جنبش راه سبز - خبرنامه

سخن مشهوری از امام حسین(ع) به خاندان ابوسفیان که به طور متواتر نقل شده از این قرار است : «ان لم تکن لکم دین و کنتم لاتخافون المعاد فکونوا احرارا فی دنیاکم»: «اگر دین ندارید و از روز قیامت و عاقبت نمی هراسید، در دنیای خویش آزاده باشید»چنانکه می دانیم، ترجمه ای غلط از این روایت میان ما جاریست: «اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید.»؛ اما در متن عربی ، کلمه «لااقل» به کار نرفته است. این آزادگی اولا و بالذات یک مفهوم اخلاقی است و از یک وارستگی اخلاقی و حریتی سخن می گوید که مد نظر ایشان بود. یکی از انگیزه های اخلاقی امام حسین برای قیام که به کار تحلیل امروزین ما می آید، عبارت است از سبکباری و پاکبازی و انفاق از عزیزترین سرمایه ای که فرد دارد؛ جان و آبروی خود. این یکی از درس های مهمی است که می توان از این واقعه اخذ کرد؛ غایت قصوای ایثاراخلاقی که از مهمترین فضایل انسانی است، عبارت است از انفاق جان و آبرو. یکی از آیات دل انگیز قرآن از این قراراست : «لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون»: به حقیقت نیکی نمی رسید مگر از آن چه دوست دارید انفاق کنید.اگر این سخن را به سمع قبول بشنویم، قطعا تصدیق خواهیم کرد که گذشتن از جان و امنیت و آبرو، سخت ترین و گرانبهاترین سرمایه های انسانی است و می تواند مصداق رسیدن به حقیقت بر و نیکی باشد. چنانکه حافظ می گفت، برای سعادت بردن، باید ارادتی نمود و از چیزی گذشت:
طفیل هستی عشقند آدمی و پری ارادتی بنما تا سعادتی ببری

آن شاعر عرب هم می گفت:

بقدر کد تکتب المعالی من طلب العلی سحر الیالی


کسی که قصد رسیدن به مراتب عالیه را دارد، باید شب زنده داری کند. البته "مما تحبون" افراد با یکدیگر متفاوت است. ممکن است من دلمشغول مال و ثروت باشم، دیگری اسیر شهرت و وسوسه مقام دیگری را فریفته سازد و گذشتن از آن برایش سخت باشد؛ چرا که پیشینه تربیتی و معرفتی و روانی افراد با یکدیگر متفاوت است، اما جان و آبرو در صدر اموری است که انسان به راحتی نمی تواند از آن بگذرد.

در میان تحلیل های عمده ای که از واقعه عاشورا صورت گرفته، به نظر می آید روایت مرحوم صالحی نجف آبادی شواهد تاریخی بیشتری دارد. در این روایت تاریخی بر سخن مهمی که حسین بن علی(ع) خطاب به حر گقت، تأکید شده است: «من بیعت نمی کنم، چرا که دامان های پاکی که مرا تربیت کرده مانع از این می شود که زیر بار بیعت با یزید بروم که مظهر فسق و فجور است.»

زمانی که معاویه خلیفه مسلمین بود؛ تحفظ می کرد و به رعایت ظواهر شریعت همت می گماشت، اما یزید این گونه نبود و ظواهر حداقلی زیستن مسلمانی را رعایت نمی کرد؛ این گونه بود که حسین(ع) برای امر به معروف و نهی از منکر کردن از جانش گذشت. به خاطر داشته باشیم که حرکت امام حسین(ع) مطابق با آن چه در آن زمان به مردم القاء می شد، خروج بر خلیفه بود و حاکمان و متولیان می کوشیدند وی را در اذهان مردم خراب کنند و مخالف اسلام و حکومت معرفی کنند.

مطابق با این تحلیل و استفاده ای که از آن آیه قرآن کردم، می توان بعد فراکلامی قیام حسین بن علی(ع) را فهمید. لازم نیست کسی شیعه باشد تا چنین تلقی و قضاوتی از این واقعه داشته باشد. حتی لازم نیست کسی لزوما مسلمان باشد تا پاکبازی و سبکباری و سبکبالی امام حسین(ع) و یارانش در واقعه عاشورا را ببیند. به همین سبب است که عارف سنی مذهبی چون مولانا جلال الدین وقتی که چندین قرن پس از قیام عاشورا درمی رسد و با این پدیده تاریخی مواجه می شود، غزلی را خطاب به امام حسین(ع) و یارانش می سراید. مولانا به لحاظ کلامی هم مذهب امام حسین نبود، اما مفتون پاکبازی و عمق حرکت اخلاقی حسین و یارانش شده بود و بدون ذره ای تکلف آنان را مدح می گفت.

غزل " کجایید ای شهیدان خدایی" از غزلیات دل انگیز دیوان شمس است و متضمن نکات نغزی است. مولانا در این غزل خطاب به شهدای کربلا از منظر اخلاقی و عرفانی ( نه کلامی) نظر می کند و داوری خویش را پیش چشم دیگران قرار می دهد. اولین وصفی که او خطاب به شهدای کربلا بر زبان می آورد، "سبک روحان عاشق" است:
کجایید ای سبک روحان عاشق / پرنده تر ز مرغان هوایی

مطابق با آموزه های دینی، ما غیر از جسم، واجد روح هستیم. سبکباری و سبکبالی وقتی درمی رسد که شخص اصناف کژی ها و پلشتی ها و قید و بندهایی که به دست و پای او بسته شده را رها کند. مرغان هوایی یک وصف رشک برانگیز دارند، اینکه راحت پر می گشایند؛ گویی تعلق خاطری به جهان پیرامون ندارند و بی مهابا به هر سو به پرواز در می آیند. در زبان فارسی، ما برای کلمه airport معادل «فرودگاه» را گذاشته ایم اما عرب ها معادل زیباتری را برگزیده اند و آن «مطار» به معنای محل طیران و پرواز است. پرواز همیشه برای انسان دل انگیز است و البته که این پروازها اعم از پروازهای جسمانی و روحانی است. آدمیان به خاطر محدودیت های فیزیولوژیک قادر به پرواز کردن نیستند؛ اما کسی که از اصناف تعلقات خویش می گذرد و ایثار پیشه می کند، به تعبیر مولانا پرنده تر ز مرغان هوایی است؛ چرا که چیزی او را تخته بند زمین نکرده است.

در نظام عرفانی ما یکی از توصیه هایی که معمولا مرشد و پیر به فردی که تحت تعلیم اوست، می کند، گذشتن از تعلقات است؛ این کار البته سخت و ثقیل می نماید. مولانا هنگامی که به سرگذشت شهدای کربلا نگاه می کند، گویی به یاد قصه خود و شمس تبریزی می افتد. از توصیه های شمس به مولانا هم این بود که برای کسب هاضمه فراخ روحی و سبکبار و سبکبال شدن و پای نهادن در وادی بیکران باید از تعلقات خویش بگذرد. شمس بر این باور بود که یکی از تعلقات مولانا، کسوت شیخی و مرادی اوست که شمس آنرا عقبه راه حق می دانست و به مولانا قویا توصیه می کرد که بر آن فائق بیاید و از آن درگذرد. غزلی که ناظر به گفتگوی نمادین شمس و مولانا در «دیوان شمس» است، بر ترک تعلقات انگشت تأکید نهاده است.

مرده بدم زنده شدم، گریه بدم خنده شدم / دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
گفت که تو شمع شدی، قبله این جمع شدی / شمع نیم، جمع نیم، دود پراکنده شدم
گفت که با بال و پری، من پر و بالت ندهم / در طلب بال و پرش، بی پر و سر کنده شدم

اگر به بال پرندگان هم وزنه هایی چند آویزان شود، نمی توانند بلند شوند و به پرواز در آیند و زمین گیر خواهند شد. در متابع تاریخی آمده است که چند صد طلبه به کلاس مولانا می آمدند و او هم تا سی و هشت سالگی و قبل از مواجهه با شمس، مفتی و مدرس بود. البته طریق سلوک را تحت نظر برهان محقق الدین ترمذی طی کرده بود، اما در کسوت معلم و مدرس، تدریس هم می کرد. یکی از توصیه های شمس به مولانا این بود که دیوان متنبی، شاعر عرب که مورد علاقه مولانا بود را هم نخواند و از آن درگذرد:

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من / کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

باید خلاف آمد عادت عمل کرد؛ در مرتبه بالاتر، سالک باید ملامت دیگران را هم به جان بخرید؛ چرا که به جان خریدن ملامت دیگران از بین برنده حب نفس است. این سخن در نظام عرفانی ما قائلان زیادی داشته؛ چرا که ام الرذائل را حب نفس و خودشیفتگی می دانستند. تشخیص ایشان این بود که برای شکستن خود، باید ملامت دیگران را هم به جان خرید. به نظر می رسد سر شیفتگی مولانا به قیام امام حسین همین قصه ترک تعلقات بود که در قیام و سلوک آن بزرگوار به عیان می دید:

کجایید ای ز جان و جا رهیده / کسی مر عقل را گوید کجایی
کجایید ای در زندان شکسته / بداده وامداران را رهایی

دنیا را زندان انگاشتن و تجربه کردن و در پی رهایی از آن بر آمدن، از مؤلفه های نظام عرفانی مولانا است و البته متناسب و متلائم با سلوک حسین بن علی(ع). در روایات دینی داریم که : «الدنیا سجن المومن»: دنیا زندان مومن است.

