کاری و کم توقعی او که به عنوان کمک خرج مردان، در حوزه سیاست نه به عنوان کسی که می تواند مشکلات کشوری را حل و فصل کند بلکه فقط به عنوان رأی دهنده به آقایان و... بالاخره در هر جا به گونه ای.

وقتی امام زمان ظهور کنند اعلام خواهند کرد که خميرمايه زن و مرد در آفرينش يكسان است و از شخصيّت و فطرت مشتركى بر خوردارند. " فأقم وجهك للدين حنيفاً فطرت الله الّتى فطر النّاس عليها…" او می آید تا همانند رسول الله احیاگر حقوق زنان باشد. او خواهد گفت که اسلام زن و مرد را دو انسان می داند که هر کدام باید به اقتضای فطرت و طبیعت خود در مسیر درست خویش حرکت کنند .

او نگاه مرد سالارانه از زنان را نقض میکند و میگوید دلیل برتری و شایستگی جنسیت نیست بلکه تقواست: "ان اکرمکم عند الله اتقیکم". تساوى حقوق زن و مرد را حقيقتى مسلّم میداند امّا تشابه و همانندى را نادرست. زیرا که ساختار آفرينش زن و مرد و نيازهاى جسمى و روحى آنان متفاوت است لذا باید زن حقوق متناسب با خود را به دست آورد.

او می آید تا بگوید: از ویژگی های فقه اسلامی نداشتن نگاه خشک و متحجّرانه به مسائل است و پویایی و انطباق آن با واقعیات تاريخى و اجتماعى و مقتضيات زمان از وظایف اسلام پژوهان است. اگر غرب حدود یک قرن است که پای زنان را به حوزه سیاست و علم باز کرده و اکنون شاهد این همه پیشرفت هستیم اسلام چهارده قرن است که آزادی و مالکیت و تعلیم و تعلم و.... را از حقوق زنان دانسته است ولی متأسفانه در طول زمان غیبت بسیاری از این حقوق دستخوش تحریف و دگرگونی گردیده است و باعث شده که زنان مسلمان ما خود را باور نکرده اند و به پیشرفتهایی که شایسته آنان بوده است نائل نیامده اند. او خواهد آمد تا این حقوق را یادآوری کند تا زنان شخصیت خود را بشناسند و خود برای زندگیشان تصمیم بگیرند.

از این رو است که انگار دین جدیدی آورده است. الّلهم عجّل لولّیک الفرج و النصر.

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

 

پس از مشخص شدن نتیجۀ انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و برنده شدن حسن روحانی بسیاری از اصولگریان به نقد و انتقاد از عملکرد خود پرداختند. اما عده‌ای هم که نتوانستند این نتیجه را هضم کنند و اشتباهات خود را بپذیرند از موضع دیگری وارد شدند تا کمی درد باخت را کم کنند. از این رو این دسته از تندروها که در سال ۸۸ بر صحت انتخابات تأکید می کردند این بار نیز برنده شدن حسن روحانی را دلیلی بر عدم تقلب در سال ۸۸ قلمداد می کنند. در پاسخ مقایسه‌های اشتباه این گروه، نگارنده مختصراً به مواردی اشاره می کند که اتفاقاً دلیل تقلب در سال ۸۸ می باشد.
 

۱- یک قیاس مع الفارق یا مقایسۀ نابه جا که بعضی از اصولگرایان نظیر حداد عادل به آن اشاره می کنند این است که چطور نظامی که ۳۵۰ هزار رأی آقای روحانی را صیانت کرده می تواند ۱۱ میلیون رآی بالاتر احمدی نژاد در سال ۸۸ را صیانت نکند؟ پاسخ به این مقایسۀ اشتباه همان قدر روشن است که حداد عادل فلسفه خوانده و هر نوجوان دبیرستانی می فهمد چنین استدلالی از اساس بی‌ربط است. طبق جدول دوم متوجه می شوید که مقایسه ۱۱ میلیون با ۳۵۰ هزار چقدر بی‌ربط است. چرا که اگر اختلاف نفر اول و دوم در سال ۸۸ را ۱۱ میلیون عنوان می کنید در انتخابات سال ۹۲ هم اختلاف نفر اول و دوم را بیان کنید که ۱۳ میلیون است، نه ۳۵۰ هزار رأی. اگر درصد رأی نفر اول سال ۹۲ را ۵۰.۷% لحاظ کنیم و شما درصد کم رأی دهندگان بالای ۵۰ درصد یعنی ۳۵۰ هزار رآی را برای پیروزی در دور اول لحاظ می کنید خوب باید در سال ۸۸ هم که احمدی نژاد با ۶۲.۴۶% اول بود را لحاظ کنید. که ۱۲.۴۶% بالاتر از ۵۰ درصدش در سال ۸۸ عددی معادل ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار می شود؛ نه ۱۱ میلیون! پس اولاً اگر قرار است مقایسه‌ای بین اختلاف نفر اول و دوم صورت گیرد اختلاف آراء نفر اول و دوم در ۹۲، ۱۳ میلیون و در سال ۸۸، ۱۱ میلیون است. اگر قرار است بر مبنای دور دوم رفتن انتخابات نظر داده شود درست است که در سال ۹۲ اگر ۳۵۰ هزار رأی روحانی در سبد کاندیدای دیگری بود انتخابات به دور دوم می رفت اما در سال ۸۸ هم اگر ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار رأی احمدی نژاد برای کاندیدای دیگری مثلاً رضایی یا کروبی یا موسوی بود انتخابات به دور دوم می رفت. هیچ گاه مدعیان تقلب نگفته اند که ۱۱ میلیون تقلب شده است و این قیاس ۱۱ میلیون با ۳۵۰ هزار رأی مقایسۀ دو چیز متفاوت است. ۱۱ در مقابل ۱۳ میلیون باید مقایسه شود و درصد دور دوم رفتن یعنی ۳۵۰ هزار رأی در مقابل ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار رأی باید مقایسه شود.
 

