جنبش راه سبز - خبرنامه

جرس: سعید پورحیدر، روزنامه نگار و وبلاگ نویس که هفدهم مهرماه برای دومین بار در یک سال گذشته بازداشت شده بود با رای شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران به پنج سال حبس محکوم شد.

بنا به اخبار رسیده به جرس، وی سه‌شنبه هفته گذشته پس از 52 روز بازداشت در بند 350 زندان اوین در شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی پیرعباس محاکمه و به اتهام " اجتماع و تبانی با هدف ارتکاب جرائم علیه امنیت کشور " به پنج سال حبس تعزیری محکوم شد که حکم زندان وی به مدت پنج سال به حالت تعلیق در آمد.

فعالیت تیلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی، توهین به مقدسات و زیر سوال بردن احکام اسلام، اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات غیرقانونی، اجتماع و تبانی با هدف ارتکاب جرائم علیه امنیت کشور و توهین به رییس جمهور پنج اتهام این روزنامه نگار بود که در شعبه چهار بازپرسی دادسرای اوین به وی تفهیم شده بود.

قبل از صدور کیفر خواست و در مرحله بازپرسی، براي دو اتهام توهین به رییس جمهور و توهین به مقدسات و زیر سوال بردن احکام اسلامی قرار منع تعقيب صادر شده بود كه دادگاه انقلاب نیز از دو اتهام دیگر اخلال در نظم عمومي و فعاليت تبليغي عليه نظام وی را تبرئه و به اتهام اجتماع و تباني به قصد براندازي، دادگاه براي اين روزنامه نگار پنج سال حبس تعزيري در نظر گرفت كه اين حكم به مدت پنج سال به حالت تعليق درآمد.

 

سعيد پورحيدر شانزدهم بهمن سال گذشته توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و پس تحمل يك ماه انفرادي در بند 240 زندان اوين آزاد شد.

 

وي براي دومين بار در هجدهم مهرماه سال‌جاري بازداشت و بند 350 منتقل شد.
 

در بخشی از این بیانیه‌آمده است: آذر این سال ها دیگر سرخ نیست. آذر این سالها دوشادوش متولیانش رشد یافته و آبدیده شده است. آذر این سالها سبزشده و جوانه آگاهی سرتاسر وجودش را سبزینه نموده است. آذر دیگر سرخ نیست هر چند هنوز هم خون آلود است. هنوز هم نم ناکی اشک و خون بر تارک صداقت و راستی و درستی اش باقی مانده است. آذر این سالها سبز است و سبز یعنی تحمل، آگاهی، صبر، استقامت، نستوهی و بخشش. یعنی مدارا، یعنی حق گویی یعنی حقیقت جویی و یعنی خواستن روزگار نیک و شرافتمندانه برای هر کس و همه کس و جنبش دانشجویی امروز حاملان اصلی تمامی این مفاهیم والا و زیباست.

متن کامل این بیانیه بدین شرح است:

 

آذرماه را ماه دانشجو نامیده اند ولی انگار تمامی ایام تاریخ معاصر این کشور در کوران تمامی این سالهای مبارزه و سختی، با نام دانشجو عجین شده است. چه حلاج ها که بر سر دار حق جویی و حق گویی رفتند و چه خون ها که به روی صحن دانشگاه چکید تا کاروان آزادی طلبی و عدالت جویی مردمان این سرزمین بدینجا برسد.

 

آذرماه، ماه دانشجو، با آن سه قطره خونی که بر صحن دانشگاه چکید، انگار سرخ رنگ شد و در سالهای پس از آن نیز سرخ رنگ ماند که انگار هر چیز و همه چیز یا سرخ است یا آذری نیست! در تمامی سالهای پیش و پس از انقلاب، آذر سرخ ماند. آذری که شعله اش در تمامی این سالها با ایثار و رنج جوانان این مرز و بوم روشنی زا و گرمابخش بوده و هست.

 

اما آذر این سال ها دیگر سرخ نیست. آذر این سالها دوشادوش متولیانش رشد یافته و آبدیده شده است. آذر این سالها سبزشده و جوانه آگاهی سرتاسر وجودش را سبزینه نموده است. آذر دیگر سرخ نیست هر چند هنوز هم خون آلود است. هنوز هم نم ناکی اشک و خون بر تارک صداقت و راستی و درستی اش باقی مانده است.

 

آذر این سالها سبز است و سبز یعنی تحمل، آگاهی، صبر، استقامت، نستوهی و بخشش. یعنی مدارا، یعنی حق گویی یعنی حقیقت جویی و یعنی خواستن روزگار نیک و شرافتمندانه برای هر کس و همه کس و جنبش دانشجویی امروز حاملان اصلی تمامی این مفاهیم والا و زیباست.

 

جنبشی که فعالانش به بند کشیده می شوند، ستاره دار می شوند و از تحصیل محروم می شوند، ضربه حبس های سخاوتمندانه و طویل المدت هشت ساله و ده ساله را ناعادلانه و ظالمانه بر گرده خویش حس می کنند، زجر می بینند و ستم می کشند. از اولیه ترین حقوق خویش محروم می شوند چنانکه حق بیمار شدن نیز ندارند چرا که درمان را نیز از ایشان دریغ می کنند و اما از درون زندان جور و جفا برای مردم خویش تنها یک پیام دارند: پیام آزادی برای همگان حتی آنانکه در بندشان کرده اند. پیام صلح، پیام دوستی و آرزوی زندگی شرافتمندانه برای دشمنان خویش و این آرزو که " ای کاش رویای شیرین ما کابوس کسی نبود".

 

اینها همه معنای سبز شدن و سبز بودن آذر این سال ها پس از طی دورانی سخت از تجربه و آزمودن است. این ها معنای واقعی امید است و امید جزیی لاینفک از راه سبز. امید به فردایی که بلاشک از آن ماست. فردایی که دیگر به فرموده علی (ع) اراذل (دون مایگان) مقدم نباشند و افاضل (خردمندان) در انزوا. فردایی که نخبگان در بند و سفلگان بر تاج سروری نیستند. آنروز دور نیست که این وعده حتمی خداوند هستی است که "الیس الصبح بقریب".

 

اما این همه رشد، این همه فهم و این همه تعالی در بدنه جامعه ایران و دانشجویان را مرهون چه کس یا کسانی باید بود؟ بدون شک جایگاهی که ما با تمام فراز و فرود هایش به عنوان جامعه مدنی ایران هم اکنون در آن ایستاده ایم و رشد این بذر آگاهی و دانش مرهون تلاشهای تک تک ما بوده است. مایی که خواسته ایم تا سبز باشیم و سبز بیندیشیم و مطمئن باید بود که آنچه ما بخواهیم و در راه اکتسابش جدیت و صداقت داشته باشیم را هیچ نیرویی یارای مقابله نیست.

 

در این راه اما باید از همه کسانی نام برد و قدر شناسی کرد که با از جان گذشتگی چراغ دانش و آگاهی را روشن نگهداشتند و بر شب شب نشینان چراغی برافروخته اند. باید نام برد از تک تک اساتید مبرز و آزاده ای که به قیمت خانه نشین شدن و تضییقات و بازنشستگی و حتی ترور فیزیکی، لحظه ای در حقانیت راه روشنشان تردید نکرده اند و نمی کنند.

