جنبش راه سبز - خبرنامه

اما توقیف روزنامه شرق و برخورد با اهالی رسانه با واکنش شدید رزمندگان و خانواده های شهدا روبرو شد و جمعی از خانواده های شهدا و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در نامه ای خطاب به هادی حیدری نوشتند: "سال هاست که با طرح ها و کاریکاتورهای پرمعنا و فکورانه شما در روزنامه ها و مجلات مختلف آشناییم و نگاه مردمی، دردمندانه و آگاهی بخش شما را می ستاییم. این روزها می بینیم که عده ای طرح اخیرتان در روزنامه شرق (که منادی تسری جهل و ناآگاهی در سایه نادیده انگاشتن آفتاب است) را با سوء برداشت، توهین به رزمندگان دفاع مقدس پنداشته و در تلاش اند با این بهانه قلم های پویا را به نیام کشند. ما از همگان تقاضا داریم تا به دور از غرض ورزی ها، نگاهی دوباره به این طرح بیندازند. امیدواریم که همگی رهروان واقعی آرمان های امام راحل و شهدا باشیم."
برخی از مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس با برداشت شخصی و تحت تاثیر جوسازی های خبرگزاری های وابسته به حکومت طرح هادی حیدری را که در آن جهل عمومی به تصویر کشیده شده است، توهین به رزمندگان قلمداد کرده و خواستار توقیف این روزنامه و برخورد با مدیر مسئول و کاریکاتوریست شده بودند.
روزنامه شرق که اولین شماره آن در شهریور 82 منتشر شده است تاکنون چهار بار توقیف شده و در سومین توقیف خود پس از دو سال تعطیلی از بهار سال ۸۹ دوباره شروع به کار کرد.
فاطمه امیرانی همسر شهید حمید باکری با محکوم کردن توقیف روزنامه شرق و برخورد با کاریکاتوریست به "جرس" می گوید: "به نظر بنده آن نماد از جبهه که رزمندگان برای هم پیشانی بند می بندند نشان می دهد دوستان چگونه در بین هزاران دشمن همدیگر را بشناسند و ابایی نداشتند که حتی دشمن آنها را شناسایی کند. این بهترین دلیل برای شفافیت انسانها در آن روزگار سخت بود. در هر سر بند نام عزیزترین انسانها که نماد ایثار و انسانیت در تاریخ هستند، ثبت شده بود که آن ها را هر لحظه از دنیایی بودن، جدا می کرد و آماده بودند تا بهترین سرمایه خودشان که جانشان بود، در قبال زندگی دیگران تقدیم کنند. آن سر بند ها، آرمانهایی بودند که آنها می خواستند تحقق پیدا کند. چگونه کسی می توانست سر بند یاعلی بزند و دروغ بگوید و یا خیانت کند یا ظلم را ببیند، دم نزند. انصافا آیا الان این ارزش ها در جامعه است؟ و یا اصل قضیه از بین رفته و آقایان وااسلاما سر داده اند. این حرکت از قماش همان بازی های تاریخی مثل قرآن سر نیزه ها کردن است."
وی تصریح می کند: "اتفاقا هنرمند با هنر خودش توانسته وضع فعلی را نشان دهد . بنده از این کاریکاتور بیشتر برداشت اخلاقی کردم که نهایتا به نظر آقای حیدری نزدیک می شود. وقتی با این تحلیل که مردم هر چه کمتر بدانند مملکت در امن و امان است، نهایتا از رسانه ها حقایق گفته نمی شود. و گاهی تفسیر مسائل جاری کشور چنان ناشیانه است که انسان به شنیده خود شک می کند. اعتماد به نفس چنان در آقایان بالا رفته که حتی یکبار بافته هایش را پیش خودشان مرور نمی کنند تا علنا به شعور مردم توهین نکند. آیا این رفتارها که همه، شاهد هستند همان چشم بند نیست؟
در جامعه ای که رفتارهای زشت مانند دروغ گویی و غیبت و بهتان باب می شود وحتی درایت و زرنگی تلقی می شود، انصافا چقدر از چشمها را به واقعیت ها می بندند. به جرئت می توان گفت بازخورد این بی اخلاقیها، اعتماد که می تواند مولفه ای برای نزدیک کردن مردم باشد هر روز کم رنگ تر می شود و بعبارتی" چشم به چشم اعتماد ندارد." این یعنی خلاف اهداف سر بند ها ، و ایجاد تفرقه و جدایی در یک ملت که افتخارش این است که یکی از فاکتورهای پیروزی انقلابشان وحدت بوده است."
همسر شهید باکری با انتقاد شدید از عملکرد مسئولین خاطرنشان می کند: "هر چند مسئولین ادعای اجرای عدالت دارند اما در این مملکت همیشه یک بام و دو هوا بوده است. اگر آقای ده نمکی فیلمی از فساد جامعه بسازد چون خودی است اشکال ندارد. اگر تصمیم بگیرد پیاز داغ اخراجی ها را زیاد کند منعی نیست، چون خودی است بیشتر می فهمد. اما یک هزارم این ها را دیگری انجام دهد تمام کائنات بهم می ریزد.
واما خانواده شهدا و جانبازان که عزیزانشان جان و سلامتی خود را فدای امنیت کشور عزیز مان کرده اند. اکثرا در این دنیای وانفسا به سختی مشکلات خود را حل و در مصائب صبر کرده اند،هر زمان آقایان بخواهند زیر آبی بروند از احترام مردم نسبت به این عزیزان سوء استفاده کرده و آنها را چماق بر سر مردم می کنند. تا با این کارها محبت مردم را نسبت به آنها سلب کنند. مردم نظاره گر خوبی هستند. روزی خواهد رسید که این گونه بازی ها را تحمل نخواهند کرد و آن روز نمی دانم این آقایان چگونه اشتباهات خود را توجیه خواهند کرد ؟"
وی می افزاید: "می شود روزنامه ها را بست ولی نمی توان جلو فکر کردن مردم را گرفت. آن سر بند زدنها نماد یگانه در تاریخ و نشانگر اخلاص شهدا و جانبازان و رزمندگانی که نسبت به گذشته خود پشیمان نیستند، است. این کاریکاتور مصداق الان است. خدایا به ما عقل و خرد و اخلاص در عمل بده تا وظیفه خود را بشناسیم و به آنچه ادعا می کنیم عامل باشیم."
حمید باکری از فرماندهان سپاه پاسداران در جنگ هشت ساله ایران و عراق بود که در عملیات خیبر به شهادت رسید.
در سالگرد روزهای آغازین جنگ ایران و عراق، خانم امیرانی با تاکید بر خصوصیات و ویژگی های برجسته شهید باکری بیان می کند: "برجسته ترین خصوصیات حمید اخلاص و کنترل نفس خود ب.ود با خودسازی قبل از انقلاب یاد گرفته بود به خواهشهای نفسانی نه بگوید. فوق العاده با ادب بود. البته ادب دو برادر به تربیت خانوادگی آنها بر می گردد. حتی به شوخی هم دروغ نمی گفت در حالی که اکنون کسانی که ادعا می کنند راه شهدا را ادامه می دهند چشم در چشم هم دروغ می گویند و راه را ادامه می دهند. او سعی می کرد هر روز بهتر از دیروز باشد. خدا ترس بود و از ریا فرار می کرد. هر وقت از او می خواستم راجع به کارش حرف بزند احتیاط می کرد و همه کارها را به بنده خداها نسبت می داد که انجام داده اند یک بار پرسیدم در عملیات تو چه می کنی؟ گفت یک سنگ پیدا می کنم و از آنجا بنده خداها را نگاه می کنم. البته دروغ نمی گفت . شاید لحظه ای هم واقعا این کار را انجام داده باشد. حرف دیگران را در خانه نمی زد و می گفت فاطمه در لحظه حضور افراد راجع به رفتار آنها حرف بزن دیگر فردا چه خواهد شد خدا می داند. بهترین انسانها می توانند بد ترین و بد ترین می توانند بهترین شوند."
همسر حمید باکری در پاسخ به این سوال که اگر شهید باکری در میان ما بود در مقابل وضعیت کنونی کشور و اینگونه برخوردها چه می کرد، می گوید: "یقینا از این که از اهداف انقلاب دور شدیم ناراحت می شد و تلاش می کرد تا وضعیت را در حد توان تغییر دهد و مطمئنا نسبت به ظلمی که بر مردم روا داده می شود بی تفاوت نبود."

