جنبش راه سبز - خبرنامه

جرس: علی دایی کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران صبح امروز دو کامیون محموله وسایل گرم و غذای سرد برای مردم زلزله زده ورزقان ارسال کرد.

به گزارش فارس، در شرایطی که سرمای شدیدی مناطق زلزله‌زده ورزقان و برخی از شهرستان‌های آذربایجان شرقی را در برگرفته است و هنوز هم ساکنان این مناطق با مشکلاتی مواجه هستند، علی دایی دو کامیون محموله پوشاک گرم و وسایل اولیه برای زندگی ساکنان این منطقه راهی ورزقان و سایر شهرستان های زلزله‌زده کرد.

وی برای دومین بار است که پس از سفر به ورزقان و دیدار از مناطق زلزله‌زده این شهرستان، این اقدام خداپسندانه را انجام داده است.

مردم ورزقان در حالی با سرمای شدید مواجه هستند که هنوز از سرپناه مناسب برای محافظت از سرما برخوردار نیستند.

جرس: کاراته‌کای سبک وزن تیم ملی ایران که با پیروزی برابر همه رقبایش به دیدار فینال رقابت‌های قهرمانی جهان راه یافته بود با شکست حریف برزیلی مدال طلای این مسابقات را برگردن آویخت تا اولین مرد طلایی کاراته ایران در این رقابت‌ها باشد.

به گزارش مهر، در ادامه رقابتهای کاراته قهرمانی جهان که در پاریس جریان دارد بعدازظهر امروز شنبه تیم ملی کشورمان به اولین مدال طلای خود دست پیدا کرد. امیر مهدیزاده در وزن 60- کیلوگرم که روز پنجشنبه با شکست همه رقبا راهی بازی پایانی شده بود برابر حریف برزیلی خود با رای داوران پیروز شد و روی سکوی قهرمانی ایستاد.

در این دیدار مهدیزاده تا ثانیه های پایانی چند امتیاز از حریف خود عقب بود که جانانه مبارزه کرد و امتیازات عقب افتاده را جبران کرد تا کار دو کاراته کا در پایان وقت قانونی به تساوی برسد. در "هانتی" که اعلام رای توسط داوران است مهدیزاده 3 بر2 برنده شد و مدال طلا را از آن خود کرد.

"داگلاس سانتوس" برزیلی که حریف مهدیزاده در بازی نهایی بود در پرونده خود یک نشان طلای 2010 و یک نشان برنز 2008جهان دیده می شود. مهدیزاده برای رسیدن به بازی نهایی این وزن، کاراته کاهایی از ازبکستانی، مالزی، کلمبیا، ترکیه و صربستان را شکست داده بود.

سعید احمدی دیگر نماینده ایران در بازی پایانی وزن 67- کیلوگرم است که امروز به دیدار حریف خود خواهد رفت. بیست و یکمین دوره رقابتهای کاراته قهرمانی جهان در پاریس جریان دارد.

در این جدول که تحت عنوان «جهان در سال ۲۰۱۳» منتشر شده دورنمای زندگی کودکانی که در سال جدید میلادی در کشورهای مختلف به‌دنیا می‌آیند تا سال ۲۰۳۰ بررسی شده که بر اساس داده‌های این بررسی، کشور سوئیس «بهترین کشور برای به دنیا آمدن در سال ۲۰۱۳» توصیف شده‌ است.

در صدر جدول پس از سوئیس، به ترتیب استرالیا، نروژ، سوئد، دانمارک، و سنگاپور قرار گرفته‌اند. ایالات متحده و آلمان هر دو در رتبه شانزدهم، امارات متحده در رتبه هجدهم، عربستان سی‌وهشتم و ترکیه در جایگاه پنجاه‌ویکم قرار گرفته‌اند.

به گزارش رادیو فردا نیمی از ده کشور صدر جدول از کشورهای اروپایی هستند، اما در میان ده کشور نخست، در حوزه یورو تنها کشور هلند (با رتبه هشتم) دیده می‌شود.

پس از ایران که در جایگاه ۵۸اُم قرار گرفته به ترتیب کشورهای تونس، مصر، بلغارستان، ال‌سالوادور، فیلیپین، و سری‌لانکا قرار دارند. سه کشور قعر این جدول به ترتیب اوکراین، کنیا و نیجریه هستند.

شاخص‌های مورد محاسبه در این بررسی، عواملی چون کیفیت زندگی، میزان ابراز رضایت در نظرسنجی‌ها، اقلیم و جغرافیا، چشم‌انداز اقتصادی، شیوه کشورداری حکومت، آزادی‌های سیاسی، امنیت، انسجام اجتماعی و شمار زیادی از عوامل دیگر هستند.

جدول یادشده از سوی «واحد اطلاعاتی اکونومیست» منتشر شده که یک شرکت مستقر در لندن و وابسته به نشریه «اکونومیست» است؛ این شرکت در بیش از ۴۰ کشور شعبه دارد و در حدود ۶۵۰ کارشناس و تحلیلگر امور کشورها را در استخدام خود دارد.

این شرکت جدول مشابهی نیز در سال ۱۹۸۸ منتشر کرده‌ بود که در آن، ایران در جایگاه ۴۸اُم قرار داشت. با این حساب، با وجود آن که در آن سال کشور ایران هشت سال جنگ با عراق را پشت سر گذاشته‌ بود، جایگاه آن هنوز ۱۰ رتبه بالاتر از رتبه کنونی قرار داشت. 

جرس: همسر امیرخسرو دلیرثانی زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین می گوید: ستار بهشتی مدت کوتاهی به بند عمومی آورده شد و بچه هایی که با ستار بهشتی صحبت کرده بودند شهادت دادند که او شکایت داشته و آثار شکنجه بر روی بدنش بوده است. و زمانی که می خواستند او را از بند عمومی ببرند با نگرانی به بچه ها گفته بود که اگر من را از اینجا ببرند دیگر برنخواهم گشت… همسرم هم ستار بهشتی را دیده بود که در چه وضعیتی بوده اما فرصتی نشده که با او هم صحبت شود. آقای دلیرثانی و هم بندی هایش خیلی برای او نگران و ناراحت بودند.

چندی پیش جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با انتشار بیانیه ای قتل ستار بهشتی را محکوم کرده و خواستار رسیدگی به این پرونده و وضعیت زندانیان سیاسی شدند.

شیوا فلاح یکی از اعضای خانواده بزرگ زندانیان سیاسی در خصوص این بیانیه به سایت ملی‑مذهبی می گوید: “به هر حال هر انسانی وقتی حادثه مرگ را می شنود متاثر می شود. ما خانواده ها هم به نوبه خود از این وضعیت که انسانی بی گناه بازداشت و کشته شود ناراحت هستیم و می خواهیم این مورد رسیدگی شود. حداقل خواسته ما این است که در چارچوب مسائل انسانی حقوق آنها رعایت شود و اگر فردی هم مجرم است انسانی با او رفتار کنند.”