 

 

 

۲- اما شاید گفته شود خب مقایسه اشتباهمان را پذیرفتیم. ولی باز هم سؤال مطرح است که چطور نظامی که ۳۵۰ هزار رأی را حفظ کرده، ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار رأی تأثیر گذار را صیانت نکرده؟ در پاسخ ارجاع می دهیم به موارد بسیار زیاد تخلف و تقلب پیش از انتخابات و در حین انتخابات و در حین شمارش آراء و البته برخورد سرکوب گرایانه که همه احتمالات را قوی تر می کرد. در اینجا برای نمونۀ کوچکی فقط به آنچه شورای نگهبان نیز تصریح کرده پرداخته می شود و آن آراء بالای ۱۰۰ درصد بسیاری از حوزه‌ها بود. در شهر تفت در یزد ۱۴۰ درصد در انتخابات شرکت کرده بودند! در استان مازندران هم بالای ۱۰۰ درصد بود که گفتند به دلیل مسافرها و سفر بوده است! آیا مُرده‌ها به مسافرت رفته اند؟ چطور همۀ استان‌ها با این درصد بالای مشارکت ساکنانشان به شهر دیگری رفته اند و بالای صد درصد شده است حال آنکه در میزان مشارکت شهرهای مبدأ مسافران هیچ کاهشی وجود نداشته؟ این پاسخِ بیهودۀ مسافرت، بسیار غیرموجه بود چراکه بسیاری از حوزه ها، شهرهای بسیار گرم یا محروم بوده و اساساً غیر توریستی و غیرگردشی بوده اند. اما اگر از مباحث تحلیلی بگذریم و نگاهی به اعداد و آمار در این مورد داشته باشیم باید یادآور شد که یکی از کاندیداها با پیگیری به نتیجۀ جالبی دست پیدا کرد. محسن رضایی در سال ۸۸ اعلام کرد که در ۱۷۰ حوزه انتخابیه آرا بین ۹۵ تا ۱۴۰ درصد بوده‌است. و از این خیره کننده تر پاسخ شورای نگهبان بود. عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان در سال ۸۸ اعلام کرد در ۵۰ شهر که آمار مشارکت بالای ۱۰۰٪ وجود داشته، مجموعاً ۳ میلیون رأی اخذ شده‌است و این مقدار تاثیری در نتیجه انتخابات نمی‌گذارد. توجه دارید که ۳ میلیون رأی در کنار ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار رأی، همچین هم بعید نیست و این پاسخ کدخدایی مضحک است. اگر به این راحتی از این ۳ میلیون بگذرند خب معلوم است دولتی که با تقلب روی کار بیاید چندین اختلاس سه هزار میلیاردی نیز در خود داشته باشد.
 

۳- از موارد بسیاری مثل آراء باطله با درصد منفی بسیاری از حوزه‌ها که اساساً از لحاظ علمی و آمار غیرممکن است می گذریم. و اینکه مثلاً گفته می شود این همان دولت و شورای نگهبان سال ۸۸ است که انتخابات را برگزار کرد و نمی گویند که سال ۸۸ رئیس دولت نیز کاندیدا بود و ذینفع و در سال ۹۲ احمدی نژاد کاندیدا نبود. چه بسا اگر احمدی نژاد در بین کاندیداها بود به راحتی مانند سال ۸۸ آراء را با اختلاف به نفع او اعلام می کردند. یا اینکه حتی در جایی که از سرعت کند شمارش سال ۹۲ و مقایسه آن با سال ۸۸ از شخص مسئول پرسیده شد، او گفت: این روند طبیعی کار است و از روند سال ۸۸ اطلاعی ندارد. این جمله به تنهایی نشان می دهد که ساز و کار ۸۸ و ۹۲ کاملاً متفاوت بوده است. یکی از دلایل تقلب سال ۸۸ تحلیل مقایسۀ رأی شهری، قومی و حزبی در سال‌های ۸۴ و ۸۸ بود که نشان می داد درصدهای اختلاف بسیار فاحشی از سبد رآی منتقدین و اصلاح طلبان به نفع اصلوگرایان ریخته شده است! از سال ۷۶ اصلاح طلبان و منقدان نظام همواره رو به افزایش بوده است. این نکته را انتخابات سال ۹۲ نیز تأکید کرد. انتخابات‌های گذشته (غیر۸۸) و سال ۹۲ این نکته را یادآور می شود که حاکمیت، منتقدان بیشماری دارد (بالای ۵۰ درصد) که یا رأی نمی دهند یا به اصلاح طلبان رأی می دهند و اگر کسی این نکته را قبول نکند مثل آن است که مثلاً بگوید کاهش درصد مشارکت سال ۹۲ نسبت به ۸۸ از ۸۵% به ۷۲% مربوط به رأی دهندگان سبد احمدی نژاد بوده است که در سال ۹۲ رأی دادن را تحریم کرده اند!