 

پروژه جداسازی دختر و پسر در مراکز آموزشی از آغاز انقلاب اسلامی تاکنون فراز و فرودهایی داشته است و در یک مورد، اجرای آن در دانشگاه ها از سوی امام خمینی متوقف شده است و پس از آن متولیان این پروژه در هر فرصتی سعی در اجرای منویات خود داشته اند. اما از سال 89 به این سو گویا فرصت برای متولیان این پروژه فراهم آمده است تا مقاصد خود را به‌ویژه در دانشگاهها عملیاتی کنند.

در واقع، زمانی که دانشگاهها از هر سو مورد هجوم قرار گرفته و فرصت نقد نیز از اهالی آن گرفته شده است به نظر می‌رسد فرصتی مناسب است تا این پروژه به اجرا در آید. مدعیان این پروژه یکی از مشکلات به اصطلاح غیراسلامی بودن دانشگاه را در مختلط بودن محیط آن می‌دانند و حتی مدعی‌اند که این اختلاط موجب افت علمی دانشگاهها نیز هست. سوال این است که تا کجا می‌خواهیم این جداسازی را ادامه دهیم و آیا در این کار موفق خواهیم شد و اجرای احتمالی این پروژه در جامعه چه تبعاتی خواهد داشت؟

خداوند در قرآن مجید می‌فرماید: ما شما را بصورت زن و مرد آفریدیم و شما را در قالب گروهها و قبیله‌های مختلف قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید و براستی که در پیشگاه خداوند بهترین شما با تقواترین شماست. کمی به گذشته برگردیم. هم‌نسلی‌های من زیستن در خانه‌های بزرگ که در آن چندین خانواده هر کدام در یکی دو اطاق، در کنار هم زندگی می‌کردند و از زمان طفولیت تا سنین رشد، دختر عموها و پسر عموها و دختر عمه‌ها و پسر عمه‌ها در حیاط خانه با هم بازی می‌کردند را یادشان هست.

از بچگی تجربه همزیستی با جنس مخالف را داشتیم و این تجربه چقدر ارزشمند بود زیرا هر دو بصورت یک انسان و یک همنوع همدیگر را می‌دیدیم و با احساسات، عواطف و ادراکات یکدیگر آشنا می‌شدیم. در داخل طایفه و قوم نیز سیًالیت روابط اجتماعی به‌ویژه میان دو جنس جریان داشت و در عین‌حال، حوزه مسائل جنسی نیز با تمام لوازم و آداب و رسوم خاصش جریان داشت و کمتر موجب تجاوز و تعدی اخلاقی می‌شد.

اما برگردیم به امروز جامعه خودمان. خانواده کوچک شده و دیگر خبر از اختلاط دختر و پسر در باز‌ی‌های کودکانه و نوجوانی نیست. از پیش‌دبستانی تا دبیرستان، پسر و دختر از هم جدا هستند. قرار است در دانشگاه نیز از هم جدا شوند. این دو که یک مخلوق خداوند هستند و قرار است اختلاف اندک آنان موجب معرفت آنان نسبت به یکدیگر شود، اصلا با هم نبایستی ارتباط داشته باشند چه برسد به این که با هم صحبت کنند و همدیگر را بشناسند. اما این موجود خداوند، کنجکاو است و مانند جضرت آدم، نسبت به هر چیزی که منع شده است بیشتر کنجکاوی می‌کند.

او حق ندارد نزدیک شود و در مورد جنس مقابل چیزی بداند. اما او ساکت نمی‌نشیند و یک تصویری از جنس مخالف می‌سازد و با آن تعامل برقرار می‌کند. خوشبختانه یا بدبختانه امروز دسترسی به اطلاعات از همان کودکی، گسترش یافته است. وقتی در اینترنت کلمه سکس را جستجو کنی و یا وقتی با همکلاسی‌ها در مورد جنس مخالف صحبت می‌کنی معلوم است که بیشتر به چه وجهی از جنس مخالف توجه می‌کنی. در نبود یک درک واقع‌بینانه از شخصیت جنس مخالف، تنها چیز قابل بحث، جسم اوست که از جسم شما متفاوت است.

این رویکرد خصوصا در دوران بلوغ طبیعی چند برابر شده و در نتیجه تابوی سکسی جنس مخالف شکل می‌گیرد. در واقع، جلوی تعامل میان دو جنس را که سد می‌کنی، این تابوی سکسی تقویت می‌شود. دیده‌اید که ما چطور وقتی به خارج می‌رویم تا مدتها فقط به سکس فکر می‌کنیم و اصلا آدم‌ها را تا مدتی، در ابعاد وجودی دیگرشان نمی‌بینیم. این همان تابوی سکسی است که در جامعه‌ای که به غلط دو جنس را از یکدیگر جدا کرده اند و زمینه‌های سالم تعامل میان آنها را سد کرده اند ایجاد و تقویت می‌شود.

حال اگر بگوییم بچه‌ها تا دبیرستان بیشتر تابع احساسات اند و شاید در تعامل میان آنان مشکلی پیش آید، اما آیا تنها جایی که می‌ماند و می‌توان گفت از سلامت برخوردار است دانشگاه نیست؟ آیا دانشجویان به حدی از رشد عقلانی برخوردار نشده اند تا بتوانند با جنس مخالف تعامل برقرار کنند و لااقل در این مکان مقدس، تابوی جنسی آنان شکسته شود و بدانند جنس مخالف، مانند او انسانی است دارای عقل و هوش و توانایی‌های فراوان که می‌تواند دوش به دوش او در رشد و توسعه مادی و معنوی جامعه شریک او باشد؟ چرا خودمان را عقل کل می‌دانیم و می‌خواهیم در تمام امور دخالت کنیم و نظم و نظامات عالم را به هم بریزیم.

مسلم بدانید اجرای پروژه تفکیک جنسیتی موسسات آموزش عالی در آینده موجب افزایش خشونت‌های خانگی، تجاوز جنسی و گسترش فحشاء خواهد شد، زیرا شناخت درست دو جنس از توانایی‌های یکدیگر را کاهش می‌دهد و متقابلا تابوی سکسی را جایگزین درک و تجربه انسانی و واقعی از جنس مخالف می‌کند. 