 

باید نام برد از همه دانشجویانی که به قیمت نصب ستاره هایی بر بازوانشان که البته مدال افتخارایشان محسوب می شود ، بر عهدی که با وجدان خویش بسته اند، استوار ماندند. باید نام برد از دفتر تحکیم وحدت و دانشجویانی که به قیمت از دست دادن همه چیزشان و با صرف نظر نمودن از همه امتیازاتی که با وابستگی به مراکز قدرت می توانستند به دست آورند، تنها شمعی بودند برای روشن نگهداشتن آذر آذرماه. آنهایی که همه سختی ها را به جان خریدند که آرمان آن سه یار دبستانی در کوچه پس کوچه های بی اخلاقی ها و مکارگی سیاست بازی ها به فراموشی سپرده نشود.

 

باید نام برد و تجلیل نمود از عبدالله مومنی، بهاره هدایت، میلاد اسدی، علی ملیحی، حسن اسدی زید آبادی، علی جمالی، مجید توکلی، مهدیه گلرو، ضیا نبوی، مجید دری و صدها پیر و جوان نخبه این مملکت که در زندان بی خردی حاکمان و خود کامگی نشستگان بر سریر قدرت اسیرند. باید نام برد از شهید کیانوش آسا، شهید ناصر امیر نژاد، شهید محسن روح الامینی، شهید سهراب اعرابی، شهید ندا آقا سلطان و ده ها جوان آزاده ای که ندای هل من ناصرشان همچنان در گوش های شنوای تاریخ پیچیده است و وجدان های بیدار را به حرکت وا می دارد. پسران و دخترانی که در خون سرخ خویش غوطه ور شدند و اما همچنان سبز ماندند تا رایتی برای آزادگی و حریت شوند....

 

روز دانشجو روز همه اینهاست و روز همه آنهاست که جوانه سبز دانستن را با دست و زبان، پندار و کردار خویش آبیاری می کنند. روز دانشجو یعنی روز آگاهی بخشی و جهل زدایی از دامان جامعه و بدین معنا روز دانشجو یک روز نیست. هر روز، روز دانشجو و هر روز، روز دانستن و روز ادای دین تک تک ماست. این روز بر همه شاهدان شاهد آزادی گرامی و مبارک باد.
 

سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت)

 

جرس: امروز 14 آذر ماه 1389 در آستانه اولین سالگرد فوت آیت الله منتظری عمادالدین باقی بار دیگر و برای چهارمین بار با بدرقه جمعی ازدوستان و آشنایان خود راهی زندان شد. 


به گزارش رسیده به جرس، زندان تازه باقی اجرای حکم یک ساله وی به جهت فعالیت هایش به عنوان رئیس انجمن دفاع از حقوق زندانیان است که دادگاه آن دو سال پیش برگزار اما حکم آن اخیرا قطعی و ابلاغ شده بود. باقی در عین حال بر اساس همین حکم که توسط صلواتی، رئیس شعبه 15 دادگاه انقلاب صادر شده به مدت 5 سال از حقوق اجتماعی خود برای فعالیت مدنی، رسانه ای و سیاسی محروم شده است.

عمادالدین باقی نویسنده، پژوهنده و فعال حقوق بشر، طی دهه اخیر سه بار دیگر و در مجموع 4 و نیم سال را در حبس سپری کرده است. بار اول به عنوان روزنامه نگار و سردبیر روزنامه های اصلاح طلب پس از توقیف گسترده مطبوعات در سال 1379 به مدت 3 سال زندانی شد. بار دوم در سال 1386 به همان اتهامات مطبوعاتی یک سال را در زندان گذراند و بار سوم، پس از انتشار مصاحبه با مرحوم آیت الله منتظری از طریق تلوزیون فارسی بی بی سی به مدت 6 ماه بازداشت شد. پرونده این مصاحبه در دادگاه بدوی به صدور رای 6 سال حبس برای باقی منتهی شد که هنوز در مرحله تجدید نظر قرار دارد.

عمادالدین باقی در دوران بازداشت خود در زندان به خصوص در دوره دوم بازداشتش در سال 86 به علت شرایط بد نگهداری دچار عارضه تنفسی شد که با تشخیص خود مقامات قضایی چند نوبت در بیمارستان های تحت نظر آن ها بستری شد. پزشکان مورد تایید این مقامات اعلام کرده بودند که هرگونه نگهداری باقی در محیط های بسته بخصوص زندان منجر به تشدید بیماری وی خواهد شد. باقی از درد دیسک کمر هم رنج می برد که در سلول های انفرادی این بیماری شدت گرفته بود.

باقی سه دهه است که به تحقیق و تالیف در موضوعات حقوق بشری، تاریخی، دینی و سیاسی می پردازد و دهها جلد کتاب و صدها مقاله در این باره ازاو چاپ شده است. هرچند در سال های اخیر از انتشار کتاب های تازه و تجدید چاپ کتاب های قبلی باقی جلوگیری شده است اما برخی از تحقیقات او در کشورهای اسلامی و عربی، مانند مصر، لبنان و افغانستان منتشر شده است.

پژوهش های حقوق بشری باقی درباره مجازات اعدام و بخصوص اعدام کودکان در سال های گذشته مورد توجه محافل علمی قرار گرفته است.

باقی همچنین موسس و اولین رئیس انجمن دفاع از حقوق زندانیان بود که به عنوان یک نهاد مدنی تلاش های بسیاری درباره حقوق زندانیان انجام داد. اما پس از حوادث سال 88 دفتر آن پلمپ و از فعالیت های آن جلوگیری شد. زندان اخیر باقی به علت فعالیت های او در مقام رئیس همین انجمن غیر دولتی است که به گفته ناظران فعالیت های غیر سیاسی و حقوق بشری آن منجر به اعاده حقوق بسیاری از زندانیان سیاسی و غیر سیاسی و کمک به خانواده های آن ها شد. فعالیت هایی که نیاز به تقدیر داشت نه مجازات زندان.

 

 

اخبار مربوط به باقی را در سایت www.emadbaghi.com توانید بخوانید.می

 

 

 

 

متن این بیانیه که در اختیار ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران"هرانا" قرار گرفته است به شرح زیر است: 


ما زندانیان سیاسی در زندان رجایی شهر ضمن تقدیر از دانشجویان و اساتید محترم در شانزده آذر 1389 از مطالبات دانشجویان سراسر کشور حمایت کرده و این روز عزیز رو به آنان تبریک میگوییم.

همچنین ما زندانیان سیاسی خواستار آزادی بی قید و شرط بهاره هدایت و مجید توکلی و کلیه دانشجویان دستگیر شده انتخابات جنجال برانگیزه 88 هستیم.

ما دانشجویان را یک مبارز می دانیم که همیشه پیرو آزادی و دموکراسی بوده اند و ما هم همبستگی خود را به مطالبات قانونی؛ مدنی و صنفی دانشجویان و جنبش های دانشجویی اعلام می داریم.

ما امیدواریم که دانشجویان سراسر کشور به مبارزات در راه خود ادامه بدهند و همیشه مقاوم و استوار باقی بمانند.

زندانیان سیاسی

کیوان صمیمی
رضا شریفی بوکانی
علی صارمی

عمادالدين باقی، در تاريخ ٧ دی ۱۳۸۸ ماه از سوی وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران، بازداشت و به زندان اوين انتقال يافت. وی در اول تيرماه سال جاری از زندان با سپردن وثيقه آزاد شد. وی از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران در ارتباط با پرونده انجمن دفاع از حقوق زندانيان به يک سال زندان و پنج سال محروميت از فعاليت‌های مطبوعاتی و مدنی، و از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب انقلاب اسلامی تهران، برای مصاحبه با آيت‌الله منتظری و پخش آن از سوی تلويزيون فارسی بی بی سی به شش سال زندان محکوم شده است. باقی در دوره گذشته بازداشت و دوره اخیر به دلیل قرار گرفتن در سلول بسته دچار عارضه تنفسی و تشدید بیماری دیسک کمر شد که به همین دلیل با نظر بهداری زندان اوین چند نوبت به بیمارستان منتقل شد.

