جنبش راه سبز - خبرنامه

جـــرس: به دنبال بالا گرفتن نگرانی‌ها از تأثیر منفی تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی بر روی شهروندان عادی، از جمله بیماران، یک مقام وزارت خزانه‌داری در دولت باراک اوباما گفته است که ایالات متحده از شدت قوانین محدودکننده فروش دارو به ایران کاسته است.

به گزارش رادیو اروپای آزاد به نقل از روزنامه آمریکایی «لس‌آنجلس تایمز»، اگرچه تحریم‌های ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی، فروش دارو به ایران را ممنوع نکرده است، صادرکنندگان دارو موظف هستند برای تجارت با ایران مجوز ویژه‌ای درخواست کنند.

با این‌ حال سخنگوی «دفتر کنترل دارایی‌های خارجی» در وزارت خزانه‌داری آمریکا به این روزنامه گفته است که این وزارت‌خانه از ماه گذشته میلادی، اکتبر، تغییراتی در قوانین مربوط به صادرات دارو و غذا به ایران اعمال کرده تا از بار تشریفات اداری فروش اقلام خاصی از غذا و دارو به ایران بکاهد.

این اقدام واشینگتن در حالی صورت گرفته است که در چند وقت گذشته رسانه‌های جمهوری اسلامی و بین‌المللی گزارش‌هایی مبنی بر تأثیر تحریم‌های غرب بر شهروندان عادی و بیماران در ایران منتشر کرده‌اند.

در این خصوص فاطمه هاشمی، رئیس بنیاد امور بیماری‌های خاص، بنیادی که با «شش میلیون» بیمار در ایران در ارتباط است، در گفت‌و‌گویی با شبکه خبری «الجزیره» که ۱۰ آبان‌ماه منتشر شد، گفت: «هر سازمان، کشور یا مسئولی که صحبت می‌کند که تحریم‌ها برای مردم (ایران)‌ نیست، این حرف بچگانه‌ای است. خودشان واقعیت را می‌دانند که تحریم‌ها به مردم فشار می‌آورد،‌به دولت فشاری وارد نمی‌کند... اگر دارو وارد ایران نشود یا کم وارد ایران شود، مردم دچار مشکل می‌شوند.»

دختر اکبر هاشمی رفسنجانی که پیشتر نیز گفته بود که به خاطر تحریم‌ها تهیه دارو برای بیماران خاص در ایران دشوار شده است اواخر مردادماه در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل آورده بود: «ورود داروهایی که در ایران تولید نمی‌شوند و نیز مواد اولیه دارو دچار وقفه شده و می‌رود تا علاوه بر کمبود یا نایاب شدن تعدادی از اقلام دارویی، بعضی کارخانه‌های داروسازی را نیز تا یکی دو ماه آینده به تعطیلی بکشاند.»

وی در این نامه ضمن تأکید بر تأثیر «مستقیم» تحریم‌ها بر بیماران، خواستار اقدام بان گی‌ مون برای جلوگیری از آسیب رسیدن به بیماران ایرانی شده بود.

به دنبال این نامه، دبیرکل سازمان ملل در روز ۱۴ مهرماه دشواری صادرات دارو به ایران را گوشزد کرده و گفت: «حتی شرکت‌هایی که مجوز لازم برای صادرات غذا و دارو به ایران را دریافت کرده‌اند، برای یافتن بانک‌های واسطه به منظور انجام نقل و انتقالات مالی با مشکل مواجه هستند.»

تحریم‌های شدید بین‌المللی و آمریکا علیه ایران به منظور مقابله با برنامه هسته‌ای ایران وضع شده‌اند، برنامه‌ای که غرب معتقد است دارای بعد پنهان نظامی است. ایران این اتهام را رد می‌کند.

آمریکا پیشتر دولت ایران را مسئول وضع اقتصادی بحرانی ایران دانسته و گفته بود که اگر ایران درباره برنامه هسته‌ای خود همکاری جدی نشان دهد،‌ تحریم‌ها از میان برداشته می‌شوند.
 

جـــرس: وکیل فرزندان هاشمی رفسنجانی، با تشریح روند رسیدگی به پرونده مهدی و فائزه گفت: برای مرخصی فائزه هاشمی در عید غدیر هیچ درخواستی را مطرح نکرده ایم.

به گزارش مهر، سید محمود علیزاده طباطبائی درباره خبر درخواست مرخصی برای فائزه هاشمی در عید غدیر اظهار داشت: این اخبار شایعه است و هیچ درخواستی را برای مرخصی فائزه هاشمی در دستگاه قضائی مطرح نکرده ایم و موکلم در حال گذراندن دوره محکومیت خود در زندان اوین است.

وی درباره آخرین وضعیت مهدی هاشمی نیز گفت: مهدی هاشمی با قرار بازداشت در زندان اوین است و تحقیقات از او ادامه دارد. آیت الله هاشمی نیز همچنان تاکید دارند پرونده روال قانونی خود را طی کند.

علیزاده طباطبائی در خصوص شکایت مهدی هاشمی از برخی رسانه ها نیز گفت: موکلم درخصوص مطالب چاپ شده علیه خود در روزنامه های جوان، ایران، وطن امروز و کیهان و همچنین سایت رجانیوز شکایت داشته که این پرونده ها در دادسرای فرهنگ و رسانه در حال رسیدگی است و برای مدیران مسوول برخی از این رسانه ها احضاریه صادر شده که تا کنون در دادسرا حاضر نشده اند.
 

جـــرس: شبکه سی ان بی سی در گزارشی ادعا کرد: با وجود حجم 99 میلیارد درهمی تجارت غیرنفتی امارات در ماه جولای گذشته، ایران در بین شرکای اصلی تجاری دبی قرار ندارد.

به گزارش مهر به نقل از شبکه سی ان بی سی عربی ، بنابر آمار رسمی گمرک دبی حجم مبادلات تجاری این منطقه در ماه جولای گذشته به 99 میلیارد دلار (بیش از 100 میلیارد دلار) رسیده است.

در این گزارش، اعمال تحریمهای غرب علیه ایران علت کاهش میزان مبادلات تجاری ایران و دبی اعلام شده که موجبات خروج ایران از دایره شرکای اصلی تجاری دبی را فراهم آورده است.

بنابراین گزارش، در ماه جولای گذشته هند، چین، ترکیه، سوئیس و آمریکا پنج شریک اصلی تجاری دبی بوده اند و ایران در بین این کشورها جایی نداشته است.
 

جـــرس: در حالی که یولیا تیموشنکو نخست وزیر سابق اوکراین در اعتراض به نتایج اعلام شده برای انتخابات پارلمانی و وقوع تقلب در آن دست به اعتصاب غذا زده است، با دستور مراجع قضایی بازشماری آرا در چندین منطقه کی یف آغاز شده است.

به گزارش کلمه، روز یکشنبه ۷ آبان انتخابات پارلمانی در اوکراین برگزار شد. بر اساس نتایج اولیه اعلام شده، حزب «مناطق» ویکتور یانکوویچ، رییس‌جمهوری اوکراین بار دیگر قدرت را به دست می گرفت و می‌توانست با کمک حزب کمونیست و برخی احزاب مستقل اکثریت پارلمان را تشکیل دهد.