*عضو هیات علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران


منبع: خبر انلاین 
 

  نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

۲۵ سپتامبر ۲۰۱۲

اجلاس عمومی سالانه شورای امنیت که غالبا جهت تجلیل از ارزش های مشترک جهانی تشکیل می شود، امسال تفاوت دیدگاه های غربی و اسلامی در مورد آزادی بیان را به نمایش گذاشته و به طور غیرمترقبه ای چالشی برای سخنرانی پرزیدنت اوباما در روز سه شنبه در این گرد هم آیی تبدیل خواهد گردید.

این وضعیت که پس از آنکه یک ویدئوی ضد اسلامی در کالیفرنیا تولید شد، ایجاد گردیده است. متعاقبا شورش های مرگباری در سراسر جهان ایجاد شد . هیات های نمایندگی از کشورهای عمده مسلمان به اجلاس وارد شده و آماده هستند که خواستار وضع محدودیت های بین المللی در خصوص سخنان و رسانه هایی شوند که از نظر آن ها عامل توهین به مذهبشان و یا پیامبر اسلام هستند.

رهبران غرب می گویند آن ها در مورد آزادی بیان عقب نشینی نخواهند کرد. لیکن فضای این گردهم آیی که امید می رفت به همکاری های بیشتری در مورد مسائل سوریه ، مناقشه در رابطه با برنامه هسته ای ایران و برخورد با چالش هایی که دول جدید پس از گذشت یک سال از " بهارعربی " و سرنگونی حکام مستبد در خاورمیانه و شمال آفریقا با آن روبرو هستند، سرد تر گردید.

گروه های اسلامی چون سازمان همکاری های اسلامی و رهبران گوناگونی چون طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه، محمد مرسی رئیس جمهور مصر و محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران خواستار ایجاد محدودیت هایی در سخنان ضد اسلامی گردیدند.

اردوغان که پرزیدنت اوباما به او به عنوان یک هم پیمان اصلی می نگرد اعلام کرده که ۵۷ کشور اسلامی " باید یک صدا و قاطعانه سخن گفته" و همچنین خواهان "برقراری مقرارت بین المللی حقوقی بر علیه حملات به آن چیزی که مردم مقدس می پندارند شده است."

از نظر این رهبران مطالب ضد اسلامی به نوعی سخنان از روی نفرت است که باید در سراسر جهان ممنوع شود. انتظار می رود آنان در روز سه شنبه در اجلاس مجمع عمومی زمانی که بحث ها شروع می شود، به لزوم تصویب این مقررات تاکید ورزند.

به گفته استوارت پاتریک از شورای مستقل روابط خارجی " این وقایع وجود یک شکاف بزرگ را در فلسفه های سیاسی به نمایش گذارده که شاید غیر قابل حل باشد."

بدیهی است این در گیری ها اوباما را در هفته های آخر رقابت انتخاباتی اش در یک موقعیت مشکل قرار می دهد. اگر چه پرزیدنت در موضع دفاع قاطعانه ازارزش های متمم اول [قانون اساسی] خواهد ایستاد، ولیکن وی مجبور است در محکوم نمودن آن ویدئوی ضد اسلامی مواظب بوده که لحنش عذر خواهانه نباشد، زیر امکان دارد به بهانه آن مخالفینش یک جنجال سیاسی به راه اندازند.

کاخ سفید امیدوار بود که اوباما در بخشی از سخنرانی خود در سازمان ملل اشاره می کرد که چگونه دولت او از نهضت های دموکراتیک بهار عربی حمایت نموده و با دنیای اسلامی تعامل بیشتری برقرار کرده و پس از یک دهه جنگ در کشور های اسلامی موجب ارتقا موقعیت امریکا از نظر بین المللی شده است.

در عوض وی با یادآوری تکان دهنده شورش های ضد آمریکایی در ۲۰ کشور و حمله به کنسولگری امریکا واقع در شرق لیبی که منجر به کشته شدن کریستوفر استیونز سفیر امریکا و سه نفر دیگر از اتباع آن کشور در روز ۱۱ سپتامبر گردید، روبرو است. کاخ سفید در هفته گذشته یورش به کنسولگری در بنغازی را یک حمله تروریستی نامید.

انتظار می رود این مناقشه موجب تقویت تلاش های سازمان همکاری های اسلامی گردیده که بدون موفقیت در دوازده سال گذشته سعی نموده شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد را به تصویب قطعنامه ای وادارد که وضع قوانین علیه کفر و توهین به مقدسات را از جمله حقوق جهانی بشری قلمداد کند.

بدیهی است این تلاش در سازمان ملل برای دستیابی به چنین استانداردی، حتی اگر موفق نشود، برای سیاست های امریکا در سطوح مختلف یک عقب نشینی است .

به گفته کارشناسان این تلاش موجب مشروعیت بخشی به تلاش های بخشی از جهان اسلام در زمینه اعمال قوانین بر علیه توهین به مقدسات خواهد گردید. نتیجه اینگونه قوانین امکان دارد سیاستمداران میانه رو را هدف قرار دهد و برخورد شدید با اقلیت ها و گروه های مذهبی را محتمل سازد. علاوه بر آن ممکن است برای مبلغین دینی که در تلاش برای جذب تازه کیشان هستند، و همچنین برای سازمان های غیر دولتی غربی که در صدد بهبود حکمرانی دموکراتیک می باشند ، شرایط دشواری ایجاد کند.

پاتریک همچنین گفت "این شیوه ممکن است سرکوب شدید اقلیت های مذهبی را توجیه کند. این روش همچنین با ارزش های امریکا مرتبط است. مقامات آمریکایی در گذشته بسیار نگران بوده که این تلاش ها به ثمر برسند."

در پاکستان توهین به ( حضرت ) محمد، قران یا اسلام جرم محسوب شده و به گفته منتقدین از این قانون می توان جهت حسابرسی با دشمنان و اقلیت های تحت آزار سوء استفاده کرد.

در مصر مسیحیان قبطی با ابراز نگرانی اعلام کرده که امکان دارد انتشار این فیلم ویدئویی ضد اسلامی تحت عنوان "بی گناهی مسلمانان " موجی از خشونت را بر علیه آن ها به راه ندازد. گفته میشود دو نفر مهاجر مصری با انگیزه های محافظه کارانه مسیحی، در ساخت این فیلم دخیل بوده اند.

در خواست برای ایجاد محدودیت در سخنان تنفرآمیزدستآورد واقعیت جدید سیاسی پس از بهار عربی است.

در کشور هایی مانند مصر و تونس احزاب اسلامی که در گذشته غیر قانونی بوده اند به طور علنی جهت کسب آرا و به دست آوردن قدرت با یکدیگر رقابت می ورزند. رهبران آن ها نیز در صدد پیشی گرفتن از رقبای سیاسی میانه رو خود هستند. نیروهای میانه رو تحت فشار فزاینده ای بوده که برای کنترل خشم وسیع مردم از آزادی بیان عقب نشینی کنند.

مرسی رئیس جمهور مصر در قبال تظاهرات بر علیه انتشار آن فیلم ویدویی به کندی عکس العمل نشان داد. اخوان المسلمین که هم اکنون یک قدرت مسلط در سیاست مصر به شمار می رود مایل است که نفوذ خود را در خیابان ها حفظ کند. لذا پس از گذشت دو روز از حمله به سفارت امریکا در قاهره، رهبر جدید مصر علنا آن حمله را محکوم کرد.