روز گذشته "جرس" با عمادالدین باقی، بنیان گذار انجمن دفاع از حقوق زندانیان در خصوص عدم اجرای قانون و سیستم قضایی کشور به گفتگو پرداخته که متن آن در پی می آید:
 

آقای باقی گویا برای اجرای حکم باید خودتان را به اجرای احکام معرفی کنید می توانید در این خصوص توضیح بفرمایید و اینکه آیا احضاریه کتبی هم در این مورد دریافت کرده اید؟

در واقع ما بدون اینکه از دادگاه تجدید نظر باخبر شویم و بدانیم چه شعبه ای رفته و قاضی چه کسی بوده است و حتی بدون اینکه احضار شویم، تلفنی گفتند خودم را باید به اجرای احکام معرفی کنم. معمولا دادگاه تجدید نظر هم همانطور که از اسمش برمی آید دادگاهی است که باید به اعتراض رسیدگی شود و متهم فرا خوانده شود. در حالیکه بارها مشاهده شده که در دادگاه تجدید نظر افراد دوباره تجدید محاکمه شده اند بدون اینکه به متهم و وکلا اطلاع داده و احضار شوند و جلسه ای تشکیل شود تا به اعتراض آنها رسیدگی شود و یا حتی اطلاع داده شود که پرونده در کدام شعبه رفته و کجاست، فقط بطورناگهانی توسط دادستان اعلام می شود که این حکم تایید شده و آماده اجرا است. تمام اینها مواردغیرمنتظره ای هستند که از نظر حقوقی و قضایی "غیرمتعارف" هستند.
 

آیا وکلا در جریان نتیجه دادگاه تجدید نظر گذاشته شده اند؟

نخیر، به وکلا هم اطلاع داده نشده است و احضاریه در تماس تلفنی با من بوده و زمان معرفی را اعلام کردند که خود این مسئله هم یکی از امور نامتعارف قضایی است. البته گفتند ما تصور می کردیم که شما در زندان هستید و می خواستیم حکم را در آنجا ابلاغ کنیم که متوجه شدیم شما بیرون هستید. ظاهرا ما گم شده بودیم!
 

چه زمانی باید خودتان را به اجرای احکام معرفی کنید؟

تلفنی گفتند که بعد از تعطیلات آخر هفته خودم را معرفی کنم البته چون مشکل دندان داشتم و برای درمان وقت پزشکی داشتم روز یکشنبه خودم را معرفی خواهم کرد.
 

در تیرماه سال جاری دو حکم برای شما صادر شد لطفا در خصوص آن برایمان بگویید و اینکه این تایید حکم مربوط به کدام حکم می باشد؟

به فاصله سه هفته دو حکم صادر شد. یکی از آنها حکم مربوط به پرونده انجمن دفاع از حقوق زندانیان بود که در شعبه 15 توسط قاضی صلواتی صادر شد که مشتمل بر یک سال حبس و پنج سال محرومیت از فعالیت با ان جی او ها، احزاب و انجمن ها بود که ناگفته نماند دادگاه آن دو سال پیش برگزار شده بود که باز این هم مسئله است چون از نظر قانون قاضی باید حداکثر ظرف یک هفته رای را صادر کند اما دو سال بعد این رای صادر شد.

مورد دوم هم مربوط به پرونده مصاحبه با مرحوم آیت الله العظمی منتظری است که در شعبه 26 توسط قاضی پیر عباس رسیدگی شد و شش سال حبس دادند. آن هم البته برای این بود که رئیس دولت در یک صحبتی گفته بود کشور ما آزادترین کشور دنیاست و افراد می توانند آزادانه حرف بزنند و انتقاد کنند. بنابراین برای اثبات این صحبتها چنین احکامی هم لازم است داده شود و برای یک مصاحبه چنین حکمی مقرر است.
 

با توجه به اینکه احضاریه های تلفنی دارد جای احضاریه های کتبی در سیستم قضایی کشور را می گیرد و حقوقدانان نسبت به این قضیه هشدار داده و آنرا خلاف قانون دانسته اند نظرشما نسبت به اینگونه رویه ها چیست؟

در این مورد خاص، به علت اینکه پیش از احضاریه تلفنی، دادستان در یک مصاحبه ای این مسئله را اعلام کرده بود ما زیاد سخت گیری نداشتیم و گفتیم تصمیمی است که اتخاذ شده است. اما واقعیت این است که در تمام این سالهای گذشته، من به اقتضا کار و مسئولیتی که بعنوان دفاع از حقوق زندانیان دارم اینقدر این موارد "نقض" قانون را گفته ام که دیگر از تکرار آن خسته شده ام. یعنی رفتارهایی که هم در دنیا از نظر حقوقی و قضایی نامتعارف است و هم خلاف قوانین داخلی است. حرف ما این است که اصلا حقوق بشر پیش کش، حداقل قوانین و مقرارت داخلی را که توسط همین شورای نگهبان تایید شده و معتقدید که مقدس است پایبند باشید. اگر قرار بر این باشد ما به قوانینی که خودمان تایید می کنیم و برایش مشروعیت قائل هستیم پایبند نباشیم، دیگر چه می توان گفت؟ متاسفانه مدت هاست این جریان که در سال گذشته به اوج خود رسیده است ادامه دارد و گوش آقایان هم از این انتقاداتی که کاملا حقوقی، منطقی و مسالمت آمیز هستند، پرشده است و اثری ندارد.
 

با تمام این اوصافی که ذکر فرمودید چشم انداز آینده ایران را چگونه می بینید؟

بعضی از دوستان به من می گفتند شما چرا در سکوت هستید؟ البته من دلایل خاصی داشتم اما یک مورد این بود که اگر به سایت من مراجعه شود مشاهده می کنید که در تمام این سالها بحث های اعدام، سنگسار، زندانیان، حقوق زندانی از جمله مرخصی، تلفن و ملاقات و غیره تحت قالب مقاله و بحث های حقوقی کرارا مطرح شده است. تمام این موارد را در روزنامه ها چاپ کردیم و در انجمن دفاع از زندانیان بصورت نامه و گزارش برای مسئولین ارسال کردیم و به اندازه کافی و کرارا اینها را مطرح کرده ایم اما متاسفانه فایده ای نداشته است.

چیزی که دردآور است این است که هر مسئول قضایی که می آید و سکان این دستگاه را بدست می گیرد اولین چیزی که اعلام می کنند این است که ما می خواهیم قانون گرایی را پیشه کنیم و به قانون عمل کنیم. خوب انتظار این است که حداقل گوشه کوچکی از این عمل به قانون دیده شود. من حتی می خواهم بگویم اگر به قانون هم پایبند نیستید به کلام، وعده خودتان که باید پایبند باشید، این طور که نمی شود انسان به هیچ چیزی مقید نباشد.
 

به نظر جنابعالی آیا اساسا دستگاه قضایی کشور استقلال دارد؟

اگر مستقل بود که خیلی از این اتفاقات رخ نمی داد. جالب است بدانید که بعضی از این قضات که این احکام را علیه ما صادر می کنند، خودشان شخصا و خصوصی در مورد اعمال نفوذهایی که می شود مسائلی را مطرح می کنند. قضیه از این واضحتر که حتی خود قاضی که حکم را صادر می کند به علت اینکه کمی نفس لوامه تحریکش می کند، دچار عذاب وجدان می شود و اینگونه احکام را توجیه می کنند اما ناگزیرند بر اساس آن اعمال نظرها عمل کنند.
 

