جنبش راه سبز - خبرنامه

علاء خاکی -

نوروز بر آمده است، جانا برخیز
بر خاک ببین جوانة رستاخیز
خاکستر اسفند به دریا افکن
بر دف زن و در پیاله ات آتش ریز

***

نوروز دهان ژاژخایان را بست
شیرازة لاف شبپرستان بگسست
گوییم جواب دعوی شبرو پست
رو بین که چگونه پشت سرما بشکست.

شادباش

یارا
صفای تو مارا
در این زمانة اهریمن
نوروزوار
خرّم نموده است
در کیش ما
که عشق
اهوراست
موبد تویی و دل افروز
آتش تویی و درخشان.

بادا همیشه روز تو نوروز
بادا هماره مهر تو تابان.

 

محمد-راز -

بهار امد دوباره سبز باشید
بدور از جهل و از نیرنگ باشید
همیشه شادو خرم، عاشق و مست
بسان عاشقان یک رنگ باشید
دلت پاک و منزه همچو یک جام
ولی جامی بدور از سنگ باشید
به رقص امد کنون کوه و در و دشت
که صوتی برتر از هر چنگ باشید
بدور از ظلم و استبداد و تزویر
فراتر از همه اورنگ باشید
بگفتا زاهدی از روی تزویر
که با شادی کنون در چنگ باشید
نوشتم راز این ایام با دوست
که از بهر وطن دلتنگ باشید
خدایا رمز آزادی در این است
که در سبزی همه همرنگ باشید
محمد-راز

 

سامان فاتبی -

عید آمد و عید آمد آن فصل غریب آمد
روز غم دیو آمد تا باد چنین بادا
دیوان ز نهیب هو بر دار روند هر سو
پر فر و جلا هر کو با صبر چنین بادا
نوریست ز لطف حق در جان و دل عاشق
با دیو هم او مشفق با عشق چنین بادا
سبزست جهان جانا یارست نهان با ما
پوییم ره بالا با یار چنین بادا

 

(سامان فاتبی)

مهران راد -

هین که بهار می رسد ، رنگ به دست و پا زده

خود به صفوف سبزها ، لحظه به لحظه جا زده

جلوه کند علانیه ، پخش کند بیانیه

رغم پلیس امنیت، برگ به شاخه ها زده

صبحدمی ز خانه ها، برون کند جوانه ها

شب همه شب بدین هوس ، تکیه به متکّا زده

سفره ی رمز و راز دل ،پیش تو باز میکند

سفره ، همان که در خزان بود به گنجه تا زده

سینِ نخست سفره اش عرضه کند سلام را

زانکه به دال دشمنی ، یکسره پشت پا زده

سینِ دگر تو سرو دان ، قامت سبز جاودان

پای فشرده در زمین ، سر به صف سما زده

سیبست سینِ سومین ، میوه ی ممنوع زمین

در دل او گلاب و می ، بر رخ او حنا زده

سینِ ستاره چارمین ، شب به رهش همچو اوین

پرتو مهر خویش را ، بر من و بر شما زده

بوی بهشت میدهد ، سینِ دگر که سنجدش

حرف شکوفه را سحر ، در سخن صبا زده

سین ششم سحر بود ، بوسه ی چون شکر بود

صبح وصال عاشقی ، در پی شام وازده

سبزه و سبزی اش ببین ، سبز است سینِ هفتمین

کاز سر عشرت و طرب خیمه به هر کجا زده

سحر مفیدی -

نفسی عمیق می‌کشم... جرعه‌ای از بهار را بر خشکی درونم فرو میدهم. دمی از بهاری را که میاید... بدون مجوز. بدون ترس. بدون سر و صدا میاید. هیچ دیکتاتوری نمی‌تواند راهش را ببندد. انگشتان زندگی‌ بخشش، از تفنگ و باتوم و کودتا هم قوی تر است. مثل همیشه خرامان میاید. سبز سبز سبز... مجبور نیست رخت سبزش را در جیب‌هایش قایم کند. حتا در شهر دود زده ی غمگین من، میان چکمه‌های پاسدار ها، از هر شکافی جوانه‌های سبزش را بر میافرازد.ا