این جهان زندان و ما زندانیان / حفره کن زندان و خود را وارهان

کسی که دنیا را زندان می بیند، آن را جدی نمی گیرد و فریفته آن نخواهد شد. در روایت دیگری آمده که دنیا دارالغرور است. امروزه لغت غرور در زبان فارسی به معنای selfishness و خودشیفتگی است. اما معنای تحت اللفظی آن عبارت است از فریب دادن. در داستان «پادشاه و کنیزک » در دفتر اول «مثنوی»، هم مولانا، واژه غرور را در معنای فریب بکار می برد و توضیح می دهد که پادشاه، زرگر سمرقندی را غرور داد؛ یعنی فریب داد. دنیا آنچه را که زوال پذیر است، زوال ناپذیر و آنچه را که زوال ناپذیر می باشد، زوال پذیر جلوه می دهد.کسی که نگاه عارفانه به هستی دارد، مفتون و فریفته این ظواهر نمی شود و در زوال این عالم به دیده عنایت می نگرد. مولانا هم از این منظر در حادثه عاشورا نظر می کند:

کجایید ای در زندان شکسته / بداده وامداران را رهایی

پدیده رهایی وقتی رخ می دهد که شخص از آنچه نامطلوب می انگارد، کنده شود و به سمت امر مطلوب گام بردارد.اگر کسی دنیا را زندان فرض نکند، خارج شدن از آن برایش مطلوب و متضمن رها شدن نیست. مولانا جایی دیگر در «دیوان شمس» می گوید :

یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان / چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

این تصویر از دنیا نزد عرفای ما قائلان بسیاری داشته است. البته در عرفان مسیحیت هم به این مقوله اشاره شده و هنگام سخن گفتن از دنیا، عرفای مسیحی در مقام تخفیف آن بر آمده اند. برای جلوگیری از سوء فهم سخنانم باید عرض کنم در سنت عرفان اسلامی، در مقام تخفیف دنیا برآمدن و زندان انگاشتن آن بدین معنا نیست که شخص به هیچ وجه زندگی این جهانی را جدی نگیرد و سهم آن و حق بدن را نپردازد؛ بلکه باید سهم بدن را به اندازه پرداخت و نیازهای اولیه را پرآورده کرد تا شخص برای پرواز در فضاهای بیکران آماده شود:

نازنینی تو ولی در حد خویش الله الله پا منه زاندازه بیش

مولانا و غزالی هر دو عالم بودند و علم هم در عداد متاع های این دنیایی است؛ ایشان این میزان دنیا را جدی می گرفتند. این نکته از این نظر مهم می نماید، زیرا در عرفان مسیحیت در برخی از موارد به قدری افراط روی می داد که حتی توصیه به رها کردن تن می کردند و حتی ماه ها به حمام نمی رفتند. ویل دورانت نوشته که برخی از مریدان هنگامی که به زیارت بزرگان تصوف مسیحی می رفتند، به خاطر بوی تعفن نمی توانستند جلو بروند و دور می ایستادندو ابراز ارادت می کردند. این عرفا بر این باور بودند که «الامر اسهل من ذلک»: دنیا را نباید جدی گرفت و بدان زیاد پرداخت، که البته مواجهه ای افراطی است.
کجایید ای در مخزن گشاده / کجایید ای نوای بی نوایی

در آن بحرید کین عالم کف اوست / زمانی بیش دارید آشنایی
کف دریاست صورت های عالم / ز کف بگذر اگر اهل صفایی

کثیری از انسانها مفتون کف دریا می شوند؛ اما آنچه ماندگار و زوال ناپذیر است، خود آب است. این صور پر زرق و برق در دنیا بسان کف دریا هستند؛ مهم این است که شخص کف را کنار بزندو فریفته آن نشود و بتواند در آب نگاه کند؛ مهم این است که فرد بتواند در حین اینکه مناسبات و روابط روزمره خود را تنظیم می کند، کف صفت بودن حوادثی را که با آنها دست به گریبان است به رای العین ببیند و متوجه زوال و عدم مانایی خود در این عالم باشد که البته کاری است به غایت سخت. سر دلباختگی مولانا به قیام امام حسین هم از اینجا نشأت می گرفت که امام و یارانش زوال عالم را به عیان دیده بودند و پاکبازی پیشه کرده بودند.
این سخن حافظ که «جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است»، قصه همیشه تاریخ بوده است. اما انسان های بزرگ با گذشت های عظیمی که کرده اند، جاودانگی و مانایی و نام نیک را برای خویش به ارمغان برده اند؛ در حالیکه عموم آدمیان تخته بندِ زمان و مکانند و درگیر کف های دریا. بعد فرافقهی و فراکلامی قیام امام حسین(ع) عبارتست از پاکبازی و عبور کردن و همنورد افقهای دور شدن و ترک تعلقات و سبکباری:

« عبور باید کرد/ و هم نورد افقهای دور باید شد/ و گاه در رگ یک حرف خیمه باید زد/ ...صدای باد می آید، عبور باید کرد. و من مسافرم، ای بادهای همواره!/ مرا به وسعت تشکیل برگها ببرید»

علاوه بر درس پاکبازی و پاکباختگی، می توان درس دیگری نیز از قیام امام حسین گرفت. در یک جامعه دینی تصویری که عموم آدمیان از رابطه میان دین و اخلاق دارند، چنین است که اخلاق قویا به دین تکیه زده است. مثلا، اگر به عهد عتیق و عهد جدید نگاه کنید، متضمن دستورهای اخلاقی متعددی است؛ ده فرمان و خطبه عیسی(ع) که بر فراز کوه ایراد شده، متضمن نکات اخلاقی بلندی است. در آیین اسلام و کتاب قرآن نیز آموزه های اخلاقی مهم و بصیرت آموزی ذکر شده است. ترجمه غلطی هم که از آن سخن امام حسین نقل شده، ناظر به چنین تصویری است که کثیری از رابطه میان دین و اخلاق دارند: «اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید»؛ گویی آزادگی مرتبه ای پایین تر و مادون از دیانت است. اما، قصه این گونه نیست؛ چرا که انسان های متخلق به فضائل اخلاقی را می توان بیرون از دایره دیانت نیز سراغ گرفت. روشن است که انسان های متدین و متخلق عدیده ای داریم. اگر اخلاق مستظهر به پشتیبانی دین است و اگر تصویر عموم متدینان از انسان اخلاقی، فرد متدین است؛ ممکن است برخی گمان برند هر کس دیندار است، حتما انسان اخلاقی ای هم خواهد بود؛ در صورتیکه لزوما اینچنین نیست. چرا که انسانهایی یافت می شوند که خود را دیندار بحساب می آورند، اما در عمل مناسبات اخلاقی را پاس نمی دارند. در عین حال، کسانی را می توان سراغ گرفت که هم دیندارند و هم اخلاقی زندگی می کنند.