علی رغم این فضای بسته سیاسی کشور، آیا به آینده جنبش سبز خوش بین هستید؟

از هر منظری که بخواهیم نگاه کنیم اگر کسی موحد باشد در جهان بینی انسان موحد یاس راه ندارد. همیشه باید امیدوار بود زیرا اعتقادات انسان موحد به خدا و سرای آخرت، دیدگاهی را بوجود می آورد که یاس در آن نمی تواند راه یابد. انسان اگر موحد هم نباشد اما بخواهد انسانی بیاندیشد و انسانی بنگرد، یاس به خود راه نمی دهد. یاس یعنی تسلیم شدن در برابر این انسان شکنی ها، انسان کشی ها و نقض حقوق انسانها، بنابراین یاس پذیرفتنی نیست. ما همیشه "امیدوار" هستیم و معتقدیم همه مسائل را باید بعنوان بخشی از واقعیتهای تلخ و تحمیلی زندگی تحمل کرد و تلاش کرد برای تغییر دادن آن، خلاصه راه رفتنی را باید رفت. در هیچ برهه ای از تاریخ این گونه برخوردها و رفتارها همیشگی نبودند و به پایان رسیده اند.
 

با تشکر از فرصتی که در اختیارمان قرار دادید.

 

　

جرس: نحوه مواجهه دولت با کارکنان مازادش از جمله بندهای حاشیه‎ساز در لایحه برنامه پنجم بود.

 

به گزارش خبرآنلاین، نمایندگان در روزهای اولیه بررسی این لایحه با تشکیل سازمانی برای تجمیع کارمندان مازاد مخالفت کردند ولی در مورد انتقال آنها دچار ابهام شدند. به‌همین خاطر ماده 52 این لایحه مراعا ماند و به کمیسیون تلفیق بازگشت.

 

در این ماده به دولت اجازه داده می‌شد که در محدوده هر استان، این کارمندان را از دستگاهی به دستگاه اجرایی دیگر منتقل کند؛ اما برای این کار نیازی به کسب نظر موافق فرد مذکور نباشد. نمایندگان معتقد بودند که این ماده بر خلاف قانون اساسی است که حق انتخاب مشاغل را برای مردم به رسمیت شناخته و نمی‎توان کسی را به کار در جایی مجبور کرد.

 

کمیسیون تلفیق در بررسی دوباره این ماده باز هم بر مصوبه قبلی خود اصرار ورزیده بود و جالب آنکه نمایندگان بر خلاف مخالفت پیشین خود، این بار به این مصوبه رای دادند.

 

بر این اساس مقرر شد؛ انتقال کارکنان رسمی یا ثابت مازاد دستگاه‎های اجرایی در سطح یک شهرستان بدون موافقت مستخدم و با توافق دستگاه‌های ذی ربط انجام شود.

 

گفتنی است هیات وزیران روز سوم مرداد، با تصویب مصوبه‌ای دستگاه‌های اجرایی را موظف کرد که حداکثر تا پایان مرداد ماه، 40 درصد از پست‌ها و کارکنان خود را به خارج از تهران منتقل کنند و بر اساس همین مصوبه، هرگونه استخدام و ایجاد سازمان و پست‌های جدید در تهران ممنوع است.

 

سازمان میراث فرهنگی به عنوان اولین مجموعه اقدام به جابه جایی تعدادی از کارمندان خود کرد که این حرکت با اعتراض گسترده کارمندان و دو تجمع در مقابل مجلس را در پی داشت.

 

چندی بعد نماینده ایلام در مجلس با بیان اینکه طرح دولت برای خروج کارمندان از تهران کاملا شکست خورده است گفت: بر اساس قانون اساسی هیچ فردی را نمی‌توان به سکونت در مکانی غیر از محل دلخواه خودش ملزم کرد.

 

با وجود اعتراضات اما، معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی تاکید داشت که تا پایان برنامه پنجم، پنج میلیون نفر از پایتخت خارج می‌شوند.
 

جرس: دبير شوراي نگهبان گفت: اگر ديديم عده اي با زير بناها و ساختارها نظام جمهوري اسلامي بازي و اهداف دشمن راپياده مي كنند، مثل مسئله فتنه سال قبل، اين روحانيت است كه بايد پيشاپيش بقيه مردم حركت و با بصيرت بخشي توطئه دشمنان را خنثي كند.


به گزارش ايرنا احمد جنتي،يكشنبه در ياواره شهداي روحاني استان فارس در شيراز افزود: روحانيون بايد مردم را روشن و آگاه كنند، چون مردم آماده پذيرش سخنان و هدايت گري آنها هستند.
وي ادامه داد: ممكن است عده اي فريب بخورند ولي بعد كه غبارها فرو نشست روحانيت مي تواند دوباره دلها را روشن كند و مردم را به راه خير هدايت كند. 

مساله براندازی ساده نیست
عضو مجلس خبرگان رهبري اظهار داشت:مسئله براندازي مسئله ساده اي نبوده و نيست چون كه كل زيربناهاي نظام را هدف قرار داده بودند، نه تنها ولايت فقيه و انقلاب اسلامي بلكه از بين بردن اسلام، عقايد اسلامي و قرآن هدف بود.
جنتي ادامه داد: نابودي اساس اسلام و قرآن همان هدفي است كه سال هاي سال دشمن پيگير آن است و اين موضوع همچنان هم ادامه دارد گرچه سركوب شده ولي نابود نشده است.
وي افزود: اين مسئله در جاهاي مختلف خود را نشان مي دهد، در هر جا بتوانند عده اي را تحريك مي كنند، فريب مي دهند، حقايق را دگرگون مي كنند و بلندگوهاي خارجي هم به آنها كمك مي كند.
جنتي گفت: عده اي از همه جا بي خبر هم ممكن است آنها راتصديق كنند ولي توده مردم آمادگي پذيرش ارشاد از سوي روحانيت را دارند و مردم اين موضوع را در 9 دي 88 و در سفر رهبر معظم انقلاب اسلامي به قم نشان دادند. 

روحانیون در غیاب انبیا
دبير شوراي نگهبان ادامه داد: روحانيت در طول تاريخ نقش تعيين كننده اي در هدايت و ارشاد مردم و ادامه راه انبيا داشته است و هميشه در غياب انبيا و اوصيا ،روحانيون ايمان مردم را حفظ و آنها را هدايت كرده اند و پاسدار پرچم افراشته انبيا بوده اند.
جنتي افزود: هر جا هم كه نوبت شهادت بود روحانيون پيشگام و پيش قدم هستند و در عمل هدايت گر مجاهدان في السبيل الله و رزمندگان بودند.
وي اظهار داشت: در انقلاب اسلامي و در دوران دفاع مقدس كساني كه جنگ راهدايت و دل ها را تقويت مي كردند قشر روحاني وهمين طلاب و عمامه به سرها بودند.
وي ادامه داد: نفس روح بخش امام بزرگوار در زماني كه اهل حوزه و طلاب منزوي و گمنام بودند و در اثر سياست هاي غربي و رژيم دست نشانده به انزوا كشيده شده و خودشان هم تا حدود زيادي از خود نا اميد شده بودند، طلاب را پيشاپيش رزمندگان به جبهه جهاد فرستاد.
جنتي با بيان اينكه نقش روحانيت در جنگ منحصر به فرد بود، افزود:گاهي از جبهه برادران بسيجي و سپاهي اعلام مي كردند كه بيش از آنكه به مهمات احتياج داشته باشيم به روحاني نياز داريم چون روحاني بيش از هر سلاحي برنده و دشمن شكن است.
وي بيان داشت: هر جا اندكي نيروهاي رزمنده سست مي شدند نفس گرم روحانيت بود كه آنها را تقويت مي كرد و به مقابله با دشمن وا مي داشت.
عضو خبرگان رهبري ادامه داد: نقش روحانيت نقشي است كه بايد همواره باقي بماند چون نقش انبيايي است، از مظلوم حمايت مي كنند با ظالم مبارزه مي كنند و راه خير و سعادت مردم را به آنها مي آموزند به همين دليل اين نقش به ويژه در جمهوري اسلاي بايد با همان قوت و درخشندگي باقي بماند. 