در همین حال نتیجه انتخابات پارلمانی اوکراین از سوی ناظران ۵۶ کشور سازمان امنیت و همکاری‌های اروپایی مورد انتقاد قرار گرفت. به‌طوری که والبورگ هابسبورگ واگلاس، رییس این هیات نظارتی گفت: انتخابات پارلمانی اوکراین همانند یک زمین بازی است. سوء‌استفاده از قدرت و پول زیاد در این انتخابات باعث شده تا روند دموکراسی معکوس شود.

در گزارش این هیات نظارتی همچنین به سوءاستفاده از منابع دولتی، عدم شفاف‌سازی در مبارزات انتخاباتی، تامین منابع خارجی برای احزاب و عدم تعادل در پوشش رسانه‌یی برای تمام احزاب اشاره شده است. این هیات نظارت همچنین به وضعیت یولیا تیموشنکو، نخست وزیر سابق اوکراین اشاره کرد.

یولیا تیموشنکو از ۱۵ ماه پیش تا کنون به اتهامی که در هیچ‌یک از کشورهای دموکرات جرم شناخته نمی‌شود در زندان به سر می برد. او متهم به سوءاستفاده از مقام خود شده است، چرا که او تلاش کرد در ژانویه ۲۰۰۹ بحران گاز را از طریق بحث و تبادل نظر با ولادیمیر پوتین حل کند؛ بحرانی که ادامه آن می‌توانست زمینه را برای مرگ بسیاری از افراد در اروپای مرکزی فراهم کند.

روسیه انتقال گاز به اوکراین و از طریق آن به تعدادی دیگر از کشورها را قطع کرد. در چنین شرایطی بود که تیموشنکو با تشویق اتحادیه اروپا و صدر اعظم آلمان، آنگلا مرکل توانست با مسکو در آن حوزه به توافقاتی دست یابد. مخالفان او تصور می‌کنند که تیموشنکو باید شروط بهتری را برای حل این بحران مد نظر قرار می‌داد.

در اوکراین دموکراسی واقعی قابلیت اعمال ندارد، چرا که در این کشور تیموشنکو پس از این جریان‌ها مورد پیگرد قرار گرفت. اتهام او نه استفاده و بهره‌مندی از معامله گاز بود و نه عملی نادرست و کیفری. از دیدگاه قاضی پرونده تیموشنکو، اتهام او صرفا اقدام بر اساس منافع شخصی، تمایل برای به تصویر کشیدن خود به عنوان یک رهبر موثر و کاریزما که می‌تواند بحران‌های موجود چون بحران گاز را در مدتی کوتاه حل کند و فیصله دهد، بود. به عبارتی دیگر، او به مانند هر رهبر دیگری در فرآیند دموکراسی تلاش کرد تا بحران موجود را حل کند.

تیموشنکو از سوی رییس‌جمهور جدید اوکراین، ویکتور یانکوویچ و دادستان محلی بارها مورد توهین قرار گرفت و بدنام شد. به نظر می‌رسید که اروپا نیز او را رها کرده است، اما در کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد انگلیس توانست موقعیت این زن را در معرض توجه جهان و جهانیان قرار دهد.

اما به نظر می رسد حتی در باز شماری آرا نیز تقلب در جریان است. خبرنگار یورونیوز به یکی کمیسیون های انتخاباتی در پایتخت رفته که در آن سرگئی تریوحین وزیر اقتصاد کابینه یولیا تیموشنکو نخست وزیر پیشین و دربند اوکراین در آن حائز اکثریت آرا شد. اما با اعتراض رقیبش ایگور لی سف از حزب مناطق و چراغ سبز مراجع قضایی شمارش مجدد آراء در دستور کار قرار گرفته است.

وادیم ایوانچنکو از حزب مناطق اوکراین می گوید: “هیچ فشاری نیست. انتخابات عادلانه و شفافی داشتیم. اگر مراجعه به دادگاه را فشار تعبیر کنند من دیگر نمی دانم چه چیزی می توان گفت.”

اما به اعتقاد سرگئی تریوحین این کار عادلانه نیست برای اینکه مهر و موم صندوق ها باز شده و آرای درون آنها قطعا جابجا شده است. از قرار معلوم حتی خانواده این عضو اپوزیسیون هم از سوی افراد ناشناس مورد تهدید قرار گرفته اند.

سرگئی تروخین از اتحاد اپوزیسیون ادعای خود را اینگونه توضیح می دهد: “دخترم فقط نه سال دارد. روی تلفن همراهش که شماره آنرا فقط افراد خانواده و دوستان نزدیکش دارند، زنگ زده اند و یک فرد ناشناس به زبان روسی گفته به پدرت بگو سرجایش بنشیند.”

او به خبرنگار یورونیوز نسخه های پزشکی تقلبی را نشان می دهد که طبق آنها بعضی از رای دهندگان با ادعای بیمار بودن تقاضا کرده بودند از منزل رای خود را به صندوق بیندازند. از قرار معلوم آنها آرایشان را با پست به کمیسیون انتخابات فرستاده اند در حالیکه روی برخی از پاکتها اصلا مهر اداره پست وجود ندارد و آدرس فرستنده تعدادی دیگر از نامه ها هم بیمارستانهایی هستند که دیگر وجود خارجی ندارند. آقای تریوحین از طریق وکلایش پیگیر این موضوع است.

ناظران سازمان همکاری های امنیتی اروپا که در کمیسیون رای گیری حضور داشته اند از اظهار نظر در این باره خودداری کرده اند. اما آنها پیش تر از نحوه برگزاری این انتخابات انتقاد و آن را پسرفتی در دمکراسی نوپای اوکراین توصیف کرده بودند.

در حالی که شمارش آرا به پایان خود نزدیک می شود گزارش های رسیده حکایت از آن دارند که حزب مناطق به راحتی اکثریت کرسی های پارلمانی را تصاحب خواهد کرد.
 

جـــرس: محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی، می گوید خواستار تشکیل کشور مستقل فلسطین، متشکل از کرانه غربی و نوار غزه به پایتختی بیت المقدس شرقی است و مبارزه مسلحانه را رد می کند.

به گزارش رادیو اروپای آزاد، محمود عباس پنج شنبه شب در مصاحبه با تلویزیون اسرائیل گفت که کشور آینده فلسطین، برای او کشوری است که از مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷ تشکیل شده است.

به گزارش رویترز، حماس که اکنون اداره غزه را در دست دارد، در واکنش، سخنان محمود عباس را دور از وطن پرستی و به معنای چشم پوشی از حق بازگشت آوارگان به همه سرزمین های فلسطینی خواند.

حماس موجودیت اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد.
 

 آیت‌الله خامنه‌ای از ابتدای سال ۱۳۹۰ به طور جدی در برابر جبهه مخالفان احمدی‌نژاد قرار گرفت که خواهان عزل او بودند و هستند. اما رهبر طرح دیگری را دنبال کرد: پایین کشیدن فتیله احمدی‌نژاد و محدود کردنش به خدمت‌رسانی، چراغ سبز نشان دادن برای اینکه عامل داخلی همه مسائل و مشکلات او قلمداد شود، مدارا کردن تا دوره قانونی ریاست جمهوری پایان یابد، برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در زمان قانونی و انتقال آرام قوه مجریه به رئیس‌جمهور بعدی.