در این میان، نکته ای که در یک جامعه دینی باید مد نظر مؤمنان و متدینان باشد، این است که وارستگی و زیستن اخلاقی در میان غیردینداران هم دیده می شود.این سخن امام حسین (ع) که اگر دین ندارید و از آخرت نمی ترسید، آزاده باشید، متضمن همین معناست. با مد نظر قرار داشتن چنین تصویری از رابطه میان اخلاق و دیانت، قدر و منزلت اخلاق را بهتر می توان دریافت. آنگاه فهم این موضوع که فردی می تواند دیندار باشد،اما اخلاقی زندگی نکند، آسانتر می نماید. از سوی دیگر نیز می توان این امر را که بیرون از دایره دیانت افرادی یافت می شوند که زیست اخلاقی پیشه کرده اند، تصدیق کرد و پذیرفت. متدینان باید دایره اخلاقی زیستن را فراخ بگیرند تا دریابند که علاوه بر دینداران، انسان های غیردینداری هم یافت می شوند که اخلاقی زندگی می کنند. نکته دیگر آنکه متدینان باید به مناسبات اخلاقی حساس باشند و بدانند و در نظر داشته باشند که می توان و « باید» رفتار دینداران را در ترازوی اخلاق، توزین و نقد و ارزیابی کرد. انسان دیندار نباید تصور کند که به صرف اجرای اعمال و مناسک دینی، وظیفه اش تمام شده است. نام هگل، فیلسوف آلمانیِ نیمه دوم قرن هجدهم و نیمه اول قرن نوزدهم را شنیده اید. او آیین یهودیت را نقد اخلاقی می کرد و معتقد بود تصویری که از خداوند در آیین یهودیت به دست داده شده، تصویر خدایی عبوس است و انسانی که این آیین را پرستش می کند، زیر قوانین خشک و عبوس این دیانت، له می شود و کرامت انسانی خود را از دست خواهد داد. اکنون در مقام داوری درباره سخن هگل نیستم، بلکه سخن بر سر استقلال اخلاق و توزین معتقدات و رفتار انسانها در ترازوی اخلاق است. کسی که اخلاق را جدی می گیرد و بر صدر می نشاند، حساسیت های اخلاقی در او زنده می شود و می کوشد در باب خود و دیگران این گونه قضاوت کند که به صرف محقق شدنِ برخی مناسک دینی کار را تمام شده فرض نکند. باید این توان را کسب کرد که آموزه های اعتقادی خویش را هم در ترازوی اخلاق توزین کرد. البته این سخن جای بسط و بحثی بیش از این دارد و می توان صورت بندی های فلسفی تری هم از آن به دست داد که مجال دیگری می طلبد.
از این جهت بدین امر اشاره کردم که مسلمانان عزیزی که در این مجلس حضور دارند، بدانند که آزادگی به همان میزان مهم است که دیانت. دیندارانی که با خوارداشت آموزه های اخلاقی در نهایت از خود بیگانه می شوند، به بیراهه می روند؛ حال آنکه تصور می کنند با انجام مناسک دینی وظیفه خود را انجام داده اند؛ در حالیکه شریعتِ بریده از اخلاق راه به جایی نمی برد:

خواجه پندارد که طاعت می کند/ بی خبر از معصیت جان می کند

معنای عمیق این سخن پیامبر گرامی اسلام که « انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق»، همین است؛ لب و گوهر دینداری عبارتست از زیستن اخلاقی و پاسداشتِ اصول اخلاقی. دینداری بی عنایت به اخلاق؛ پوسته ای است خالی از مغز که نه شوقی در دلی می افکند و نه نتایج نیکوی معنوی به بار می آورد.

 نظرات وارده دریادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.

جـــرس: یک هفته بعد از مرگ دومین دانش آموزِ سانحه دیده در جریان آتش سوزی مدرسه شین آیاد، نماینده این شهر گفته است که وضعیت سه تن دیگر از دانش آموزان آسیب دیده در حادثه آتش سوزی مدرسه شین آباد حاد است.

به گزارش فارس، رسول خضری، نماینده پیرانشهر با اشاره به آخرین وضعیت دانش‌آموزان حادثه دیده مدرسه روستای شین‌آباد گفت: سه نفر از حادثه‌دیدگان در تبریز هستند و سه نفر از مصدومان این حادثه برای ادامه درمان به مشهد و شش نفر به اصفهان منتقل شدند.

وی افزود: مصدومانی که در بیمارستان امام خمینی ارومیه بستری بودند مرحله اول درمان خود را پشت سر گذاشتند و موقتا از بیمارستان مرخص شدند.

نماینده سردشت و پیرانشهر در مجلس افزود: وضعیت سه نفر از دانش‌آموزان حاد است که یک نفر آنان در مشهد و دو نفر دیگر در اصفهان بستری هستند.

خضری افزود: دانش‌آموزان دچار مصدومیت هایی تا چهل درصد هستند و درمان آنها بخشی به کادر درمان و بخشی دیگر به توان جسمی آنان برای انجام درمان بستگی دارد که از آنجایی که این حادثه‌دیدگان کودک هستند توان جسمی لازم را برای درمان ندارند.

به گزارش جرس، در این بیانیه که به امضای حدود سیصد تن از فعالان رسیده، با اشاره به وضعیت نامناسب جسمانی و بیماری خطرناک آقای تاج زاده آمده است: بر اساس مقررات و رویه های موجود داخلی و بین المللی، مسؤولیت سلامتی و درمان زندانیان به عهده نظام قضایی و مدیریت زندان هاست و قصور یا تقصیر در این مورد، علاوه بر اینکه از منظر حقوق انسانی ، قانونی و آموزه های اسلامی پذیرفتنی نیست، در پیشگاه قضاوت افکارعمومی مردم ایران نیز غیر قابل توجیه و اغماض خواهد بود.

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
مطلع شدیم برادر عزیزمان سید مصطفی تاج زاده که همواره مصدر خدمات شایسته ای برای انقلاب اسلامی و گفتمان آن، چه در دوران مسؤولیت دولتی و چه در خارج از دولت بوده و متأسفانه طی حوادث پس از انتخابات پیشین ریاست جمهوری روانه زندان شد، از بیماری و عارضه های مختلف قلبی و کلیوی رنج می برد که در هفته های اخیر عوارض ناشی از آن تشدید شده است.

هشدار پزشکان متخصص و برجسته کشور مبنی بر خطرناک بودن وضعیت جسمی ایشان به دلیل نوسان پردامنه فشار خون و نیز نشانه های جدی نارسایی کلیه، متأسفانه تاکنون مورد توجه مسؤولان زندان، نیروهای امنیتی و مقامات قضایی قرار نگرفته است.

سید مصطفی تاج زاده بیش از دو سال است که برای اعتراض به ادامه غیر قانونی حبس انفرادی ، روزه دار است که احتمالا این روزه داری نیز در تشدید مشکلات جسمی وی مؤثر بوده است.

ما به عنوان بخشی از فعالان اجتماعی و سیاسی کشور و نیز دوستداران و همراهان مصطفی تاجزاده، از مسؤولان محترم قوه قضائیه و نیروهای نظامی و امنیتی مسؤول در پرونده ایشان مصرانه تقاضا داریم برای پیشگیری از بروز و تکرار وقایع اسف بار و ناگوار، هر چه سریع تر نسبت به رسیدگی عاجل و مؤثر پزشکی و درمانی در مورد ایشان، اقدامات لازم انجام گیرد و شرایط انتقال ایشان به بند عمومی زندانیان سیاسی در زندان اوین، فراهم شود.

بدیهی است بر اساس مقررات و رویه های موجود داخلی و بین المللی، مسؤولیت سلامتی و درمان زندانیان به عهده نظام قضایی و مدیریت زندان هاست و قصور یا تقصیر در این مورد، علاوه بر اینکه از منظر حقوق انسانی ، قانونی و آموزه های اسلامی پذیرفتنی نیست ، در پیشگاه قضاوت افکارعمومی مردم ایران نیز غیر قابل توجیه و اغماض خواهد بود.