همسر امیرخسرو دلیرثانی در پاسخ به این سوال که دلیرثانی ستار بهشتی را در بند دیده بودند عنوان می کند: ” بله، او خیلی ناراحت بود. البته آقای ستار بهشتی مدت کوتاهی به بند عمومی آورده شد و بچه هایی که با ستار بهشتی صحبت کرده بودند شهادت دادند که او شکایت داشته و آثار شکنجه بر روی بدنش بوده است. و زمانی که می خواستند او را از بند عمومی ببرند با نگرانی به بچه ها گفته بود که اگر من را از اینجا ببرند دیگر برنخواهم گشت… همسرم هم ستار بهشتی را دیده بود که در چه وضعیتی بوده اما فرصتی نشده که با او هم صحبت شود. آقای دلیرثانی و هم بندی هایش خیلی برای او نگران و ناراحت بودند.”

در بخشی از بیانیه خانواده بزرگ زندانیان سیاسی خطاب به ملت ایران آمده است: ” متأسفیم که هنوز پس از سال ها و ماه های هول انگیز پس از کودتا، ما باید نگران جان زندانیان خود در سلول ها و بندها و انفرادی ها و عمومی ها باشیم. ما خانواده های زندانیان سیاسی هربار که پیک شوم بدخبر از حوالی اوین و دیگر بازداشت گاه های به نام و گمنام به سمت و سوی ما می آید، دلمان می لرزد که این بار قرعه به نام کدام مظلومی افتاده است که باید نامش یادآور عیوب حاکمان بی خرد ما شود. هر روز خبری شوم از حوالی زندان به ما می رسد. از همه انسان های متعهد و آگاه می خواهیم که فارغ از گرایش سیاسی و لباس و مقام و جایگاهشان دست از ملاحظه کاری و مصلحت اندیشی برداشته برای «جان انسان» در کشور خود ارزش قائل شوند و بیش از این اجازه ندهند سرمایه های اجتماعی این مرز و بوم در زندان های رسمی و غیررسمی و توسط آدم های بی سواد و بی ریشه به باد روند…”

فلاح ادامه می دهد: “تنها خواسته ما این است که همه چیز در چارچوب قانون صورت گیرد. این اتفاقاتی که در زندان از جمله برای زندانی ستار بهشتی افتاد ما را بیش از بیش نگران می کند و قطعا اتفاقی که برای او رخ داد در چارچوب قانون نبوده است. اگر تمام کارها با اجرای صحیح و کامل قانون انجام شود مطمئن هستیم خیلی از نابسامانی ها برطرف می شود.”

دلیر ثانی فعال ملی‑ مذهبی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین همچنان از حق ملاقات حضوری و مرخصی محروم است. همسر وی که در پیگیری های خود با پاسخهای منفی و مبهم مواجه شده ، بیان می کند: “در آخرین پیگیری که برای مرخصی ایشان مراجعه کردم گفتند او باید رفتارش را تغییر دهد (اشاره به امضاء بیانیه ها داشتند) تا مرخصی بعنوان یک امتیاز به او تعلق بگیرد. از ملاقات حضوری هم محروم هستیم و در یکسال و نیم گذشته برای ملاقات حضوری هم با درخواست ما مخالفت کرده اند.”

در حالیکه وضعیت جسمانی زندانیان سیاسی بدلیل شرایط نامناسب زندانها و عدم توجه به امور درمانی زندانیان رو به وخامت گذاشته است اما مسئولین همچنان از توجه به سلامت و امنیت جان زندانیان سیاسی خودداری می کنند.

همسر این فعال ملی‑مذهبی می افزاید: “متاسفانه بخاطر شرایط زندانها و نبود امکانات مناسب زندانیان دچار مشکلات جسمانی می شوند بویژه برای عزیزان دربندی که از سن بالا هم برخوردار هستند. آقای دلیرثانی هم روز بروز ضعیف تر می شوند و این از رنگ و رویشان کاملا مشخص است. روز به روز بر نگرانی های خانواده زندانیان سیاسی در خصوص شرایط جسمانی عزیزان شان افزوده می شود. اگرچه خانواده ها همچنان معترض به زندانی بودن آنها هستند و حکم های سنگین را ناعادلانه می دانند اما در این شرایط خواسته شان رسیدگی به وضعیت نامناسب زندانیان خود است تا به بیماری های مختلف دچار نشوند و حقوق انسانی زندانیان رعایت شود.”

امیر خسرو دلیر ثانی از فعالان ملی-مذهبی، عضو جنبش مسلمانان مبارز و نماینده جنبش در «کمیته پیگیری بازداشتهای خودسرانه» و کانون مدافعان حقوق بشر است که به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور» به چهار سال حبس تعزیری محکوم شده است.

جرس: علی لاریجانی، رئیس مجلس که پس از آتش بس میان اسرائیل و حماس در نوار غزه، به لبنان و سوریه سفر کرده بود، در آخرین مرحله از سفر منطقه ای خود وارد ترکیه شده است.

رئیس مجلس ایران پیش از سفر به ترکیه در یک کنفرانس خبری در بیروت گفته بود که "ما با ترکیه درباره موضوع سوریه اختلاف‌نظر داریم . . . ما معتقدیم باید موضوع سوریه به دور از مناقشات بیرونی با یک همگرایی حل و فصل شود."

اختلاف نظر ایران و ترکیه بر سر تحولات سوریه در ماه های اخیر جدی و عمیق بوده است. ایران تلاش می کند تا با تقویت بشار اسد رئیس جمهور سوریه، مانع فروپاشی حکومت فعلی سوریه شود اما ترکیه رسما از مخالفان آقای اسد حمایت کرده و میزبان گروه های سیاسی و شخصیت های مخالف حکومت سوریه شده است.

آقای لاریجانی گفته بود که ایران تلاش می کند اختلاف نظرها با ترکیه را به یک راه حل دو طرفه برساند.

تاره ترین موضوع مورد اختلاف دو کشور، استقرار تجهیزات دفاع ضدموشکی ناتو در مرز ترکیه با سوریه است که ایران مخالفتش را با آن اعلام کرده است.

رئیس مجلس ایران در دمشق و بیروت چه کرد؟

سفر علی لاریجانی، رئیس مجلس ایران به کشورهای سوریه، لبنان و ترکیه دیدار بلندپایه‎ترین مقام ایرانی از این کشورها از زمان درگیری اخیر میان اسرائیل و حماس در نوار غزه است.

حماس و کشورهای منتقد اسرائیل، همچون ایران، می‌گویند که طرف فلسطینی پیروز این درگیری بوده است.

آقای لاریجانی در سفر منطقه ای اخیرش حمایت ایران از گروه های فلسطینی را بار دیگر به شکل آشکاری‌تری اعلام و ارسال سلاح برای این گروه ها را نیز به شکل علنی تکرار کرده است. او در بیروت به خبرنگاران گفته بود که "اینک وقت ارسال سلاح به فلسطین است."

ایران پیش از این حمایت خود از گروه های فلسطینی را محدود به "حمایت های معنوی" عنوان می‌کرد.