لذا درصد بی‌سابقه بالای مشارکت سال ۸۸ و ریخته شدن رأی بالای منتقدان در سبد اصولگرایان لطیفه‌ای خنده دار است.
 

۴- در هر حال نه تنها نمی توان گفت اگر تقلبی در ۹۲ نشده پس در ۸۸ هم نشده، بلکه مواردی چون دور اول انتخابات سال ۸۴ و اتفاقاً انتخابات سال ۹۲ نشان می دهد که تقلب یا تخلف گسترده یا هر اسمی که روی آن می گذارند در انتخابات ۸۸ اظهر من الشمس است. اگر به موارد تقلب مثل آراء باطله منفی یا آن ۳ میلیون رأی حوزه‌های بالای ۱۰۰% که خود شورای نگهبان نیز بر آن صحه دارد و امثال این ها، اسم‌های دیگری مثل «تخلف» یا «خطا» یا هرچیزی دیگری غیر از «تقلب» گذاشته شود لزوماً به معنای پاسخ به مسئله نیست بلکه عوض کردن صورت مسئله است.

 

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

واقعه به سرعت باد رخ داد. به چشم بر هم زدنى. كمترين چيزى كه مى توان گفت اين است كه دولت از سيطرهء اتاق فكر كودتا خارج گشت. حتى بدبين ترين كسانى كه تمام واقعه را داستانى از پيش طراحى شده مى دانند، كتمان نمى كنند كه در پس اين بازى دهها فرصت پديد آمده. حتى براى آنانى كه كودتاى ٨٨ را برنتابيدند و حاضر به ورود به انتخابات ٩٢ نگشتند. پس ترديدى نيست در اينكه نتيجه خرداد ٩٢ مطلوب كودتاچيان ٨٨ نيست.

زيباترين تمثيل را محمد رضا خاتمى به كار بست. در صبح روزى كه هنوز فتح مخالفان رسميت نيافته بود. از خون دل خوردن و تحمل ساليان دراز سخن گفت و رهايى رهبران جنبش سبز را طلب كرد و در پايان با عباراتى كنايه آميز سخنى از پيامبر را در روز فتح مكه بر زبان آورد كه "اليوم يوم المرحمة". دقيق ترين قرينه واقعه ٢٤ خرداد، همين فتح مكه بود. فتحى بدون جنگ در روزى كه نبردى خونين انتظار مى رفت. چيزى شبيه فتح بغداد در روز سقوط صدام.

رخداد ٢٤ خرداد هيچ تناسبى با واقعيات نهفته در لايه هاى قدرت نداشت. معادلات سياسى و توازن قوا گواهى از رخدادى ديگر مى داد. اما در شامگاه ٢٥ خرداد، رقص و پايكوبى مردم در خيابان، فتح المبينى را روايت مى كرد كه ثمره همت آنانى بود كه اميدشان را به پاى اراده كودتاچيان از كف نداده بودند.

تحليل درست آنچه كه گذشت نيازمند داده هايى ديگر است كه شايد به كف آوردنش روزها و ماهها به طول بيانجامد. برخى از يك چرخش و دگرگونى عظيم در راس هرم نظام خبر مى دهند. برخى آن را يك عقب نشينى تاكتيكى مى خوانند و آنها كه بدبين ترند، آن را يك دام مى شناسند.

اگر اين واقعه يك تغيير رويكرد در بالاترين سطح نظام باشد، بايد به انتظار نشانه هاى ديگر نيز نشست. علائمى كه نشانگر وقوع يك تحول در عرصه سياست و فرهنگ و اقتصاد و ... باشد. سالهايى كه گذشت سالهاى واگرا شدن نمودار مطالبات مردم و ظرفيتهاى نظام بود. سالهاى گسست ملت و حاكميت و سالهاى سلب اعتماد از دولتمردان بود. ترميم اين واگرايى عظيم، امر آسانى نيست. بازگرداندن اين اعتماد از دست رفته نيازمند بروز نشانه هايى است كه گواهى دهنده يك تغيير بزرگ باشد. امرى كه وقوع آن دور از ذهن به نظر مى آيد. اما اگر واقعه ٢٤ خرداد و تن حاكميت به فردى بيرون از دايره معتمدين، يك اضطرار و يا يك تاكتيك باشد، بايد شاهد سلسله اقداماتى باشيم كه سبب ساز ياس مردم گردد از وقوع تغيير. چيزى شبيه بحرانهاى مكرر دولت خاتمى.