به عنون مثال راشد غنوشی رهبر میانه رو حزب اسلامی النهضه در تونس در غرب به شدت مورد احترام می باشد. ولیکن وی نیز به صدایی که خواهان جرم شمردن سخنرانی ضد اسلامی در سطح بین المللی هستند، پیوسته است. حزب وی پیش نویس قانونی را برای سیستم قضایی تونس تهیه کرده که چنین رفتاری را غیر قانونی می نامد.

در انتهای دیگر این طیف شیخ حسن نصر الله رهبر گروه تندرو مسلمانان شیعه حزب الله در لبنان قرار گرفته که خواهان برقراری قوانین بین المللی جهت توقف توهین بر علیه اسلام و همچنین توهین بر علیه مسیحیت و یهودیت گردید. اظهار نظر نامبرده در این مورد بیانگر توده پسندی این خواسته بوده زیرا نصر الله به ندرت در دیپلماسی بین المللی دخالت می کند.

احمدی نژاد رئیس جمهور ایران نیز در روز دوشنبه در نیویورک به خبرنگاران گفت در بین تمدن های باستانی در خاور میانه، اسرائیل حضور کوتاهی داشته و بالاخره "حذف" خواهد شد. در عین حال شرایط در سوریه ویران شده در جنگ بسیار وخیم بوده و اخضرابراهیمی نماینده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در نیویورک به خبرنگاران گفت که "شرایط شدیداٌ بد ودر حال بدتر شدن است. خشونت در آنجا تهدیدی برای منطقه و امنیت جهانی است."

منبع: لوس آنجلس تایمز
 

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

به گزارش کلمه، در این نامه که به امضای بیش از ۶۰۰ نفر از فعالان و شخصیت های سیاسی، فرهنگی، هنری و مدنی در داخل و خارج از کشور رسیده است، با یادآوری دستاوردهای دولت وی در دوران اصلاحات، فرا رسیدن شصت و نهمین سالگرد تولد وی گرامی داشته شده است.

در بخشی از این نامه آمده است: «پای اینترنت نشسته‌ای و وب‌گردی می‌کنی، یک سری واژه جلوی چشمانت رژه می‌رود. «اصلاحات»، «تساهل»، «تسامح»، «مردمسالاری دینی»، «بهار احزاب»، «تشکل‌های مدنی»، «انجمن صنفی روزنامه نگاران»، «حکومت قانون»، «گفتگوی تمدنها»، «نفی افراطی‌گری»، «صندوق ذخیره ارزی»، « نفت ده دلاری»… از همه ی اینها مخرج مشترک که بگیری، تنها به یک اسم می‌رسی‌؛ سید محمد خاتمی.»

طیف های مختلفی از فعالان سیاسی، صاحبنظران و اندیشمندان، کارگزاران پیشین نظام، خانواده شهدا و زندانیان سیاسی، هنرمندان و بازیگران، فعالان زنان، نویسندگان، روزنامه نگاران، روحانیون، خانواده شهدا و جانبازان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، اساتید دانشگاه، فعالان دانشجویی و مدنی از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

نامه ای برای سید محمد خاتمی!
این نامه برای خاتمی است؛ اما امروز دوم خرداد نیست و این نامه هم نقد عملکرد خاتمی نیست. بحث «دماوند» و «رای» هم نیست. حتی تقاضا برای کاندیداتوری در انتخابات پیش رو هم نیست. این نامه تنها یک تبریک تولد است، برای مردی که گاهی‌ دلمان برایش تنگ می‌شود.

خاتمی از آن جنس آدم‌هایی است که حتی اگر بخواهی هم از یادت نمی‌رود. نشسته‌ای و داری یک کتاب خوب ورق می زنی‌، از خواندنش متعجب می‌شوی که چگونه در ایران اجازه چاپ گرفته، تاریخ انتشارش را نگاه می‌کنی؛‌‌ ۱۳۷۹. فیلم خوبی می‌بینی‌، متعجب می‌شوی، پایان؛ ۱۳۸۱. مقاله‌ای می‌خوانی، حقوق زنان؛ ۱۳۸۴. تنها نقطه اشتراک همه اینها یک دوره، یک نگاه، یک اسم… خاتمی.

پای اینترنت نشسته‌ای و وب‌گردی می‌کنی، یک سری واژه جلوی چشمانت رژه می‌رود. «اصلاحات»، «تساهل»، «تسامح»، «مردمسالاری دینی»، «بهار احزاب»، «تشکل‌های مدنی»، «انجمن صنفی روزنامه نگاران»، «حکومت قانون»، «گفتگوی تمدنها»، «نفی افراطی‌گری» ، «صندوق ذخیره ارزی»، « نفت ده دلاری»… از همه ی اینها مخرج مشترک که بگیری، تنها به یک اسم می‌رسی‌؛ سید محمد خاتمی.

سایت‌ها و روزنامه‌های «اقتدارگرایانِ منصب‌نشین» و «براندازانِ فرنگ‌نشین»، با آن همه تنافر، یک فصل مشترک هم دارند؛ دشنام به خاتمی. دو تیغه قیچی افراطی‌گری، نشانه رفته است گردن اصلاح‌طلبی را و برای این منظور چه کسی بهتر از خاتمی.

روزنامه‌نگاری را می‌بینی‌ که دل به غربت سپرده ناامید از همه چیز، از بن‌بست اصلاحات در ایران می‌گوید و از کوتاهی‌های خاتمی. پیشینه‌اش را که می‌جویی، نسبش می‌رسد به روزنامه‌های رنگارنگ روزهای اصلاحات و باز هم نام خاتمی. و اینها کم نیستند که خیل عظیمی از منتقدین خاتمی نیز دست‌پرورده ی دولت اویند. این خاصیت مشی‌ای است که خاتمی مروجش بود.

نمی توان خاتمی را ندید. خاتمی همه جا هست. در روزنامه‌هایی که دیگر پرشمار نیستند، در خانه ی سینمایی که دیگر باز نیست، در کتابهایی که دیگر اجازهء نشر ندارند. خاتمی این جاست. پیش دوست، پیش دشمن. در یاد ما و در دل ما.
گاهی دلمان تنگ می‌شود برایت، سید!

گاهی دلتنگ آن روزها می‌شویم که یک ایران، امید بود. گاهی دلمان می‌خواهد که می‌رفتیم به آن روزها و همانجا هم می‌ماندیم. آن روزها که با تو خندیدیم، با تو گریستیم. آن روزها که صندوق رأی را که می‌دیدیم، دلمان قرص بود. آن روزها که بیرون از وطن هم سرمان بلند بود. آن روزها که به دانشگاهمان می‌آمدی و ما فریاد می‌کشیدیم و تو با لبخند آراممان می‌کردی. آن روزها که می‌گفتی‌ «من از ایران سرفراز آمد‌ه‌ام…»

آن روزها گذشت. و امروز … دیوارت هنوز کوتاه‌ترین است، سید!
هنوز هم کسی جز تو خشممان را خریدار نیست. دلهایمان شکسته، قلبمان جریحه‌دار است، غرورمان هم ترک برداشته. نمی‌دانیم که چرا در آن روزهای پرامید، برایت تولد نگرفتیم. آن روزها که تولد و عروسی، کاری علیه امنیت ملی نبود.

