جنبش راه سبز - خبرنامه

به گزارش مهر به نقل از ایریش تایمز، خیابان های شماری از شهرهای یونان صحنه تظاهرات هزاران نفر از یونانی های خشمگین بود. این اعتراضات در پی کشته شدن "پاولوس فیساس" خواننده هیپ هاپ و عضو حزب نئونازی آغاز شد.

بر این اساس اقدام پلیس با شلیک گاز اشک آور و حمله به معترضان برای متفرق کردن آنان به اعتراضات دامن زده و موجب بروز صحنه های خشونت باری شده است. تا کنون پلیس 42 نفر را در این رابطه بازداشت کرده است. این اعتراضات یادآور اعتراضات گسترده در سال 2008 بود که به دنبال هدف قرار گرفتن یک نوجوان توسط پلیس کلید خورد.

پاولوس فیساس 34 ساله چند روز پیش در حمله گروهی از مردان سیاهپوش با ضربات چاقو مجروح شد و پس از انتقال به بیمارستان جان باخت. پلیس می گوید مردی را در این رابطه دستگیر کرده که به دست داشتن در قتل فیساس اعتراف کرده است.

حزب فاشیست یونان در انتخابات سال گذشته این کشور 18 کرسی از مجموع 300 کرسی پارلمان را از آن خود کرده است. گفتنی است با بروز بحران مالی و اقتصادی در یونان طی سالهای اخیر احزاب افراطی موقعیت بهتری نسبت به گذشته در این کشور به دست آورده اند.

به گزارش مهر، ایرج ضاربان، سرپرست دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان با اظهار این که بیماری وبا از «افغان‌ها به ایرانیان» منتقل شده است گفت در کنار شناسایی ۱۹ مورد ابتلا به این بیماری میان افغان‌ها، پنج تن از ایرانیانی که «با افغان‌ها در ارتباط بودند» نیز به این بیماری مبتلا شده‌اند.

وی از مسئولان سیاسی و امنیتی کشور خواست تا دراین زمینه تدابیری اتخاذ کنند و افزود: «اگر اقدام جدی صورت نگیرد، همه زحمات چندین ساله سیستم بهداشت و درمان به هدر می‌رود چون بیماری‌های مختلفی که به زحمت آن‌ها را کنترل کردیم، توسط این افراد مجددا به کشور وارد می‌شوند که از آن جمله می‌توان به مالاریا، سل، تب کریمه کنگو، وبا و غیره اشاره کرد.»

اوایل هفته جارس، محمد مهدی گویا، رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیردار وزارد بهداشت گفت که «۱۶۰ نفر» مبتلا به وبا در ایران شناسایی شده‌اند که از این میان «۱۶ تن» ایرانی هستند. وی همچنین افزود که «چهار مورد فوت» نیز صورت گرفته که هر چهار مورد افغان بودند.

محمد نبوی، معاون مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت نیزدر همین روز در گفت‌و‌گو با مهر گفت: «تا کنون تعداد ۱۵۵ مورد ابتلا به وبا گزارش شده است که ۱۲ درصد آنان ایرانی و بقیه اتباع غیرایرانی هستند... از تعداد مبتلایان سه نفر فوت شده‌اند که هر سه نفر افغانی بوده‌اند.»

به گزارش بی بی سی، روز پنجشنبه، ۲۸ شهریور (۱۹ سپتامبر)، وزارت کشور مصر با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد که در جریان عملیات نیروهای امنیتی علیه "تروریست‌ها" در شهرک کرداسه، واقع در نزدیکی قاهره، یک افسر عالیرتبه پلیس کشته و در آن شهرک مقررات منع آمد و شد برقرار شده است.

براساس این اطلاعیه، هنگام ورود ستون نیروهای دولتی به شهرک کرداسه، ژنرال نبیل فرج، معاون رئیس پلیس جیزه (در غرب قاهره)، در اثر تیراندازی "تروریست‌ها و جنایتکاران" جان خود را از دست داد. مقامات دولت انتقالی مصر و مخالفان محمد مرسی، رئیس جمهوری برکنار شده، از اسلامگرایان مسلح مخالف دولت با عنوان "تروریست" نام می‌برند.

گزارش‌های خبری حاکی از آن است که نیروهای امنیتی، با همراهی خودروهای زرهی و در حمایت هلی‌کوپترهای نظامی، از شامگاه گذشته عملیات تصرف شهرک کرداسه را آغاز کردند.

به گفته وزارت کشور مصر، با برقراری مقررات منع آمد و شد در کرداسه، نیروهای امنیتی امکان آن را یافته‌اند تا به جستجو برای یافتن افراد مسلح مستقر در این شهرک ادامه دهند.

یک مقام امنیتی به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته است که عملیات جستجوی خانه به خانه در کرداسه ادامه دارد و تا کنون بیش از سی نفر به ظن دست داشتن در عملیات مسلحانه علیه دولت مصر بازداشت شده‌اند.

باز پس گیری از طرفداران مرسی

ورود نیروهای دولتی به کرداسه دومین مورد از عملیات مشترک پلیس و ارتش مصر برای بازپس گیری یکی از مناطق تحت تسلط اسلامگرایان پس از سرنگونی محمد مرسی است. روز یکشنبه، نیروهای پلیس و ارتش در عملیات مشترکی توانستند شهرک دلجا را پس از دو ماه، از اسلامگرایان باز پس بگیرند.

اوایل ماه ژوئیه سال جاری و در حالیکه چندین هزار تن از مخالفان محمد مرسی، رئیس جمهوری اسلامگرای مصر، با برگزاری تجمع اعتراضی در قاهره خواستار کناره‌گیری او بودند، ارتش مصر او را برکنار کرد و اداره امور را به یک دولت انتقالی سپرد. طرفداران رئیس جمهوری سابق همچنان به تظاهرات علیه دولت انتقالی ادامه داده‌‌اند و چند نقطه را نیز در تسلط خود گرفته بودند.

گفته می‌شود از زمان برکناری محمد مرسی، در درگیری بین طرفداران او و نیروهای امنیتی، دست کم یکهزار تن از اسلامگرایان و شماری از ماموران دولتی کشته شده‌اند.

روز ۱۴ اوت، برخی رسانه‌های مصر گزارش کردند که افراد مسلح "طرفدار مرسی" با حمله به پاسگاه‌های پلیس کرداسه، پانزده مامور پلیس را کشتند و اجساد آنان را مثله کردند. این حمله چند ساعت پس از عملیات ارتش و پلیس مصر در برچیدن تجمع طرفداران آقای مرسی در قاهره آغاز شد و گفته می‌شود انگیزه مهاجمان، تلافی‌ خشونت پلیس در پراکندن تجمع‌کنندگان بوده است.

برخی منابع خبری مصری گفته‌اند که ساکنان شهرک کرداسه اسامی یکصد و چهل نفر را به عنوان عوامل قتل ماموران پلیس در اختیار نهادهای امنیتی قرار داده‌اند و نیروهای دولتی در صدد بازداشت این افراد هستند.