واقعه ٢٤ خرداد، چه تغييرى در راهبرد كلان مملكت باشد و چه تاكتيكى زودگذر، آغاز عصرى جديد است. عصرى كه مطالبات نهفته در كف جامعه، فرصت بروز پيدا مى كند. واقعه ٢٤ خرداد، فرصتى كم نظير فراهم مى سازد براى آنانى كه مترصد يك لغزش حاكميت بودند تا با بهره گيرى از نهادهاى مدنى، مطالبات خويش را فراگير سازند. جنبش زنان، جنبش دانشجويى و جنبش كارگرى با بهره گيرى از فضاى روزهاى آتى، فربه تر مى گردند. روزنامه ها راحت تر مى نويسند و احزاب، آزادانه تر سخن مى گويند. مطالبات عريان تر بيان مى گردند و حكومت توان انجام سركوبى فراتر از سالهاى پيشين را ندارد.
مردم با بهره گيرى از شبكه هاى اجتماعى و نهادهاى مدنى - كه بسيار پر شمار تر از سالهاى اصلاحاتند- اعمال فشار مى كنند. نوع پاسخى كه حاكميت در ماههاى آتى به مطالبات برآمده از ملت خواهد داد، عيان كننده رويكرد حكومت در برابر تحول خواهان پرشمار ايران زمين است. دولت روحانى روزهاى پرماجرايى پيش رو دارد. از يك سو روزهاى پيش رو، روزهاى مواجهه دولت اعتدال با مطالبات ملتى است كه خواسته هايشان از مرز ظرفيتهاى نظام فراتر رفته و از سوى ديگر روزهاى مواجهه دولت با جريانهايى مخوفى است كه اركان نظام را به قبضه خويش در آورده اند. روزهاى تقابل دولت با فساد سازمان يافته اى است كه اقتصاد مملكت را احاطه كرده و روزهاى انتظار ملتى است تا شايد گره سياست خارجى و هسته اى نظام گشوده گردد.

مسير پيش رو پر تلاطم است و زمان اندك. ويژگى مهم چهار سال پيش رو قدرت ويران كننده شبكه هاى مجازى است. در ٤ سال پيش رو، مهمترين عامل پيروزى انتخاباتى روحانى(شبكه هاى اجتماعى و دنياى مجازى) با نظارت بى رحمانه اى كه صفت مشخصه چنين فضايى است، هر اشتباه دولت آينده را با مهيب ترين پاسخها روبرو مى سازد. فضاى مجازى در روزهاى پيش رو مكررا به روحانى يادآور مى گردند كه فرصت نامحدودى براى ارتكاب اشتباه ندارد.

مهمترين چالش دولت روحانى اين است كه رئيس جمهور آينده چگونه مى تواند مطالبات راى دهندگانش را در ظرف نظام قرار دهد. نظامى كه هنوز مهمترين مردانش، همان كودتاچيان ٨٨ است. مردانى كه گرچه در پستوى خويش خزيده اند اما عنان مملكت را از كف نداده اند.
چهار سال آينده زمانى است كه مى تواند به فرصتى بدل گردد براى بازگرداندن اعتماد آسيب ديده ملت و يا امكانى باشد براى عيان گشتن تضادهايى بيشتر و بروز جدالهايى بى شمار. روحانى هم مى تواند مفتخر به كسب لقب قهرمان ملى گردد و هم مى تواند بدل به نخستين رئيس جمهورى گردد كه رأى دهندگانش از وى گذر مى كنند.
 
 

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

 

به گزارش وبسایت اینترنتی کاخ گلستان، پرونده کاخ گلستان که شش سال پیش یعنی در سال ۲۰۰۷ میلادی به سازمان یونسکو ارسال شده بود بالاخره توانست به عنوان شانزدهمین اثر ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گیرد.

 

از آخرین بناهایی که از ایران در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیده، می‌توان به گنبد کاووس و مسجد جامع اصفهان اشاره کرد که سال گذشته به این فهرست پیوستند.

 

همچنین در سی و هفتمین نشست کمیته میراث جهانی سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) که از 26 خرداد در شهر «پنوم پن» پایتخت کامبوج آغاز به کار کرده و تا ششم تیر ماه ادامه دارد، «ارگ بم» از فهرست میراث جهانی در خطر خارج شد. 

 یکی از معترضان به سیل لجن در لاپیندو (۱).
این درست ماجرای یورا، نوباوه ای است از اهالی روستای سیرینگ در جاوه جنوبی واقع در اندونزی و پدرش مارسودیونو. آن‌ها یک نمومه از بسیاری قربیانیان آتشفشان لجنِ سیدُارجو بودند که بزرگ‌ترین آتشفشانِ از این نوع در جهان است که در ماه مه ۲۰۰۶ فعال شد. دلیل فعالیت آن، عملیاتِ فراکینگِ (۲) شرکت لاپیندو برانتاس بود که توسط دو شرکت بزرگ اندونزی و شرکت نفت استرالیایی سانتوز تأسیس شد تا به منابع گازی که در زیر شهر سیدُارجو بود، دسترسی یابند.