تولدت مبارک سید! گاهی دلمان برایت تنگ می‌شود. مثل این روزها که شمع‌های کیک تولدت را می‌شماریم؛ ۶٩شمع برایت روشن می‌کنیم و از ته دل آرزو می‌کنیم که حالا حالاها تو سید ما باشی و ما عاشق ایران.

مهرماه یکهزار و سیصد و نود و یک

* * *

امضاها به ترتیب حروف الفبا
(ء)
هومن ابراهیمی، بهرام ابوالفتحی، سعید احمدزاده، پروانه احمدی، پیمان احمدی ، عباس احمدی، مهدی احمدی، نعمت احمدی، رامین اخلومدی، دانگ آتار ارجبی، علی ارشدی، مجتبی اژه ئیان، آزاده اسدی ، رضا اسدی، میراردوان اسدی، ساناز اسفندیاری، آزیتا اسکندریون، سروش اسلامی، عسل اسماعیل زاده، کوهزاد اسماعیلی، اشکان اشعریون، اردوان اصحابی، دانیال اصغرنیا، مهرداد اصلانی، سهیل اعرابی، نازک افشار، داود افشاری، محمدرضا افشاری، مهدی اقبال، مهدی اقدم، مریم اقلیدی، نسرین اکبری نژاد، سهراب اکبری، علی اکرمی، مهدی اکرمی، جواد امام، محمد امجد، حمیدرضا امرائی، عباس املاشی، طاها امیدیان، علی امیری، فائزه امیری، مرضیه امیری، حمید امین اسماعیلی، احسان امینی، اسدالله امینی، اکبر امینی، الهه امینی، هادی اوجی، عماد ایرانی، جبار ایری، لطیف ایزدی، مرتضی ایزدی، مصطفی ایزدی، حامد ایلیان، سارا ایلیان
(آ)
بابک آذری، ایمان آذریان بروجنی، نیکان آرخی ، امیر آریازند، امیرحسین آزاد، پویا آزاد، علی آزادان، زهره آقاجری، علیرضا آقاعمو، بهروز آقامحمد، علیرضا آقایی راد، احمد آقایی، مهدی آقایی، سعید آگنجی، مریم آموسا، زهرا آویرا، امیر حسین آهویی، امیررضا آهویی
(ب)
میثم بادامچی، کامیار بادپا، حمید بارچیان، یحیی بارچیان، مسعود باستانی، آزاده باسط، محسن باقری، هادی باقری، محمدامین باقریان، آسیه باکری ، علیرضا بانک، رضا باوفا، سامان بختیاری، قادر برجی، سیاوش بسطامی، مهدی بلخاری، رویا بلوری، فاطمه بنائی، مهدیه بوذرجمهری، شیرین به روش، امیر بهادران، علیرضا بهبهانی، امیر بهرامی، مریم بهرامی، فاطمه بهزادی، رضا بهزادیان نژاد، آرش بهنام طلب، مسعود بهنود، محمد مصطفی بیات زنجانی، جلیل بیات، سمانه بیات، سوسن بیات، محسن بیگلربیگی
(پ)
سیدحسین پایدار اردکانی، شاهین پرویزی، اکبر پریچهر، حسین پریچهر، محسن پریچهر، فرزانه پژوهش، میلاد پناهی پور، امید پور محمدعلی، سعید پورحیدر، سعید پورعزیزی، لاله پورقدیری، احمد پورنجاتی، عاطفه پهلوان، آیدین پیرزه، محمدحسین پیروزی
(ت. ث)
وفا تابش، سیدمصطفی تاج زاده، علی تاجرنیا، حسین تاراز، سارا تبریزی، لیلا ترجمان، مژده تصویری، پوریا تقوی شیرازی، علی تقی پور، عاطفه تقی لو، غلامحسین تکفلی، امیر تنها، فرشاد توماج، آلاسادات تهرانی، محمدامین ثامنی، مریم ثروتی
(ج. چ)
مرضیه جدا، سید علاالدین جزایری، سارا جعفری، مهرنوش جعفری، وحید جعفری، جلال جلالی زاده، حمیدرضا جلائی پور، محمدرضا جلائی پور، سپهر جلوداری ممقانی، حسین جمشیدی گوهری، هماد جمشیدی، مهرداد جهانگیری، نسیم چالاکی، سمانه چوگان
(ح)
سمانه حاج علی، علیرضا حاج علی، رمضان حاجی مشهدی، رضا حاجی، حسین حاجیان، رامین حبیبی، سایه حبیبی، نجفقلی حبیبی، پدرام حربی، علی حزینی، امیرحسین حسنی پور، حامد حسنی خورشیدی، زویا حسنی، مانی حسین پور، مجتبی حسین خانی، مهدی حسین زاده، احمد حسینی امجد، آرش حسینی پژوه، رضا حسینی، سید رضا حسینی، سیدمحمود حسینی، حمید حق شناس، شریفه حق شناس، سیف الله حقانی، پژمان حقیقی، علی حکمت، احمدرضا حکمی، محمد حافظ حکمی، عباس حمزه ای، نیلوفر حورشناس، نیلوفر حورشناس، افشین حیدری ، غلامرضا حیدری، محمدحسین حیدری
(خ)
خاتون خالدی، ناصر خالقی، آرمین خامه، جهانبخش خانجانی، محمد خانجانی، رضا خانکی، ابراهیم خانیکی، هادی خانیکی، سعیده خدابخش، علی اصغر خدایاری، فاطمه خردمند، پریسا خرم، ریحانه خزایی، سارا خستو، حسین خسرونژاد، سید صالح خشوعی، محمدرضا خلیل آبادی، محمد حسین خلیلی اردکانی، اسماعیل خلیلی، سیدضیا خلیلی، هادی خوانساری، محمدحسین خوربک، محمدحسین خوشنویس، محمد خیرخواه، مسعود خیری
(د. ذ)
سینا دادخواه، محمدرضا دانایی، فخرالدین دانش، سروش دباغ، مصطفی درایتی، حامد ذاکر، بهروز ذاکری، مسعود ذهبیون
(ر. ز)
مریم راد، حسن رادنیا، فاطمه راکعی، مازیار رایج، احمد رایجی، عباس رایجی، فاطمه ربانی، مصطفی رجنی، نرگس رحمانی، ناصر رحمتی، ابوالفضل رحیمی شاد، محمدرضا رزاقی، علیرضا رستمی، نریمان رستمی، مصطفی رسته مقدم، لیلی رشیدی، پروانه رضا، آرمان رضاپور، امیررضا رضایان، حسن رضایی، نادره رضایی، یسنا رضاییان، مانا رضائیان، رضا رفیعی، سپیده رفیعی، سلطانعلی رفیعی، محمدعلی رفیعی، پریسا رکنی، زهرا سادات روح الامین، دامون روزبه، نسیم روستاپیشه، داود روشنی، علی رهبر، محسن رهبر، امیر عباس ریاضی، محمود ریاضی، رضا رئیسی، مانی زرشکی، ابوذر زمان، حسین زمان، مریم زمان، فرزاد زمانی، مسعود زمانی، مهشید زمانی، علی اصغر زندی، حیدرزندیه، نسیم زنگنه، هادی زینل زاده، سیدمرتضی زینلی
(س)
جلیل سازگارنژاد، محمدرضا سازگارنژاد، علیرضا ساکی، رضا سالبانی، شهاب سامانی، احمد سبطی، محمدهادی سبطی، مرتضی سبطی، مصطفی سبطی، علی سحرخیز، حسین سدبندی، امیرحسین سراجی، پرستو سرمدی، عرفان سروش، فریبرز سروش، ملاحت سلحشور، امیر علی سلطان، بهرام سلیمانی، عبدالسلام سلیمی، مجید سلیمی، صدرا سمنانی رهبر، بهرام سمیع، علی سمیعی زاده، حمید رضا سهل آبادی، سید شمس الدین سیاسی راد، علی سیداحمدی، نفیسه سیدآبادی، سیدحمید سیدی، محمد سیدی، ایرج سیرون، مهدی سیف حسینی