یاد سال پر ماجرا‌ و پر از شور و درد و رنج و امیدی که گذشت می‌افتم. یاد رأی سبز مان در بهاری که گذشت. یاد سیلی‌ سرگیجه آور دزدی و دروغ سال، در آن روز می‌افتم، در اتوبوسی از امید که ازسفارت ایران در آتاوا بر میگشت. با سرنشینانی بهت زده با انگشتان اشاره ی جوهری. و بعد یاد روز‌های و ترسناک بعدش، که هنوز از یادش تیره ی پشتم میلرزد. روز‌های تلخ خشونت و تیر و خون و فریاد و اشک و بازداشت و زندان و شکنجه و اعتراف و تجاوز و وحشت. یاد سالی‌ می‌افتم که جلوی صفحه ی کامپیوتر گذشت. با بیم و امید. با نگاه‌های بیخواب دوخته به خیابان‌های ایران، که به اندازه ی صفحه ی مانیتور کوچک شده و به وسعت دوری ما، به سرتاسر جهان سفر کرده بودند. یاد همه ی کسانی‌ که به زندان رفتند و کسانی‌ که از این زندان پر کشیدند و رفتند. یاد شهیدان تمام این سی‌ سال می‌افتم ، که دورادور مراقب ما، و منتظر همین بیداری جمعی‌ بودند. یاد عمو‌ها و خاله‌های خاوران می‌افتم و خواهران و برادرانی که هنوز در بندند... یاد فقر عریان امروز می‌افتم که آمده تا بار دیگر گریبان مردم‌ام را محکم محکم بگیرد. اشک‌ها میغلطند... ولی‌ بهار طبیعت از همه چیز قوی تر است... خیلی‌ قوی تر از همه ی زشتی‌ها و نفرت ها... یاد میلیون‌ها ایرانی‌ می‌افتم که در همه ی دنیا ناگهان همدیگر را پیدا کردند. یاد طومار سبزی که همه با هم امضا کردیم که بگوییم احمدی نژاد رئیس جمهور دروغ ومرگ و خشونت است. یاد بادکنک‌های سبزی که به آزادی آسمان سپردیم. یاد دوستان جدید همزبانی که همه جای دنیا پیدا کردیم. یاد نقّاشی‌هایی‌ که کشیدیم، سرود‌هایی‌ که سرودیم، دلنوهشته‌هایی‌ که به سوی عزیزان در بند فرستادیم. یاد تظاهرات‌های سکوت می‌افتم با انگشت‌های مان به شکل وی پیروزی. همیشه با لبخندی غمگین بر لبها، که یادمان نرود که زندگی‌ ادامه دارد. یاد همه حرف‌هایی‌ که گفتیم و شنیدیم. همه بحث‌ها و تمرین‌های دموکراسی که کردیم. یاد تمام دنیا می‌افتم که به ما نگاه میکرد تا بار دیگر باور کند که امید و صبر و دوستی‌ پیروز میشود و آزادی حق همه است. یاد اینهمه امید می‌افتم، اینهمه امید، امید، امید، که نمیدانم پیش از این کجا بود و یکدفعه از هر پنجره ایی سرش را بیرون آورد تا به زبان‌های مختلف آزادی را فریاد بزند. در یک خانه با الله اکبرش، در دیگری با فریاد مرگ بر دیکتاتورش، و در آن یکی‌ با در آغوش کشیدن‌های روی پشت بام... عجب راه دوری را با هم آماده ایم...ا

باید تا دیر نشده هفت سینم را بچینم. بهار که غربت و نوستالژی سرش نمی‌شود. حتا در هم نمیزند. تازه اینجا خانه ی خودش است! باید سفره‌اش را زودتر آمده کنم. نفسی عمیق می‌کشم... درخت‌های این زمهریر هنوز خشکند. مثل دل مادران داغدار. مثل سنگ‌های شکسته ی خاوران. مثل حیاط سرد اوین. درختان هنوز خوابند، ولی‌ بهار در رگ‌هایشان میخواند: گفته بودم می‌آیم... نفسی عمیق... بوی بهار را میفهمم که با صدای مرغان دریایی‌ در هم میامیزد. و آفتاب نوازشگر بهاری نور نور نارنجی‌اش را بر پلک‌هایم میپاشد. بگذار اشک‌ها بغلطند. بگذار تمام آبها و خشکی‌ها فاصله باشد بین من و آسمانی که دوستش دارم. چه باک از اشکی که بر خاک خشک میغلطد. بهاری که میاید مثل امید کودکان زیبای کشورم سبز است. مثل صبر مادران مهربان کشورم مسری است. بهار فصل آشتی‌ و تولد و شادی است.ا