جنگ ادامه دارد
جنتي اظهار داشت: جنگ هشت ساله جنگي نيست كه پايان يافته باشد، جنگ ادامه دارد گرچه مسلحانه نيست چون تا شيطان و انسان هستند اين جنگ برقرار است و تنها تعيير شكل مي دهد.
وي ادامه داد: ما در همين جمهوري اسلامي كه حكومت به دست رهبري و روحانيت بود در همين دوران مي بينيم دشمن بيكار ننشست و ضربات زيادي را از گوشه و كنار به انقلاب اسلامي، انقلابيون، حزب اللهي ها، سپاهي ها و بسيج و روحانيت وارد كرد.
دبير شوراي نگهبان گفت: در 10 تا 20 سال كار به جايي رسيد كه رسانه ها نسبت به انبيا و نسبت به ائمه اهانت كردند و ارزش هاي اسلامي را زير پا گذاشتند.
جنتي ادامه داد: در همين حكومت كه رهبريش با امام بود ، دستگاه قضايي، اطلاعاتي و نظامي آن از افرادي مسلمان و اسلامي هستند،در اين شرايط مي بيينم كه رسانه ها و روزنامه ها چه رسوايي هايي به بار آورند و چه توهين ها و اهانت ها به همه كردند. 

مقاومت روحانیت زیر نظر رهبری
وي ادعا کرد: آنچه عقايد مردم را نگهداشت مقاومت روحانيت زير نظر مقام معظم رهبري بود.
جنتي گفت: به حق مي گويم و مبالغه نمي كنم در تمام زمين مردمي به اين صفا ،ايمان و اعتقاد به خدا و رهبري وجود ندارد، اگر چه افراد در جاهاي مختلف هستند اما به عنوان يك ملت از آن زمان كه اين مردم علي(ع) و حسين(ع) را شناختند قلب آنها مالامال از عشق به اين دو شد و همه جا خود را آماده فداكاري براي آنها و شهادت كردند.
وي ادامه داد: در طي اين سال ها عزاداري محرم و صفر برقرار بوده است و قدرت رضا خان و پسرش هم نتوانست مردم را از حسين(ع) و علي(ع) جدا كند.
جنتي افزود: در حسينيه ها را بستند، مراسم عزاداري را تعطيل كردند، منبري ها را از منبر ممنوع كردند و خواستند چراغ حسين(ع) را خاموش كنند ولي در مردم جايگاهي نداشتند .
وي بيان داشت: زور و فشار بود ولي اين حركت ها هميشگي نيست مدتي دارد و تمام مي شود،آنها رفتند و مردم دوباره همه مراسم را شروع كردند. چون مردم نه تنها براي ائمه جان فشاني مي كنند هر جا امام زاده اي هم باشد به آن متوسل مي شوند.
جنتي افزود: اين نشان دهنده علاقه مردم به ائمه است و بايد از اين فرصت حداكثر استفاده شود.
وي اظهار داشت: شهدا طلبكار ما هستند و بايد خود را در برابر اهداف شهدا مسوول بدانيم و اگر ديديم دارد خون آنها پايمال مي شود آرام ننشينيم و بي تفاوت نباشم

جرس: بانك اسلامی ویژه طلاب بمنظور جلوگیری از احتمال آمیخته شدن سرمایه آنها با ربا‌ و حساسیتی که در میان اعضای حوزه علمیه و روحانیون در تعامل با بانك‌ها ایجاد كرده است، تاسیس می شود.

 
به نوشته تهران امروز نمایندگان این قشر از جامعه در نشست علمی انجمن اقتصاد اسلامی گرد هم آمدند تا بانكی با قانونی كه خود می‌پسندند راه‌اندازی كنند. اما تاسیس بانك طلاب از یك سو در راستای گسترش صنعت بانكداری و در كنار تاسیس و كسب مجوز بانك‌های تخصصی نفت، گردشگری، ایران دخت و سایر بانك‌هایی از این دست كه طی روزهای اخیر به جهت علاقه موسسان‌شان به صنعت بانكداری و سودی كه از این طریق به جیب‌هایشان وارد می‌كنند،قرار است تا با نیتی متفاوت از یك ایده علمی به بانكی واقعی تبدیل شود و منابع مورد نیاز این قشر از جامعه را تجهیز كند. هدف دیگر از تاسیس این بانك بستن پرونده‌ها و پروژه‌های تحقیقاتی 26‌ساله بانكداری اسلامی و اجرای عملی تئوری‌های اقتصاد اسلامی در سیستم بانكی و تقسیم سود واقعی از فعالیت‌های اقتصادی است. صحبت از اجرای قانونی است كه تابه‌حال هیچ یك از مسئولان نظام بانكی نخواسته‌اند تا فراتر از یك تئوری باشد. قانونی كه برای پی بردن به جنبه اجراییش در كشور مان 50 سال زمان صرف شد و حال با گذشت 26 سال از قانون بانكداری بدون ربا و برگزاری بیست و یك همایش سالیانه در خصوص بانكداری اسلامی و باید‌ها و نبایدهای اجرایی‌اش هنوز نظام بانكی ما آگاهانه به فعالیت مرسوم خود ادامه می‌دهد.

عباس موسویان می‌گوید: نیمی از طلاب كشور در سیستم بانكی كشور حساب ندارند و برای اعتماد و اطمینان بیشتر این قشر به بانك‌ها، در حال بررسی‌های علمی تاسیس بانك اسلامی به محوریت حوزه و مدیریت حوزه علمیه هستیم تا با راه اندازی این بانك یك الگو، ایده و نظریه اسلامی عملی در سیستم بانكی كشور داشته باشیم.

این محقق حوزه و اقتصاد در پاسخ به اینكه این ایده در چه مرحله‌ای از عمل قرار دارد می‌گوید: هنوز در حد مطالعاتی‌است و صحبتی درخصوص مجوز تاسیس با بانك مركزی نشده است. می‌خواهیم مراحل مطالعاتی را تكمیل كنیم و بعد از به دست آوردن نتایجی در خصوص اینكه چنین بانكی در سیستم بانكی جایی دارد یا خیر، با بانك مركزی به مذاكره بنشینیم. طرح پیشنهادی این‌طور است كه این بانك اختصاص به طلاب و روحانیون دارد كه حساسیت بیشتری نسبت به افراد جامعه و جنبه‌های شرعی دارند و مشتریان عمده ین بانك خانواده بزرگ روحانیون خواهد بود.