(ش)
سید محمد علی شاپوریان، علی اصغر شاپوریان، مهدی شادکار، شکیبا شاکر، بهروز شاهرخ نیا، محمدامین شایگان نیا، میثم شرفی، الهه شرقی، محمد شریعتی، محمد شفیعی، مریم شفیعی، علی اصغر شفیعیان، زهرا شکاری، آهو شکرایی ، علی شکوری راد، محمد شکوهی، محمدرضا شمس آبادی، شیوا شناوری، اسماعیل شنگله، رعنا شنگله، لیلا شنگله، علی شهسوار، مهدی شهسوار، الهام شهسواری، بهرام شهناسی، محمدجواد شهناسی، محمد شیبانی، میرزاعلی شیرازی، احمد شیرزاد، امین شیرزاد، سعید شیرکوند، صبا شیروانی
(ص. ض)
فاطمه صادقی، مجتبی صادقی، رادین صالحی، بهروز صحابه تبریزی، محمداسماعیل صحابه تبریزی، کاران صدرا، هاجر صدرهاشمی، صادق صدقگو، امیر حسین صدیق، هیلا صدیقی، محمد اسحاق صفایی، ابوالقاسم صفوی، سید سعید صفوی، زهرا صفیاری، سجاد ضرغام، امیرحسین ضیایی اردکانی، آزاده ضیایی
(ط. ظ)
آذر طاهرآبادی، ریحانه طباطبایی، شهاب طباطبایی، علی طباطبایی، علیرضا طبیبیان، محمدرضا ظفرقندی، حسین ظهیری
(ع. غ)
کریم عابدی، محمدعلی عابدی، وحید عابدینی، پیمان عارف، علیرضا عاشوری، فاطمه عباسقلی زاده، پانی عباسی، محمد صابر عباسیان، محمد عبایی، شیرزاد عبداللهی، فیض الله عرب سرخی، ساجده عرب سرخی، فاطمه عرب سرخی، امید عرب، محمود عرب، تایماز عظیمی، سیدعلی عظیمی، احمد علاء الدین، کاظم علاء الدین، محمدحسین علاء الدین، روزبه علمداری، آویسا علوی، سجاد علوی، صادق علوی، محمدامین علیخانی، ژیلا عماد، فریدون عموزاده خلیلی، زهرا عنایتی، امیررضا عنبرانی، عباس عیدگاهی، اسدالله غریقی، فاطمه غفاری، مریم غفاری، علی غلامی، صنم غیائی، فریبا غیور
(ف. ق)
فرشید فاریابی، محمد فاضلی کیا، جاوید فخریان، مجید فراهانی، داریوش فرجی، عبدالرزاق فردوسی، حسن فرشتیان، آرتا فرهودی، مریم فریبرزی، حسن فرید، سعید فضایلی مقیمی، عسکری فقیه، محمدطاهر فقیه، فرزاد فلاحتی، نرگس فلاحی، پروین فهیمی، هادی قابل، بهروز قادری، سیدصادق قادری، امید قاری، حسین قاسمی، مهدی قاسمی، علی حسین قاضی زاده، مریم قدس ، مرتضی قدمگاه، علیرضا قدیری، محمدرضا قرآنی، مریم قربانی فر، مهرداد قربانی، صفیه قره باغی، مهدی قریشی، احسان قلمچی، اشرف قمی، بهزاد قنبری، سعید قندهاری، جمشید قوچانی نژاد
(ک.گ)
امین کاشفی، امین کاظم لو، رامین کاظمی، نازنین کاظمی، ناظمی کاظمی، حسین کبیر، حنیف کبیر، یاسر کر، محمدجواد کرخی، مسعود کریم زاده، افشین کریمی، داود کریمی، رحیم کریمی، عبدالله کریمی، محمد کریمی، شبنم کسرایی، روح الله کلانتری، مجید کلثومی، کیمیا کورس، ابوالفضل کول آبادی، علی کوهساری، مهدی کوهیان، حمید کهرام، محمد کی ارسلان، ساجده کیانوش راد، محمد کیانوش راد، سجاد کیومرثی، طیبه کیومرثی، اسماعیل گرامی مقدم، احسان گرجی، حبیبه گلرخ، زهرا گلشن، پیمان گلی، رضا گنجی، سعید گندمی، سهیل گوهری
(ل. م)
محمد لزر غلامی، مهرسا لطانی، حمید لطفی، مسعود لواسانی، احسان مازندرانی، عباس مانا، مرتضی مبلغ، زهرا مبلغ، نرگس مبلغ، مژده متقیان، سیدجواد متولی، پرستو متین زاده، یاشار مجاور، بهنام مجد، زهرا مجردی، مهسا محب علی، سحر محتشمی پور، فخرالسادات محتشمی پور، ضیاء محسنی، محمدرضا محقق، جلال محمد لو، حسام محمدزهی، روح الله محمدی معین، احسان محمدی، اروجعلی محمدی، بهروز محمدی، حمید محمدی، غلامحسین محمدی، مجتبی محمدی، مهرنوش محمدیان، محبوبه محمودزاده، مهدی محمودیان، احمدرضا مرادی، قاسم مرادی، حسام مرادیان نژاد، دانیال مراقی، احمد مرشدیان، الهه مرودشتی، حسین مزارعی، علی مزروعی، محسن مسعودی نژاد، مهدی مسلم خانی، سیامک مسیح پور، سعید مسیحا، میثم مشایخ، علیرضا مصاحب، پژمان مظفری، حسین مظفری،زهرا مظفری، مسعود مظفری، مهدی مظفری، محمد مغرب، مهدی مقدری، مهدی مقدم دوست، احسان مکتبی، ابراهیم ملکی، رویا ممتحنی، مهدی منتظرقائم، نعمت منصفی، آذر منصوری، سید حسن موسوی نژاد، آمنه موسوی،زینب موسوی، سوده موسوی، سیدپوریا موسوی، سیدحسین موسوی،مزدک موسوی، مهدی موسوی، اکرم موقری، ناهید مولوی، کاوه مومنی، شهروز مهدی پور، محمد مهدیان، محمدهاشم مهیمنی، عبدالناصر مهیمنی، محسن مهیمنی، محمدحسین مهیمنی، روح الله مهیمنی، رضا میر، محمد میردامادی، مهدی میردامادی، اسماعیل میرزایی، حامد میرزایی، کمال میرزاییان، رضا میرزاییان، نصرت میرعرب، سید مرتضی میری، فاطمه میریونسی، آرش میلانی، مهدیه مینوی
(ن. و)
سعید نادری، سیدمهدی نادمی، رامین ناصح، مرتضی ناعمه، احمد نامداریان، ابوالفضل نامنی، سید ابراهیم نبوی، سیدباقر نبوی، یاسر نبوی، مهدی نجفی، آرش نجفیان، حمیدرضا ندایی، محمدرضا نژادحیدری، حسین نصیری، محمد نعیمی پور، حسین نقاشی، محمد سجاد نقوی ، معین نقویان، فرخ نگهدار، امیر نورالهیان، حسین نورانی نژاد، سعید نورمحمدی، ابوالقاسم نوروزی، هاله نوری، جمشید نیرومند، بهنام نیک زاد، حسین نیک خواه، رضا نیک نداف، امیر وارسته حیدری، صدیقه وسمقی، سید شمس الدین وهابی، مهدی وهابی
(ه. ی)
سیدمهدی هاشمی، فواد هاشمی، محسن هاشمی، مهدی هاشمی، مهسا هاشمی، آرش هامون، طاهره سادات هجرتی، فاطمه هجوانی، حنظله هدایتی، سودابه هروی فرد، مهدی یارمحمدی، فرزاد یاس، مریم یحیوی، مهدی یزدانی خرم، علی یزدانی، یاسر یوسف زاده، حسن یوسفی اشکوری، حسن یونسی