آبتین غفاری
ابراهيم خانيكي
ابوذر معتمدی
ابولفضل رحیمی شاد
احسان مازندراني
احسان مجتهدی
احسان مهرابی
احمد شیرزاد
آذر منصوری
آرتا فرهودي
اردوان اصحابی
آرش غفوری
آرش ميلاني
آرمین خامه
اروجعلی محمدی
آزاده اسدی
آزرم نوروزی
اسدالله اميني
اسماعيل ميرزايي
اسماعيل صحابه تبريزي
اسماعیل میرزایی
آسیه ابولپور
اشکان مجللی
افشين كريمي
اكبر ابراهيمي
اكبر افتخاري
امید ایران‌مهر
امید پورمحمدعلی
امير آريازند
امیرحسین سراجی
امیرحسین کاظمی
امیروارسته حیدری
امیلی امرایی
امین احمدیان
امين شيرزاد
آيدين پيرزه
بابک قناد
بشری خادملو
بهرام ابوالفتحی
بهرام سليماني
بهرام سميع
بهروز ذاکرى
بهروز شاهرخ نیا
بهروز صحابه‌تبريزي
بهروز کاظمی
بهروز محمدي
پرستو سرمدی
پروانه رضا
پروین امامی
پریا احمدی
پژمان مظفري
پوریا صالحی
پویا عماد
پویا قربتنی
پیام اثنی عشری
پیمان احمدی
جعفر قدیم خانی
جلال جلالی زاده
جلال خرم بیز
جلال محمد لو
جليل سازگارنژاد
چ . ارامش
حامد سیاسی راد
حبيب‌الله مشيري
حبيبه گلرخ
حجت اله شریفی
حجت فلاح
حسن رادنيا
حسن یونسی
حسين نصيري
حسین رزاقی
حسين رفعتي
حسين كاشفي
حسين مظفري
حسین نصیری
حسین نقاشی
حسین نورانی نژاد
حسین واحد
حسين واله
حمزه غالبی
حميد ‌اسماعيلي
حمید ندایی
حمیدرضا جلایی پور
حمیدرضا سهل آبادی
حنیف مزروعی
حورا لواسانی
حيدر زنديه
زهرا بلوري
داوود باقري
داوود روشني
داوود سلیمانی
داوود كريمي
داوود محمدي
رادین صالحی
رجبعلي مزروعي
رضا خانکی
رضا شجاعیان
رضا نيك‌نداف
روح الله شهسوار
ریحانه طباطبایی
زهرا شجاعی
زهرا گلشن
زهرا مبلغ
زهرا مجردی
زهرا موسوی
زهره آقاجری
زویا حسنی
سارا خرمن بیز
ساسان آقایی
سام محمودی سرابی
سامان زمان زاده
سپهر جلوداری
سعید پورحیدر
سعيد پورعزيزي
سعيد شيركوند
سعيد نادري
سعيد نورمحمدي
سعیده اسلامیه
سعیده کردی نژاد
سلطانعلي رفيعي
سمانه ابولپور
سميه توحيدلو
سمیه عالمی پسند
سوده سلیمانی
سولماز ایکدر
سیامک مسیح پور
سیاوش بسطامی
سيد افشين اميرشاهي
سید حسین پایدار اردکانی
سید سعید صفوی
سید عارف صفوی
سید محمد علی شاپوریان
سیدباقر نبوی
سيدپوريا موسوي‌
سيدحسن موسوي‌نژاد
سيدحسين موسوي
سیدشمس الدین وهابی
سيدشمس‌الدين سياسي‌راد
سیدشهاب الدین طباطبایی
سیدصفدر حسینی
سیدمحمدرضا خاتمی
سيدمحمود حسيني
سيف‌الله حقاني
شاهین نوربخش
شهاب عموپور
صابر عباسیان
صادق نوروزي
صادق وثوقی
صبا آذرپیک
صدرا سمنانی رهبر
عباس يزدان‌فر
عرفان شریفی
عسگري‌فقيه
عطا طهرانچی
علی ارشدی
علی آزادان
علی اصغر خدایاری
علی بهزادیان نژاد
علي تاجرنيا
علی جمالی
علی حسین قاضی زاده
علي حسين محمدي
علي حكمت
علي سميعي‌زاده
علی شکوری راد
علی صادقپور
علی طباطبایی
علی عابدینی
علي غلامي
علی یزدانی
علي‌اصغر شاپوريان
علیرضا رستمی
علیرضا رئیسی
عليرضا ساكي
علیرضا فلاحتی
غلامحسين تكفلي
غلامرضا حيدري
فاطمه ميريونسي
فاطمه پهلوانی
فاطمه راکعی
فاطمه عباسقلي‌زاده
فاطمه عرب‌سرخي
فاطمه غفاري
فخر‌الدين دانش
فرزاد فلاحتی
فرشاد توماج
فرشته حقی
فرشید فاریابی
فرهاد درویشی
فریبا خاکباز
فريبا غيور
فرید اسماعیل پور
فريدون عموزاده‌ خليلي
فریدون نقیبی
قاسم مرادي
كريم عابدي
کاران صدر
کامران رحیمی
کامیار بهرنگ
کتی پزشکی
کوکب موسوی
لاله رودى
لیلا پاپلی یزدی
لیلی رشیدی
مازیار شکوری گیل چالان
مانا رضاييان
مجتبي اژه‌ئيان
مجتبي بديعي
مجید تمجیدی
مجید سلیمی
مجيد فراهاني
مجید کلثومی
محسن آرمين
محسن باقري
محسن بیگلربیگی
محسن تركاشوند
محسن کدیور
محسن مهیمنی
محمد کیانوش راد
محمد اولیایی فرد
محمد باقر صمیمی
محمد پورحسن
محمد پورملايري
محمد جواد مظفری
محمد حسین خوربک
محمد حسین کاظم زاده
محمد رضا سرداری
محمد رضا کلانی
محمد شفيعي
محمد عبایی
محمد على عابدى
محمد فاضلي‌كيا
محمد کیانوش راد
محمد لکی
محمد ميردامادي
محمد نعیمی پور
محمدجواد روح
محمدجواد كرخي
محمدجواد کرخی
محمدحسين پيروزي
محمدحسين خوشنويس
محمدحسین شریف زادگان
محمدحسین قدیانی
محمدرضا آقاابراهیمی
محمدرضا رزاقي
محمدرضا شمس‌آبادي
محمدرضا ظفرقندي
محمود حجتی
محمودرضا فخریان
مرتضی مبلغ
مرتضی میری
مرتضی ناعمه
مرضیه آذرافزا
مرضیه امیری
مرضیه جدا
مريم ثروتي
مریم راد
مریم سادات یحیوی
مریم سلطانی راد
مريم شربت‌دارقدس
مریم شفیعی مقدم
مريم غفاري
مریم قربانی فر
مریم نوربخش
مسعود ذهبيون
مسعود سیادتی
مسعود قریشی
مسعود مظفري
مصطفی درایتی
مصطفی رسته مقدم
مصطفی سبطی
ملی آقاجانی
مهدى آقايى
مهدي اقبال
مهدی اصل زعیم
مهدی اکرمی
مهدی حسین زاده
مهدي قاسمي
مهدی قدیمی
مهدی محسنی
مهدي مظفري
مهدی نوذر
مهدی یارمحمدی
مهديه مينوي
مهران فرجی
مهرداد اصلانی
مهرنوش جعفري
میثم شرفی
میثم کاظمی
میثم مشایخ
میثم وره چهر
مینا اصلانی
مینا مزیدی
مینو مومنی
ناصر خالقي
ناصر رحمتی
ناهيد مولوي
نجف‌قلي حبيبي
نرگس مبلغ
نرگس موسوی
نسترن مهرگان
نسرین خاتم
نسیم افشاری
نصیر اسدی
نصیر امامی
نفیسه زارع کهن
نگار شور
نگین بانک
نگین بانک
نوید کامران
هادی باقری
هادی خانیکی
هادي قابل
وفا تابش
الیاس کلاهی
یاسر کریمی
یاسر مروت پور
یاسر نبوی
يسنا رضاييان

جـــرس: فعالان سیاسی مخالف بشار اسد می گویند که بر اثر حمله هوایی به یک پمپ بنزین در حومه دمشق، پایتخت سوریه، چندین نفر کشته شده‌اند.

به گزارش بی بی سی، شاهدان عینی می گویند که در اثر انفجار در پمپ بنزینی در منطقه ملیحه، چندین نفر کشته و زخمی شده اند. برخی گروه ها از مرگ ۷۰ نفر خبر داده اند.

خبرگزاری رویترز به نقل از فعالان سوری شمار کشته شدگان را دست کم ۳۰ نفر گزارش داده است.

شاهدان گفته اند که این انفجار همزمان با ورود یک تانکر حامل سوخت به پمپ بنزین صورت صورت گرفته است.

ویدئوهای تایید نشده اجساد و خودروهای متلاشی شده را نشان می دهد.

لینا سنجاب، خبرنگار بی بی سی در دمشق می گوید که بیشتر کشته شدگان زنان و کودکان بوده اند.

گروه های مخالف حکومت سوریه می گویند که از آغاز ناآرامی ها و درگیری های ضددولتی در سوریه در سال ۲۰۱۱، تاکنون ۴۴ هزار نفر کشته شده اند.

این سخنان نسبت داده شده در سایت تسنیم به یکی از روحانیون نزدیک به بیت رهبری در حالی منتشر می شود که موضوع حبس خانگی زهرا رهنورد، میرحسین موسوی و مهدی کروبی که از ابتدا با واکنش های متفاوت و گاه متضاد هواداران نظام مستقر در ایران همراه بوده است، در روزهای گذشته و با گذشت دو سال از این حصر، وارد مرحله جدیدی شده است.

میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو کاندیدای معترض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 به همراه همسرانشان زهرا رهنورد و فاطمه کروبی در سال 1389 در خانه های خود حبس شدند. حبسی که همواره با اعتراض مردم معترض به نتیجه انتخابات همراه بوده است. چرا که مردم معترض پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری در سال 1388 از آقایان موسوی و کروبی به عنوان دو رهبر جنبش اعتراضی خود که به "جنبش سبز" مشهور شده بود، یاد می کردند؛ نامی که حکومت و طرفداران آن را خوش نمی آمد. بنابراین طرفدارن رهبر جمهوری اسلامی از واژه فتنه برای جنبش سبز و از واژه سران فتنه برای رهبران جنبش اعتراضی مردم ایران استفاده کردند.