این بانك همچون بانك نفت و بانك‌های تخصصی دیگر با محوریت تامین مالی حوزه علمیه تاسیس می‌شود. مدل به گونه‌ای طراحی شده كه سود بر پایه سود واقعی اقتصادی تقسیم شود. به جهت تمركز روحانیت در شهرهای خاص تعداد شعبات این بانك در تهران اندك خواهد بود و قرض الحسنه نیز در راستای تكامل این بانك ایجاد می‌شود و پررنگ تر از گذشته مورد توجه قرار خواهد گرفت و نوع خدمات این بانك متناسب با نیازهای مشتریان مختص به خودش خواهد بود.

موسویان در پاسخ به این سوال كه قطعا پیش از بررسی‌های علمی شرایط موسسان و سرمایه اولیه بانك را سنجیده اید، سرمایه گذاران بانك وابستگی به دولت دارند یا خیر، گفت: قطعا همینطور است. این بانك همچون سایر بانك‌های خصوصی تاسیس می‌شود ولی سرمایه گذاران آن هنوز كاملا مشخص نیستند اما طلابی كه از این طرح استقبال كردند در خصوص تاسیس بانك هم داوطلب هستند. این عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پایان با اشاره به تاسیس بانك‌های اخیر در سیستم بانكی تصریح كرد: مدیران و موسسان بانك‌های كشورمان می‌دانند سودی كه از این صنعت به دست می‌آورند واقعی نیست، می‌دانند ولی باز هم به روندی كه به آن عادت كرده‌اند ادامه می‌دهند. موسسان بانك طلاب هم می‌دانند كه با توجه به سوددهی اسلامی این بانك ممكن است سال اول فعالیت بانك سود خاصی به دست نیاورند ولی بر این باور هستند كه با توجه به روند بانكداری اسلامی ادامه روند سود ده خواهد بود.

 

جرس: امام جمعه موقت تهران گفت: گره زدن دیروز و امروز هنر بزرگ مداحی است و مداحان فتنه یزیدی را با فتنه سال 88 گره بزنند.

 
به گزارش فارس، سید احمد خاتمی شنبه شب در همایش عاشورائیان ولایت‌مدار كه در سالن اجتماعات دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) قزوین برگزار شد، اظهار داشت: مجالس امام حسین (ع) بوستان بهشت است كه هیئت‌های عزاداری در برگزاری آن نقش دارند.

وی ادامه داد: هیئت‌های عزاداری در طول تاریخ‌ بیشترین نقش را برای در اهتزاز بودن پرچم سالار شهیدان امام حسین (ع) داشتند، این پرچم را این افراد در شرایط سخت به اهتزاز درآوردند و این پرچم نماد اسلام و قرآن است.

امام جمعه موقت تهران اضافه كرد: پیامبر گرامی اسلام فرموده‌اند حسین چراغ فروزان هدایت و كشتی نجات است؛ زمانی كه پیشینه عزاداری‌ها را بنگریم،‌ مشاهده می‌كنیم كه شاید گاهی در بعضی جاها چراغ خدا و پیامبر خاموش است ولی چراغ حسین (ع)، چراغ خدا و پیامبر را روشن نگاه داشته است.

وی در ادامه با اشاره به دوران رضاخان در مبارزه با اعتقادات دینی مردم افزود: رضاخان فردی بسیار بی‌دین و بی‌سواد بود وی برای مبارزه با دین سه موضوع را هدف قرار داد؛ نخستین موضوع حجاب خواهران بود كه به طرز وحشیانه با چادر مبارزه كرد، موضوع دوم روحانیت بود كه در آن دوران رضاخان بیان كرد كه در هر شهر یك عمامه به سر بس است و هدف این بود كه حوزه‌های علمیه را منهدم كند كه این امر نیز صورت گرفت و فقط حوزه علمیه قم با تدبیر آیت‌الله حائری یزدی با تلاش فراوان باقی ماند.

خاتمی عنوان داشت: موضوع دیگری كه رضاخان با آن مبارزه می‌كرد، عزاداری‌های سیدالشهدا بود و این عزاداری‌ها را جرم تلقی كرده به طوری كه شركت‌كنندگان در این مراسم دستگیر و از آنها تعهد گرفته می‌شد؛ علت این مخالفت‌ها نیز این بود كه عزاداری‌ها سنبل دین و احیای مكتب است.

وی با اشاره به عزاداری‌ها در انقلاب توضیح داد: در انقلاب بستر عزاداری‌ها و گلستان هیئت‌ها روئید و خواستگاه انقلاب ما 15 خرداد سال 1342 برابر با 12 محرم است كه در آن سال عزاداران در حمایت از امام خمینی به خیابان‌ها آمدند و در آن شرایط لیبرال‌ها و ملی‌گراها می‌گفتند كه نهضت 15 خرداد نهضت كور بود در حالی كه این نهضت ایران را روشن كرد.

عضو مجلس خبرگان رهبری در ادامه به اركان اساسی هیئت‌های عزاداری اشاره كرد و بیان داشت: مجالس عزاداری و هیئت‌ها دارای سه ركن اساسی هستند، نخستین ركن مردم به ویژه جوانان هستند كه با حضورشان مجالس عزاداری امام حسین (ع) را باشكوه برگزار می‌كنند، این حضور مقدس است و این قدم‌های شایسته بالاترین تكریم است.

وی یادآور شد: خدمت به عزاداران امام حسین (ع) عبادت بزرگی است و اجر دارد، هیچ كس را نباید در این مجالس تحقیر كرد به ویژه كودكان را و اگر كودكی نیز در مجلس عزاداری امام حسین (ع) سرو صدا كرد باید با او آرام رفتار شود زیرا او نیز جزو عزاداران امام حسین محسوب می‌شود.

خاتمی تصریح كرد: باید به كودكان و نوجوانان در مجالس عزاداری احترام گذاشته شود چراكه راندن كودك از مجلس امام حسین (ع) موجب می‌شود تا او نسبت به این مجالس نگاه خوبی نداشته باشد.

وی ادامه داد: ركن دیگر مجالس عزاداری و هیئت، روسای هیئت‌ها هستند كه مجلس عزا با مدیریت آنها شكل می‌گیرد و در واقع رئیس هیئت شدن انتصاب به حسین یافتن است و این انتصاب نیز مسئولیت می‌آورد و چنین فردی باید پاك چشم‌ترین، مومن‌ترین و متدین‌ترین فرد باشد و باید حرمت انتصاب را حفظ كند.

امام جمعه موقت تهران خطاب به روسای هیئت‌های عزاداری گفت: شما امانت‌دار هستید و نفیس‌ترین امانت‌ها در دست شماست؛ این امانات جوانان هستند كه باید برنامه‌ریزی برای حضور جوانان در هیئت‌ها صورت گیرد و در این مراسم علاوه بر عزاداری و سینه‌زنی مسائل لازم شرعی، روزه و نماز، روابط محرم و نامحرم، پوشش مشروع برای خانم‌ها و آقایان و ... توسط علما گفته شود.

وی با بیان اینكه در این جلسات باید اخلاق اسلامی و فرهنگ دین آموزش داده شود و مباحث اعتقادی مطرح شود، تأكید كرد: ده‌ها سایت اینترنتی به جان اعتقادات جوانان افتاده‌اند كه باید با این سایت‌های ضد خدا، ضد پیامبر و ضد مهدویت مقابله شود و مبادا در هیئت‌ها فقط به عزاداری اكتفا شود و باید در كنار عزاداری به این موارد نیز پرداخته شود.