در جریان درگیری اخیر میان اسرائیل و حماس، در پاسخ به حملات هوایی اسرائیل به غزه چند موشک فجر۵ به سمت اسرائیل، و از جمله به تل‌آویو شلیک شد که شش کشته بر جای گذاشت.

محمدعلی جعفری، فرمانده سپاه پاسداران گفته بود که ایران فناوری ساخت این موشک‌ها را در اختیار گروه‌های فلسطینی قرار داده است.

تلاش لاریجانی برای رفع اختلاف گروه‌های فلسطینی درباره سوریه

آقای لاریجانی در جریان سفر یک روزه به سوریه به غیر از دیدار با بشار اسد رئیس جمهور این کشور با رئیس مجلس و نمایندگان گروه‌های فلسطینی مقیم سوریه دیدار کرد.

آقای لاریجانی در دمشق به ستایش از حزب‌الله لبنان پرداخت که پیشتر همچون ایران از متحدان نزدیک حماس محسوب می شد.

ایران و حزب‌الله لبنان بر سر بحران سوریه با حماس اختلاف نظر پیدا کرده‌اند. سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان، در آغاز حملات اسرائیل به غزه گفته بود این گروه به دلیل شرایط سوریه توانایی رساندن کمک به غزه را ندارد.

رئیس مجلس ایران پس از دمشق وارد بیروت پایتخت لبنان شد و با رئیس مجلس این کشور که مطابق قانون اساسی از سیاستمداران شیعه انتخاب می شود، دیدار کرد.

دیدار با گروه های فلسطینی مقیم لبنان همانند برنامه سفر او به دمشق بخشی از هدف دیدارش از بیروت اعلام شده است.

آقای لاریجانی در بدو ورودش به بیروت در جمع خبرنگاران گفته بود که "حمایت از مردم فلسطین به عنوان یک هدف مهم دراستراتژی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد."

آخرین مرحله سفر آقای لاریجانی به لبنان دیدار او از آرامگاه عماد مغنیه از فرماندهان نظامی حزب الله لبنان بود.

عماد مغنیه از شخصیت های نزدیک به ایران محسوب می شد که زمستان ۱۳۸۶ در جریان یک انفجار در مشق کشته شد.

آقای لاریجانی که اینک در آخرین مرحله از سفر منطقه ای خود در استانبول ترکیه به سر می‌برد قرار است با شماری از مقام های سیاسی ترکیه دیدار کند.

رئیس مجلس ایران را یک گروه شش نفره از نمایندگان مجلس شورای اسلامی همراهی می‌کنند.
 

به گزارش ایسنا، این اعتراض‌ها طی روزهای گذشته و در پی افزایش ۵۳ درصدی بهای سوخت در این کشور آغاز شد. حذف یارانه‌های سوخت و اعتراض‌های سراسری مردم اردن تاکنون یک کشته و ده‌ها مجروح بر جای گذاشته است.

تظاهرکنندگان همچنین خواستار کناره‌گیری عبدالله النسور، نخست وزیر اردن از سمت خود هستند. یکی از تظاهرکنندگان اردنی می‌گوید: ما از دولت می‌خواهیم به خواست مردم اهمیت دهند. عصبانیت مردم به اوج خود رسیده است و بیشتر از این نمی‌توانیم تحمل کنیم.

تاکنون گروه اسلام‌گرای اخوان‌المسلیمن در این تظاهرات‌ها با مردم همراه نشده است. جمعه گذشته نیز گروهی از طرفداران ملک عبدالله، پادشاه اردن در امان با معترضان درگیر شدند.

معترضان برکناری دولت النسور، جلوگیری از افزایش قیمت‌ مواد سوختی، تاخیر در برگزاری انتخابات پارلمانی که قرار بود اوایل سال آتی برگزار شود و آزادی بازداشت شدگان از زمان آغاز ناآرامی‌ها که به بیش از ۳۰۰ تن برآورد می‌شوند، خواستار شدند.

برخی از معترضان نیز با سوزاندن کارت‌های شناسایی خود خواستار تحریم انتخابات پارلمانی آتی شدند. 

ایران، تامین کننده سلاح گروههای نظامی در فلسطین
پس از آنکه بدنبال امضای توافق نامه آتش بس میان حماس و اسرائیل، خالد مشعل رییس دفتر سیاسی حماس از ایران بخاطر ارسال سلاح به غزه و مسلح سازی مقاومت تشکر کرد و گفت ایران علیرغم اختلاف نظر درباره سوریه در کمک مالی و تسلیحاتی به حماس نقش ایفا کرده است، رمضان عبدالله دبیرکل جهاد اسلامی فلسطین نیز در مصاحبه ای با شبکه الجزیره ارسال سلاح از ایران به غزه را تایید کرد. وی در این گفت و گو ایران رامنبع اساسی واصلی تسلیحاتی دانسته است که امروزفلسطینیها از آن مقابل اسرائیل استفاده میکنند. وی همچنین ادعا کرده است جهان این موضوع را می داند واین موضوع،مخفی نیست. دبیر کل جهاد اسلامی همچنین افزوده است اسلحه مورداستفادi گروههای مقاومت درغزه درمقابل اسرائیل،یا ساخت ایران هستند یا اینکه با پول ایران خریداری شده اند. این ادعا با تایید مقامات ایرانی نیز روبرو شده است. علی لاریجانی رییس مجلس در اظهاراتی ضمن تایید این مدعیات گفته است که جمهوری اسلامی ارسال کمکهای مادی و نظامی به غزه را از افتخارات خود می داند. وی در حاشیه یک راهپیمایی که از سوی نمایندگان مجلس در حمایت از مردم غزه برگزار شد گفته است: " نمایندگان مجلس ایران آماده اعزام به غزه و جنگ با اسرائیل هستند." لاریجانی در عین حال از کشورهای عربی خواسته است تا سلاحهای خود را در اختیار گروههای فلسطینی قرار دهند. این اظهارات در گفت و گوی دبیرکل جهاد اسلامی فلسطین با شبکه الجزیره نیز قابل ملاحظه است. رمضان عبدالله نیز از کشورهای عربی خواسته بود تا انحصار ایران را در تامین سلاح گروههای فلسطینی بشکنند. سردار جعفری فرمانده سپاه پاسداران نیز در اظهارات جداگانه ای به انتقال فن آوری ساخت موشک در فلسطین اشاره کرده است.
واکنش غرب به صادرات سلاح از ایران به فلسطین
اظهارات منتشر شده در خصوص ارسال سلاح ایرانی به فلسطین و آشکار شدن این موضوع که موشکهای بکار گرفته شده از سوی حماس در درگیریهای اخیر ساخت ایران بوده است با واکنش یک مقام فرانسوی روبرو شد. لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه در اظهاراتی عنوان کرد ایران به علت صدور راکتهای دور برد به غزه مسئولیت بزرگی در این درگیری دارد. وی صراحتا موشکهای پرتاب شده به سمت اسرائیل را ایرانی خوانده و گفته است ایران نیاتی منفی در لبنان، سوریه ،عراق و غزه دارد. اما رامین مهمان پرست سخنگوی وزارت امور خارجه ایران ضمن تکذیب دخالت ایران در درگیریهای اخیر، اظهارات وزیر امور خارجه فرانسه را بی اساس خوانده است. به گفته وی ایران نقش سازنده ای در صلح و امنیت منطقه ایفا کرده است. مهمان پرست در مقابل، اسرائیل و کشورهای غربی را عامل ناامنی در منطقه خوانده و آنان را متهم به ارتکاب جنایت جنگی در منطقه کرده است. وی در عین حال توافق نامه سازش میان حماس و اسرائیل را به ضرر غزه توصیف کرده است.