اما در روزهای گذشته و در آستانه آغاز سومین سال حصر خانگی خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی مواضع مختلفی از سوی فعالان سیاسی وابسته به جناح حاکم بر ایران، شنیده می شود. مواضعی که حکایت از نبود وحدت نظر در میان جریان مسلط بر حکومت ایران دارد. اگر چه طیف رادیکال و تندروی درون حاکمیت که از آن در محافل سیاسی ایران به عنوان طیف "نظامی- امنیتی" یاد می شود، همچنان تنها راه حل را در حذف فیزیکی حصرشدگان عنوان می کند. حصرشدگانی که به گفته فرمانده نیروی انتظامی که توسط رهبر جمهوری اسلامی منصوب می شود، تصمیم در خصوص چگونگی برخورد با آنان توسط رهبری اتخاذ شده است.

سخنان فرمانده نیروی انتظامی در حالی بیان شد که قبل از او دو چهره شاخص وابسته به جریان حاکم بر ایران در سخنانی گفته بودند که با طرد موسوی و کروبی مخالف هستند یا آنان فتنه گر نیستند. پس از انتشار این مواضع، برخی سایت ها و رسانه هایی که در انتشار اخبار امنیتی و قضایی در مورد منتقدان نظام ایران، پیشتاز هستند با انتقاد از این سخنان بر حجم حملات خود به حصرشدگان و حامیان آنان افزودند. حملاتی که با ادبیات خشونت آمیز نیز همراه شد. برای مثال محمدرضا نقدی٬ فرمانده سازمان بسیج گفت: «کسانی که هفت ماه مردم را ترساندند، اقتصاد را متزلزل کردند و آبروی نظام را بردند٬ باعث سقط مادران باردار و کشته شدن تعدادی زیادی از زنان و مردان شدند٬ حکمشان اعدام است.»

به این ترتیب پس از اتخاذ مواضع فوق از سوی افراد نظامی- امنیتی و رسانه های ذکر شده، برخی از افرادی که در سخنانشان کمی نرمش در خصوص آقایان موسوی و کروبی مشاهده می شد، سخنان قبلی خود را تعدیل کردند.
از همین رو خبرگزاری فارس که همواره مهم ترین منبع انتشار اخبار نهادهای امنیتی و قضایی بوده است، صدا و سیمای جمهوری اسلامی و به خصوص شبکه خبرنگاران وابسته به آن سازمان و همچنین سایت هایی مانند رجاء نیوز در روزهای گذشته با بهانه های مختلف و به شکل های گوناگون به سخنان افراد میانه رو در درون جریان حاکم بر حکومت ایران و افرادی که در مواضعشان تعدیلی در این خصوص صورت گرفته بود، واکنش نشان دادند.

برای مثال خبرگزاری فارس در گزارشی با عنوان "سناریو ضدملی برای تشدید فشارها در پوشش پروژه تبلیغاتی رفع حصر فتنه‌گران" نوشت: "امروز دیگر بر هیچ شهروند ایرانی پوشیده و مسطور نیست که تقلاهای سیاسی از قبیل رفع حصر سران فتنه صرفاً برای افزایش فشارها بر جمهوری اسلامی بوده است وگرنه موسوی و کروبی برای جریانات برانداز هیچ ارزشی ندارند."

خبرگزاری فارس در بخش دیگری از گزارش خود با زیر سؤال بردن چهره های حامی میرحسین موسوی و مهدی کروبی و وابسته خواندن آنان، نوشت: "جریان نفاق و شورای هماهنگی راه سبز امید (بخشی از ضدانقلاب خارج کشور) به محوریت اردشیر امیر ارجمند تلاش دارد با مطرح کردن رفع حصر موسوی و کروبی در 25 بهمن، فشارهای بین‌المللی بر کشورمان را تشدید کنند."

این در حالی است که خبرگزاری فارس پیش از این نیز مطلبی را با عنوان "یک روحانی اصلاح‌طلب افشا کرد؛ برنامه‌ریزی «حلقه خارج‌نشین» برای رفع حصر سران فتنه درآستانه ۲۵بهمن"، بر روی خروجی خود قرار داده بود.

خبرگزاری فارس به نقل از این فرد که او را روحانی اصلاح طلب معرفی کرده بود، نوشت: «از این شخص (پیک مشارکتی‌ها) پرسیدم دوستان خارج شما یعنی چه کسانی؟ یعنی شیرین عبادی و حقیقت‌جو و شوهرش می‌خواهند این همه کار را انجام دهند؟ ‌آن فرد پاسخ داد: نه؛ شیرین عبادی فقط بخش حقوق بشری را دنبال خواهد کرد و مسئولیت کمپین آزادی موسوی و کروبی را به عهده می‌گیرد». «او گفت که اصل طرح توسط اردشیر امیرارجمند و اعضای شورای هماهنگی راه سبز امید طراحی شده و با خانواده‌های آن دو نفر هم هماهنگ شده که اول آنها اعتراضات و نامه‌نگاری‌ها را شروع کنند و بلافاصله شخصیت‌های روحانی و سیاسی اصلاح‌طلب مثل من و خاتمی و هاشمی و موسوی لاری و مجید انصاری و عبدالله نوری و بعضی علمای هماهنگ با اصلاح‌طلبان مثل آقایان صانعی و بیات و بعضی شخصیت‌های بریده از اصولگرایان، همین درخواست را بیان کنند و در مرحله بعدی قرار است گروه‌های اصلاح‌طلب مثل حزب مشارکت، مجاهدین انقلاب، نهضت آزادی و ملی - مذهبی‌ها و روحانیون مبارز و مجمع مدرسین و محققین و ... خواهان رفع حصر موسوی و کروبی شوند».

این در حالی است که در طول دو سال گذشته احزاب و افراد منتقد نسبت به وضع موجود در ایران همواره بر غیر قانونی بودن حصر خانگی دو کاندیدای معترض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری تأکید کرده و خواهان رفع حصر خانگی آنان یا برگزاری دادگاه بی طرف و بصورت علنی شده اند. اما آنچه در روزهای اخیر قابل تأمل است، موضع گیری های طیف میانه جریان حاکم بر ایران در خصوص حصر خانگی خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی است. امری که با واکنش تند برخی چهره های نظامی و امنیتی مشغول در سپاه پاسداران یا دیگر مراکز امنیتی و قضایی، همراه شده است.

این در حالی است که به گزارش ایسنا، حبیب الله عسگراولادی، عضو حزب مؤتلفه در شفاف سازی مواضع خود در خصوص آقایان کروبی و موسوی گفت: "اینکه چندی پیش گفتم نامزدهای سال 88 را اهل فتنه نمی‌دانم بلکه معتقدم اهل فتنه آنها را محاصره کرده‌اند، برای این بود که آنها به خود بیایند و بپذیرند شیاطین بین ما و آنها فاصله انداخته‌اند. آنها مانند برادران حضرت یوسف(ع) هر وقت برگردند با آغوش باز جمهوری اسلامی و نظام روبرو خواهند شد، به شرطی که فعل شیطانی تفرقه بین ملت را تخطئه کنند و از شیاطین و در راس آن آمریکا فاصله بگیرند."

سخنانی که با اظهار نظر روحانی وابسته به جریان اصولگرا که در سال های گذشته تندترین مواضع را در برابر منتقدان وضع موجود داشته است، همراه شد. آقای علم الهدی، امام جمعه مشهد در گفت و گو با خبرگزاری فارس گفت که کروبی و موسوی را فتنه‌گر و فتنه‌انگیز نمی داند. هرچند آقای علم الهدی پس از مدتی از سخنان قبلی خود عقب نشست اما بیان آن سخن و سپس انتشارش در خبرگزاری فارس که در سال های گذشته همواره تندترین اخبار را علیه منتقدان وضع موجود داشته است، نشان از آن دارد که حصر و ادامه آن به یک دغدغه حاکمیتی تبدیل شده است.

همانگونه که واکنش سریع و صریح افراد وابسته به طیف "امنیتی- نظامی" جریان حاکم در خصوص وضعیت کنونی خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی، می تواند نشان دهنده نگرانی آنان از گسترش و تقویت دیدگاه رفع حصر از افراد ذکر شده در میان جریان حاکم باشد.

به اعتقاد برخی از ناظران تحولات سیاسی در ایران، طیف میانه در حاکمیت برای عبور از بحران های موجود، راه را در رفع حصر و آرام کردن فضای سیاسی ایران می داند ولی طیف نظامی- امنیتی برای تثبیت موقعیت خود همچنان بر سیاست حصر رهبران جنبش سبز و فضای بسته سیاسی در ایران تأکید دارد. سیاست هایی که هریک برای اجرایی شدن نیاز به حمایت های رهبری دارد. بنابراین باید برای مشخص شدن گرایش رهبری به هر یک از دو طیف موجود در حاکمیت ایران، به انتظار نشست.