خاتمی ادامه داد: نكته‌ای كه در این بین باید مورد توجه قرار گیرد، این است كه حیف است كالای عزاداری با كالای سخیف دنیا عوض شود، رقابت‌های شرك‌آلود و منم منم‌ها مطرح شود باید اینها كنار گذاشته شود و آنچه در صحنه نگاه داریم باید هیاهوی مقدس برای امام حسین (ع) باشد.

وی سومین ركن مجالس عزاداری را خطبا و روحانیون دانست و اظهار داشت: مجلس امام حسین (ع) مجلس روشنگری اهداف سالار شهیدان است و ما باید در این مجلس جبهه امام حسین (ع) و یزید را مشخص كنیم و نسبت به این موضوع روشنگری شود.

عضو مجلس خبرگان رهبری اعلام كرد: جبهه امام حسین (ع) دین، ایثار در راه خدا و ولایت‌مداری است و جبهه یزید دین‌ستیزی، گذشت در راه اهداف شیطانی و ولایت‌ستیزی است.

وی در خصوص طرح مسائل سیاسی در هیئت‌ها و مجالس عزاداری تصریح كرد: تمام نهضت امام حسین (ع) سیاسی است، اما سیاسی مقدس نه سیاسی آلوده و باید در مجالس عزاداری رهنمودهای رهبری تبیین شود و رهبر ما فراجناح و فراحزب است.

خاتمی افزود: هیئت و مسجد نباید كانون حزبی باشد و محراب و منبر نیز نباید تریبون حزبی شود، تبیین رهنمودهای رهبری تبیین حرف‌های حزبی و گروهی نیست، رهبری حجت شرعی ما هستند و خطبای مجالس امام حسین در كنار عزاداری مسائل سیاسی، شرعی، آیه، روایت و اخلاق و روضه‌خوانی را داشته باشند تا جوانی كه در این مجلس حضور می‌یابد از هر حیث اشباع شود.

وی با اشاره به اهمیت مداحی‌ها گفت: مداحی فاخر یك هنر است و مداحی و خطابه متمم هم هستند و مداحی شور و خطابه شعور دینی است كه اگر این دو به هم گره بخورد ماندگار می‌شود و با هم بودن این شور و شعور دینی موجب می‌شود عزاداری امام حسین در این خط بماند.

امام جمعه موقت تهران یادآور شد: رهبری در جمع مداحان فرمودند كه غزلیات اخلاقی مربوط به ایمان به قیامت، اخلاقی و اجتماعی را نیز بخوانید زیرا گاهی یك غزل كار سخنرانی را می‌كند.

وی عنوان داشت: مداحان باید سبك سنتی را حفظ كنند و گره دادن دیروز و امروز هنر بزرگ مداحی است و فتنه یزیدی را با فتنه اخیر گره بزنند؛ مداحان باید احساس تعهد و وظیفه كرده و گره دادن دیروز و امروز هنر است.

خاتمی گفت: برخی مداحان تصور می‌كنند كه هرچه سبك‌های نو وجود دارد، جذاب است و از این سبك‌ها استفاده می‌كنند در صورتی كه اینگونه نیست و نكته دیگری كه باید مورد توجه مداحان قرار گیرد مسئله بزرگنمایی است كه در بحث ذكر مصائب نباید روضه دروغ خوانده شود البته پرورش روضه و با زمان حال سخن گفتن در روضه و تحلیل عاطفی دروغ نیست.

وی خاطرنشان كرد: خوشبختانه ما شاهد ارتقای محتوایی در بین مداحان هستیم و امیدواریم مجالس فاخر حسینی را هرچه بهتر برگزار كنیم.

 

بحث بر سر این نیست که ما ملت ایران خوب هستیم یا بد هستیم، فلان خصلت زیبا را داریم یا فلان خصوصیت زشت را داریم، تنبلیم یا زرنگیم، درونگرائیم یا برونگرائیم؟ اصولا اگر فرض کنیم که کشور ایران، سرزمینی با تاریخ کهن، اقوام مختلف و اقلیم های گوناگون است، اصلا صادر کردن حکمی چنین برای مردمی که هر کدام در یک شرایط اقلیمی زندگی می کنند، کاری بیهوده است. چرا که مردم ایران، برخی در نقاط سردسیر زندگی می کنند و بسیار درونگرا هستند و برخی دیگر در نقاط گرمسیر زندگی می کنند و بسیار برونگرایند، برخی در نقاط کویری و برخی در مناطق کوهستانی زندگی می کنند. برخی دائما در معرض مواهب طبیعی اند و برخی دائما در معرض بلایای طبیعت. برخی مثل اصفهانی ها و شیرازی ها و تبریزی ها و خراسانی ها صدها سال سابقه شهرنشینی دارند و برخی دیگر سنت شهرنشینی دیرینه ای ندارند. البته شرایط اقلیمی که زمانی در عصر ابن خلدون یک ویژگی اصلی در نشانه گذاری یک جامعه محسوب می شد و حتی مبنای تقسیم اجتماعی او به عمران حضری و عمران بدوی است، حالا دیگر در مقابل ویژگی های دیگر کمرنگ تر شده است.

 

از سوی دیگر چهار حمله بزرگ به ایران در تاریخ کشور ما، به نوعی خصلت ویژه ای را در قبال تعریف بیگانه و همسایه فراهم آورده است. اما چنین نیست که بیگانه ای چون هشتصد سال قبل به ایران حمله کرده، پس دیگر تمام است و تاثیری بر ما ندارد. همین حمله بیگانگانی مانند عربها و ترکها و افغانها ما را تا ابد با گرایشی نه چندان مثبت درقبال آنها قرار می دهد و نوعی بی اعتمادی نسبت به اجنبی و خارجی را در ما برمی انگیزد. به اینها اضافه کنیم تاریخ هزاران ساله حکومت استبداد فردی را که گریزی از عواقب و اثرات آن نیست. استبداد فردی چنان در فرهنگ ما ریشه دوانده که به این سادگی ها از میان نمی رود و اثرات آن بر زندگی ما خواهد بود.

 

به این اضافه کنیم خصلتی چون مهاجر فرستی را که ما از جمله مردمانی در جهان هستیم که بر اثر هر تغییر بزرگ فرهنگی، جمعیتی کثیر از نخبگانی که توانایی تحرک اجتماعی دارند، همواره از کشور مهاجرت کرده و به دیار غریب رفته اند؛ از مهاجرت به هند و چین بگیر تا مهاجرت به قفقاز و لس آنجلس. همین حالا کمتر از یک دهم جمعیت ما که شاید سی چهل درصد کل نخبگان تولید شده در جامعه ایرانی هستند، به دلایل مربوط به تغییرات بزرگ از ایران مهاجرت کرده اند. این رفتن و بازنیامدن چنان تاریخی و بدشگون و پر ضرر بوده که زیان آن در هر مهاجرت دهها برابر جنگی بزرگ است. بر همه اینها بیافزائیم سه ویژگی اجتماعی را؛ اول، انزوای ایران از قرن دهم تا همین حالا بخاطر قطع جاده ابریشم و نداشتن راه دریایی از یک سو، دوم جدال مدرنیته و سنت از مشروطه تا به حال و سوم و از همه مهم تر آنومی یا بی هنجاری ناشی از سه تغییر بزرگ در ایران، انقلاب اسلامی ایران، جنبش اصلاحات و جنبش سبز. اینها هر کدام می تواند جامعه ای را دگرگون کند، چه رسد به اینکه سه پلشک آید و زن زاید و مهمان عزیز از ره برسد!