تلاش نافرجام برای نجات همپیمان
فرو کش کردن بحران در غزه پس امضای توافق نامه آتش بس، یکی دیگر از برگهای مهم جمهوری اسلامی برای نجات بشار اسد متحد منطقه ای خویش را نیز سوزاند. این بحران در صورت تداوم می توانست بر شرایط دشوار دولت سوریه سایه اندازد و قدری از فشارهای موجود بر رژیم حاکم بکاهد و فرصتی را بازگرداندن اوضاع به نفع اسد ایجاد کند. کمک مالی و تسلیحاتی ایران به حماس که از مواضع مخالفان سوری حمایت می کند می توانست نوعی امتیاز دادن و معامله بر سر سوریه تفسیر شود. ضمن آنکه این درگیری بدون دخالت حزب الله لبنان صورت گرفت و از این رو هزینه ای را مستقیما به جمهوری اسلامی تحمیل نمی کرد. اکنون همچنانکه در اظهارات سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز پیدا است جمهوری اسلامی تنها ناراضی توافق موجود میان حماس و اسرائیل است. از این رو اظهارات مقامات جمهوری اسلامی در تایید گفته های گروههای فلسطینی در ارسال سلاح به غزه می تواند قابل درک باشد. اظهاراتی که هیچگاه تا کنون با این صراحت از سوی مقامات سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی بیان نشده است.این اظهارات همچنین نشان می دهد که ایران قصد دارد تا با به رخ کشیدن قدرت نظامی خویش در منطقه، از این اهرم در چانه زنی برای مذاکرات سیاسی آینده با غرب نیز استفاده کند.

محافظه کاران در انتخابات شورای شهر سال 81 با تابلوی آبادگران قدم به عرصه انتخابات در شهرهای مختلف ایران گذاشتند. آن سال تعدد لیست های اصلاح طلبان و دلسردی بدنه اجتماعی این گروه سیاسی از عدم امکان اصلاح حاکمیت جمهوری اسلامی باعث شد تا امید آنها به صندوق های رای کمرنگ شود و در نتیجه آبادگران با مشارکت زیر 10 درصد رای دهندگان، توانستند پیروز انتخابات شهرداری ها شوند. دستاورد آن دوره از انتخابات همچنان بر کشور جاری و ساری است؛ محمود احمدی نژاد علیرغم مخالفت های دولت اصلاحات و همچنین وزیر اطلاعات وقت، با لابی چهره هایی چون علی اکبر ناطق نوری و محمدرضا باهنر توانست در دولت هشتم شهردار تهران شود.
دورخیز بعدی آبادگران یعنی انتخابات مجلس هفتم هم یک سال پس از انتخابات شوراهای دوم در سال 82 بود. انتخاباتی که 139 نماینده مجلس ششم به دلیل نوشتن نامه ای خطاب به رهبر ایران در اعتراض به تقابل نهادهای انتصابی تحت رهبری با خواست و اراده مردم رد صلاحیت شدند. در آن دوره از انتخابات، آبادگران که تابلوی خود را به "اصولگرایان" تغییر داده بودند با شعار "سی تا مال من، سی تا مال تو" که برگرفته از نام یک سریال ایرانی بود وارد انتخاباتی شدند که هیچ کدام از گروه های اصلاح طلب در آن حضور نداشتند. غلامعلی حدادعادل پدر عروس رهبر ایران که رییس مجلس هفتم شده بود در همان ابتدای کار با بیان اینکه "مردم سالهاست در ابتدای هر سال با گران شدن ناگهانی انواع کالاها مواجه می شوند، عملاً همه مردم و به ویژه کارمندان عزا می گیرند"، وعده داد که ایران را به "ژاپن اسلامی" تبدیل می کنیم. بدین ترتیب مجلس اصولگرای هفتم که با افزایش تدریجی قیمت ها از سوی دولت به منظور ثبات امنیت اقتصادی مردم مخالفت کرده بود به ناگاه و در میانه راه که دولت اصولگرای احمدی نژاد را در کاخ پاستور دید، هر آنچه در ابتدا گفته بود را به فراموشی سپرد. حداد عادل که شعار تثبیت قیمت های او گوش فلک را از کار انداخته بود آنگاه که محمود احمدی نژاد لایحه سهمیه بندی بنزین را به مجلس ارایه کرد، به عنوان نخستین موافق آن گفت: "مردم نسبت به ارزان تر بودن بنزین از آبمعدنی ناراحتند."

برنامه چهارم روی زمین
سال 84 که سونامی احمدی نژاد با امدادهای غیبی بخش هایی از سپاه پاسداران و حمایت های سیدمجتبی خامنه ای، وارد ایران شد همگان در انتظار ظهور و بروز پیامدهای این سونامی احتمالا مخرب بودند. برنامه چهارم توسعه که سال 83 توسط دولت اصلاحات تدوین، در مجلس هفتم تصویب و ابلاغ شده بود پس از ظهور احمدی نژاد با مقاومت شدید دولت اجرا نشد. نمایندگان مجلس هشتم که تقاضای تحقیق و تفحص از اجرای برنامه چهارم را خواستار بودند متوجه شدند کارنامه دولت نهم در عمل به قانونی که رهبر ایران آن را ابلاغ کرده به صورت موردی چنین است:
- دولت تنها برای ۴۲ درصد از برنامه چهارم آیین نامه اجرایی نوشت و در ۵۸ درصد برنامه چهارم توسعه اساسا دولت ورود به برنامه نداشته است و اگر در مواردی کاری صورت گرفته غیر قانونی بوده است.
- دولت در هیچ یک از شاخص‌های رشد اقتصادی،‌ تورم و توسعه به رقم مورد نظر برنامه چهارم نرسید. در اشتغال ایجاد سه میلیون و ۶۰۰ هزار شغل پیش بینی شده بود که طبق آمارهای اعلام شده که خود جای بحث دارد تنها دو میلیون و ۴۰۰ هزار شغل آن محقق شد و تورم نیز که باید از حدود ۱۱ درصد در سال آغاز برنامه به ۹ درصد می‌رسید، ‌ تا بالای ۱۴ درصد افزایش یافته است.
- درآمد کشور در طول اجرای برنامه چهارم بیش از دو و نیم برابر شده و به عبارتی بیش از ۲۵۰ درصد رشد داشته است، ‌اما میزان تحقق برنامه کمتر از ۲۵ درصد بوده است.
- در قانون تصریح شده بود که ۵۰ درصد از حساب ذخیره ارزی به صورت وام به بخش دولتی برای صرف در مسائل پایه‌ای و سرمایه گذاری اختصاص یابد و ۵۰ درصد به صورت وام در اختیار سرمایه گذاران بخش خصوصی باشد و این در حالیست که طی برنامه چهارم ۹۰ درصد حساب ذخیره به بخش دولتی و تنها ۱۰ درصد آن به بخش خصوصی پرداخت شده است.