براساس برخی گزارش‌ها، تعدادی از مظنونان از اعضای گروه اسلامگرای موسوم به "جماعت اسلامیه" هستند که در دهه ۱۹۹۰، علیه حکومت حسنی مبارک وارد عملیات مسلحانه شداما بعدا با طرد این نوع عملیات، به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و از متحدان محمد مرسی در طول دوره ریاست جمهوری او بود.

مخالفان محمد مرسی ضمن استقبال از عملیات نیروهای امنیتی در کرداسه، تسلط اسلامگرایان بر این شهر را یکی از عواقب منفی برکناری آقای مرسی توصیف کرده‌اند.

به گزارش خبرگزاری آلمان، آندرس فوگ راسموسن، دبیرکل ناتو، روز پنجشنبه (۱۹ سپتامبر/ ۲۸ شهریور) در بروکسل گفت: «من از موضع‌گیری اخیر دولت جدید ایران بسیار خشنودم. معتقدم نزدیکی به جامعه جهانی به سود ایران است».

اشاره راسموسن به نخستین گفت‌وگوی حسن روحانی در مقام ریاست جمهوری اسلامی با یک رسانه خارجی است. رئیس دولت یازدهم شامگاه چهارشنبه (۲۷ شهریور) به شبکه خبری "ان‌بی‌سی" آمریکا گفت که ایران به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست و او برای توافق با غرب بر سر پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی اختیار کامل دارد. روحانی همچنین لحن نامه رئیس جمهوری آمریکا به خود را مثبت ارزیابی کرد.

حل مناقشه هسته‌ای جمهوری اسلامی با غرب یکی از شعارهای انتخاباتی حسن روحانی بوده است. او با انتقاد از این که حضور شورای عالی امنیت ملی در گفت‌وگوهای هسته‌ای، این مذاکرات را به موضوعی امنیتی تبدیل کرده، پس از تشکیل دولت، نظر مقامات ارشد جمهوری اسلامی برای انتقال اختیار گفت‌وگوها به وزارت خارجه را جلب کرد.

در رأس این وزارتخانه محمد جواد ظریف، دیپلمات کارکشته ایرانی قرار دارد که خود روزگاری همراه حسن روحانی در گفت‌وگوهای هسته‌ای بود. در آن هنگام تیم مذاکره‌کننده ایرانی به سرپرستی روحانی با تروئیکای اروپایی (آلمان، فرانسه و بریتانیا) گفت‌وگو می‌کرد.

حل مناقشه هسته‌ای با سیاست برد-برد

موضع دولت روحانی در قبال مناقشه هسته‌ای جمهوری اسلامی با غرب، در تازه‌ترین سخنان محمد جواد ظریف نیز متبلور شده است. وی برای شرکت در شصت‌وهشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک به سر می‌برد. ظریف در جمع سفرا و نمایندگان دائم کشورهای عضو سازمان ملل، "تعامل صحیح برای حل و فصل موضوع هسته‌ای" را هدف خوانده و "نه مذاکره برای مذاکره" را.

خبرگزاری مهر به نقل از ظریف می‌نویسد: «در جهان کنونی نمی‌توان با وجود نا امنی برای دیگران به امنیت رسید و با هزینه باخت طرف مقابل به برد رسید». تیم سیاست خارجی حسن روحانی از زمان شکل‌گیری بارها تصریح کرده که میدان دیپلماسی میدان برد-برد است و طرف‌های مذاکره‌کننده باید در مقابل امتیازات دریافتی، امتیازاتی هم به طرف مقابل بدهند.

ظریف در بخش دیگری از سخنان خود آورده است: «ما خواستار راه حلی هستیم که حقوق مسلم ایرانیان [در پرونده هسته‌ای] را محترم بشمارد و البته بتواند نگرانی برخی از اعضای جامعه بین‌المللی را نیز برطرف کند. ما بر این باور هستیم که می‌توان به راه حلی رسید که برای تمامی طرف‌ها قابل قبول باشد». او تأکید کرد که جمهوری اسلامی ایران خواهان تعامل با جامعه جهانی و سازمان ملل متحد است.

مواضع دولت روحانی، سخنان رهبر جمهوری اسلامی در مورد "نرمش قهرمانانه" و مواضع رئیس جمهوری آمریکا سبب شده که امیدهایی به حل مناقشه هسته‌ای ایران با غرب و تحدید یا لغو تحریم‌ها به‌وجود آید.
 

به گزارش جرس، در بیانیه شورای هماهنگی راه سبز امید همچنین خاطرنشان شده است که "خواست محوری مردم که در شعارهای آنها در طول انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد ماه به روشنی اعلام شد رفع حصر و پایان دادن به محدودیت‌های ایجاد شده برای مهدی کروبی, میرحسین موسوی و زهرا رهنورد است. انتظار آن است که در برآوردن این خواست ملی حتی لحظه‌ای تعلل صورت نپذیرد و در سریع‌ترین زمان ممکن اقدامات لازم برای تحقق ان صورت پذیرد."

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

به نام خداوند دادگستر

خبر مسرت‌بخش آزادی جمعی از زندانیان سیاسی که در سال‌های اخیر در روندهایی غیرعادلانه و غیرمنصفانه به محکومیت‌هایی سنگین دچار بودند، دل‌های مردم ایران را شاد کرد. این رخداد فرخنده را به این عزیزان، خانواده‌های‌شان و مردم سبز سرزمین‌مان تبریک می‌گوییم و امید داریم که این نه واقعه‌ای یگانه که سرآغاز فرایندی باشد که در آن همه محکومان سیاسی که به ناحق در حبس و حصرهستند، از بندها رها شده و بتوانند نیرو و همت خویش را در کنار دیگر ایرانیان به بازسازیوطن معطوف کنند.

میرحسین موسوی در بیانیه ۱۷ خود به‌روشنی اشاره کرده بود که «راه‌حل را در روانه ساختن نهرها و چشمه‌هایی از آب روشن و شیرین به بستر این رودخانه می‌دانم که بتدریج و طی یک فرآیند تدریجی کیفیت آب و وضع رودخانه را تغییر دهد. و نیز اعتقاد دارم که هنوز دیر نشده است و نظام ما آن قدرت را دارد که در صورت تدبیر و در صورت داشتن یک نگاه احترام‌آمیز و توام با ملاطفت به همه ملت و اقشار آن این مهم را به انجام برساند». در همین بیانیه از آزادی زندانیان سیاسی به عنوان یکی از چشمه‌های شیرین وفاق و اعاده اعتماد مردم نام برده شد که «مشاهده عزم در این راه به‌روشنی افق‌ها کمک خواهد کرد».مهدی کروبی نیز در بیانیه بهمن ماه خود توصیه های مشابهی را نموده بود.