به گزارش کلمه، امضا کنندگان در بخشی از این نامه که نام ۲۴ زندانی سیاسی به همراه مشکلات آنان آمده است، تاکید کرده اند: مشخص کنید این تخلفات که با جان زندانیان ارتباط دارد چرا صورت گرفته و اگر چنین مانع تراشی هایی را خلاف رویه های مرسوم و مقررات موجود می دانید، موانع درمان این بیماران را مرتفع نمایید و اگر افرادی به دلایل سیاسی بنا دارند معالجه زندانیان سیاسی بیمار را با مشکلات عدیده ای مواجه سازند آن را روشن کنید تا مشخص شود مسئولیت ممانعت از درمان برعهده کیست، البته به هر حال مسئولیت قانونی معالجه بیماران این بند با شماست و در صورت هر اتفاقی طبعا باید پاسخگو باشید.

این نامه و لیست بیماران بند ۳۵۰ در حالی منتشر می شود که افراد دیگری نیز در بندهای دیگر زندان اوین، زندان رجایی شهر، اهواز، سمنان، تبریز و … در مقابل ممانعت های مسئولان زندان در شرایط بحرانی جسمی به سر می برند.

متن کامل این نامه که به رییس زندان ارسال شده به شرح زیر است:

جناب آقای رشیدی، ریاست محترم زندان اوین؛
با سلام؛
مدتی است در امور معالجه افراد بیمار بند ۳۵۰ کارشکنی هایی صورت گرفته و می گیرد که منجر به وخامت حال برخی از بیماران این بند و عدم رسیدگی به آن ها شده که می تواند عواقب خطرناکی در پی داشته باشد و پیگیری ها نیز تاکنون نتیجه ای نداشته است.
از جمله این موارد:
۱-آقایان مصطفی دانشجو، رضا انتصاری و حمیدرضا مرادی در بیمارستان میلاد بستری بوده اند و علیرغم تاکید پزشک قانونی و پزشک متخصص معالج مبنی بر ضرورت ادامه بستری بودن و معالجه آن ها و خطیر بودن توقف معالجات، بدون کسب نظر پزشک معالج با اصرار ماموران زندان، آن ها را شبانه از بیمارستان ترخیص کرده و به زندان برگردانده اند.
۲- آقای ابوالفضل قدیانی که از مسن ترین زندانیان سیاسی هستند مبتلا به بیماری مزمن قلبی هستند و چندین عمل قلبی داشته اند که یک مورد از آن ها در دوران زندان بوده است. چندین ماه قبل پزشکی قانونی پس از معاینه ایشان اعلام کرد برای ادامه معالجه باید ۴ ماه مرخصی استعلاجی به ایشان داده شود که از آن ممانعت شده و بیماری ایشان همچنان ادامه دارد.
۳- اخیرا آقای رضا شهابی که از ناراحتی شدید ستون فقرات و گردن رنج می برد، بر اساس نظر پزشک قانونی به بیمارستان امام خمینی اعزام شده و پزشک متخصص دستور بستری شدن فوری ایشان را صادر می کند ولی پاسیار همراه ایشان به نام هادی کردی که وظیفه وی انجام امور حفاظتی است شروع به توهین به وی و سایر زندانیان سیاسی می نماید که این اقدام خودسرانه و خارج از وظایف وی منجر به مشاجره لفظی و عدم بستری شدن بیمار می شود. در گذشته نیز برخی از این موارد در حال تکرار است. اقدام آقای کردی نیز تجاوز از حدود وظایف است که منجر به جلوگیری از معالجه ضروری بیمار شده و باید به خاطر این تخلف مجازات شود.
۴- آقای علیرضا رجایی مبتلا به ناراحتی شدید دندان است و دندانپزشک زندان اعلام کرده امکان معالجه ایشان در زندان نیست و باید برای معالجه به یک مرکز تخصصی دندانپزشکی در بیرون زندان اعزام شود. این ضرورت مورد تایید پزشکی قانونی نیز قرار گرفته ولی مدتی از اعزام ایشان جلوگیری و مشکل دندان ایشان روز به روز شدید تر شده است.
۵- در خصوص آقای عبدالله مومنی، علیرغم صدور مجوز پزشکی قانونی و تاکید بهداری زندان مبنی بر لزوم اعزام ایشان جهت انجام معاینات و مداوا به بیمارستانی خارج از زندان اوین، از این امر جلوگیری به عمل آمده در حالی که وی بر طبق نظریه ی پزشکی قانونی برای انجام معالجات مربوط به ناراحتی های کلیه و مثانه و مجاری ادراری می بایست بر اساس نوبت دهی به بیمارستان مدرس و برای معالجات پوستی به بیمارستان پوست رازی اعزام می شد اما در طی دو هفته گذشته از اعزام ایشان به شکل غیر معمولی ممانعت به عمل آمد.
۶- آقای سیدمحمد سیف زاده که به دلیل مشکلات گوارشی و داخلی برای انجام عمل جراحی به بیمارستان مدرس اعزام شده بود اما به دلیل برخورد بسیار زشت و غیر انسانی مراقبین و دژبان بیمارستان به رغم آنکه برای روز چهارشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۱ نوبت عمل جراحی داشت بی آنکه روند معالجه و درمان و عمل جراحی ایشان صورت گرفته باشد به زندان اوین برگردانده شد.
۷- آقای محسن محققی از چندین ماه قبل دچار ناراحتی جدی گوش میانی هستند و پزشک قانونی پس از معاینه نظر بر ضرورت درمان ایشان در یک مرکز پزشکی تخصصی را داده ولی تاکنون از اعزام ایشان برای معالجه خودداری شده است.
۸- آقای محمدرضا مقیسه از حدود یکسال پیش از ناراحتی کمر و ستون فقرات و همچنین درد ناحیه کتف رنج می برد و علیرغم تشخیص اولیه و نیاز به فیزیوتراپی و مگنت تراپی، از اعزام ایشان به مراکز درمانی جلوگیری می شود و نیز با وجود نیاز به جراحی و درمان لثه و دندان و مراجعه به دندانپزشک از درمان این مورد نیز ممانعت به عمل آمده است. این در حالی است که در اکثر این موارد زندانیان هزینه درمان را نیز شخصا بر عهده گرفته اند.
علاوه بر موارد فوق، تعداد زیادی از زندانیان دیگر بند ۳۵۰ از ناراحتی های جدی رنج می برند که مواردی از آن به طور خلاصه بیان می گردد.

در مورد این افراد نیز اقدام درمانی صورت نگرفته است:
۹- آقای محمد داوری، دچار مشکل حاد دندان و درد مفاصل و کمر و زانو است.
۱۰- آقای یعقوب ملکی، دچار درد شدید مفاصل است.
۱۱- آقای محمود باقری، دچار مشکل دندان و نیازمند جراحی لثه است.
۱۲- آقای جواد طوماری، مشکل جدی دیسک گردن دارد.
۱۳- آقای محمود دولت آبادی، دچار برونشیت مزمن و تورم پروستات و کمر درد است
۱۴- آقای مهدی خدایی، دچار ناراحتی حاد دندان است.
۱۵- آقای علیرضا بهشتی، دچار شکستگی دندان شده اند.
۱۶- آقای منصور نقی پور، مشکل جدی دندان دارند.
۱۷- آقای نادر سامی، دچار بیماری دستگاه گوارش و روده هستند.
۱۸- آقای عبدالرضا قنبری، نیاز به ترمیم شکستگی انگشتان دست دارند.
۱۹- آقای اسدالله اسدی، دچار آرتوروز گردن و زانو و گاستریک خونریزی دهنده معنده و بزرگی پروستات هستند.
۲۰- آقای اصغر محمودیان، دچار ناراحتی گردن و کمر و بزرگی پروستات هستند.
۲۱- آقای محمد صائمی، دچار ناراحتی مهره های گردن، سنگ کلیه، آب مروارید چشم، کاهش شنوایی هستند.
۲۲- آقای عباس نبوی، دچار بیماری دیابت هستند.
۲۳-آقای شمس الدین مهدی زاده، دچار فشار خون بالا، ناراحتی معده، بزرگی پروستات هستند.
۲۴- آقای داوود اسدی، دچار شکستگی لگن شده اند.

با توجه به اینکه همه این افراد دوران محکومیت خود را طی می کنند، مسئولیت مراقبت های درمانی و پزشکی و حفظ سلامتی آنها بر عهده سازمان زندان ها و شخص شما به عنوان رئیس زندان است. لطفا مشخص کنید این تخلفات که با جان زندانیان ارتباط دارد چرا صورت گرفته و اگر چنین مانع تراشی هایی را خلاف رویه های مرسوم و مقررات موجود می دانید، موانع درمان این بیماران را مرتفع نمایید و اگر افرادی به دلایل سیاسی بنا دارند معالجه زندانیان سیاسی بیمار را با مشکلات عدیده ای مواجه سازند آن را روشن کنید تا مشخص شود مسئولیت ممانعت از درمان برعهده کیست، البته به هر حال مسئولیت قانونی معالجه بیماران این بند با شماست و در صورت هر اتفاقی طبعا باید پاسخگو باشید.