احمدی‌نژاد از هر دو طرح (مخالفان و رهبری) آگاه است. سیاست قلمرویی است که با افکار و گفتار و رفتار ساخته می‌شود. او نمی‌تواند منفعلانه به انتظار بنشیند تا دیگران سرنوشت وی را رقم زده و نابودش سازند. فاعلانهسیاست‌سازی می‌کند، اما فاعلیت او پیش‌بینی‌ناپذیر و بحران‌زا بوده است. در اردیبهشت ۹۰ به مدت ۱۱ روز قهر کرد و خانه‌نشین شد تا شاید ۲۵ میلیون رأی‌دهنده را- که گمان می‌کرد به ۳۵ میلیون افزایش یافته است- به دفاع از خود به خیابان‌ها بکشاند. درست است که محاسبه‌اش نادرست بود، اما حرکت او برای اصول‌گرایان غیرقابل تصور بود

گرچه پس از آن رویداد تهاجم بی‌امان اصول‌گرایان - از جمله آیت‌الله مصباح یزدی- به او آغاز شد و  برخی سخنرانی‌هایش با شعارهای تند قطع گردید، اما احمدی نژاد کوتاه نیامد. او نمی‌خواست  «تدارکاتچی» صرف باشد. گمان می‌کرد که جنگ علیه «طبقه حاکمه سیاسی»  سه دهه گذشته جمهوری اسلامی را با موفقیت پیش برده است، اما نمی‌خواست این حقیقت را باور کند که زدن آنها و بالا آوردن نسلی جدید، فاقد سابقه و مرید، برنامه ولی فقیه بود که از او برای مقصود خود استفاده کرد.

خامنه‌ای، شاگردان و یاران آیت‌الله خمینی - که همطراز خودش به شمار می‌رفتند- را مزاحم و خطرناک می‌یافت. وگرنه پایین کشیدن هاشمی رفسنجانی و بالا کشیدن احمدی‌نژاد چه معنایی می‌توانست داشته باشد؟ طرد آیت‌الله موسوی اردبیلی، آیت‌الله صانعی و آیت‌الله موسوی خوئینی‌ها از قوه قضائیه و جانشین کردن امثال آیت‌الله شاهرودی -خصوصاً صادق لاریجانی- چه معنایی می‌توانست داشته باشد؟ زندانی کردن میرحسین موسوی و مهدی کروبی یا بی‌مهری به ناطق نوری که برای رضایت احمدی‌نژاد صورت نگرفت.

آیت‌الله خامنه‌ای نگران است که در شرایطی که کشور تحت تحریم‌های فلج‌کننده اقتصادی قرار گرفته و بسیاری از سیاستمداران غربی پنهان نمی‌سازند که در انتظار آنند که فشارهای اقتصادی به شورش‌های اجتماعی علیه جمهوری اسلامی بینجامد، داستان انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ و اعتراض‌های سیاسی پس از آن تکرار شود. اما کدام فرد یا گروه سیاسی «توان» و «اراده» چنین کنشی را دارد؟

اصلاح‌طلبان بارها اعلام کرده اند که برانداز نبوده و اگر رژیم امکان فعالیت را از آنها سلب کند، اقدامی صورت نخواهند داد[۱]. مستقل از این خواست و اراده ، رژیم با گرفتن همه فرصت‌ها در واقع آنان را «ناتوان» هم کرده است. یعنی آنها اگر هم بخواهند اعتراضی سیاسی به راه بیندازند، نمی‌توانند این خواست را محقق سازند. هاشمی رفسنجانی نشان داده که به بسیج اجتماعی علیه جمهوری اسلامی باور ندارد. مسئله این سیاستمدار ۷۸ ساله در حال حاضر فقط و فقط زمین زدن احمدی‌نژاد است. اصول‌گرایان هم بر سر خامنه‌ای اجماع داشته و حاضر نیستند به جمهوری اسلامی و ولی فقیه صدمه‌ای وارد آورند. تنها گزینه حکومتی که حداقل «اراده» برهم زدن بازی سیاسی جمهوری اسلامی را دارد، محمود احمدی‌نژاد است.

آیت‌الله خامنه‌ای در حال مرتفع کردن این نگرانی است. در سخنرانی ۱۹ مهرماه ۹۱ بجنورد گفت که در فتنه ۸۸ مهدی کروبی و میرحسین موسوی با اعتراض خود این فرصت را برای دشمنان فراهم آوردند تا علیه جمهوری اسلامی اقدام کنند. آنان می‌بایست با صدور اعلامیه از آن اعتراض‌ها اعلام بیزاری می‌کردند تا فتنه بخوابد، اما نکردند و آتش‌افروزی کردند. پس از یادآوری این نکته، گوشزد کرد که قانون اساسی وظایف تک تک قوا را روشن کرده است. لذا نباید «تقصیرها» را به گردن یکدیگر انداخت، همه «خطاها» و «اشتباهات» صورت گرفته «قابل جبران است».[۲]

در سخنرانی ۲۴ مهرماه ۹۱، به صراحت بیشتری وارد این موضوع شد و گفت که نقشه و توطئه دشمن در سال ۷۸ و ۸۸ این بود که «ثبات سیاسی» کشور را «از داخل به هم بریزند». انتخابات خرداد ۹۲ نزدیک است و دشمن درصدد تکرار همان توطئه است. به مسئولین قدرنشناس می‌تازد که در این دام افتاده‌اند:

«در واقع خطابم به کسانى است که می‌خواهند قدرنشناسى کنند در مقابل این ثباتى که وجود دارد؛ آن کسانى که با حرکات خود، با اعمال نادرست خود، با کج‌تابى‌هاى خود سعى می‌کنند این ثبات و آرامش را، این استقرار را، این طمأنینه و ثبات را در کشور به هم بزنند. البته مسئولین کشور، با تدبیر، حواسشان هست؛ من هم تأکید می‌کنم؛ هم به مسئولین قوه مجریه، هم به مسئولین قوه مقننه، هم به مسئولین قوه قضائیه، که مراقب باشند بدخواهان و دشمنان با توطئه خود نتوانند این آرامشى را که در سطح کشور وجود دارد به هم بزنند.»

مخاطب اصلی این سخن چه کسی جز احمدی‌نژاد می‌تواند باشد؟ خامنه‌ای در ادامه می‌گوید: «تا قبل از انتخابات و در خود انتخابات، باید همت همه مسئولین این باشد که آرامش سیاسى کشور را حفظ کنند؛ نگذارند فضاى سیاسى کشور، جنجالى و متلاطم شود».