سازمان مدیریت در هوا
دومین سونامی دولت احمدی نژاد در چهار سال نخست فعالیت، انحلال سازمان 60 ساله مدیریت و برنامه ریزی کشور بود. سازمانی که گلوگاه هزینه بودجه های جاری و برنامه های کلان اقتصادی و توسعه ایران محسوب می شد اما رییس دولت نهم به دلیل همان قانون گریزی های معروف خود تصمیم به پاک کردن صورت مساله و تعطیلی این سازمان گرفت. مخالفان استدلال می‌کردند که دولت نمی‌تواند سازمانی که توسط مجلس تصویب شده را منحل کند اما دولت مدعی بود این انحلال نیست بلکه یک ادغام است. با این حال کارشناسان اقتصادی مقعتقد بودند، روح دولت به این سمت رفته که حتی تحمل نظارت بر رفتارش آنهم از سوی نهادهای خودی را هم ندارد و چنین بود که سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تعطیل شد تا احمدی نژاد با فراغ بال، برنامه های خود را پیش برد.
عبدالرضا رحمانی فضلی رییس دیوان محاسبات کشور چند سال پس از تعطیلی سازمان مدیریت و برنامه ریزی با طرح این موضوع که "باید به سه سئوال پاسخ دهیم. درآمد کل کشور چقدر است؟ مجموعه هزینه های کشور چقدر است و نتیجه این درآمدها چیست؟" اعلام کرد: "متاسفانه هیچ نهادی در کشور درآمد کل را نمی داند. وقتی درآمدها را نمی دانیم مجموع هزینه ها را هم نمی دانیم. بررسی های ما نشان داد در طی سالیان دراز از جمع تخلفات کاسته نشده است این در حالی است که هر قانونی که اجرا نمی شود، بخشی از توسعه ملی ما راکد می ماند."

ذخیره ارزی خالی
سیدمحمد خاتمی رییس دولت اصلاحات پس از پیروزی در هشتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هنگامی معرفی کابینه چنین روایت می کند: "در گذر از سال ۷۷ به ۷۸ شبهای متمادی خواب نداشتیم و روزها نگرانی مان در اوج بود. چون فقط سه روز ذخیره گندم در کشور داشتیم. آیا شما می‌دانید به خاطر نداشتن ارز، درجایی که نمی‌توانستیم بدهی‌هایمان را بپردازیم، با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشتیم و در عین حال، به کالاهای مردم لطمه نخورد."
این همان ایده تاسیس حساب ذخیره ارزی در سال 79 بود که احمدی نژاد آن را به صندوق ذخیره ارزی تغییر نام داد. حساب ذخیره ارزی اهدافی نظیر ایجاد ثبات در میزان درآمدهای حاصل از فروش نفت خام، تبدیل دارایی‌های حاصل از فروش نفت خام به دیگر انواع ذخایر، توسعه فعالیت‌های تولیدی، سرمایه‌گذاری و تامین بخشی از اعتبار موردنیاز طرح‌های تولیدی، کارآفرینی بخش غیر دولتی و فراهم کردن امکان تحقق فعالیت‌های پیش‌بینی شده در برنامه را مدنظر قرار می داد و دولت در صورتی مجاز به برداشت از این حساب است که درآمد ارزی حاصل از صادرات نفت خام نسبت به ارقام پیش‌بینی شده کاهش پیدا کند. همچنین برداشت از حساب ذخیره ارزی برای تامین کسری ناشی از عواید غیر نفتی بودجه عمومی ممنوع بود.
احمدی نژاد که آمد حساب ذخیره ارزی به صندوق نذری تبدیل شد؛ 30 درصد آن به صندوق مهر رضا برای وام های قرض الحسنه رفت، بخشی برای واردات میوه شب عید مردم، چند میلیارد دلاری برای راه اندازی خط تولید کارخانه ها یا خانه سازی برای مردم ونزوئلا و بولیوی اختصاص یافت. در نهایت رییس دولت نهم هیئت امنای صندوق ذخیره را منحل و اختیارات آن را به کمیسیون اقتصادی دولت واگذار کرد تا با خیالی آسوده تر بتواند درآمد حاصل از فروش نفت را صرف شعارهای خود کند.
چنین بود که صندوق ذخیره ارزی که بعدها به صندوق توسعه ملی تغییر نام پیدا کرد خالی از پول شد و براساس آخرین گزارش معاونت نظارت راهبردی دولت مربوط به سال 89 که جمهوری اسلامی هنوز درگیر بحران اقتصادی نشده بود باقی مانده این حساب حدود 24 میلیون دلار اعلام شد.
مجلس برای جلوگیری از ادامه دست اندازی های دولت به درآمد حاصل از فروش نفت خام صندوقی به نام توسعه ملی راه اندازی کرد که براساس آن 20 درصد از درآمد فروش نفت و گاز باید به این صندوق واریز شود تا به صورت وام در اختیار بخش خصوصی قرار گیرد. لاریجانی هم اعلام کرد که "نمی گذاریم صندوق توسعه ملی به سرنوشت صندوق ذخیره ارزی دچار شود" اما دولت بار دیگر با اصطلاحی که لاریجانی مبدع آن بود یعنی "اقتصاد رابین هودی" برداشت های غیرقانونی خود از این صندوق را هم ادامه داد تا جایی که مجلس با مصوبه ای هیئت مدیره منصوب کمیسیون اقتصادی دولت را برکنار و اختیارات آن را به هیئت امنای صندوق، متشکل از نمایندگان سران سه قوه سپرد.
 

مقدمه*
الف. در این نوشتار، مراد از «اصلاح‌طلبی» و «اصول‌گرایی»، تعابیر و مفاهیمی نیست که این روزها در بازار سیاست ایران دست به‌دست می‌شود. جریان موسوم به اصول‌گرا («راست»های قدیم، «محافظه‌کاران» چندی پیش، و «اقتدارگرایان» عرصه‌ی سیاست در ایران امروز)، به تنها چیزی که نمی‌ماند و نسبتی با آن برقرار نمی‌کند، رعایت اصول است و «اصول‌گرایی». اصول‌گرایان امروز ایران بیشتر تحریف‌گر حقیقت و تقدیس‌گر خشونت‌اند و در پی ثروت و قدرت و معرفت و منزلت متکی به دولت رانتی ـ ایدئولوژیک مستقر. در مورد «اصلاح‌طلبی» نیز مقصود جریان برتر در تحولات سیاسی پس از خیزش دوم خرداد 1376 نیست؛ چنان‌که منظور اصلاح‌طلبان پیگیر اصلاحات در ساختار سیاسی قدرت ایران امروز نیست.