اسامی امضا کنندگان:

سیامک قادری
محمدرضا یوسف پورسیفی
امید بهروزی
امیر اسلامی
فرشید یداللهی
محمد داوری
محسن میردامادی
سیدمصطفی بادکوبه ای
افشین کرم پور
سیداحمد هاشمی
محمدامین هادوی
عماد بهاور
جعفر گنجی
علیرضا روشن
محمدفرید طاهری قزوینی
سیاوش حاتم
مسعود صادقی
حسن اسدی زیدآبادی
سیدعلیرضا بهشتی
محمدصادق ربانی

به گزارش «کانون مدافعان حقوق کارگر»، وحید فریدونی، طی گفتگویی با اشاره به دستگیری های اعضا سندیکای شرکت واحد گفت: "سندیکا دیگر یک فرد یا چند نفر نیستند. بلکه خواسته‌های سندیکای واحد در میان رانندگان همگانی شده است و بخش وسیعی از این کارگران با حقوق کارگری و قوانین کار آشنا هستند. چیزی که قبل از ایجاد سندیکا وجود نداشت. در نتیجه دیگر امروز نمی‌توان سندیکا را با دستگیری و یا اخراج چند نفر متوقف کرد.امروزه دیگر نمی‌توان رانندگان واحد را مجبور کرد که به افراد خاصی برای نمایندگی شورا و غیره رای دهند. همهٔ این‌ها کار سندیکا است. امروز سندیکا در شرکت واحد نهادینه شده است."

·         با سلام و تشکر از این که در این مصاحبه شرکت کرده اید. شنیده ایم شما اخیرا اخراج شده اید در صورت امکان علت آن را توضیح دهید؟

من سخنم را با این مساله آغاز می کنم که حق خواهی و حق طلبی متاسفانه در کشور ما بهای سنگینی دارد. فعالان کارگری (که تعدادشان نسبت به کل کارگران زیاد نیست) همواره به خاطر آن که خواهان حق و حقوق کارگران هستند، مورد تهاجم عوامل کارفرمایان قرار می گیرند و حتا به خاطر آن که از حق و حقوق قانونی کارگران دفاع می کنند و همان حقوق مطرح در قانون را می خواهند، باز هم در هر فرصتی مورد حمله و تحت ستم نهادهای وابسته به کارفرمایان قرار می گیرند.

در پرونده سازی برای من، مشکل از آن جا آغاز شد که پیگیر اجرای ماده ۵۲قانون کار شدم . ماده ی ۵۲قانون کار در مورد مزایای شغلی سخت و زیان آور است. این ماده دو تبصره دارد که تبصره ی ۲آن آیین نامه ی ۲۰بندی برای دریافت مزایای سختی و زیان آور شغلی در نظر گرفته که بند ۱۸آن کمیته ای شامل ۱۴نفر است که با حداقل ۷عضو می تواند تشکیل شود. لازم به ذکر است که این کمیته از زمان تصویب قانون کار توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام هنوز اجرایی نشده است. با اداره ی کار و امور اجتماعی استان در این مورد مکاتباتی داشتم که مراحل آخر خود را طی می کند. در طی این پیگیری ها برای اجرای این ماده در شرکت واحد بارها از سوی مدیران تهدید شدم که:” بهای این پیگیری هایت را پرداخت خواهی کرد.”

در ضمن این پیگیری ها بود که پرونده ای برای این جانب درست کردند که به تعمیر موتور یک اتوبوس مربوط می شد. در این پرونده من متهم به اهمال کاری در نگهداری از اتوبوس شدم.

در مورخ ۱۴خرداد ۹۱به دلیل افتادن تمسه پروانه و جوش آوردنِ اتوبوسِ شماره ۳۲۷۸۷با امداد شرکت تماس داشتم. اتوبوس به تعمیرگاه اعزام شد که پس از چند روز اعلام شد موتور آن کاملا گیرپاژ کرده و باید تعمیر اساسی شود. در تاریخ ۶تیر ماه اتوبوس از تعمیرگاه خارج شد. در تاریخ ده تیر همراه با راننده اصلی و چند نفر دیگر از همکاران مشاهده شد که موتور اتوبوس اصلا باز نشده است. چون آثاری از آچار بر روی پیچ ها نبود و گل و لای و جرم روی موتور شسته نشده بود. در تاریخ ۱۱تیر همراه با آقایان صالح آبادی (رییس حراست) نیسانی( مدیر سامانه یک) و مسئول واحد فنی آقای ذوالقدر همگی ناظر به باز نشدن موتور بودند، متنی را که همکاران به عنوان شاهد امضا کرده بودند به مدیریت آقای سنندجی ارائه دادم. لازم به ذکر است که یکی از افراد امضاکننده آقای حسین رحیمی از اعضای اصلی شورا می باشد. چون مجموعه تعمیرگاه و مدیریت زیر سوال رفت متاسفانه علیه این جانب جبهه واحدی تشکیل شد. چنانکه عکسی که در هنگام بازدید افراد ذکر شده از موتور اتوبوس گرفته شده بود، توسط حراست از دوربین پاک شد و هر کدام خلاف واقع حرف زدند. در نتیجه سه بار کمیسیون نتوانست مدرکی دال بر تعمیر اتوبوس ارائه دهد که در آخرین کمیسیون خسارت از مبلغ سه میلیون و چهارصد هزار تومان به ۳۰۰هزار تومان کاهش داده شد که اینجانب قبول نکردم.

·         پرونده ی اخراج شما در چه وضعیتی قرار دارد و برای پیگیری آن تا به حال چه اقداماتی انجام داده اید؟

هیات تشخیص حکم به اخراج داده با توجه به این که نظریه مثبت شورا که طبق ماده ۲۷قانون کار و تبصره ۲باید نظر شورا قبل ازحکم کمیته انضباطی باشد. در صورتی که در پرونده ی من نبوده است و حتا هیات تشخیص گفته است که اگر مدارک لازم را نیاورند حکم به بازگشت به کار می دهند. در حالی که آن ها نتوانستند مدارک لازم را ارائه دهند، اما به نظر می آید که با اعمال نفوذ حکم اخراج را داده اند.

علاوه بر آن در هیات حل اختلاف مدارکی را ارائه دادم که نشان می داد تا افرادی که در ذیل حکم شورا را امضا کرده اند قبل از آن که به عضویت شورا انتخاب شوند این حکم را امضا کرده اند که این یک تخلف محسوب می شودو

مطابق ماده ۲۰آیین نامه انتخابات شوراها، باید نام اعضای شورا در وزارت کار ثبت شده باشد تا شخصیت حقوقی داشته باشند درحالی که چنین امری صورت نگرفته است و افرادی که زیر حکم اینجانب را امضا کرده اند به عنوان عضو شورا دارای شخصیت حقوقی نبوده اند.

·         آیا موارد دیگری هم بوده است که رانندگان شرکت واحد آن را پیگیری کرده باشند و خواهان حقوق خود شوند.

مورد دیگری که ما با مراجعه حضوری نزد مدیریت آن را پیگری کرده ایم، مربوط به کسر ۳درصد حقوق کارکنان به اضافه معادل آن و واریز به صندوق ذخیره شهرداری از تاریخ ۸۷است که متاسفانه فقط ۶ماهه دوم سال ۹۰واریز شده است که صندوق بابت واریز مبلغ یاد شده سود روز شمار پرداخت می کند. پیگیری ما آن بود که این مبلغ هنگفت در چه حسابی بوده و سود آن چه شده است؟

·         اگر ممکن است در مورد خواسته های دیگر رانندگان که منجر به تجمع ۲۰۰نفره آنان جلوی شورای شهر شده هم توضیحی بدهید؟

اعضای فعال سندیکا به همراه عده ای از نمایندگان در یک سال اخیر پیگری رفع تبعیض در مورد پرداخت حقوق به کارکنان شهرداری بودیم که از آن جمله شهرداری و مسئولان آن، بارها اعلام کرده اند که شرکت واحد زیر مجموعه آن است. در نتیجه باید از امکانات و مزایای شهرداری بهره مند شوند. درهمین رابطه فعالان کارگری در شرکت واحد طوماری را امضا کردند که با امضای چند هزار نفر از کارکنان این شرکت تسلیم مقامات شهرداری شد و در آن خواستار یکسان شدن حقوق و مزایای کارکنان شرکت واحد با سایر پرسنل شهرداری شدند. از جمله ده درصد افزایش دستمزد که بیش از سه سال است که کارکنان شهرداری از آن برخوردار شده اند. و حق مسکن چند صد هزار تومانی و پاداش آخر هر شش ماه می باشد. بارها با مسئولان شهرداری نامه نگاری شده است در حدود ده ماه پیگیری مستمر اعضای فعال سندیکا باعث شد شهرداری از اصول غیر قانونی خود عقب نشینی کند.