چه کسی جز احمدی‌نژاد جنجال برپا کرده و فضای سیاسی را متلاطم می‌سازد؟ آن گاه به گونه صریح‌تری روشن می‌کند که نگرانی‌اش معطوف به مردم نیست که «مومن»، «حق گرا»، «هوشیار»، «بصیر» و در نظر گیرنده «مصالح کشور» هستند. بلکه:

«سفارش ما بیشتر به مسئولین است، به سیاستمداران است، به مدیران گوناگون است؛ مراقب باشند دشمن نتواند این آرامش و استقرار و طمأنینه‌اى را که به فضل الهى در کشور وجود دارد و دشمن سعى کرده این را به هم بزند و نتوانسته، به هم بزند؛ سعى کنند این آرامش و استقرار را حفظ کنند؛ نگذارند تلاطم به وجود بیاید. گاهى یک حرف، گاهى یک عمل نسنجیده، گاهى یک اقدام نابجا، موجب تلاطم در محیط سیاسى می‌شود؛ باید خیلى مراقب باشند...متأسفانه بعضى از تریبون‌دارهاى داخل هم بر طبق میل دشمن- نمی‌گوییم عمداً؛ غفلتاً - حرف می‌زنند».[۳]

دقت در این سخنان نشان می‌دهد که خامنه‌ای به حربه همیشگی خود متوسل شده است. جنجال‌کنندگان و متلاطم‌سازان مطابق میل دشمن حرف می‌زنند. صدای دشمن است که از حلقوم آنان خارج می‌شود. هدف چند سال گذشته او «بصیرت» بخشی بوده است. خواص(زمامداران حاکم) را به با بصیرت‌ها و فاقدان بصیرت تقسیم کرده است. در همان روز (۲۴ مهر ۹۱) در سخنرانی دیگری خطاب به بسیجیان کوشید تا «بصیرت» را معنا کند. به سراغ تعاریف انتزاعی نمی‌رود، بلکه به صورت انضمامی مقصود خود را بیان می‌کند تا همه دریابند که کجا را نشانه رفته است. می‌گوید:

«شیطان اکبر آمریکاست، شیطان اکبر صهیونیسم است... گاهى هست که یک نفرى در لباس خودى است، اما حنجره او سخن دشمن را تکرار می‌کند!خب، او را باید نصیحت کرد؛ اگر با نصیحت عمل نکرد، انسان با او باید حد و مرز تعریف کند: خط فاصل. جدا می‌شویم. اگر بناست شما با همان احساساتى که رژیم صهیونیستى نسبت به جمهورى اسلامى دارد - ولو با یک ادبیات دیگرى - بخواهى در مقابل جمهورى اسلامى بایستى و حرف بزنى، خب با رژیم صهیونیستى چه فرقى دارى؟ اگر با همان منطقى که آمریکا در مقابل جمهورى اسلامى عمل می‌کند، شما بخواهى با آن منطق با جمهورى اسلامى تعامل کنى، خب شما با آمریکا فرقى ندارى...یک عده‌اى با دشمن هم معامله دوست می‌کنند، فریاد دشمن را هم نمی‌شناسند، چون از حنجره دیگرى در مى‌آید؛ یک عده هم از این طرف، هرکسى که اندک اختلاف سلیقه‌اى با آنها دارد، به حساب دشمن می‌گذارند! بصیرت، آن خط وسط است؛ آن خط درست است.»

در اینجا دوباره به فردی که لباس خودی برتن کرده، «اما حنجره او سخن دشمن را تکرار می‌کند» می‌تازد. سیاست برخورد با چنین فردی را هم روشن می‌سازد. گام اول- نصیحت. گام دوم- مرزبندی با او. گام سوم- آمریکایی- صهیونیستی کردن فردی که در برابر جمهوری اسلامی می‌ایستد و حرف می‌زند. اگر مخاطب این سخنان و سیاست احمدی‌نژاد باشد، باید تهدید خامنه‌ای را جدی بگیرد، ایستادن همانا و صهیونیست شدن همان.

آیت‌الله خامنه‌ای سپس مطالبات‌اش از انتخابات ۹۲ را بر می‌شمارد: الف- مشارکت عظیم مردم در انتخابات. ب- فردی انتخاب شود که «با صلاح و صرفه انقلاب و کشور باشد». ج- حادثه انتخابات گذشته تکرار نشود:

«انتخابات براى کشور مایه آبروست، مایه افتخار است. همه مراقب باشند که انتخابات مایه بى‌آبرویى براى کشور نشود؛ آن طورى که در سال ۸۸ یک عده‌اى سعى کردند انتخابات را مظهر اختلافات وانمود کنند، جنجال سیاسىِ طبیعىِ انتخابات را تبدیل کنند به یک فتنه؛ که البته ملت ایران در مقابلش ایستاد و هر وقت هم شبیه آن اتفاق بیفتد، ملت در مقابل آن خواهد ایستاد.»[۴]

این هم اخطار دیگری به اوست- یا هرکس دیگر- که اگر به خیال بازتولید اعتراض‌های پس از انتخابات ۸۸ باشد، به همان سرنوشت گرفتار خواهد شد.

همه این نکات در خراسان شمالی در عرض یک هفته ایراد گردید. مصاحبه مطبوعاتی ۳ ساعته احمدی‌نژاد قبل از آن صورت گرفته بود و خامنه‌ای بدین ترتیب نه تنها مواضع خود را بیان کرد، بلکه به روشنی واکنش جمهوری اسلامی(یعنی خودش) را به ادامه مشی احمدی‌نژاد بیان کرد.

احمدی نژاد درست پنج روز بعد (۲۹ مهرماه ۹۱) طی نامه علنی به رئیس قوه قضائیه خواستار بازدید از زندان اوین شد. درخواست او در ۳۰ مهرماه ۹۱ طی نامه «خیلی محرمانه» صادق لاریجانی رد شد. احمدی‌نژاد در اول آبان‌ماه ۹۱ طی نامه سرگشاده تندی دوباره به میدان نبرد با قوه قضائیه و «دفاع از حقوق ملت» وارد شد. نامه احمدی‌نژاد مصداق همان چیزی بود که خامنه‌ای صدای صهیونیستی- آمریکایی خوانده بود که از حنجره فردی که لباس خودی برتن کرده خارج می‌شود. رئیس قوه قضائیه هم پاسخ تندی به نامه احمدی‌نژاد داد. شب قبل از صدور نامه احمدی‌نژاد به صادق لاریجانی، حداد عادل -مشاور ارشد خامنه‌ای- به همراه تعدادی از نمایندگان مجلس با احمدی‌نژاد دیدار کرده بودند. او به آنها وعده داده بود تا از حاشیه‌سازی خودداری کند، ولی روز بعد نامه خود را منتشر کرد.[۵]

اقدامات احمدی‌نژاد مخالفان او را تحریک کرد تا پرسش از رئیس‌جمهور در مجلس را - مطابق آیین‌نامه اصلاح شده- در دستور کار قرار دهند. گروهی از نمایندگان مجلس که به دیدار خصوصی احمدی‌نژاد رفتند، خبر آوردند که او اعلام آمادگی کرده تا در جلسه مجلس«ناگفته‌ها» را بر زبان آورد.

آیت‌الله خامنه ای دو اقدام انجام داد:

اول- جلو انداختن حدادعادل برای بازپس‌گیری امضاهای نمایندگان مجلس جهت طرح پرسش از رئیس‌جمهور. این اقدام تقریباً موفق از کار در آمد و این فرصت از احمدی‌نژاد گرفته شد تا «ناگفته‌ها» را بر زبان آورد. اما گویی احمدی‌نژاد تهدیدهای آیت‌الله خامنه‌ای در خراسان شمالی را جدی نگرفته است.