این خبرگزاری افزوده است که اصناف، در جلسه روز پنج شنبه گفته اند که "تصمیم های اشتباه دولت، آثار مخربی بر اقتصاد بر جای گذاشته است،‌ اما آنها به نظام وفادارند."

بر اساس این گزارش، روسای اتحادیه های صنفی تولیدی، توزیعی و خدمات فنی صبح امروز در جلسه ای با حضور نمایندگان بسیج اصناف توافق کردند تا از صبح شنبه بازار با حضور نیروهای امنیتی بازگشایی شود.

براساس گزارشها در پی اعتصاب و راهپیمایی دیروز در بازار تهران و میدان فردوسی امروز نیز بازار تهران تعطیل است.

در گزارشی دیگر اینکه، تشکل جامعه اسلامی اصناف، از تشکل های تحت امر نهادهای امنیتی، تظاهرات روز چهارشنبه بازاريان و اصناف و مردم را محکوم کرده است.
 

جـــرس: یک دادگاه آمریکا، جمهوری اسلامی و گروه های القاعده، طالبان و حزب الله لبنان را به اتهام دست داشتن در حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر مجرم شناخت و آنان را رسماً به پرداخت غرامت شش میلیارد دلاری به بازماندگان قربانیان این حملات محکوم کرد.

خبرگزاری فرانسه گزارش داده است که جرج دَنیِلز، قاضی دادگاه فدرال در نیویورک، روز چهارشنبه، ۱۲ مهرماه، جمهوری اسلامی، القاعده، طالبان و حزب‌الله لبنان را در وقایع ۱۱ سپتامبر مجرم شناخت و با صدور حکمی، متهمان را به پرداخت مبلغ شش میلیارد دلار به عنوان خسارت اقتصادی و مالی خانواده‌های قربانیان، موظف کرد.

به گزارش رادیو اروپای آزاد، قاضی دَنیِلز این پرونده را پیشتر در پی شکایت ۴۷ تن از بستگان قربانیان ۱۱ سپتامبر به جریان انداخت و نهم مردادماه سال جاری شاکیان پرونده را مجاز به دریافت شش میلیارد دلار غرامت از متهمان دانست. روز چهارشنبه متهمان به طور رسمی محکوم به پرداخت غرامت شدند.

جمهوری اسلامی همواره داشتن هر گونه ارتباط با این حملات را رد کرده است، با این‌حال آقای دَنیلز دی‌ماه سال ۹۰ با صدور حکمی اعلام کرد که حمله یازده سپتامبر «کار القاعده به تنهایی نبود و علاوه بر طالبان که به این سازمان پناه داده‌بودند، رهبر جمهوری اسلامی و دست‌نشاندگانش در حزب‌الله لبنان نیز به این حمله کمک کردند".

قاضی دَنیِلز دی‌ماه سال گذشته گفته بود، ربایندگان هواپیماها در حادثه یازده سپتامبر پیش از حملات خود، از خاک ایران عبور کرده‌ بودند و حکومت ایران عبور این افراد را «مخفی» نگه داشته‌است.

وی در این حکم تأکید کرده بود: "یکی از یادداشت‌های دولتی ایران نیز نشان می‌دهد که علی خامنه‌ای در ماه مه ۲۰۱۱ از طرح حملات یازده سپتامبر خبر داشته‌است".

در جریان حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، دو هواپیما به برج‌های تجاری نیویورک و یک هواپیما به پنتاگون برخورد کرد که نزدیک به سه هزار کشته و بیش از شش هزار رخمی بر جای گذاشت.

القاعده مسئولیت این حملات را بر عهده گرفته است و دادگاه فدرال آمریکا نیز می‌گوید طالبان افغانستان، پس از حملات ۱۱ سپتامبر به اعضای القاعده پناه داده‌اند.

اردیبهشت‌ماه سال جاری، نیروهای آمریکایی اسامه بن‌لادن، رهبر القاعده را، در ساختمانی در حومه اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان کشتند.
 

جـــرس: مداح حامی محمود احمدی نژاد در انتخابات سال ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸، طی سخنانی به شدت به دولت حمله کرده و اوضاع فعلی جامعه را بدتر از زمان شاه دانست.

حاج منصور ارضی در سخنان خود در حسینیه بازار تهران گفت: "فیلم می سازند مثل کلاه پهلوی و می آیند فحشا و شرب خمر و آلودگیهای زمان پهلوی رو نشون می دهند، درسته که بوده، ولی بابا جان الان که اوضاع خیلی بدتر شده. چه کسی رو می خواهند مقصر کنند؟"

به گزارش بازتاب، منصور ارضی در سخنانی که خلاصه آن در پی می آید گفت: "پول و طلا و دیگر مسائل مادی که کثافات دنیوی هستند با نقشه ای که دست خود دولت و ایادیشونه اینجور مردم رو گرفتار کرده است و ثروتمندان بی غیرت و بی درد هم به این شرایط دامن می زنند. ولی از این طرف دقت کنید که ما هم شکر گذار نبوده ایم."

وی افزود:

بعضی می گن حاج آقا خدا پدرشون رو بیامرزه که یارانه میدهند!!! چرا خدا پدرشون رو بیامرزه، ما نمی دونستیم که همچین روزی به سرمون می آورند. یک مبلغی می دهند ولی بعدش مردم رو در فشار می گذارند.
…شاید بعضی ها مشکل مالی نداشته باشند، ولی من کسی رو می شناسم که می گفت روزی سه هزار تومان هزینه خرید نان خانه ام هست و الان اون رو هم نمی تونم بخرم و توان ندارم. حاجی تو به من بگو چکار کنم. از طرفی اجاره خانه، پول رهن خانه، هزینه مدرسه فرزندان و دانشگاه و غیره خیلی سخت شده.
باورتون نمیشه غیر از جهیزیه در ماه گذشته حدود ۷۰ میلیون تومان دوستان تقبل کردند و دست من رو هم در خرج کردن اون باز گذاشتند (نیت جهیزیه یا صدقه یا چیز دیگری نکرده اند) الان چیزی برای من نمونده. می فهمی چی می گم یا نه؟ چرا اینطور میشه؟ …
از آن طرف فیلم می سازند مثل کلاه پهلوی و میان فحشا و شرب خمر و آلودگیهای زمان پهلوی رو نشون می دهند، درسته که بوده ولی بابا جون الان که اوضاع خیلی بدتر شده. چه کسی رو می خواهند مقصر کنند؟
یک شب بلند شو و برای بقیه هم دعا کن. قماربازهای قدیم آخر قمارشون می گفتند یک بار هم برای جمع قمار می کنیم، برای همه.
… مسئله اینه که جامعه مریض شده. همه پشت کردند به رهبری در صورتی که دیگران دارند جنایت می کنند. چون شنیدم دارم براتون درد دل می کنم. از زبان مومنین شنیدم که به آقا حرف نامربوط می زنند؛ مومنین!!