اکنون که نشانه‌های عزم در این راه قابل مشاهده شده است برادرانه به دست‌اندرکاران این مهم پیشنهاد می‌کنیم که در تداوم این حرکت ذره‌ای تردید به خود راه ندهند و یقین داشته باشند که نتیجه تنش زدایی در عرصه داخلی به موازات تنش زدایی در حوزه بین المللی و آزادی فرزندان صادق ایران‌زمین جز افزودن بر سرمایه‌های اجتماعی حکومت و ایجاد امکان بهره‌مندی از توانایی‌ها و انگیزه‌های مشفقانه آنها نخواهد بود.

در این میان برخی نکات قابل توجه را به استحضار می‌رسانیم:

در میان زندانیان سیاسی پس از انتخابات سال ۸۸ هستند عزیزان گمنامی که مشکلات پدیدآمده برای آنها، خانواده‌های بسیاری را به مشقت و دشواری انداخته است. لازم است شناسایی هرچه سریع‌تر آنها و تعجیل در آزادی‌شان در دستور کار حاکمان قرار گیرد تا طعم شیرین همدلی و همبستگی ملی بیش از پیش در مویرگ‌های جامعه سرفراز ایرانی جاری شود.

زندانیان سیاسی اقلیت‌های دینی و قومی نیز از جمله کسانی هستند که حقوق آنها در موارد متعدد تضییق شده است. دستگیری بسیاری از آنها ناشی از سوءتفاهم‌ها و نگرش امنیتی حاکم بر سیاست‌گزاری‌ها در سال‌های اخیر بوده است و در روند قضایی عادلانه جایی برای حبس آنها نیست. بازنگری در رفتار با این زندانیان و به‌طور کلی اقلیت‌های دینی و قومی می‌تواند ضمن جلب اعتماد آنها، باعث تضعیف بیش از پیش گرایش‌های تجزیه‌طلبانه شود و پاسداری از میراث مشترک ملی را در سرتاسر ایران زمین تعمیق بخشد.

امروزه و با افشای کارنامه دولت نهم و دهم، بر همگان مسجل شده است که آنچه همراهان جنبش سبز مردم ایران منتقدانه و مشفقانه بیان نموده‌اند، جز در راستای اعتلای ایران و پیشگیری از روند انحراف از اهداف عالی انقلاب اسلامی مردم نبوده است. ادامه محرومیت کشور از مشاوره و اندیشه‌های این عزیزان محصور، تداوم خسران و زیان‌های ناشی از بی‌تدبیری‌هاست. خواست محوری مردم که در شعارهای آنها در طول انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد ماه به روشنی اعلام شد رفع حصر و پایان دادن به محدودیت‌های ایجاد شده برای مهدی کروبی, میرحسین موسوی و زهرا رهنورد است. انتظار آن است که در برآوردن این خواست ملی حتی لحظه‌ای تعلل صورت نپذیرد و در سریع‌ترین زمان ممکن اقدامات لازم برای تحقق ان صورت پذیرد.

شورای هماهنگی راه سبز امید
۲۸ شهریور ۱۳۹۲

تصرف ساختمان لادن در روزهای پایانی دولت احمدی‌نژاد اتفاق افتاد.. این ساختمان در نزدیکی ساختمان صدا و سیما در خیابان الوند قرار دارد و تا قبل از استقرار رحیمی، در اختیار شبکه ۲ تلویزیون بود. در اواخر دولت دهم این ساختمان از صدا و سیما بازپس گرفته شد و به عنوان ساختمان شماره ۲ دانشگاه جامع ایرانیان در اختیار دولت وقت قرار گرفت و پس از پایان دولت، به دفتر محمدرضا رحیمی معاون اول محمود احمدی‌نژاد تبدیل شد.

واکنش‌های مخالفان

پس از حواشی مربوط به سو استفاده ۱۶ میلیاردی دولت قبل از نهاد ریاست جمهوری و به نفع دانشگاه تازه تاسیس ایرانیان، این روز‌ها سخن از تصرف ساختمان لادن که جزو اموال ریاست جمهوری است، در کانون توجه محافل سیاسی و خبری قرار دارد.
برخی افراد از جمله «رمضان‌علی سبحانی‌فر» عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس بر این باورند که احمدی‌نژاد برای ادامه حیات سیاسی خود با وزرایش جلسه می‌گذارد. به اعتقاد وی: «طبیعی است که آقای احمدی‌نژاد با وزرای خود دید و بازدید داشته باشند و یا برای ادامه حیات سیاسی خود و حضور در انتخابات مجلس، ریاست جمهوری و.... برنامه ریزی کنند.» به گفته این عضو پارلمان: «اگر جلسات آقای احمدی‌نژاد با کابینه خود مخل کار دولت آقای روحانی نباشد به شرط نظارت هیچ مانعی برای تشکیل جلسات وجود ندارد.» در کنار این گونه واکنش‌های ملایم، اعلام مواضع خشمگینانه و تند تری نسبت به برگزاری جلسات ساختمان لادن وجود دارد. «ابوالقاسم رئوفیان» فعال حزبی می‌گوید: تشکیل جلسات احمدی‌نژاد با وزرای خود رویه جدیدی است که پیش از این سابقه نداشته است.

وی اعتراض خود را به برگزاری این جلسات اینگونه ادامه می‌دهد: «سؤال من از دولت یازدهم این است که آیا هزینه برگزاری چنین جلساتی از بودجه دولت تأمین می‌شود؟ همچنین سؤال عمومی این است که چرا در گذشته از سوی احمدی‌نژاد این امکانات در اختیار دولت هشتم (دولت خاتمی) قرار نگرفت؟ فعالان سیاسی در ایران حتی مطمئن نیستند که مصوبه قانونی برای وجود چنین فعالیت‌هایی وجود داشته باشد اما می‌گویند اگر مصوبه قانونی وجود دارد چرا دولت احمدی‌نژاد به محض استقرار در پاستور در سال ۸۴، تمام بقایای دولت قبل خود را پاک کرد و اجازه در اختیار داشتن مکانی برای فعالیت رئیس جمهور قبلی خود را نداد.