 

ترس شاید یکی از مهم ترین ویژگی های ماست. ترس یک ویژگی تاریخی است و نهان روشی و ریاکاری حاصل این ویژگی. ترس از خارجی، ترس از عرف، ترس از سنت، ترس از حکومت، ترس از خانواده، ترس از دین، ترس از پلیس، ترس از بلای آسمانی و هزار ترس دیگر که برخی شان دلیلی دارد و برخی دیگر مزمن است و سینه به سینه به ما منتقل شده. هزاران ضرب المثل در ستایش ترس در ادبیات ما وجود دارد. همه این هراس های ریشه دار، تبدیل می شود به " ترس از تغییر" که هراسناک ترین ترس ماست و حاصل آن معمولا چنین می شود که از هراس تغییر اصلاح نمی کنیم و بعد چنان در تنگنا می مانیم که همه چیز را، لازم و غیر لازم، در یک شرایط کاملا غیرعقلانی و عصبی تغییر می دهیم. از تغییر حکومت که معمولا به دلیل تغییر تدریجی تبدیل به انقلابی می شود که به عکس منظورمان منجر می شود، تا تغییر زندگی که معمولا چنان تغییر می کنیم که شخصیت جدیدمان شخصیت قدیمی مان را نمی شناسد. ترس از دفاع از حقوق مان، تبدیل می شود به قهرمان سازی و ترس مان در دفاع از قهرمانی که خود ساخته ایم منجر می شود به ویرانسازی قهرمان مان توسط همانها که او را ساخته اند.

 

ترس مان از رفتن به زندان باعث می شود که با یک تهدید دولت جا می زنیم، اما همزمان سی هزار نفر در هر سال در تندروی های بیهوده و احمقانه جاده ای کشته می شوند و دهها هزار نفر به همین خاطر زندانی می شوند. این هراس از تغییر معمولا عامل بزرگی برای نوعی زندگی می شود که به هزار دلیل از آن عذاب می کشیم، درسی را می خوانیم، چون شروع کردیم و ادامه می دهیم چون شروع کردیم در حالی که دیگر دوستش نداریم؛ زندگی مشترک را ادامه می دهیم بدون اینکه علاقه ای در کار باشد و سالها افسردگی و ناکامی را تحمل می کنیم چون خودمان و جامعه مان در مقابل تغییر موضع می گیرد و وقتی هم تغییر می کنیم باید تمام جهان مان را عوض کنیم. دوستان مان، شهرمان، رسانه های مان و گاه کشور و زبان مان. نه یک محافظه کاری منطقی داریم، نه یک اصلاح طلبی پایدار. شاید جنبش سبز از معدود حرکت های اجتماعی جامعه ماست که برخلاف ترس و دروغ و بی اعتمادی شکل گرفت و شاید به همین دلیل از همین سه زاویه، یعنی ترس و دروغ و بی اعتمادی مورد هجوم قرار گرفت. شاید این مهم ترین دری است که به روی ما باز است که بپذیریم که تغییر کنیم، نترسیم که خواسته مان را بگوئیم و بخواهیم آنچه را که می خواهیم. شاید تعداد افرادی که در طی جنبش سبز تغییر کردند، در همین یک سال ده برابر مدت مشابه خود در سالهای گذشته بود.

 

دروغ بیماری هراسناک دیگر ماست. اگر یک روز از صبح تا شب همه چیز را براستی بگوئیم، قطعا مجرم خواهیم بود. تقریبا همه ماها در مورد اعتقاداتمان، نظرمان، هویت مان و حتی واقعیاتی که دیده ایم و همه می دانند دروغ می گوئیم. نظرسنجی در مورد ایرانیان تقریبا کاری بی دلیل است، چون ما همیشه می ترسیم که نظر واقعی مان را بگوئیم. بسیاری از ماها به دلایل مذهبی توجیه و توضیحی مبنی بر درست بودن دروغ گفتن داریم. تقیه می کنیم چون با خطر مواجه می شویم. تقریبا همیشه اکثریت مردم با رهبران کشور مخالفند، اما در این مورد دروغ می گویند، به همین دلیل تقریبا همیشه نتیجه انتخابات غافلگیرکننده است، برای اینکه اکثر مردم نظرشان را به دروغ می گویند، چرا که اکثر آنان به کسانی که نظرشان را می پرسند بی اعتمادند. بسیاری از ماها مطمئنیم که تحت نظر هستیم، حتی اگر خودمان یکی از مقامات وزارت اطلاعات باشیم. حتی در فضای مجازی ما اسم مان را هم دروغ می گوئیم و با اسم مستعار حرف می زنیم. این موضوع نه تنها در مورد کسانی که از گفتن حقیقت هراس دارند، بلکه در میان کسانی که قدرت دارند نیز کاملا مشهود است.

 

رئیس جمهور ایران، بارها در مقابل دوربینی که بیش از صد میلیون بیننده داشته دروغ گفته است. مدرک تحصیلی رسمی بسیاری از مسوولان ما تقلبی است. زندگینامه بسیاری از مسوولان رسمی کشور را در هیچ حالتی نمی توان یافت. رهبر کشور بارها دروغ گفته است. ائمه جمعه و روحانیون در مورد چیزی که همه می دانند دروغ می گویند. ممکن است بگوئیم که در همه جای دنیا مردم دروغ می گویند، اما تقریبا در بخش اعظم جهان، نه مردم در معرض دروغ گفتن هستند و نه عادت به دروغ دارند. ما و برخی از مردمان دنیایی که تحت سیطره استبداد زندگی می کنند، مجبور به دروغ گفتن هستند، اما ما دروغ های غیر عادی و غیر معمول هم می گوئیم. بسیاری از ما در حالی که هیچ رضایتی از وضع زندگی مان نداریم، دروغ می گوئیم، اینکه زنان و شوهران هرگز نباید " رخت چرک شان را جلوی چشم مردم پهن کنند" یکی از مبانی دروغ های شخصی ماست. شاید به همین دلیل است که دائم داریم افشاگری می کنیم و برای فاش کردن دیگران، باز هم دروغی دیگر می گوئیم. ما جزو معدود کشورهایی هستیم که اعتراف کردن را راهی برای آزاد کردن او می دانیم.

 

اگر در روسیه استالینی کسی به دروغ به جاسوسی اعتراف می کرد، برای این بود که پس از اعتراف اعدامش کنند، چون بهانه دیگری برای کشتن او وجود نداشت. در ایران ما، کسی را که هیچ مدرکی در اختیار ندارد، وادار می کنیم به جاسوسی اعتراف کند، در حالی که همه مردم می دانند که او جاسوس نیست، بعد او را آزاد می کنیم و چند ماه بعد او را شخصیتی ارزشمند خطاب می کنیم. حتی رهبر کشور هم رسما اعلام می کند که اقراری که در زندان به زور گرفته شده است، حقیقت است و می تواند مبنای قضاوت قرار بگیرد. از اینها گذشته، تقریبا بخش اعظم مسوولان کشور مجبورند برای داشتن قدرت خود را معتقد به چیزی نشان بدهند که نیستند. بخش اعظم کسانی که از ولایت فقیه دفاع می کنند، اصلا به دین اعتقاد ندارند. بخش اعظم کسانی که در شعرشان می گویند که حاضرند برای رهبر بمیرند، در خانه شان بدترین فحش ها را به او می دهند. تقریبا مهم ترین آثار هنری کشور ما که بر اعتقادات مردم تاکید می کند، توسط کسانی نوشته شده است که هیچ اعتقادی به اثر خودشان هم ندارند. دروغ بیماری محوری و مهلک بسیاری از ایرانیان است!

 

*نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.