جـــرس: شهردار اصفهان گفت: قرار بود تراموا در سال ۹۱ در اصفهان راه اندازی شود اما با آغاز تحریم‌ها علیه ایران در زمینه گشایش اعتبار با مشکل روبرو شدیم و محدودیت‌ها بهره برداری از تراموا را به تاخیر انداخت.

به گزارش ایلنا، سید مرتضی سقاییان‌نژاد با اعلام این مطلب گفت: برای راه اندازی تراموا، مسیری زیر پل امام خمینی پیش بینی و ۴ خط دیگر در شهر نیز گردیده شده، اماآغاز تحریم‌ها و مشکلات گشایش اعتبار، این پروژه را به تاخیر انداخت.

با اشاره به تلاش شهرداری برای راه اندازی فاز نخست مترو (۱۱ کیلومتر) تا پایان سال، افزود: مشکلات ایجاد شده، راه اندازی فاز اول مترو را نیز به تاخیر انداخته است.

وی اعتبار لازم برای بهره برداری از فاز نخست مترو تا پایان سال را ترزیق ۴۰۰ میلیارد تومان اعلام کرد و تصریح کرد: اگر وعده‌ها تحقق پیدا کند، فاز اول مترو راه اندازی می‌شود و گرنه با مشکل روبرو می‌شویم.

شهردار اصفهان خاطرنشان کرد: از ابتدای سال تا کنون ۱۱ میلیارد تومان از دولت دریافت کرده‌ایم و ۲۰ میلیارد تومان نیز شهرداری به صورت نقدی تامین کرده است.

وی خواستار تحقق بودجه ۲ میلیون دلاری که از صندوق توسعه کشور به مترو کلانشهر‌ها اختصاص یافته، شد و گفت: ۱۵۰ میلیارد تومان نیز اوراق مشارکت به فروش برسد که در صورت تحقق آن‌ها فاز اول خط یک به بهره برداری می‌رسد.

جـــرس: روزنامه نیویورک تایمز طی گزارشی اعلام کرد: بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسراییل، سیاست خود را نسبت به ایران عوض کرده و بیش از آنکه به دنبال حمله نظامی به این کشور باشد، در پی تحریم های بیشتر ایران است.

به گزارش رادیو بین المللی فرانسه، این روزنامه به نقل از یکی از مقامات اسراییلی در این رابطه نوشت: بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسراییل در نظر دارد تا پیش از پایان سال جاری میلادی سفری به کشورهای اروپایی داشته باشد. یک از اهداف وی از سفر دوره ای به کشورهای اروپایی افزاش فشار بر تهران و افزایش تحریم ها علیه ایران است.

بنا بر گزارش روزنامه نیویورک تایمز، این طرح، حداقل در حال حاضر نشانه ای دیگر است برای تغییر در سیاست اسراییل در قبال ایران. سیاستی که از سمت حمله نظامی به این نقطه، گرایش پیدا کرده است.

هفته گذشته بنیامین نتانیاهو در نشست عمومی سازمان ملل متحد، خط قرمزی برای برنامه هسته ای ایران ترسیم کرد.
وی با نشان دادن نموداری تصویری گفت ایران از سه مرحله اول تهیه بمب اتمی، اولین مرحله را طی کرده است. او عنوان کرد ایران تا بهار سال آینده مرحله دوم را نیز طی خواهد کرد و پس از آن ایران برای طی کردن مرحله آخر به چند ماه و شاید چند هفته بیشتر نیاز ندارد.

وی با کشیدن یک خط قرمز روی نمودار، گفت نباید بگذاریم ایران از مرحله دوم به مرحله نهایی ساخت بمب اتمی برسد و باید خط قرمز را آنجا بگذاریم.

او گفت که فعالیت هسته ای ایران باید تا تابستان سال آینده متوقف شود.

لازم به ذکر است همچنین آویگدور لبرمن امروز در گفتگو با رادیو ارتش اسراییل عنوان کرده بود، بهار ایرانی در راه است.

به گزارش «ایسنا»، آیت الله صافی گلپایگانی شب گذشته طی سخنانی در دیدار نمایندگان ولی فقیه در استان های کشور و نیز اعضای شورای عالی حوزه های علمیه ابراز داشت: مردم باید احساس کنند که حوزه و روحانیت در کنار آن هاست و درد آن ها را می داند.

وی با بیان اینکه حوزه های علمیه از دیرباز خدمتگزار دین و مردم دین مدار بوده اند، گفت: امروز مشکلات اقتصادی از جمله تورم و گرانی به مردم فشار می آورد و در این میان روحانیت باید با رصد اوضاع تذکرات و هشدارهای لازم را بدهد.

صافی گلپایگانی همچنین بیان داشت: امروز وضع طوری شده که برخی از مردم وجود این مشکلات را از ناحیه روحانیت می بینند که این مسئله واقعا دردآور و ناراحت کننده است.

جوادی آملی
به گزارش تابناک، آیت الله جوادی آملی نیز طی سخنانی روز گذشته در مسجد اعظم قم گفت: فقیر به معنای ندار نیست، فقیر به معنای کسی است که ستون فقراتش و فقار ظهرش شکسته است، ملتی که مشکل اقتصادی داشته باشد قدرت مقاومت ندارد و ستون فقرات این ملت شکسته است، چون ستون فقرات این ملت شکسته است به او می‌گویند فقیر و گرنه فقر به معنای نداری نیست. در آیه «وجوه یومئذ باصرة،‌ تظن أن تفعل بها فاقرة» حادثه کمرشکن را فاقره می‌گویند، فقیر در معنای اسم مفعول به کار می‌رود، اگر کسی گرسنه باشد ولو اینکه ایستاده باشد، فقیر است، زیرا قدرت ایستادگی ندارد و حادثه‌ تلخ گرانی کمرشکن است.

مکارم شیرازی
روز گذشته نیز آیت الله مکارم شیرازی با تاکید بر واقع نگری نسبت به حل مشکلات کشور و عدم فرافکنی در این خصوص گفت: الان مشکلات پیچیده ای به ویژه در مسائل اقتصادی در کشور پیدا شده است و اگر چشم روی هم بگذاریم و بگوییم خبری نیست اشتباه است.

آیت الله مکارم شیرازی با بیان این که چنین آدمی که خودشیفته است عیوب خود را محاسن می داند، گفت: مردم از چنین افرادی متنفر می شوند و دشمن بسیار پیدا می کند؛ اگر کسی حق باشد و به دیگران هم حق بدهد دشمن پیدا نمی شود اگر بگوییم حق مطلق هستیم دشمن پیدا می شود. اگر دولتی از خود راضی شد و آمد عیوب خود را توجیه کرد و محاسن را به خودش منتسب کرد، مردم از او متنفر می شوند.