مشغول این فکر‌ها هستم که ناگهان میبینم سنبلی که از بازار نوروزی خریده‌ام تمام اتاقم را عطراگین کرده. عطر سحر آمیزش به جانم رخنه می‌کند. سبزی بهار ناغافل درون رگ‌هایم میدود. این همان سحرنوروز است که همیشه بوده و هست و خواهد بود... اعجاز طبیعت. اعجاز رستن و تولدی خستگی‌ ناپذیر. که به همه جا میرود. زیر پوست خاک. دور و نزدیک و فراسوی همه ی آب‌ها و خشکی ها. این همان معجزه‌ای است که میترسیدم امسال نیاید... چه ترس بیهوده ای! خاک گلدان‌هایم را عوض می‌کنم. برایشان می‌خوانم: تا بهار دلنشین آمده سوی چمن... پرنده‌ها و گوزن‌ها و گلبوته های گلیم‌ام را جارو می‌کنم. به انگشتانی که فکر می‌کنم که، گره پشت گره، باغچه ی کوچک من را بافته اند. چقدر دوستشان دارم. تمام این دستان ناشناس و آشنا را. پنجره‌ام را چار طاق برای بهار باز می‌کنم. هفت سینم را با سبر و سرور و سمیمیت و سداقت و سفا و سنبل و سبزه میچینم. و امید را جلوی آینه میگذارم که جاویدان شود. به یاد مادر بزرگم با دعا‌های مهربانش که زیر لب برای همه ی گرفتار‌ها میخواند؛ به یاد لبخند‌های بینظیر و همیشگی‌ مادرم؛ به یاد وقتی‌ پدرم زندانی سیاسی بود و به جای خودش گل‌های حوله‌ای که با ریشه‌های حوله در زندان برایمان درست کرده بود را در سفره هفت سین میگذاشتیم و به یاد سال‌هایی‌ که دوباره درکنارمان بود؛ به یاد نقّاشی‌های سبز برادرم که در گوشه‌ای دیگر از این دنیا، به تنهایی‌ هفت سین سبزش را میچیند؛ به یاد هر کدام، جوانه ی امیدی در گلدان‌هایم می‌کارم. به یاد همه عید‌هایی‌ که دور هم بودیم یا نبودیم، و همه ی بهار‌های آمده و در راه، برای اولین بار درعمرم آهسته به بهارمیگویم : یا مقلب القلوب ولابصار...ا

سحر مفیدی از کانادا

???? : طراح سبز

جمیله کدیور -

 

براي سالي كه گذشت چه نامي مي توان انتخاب كرد؟

 

مرسوم است که معمولاسال جديد را نام گذاري مي كنند. البته تا آخر سال معلوم مي شود كه نام گذاري تا چه اندازه با واقعيت ها تناسب و تطبیق داشته و اصولا آن نامگذاری سنجیده بوده است.

 

يادم مي آيد در سالي كه به نام امام علي ناميده شده بود سعيد حجاريان ترور شد. ظریفی  گفت اين سال، به سال ابن ملجم شباهت بيشتري داشت!

حال براي سال 88 جه نامي مي توان برگزيد؟

سوای تمام بحث های سیاسی و  نام گذاریهای مرسوم که در ابتدای هر سال از زاویه ای خاص صورت می گیرد، به نظرم مي توان از زاويه اخلاق هم  به موضوع نگريست. سال 88 سال بد اخلاقي در نوع اکمل آن بود. سالی که امید سبز مردم را به خزانی تبدیل کردند. هرچند که از دل آن جوانه های سبز رویید.سالي كه تا سالیان سال  با  حسرت و اندوه از آن ياد خواهد شد.

سالي كه يك جشن بزرگ ملي كه همان انتخابات 22 خرداد بود با بي درایتي و  "هندسه" ای غیر مدبرانه تبديل به مجلس ماتم شد. سالی که با اعتماد مردم آغاز و با بی اعتمادی به پایان رسید.سالی که با شادی و نشاط شروع و با نگرانی و دلهره به آخر آمد.سالي كه مردم ما با راهييمايي 3 ميليوني 25 خرداد از خود منتهاي شكوه و آرامش را در نشان دادن اعتراض در تاريخ سياسي ایران رقم زدند؛  اعتراضی که نه تنها مورد توجه قرار نگرفت بلكه با ضرب و جرح و قتل همراه شد. سالی که شیرین شروع شد و تلخ به پایان رسید.

سالي كه بسیاری شهید و زخمی و جمع زیادی با ظن و گمان دستگير شدند  و از بهار امید مردم تا بهار طبیعت در زندان ماندند و بسیاری از سرمایه های انقلاب و نزدیکان امام مورد هتک و بی حرمتی و بداخلاقی قرار گرفتند...

راستی بر آنچه گذشت چه نامي می توان  نهاد؟

هميشه شنيده ايم و خوانده ایم  كه فلسفه ديانت ما و هدف اصلي ييامبر اسلام تبيين و تحكيم مباني اخلاق بوده است.