یورا به درستی وقایع تلخی را که در بهار آن سال اتفاق افتاد و پدر او را مجبور ساخت کار خود را در بالی رها سازد تا حقوق پایمال شده خانواده‌اش را احقاق کند به خاطر می‌آورد.

آن زمان چیزی به گوشم نرسید، بوی گند هوا را پر کرده یود و هیچکس در بین ما فکر نمی‌کرد که مسئول آن لاپیندو باشد... «روزی به مدرسه رفتم و هنگامیکه به خانه بازگشتم خانه مان را موج گل و لجن پوشانده بود و اکنون بسیاری از دوستانم را از دست داده‌ام زیرا همهٔ آن‌ها مجبور به ترک محل شده‌اند.»

پس از گذشت هفت سال آقای مارسودیونو و اهالی ۲۲ روستایی که زیر لجن مدفون شده‌اند هنوز نیز دارند بهای اعمال غیرمسئولانه صنایع تولید مواد خام را می‌پردازند. اکثر آن‌ها در انتظار دریافت مابه ازای خسارات هستند. آقای مارسودیونو تا کنون فقط ۲۰% از حقوق پایمال شده‌اش را دریافت کرده است.

تراژدی سیدُارجو تنها یکی از بسیار نمونه های از بین رفتن آبادی‌های اندونزی برای دست اندازی بر منابع انرژی فسیلی است. سرمایه گذاری‌های خارجی که توسط شرکت‌هایی نظیر شرکت بین المللی بی اِچ بی بیلیتون به کشور سرازیر شده‌اند، به این دلیل است که دولت اندونزی بیش از ۱۱٬۰۰۰ امتیاز را به شرکت‌های خارجی برای استخراج معادن و غارت جنگل‌های طبیعی داده است، جنگل‌هایی که محل معاش آن‌هاست.

اما علی رغم خانه های ویران شده و اراضی شباهت یافته به سطح کره ماه، هنوز مایهٔ امیدی هم وجود دارد. در آنجا و در بسیاری از نقاط دیگر اندونزی، مردم محل در مقابل شرکت‌های خواهان استخراج مواد اولیه مقاومت کرده و حاضر نیستند مبارزه برای دفاع از حقوق خویش را رها کنند.

مبارزان در اندونزی روز ۲۹ ماه مه را به عنوان روز ملی مخالفت با استخراج مواد اولیه اعلام کرده‌اند. در سال ۲۰۱۳ شبکهٔ مخالفت با استخراج (JATAN) از من دعوت کرد تا به اتفاق مردم محل هفتمین سالگرد آتشفشان مذکور را برگزار کنیم.
آنها به من فرصت دادند در آن مراسم فوق العاده شرکت کنم که ارادهٔ قاطع مردم محل را برای غلبه بر منافع شرکت‌های چند ملیتی که مسئول آن واقعه غم انگیز بودند به نمایش گذاشت. هنگامی که ما در کنار دریایی از لجن که افق را پوشانده بود ایستاده بودیم، معترضان، تندیسِ عظیمی از ابورَذال بَکری، سرمایه دار اندونزی را که پشتیبان لاپیندو برانتاز است در میان گل و لجن بر پا کردند، در حالیکه افراد دیگری سنگ قبری را به یاد روستاهای از دست رفته نصب می‌کردند.

علی رغم 7 سال انتظار، انسانهایی مانند آقای مارسودیونو و یورا امیدوارند که مبارزه آنها به ثمر رسد. اما تا زمانی که شرکت‌های دخیل و سرمایه گذاران خارجیِ آن‌ها مسئول شناخته نشوند، فجایعی نظیر آنچه در سیدُارجو اتفاق افتاد به احتمال زیاد تکرار خواهد شد.
استخراج مواد اولیه سوخت فسیلی موجب ایجاد خسارت برای میلیون‌ها انسان در سراسر جهان است. آلودگی زمین‌های غصب شده که پروژه های مزبور مسبب آن است، موجب نابودی خانه های مردم و زیربنای زندگی آن‌ها شده است.
بسیاری از شرکت‌های استخراج کنندهٔ مواد سوخت فسیلی در اندونزی مانند بی اِچ بی بیلیتون و بومی پی اِل سی در بورسِ لندن به ثبت رسیده و از جانب سرمایه گذاران، بانک‌ها و صندوق‌های بازنشستگی انگلستان حمایت می‌شوند. اندونزی هم تنها کشوری نیست که با این وضعیت دست به گریبان است.