ب. این مکتوب صرف‌نظر از نوع نگاه به نهضت حسینی و ارزیابی ناظران از رخداد عاشورا، در پی تبیین خود از یک رویکرد است؛ رویکردی که مدعای بحث است: اصلاح‌طلبی اصول‌گرایانه؛ روشی که در حرکت تاریخی حسین بن علی، قابل ردیابی است.
این‌که از منظر روایت سنتی، امام حسین چونان امامی معصوم تقدیر تاریخی و طراحی الهی را برای ستیز با ظالم متحقق ساخت؛ یا به قرائتی که دکتر علی شریعتی نماینده‌ی مشهور آن است، حسین به‌مثابه‌ی روشنفکری متعهد و مسئول و برای آگاهی‌بخشی، جان در کف گرفت و با خون خویش و شهادت، ستم مسلط را رسوا ساخت؛ یا به روایتی که آیت‌الله صالحی نجف‌آبادی سخنگوی برجسته‌ی آن است و امام حسین را در پی تصاحب حاکمیت توصیف می‌کند؛ و یا در تفسیری متفاوت توسط برخی نواندیشان دینی (ازجمله دکتر حبیب‌الله پیمان) که بر این باورند حسین بن علی در موقعیت کربلا، و در سفری اصلاحی، ناگزیر در موقعیتی قرار گرفت که یا باید تسلیم می‌شد، یا باید از راه خود بازمی‌گشت، و یا باید با مانع و ظالم به ستیز می‌پرداخت؛ یا حتی اگر در قرائتی ویژه، حسین، سیاوش ایرانی دانسته شود؛ و یا از زاویه‌ای برون دینی، چنان‌که گاندی یا خسرو گلسرخی به ستایش وی برمی‌خیزند؛ همه و همه تغییری در این محتوا ایجاد نمی‌کند که او حرکتی اصلاحی را کلید زده بود؛ منتقد وضع مستقر بود؛ کیفیتی دیگر و زندگی مطلوب را می‌جست؛ هدف خویش را مجدانه پی گرفته بود؛ و آمر به معروف و ناهی از منکر محسوب می‌شد.

اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی
در این نوشتار، مراد از اصلاح‌طلبی، بهبودخواهی و تغییرطلبی است؛ تلاش برای اصلاح گام به گام ساختار سیاسی قدرت، جامعه مدنی، ساختارهای فرهنگی، و وضع اجتماعی مستقر؛ روندی که تغییر تدریجی وضع موجود برای نیل به وضع مطلوب را پی می‌جوید.
آیه 88 سوره هود، این اصلاح را از منظری درون دینی، آشکار می‌کند؛ آن‌جا که شعیب پیامبر می‌گوید: «إِنْ أُرِيدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ مَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ»؛ «من قصدى جز اصلاح جامعه تا آنجا كه بتوانم ندارم و توفيق من جز به يارى خدا نيست بر او توكل كرده‏ام و به سوى او بازمى‏گردم.»
پیامبران توحیدی، امامان، عالمان ابرار، و روشنفکران متعهد و مسئول جملگی پروژه‌ها‌ی اصلاحی در سر داشته‌اند؛ آنان چون آگاهی‌بخشی و نقد وضع نامطلوب زمانه‌ی خویش را در دستور کار قرار دادند، با سرکوب و خشونت حاکمان (صاحبان زر و زور و تزویر) مواجه شدند. سخنان و رویکردهای عیسی بن مریم خوش‌آیند روحانیان فاسد یهودی و فریسیان واقع نشد. مسیح هدف خشونت قرار گرفت. این همان مواجهه‌ای بود که فرعون و فرعونیان در برابر نقدها و کنش متفاوت موسی در پیش گرفتند. چنان‌که ابلاغ پیام وحی توسط پیامبر اسلام، با واکنش منفی و تند مثلث تیغ و طلا و تسبیح روبرو شد. امام حسین نیز آن‌جا که امر به معروف و نهی از منکر پیشه کرد، برتابیده نشد. اصلاح‌طلبی و نقدهای وی را حاکمان وقت تحمل نکردند و او در موقعیت کربلا قرار گرفت.
اما مقصود از «اصول‌گرایی» در اینجا، نه بنیاد‌گرایی (Fundamentalism) که پرنسیپالیسم (Principlism) است؛ کنش سیاسی مبتنی بر اصول اخلاقی و ارزشها و فضائل؛ اقدام سیاسی مبتنی بر قاعده و تئوری و هنجارهای انسانی ـ هنجارهایی که کمتر متاثر از زمان می‌شوند؛ هنجارها و قواعدی از این دست که «آنچه را بر خود نمی‌پسندی بر دیگران نپسند، و آنچه را بر خود روا می‌داری برای دیگران نیز بخواه و روا بدار.»
در این قرائت، اصول‌گرایی (پرنسیپالیسم) سه محور و مولفه‌ی اساسی مورد اتکاست: نخست، آزادی و احترام به عقیده و باورهای دیگران و قائل شدن حق خودسامانی برای دیگران؛ این‌که افراد حق دارند آن‌گونه که می‌خواهند زندگی کنند. دیگر، پی‌جویی عمل نیکوکارانه، احسان و خیررسانی، عدم شرارت، پرهیز از بدسرشتی و آزار رساندن به دیگران. و آخر (وجه سوم)، لحاظ کردن عدالت و برابری.
این سه شاخص عمده محورهایی است که اصول‌گرایی و رعایت هنجارها را از کسی که اصول‌گرا نیست، متمایز می‌کند.
هیچ اقدام سیاسی خارج از چهارچوب‌ها و اصول به وقوع نمی‌پیوندد؛ اما اینکه اقدام سیاسی چقدر اصول اخلاقی و فضائل را لحاظ می کند مهم است. بی‌گمان خودکامگان و دیکتاتورهایی چون استالین نیز برای پیشبرد اهداف و تحقق چشم‌اندازهای مطلوب خویش، اصولی داشته‌اند؛ اصولی که نسبتی با آزادی و قائل شدن حق خودسامانی و احسان و پرهیز از شرارت، و نیز عدالت و برابری نداشته است. این که منتقد دستگاه حاکمه با زندان مجازات شود یا به دلیل مخالفت‌اش اعدام یا در دادگاه‌های نمایشی محاکمه و زیر شکنجه وادار به اعتراف، نسبتی با مدیریت و سیاست‌ورزی مبتنی بر اصول اخلاقی و هنجارهای انسانی ندارد. اقداماتی که شاخصه‌های نظام‌های استبدادی و رژیم‌های اقتدارگرا بوده و هستند.
پیامبران توحیدی، امامان/ عالمان ابرار، و روشفکران متعهد و مسئول و آزادی‌خواه و برابری‌طلب اما الگوهای شاخصی بود‌ه‌اند از اصول‌گرایی.
با چنین تعریفی از اصول‌گرایی، و با توجه به ارزش‌های ماندگار و چهارچوب‌های اخلاقی، افراد و نهضت‌ها ماندگار می‌شوند و درس‌آموز. چنان که حسین و نهضت عاشورا ماندند و الگو شدند. مواجهه‌ی اصول‌گرایانه‌ی امام حسین با پراگماتیسم و عمل در چهارچوب واقعیت‌های موجود و واقع‌گرایی ـ و نه واقع‌بینی ـ در فاصله است و آن را به حاشیه می‌راند. او به «ایثار» دست می‌یازد و ابایی از جان‌بازی ندارد. وضعی که به تعبیر استاد مصطفی ملکیان، «خشونت عشق» را به تصویر می‌کشد. از این منظر، ایثار امام حسین و شهادت‌طلبی او، خشونتی است علیه خود؛ خشونتی که فرد بر خود روا می‌دارد؛ عشقی برای دیگران، برای ادامه‌ی حیات انسان بدون هرگونه سود شخصی یا منافع فردی؛ و البته از زاویه‌ی توجه به غایات و چشم‌اندازهای بهتر و زندگی مناسب‌تر برای دیگران، قربانی ساختن خود برای زندگی بهتر و انسانی‌تر دیگران. واقعه‌ای که در کربلا رخ می‌دهد. و این‌گونه عاشورا ماندگار می‌شود و باشکوه جلوه می‌کند.
بیهوده نیست که مهاتما گاندی، رهبر نهضت آزادی هندوستان، بازخوانی نهضت حسین بن علی را ضروری می‌خواند.