 اسفنانی «سخنگوی کمیسیون قضایی پارلمان در این باره گفته:« ماهیت برگزاری چنین جلساتی مشخص نیست مبنای این کار نامعقول بوده و تاکنون سابقه نداشته و هیچ منطقی آن را نمی‌پذیرد. دولتی روی کار آمده و دوران خود را طی کرده است بنابراین پس از اتمام خدمت باید به دنبال کار خود برود. اینکه تشکیلاتی تحت عنوان دفتر رئیس جمهور سابق درست شود، منطقی نیست در این صورت حتماً باید دفتر رئیس جمهور اسبق و رؤسای جمهور اسبق‌تر نیز تشکیل شود. »

وی به این نکته هم اشاره کرده که « تنها وقتی برپایی چنین جلساتی طبیعی خواهد بود که چنین تشکیلاتی بخواهد تحت پوشش دولت حاکم فعالیت کند وگرنه تشکیل دولت در سایه این تلقی را ایجاد می‌کند که این تشکیلات با دولت فعلی معارض است. »

مواضع مبهم اعضای دولت قبل

واکنش اعضای دولت سابق به حضور در جلسات ساختمان لادن مبهم و غیر شفاف بوده است. مثلا» محمد رضا میر تاج الدینی «از معاونان دولت احمدی‌نژاد در حاشیه یک مراسم ختم در باره حضور در جلسات ساختمان لادن گفته است:» این سوال را باید از آنانی که مسئولش هستند بپرسید چرا که اگر قرار باشد خبری شود، رسانه‌ای می‌شود. »
وی در عین حال که در باره حضورش در جلسات ساختمان لادن سکوت کرد به این نکته به صراحت اشاره کرد که همچنان معاون امور قانون اساسی و مشاور رئیس‌جمهور قبل در امور روحانیت است.

 سید محمد حسینی وزیر ارشاد دولت دهم با بیان اینکه تنها یکی دو جلسه در ساختمان لادن حضور پیدا کرده است، گفت:« موضوع این چند جلسه در خصوص همکاری معاونان و وزیران احمدی‌نژاد در دانشگاه ایرانیان بود. »
وی در ادامه گفت: «من تنها در یکی دو جلسه آن شرکت کردم و متوجه شدم بیشتر جنبه دید و بازدید میان وزیران دولت سابق بود، از جزئیات بیشتر این جلسات خبر ندارم چون در جلسات بعدی از من دعوت نشده است. »
 مجتبی ثمره هاشمی دستیار ارشد احمدی نژآد هم در باره جلسات ساختمان لادن تصریح کرد:« بالاخره دوستان دور هم جمع می‌شوند اما این به آن معنا نیست که همزمان با جلسات هیئت، دولت این جلسات در ساختمان لادن برگزار شود. »
ثمره هاشمی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه آیا همانند حزب سایه عمل می‌کنید اظهار کرد: «شایعه است.»

خود احمدی‌نژاد هم در حاشیه مراسم ختم مادر سردار سلیمانی در پاسخ به سوال خبرنگاران در باره جلسات ساختمان لادن و دانشگاه ایرانیان به دست به سر کردن خبرنگاران با دادن جواب‌های سر بالا مبادرت کرد و گفت: «این موضوعات مهم نیست و ما با آمریکا در حال جنگ هستیم!».

وی با بیان این جمله سئوالات خبرنگاران را بی‌پاسخ گذاشت و محل برگزاری مراسم ختم را ترک کرد. احمدی‌نژاد پیش‌تر در پاسخ به سوالات خبرنگاران در باره موضوعات مختلف به دادن جواب‌های بی‌ربط همچون: «امروز هوا چقدر خوب است»، یا «خدا نگهدار شما باشه» بسنده کرده بود.

آغاز تلاش‌ها برای بازپس گیری لادن
در حال حاضر گفته می‌شود دولت روحانی تلاش‌ها برای بازپس گیری ساختمان لادن را آغاز کرده است. خبرگزاری فارس در این باره خبر داده که «دولت تدبیر و امید، عزم جدی در بازگرداندن ساختمان‌هایی که در دولت دهم به نهاد‌ها و شخصیت‌های مختلف واگذار شده است را دارد که ساختمان لادن هم جزو آنهاست.»
این خبر پس از آن منتشر شد که مصطفی‌پور محمدی در اظهاراتی گفت که «وزارت دادگستری در جای مناسبی قرار ندارد و محیطش تجاری است و جا و مساحت آن محدود است.» برخی ارزیابی‌ها حاکیست که احتمالا ساختمان لادن پس از بازپس گیری، مکان جدید این وزارتخانه خواهد بود.
با این حال حمید بقایی معاون پشتیبانی دانشگاه ایرانیان در واکنش به خبر تخلیه قریب الوقوع ساختمان لادن و تحویل آن به دولت گفته: «من از این موضوع که حکم تخلیه برای ساختمان لادن آمده یا خیر، اطلاعی ندارم و باید از معاون تدارکات این موضوع را بپرسید!»
برخی رسانه‌ها طی روزهای اخیر خبر دادند که قرار است ساختمان لادن هم همانند ۱۶ میلیارد تومان خیلی بی‌سر و صدا به دولت فعلی پس داده شود تا جلوی جنجال‌های بیشتر گرفته شود
 

در حال حاضر چند نشریه تاثیرگذار در ایران فعالیت می‌کنند که دارای مدیر مسئول یا سردبیر زن هستند؟ به طور مشخص چه نشریه‌هایی به طور مشخص به مسائل زنان می‌پردازند؟ وضعیت فعالیت این نشریه‌ها در دولت‌ احمدی‌نژاد چگونه بود؟

درحال حاضر مدت هاست نشریه‌ها و وب سایت‌هایی نظیر ماهنامه «زنان»، کانون زنان ایرانی، دو هفته نامه زنستان و چندین نشریه و وب سایت دیگر لغو امتیاز شده یا توقیف شده‌اند، آیا در دولت تدبیر و امید حسن روحانی چشم انداز روشنی برای رفع لغو امتیاز و فعالیت دوباره این رسانه‌ها وجود دارد؟

بررسی کوتاه وضعیت نشریه‌ها و وب سایت‌های بسیاری که در هشت سال گذشته پیرامون حوزه زنان فعالیت می‌کردند، نشان دهنده سهم ناچیز زنان از عرصه رسانه، سرکوب صدای جنبش زنان و تاثیرگذاری این زنان در افکار عمومی است چرا که اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی تنها پاشنه آشیل این نشریات توقیف‌شده بوده است.

از جمله می‌توان به روزنامه «زن» اشاره کرد که برای نخستین بار در ۱۷ مردادماه ۱۳۷۷ با هدف مطرح کردن مسائل زنان دارای مشی فمینیستی و اصلاح طلب با مدیر مسئولی فائزه هاشمی رفسنجانی و سردبیری ابراهیم نبوی و سپس مسعود بهنود پا به عرصه مطبوعات گذاشت. روزنامه «زن» در شماره نخست خود نوشته بود: «این روزنامه بنا دارد با نگاه زنانه و برای زنان بنویسد.»

پیش از سال ۷۹ و آغاز بسته شدن فله‌ای مطبوعات اصلاح طلب، روزنامه «زن» به خاطر انتشار اخبار سیاسی، نقد حجاب اسلامی، حمایت از فمنیسم، چاپ کاریکاتوری از داود احمدی مونس (آروین) پیرامون دیه زنان، و خبری درباره فرح پهلوی ابتدا در بهمن ماه ۱۳۷۷ به مدت دو هفته و بار دیگر در ۱۷ فروردین ۱۳۷۸ برای همیشه توقیف و بسته شد.