 

بعثت لاتمم مكارم الاخلاق.

 

آنچه در این یک سال گذشت چه نسبتی با مكارم اخلاق داشت ؟

 

 

آیا سیاست در مفهوم خردمندانه اش همين است كه انجام شد؟

به عبارت ديگر با كدام ميزان و معيار بايست سال گذشته را سنجيد و نام گذاشت؟

از زمان ييروزي انقلاب بسيار گفته شد كه سيا ست ما  عین دیانت ماست.

 

 

راستی این همه  بداخلاقی در صحنه سیاست کشور  نسبتی با دیانت داشت؟

 

در یک کلام آنچه گذشت نه نسبتی با اخلاق داشت و نه با دیانت. سیاستی بود با هندسه ای معوج  که  علیل بودن ذهن مهندسین خود را یک بار دیگر به نمایش گذاشت.

 

جرس:محمد داوری عضو سازمان معلمان ایران و سردبیر سایت سحام‌نیوز (ارگان رسمی اعتماد ملی) که از روز ۱۷ شهریورماه در دفتر کروبی دستگیر و تاکنون در بازداشت به سر می برد، چند روز گذشته در اعتراض به انتقالش به سلول انفرادی، برای بیش از یک هفته دست به اعتصاب غذا زد.

به گزارش پایگاه خبری «ندای سبز آزادی»، علت انتقال این عضو بازداشتی سازمان معلمان ایران به سلول انفرادی، اعتراض وی و مهدی کریمیان (یک زندانی دیگر) به وضعیت بد زندان در پی بازدید معاون وزیر اطلاعات از بند آنان بود که لحظاتی پس از رفتن آن مقام امنیتی از زندان اوین، داوری و کریمیان به خاطر اعتراضات خود به سلول انفرادی منتقل شدند.

این گزارش خاطرنشان می سازد داوری بیش از یک هفته اعتصاب غذا نمود که با بی توجهی مسئولان زندان روبرو شد و ایشان پس از یک هفته فعلا - و به طور موقت-  اعتصاب غذای خود را شکسته است.

لازم به ذکر است گزارش ندای سبز آزادی از محرومیت این عضو دربند سازمان معلمان ایران از تماس تلفنی و ادامه حضور وی در بند انفرادی خبرمی دهد.

این گزارش افزود "داوری، معلم یكی از مدارس منطقه ۱۱ تهران بوده و از زمان بازداشت قادر به حضور در كلاس درس نبوده است که این امر وی را دچار مشكلات كاری نموده و حتی ممکن است باعث اخراج به علت غیبت طولانی مدت شود. از جمله اتهامات این روزنامه‌نگار فعالیت تبلیغی علیه نظام، اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور و اخلال در نظم عمومی عنوان شده است."

دادگاه سردبیر سایت سحام نیوز اول آذرماه گذشته برگزار گردید که تاکنون رای دادگاه بدوی صادر نشده است و مراجعات وکلای او، مینا جعفری و ژینوس شریف به دادگاه انقلاب نیز بی‌نتیجه بوده است.

 

جرس:مهدی کلاری، دانشجوی کارشناسی مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف، که در روز شانزده آذرماه پس از خارج شدن از دانشگاه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود، با قرار وثیقه سنگین سیصد میلیون تومان به مرخصی آمد.

به گزارش کلمه مهدی کلاری یک روز قبل از تحویل سال،با این قرار سنگین که به سختی توسط خانواده وی که سه ماه دوری و فراق فرزند بیگناه خود را تحمل کرده بودند، تهیه گردید.

این دانشجوی نخبه دانشگاه شریف به اتهام توهین به رهبری و اخلال در نظم عمومی در دادگاه بدوی به سه سال حبس تعزیری محکوم گردیده است و دادگاه تجدید نظر وی علی رغم ارایه لایحه تجدید نظر تشکیل نگردیده است.

خانواده مهدی و خود وی این اتهامات را نپذیرفته اند و علی رغم نامه استشهادی دوستان و اساتید وی مبنی بر بیگناهی وی، وی همچنان بلاتکلیف به سر می برد.