صنایع فاینانس انگستان یکی از مهم‌ترین منبابع مالی پروژه های انرژی سوخت فسیلی در سراسر جهان است. برای متوقف کردن خساراتی که این صنایع مسبب آن می‌شوند باید جریان پول به سوی آن‌ها بسته شود.
شبکه استخراج معادن لندن در سال گذشته گزارشی را منتشر ساخت که برای حفظ استانداردهای اجتماعی و محیط زیستی خواهان کنترل بیشتر شرکت‌هایی است که در بورس لندن به ثبت رسیده ند. سایر سازمان‌ها مانند جنبش توسعه جهانی نیز خواهان این هستند که بانک‌ها موظف شوند به اعلان میزان گازکربنیک متصاعد (موسوم به ردِ پای گاز کربنیک) توسط سرمایه گذارانی که در منابع انرژی فسیلی توسط آن‌ها عمل می‌کنند.

این اقدامات در کنار پویش‌های مقابله با سرمایه گذاری مانند “۳۵۰.org“ اولین گام‌ها در راه توقف جریان پول به سوی پروژه های استخراج ذغال سنگ، نفت و گاز در اندونزی و سایر کشورهای جهان است اما برای احقاق حقوق قربانیان غارت مواد سوخت فسیلی و در نهایت برای توقف کارکردهای معامله با سهم گازکربن صنایع فاینانس، فعالیت‌های اساسی تر و همکاری میان فعالان مقیم انگلستان و متحدین آنها در کشورهای جوب جهانی ضروری است.

منبع: تلاکسکالا

ترجمه: حمید بهشتی

جرس: بانک مرکزی با انتشار آمارهای جدید درباره قیمت ها اعلام کرد: نرخ تورم سالانه فروردین ماه به ۳۲.۳ و نرخ تورم نقطه به نقطه فروردین ماه به ۴۲.۲ درصد رسید.

به نوشته روزنامه خراسان چاپ تهران، پیش از این مرکز آمار ایران اعلام کرده بود که نرخ تورم نقطه به نقطه در فروردین‌ماه امسال با دو درصد افزایش نسبت به ماه قبل، به ۳۸.۷ درصد رسیده است که در این میان نرخ تورم «خوراکی‌ها، آشامیدنی‌ها و دخانیات» در فروردین‌ماه با ۵.۷ درصد افزایش به ۶۰.۴ درصد افزایش یافته است.

بر اساس گزارش پایگاه اینترنتی بانک مرکزی نرخ تورم ۱۲ ماه منتهی به فروردین امسال نسبت به ۱۲ ماه پیش از آن به ۳۲.۳ درصد رسید. این نرخ در پایان سال گذشته ۳۰.۵ درصد بود.

همچنین نرخ تورم نقطه به نقطه فروردین امسال نسبت به فروردین سال قبل با صعود به بالاترین حد در چند سال اخیر، به ۴۲.۲ درصد افزایش یافت.

بر اساس این گزارش شاخص قیمت کالاها در فروردین امسال نسبت به فروردین سال گذشته ۵۸ درصد و شاخص قیمت خدمات ۲۲.۴ درصد افزایش یافت.

بر اساس این گزارش شاخص قیمت خوراکی ها و آشامیدنی ها (به عنوان ملموس ترین بخش شاخص قیمت ها) در همین مدت افزایش ۵۷.۹ درصدی را نشان می دهد.

همچنین گزارش بانک مرکزی نشان دهنده روند افزایشی هزینه های تولید است، چنان که شاخص بهای تولید کننده (شاخص هزینه های تولید) در ۱۲ ماه منتهی به فروردین امسال نسبت به ۱۲ ماه قبل از آن ۳۱.۵ درصد افزایش یافت.

در همین حال نرخ نقطه به نقطه این شاخص در فروردین امسال نسبت به فروردین سال گذشته ۴۱.۱ درصد افزایش یافت. بانک مرکزی همچنین آمار جدیدی درباره قیمت خرده فروشی مواد خوراکی در تهران منتشر کرد.

بر اساس این آمار به ترتیب چای، حبوبات و تخم مرغ با افزایش ۱۰۰.۵، ۹۵.۹ و ۹۵.۶ درصدی در اواخر خرداد نسبت به مدت مشابه سال گذشته بیشترین افزایش قیمت را داشته است.

سبزی های تازه، برنج، روغن نباتی و گوشت قرمز در همین مدت به ترتیب با افزایش ۶۳، ۶۰.۷، ۵۸.۲ و ۵۳.۵ درصدی مواجه بوده است. مرغ، میوه های تازه، قند و شکر و لبنیات به ترتیب با افزایش ۹.۳، ۳۴.۲، ۴۰.۵ و ۴۳.۴ درصد کمترین افزایش قیمت را در بین مواد خوراکی در تهران داشته است.
 

 

به گزارش رایو فردا، "سی آر سی"، کمیسیون حقوق کودک در مقر اروپایی سازمان ملل متحد در ژنو در گزارش خود نوشت که کودکان و نوجوانان فلسطینی توسط نیروهای ارتش و پلیس اسرائیل دستگیر می‌شوند، مورد رفتار ناشایست قرار می‌گیرند و برخی از اقداماتی که در قبال آنها صورت می‌گیرد، در حد شکنجه است.