«تریبون فمینیستی» نیز یکی دیگر از نشریه‌هایی است که خیلی زود از صحنه مطبوعات زنانه خداحافظی کرد. این رسانه در سال ۱۳۷۹ فعالیت خود را با سردبیری پروین اردلان و با هدف توانمندسازی و رفع تبعیض از زنان، آغاز کرده بود.

همچنین نشریه اینترنتی «کانون زنان ایرانی» به سردبیری ژیلا بنی‌یعقوب نیز که از سال ۱۳۸۶ به دفاع از حقوق بشر و زنان می‌پرداخت به دستور مقام‌های قضایی دولت احمدی‌نژاد فیلتر شد.

نشریه‌ اجتماعی ماهنامه «زنان» به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی شهلا شرکت نیز که در حال حاضر توقیف شده است یکی از معدود مجله‌های اختصاصی در حوزه زنان بود که به مدت ۱۶ سال از بهمن ماه سال ۱۳۷۰ تا دی ماه ۱۳۸۶ با ۱۵۲ شماره منتشر شد.

وب‌گاه «زنستان»، یکی دیگر از وب سایت‌هایی بود که به کوشش فعالان جنبش زنان از سال ۱۳۸۴ آغاز به کار کرد و ۳۳ شماره از آن منتشر شد. این نشریه در هر شماره به موضوعی تخصصی در حوزه حقوق زنان، حقوق کودکان و حقوق بشر می‌پرداخت. برای مثال، در فروردین ماه ۱۳۸۵ برای نخستین بار مکمل شروط ضمن عقد به قلم زهره ارزنی، وکیل دادگستری را منتشر کرد و چند ماه بعد نیز مکمل شروط ضمن عقد به قلم قوه قضائیه ایران منتشر شد. همچنین فراخوان تجمع ۲۲ خردادماه ۱۳۸۵ در این نشریه منتشر شد. جنبش زنان و جنبش مشروطه، خاطرات زنان از زندان، زنان کارگر، کودکان، بررسی قوانین مربوط به زنان و خانواده، مردان در جنبش زنان و … از موضوع‌های شماره‌های مختلف آن بود. این نشریه که پیش از آن شش بار فیل‌تر شده بود در اواخر آبان ماه ۱۳۸۶ با اخطار دادسرای اتاق اینترنت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بسته شد.

دوهفته‌نامه «زنـستان» نیز نخستین مجله اینترنتی حقوق زنان به زبان فارسی بود که در سال ۱۳۸۴ آغاز به کار کرد و ۳۳ شماره از آن منتشر شد. این نشریه در هر شماره به موضوعی تخصصی در حوزه جنبش زنان، خاطرات زنان از زندان، زنان کارگر، کودکان، بررسی قوانین مربوط به زنان و خانواده، مردان در جنبش زنان و … می‌پرداخت.

در آن هشت سال، فعالان رسانه‌ای و نیز نشریه‌های دانشجویی بسیار در حوزه زنان شاهد سانسور و خودسانسوری و خط قرمزهایی بودند که بر این حوزه سایه انداخته بود. بسیاری از این نشریه‌ها در‌‌ همان گام‌های نخست از حضور در عرصه ژورنالیسم زنامه بازماندند.

یکی دیگر از نشریه‌های محکوم به توقیف در آن سال‌ها «ایران‌دخت» بود. هفته‌نامه خبری تحلیلی که بین سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸ در تهران منتشر می‌شد. این هفته‌نامه به دلیل آنچه که فقدان «پای بندی و التزام عملی به قانون اساسی» نامیده می‌شد برای همیشه از مطبوعات ایران حذف شد.

اما «تابوت» یکی از نشریه‌های دانشجویی بود که در کنار بسیاری از نشریه‌های دانشجویی آن زمان، محکوم به توقیف و سانسور شد.

نشریه‌ای که در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران منتشر می‌شد اما پس از چند شماره به خاطر انتشار مطلبی با موضوع زنان و احکام اسلامی توقیف شد. موضوعات پرداخته شده در این نشریه در حوزهٔ زنان و کودکان بود و به مسائلی نظیر علوم اجتماعی، فلسفه، حقوق، مطالعات زنان، حقوق و هنر را با عناوین حقوق کودک، تعهد یا تظاهر، زن، آزادی، حجاب، علل بروز پدیدهٔ روسپی‌گری و آزادی و مکتب آزادی‌خواهی می‌پرداخت.

مینو بدیعی، یکی از روزنامه نگاران باسابقه در ایران پیرامون فعالیت نشریه‌های تاثیرگذار در حوزه زنان به جرس می‌گوید: «مدت‌های طولانی است که ما نشریه تاثیر گذار زنان نداریم. مهم‌ترین نشریه تاثیر گذار زنان در دوره اصلاحات‌‌ همان نشریه - ماهنامه زنان به مدیریت شهلا شرکت بود که با توجه به فعالیت مثبتی که داشت توقیف شد. به نظر من اگر اجازه انتشار مجدد آن را بدهند خانم شهلا شرکت باید دوباره این نشریه را احیا کند. من فکر می‌کنم که دولت کنونی هم نظیر دولت آقای احمدی‌نژاد به طور کلی آنچنان که باید و شاید به ژورنالیسم زنان و یا انتشار نشریه‌های خاص زنان اهمیت چندانی ندهد مگر آنکه زنان در خواستشان مصر باشند.»

بسیاری از فعالان رسانه‌ای به ویژه کنشگران و روزنامه نگاران حوزه زنان که در هشت سال گذشته از لبه تیغه توقیف حاکمیت گذشتند امیدوارند که در دولت حسن روحانی، شرایطی برای فعالیت دوباره‌‌ همان نشریه‌ها و وب سایت‌های توقیف شده در دولت روحانی فراهم یا دست کم زمینه‌ای برای عرض اندام نشریه‌هایی با موضوع زنان ایجاد شود.

بدیعی در ادامه سخنان خود پیرامون این موضوع معتقد است: «من دیدگاهم این است که تا حدی امکان بازگشایی وجود دارد اما این تا حد خودش مشکل ساز است. الان یکی از مهم‌ترین اقداماتی که دولت کنونی می‌توانست انجام دهد بازگشایی انجمن صنفی روزنامه نگاران همگام با بازگشایی خانه سینما بود اما چرا این کار را نکرد؟ مساله دیگر این است که حتی دولت‌های کمی معتدل‌تر و حتی اصلاح طلب‌تر در مورد مساله زنان بسیار حساس هستند و به همین سادگی در مورد زنان فضا را باز نمی‌کنند.»