·         آیا تجمع ۲۰۰نفره هم در این رابطه بود؟

این تجمع مربوط به کل خواسته های کارگران شرکت واحد می شد.در تاریخ ۱۲تیر ماه عده ای از رانندگان با تجمع در ساختمان ۱۸۸۸خواهان پاسخ گویی مسئولان شرکت واحد به خواسته های خودشان بودند.

·         آینده سندیکای شرکت واحد را چگونه ارزیابی می کنید؟

سندیکا دیگر یک فرد یا چند نفر نیستند. بلکه خواسته های سندیکای واحد در میان رانندگان همگانی شده است و بخش وسیعی از این کارگران با حقوق کارگری و قوانین کار آشنا هستند. چیزی که قبل از ایجاد سندیکا وجود نداشت. در نتیجه دیگر امروز نمی توان سندیکا را با دستگیری و یا اخراج چند نفر متوقف کرد.

امروزه دیگر نمی توان رانندگان واحد را مجبور کرد که به افراد خاصی برای نمایندگی شورا و غیره رای دهند. همه ی این ها کار سندیکا است. امروز سندیکا در شرکت واحد نهادینه شده است.

·         به طور کلی چشم انداز زندگی کارگران و مطالبات آنان را چگونه می بینید؟

امروزه بسیاری از کارگران نسبت به گذشته آگاه شده اند. تعداد قابل توجهی از کارگران به حقوق صنفی و قانونی خود آشنا هستند و می توانند از حقوق خود دفاع کنند. در گذشته شوراهای اسلامی و حراست در تمام ارکان های دولتی و خصوصی به گونه ای رفتار می کردند که کارگران از آن ها وحشت داشتند. ولی امروزه در میان تعداد قابل توجهی از کارگران این ترس فرو ریخته است. شاید زمانی اگر کسی به حراست احضار می شد دیگران از او فاصله می گرفتند ولی امروز در میان کارگران چنین امری نیست کسی که به حراست احضار می شود شاید محبوب تر هم باشد. هر چند نمی توان منکر شدکه هنوز اکثریت کارگران به دنبال همان افزایش حقوق و بهتر شدن وضع زندگی شان هستند و کمتر به مسایل صنفی و هم بستگی کارگری و ضرورت ایجاد تشکل مستقل می اندیشند. اما این افراد هر روز در حال کاهش هستند و بر عکس افراد آگاه در میان کارگران رو به افزایش هستند.

·         به نظر شما چرا مسئولان در پاسخگویی به خواست کارگران اهمال می کنند و حاضر نیستند به خواسته های قانونی و حقوقی کارگران تن دهند.

در وهله ی اول منافع خودشان درخطر می افتد. لازم است یادآور شویم که اکثر مدیران و مسئولان در نوع مدیریت خود فقط تعدیل در هزینه ها را درنظر می گیرند و هیچ ارزشی برای نیروی انسانی قائل نیستند. چون یا اعتقادی به آن ندارند یا اصولا دانش آن را ندارند.

دوم آن که پیروی از قانون، یعنی تشکل های مستقل و نظام مند شدن روابط کارگری و کارفرمایی ،تا جایی که حداقل به اصول برابری بین کارگر و کارفرما برسیم ، باید تداوم یابد. در صورتی که مسئولان خواهان نگاه از بالا به کارگر می باشند و کارگر را به مثابه برده می بینند. اینان همان سرمایه داران قرون گذشته اند که برده داری را رواج می دادند و امروز فقط لغت برده از بین رفته و لفظ کارگر را جانشین آن کرده اند.

به گزارش کلمه، صبح روز سه شنبه محمد سیف زاده قرار بود به دستور پزشکی قانونی جهت برخی آزمایشات و انجام درمان به بیمارستان اعزام شود، اما هنگام اعزام مسئولان زندان اعلام کردند که وی باید با لباس زندان و دستبند و پابند به بیمارستان منتقل شود که این وکیل زندانی حاضر به انجام این کار نشد.

بر اساس این گزارش مسئولان زندان نیز اجازه اعزام این زندانی سیاسی به بیمارستان را در حالی لغو کردند که علاوه بر نص صریح قانون به دستور مستقیم دادستان مسئولان زندان حق انجام چنین کاری را نداشتند.

هفته ی گذشته محمد سیف زاده، حقوق دان محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در اقدامی ناگهانی به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.

این فعال حقوق بشر که چندی پیش به دلیل بیماری همورئید تحت عمل جراحی قرار گرفت قرار بود که صبح روز چهارشنبه ۲۹ آذرماه ۹۱ بار دیگر عمل جراحی شود که روند درمانی متوقف شده و اقدامات پزشکی بر روی وی ناتمام ماند.

سیدمحمد سیف زاده که از سال های پس از انقلاب اسلامی وکالت بیش از سیصد پرونده حقوق بشری را به عهده داشته است، در آبان ماه سال هشتاد و نه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق شرکت در تاسیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران به نه سال زندان و ده سال محرومیت از وکالت محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدید نظر به دو سال کاهش یافت.

جـــرس: شب گذشته جلسه ای با حضور تعدادی از بسیجیان و سخنرانی لیدر حلقه موسوم به "جریان انحرافی" برگزار شده که این نشست با حاشیه هایی همراه بوده است .

به گزارش صراط ، حاضرین در این جلسه به صورت گزینشی توسط اطرافیان آقای "م" دعوت شده بودند .

پس از آغاز جلسه و بیان اظهارات لیدر حلقه انحرافی، تعدادی از حاضرین در جلسه که از حامیان چندی پیش رئیس جمهور بوده و با اقدامات جریان موسوم به "انحرافی" مخالف بودند به بیان نقطه نظرات خود پرداخته و سوالاتی را پیرامون مواضع و برخی اقدامات لیدر حلقه انحرافی از وی پرسیده اند که فضای جلسه را چالشی تر کرد .

بر اساس این گزارش، در ادامه آقای "م" پاسخ های عجیبی را نسبت به سوالات مطرح شده بیان کرد .

وی در پاسخ به این سوال که علت اتخاذ مواضع انحرافی از سوی ایشان چیست اظهار داشت: من خودم از جنس شما بسیجی ها و هیئتی ها هستم اما از آنجایی که رای دوم خردادی ها برای نگهداشتن دولت در سالهای آتی لازم بوده بنا داشتیم تا با بیان این نظرات و مواضع به هواداران اصلاح طلبان و مخالفان ، این پیام را انتقال دهیم که کارهایی را که خاتمی شعارش را داد ولی عملی نکرد، توسط احمدی نژاد صورت خواهد گرفت .

لیدر حلقه انحرافی در ادامه با بیان اینکه بخش زیادی از افرادی که پای صندوق های رای خواهند آمد همین جوانان و حامیان جریان دوم خرداد هستند اظهار داشت: به هر حال بیان کردن برخی صحبت ها و موج سازی ها از سوی بنده تنها به دلیل جذب هواداران اصلاحات بوده و برنامه ریزی ما جهت اخذ رای آنها در پای صندوق ها چاره ای جز اتخاذ این مواضع نداشت و الا مواضع من هم مثل شما بسیجی هاست .

گفتنی است رسانه ها از اسفندیار رحیم مشایی، علی نیکزاد، علی اکبر صالحی و غلامحسین الهام به عنوان گزینه دولت برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم خبر می دهند .
 

جـــرس: دفتر مطبوعاتی وزارت دفاع روسیه امروز (چهارشنبه) اعلام کرد، مسکو قصد دارد تا اواخر ماه ژانویه امسال (2013) میلادی بزرگترین مانورهای نیروی دریایی خود را با حضور یگان‌هایی از دریای سیاه، بالتیک، دریای شمال و اقیانوس آرام در دریای سیاه و مدیترانه برگزار کند.

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری نووستی، دفتر مطبوعاتی وزارت دفاع روسیه در ادامه یادآور شد: مانورهای دریایی روسیه در سال جاری میلادی برای اولین بار در طول چند دهه گذشته محسوب می‌شوند و برای بهبود کنترل، برقراری امنیت و تمرین نیروهای یگان‌های دریایی روسیه در مناطق دوردست مرزهای آبی برنامه‌ریزی شده‌اند.

این مانورها با برنامه آموزش نیروهای نظامی ارتش روسیه در سال 2013 میلادی نیز همزمانی دارند و به منظور تمرین نیروهای نظامی برای فعالیت و آماده باش در خارج از روسیه برگزار می‌شوند.

یگان‌های نیروهای ضربت روسیه نیز هم اکنون به سمت مناطقی که قرار است این رزمایش‌ها در آنجا برگزار شود در حرکتند.