این گزارش می‌گوید کودکان و نوجوانان دستگیر شده فلسطینی به زبان عبری مورد بازجویی قرار می‌گیرند، زبانی که آن را نمی‌فهمند و برای آزادی خود پای اعتراف نامه‌ای را امضاء می‌کنند که نمی دانند در آن چه نوشته شده است.

گزارش کمیسیون حقوق کودک که سی و یکم خرداد در اختیار رویترز قرار گرفت، می‌افزاید بیش از هفت هزار کودک و نوجوان فلسطینی در رده‌های سنی ۹ تا ۱۷ ساله توسط اسرائیل بازجویی یا بازداشت شده‌اند.

اکثر این کودکان و نوجوانان به اتهام سنگ پرانی به سوی اسرائیلی‌ها و خودروهای نظامیان درکرانه باختری دستگیر و بازجویی شده‌اند.

درمواردی که سنگ پرانی منجر به قتل اسرائیلی‌ها شده باشد، ممکن است که مجازات آن، بیست سال حبس باشد.

​​کمیسیون حقوق کودک می‌گوید، بازداشتی‌ها به دادگاه‌های نظامی منتقل شده، در انزوا نگاهداری می‌شوند و گاه این شرایط قرنطینه ماه‌ها طول می‌کشد.

این گزارش بر «قتل صدها کودک و نیز زخمی شدن هزاران کودک دیگر درعملیات نظامی اسرائیل» تاکید کرده است.

به گزارش کمیسیون حقوق کودک، مواردی که ارتش اسرائیل از کودکان و نوجوانان فلسطینی به عنوان «سپرانسانی» نیز استفاده کرده، کم نبوده‌اند.

بارها در غزه و کرانه باختری، سربازان اسرائیلی کودکان را وادار کرده‌اند برای دستگیری افراد مشکوک به در خانه‌های افرادی بروند که اسرائیلی‌ها در جستجوی آنها بوده‌اند تا فرد مظنون بیرون آید و خود را تسلیم کند.

ارتش اسرائیل خود این امر را «بچه! درهمسایه را بزن» نامیده بود و بارها شماری از فرماندهان عامل این اقدامات را محاکمه کرده است، اما کمیسیون حقوق کودک می‌گوید در مواردی که این امر برملا شده و عاملان این کار دادگاهی شده‌اند، متهمان از مجازات رهایی یافته‌اند.

کمیسیون حقوق کودک با ابراز «نگرانی عمیق» از ادامه این رفتارها و وادار کردن کودکان و نوجوانان فلسطینی به اطلاع رسانی برای نیروهای امنیتی اسرائیل، از این کشور خواسته است که به این شیوه‌ها پایان دهد.

«سی آر سی» در گزارش خود می‌افزاید، در یک دهه گذشته، بیشترین شمار کشته‌ها و زخمی‌ها را در میان افراد زیر ۱۸ سال فلسطینی، کودکان غزه تشکیل می‌دهند که اکثراً در عملیات هوایی اسرائیل علیه این باریکه، هدف قرار گرفته‌اند.

نوار غزه به دلیل اسکان دادن خانواده‌های پر تعداد در مساحتی بسیار اندک، بالاترین ترکیب فشرده جمعیتی جهان را دارد.

گزارش سازمان ملل به اثرات سوء اشغال درازمدت کرانه باختری و ارتفاعات جولان بر کودکان فلسطینی و عرب، لطمات روانی ناشی از مصادره زمین‌ها، جا به جا کردن خانه‌ها و شرایط دشوار زیست محیطی کودکان نیز تاکید کرده و آن را برای روح و روان کودکان و خانواده هایشان زیان بار دانسته است.

گزارش «سی آر سی» همچنین به آزار و اذیت صورت گرفته از سوی ساکنان افراطی یهودی کرانه باختری علیه فلسطینی‌ها و به ویژه کودکان فلسطینی اشاره کرده است.

کمیسیون حقوق کودک یادآور می‌شود که وجود ۱۶۴ یهودی نشین، بیش از چهل درصد از مساحت کرانه باختری را بلعیده است.

واکنش اسرائیل

وزارت امورخارجه اسرائیل گزارش کمیسیون حقوق کودک را نکوهش کرده و این سازمان را به ادامه دیدگاه‌های شناخته شده و پیشین ضد اسرائیلی متهم کرده است.

اسرائیل می‌گوید کشورهایی مانند بحرین، عربستان سعودی، تونس، مصر، مالزی، سریلانکا و روسیه که تهیه کننده گزارش بوده‌اند، خود ناقضان بزرگ حقوق کودک هستند.

اما کیرستن ساندبرگ، رییس نروژی کمیسیون حقوق کودک در پاسخ به اعتراض اسرائیل، در مصاحبه با رویترز تاکید کرد که این گزارش بر اساس «حقایق» تهیه شده است.

روزنامه اسرائیلی جروزالم پست نوشته است که گزارش کمیسیون حقوق کودک از گزارشی که صندوق کودکان ملل متحد، یونیسف، ماه مارس سال جاری در مورد زندگی فلسطینی‌ها زیر اشغال تهیه کرده بود، «وخیم‌تر» است.