این روزنامه نگار می‌افزاید: «به عنوان مثال الان حاکمان شرع ایراد می‌گیرند که چرا خانم افخم به عنوان سخنگوی وزارت امور خارجه انتخاب شده و همچنین با اینکه حرکت خانم راستگو را در مورد رای دادن به قالیباف تایید نمی‌کنم ولی او را بلافاصله از حزب کار اسلامی بیرون کردند در حالی که در مورد آقای دنیا مالی چنین کاری را نکردند. من به نظرم خود اصلاح طلبان هم در مورد زنان مساله دارند نه فقط محافظه کاران. گاهی به نظر می‌رسد که مساله زنان در این حکومت یک نوع تابو است.»

احمد علم الهدی، عضو مجلس خبرگان چندی پیش با اشاره به مذاکراتش با حسن روحانی، رئیس جمهورایران در مورد انتصاب سخنگوی زن در وزارت خارجه گفته بود: «به روحانی گفتم سخنگوی وزارت خارجه بیانگر سیاست خارجی یک دولت اسلامی و دینی است، لذا نباید در این خصوص خلاف آیه قرآن عمل کرد.»

با وجود چنین اظهارنظرهایی از سوی اصولگرایان و افراد تندرو در حاکمیت دردولت یازدهم نیز امیدی برای تحقق برابری جنسیتی، محو قانون‌های تبعیض‌آمیز و رسیدن به تغییر قانون و برابری وجود ندارد.

در حال حاضر نشریه‌ها و وب سایت‌های نظیر «مهرخانه»، «پایگاه خبری حجاب»، «زنان پرس»، «چارقد»، «ریحانه نیوز»، ‌ «لینک زن»، «باب‌ا‌لکریمه»، «دخت ایران» و... ضمن برخوردهای تند با نظریه‌های فمینیستی با محور قرار دادن مباحثی صرفاً تئوریک و انتزاعی در زمینه‌ زنان و تبلیغ الگوهای مورد نظر حاکمیت هم چون، تبلیغ و اشاعه مفاهیمی چون، حجاب و عفاف، پررنگ کردن نفش زن در خانواده و تاکید بر مادری و همسری و نیز و... امکان رشد و فعالیت دارند.

در شرایطی که شاهد تکرار‌‌ همان فشارهای اجتماعی گذشته برای کنترل پوشش زنان و انتشار اخباری نظیر بازداشت نرگس محمدی، فعال حقوق زنان به به بهانه بدپوششی هستیم، به نظر می‌رسد امیدی برای ایجاد چشم اندازی روشن به منظور فعالیت چشمگیر رسانه‌های مرتبط به حوزه زنان در دولت حسن روحانی وجود نداشته باشد.
 

کلنل به فینال جایزه «یان می‌خالسکی» رسید

«کلنل» محمود دولت‌آبادی به مرحله نهائی جایزه ادبی «یان می‌خالسکی» در سویس رسید و یکی از سه رمانی شد که ممکن است اینجایزه ۵۰ هزار فرانکی را ببرد. سرج گروزینسکی نویسنده فرانسوی بارمان «عقاب و اژد‌ها» و استیو سیم ‌سندبرگ نویسنده سوئدی بارمان «پادشاه دروغ‌ها» رقبای نامدار «کلنل» دولت آبادی در این راه هستند. هدف از اهدای اینجایزه از سوی بنیاد «یان می‌خالسکی» ترویج ادبیات اصیل در کشورهای مختلف جهان است و محدودیتی برای آثار داستانی و غیرداستانی ندارد. اینجایزه می‌تواند به هر اثر ادبی که درهر نقطه‌ای از جهان و به هرزبانی نوشته شده باشد تعلق بگیرد. هیات داوران اینجایزه نیز ماهیت چندفرهنگی دارد و از کشورهای گوناگون انتخاب می‌شوند. این سومین جایزه‌ای است که محمود دولت‌آبادی با رمان «کلنل» نامزد دریافتش می‌شود. او پیش از این نامزد دریافت جایزه «سه‌درصد» بهترین رمان ترجمه شده در آمریکا از دانشگاه راچس‌تر و یکی از کاندیداهای دریافت جایزه بوکر آسیا بود که هیچ یک را نتوانست از آن خود کند. جایزه «یان می‌خالسکی» که حالا دولت آبادی به دریافت آن نزدیک شده است، یک جایزه ۵۰‌هزار فرانکی است و دو نفربعدی یک اقامت سه ماهه در دامنه کوه‌های آلپ برای تمدید قوا و آفرینش‌های ادبی هدیه می‌گیرند.

محمود دولت‌آبادی رمان «زوال کلنل» را در سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴ نوشته و درطول دو دهه بعد بار‌ها در آن بازنگری کرده است. این رمان که عنوان فارسی آن «زوال کلنل» است و در دولت احمدی‌نژاد نتوانست از وزارت ارشاد مجوز انتشار بگیرد، برخلاف اغلب آثار محمود دولت‌آبادی که در روستا اتفاق می‌‎افتد، یک رمان شهری است و داستان یک سرهنگ میهن خواه ارتش است که پنج فرزند دارد و هر پنج فرزندش درجریان انقلاب ایران به یک حزب و یک گروه سیاسی می‌‎پیوندند و از بین می‌روند و پدر را داغدار می‌کنند. «کلنل» به نوعی تحلیل تاریخ معاصر ایران از شهریور ۱۳۲۰ تا سالهای اول انقلاب است. دولت‌آبادی این کتاب را از سال ۱۳۸۷ و ازطریق نشر چشمه تحویل اداره کتاب وزارت ارشاد داد که تاکنون نتوانسته برای آن پروانه چاپ و انتشار بگیرد. اما دراین مدت «کلنل» بوسیله بهمن نیرومند به آلمانی و بوسیله تام پیتردیل به انگلیسی برگردانده شده است.

بهمن دری، معاون وقت فرهنگی وزارت ارشاد در دولت احمدی‌نژاد در آبان ماه سال گذشته در پاسخ به اینکه چرا به «کلنل» اجازه انتشار در ایران داده نمی‌شود، گفت: «» این کتاب چون در خارج از کشور منتشر شده است، ضرورتی ندارد در ایران منتشر شود، البته یک نسخه از کتاب را به من هم داده‌‌اند که بخوانم. با اینکه رمان «زوال کلنل» کتاب خوبی است که نویسنده‌اش با چیره دستی نوشته ولی روایت تازه‌ای را از اتفاقات قبل و بعد از انقلاب اسلامی ارائه داده که ممکن است تاثیرگذاری آن نامطلوب باشد و نکاتی را به همراه دارد که باید بر سر آن‌ها مذاکراتی صورت گیرد! «دولت آبادی حتی حاضر به صحبت با دری در مورد کتاب خود شد که این اتفاق نیافتاد و حالا منتظر انتصاب معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت حسن روحانی است تا شاید بتواند این بار برای رمان جدیدش مجوز انتشار بگیرد.