دوم- آیت الله خامنه ای در سخنرانی ۱۰ آبان ماه ۹۱، تهدید را گامی دیگر پیش برده و به احمدی‌نژاد گوشزد می‌کند که در صورت ادامه مشی فعلی با اتهام «خیانت به کشور» - که بالاترین جرم است- مواجه خواهد شد. او به رؤسای قوا «هشدار» داد که کشاندن اختلافات به میان مردم «مضر» است. دوباره «هشدار» داد که اختلافات «را مایه جنجال و هیاهو و استفاده‌ى تبلیغاتى دشمن و خوراک تبلیغاتى رادیوهاى بیگانه و تلویزیون‌هاى بیگانه نکنند». اختلاف‌افکنی میان سران قوای جمهوری اسلامی «کار متعارف» انگلیس و آمریکا است که از طریق «نفوذ دادن موش‌های دزد» خود انجام می‌دهند. «اختلاف علنى، گریبانگیرى، مچگیرى در مقابل چشم مردم» و «تحریک احساسات مردم در جهت ایجاد اختلاف» بدترین اعمال است. پس از بیان این مقدمات نوبت به صدور حکم نهایی رسید:

«از امروز تا روز انتخابات، هر کسى احساسات مردم را در جهت ایجاد اختلاف به کار بگیرد، قطعاً به کشور خیانت کرده» است.[۶]

اینک توپ در زمین احمدی‌نژاد است. آیا شکست را پذیرفته یا خطر کرده و وارد بازی مرگ و زندگی خواهد شد؟ خامنه‌ای خطاب به او می‌گوید که دیگر نمی‌تواند ادامه این فرایند را تحمل کند و کاسه صبرش لبریز شده است. «خیانت قطعی به کشور» هراسناک است، اما شاید همین اتهام هم نجات‌بخش باشد. شاید این همان چیزی باشد که احمدی‌نژاد خواستار آن است، یعنی تبدیل نزاع بی‌کفایتی دولت به نزاع سیاسی با کسی که خائن به کشور قلمداد می‌شود. بدین ترتیب شاید به عنوان اپوزیسیون نظام و مدافع حقوق ملت قربانی شود.

برادران لاریجانی- رؤسای مجلس و قوه قضائیه- به سرعت تبعیت محض خود را از فرامین «رهبر فرزانه» اعلام کردند. اما پاسخ احمدی‌نژاد دارای اهمیت بود.[۷]

می‌گوید: «مانند گذشته و برای مصالح کشور همه نامهربانی‌ها را صبورانه تحمل خواهد کرد». اما گذشته هیچ نشانی از صبوری و تحمل او ندارد. اگر این مدعا برای پاکسازی گذشته‌اش باشد، مشکلی جز جعل تاریخ ندارد، اما اگر به معنای ادامه راه گذشته باشد، معنایی جز تداوم تنش‌آفرینی نخواهد داشت.

می‌گوید: «مانند همیشه تمام هم خود را مصروف خدمتگزاری بی منت و پافشاری بر اصول و ارزش‌های انقلاب و صیانت از حقوق اساسی ملت خواهد کرد». اما گذشته او نشان دهنده «صیانت از حقوق اساسی مردم» نیست. اگر این مدعا برای سابقه‌سازی دفاع از حقوق مردم باشد، معضلی جز جعل تاریخ ندارد، اما اگر به معنای تأکید بر تداوم مفاد نامه اول آبان ماه ۸۱ به صادق لاریجانی و ورود به قلمرو دفاع از «حقوق اساسی ملت» باشد، معنایی جز کوتاه نیامدن و ادامه جنگ قدرت نخواهد داشت.

می‌گوید: «مطمئن هستم که جنابعالی بر پاسداری قاطع از قانون اساسی و به ویژه از حقوق اساسی ملت و همچنین صیانت از جایگاه رفیع رئیس‌جمهوری منتخب ملتکه بالاترین مقام رسمی کشور پس از رهبری و مجری قانون اساسی است، تأکید دارید و با هر اقدامی که اختیارات و مسئولیت‌های مهم او را مخدوش نمایید، مخالفید». این مدعا نیز نشان دهنده تأکید مجدد بر مواضع محل نزاع چند سال گذشته است. او کوتاه نیامده و همچنان بر اختیارات قانونی‌اش- مطابق تفسیر خود از قانون اساسی- پای می‌فشارد.

می‌گوید اراده ملی، حاکمیت ملی و مردم‌سالاری را می‌توان به انتخابات ریاست جمهوری تحویل کرد. اگر انتخابات «پرشور و با حداکثر مشارکت مردم» می‌خواهید، ضروری است از تضعیف رئیس‌جمهور به عنوان نماد اراده مردم «به جد پرهیز گردد».

در خصوص این نزاع چند نکته قابل تأمل است:

یکم- احمدی‌نژاد شعار رهبران جنبش سبز(موسوی و کروبی) و اصلاح‌طلبان به رهبری محمد خاتمی را از دست آنها در آورده است. همه آنها بر اجرای فصل سوم قانون اساسی( فصل حقوق ملت) تأکید کرده و می‌کنند. تنفر شدید و احساس انتقام‌گیری نمی‌گذارد تا هاشمی رفسنجانی، احمدی‌نژاد اصلاح‌شده را پذیرا شود.اما اگر آینده نشان داد که احمدی‌نژاد واقعاً تغییر کرده است، دیگران با او چه برخوردی خواهند داشت؟ احمدی‌نژاد ابلیس ذاتاً اصلاح‌ناپذیر است یا مدعای «اصلاح‌پذیری جمهوری اسلامی» اصلاح‌طلبان احمدی‌نژاد را هم در بر می‌گیرد؟

دوم- دفاع احمدی‌نژاد از جایگاه و اختیارات رئیس‌جمهور- در برابر قدرت مطلقه ولی فقیه- به سود فرایند مردم‌سالاری است، به شرط آن که رئیس‌جمهوری معتقد به دموکراسی و حقوق بشر بر سر کار آید و مانند احمدی‌نژاد بایستد. نقد احمدی‌نژاد، نقد همه خرابکاری‌های اوست، نه نقد ایستادگی او در برابر رهبری.

سوم- زمامداری ۱۰ ساله آیت‌الله خمینی «سنت» باقی گذارد که جانشین او نیز مجبور شد تا حدود زیادی در آن چارچوب حرکت کند. دوران هشت ساله ریاست جمهوری احمدی‌نژاد هم سنتی برجای می‌نهد و رئیس‌جمهور بعدی را با انتظارات خاصی مواجه می‌سازد. این انتظارات نقش‌های ویژه‌ای را از رئیس‌جمهور بعدی طلب خواهد کرد.

چهارم- جمهوری اسلامی فاقد مکانیسم بی‌طرفانه حل منازعه بالایی‌هاست. در چارچوب همین نظام امکان ساختن چنین سازوکاری وجود داشت و دارد. ولی زمامداری به شیوه سلطانی این راه را مسدود کرده است. وقتی چنین سازوکاری وجود نداشته باشد، منازعات با سرکوب و حذف حل و فصل خواهند شد. احمدی‌نژاد گفته است که پس از ۳ سفر خارجی، سفرهای استانی را آغاز خواهد کرد. خامنه‌ای اگر نخواهد از راه حل عدم کفایت سیاسی توسط مجلس استفاده کند، چه کارهای دیگری می‌تواند انجام دهد؟ سخنرانی‌های استانی او را لباس شخصی‌ها می‌توانند به راحتی بر هم زنند. هواپیمای او می‌تواند سقوط کند. سکته احمدی‌نژاد هم یک راه حل دیگر است.[۸]

پنجم- برخی بر این باورند که نزاع خامنه‌ای- احمدی‌نژاد، نوعی بازی جدید خامنه‌ای برای اپوزیسیون‌سازی است. اپوزیسیون واقعی را سرکوب و برای بالابردن مشارکت مردم در انتخابات اپوزیسیون‌سازی سلطانی می‌کند. «اپوزیسیون سلطانی» مانند «مجلس سلطانی» است.