سخنان نایب رئیس مجلس پیرامون ضرورت اجرای قانون فوق و اعلام مواضع برخی اصولگرایان، بعد از اظهارات احمدی نژاد در گفتگوی زندۀ تلویزیونی با شبکه سوم سیما (در آخرین روزهای سال) و اظهار صریح مخالفت وی با اجرای مصوبۀ مجلس ایراد می شود. رئیس دولت مدعی بود "با شرایط موجود، پیشنهاد ما برای اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها، کسب نظر مردم از طریق همه پرسی است و اگر طرح هدفمند کردن یارانه ها به رفراندوم مردم گذاشته شود، خود مردم تصمیمشان را در مورد طرح و چگونگی آن اعلام خواهند کرد. "

خواست رئیس دولت توجیه ناپذیر است

به گزارش ایلنا، محمدرضا باهنر امروز طی گفتگوئی ضمن بیان اینکه "مناقشه اخیر مختص به اقتصاددانان مجلس و دولت نیست، بلكه مجلس بیش از یك سال و نیم بر روی لایحه هدفمند كردن یارانه‌ها از زوایای مختلف كار و مطالعه داشته و با استفاده از نظر كارشناسان، بخش خصوصی و مجلس ضمن تاكید بر ضرورت اجرای این لایحه، فقط شتاب سرعت را كاهش داده "، خاطرنشان کرد "مجلس دولت را موظف كرد كه طرح هدفمندسازی یارانه‌ها را پنج ساله اجرا كند. "

بر اساس همین گزارش نایب رئیس مجلس با تاكید بر اینكه "مصلحت مجلس در حال حاضر ایجاب می‌كند كه قانون تغییر نكند"، خاطرنشان کرد "بر اساس قانون، رئیس‌جمهور موظف است كه این طرح را اجرایی كند و "اظهارنظر وی مبنی بر درآمد سقف چهل هزار میلیارد تومانی از طرح هدفمند كردن یارانه‌ها غیرقابل توجیه است."

لازم به ذکر است احمدی نژاد بعد از اینکه مشاهده کرد مجلس طبق نظر کارشناسانِ خود، درآمد چهل هزار میلیاردی دولت ناشی از طرح مذکور را مورد بازبینی قرار داده، در مصاحبۀ تلویزیونی خود گفته بود "بنده بارها توضیح دادم و حتی خواهش کردم که مبلغ این لایحه را از چهل هزار میلیارد کمتر نکنند و با کمتر از این هزینه طرح قابل اجرا نیست."

در همین رابطه باهنر افزود "درخواست دولت باعث شتاب بالای تورم و فشار به اقشار مختلف جامعه خواهد شد."

 دبیركل جامعه مهندسین اسلامی تهران خاطرنشان کرد "عدم اجرای قانون یك تخلف محسوب می‌شود و در حال حاضر ضرورتی بر اصلاح قانون در این خصوص نیست."

 

چه کسی می تواند از رفراندم دم بزند؟

همزمان با حملات رئیس دولت به مجلسیون و بیان"ضرورت اعلام همه پرسی پیرامون هدفمندسازی یارانه‌ها "، امروز نبی الله حبیبی دبیر کل حزب موتلفه در گفتگو با پایگاه خبری «خبرآنلاین» متذکر شد "برگزاری رفراندوم برای مسائل مهم و حیاتی پیش بینی شده و همچنان که در قانون تصریح گردیده باید دو سوم نمایندگان به پیشنهاد رفراندوم رای مثبت بدهند و یا اینکه رهبری درخواست برگزاری رفراندوم داشته باشد؛ در غیر این صورت نمی‌توان رفراندوم را برگزار کرد."

علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز در گفتگو با خبرگزاری مهر، از نقطه نظرات مجلس در این مورد دفاع کرد و گفت "آن چه در بودجه سال ۸۹ برای هدفمند کردن یارانه‌ها مورد بحث واقع شد، چیزی جز قانون مصوب مجلس در این زمینه نبود."

وی با اشاره به رایزنى‌هاى صورت گرفته با برخى از نمایندگان مجلس در این باره گفت "هم اکنون مبالغ هنگفتی از پول موجود نیست که بتوان آن را توزیع  کرد و مجلس با آن مخالف باشد. بلکه این مبالغ مثلاً همان ۴۰ هزار میلیارد تومان مورد نظر دولت باید از طریق گران کردن آب، برق، گاز، بنزین و ... حاصل شود که بخشی از آن صرف سیستم‌های تأمین اجتماعی و بیمه خواهد شد و بخشی صرف کمک به تولید،‌ صنعت، کشاورزی و عمران می‌شود. بخشی از این پول نیز برای جبران گرانی به مردم بازپرداخت می‌ شود."

طی چند روز گذشته نمایندگان حامى احمدى‌نژاد در مجلس، فعالیتهایی را جهت ارائۀ طرحی دو فوریتى به منظور تأمین نظر دولت در خصوص هدفمند کردن یارانه‌ها از طریق افزایش درآمد دولت به ۳۵ تا ۳۸ هزار میلیارد تومان از محل اجراى این قانون خبر داده بود.