جشن روزملی سینما و شادمانی دوباره سینماگران

سال‌ها بود بزرگان سینما چنین کنارهم شادمانه نخندیده بودند. این اتفاق روز جمعه ۲۲ شهریور درجشن سینما که با عنوان «دیدار در روزملی سینما» برگزار شد، افتاد تا بسیاری چون احمدرضا درویش، مسعود کیمیائی و ناصر تقوائی به دعوت وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمائی پاسخ مثبت بدهند و دورهم جمع شوند. در این دیدار که با حضور نزدیک به دوهزار نفر از اهالی سینما در تالار «آبگینه» تهران روی داد، جز چهره هائی چون عزت اله انتظامی، جمشید مشایخی و محمدعلی کشاورز که بعلت کهولت و بیماری به میهمانی نیامده بودند، بسیاری از نامداران امروز سینمای ایران حضور داشتند. وقتی پرویز پرستوئی با گریم فیلم «امروز» و به همراه کارگردان رضامیرکریمی وارد شد، او را سر میز وزیر و رئیس سازمان سینمائی هدایت کردند که در کنار آنان منوچهر محمدی، محمد مهدی عسگرپور و محمود عزیزی نیز حضور داشتند.

هنرمندان پیش از ورود روی یک بوم در ورودی سالن و درکنار متنی که به تشکر از رئیس جمهوری برای بازگشائی خانه سینما نوشته شده بود، امضا می‌کردند تا آنرا برای دکتر روحانی بفرستند. اهالی رسانه نیز در پایان این مراسم با امضای یک برگه به جمع هنرمندان برای تشکر از رئیس جمهور پیوستند. در اواسط برنامه مسعود کیمیایی و ناصر تقوایی وارد سالن شدند که با تشویق حاضران به سوی میز وزیر راهنمائی شدند. علی جنتی در سخنرانی خود وقتی درباره مجوزهای نمایش صحبت و تاکید کرد که پای این مجوز‌ها می‌ایستد و به عناصر خودسر اجازه نمی‌دهد که روند کار قانونی را مختل کنند، با تشویق بسیار سینماگران مواجه شد که سال‌ها دل پرخونی از این «خودسر‌ها» دارند.

با وجود قهر دارودسته شمقدری با این جشن و نامه سرگشاده «جامعه صنفی تهیه کنندگان» که آنرا تحریم کرده و نوشته بود:» بوی تعفن دورویی تمام فضای سینما را برداشته است. تسخیرکنندگان بیست و چندساله سینما، چون اختاپوس بر ساختمان پوسیده خانه سینما چنگ انداخته‌اند. ظاهرا مدیران ناآگاه، گرسنگی مزمن اهالی سینما را به بازی گرفته‌اند. یاران بیکار و گرسنه سینمایی در مهمانی پرشکوه اما باطل جمعه شب، ۲۲ شهریور سازمان سینمایی، شرکت نمی‌کنند. پیوند رانت خواران با مدیران نابلد مبارک باد «؛ شب «دیدار در روزملی سینما» بسیار باشکوه و شادمانه برگزار شد و بجای «بوی تعفن دوروئی» بوی آشتی و شادی می‌داد که در آن بزرگانی چون: مسعود کیمیایی، ناصر تقوایی، بهمن فرمان آرا، رخشان بنی اعتماد، کیومرث پوراحمد، علی معلم، فریدون جیرانی، علیرضا داوودنژاد، بهروز افخمی، پرویز پرستویی، رضا کیانیان، احمدرضا درویش، رضا می‌رکریمی، فاطمه معتمدآریا، نیکی کریمی، علی مصفا، گوهر خیراندیش، مرضیه برومند، مهدی فخیم‌زاده، منوچهر اسماعیلی، همایون اسعدیان، منیژه حکمت، جهانگیر کوثری، یدالله صمدی، سیروس الوند، واروژ کریم مسیحی، کامبوزیا پرتوی، امین تاریخ، محمد سریر، عنایت بخشی، فریدون شهبازیان، فرهاد توحیدی، محمد مهدی عسگرپور و حمید فرخ‌نژاد، در کنار صد‌ها چهره جوان و نامدار سینمای ایران حضور داشتند.

آرزوهای پرستوئی و اسعدیان در جشن سینما

در میان سخنرانان «دیدار روزملی سینما» حرفهای پرویز پرستوئی بازیگر کهنه کار و باارزش سینمای ایران بسیار به دل نشست که حتی گروهی را هم که با خانه سینما قهر کرده‌اند، دعوت به حضور و فعالیت در کنار دیگر سینماگران کرد. پرستوئی گفت:» نمی‌دانم چرا من باید در این شب سخنرانی کنم؟ اما خوشحالم بعد از گذشت ۸ سال توانستم در بین شما حضور پیدا کنم. این روز‌ها مشغول بازی در فیلم جدید می‌رکریمی با نام «امروز» هستم. می‌رکریمی به من گفت که بعد از چند سال دوباره شروع به ساخت فیلم کرده‌ام، اما من گفتم که من چند سال است که دارم کار می‌کنم اما‌ ای کاش کار نمی‌کردم، چرا که جز رنج و بی‌احترامی در این چند سال ندیدم؛ البته انتظاری هم از خانه سینما برای حمایت از خود نداشتم چرا که می‌دانستم خانه سینما نیز با مشکلات بسیاری روبرو است. من بیشتر خوشحال می‌شدم اگرکسانی که امشب در این مهمانی غیبت دارند نیز حضور داشتند؛ امیدوارم با حضور دولت امید اتفاقات خوبی برای سینمای ایران رخ دهد. از همه هنرمندان و سینماگران می‌خواهم که بیایند تا همه چیز را ازنو شروع کنیم و همه گذشته را فراموش کنیم. شایعه شده بود که پرویز پرستویی در سکوت خبری از سینما خداحافظی کرده و به روستای خود برای کشاورزی رفته است. من کشاورز‌زاده هستم اما از دهه ۴۰ یاد گرفته‌ام که حق ندارم کار نکنم و وظیفه دارم در حوزه هنر کار کنم؛ من برای معروف شدن نیامده‌ام. خوشحالم که امشب همه مسئولان دولت یازدهم در کنار هنرمندان نیز حضور دارند. باید تمام کینه و کدورت‌ها را کنار گذاشته و به فکر مخاطبانی باشیم که چشم انتظار آثار ما هستند. »