جدی نگرفتن جنگ زمامداران جمهوری اسلامی بر سر منابع کمیاب قدرت/ثروت/معرفت/منزلت اجتماعی، حاصل توهمات ایدئولوژیک است. ایستادن آیت‌الله منتظری در برابر آیت‌الله خمینی و خامنه‌ای جدی جدی بود، نه خیمه شب‌بازی. ایستادن میرحسین موسوی در برابر خامنه‌ای هم جدی بود و هست. این نزاع ها، «فرصت‌ساز» است. نزاع «بالایی»ها برای «پایینی»ها فضای تنفس پدید می‌آورد. نزاع «بالایی»ها برای مخالفان «امکان» فعالیت ایجاد می‌کند. استفاده یا عدم استفاده از این فرصت‌ها به توانایی و ناتوانی مخالفان بستگی دارد، نه رژیم سرکوبگر.

پاورقی‌ها:
۱. به عنوان نمونه به مصاحبه محمدرضا خاتمی با روزنامه اعتماد بنگرید.
۲. رجوع شود به سخنرانی آیت‌الله خامنه‌ای در اجتماع مردم بجنورد
۳. رجوع شود به سخنرانی آیت‌الله خامنه‌ای در اجتماع مردم شیروان
۴. رجوع شود به سخنرانی آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار بسیجیان خراسان شمالی
۵. رجوع شود به گفت‌وگوی حداد عادل با خبرگزاری مهر
۶. رجوع شود به سخنرانی آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با دانش‌آموزان و دانشجویان
۷. رجوع شود به نامه محمود احمدی‌نژاد به آیت‌الله خامنه‌ای
۸. رجوع شود به مقاله «احمدی‌نژاد آماده درگیری است، خامنه‌ای چه می‌تواند بکند»/ رادیو فردا

منبع: رادیو فردا 

   نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.  

به گزارش تارنمای فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران، مارگرت سکاگیا، گزارشگر ویژه مدافعان حقوق بشر، فرانک لا رو، گزارشگر ویژه آزادی عقیده و بیان، گابریلا کناول، گزارشگر ویژه استقلال قضات و وکلا، روز گذشته گفتند نسرین ستوده، وکیل سرشناس حقوق بشری و جعفر پناهی، فیلم ساز برجسته و شناخته شده در سطح بین المللی، گیرندگان جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه از پارلمان اروپا، فوری باید آزاد و تبرئه شوند.

بر اساس گزارش ها، شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران، گفت:
"من به ویژه نگران وضعیت خانم ستوده هستم. وضعیت سلامتی او از زمان آغاز اعتصاب غذا در تاریخ 17 اکتبر (26 مهر 1391) در اعتراض به شرایط حبس و محدودیت های تحمیلی بر خانواده اش، به شدت رو به وخامت رفته است."

مارگرت سکاگیا، گزارشگر ویژه مدافعان حقوق بشر، گفت:
"حبس خانم ستوده و محکومیت آقای پناهی ظاهرا به طور مستقیم با فعالیت آنها در دفاع از حقوق بشر ارتباط دارد و نقض آشکار موازین بین المللی حقوق بشر است. دولت ایران باید تمام تلاش خود را به کار گیرد تا آزادی های اساسی فعالانی که برای حفظ احترام به حقوق بشر می کوشند تضمین شود."

به گفته فرانک لا رو، گزارشگر ویژه آزادی عقیده و بیان:
"محکومیت آقای پناهی به خاطر استفاده از آزادی بیان از طریق ساختن فیلم و فعالیت سیاسی در تناقض با حقوق و موازین بین المللی است که بر مبنای آنها اشخاص نباید به خاطر بیان سیاسی مسالمت آمیز مورد پیگرد قضایی قرار بگیرند. دولتمردان باید تمام اقدامات را برای تضمین آزادی بیان تمام افراد در ایران انجام دهند."

بنا بر بیانیه این کارشناسان مستقل، حداقل 32 وکیل دادگستری مورد پیگرد قرار گرفته و چندین نفر از آنها و نیز مدافعان حقوق بشر مرتبط با کانون مدافعان حقوق بشر، در زندان به سر می برند؛ از جمله محمد علی دادخواه که در شهریور امسال برای گذراندن محکومیت نه سال زندان دستگیر شد.

گابریلا کناول، گزارشگر ویژه استقلال قضات و وکلا، گفت:
"من به طور جدی از این نگران هستم که آزار و اذیت مداوم وکلای حقوق بشری مشکلات بزرگی برای کارکرد مناسب و استقلال نظام عدلی ایجاد می کند. وکلا باید بتوانند به وظایف حرفه ای خود عمل کنند و بدون هرگونه ترس، ممانعت یا مداخله نابجا از موکلان خود دفاع کنند. من بارها به دولتمردان ایران یادآوری کرده ام که وکلا نباید با موکلان خود یا با آرمان های آنها هم نظر تلقی شوند. اقداماتی که آنها بر اساس وظایف حرفه ای خود انجام می دهند نباید برایشان عواقبی به بار آورد."

کارشناسان مستقل سازمان ملل از دولتمردان ایران خواستند به تعهدهای بین المللی خود برای حمایت از حقوق بشر و ترویج آن، به ویژه آزادی بیان و عقیده، پایبند باشند و دوباره از دولتمردان خواستند نسرین ستوده و تمامی وکلای حقوق بشری و مدافعان حقوق بشر که به خاطر استفاده از آزادی های قانونی خود در حبس هستند، آزاد کنند.

عبدالکریم لاهیجی، نایب رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، امروز در پی انتشار بیانیه کارشناسان سازمان ملل گفت:
"دولتمردان ایران نسرین ستوده را که در اعتصاب غذا به سر می برد، از ملاقات محروم کرده اند. به علاوه 9 تن از زندانیان عقیدتی زن در اعتراض به فشارهای روزافزون مسئولان زندان و جو ترور حاکم بر زندان زنان از دیروز دست به اعتصاب غذا زده اند. اما جامعه بین المللی حقوق بشری به درستی و با هشیاری نسبت به نقض فاحش حقوق بشر در ایران حساسیت نشان می دهد. ما به دولتمردان و مسئولان قوه قضاییه جمهوری اسلامی یادآوری می کنیم که زمان آن فرا رسیده که به سرکشی در برابر حقوق بین المللی و حقوق بین المللی حقوق بشر پایان دهند و تمام زندانیان عقیدتی را بدون قید و شرط هر چه زودتر آزاد کنند."

به گزارش العربیه در این نشست که ریاض حجاب یکی از مسئولان جداشده از رژیم اسد نیز شرکت کرده بود، مخالفان پس از پایان اجلاس دو روزه خود در عمان پایتخت اردن با تاکید بر مواضع قبلی خود اعلام کردند خواهان سرنگونی بشار اسد هستند و به چیزی کمتر از آن راضی نخواهند شد.

این درحالی است که قرار است در چند روز آینده جلسه دیگری با حضور مخالفان سوری در دوحه پایتخت قطر برگزار شود .