هیهات من الذله
امام حسین نهضت اصلاحی مبتنی بر اصول خود را در جمله‌ای ساده اما مهم و عمیق تبیین می‌کند: «هیهات من الذله». این ـ به گمان نگارنده ـ عمیق‌ترین تعریف از رخداد عاشورا آن‌هم به بیان خالق آن، حسین بن علی است. وضعی که امام حسین را ناگزیر از تمسک به خشونت عشق و جان‌بازی و شهادت می‌سازد.
امام حسین در یکی از سخنرانی‌ها/خطبه‌های خود در مسیر راه کربلا، به نکته‌ای مهم اشاره می‌کند؛ او به مخاطبان خویش می‌گوید: «آیا نمی‌بینید که به حق رفتار نمی‌شود و از باطل جلوگیری نمی‌شود؟ جا دارد که در چینی وضعی مومن از جان خود بگذرد.»
این سخن، همان اصلاح‌طلبی اصول‌گرایانه‌ی حسین بن علی است؛ ایستادن در موقعیتی که حق و باطل، عریان و مرز آنها تعریف و مشخص شده است. ناهنجاری و بداخلاقی گاه قابل اغماض و گذشت است، اما ظلم و باطل حاکم و حقوق تضییع شده گاه غیرقابل اغماض است؛ ازجمله آن‌جا که پای جان انسان به‌میان می‌آید.
در آیه 32 سوره مائده تصریح شده که «مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا»؛ «هركس كسى را جز به قصاص يا به كيفر فسادى در زمين بكشد چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد.»
یک انسان به ناحق، و به مجازات جرم نکرده، کشته می‌شود؛ این، یکی از مهم‌ترین نقاطی است که عرصه‌ی ستیز حق و باطل شفاف می‌شود.
امام حسین هنگام عزیمت به سوی عراق در خطبه‌ای انگیزه‌ی حرکت و قیام خود را چنین شرح می‌دهد: «مردم! پیامبر خدا فرمود: هر مسلمانی با حکومت ستمگری مواجه گردد که حرام خدا را حلال شمرده و پیمان الهی را درهم می‌شکند، در میان بندگان خدا راه گناه و معصیت و تجاوزگری و دشمنی در پیش می‌گیرد، ولی او در مقابل چنین حکومتی، با عمل و یا با گفتار اظهار مخالفت نکند، بر خداوند است که آن فرد خاموش را به کیفر همان ستمگر محکوم سازد.» این سخن، شاید بازخوانی همان گفته‌ی مشهور امام علی باشد که جهاد را به سه وسیله‌ و روش دسته‌بندی می‌کند: جهاد یدی (در عمل)، کوشش با زبان (آگاهی‌بخشی)، و در پایین‌ترین سطح، مرزبندی با ستم مسلط در جان و دل، و تبری جویی از ظالم، دست‌کم در وجدان خویش.
حسین بن علی همچنین در سخنان مهم دیگری می‌گوید: «زمانه بسیار دگرگون شده، و زشتی‌ها نمایان و نیکی‌ها و فضیلت‌ها از محیط ما رخت بر بسته است. از فضایل انسانی چیزی باقی نمانده، مگر اندکی به قدر قطراتی که ته ظرف می‌ماند. مردم در زندگی ننگین و ذلت باری به‌سر می‌برند که نه به حق عمل می‌شود، و نه از باطل روگردانی. شایسته است که در چنین محیطی ننگین، شخص باایمان و بافضیلت، فداکاری و جانبازی کند و به سوی فیض دیدار پروردگارش بشتابد. من در چنین محیط ذلت‌باری، مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمگران را جز رنج و نکبت نمی‌دانم. مردم بندگان دنیایند، و دین تنها لقلقه‌ی زبانشان است. حمایت و پشتیبانی ایشان از دین تا آنجاست که زندگی‌شان در رفاه است و آنگاه که در بوته‌ی آزمایش قرار گیرند دینداران اندک خواهند بود.»
اینجا دیگر بحث روش و منش نیست؛ بحث رویکرد رادیکال یا کنش مسالمت‌جویانه نیست؛ مهم ایستادن بر اصول و تاکید بر ارزش‌هاست؛ هرچند به بهای قربانی شدن...
شواهد اصلاح‌طلبی اصول‌گرایانه در ایران ـ تاریخ سیاسی معاصر کشور ـ کم نیستند.
دکتر محمد مصدق در مورد حاکمیت ملی تعارف ندارد. او از حکومت کناره می‌گیرد. 30 تیر رخ می‌دهد. سخنان مشهور دکتر مصدق بر مزار شهدای 30 تیر، و آرزوی او که ای‌کاش با معترضان این قیام، شهید شده بودم، نشان می‌دهد که نخست‌وزیر دولت ملی، برای تعقیب اهداف‌اش، اصولی خدشه‌ناپذیر و اساسی دارد.
مهندس مهدی بازرگان برای حفظ اصول، قدرت و دولت موقت برآمده از انقلاب و مورد تایید رهبر جمهوری اسلامی را واگذار می کند؛ استعفا می‌دهد و کنار می‌رود.
آیت‌الله منتظری بر حقوق اساسی شهروندان و آزادی آنان و رعایت عدالت تا آن‌جا تاکید می‌کند که به بهای حذف وی از ساختار سیاسی قدرت تمام می‌شود.
مهندس میرحسین موسوی پای پیمان خویش با مردم/موکلان می‌ایستد؛ چنان که مهدی کروبی. هر دو اصلاح‌طلبی اصول‌گرایانه پیشه می‌کنند و از پرداخت هزینه، هراسی نشان نمی‌دهند.
این چنین است که امامان «معالم الطریق» می‌شوند و نشانه‌ها و الگوهای راه.
اصول‌گرایی برخلاف آنچه در ظاهر به نظر می‌رسد پافشاری محض بر یک روش و رویکرد و مشی نیست؛ چنان‌که گاندی با روزه و خشونت بر خود، دیدگاهش را تبلیغ می‌کند. وی در دفاع از حقوق مسلمانان روزه می‌گیرد و به ستیز میان هندوها و مسلمانان اعتراض می‌کند. یا آیت‌الله منتظری برای تحقق و پیگیری اصول خود به ابراز شفاهی مواضع خود مشغول می‌شود، و انتقاد و آگاهی‌بخشی می‌کند. مصدق و بازرگان استعفای اعتراضی را در مقطعی برمی‌گزینند و ...
گفتنی است، اصول‌گرایی با الزامات طراحی راهبردی در سیاست تنافری ندارد؛ اصل و مهم، ایستادن بر چهارچوب‌های ارزشی آزادی، عدالت، برادری، برابری، نیکوکاری، خیررسانی، پرهیز از شرارت، و عدم آسیب‌رسانی به دیگران است؛ آن‌گاه می‌توان خط مشی گذاری را با توجه به فضائل و اصول و هنجارها، و نیز این جمله را با درنظر داشتن و لحاظ کردن «تهدیدها، فرصت‌ها، نقاط قوت و نقاط ضعف»، در دستور کار قرار داد و تعقیب کرد.
آنچه اصول‌گرایی را به‌مثابه‌ی یک ستون خیمه قابل توجه می‌کند پایمردی و ایستادن بر سر مواضع و هنجارها و پرنسیپ‌ها و ارزش‌هاست.
آیه‌ی 135 سوره نساء ـ در همین راستا ـ بس معنادار است:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ»؛ «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد پيوسته به عدالت قيام كنيد و براى خدا گواهى دهيد هرچند به زيان خودتان يا به زيان پدر و مادر و خويشاوندان شما باشد.»
اجمال سخن آن‌که اصلاح‌طلبی اصول‌گرایانه، رویکردی بود که در قیام عاشورا و نهضت حسینی و وضع تراژیکی که در کربلا به وقوع پیوست، به وضوح قابل ردیابی و مشاهده است. امام حسین مجبور به جان‌بازی شد و به تاریخ پیوست. به تعبیر زیبای خسرو گلسرخی ـ در بیدادگاه ستم‌شاهی ـ هرچند در ظاهر حسین بود که جان باخت و رفت، و یزید بود که ماند، اما در طول تاریخ، این نهضت رهایی‌بخش حسین و نام و منش و روش او بود که ماندگار ماند.