اسرائیل از سال ۱۹۹۰ به پیمان حقوق کودک در سازمان ملل پیوست و لذا این سازمان حق دارد که نحوه رعایت مفاد این منشور را از سوی کشورهای عضو، بطور منظم بررسی کند.

به گزارش فارس، تیم ملی والیبال ایران در چهارمین دیدار خود در لیگ جهانی والیبال عصر امروز از ساعت 17 در سالن 12 هزار نفری آزادی به مصاف صربستان رفت.

 

ملی‌پوشان ایران که روز جمعه در اولین بازی مقابل قهرمان اروپا با نتیجه 3 بر 2 شکست خوردند در بازی امروز عملکرد بهتری از خود به نمایش گذاشتند و از همان ابتدا مقابل قهرمان اروپا با قدرت حاضر شدند.

 

تیم ملی ایران با ترکیب اولیه سعید معروف، محمد موسوی، فرهاد قائمی، آرمین تشکری، حمزه زرینی، امیر غفور و فرهاد ظریف وارد میدان شد. ملی‌پوشان در گیم اول کار را به خوبی شروع کردند و در پایان نیز با نتیجه 25-20 پیروز شدند.

 

 

در گیم دوم کار متفاوت شد. رقابت پایاپایی بین دو تیم وجود داشت و امتیازات بین دو تیم رد و بدل می‌شد و تا پایان هم این رقابت نزدیک ادامه داشت. ایران این گیم را با نتیجه 26-24 واگذار کرد.

 

 

در ابتدای گیم سوم، ملی‌پوشان کشورمان بازی بهتری را از خود به نمایش گذاشتند و حتی اختلاف را به سه امتیاز رساندند، اما در ادامه صربستان اختلاف را کمتر کرد و پیش افتاد. درحالی که حریف 10 بر 9 از ایران پیش افتاد ولاسکو درخواست استراحت کرد تا نقاط ضعف به بازیکنان گوشزد شود. در این گیم نیز رقابت هر دو تیم پایاپای پیش رفت، اما سرویس‌های آسکانوویچ بازهم صربستان را پیش انداخت تا امتیاز 16 برای صرب‌ها ثبت شود. برتری صرب‌ها ادامه داشت و در نهایت نیز این ست با نتیجه 25 - 23 به سود صربستان به پایان رسید.

 

 

در ست چهارم نیز هر دو تیم بازی پایاپایی را از خود به نمایش گذاشتند و گاهی صرب‌ها با اختلاف یک امتیاز پیش می‌افتادند و گاهی نیز ایران بود که با ارائه بازی بهتر اختلاف ایجاد می‌کرد. امتیاز 16 برای ایران به ثبت رسید و اختلافات امتیاز به سود ایران ادامه داشت، تا اینکه با برد ایران با نتیجه 25 - 23 کار به ست پنجم کشیده شد.

 

گیم پنجم، حساس‌ترین گیم این مسابقه با برتری و بازی خوب ایران آغاز شد و به همین صورت ادامه پیدا کرد. اما در اواسط این گیم صرب‌ها توانستند اختلاف 4 امتیازی را به تساوی بکشانند. همین موضوع باعث شد تا ولاسکو درخواست استراحت کند و فیاضی جای زرینی را در منطقه دو گرفت. این تعویض نتیجه داد و ایران پیش افتاد. در پایان این گیم با نتیجه 15 بر 12 به سود ایران خاتمه پیدا کرد تا شاگردان ولاسکو 3 - 2 پیروز شده و به اولین پیروزی در لیگ جهانی برسند.

 

جرس: اعضای ستاد جوانان حسن روحانی در تبریز که هفته گذشته بازداشت شده بودند آزاد شدند.

به گزارش ندای سبز آزادی بهنام نیکزاد،امین فرید یحیایی و علی اروج زاده سه شنبه شب توسط نیروهای سازمان اطلاعات سپاه بازداشت بودند امروز یکشنبه دوم تیر، آزاد شدند.

بازداشت این سه نفر بدون حکم قضایی و در یکی از خیابان های شهر تبریز صورت گرفته بود و آنان پس از تفهیم اتهام اخلال در نظم عمومی توسط قاضی هاشم زاده معاون دادستان انقلاب تبریز، با صدور قرار بازداشت به زندان مرکزی تبریز منتقل شده بودند.

تبریز در هفته گذشته دوبار شاهد تجمع مردمی و جشن خیابانی بود. بار اول پس از اعلام پیروزی دکتر روحانی در انتخابات و بار دوم پس از صعود تیم ملی فوتبال کشورمان به جام جهانی برزیل، مردم در شهرهای مختلف از جمله تبریز برای جشن و پایکوبی به خیابان ها آمدند.

بر اساس گزارش‌ها در هر دو جشن خیابانی، شعارهای سیاسی برای آزادی زندانیان سیاسی و رهبران محصور جنبش سبز سر داده شده است.