قرار است در نشست مخالفان بشار اسد در دوحه موضوع تشکیل شورای ملی جدید با مشارکت همه شخصیت های مخالف اسد مورد بررسی قرار گیرد .

تشکیل شورای ملی جدید سوریه همچنین شورای ملی کردهای سوریه و دیگر مخالفان این کشور در داخل و خارج را در بر خواهد گرفت .

در همین حال عبدالباسط سیدا رئیس شورای ملی سوریه، جامعه بین المللی را مسول گسترش تندروی مذهبی در سوریه دانست و گفت:" عدم همکاری با مخالفان و امتناع از کمک به آنها جهت سرنگونی اسد باعث شده است که تندروهای اسلامی حضور بیشتری در صحنه داشته باشند.

از سوی دیگر هیئت هماهنگی انقلاب سوریه روز جمعه اعلام کرد در 24 ساعت گذشته 193 تن از مخالفان در مناطق مختلف این کشور به دست نیروهای نظامی اسد کشته شدند.

بر اساس این گزارش بیشتر کشته شدگان از مناطق حمص، حماه و حومه دمشق بودند.

شبه نظامیان مخالف حکومت سوریه به قتل اسیران جنگی متهم شدند
به گزارش بی بی سی، روز گذشته، یک فیلم ویدیوئی در شبکه های اینترنت انتشار یافت که در آن، گروهی از مخالفان مسلح حکومت سوریه پس از ضرب و شتم افرادی که ظاهرا از نظامیان و شبه نظامیان دولتی اسیر هستند، آنان را با شلیک گلوله به قتل می رسانند.

تایید محتوای این فیلم امکانپذیر نبوده اما سازمان های مدافع حقوق بشر، از جمله عفو بین الملل، هشدار داده اند که در صورتی که صحنه های آن واقعیت داشته باشد، اقدام مخالفان مسلح مصداق جنایت جنگی است.

ظاهرا این فیلم در جریان درگیری بین نیروهای دولتی و مخالفان در شهر سراقب، استان ادلب، گرفته شده است. مخالفان حکومت سوریه گفته اند که این شهر را از نیروهای دولتی پاکسازی کرده و به طور کامل به تصرف خود درآورده اند.

در فیلم منتشر شده در اینترنت، گروهی افراد مسلح، ظاهر از اعضای تشکل اسلامگرای النصره، دیده می شوند که ده اسیر جنگی را وادار می کنند در محلی شبیه به یک پاسگاه ایست و بازرسی ویران شده، روی زمین دراز بکشند.
سپس افراد مسلح، با شعار "الله اکبر"، با لگد به مضروب کردن اسیران می پردازند و در صحنه بعد، همه را به گلوله می بندند.

آن هریسون، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین الملل، گفته است "این فیلم تکان دهنده می تواند شاهدی بالقوه از ارتکاب جنایت جنگی باشد و نشاندهنده بی اعتنایی کامل این گروه مسلح به قوانین بشردوستانه بین المللی است."

خانم هریسون افزوده است که عفو بین الملل به تلاش برای کسب جزئیان بیشتر در این مورد ادامه می دهد و از همه طرف های درگیر می خواهد تا با رعایت قوانین جنگ، از اقداماتی مانند شکنجه، بدرفتاری و قتل اسیران جنگی خودداری ورزند.

از زمان آغاز ناآرامی در سوریه، گزارش های متعددی از قتل مخالفان اسیر به دست نظامیان و شبه نظامیان دولتی و رفتار خشونت آمیز علیه غیرنظامیان انتشار یافته و محکومیت بین المللی را در پی داشته است.

جنگ داخلی و جرایم جنگی
در مقابل، تشکل های مخالف حکومت سوریه، از جمله ارتش آزاد و شورای ملی سوریه، همواره تاکید داشته اند که نیروهای وابسته به آنها مجاز به اقدام تلافی جویانه نیستند و موظف شده اند تا موازین قانونی را به طور کامل رعایت کنند.

با اینهمه، پیش از این هم گزارش های دیگری هم از خشونت مخالفان حکومت انتشار یافته است. در ماه ژوئیه، یک فیلم ویدیوئی در یوتیوب منتشر شد که گروهی از مخالفان مسلح را در حال تیرباران چند عضو یک خانواده طرفدار رئیس جمهوری در شهر حلب نشان می داد.

بحران سیاسی سوریه حدود بیست ماه پیش و با تظاهرات اعتراضی و درخواست از بشار اسد، رئیس جمهوری، برای اصلاحات سیاسی و مبارزه با فساد در تشکیلات دولتی آغاز شد اما واکنش تند دولت را به دنبال آورد.

در پی اعزام واحدهای ارتش برای خاتمه دادن به تظاهرات و تیراندازی و کشته شدن تعدادی از معترضان، گروهی از اعضای ارتش سوریه با فرار از خدمت، اعلام کردند که ارتش آزاد سوریه را برای محافظت از تظاهرات اعتراضی در برابر حملات نیروهای دولتی برعهده می گیرند.

در ماه های بعد، سوریه شاهد رویارویی مسلحانه دو طرف و گسترش آن به نقاط مختلف، از جمله دمشق، پایتخت، و حلب، مرکز اصلی اقتصادی سوریه بوده است. همچنین، مقامات غربی تایید کرده اند که در ماه های اخیر، افراد مسلح وابسته به گروه های جهادی نیز به جنگ علیه نیروهای دولتی ملحق شده اند.

کمیته بین المللی صلیب سرخ درگیری های سوریه را مصداق جنگ داخلی دانسته اما دولت سوریه، که مخالفان مسلح را "تروریست های وابسته به خارج" می داند و همچنین گروه های مخالف، اطلاق عنوان جنگ داخلی به این درگیری را نپذیرفته اند.

اصطلاح جنگ داخلی به شرایط "نبرد غیر بین المللی" اطلاق می شود که در آن، افراد مسلح غیر وابسته به تشکیلات حکومتی در داخل خاک یک کشور علیه حکومت قیام کنند و در نقاط مختلف، با نیروهای دولتی درگیر نبرد شوند.
کنوانسیون های ژنو شامل قوانین جنگ، طرف های درگیر در جنگ داخلی را هم به رعایت برخی مقررات، از جمله خودداری از آزار اسیران جنگی و حفاظت از جان و اموال غیرنظامیان در صحنه های جنگ ملزم می کند. تخطی از این مقررات می تواند مصداق جنایت جنگی و قابل پیگرد کیفری باشد.
 

به گزارش جرس، طی روزهای اخیر، ماموران امنیتی مانع از برگزاری آرام و بدون دغدغۀ مراسم تشییع و بزرگداشت مرحوم سید احمد رضوی، پدر همسر زندانی سیاسی، بهزاد نبوی شده و مراسم خاک‌سپاری آن مرحوم تحت کنترل شدید نیروی انتظامی و مأموران اطلاعات سپاه برگزار شد.