*پی‌نوشت:
1. این یادداشت، متن تنقیح یافته‌ی سخنانی است که در شب عاشورای حسینی سال 1388 (دی‌ماه) در منزل جناب آقای علی طهماسبی در مشهد، بیان شد. دو شب بعد، در بازگشت به پایتخت، نگارنده نیمه‌شب و در جریان بازداشت‌های فله‌ای پس از عاشورای 88 بازداشت شد. نویسنده دو سالی است کوله‌بار هجرت بسته؛ جناب طهماسبی از امکان برگزاری آیین گرامی‌داشت سالروز شهادت حسین‌بن علی و یارانش، منع شده؛ اما حکایت و مدعای سخن همچنان باقی است. جز آن‌که استاد آزاده و صریح اللهجه، زنده‌یاد احمد قابل، یکی دیگر از نمادهای اصلاح‌طلبی اصول‌گرایانه درگذشته، و رهبران جنبش سبز نیز به حصر و حبس خانگی رفته‌اند.
 

به گزارش دیپلماسی ایرانی به نقل از دیلی استار، دیپلمات ها می گویند تصاویر ماهواره ای که در جریان نشست پشت درهای بسته اعضای آژانس بین المللی انرژی اتمی ارائه شده، حاکی از آن است که ایران به پنهان کردن مدارک جرم در ارتباط با هر گونه فعالیت هسته ای غیر قانونی ادامه می دهد. این اتهامات تنها چند روز پس از انتشار گزارش آژانس مطرح می شود که اعلام کرده بود از زمستان گذشته فعالیت هایی در پارچین در حال انجام است که لزوم دسترسی بازرسان به آن را بیشتر می کند.

آژانس ادعا می کند که ایران در این سایت فعالیت هایی در ارتباط با مواد منفجره انجام می دهد که برای توسعه سلاح هسته ای کارایی دارد. جدیدترین تصویری که تاریخ آن به 7 نوامبر یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باز می گردد، حاکی از آن است که توده هایی از خاک به این سایت وارد شده است. یکی از دیپلمات های حاضر در نشست آژانس که به میزبانی هرمان نکائرتس، بازرس هسته ای برگزار شد، مدعی شه است که در سایت پارچین فعالیت های حفاری زمین انجام شده و اکنون واضح است که ایرانیان می خواهند سطح جدیدی از زمین در این سایت ایجاد کنند. به گفته وی توده های خاک در پارچین قابل مشاهده است و حصارها نیز پایین کشیده شده است.

گفتنی است دیلی استار اعلام کرده است که هیچ یک از مقامات هیات ایرانی در آژانس برای پاسخگویی در زمینه ادعاهای مطرح در دسترس نبوده اند.

در گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی به عملیات حفاری و برداشت خاک در پارچین و همچنین ایجاد پوشش برای مساحتی 25 هکتاری اشاره شده بود.

یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی در جریان سفر اخیر به پاریس اعلام کرد فعالیت های متعددی در پارچین انجام شده است و برخی از آنها بسیار مهم بوده اند. ایران و آژانس قصد دارند در 23 آذر مذاکرات خود را در تهران از سر بگیرند اما دیپلمات های غربی در خصوص ثمربخش بودن این مذاکرات چندان امیدوار نیستند.

دور آخر مذاکرات بین مقامات تهران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در تابستان برگزار شد. اما طرفین نتوانستند به هیچ پیشرفتی دست پیدا کنند. در این نشست مقامات آژانس بار دیگر درخواست دسترسی به پارچین را مطرح کردند اما پاسخ تهران به این درخواست دست کم مثبت نبود.

این در حالی است که به موازات اصرار آژانس بر ورود بازرسان به پارچین گروه 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و آلمان) خواستار توقف برنامه های غنی سازی 20 درصدی در ایران است.

اما طبق برآورد های منتشر شده در گزارش آژانس، ایران نه تنها غنی سازی 20 درصدی را متوقف نکرده بلکه ظرفیت آن را دو برابر کرده است. از سوی دیگر علاوه بر اینکه به بازرسان بین المللی اجازه داده نشده به پارچین وارد شوند، فعالیت های مختلفی نیز در آن در جریان بوده است.