متن پیام تسلیت محسن کدیور به بهزاد نبوی به شرح زیر است:

انا لله و انا الیه راجعون
برادر مجاهد جناب آقای مهندس بهزاد نبوی
سلام علیکم
درگذشت پدر همسرتان مرحوم سید احمد رضوی را به شما، همسر محترمتان، و فرزندان دلبندتان یاسر و میثم تسلیت عرض می کنم. خداوند آن سید جلیل القدر را رحمت کند وبا اولیاء خود محشور فرماید و به بازماندگان مظلوم صبر و اجر عنایت کند. ممانعت از حضور صاحب عزا در مجلس ترحیم نشانگر ترس حاکمیت از پایگاه مردمی منتقدان مسالمت جوی خود است. مقاومت دلیرانه‌ی شما علیرغم بیماری در زندان انفرادی نشان دیگری از عزت نفس شماست. جنبش سبز ملت ایران در دفاع از حاکمیت ملت، آزادی، عدالت، استقلال و پیگیری اصول معطلعه‌ی قانون اساسی درباره حقوق ملت با مقاومت امثال شما مجاهدان راه خدا پیروز، و استبداد دینی رفتنی است
محسن کدیور
یازدهم آبان ۱۳۹۱

به گزارش کلمه، اینک مهسا امر آبادی از زندان اوین، بند زنان برای هفتمین سالگرد ازدواجش نوشته است، از ۱۲ آذر های ۸۸ و ۸۹ و ۹۰ نوشته که با دوستانش سالگرد ازدواجش را در غیاب مسعود برگزار کرده و از ۱۲ آذر ۹۱ که خود نیز در زندان است و از روزهای بند زنان.

مهسا امر آبادی در زندان بود که بالاخره همسرش پس از سه سال به مرخصی آمد و او در این باره نوشته: “برمی گردم و پرت می شوم به سکانسی دیگر. سکانسی که باید ساخته می شد اما بازیگر آن نبود. من غایب بودم. به سکانس مرخصی مسعود. فیلم را تغییر می دهم کنار در بزرگ زندان رجایی شهر ایستاده ام و مسعود بعد از سه سال از میان آن دیوارهای لعنتی بیرون می آید و من مشتاقانه به سمتش می روم. فکر می کنم بعد از سه سال کدام رستوران مناسب تر است؟”

مهسا امرآبادی اینک در بند زنان زندان اوین و به همراه ۸ بانوی زندانی دیگر در اعتصاب اعتراضی به رفتار توهین آمیز مسئولان زندان به سر می برد.

متن این نامه به شرح زیر است:

تفاوتش مثل دنیای زنده گان و زنده گی کنندگان می ماند. دقیق نمی دانم به کدام یک باید عنوان دنیای زنده گان را داد و به کدام یک زنده گی کنندگان!

درست در میان اخبار و غوغای وقایع، به دنیایی پرتاب شدم که بزرگ ترین رخداد روزانه اش آمدن فنی برای تعویض کپسول گاز، آمدن کتابی از بیرون، رفتن به بهداری و یا آمدن گه گاه و به ندرت اقلام جدید در فروشگاه زندان است. بزرگ ترین و مهیج ترین بخش، ورودی های جدید است که از دنیای دیگر اخبار می آورند و اندکی از فضای بیرون مطلع می شویم. بی خبری از دنیای دیگر و قطع ارتباط با آن شاید سخت ترین قسمت ماجرا باشد. واهمه از فراموشی فضای بیرون یا تغییر آن و عدم انطباق با تغییرات، مدام پس ذهنت را غلغک می دهد. در اینجا حتی فعل ها هم تغییر می کند و دیگر رفتن و آمدن کارکرد معکوس دارد.

با گذشته ها زنده گی می کنی اما گویا گذشته ی تو نبوده است. انگار زنده گی از همان ابتدا محصور در همین دیوارها بوده و تو تنها، تماشاگر فیلمی بوده یی که بازیگرانش عزیز ترینت هستند. مدام پرت می شوی به آن فیلم، به خیابان ها و به خاطرات، به آدمها و به عزیزانت.
فیلم عقب می رود، ۲۰ مهر ۸۲، نمای بیرونی، تئاتر شهر، زمان غروب آفتاب و اولین گام های مشترک. پرت می شوم به ۱۲ آبان ۸۴ ، روزی که قرار بود نقش همسر به نقش های دیگرم اضافه شود، قرار بود با فردی پیمان ببندم که غیر از نقش همسری؛ همراه و هم گام و هم دلی هم لازمه ی زنده گی با او بود. با فردی هم گام می شدم که از زندان به مرخصی آمده بود و فردایش به زندان باز می گشت. آغاز کردیم، حتی از نقطه منفی!
این بار به اراک پرت می شوم، و به زندانش که به “پایین” معروف بود، کنارم فریدون نشسته است و همراهی ام می کند تا “پایین”.

نسیم سلطان بیگی میاید کنارم و از پایین نجاتم می دهد. چندروزی ست که به تخت پایین نقل مکان کرده ام. به بالای شهر تهران باز می گردم و نگاهم به نسرین می افتد که چقدر لاغر شده، کمی کنار مامان مهوش می نشینم و آرامشش را به جان می گیرم.

فکر می کنم باید از ازدواجمون بنویسم و پرت می شوم به سالروزهایی که بی مسعود گذاشت. سال ۸۸ در روزنامه یی که همکاران کیک آوردند و با تصویر مسعود عکس می گیریم، سال ۸۹ به تنهایی و سال ۹۰ در میان سورپرایز دوستان مهربان.

به پاگرد سرد پله های بند می روم و با نازنین چند ترانه ی قدیمی زمزمه می کنیم. برمی گردم و پرت می شوم به سکانسی دیگر. سکانسی که باید ساخته می شد اما بازیگر آن نبود. من غایب بودم. به سکانس مرخصی مسعود. فیلم را تغییر می دهم کنار در بزرگ زندان رجایی شهر ایستاده ام و مسعود بعد از سه سال از میان آن دیوارهای لعنتی بیرون می آید و من مشتاقانه به سمتش می روم. فکر می کنم بعد از سه سال کدام رستوران مناسب تر است؟

جیره های ماهیانه زندان آمد، منیژه نجم عراقی و فائزه تقسیم می کنند و آنها را در دو طبقه یخچال جا می دهند.
غروب خورشید در میان پنجره های نرده دار بند هم حال و هوای دیگری دارد. آسمان بنفش و صورتی شده، لوا می گوید حتما برف می آید و از برف پاییزی سال گذشته و گردش دو نفره با همسرش بابک حرف می زند.
برف زمستان ۸۳، جشنواره فیلم و دویدن های ما در خیابان های تاریک تهران. فکر می کنم اگر برف آمد حتما در هوا خوری کوچک زندان که اصلا به هوا خوری شباهتی ندارد، آدم برفی درست کنیم.

بهاره می آید. دیگر خوب می فهمد در چه زمان هایی درفکر و ناراحت هستم. راستی مسعود هم بعد از این همه مدت جدایی، می تواند غصه و شادی را از صورتم بخواند؟ دلتنگی هم انگار عادت شده و من می ترسم از عادت به دلتنگی.
ترجیح می دهم ۱۲ آبان ۸۴ دورتر شود. کمی سربسر بسمه زندانی عراقی می گذارم و برای راحله فیلم تعریف می کنم. با شیوا و ژیلا کمی حرف می زنم و تمام! روز دیگری هم ازآبان ۹۱ تمام می شود. ما خود تاریخ هستیم که در لابه لای میله ها و در تنهایی های مان تاریخ را می سازیم.

ساعت ۱۲ شب، خاموشی!
مهسا امرآبادی آبان ۹۱