همایون اسعدیان رئیس کانون کارگردانان به عنوان دیگر سخنران مراسم نیز با اشاره به اینکه عزیزانی بودند که دوست داشتند چنین روزهایی را ببینند اما امروز در کنار ما نیستند، گفت:« ما حالمان خوب است و بهتر است بگویم بهتریم. مگر در این چند روز چه اتفاقی برای سینمای ایران رخ داده است؟ مگر سیل عظیم مخاطب به سینما روی آورده است؟ یا مشکل صندوق بیمه بیکاری اهالی سینما حل شد؟ یا شاید هم کپی غیر مجاز آثار سینمایی دیگر وجود ندارد؟ نه هیچ معجزه‌ای صورت نگرفته، اما حال همه ما خوب است. حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی زمانی که به خانه سینما آمد، گفت که این خانه چقدر کوچک اما پربار است. شاید این حس خوب که در بین ما وجود دارد، به دلیل باز شدن خانه کوچک ما در کوچه سمنان است چرا که خانه سینما نماد همدلی سینماگران است. ما حالمان خوب است، چرا که با ما با احترام برخورد شده است؛ چون وقتی به خانه ما آمدید عصای دست استاد انتظامی بودید آن هم نه از روی ریا و تزویر. ما حالمان خوب است چون بعد از چند سال توهین، شما کنار ما ایستاده‌اید و به سینمای بزرگ و فرهنگ شریف سر تعظیم فرو می‌آورید. زمانی که کمر به نابودی سینما بسته بودند صبورانه تحمل کردیم و زمانی که کلمه قانون را به ابتذال کشیده بودند کوچک و بزرگ کنار هم ایستادیم. از مدیران دولتی می‌خواهم که ما را باور کنند و بدانند که ما نیز به اندازه مسئولان دغدغه فرهنگ ایران را داشته و سربلندی جمهوری اسلامی ایران، سربلندی ما است. معجزه اصلی این شب همدلی شما مدیران دولتی با اهالی سینما است »!

رونمائی از تابلو «معراج» استاد فرشچیان

محمود فرشچیان استاد پیشکسوت هنر نگارگری و نقاشی ایران، سه شنبه ۲۶ شهریور در مراسم رونمایی از تازه‌ترین اثر خود با نام «معراج پیامبر» که با حضور حجت‌الاسلام دعایی، محمد علی نجفی، حسین الهی قمشه‌ای، سهیل محمودی، ساعد باقری و جمعی از مسئولان فرهنگی هنری برگزار شد، گفت:» این پانزدهمین تابلوی من است که به آستان مطهر حضرت رضا (ع) اهدا شده است و تا یک سال در موزه کاخ سعد آباد می‌ماند و پس از آن به موزه آستان قدس فرستاده می‌شود. من هزار بار مفتخرم که این تابلو در این روز رونمایی شد. البته از معراج پیامبر چندین تابلو و نقاشی دیگر هم کشیده و ساخته شده که یکی از آن‌ها متعلق به سلطان محمد نقاش بزرگ هرات است؛ اما تفاوتی که تابلوی من با دیگر آثار دارد این است که در همه آن‌ها بر روی صورت پیامبر روکش و روپوشی گذاشته شده است تا احترام پیامبر حفظ شود؛ اما من این کار را نکردم و پیامبر اکرم را از پشت سر نشان دادم یعنی روی پیامبر به درگاه کبریایی خداوند است و در اطرافش فرشتگان قرار دارند که آن‌ها هم به درگاه الهی دعا می‌کنند. »

استاد فرشچیان در مورد این تابلو توضیح داد:» قطع تابلو بین ۱۰۱ و ۸۱. ۵ سانتی‌متر است. یک سال و نیم طول کشید تا این تابلو به سرانجام رسید. رنگ آمیزی‌ها در این تابلو هر چقدر به بالا می‌رسد کم رنگ‌تر می‌شود و الوهیت بیشتر جان می‌گیرد. من برای کشیدن این تابلو متون زیادی خوانده، تحقیقات بسیاری انجام داده و با علمای بسیاری سخن گفتم. گویا شب معراج در ۱۸ ماه رمضان اتفاق افتاده است و من در این تابلو نشان دادم که پیامبر رو به هلال ماه بالا می‌رود. من برای این تابلو زحمت کشیدم و شبانه روز روی آن کار کرده‌ام اما هنوز خودم را مثل یک جوان ۴۵ ساله نیرومند و قدرتمند می‌دانم. من پیامبر را با اسبشان رو به درگاه الهی کشیده‌ام، من در کار‌هایم همیشه سعی کرده‌ام ظاهر فرشتگان در شمایلی بین زن و مرد مشابه باشند. «نقاش در پاسخ به سوالی در واکنش به رونمایی تابلوی خود در روز میلاد امام رضا گفت:» من همه ائمه را دوست دارم اما شاید نسبت به امام رضا (ع) حس خاص‌تری داشته باشم چون در ایران هستند. از طرف دیگر دست من هم به اذن خداوند و با شفاعت این امام شفا یافته است و من بسیار ممنون این امام هستم. من طرحی برای کاشی کاری سرداب مقدس حرم حضرت رضا نیز دارم که زیر مرقد منور ایشان است، هم دارم. «فرشچیان همچنین از تاسیس دانشگاه هنرهای اسلامی در ایران خبر داد.

در این مراسم سهیل محمودی غزلی برای امام هشتم شیعیان خواند و پس از سخنان دکتر حسین الهی قمشه‌ای، محمدعلی نجفی معاون رئیس جمهور و رییس سازمان میراث فرهنگی تجربه تاسیس موزه فرشچیان را تجربه‌ای دوازده ساله عنوان کرد و افزود:» اقبال عمومی به استاد فرشچیان و نام او و این حرکت می‌تواند الگویی موفق برای تجربه‌های دیگر باشد. من در خودم این صلاحیت را نمی‌بینیم که بخواهم درباره استاد محمود فرشچیان صحبت کنم اما به حکم وظیفه باید بگویم که هم هنر استاد و هنر شخصیت وی الگویی بالا برای هنر و بسیاری از هنرمندان ایرانی است. هنر استاد، هنری میراثی و هویتی است و وی کاری کرد که هنر نگارگری از لابلای کتاب‌ها و آثار گذشتگان به میان مردم رسوخ کند. البته ممکن است بعضی از کار‌شناسان هنری از واژه هنرسنتی چندان خرسند نباشند و از هنراسلامی استفاده کنند. با این حال هنرسنتی در تقابل با هنر مدرن تلقی نمی‌شود و به‌‌ همان میزان هنراسلامی ما را نیز منعکس می‌کند. «نجفی، فرشچیان را حکیم هنرهای اسلامی خواند و گفت:» حکیم بار معنایی بالایی دارد. ما حکیمانی مثل فردوسی و خیام داریم و من فکر می‌کنم فرشچیان هم ویژگی‌هایی دارد که می‌توان از او با نام یک حکیم یاد کرد. از جمله این ویژگی‌ها خلاقیت هنری استاد است که نشان داده هیچ‌گاه پیرو محض سنت گذشتگان نبوده است؛ دوم معرفت هنری است و اشرافی که فرشچیان به هنرهای سنتی و اسلامی دارد. »

«چندمضراب حجاز» به یاد پرویزمشکاتیان

۲۹ شهریور، چهارسال از درگذشت استاد بزرگ موسیقی اصیل ایرانی «پرویزمشکاتیان» می‌گذرد. به همین مناسبت پویا سرائی موسیقی‌دان، آهنگساز و نوازنده جوان سنتور، قطعه «چندمضراب حجاز» را که یکی از مشهور‌ترین و زیبا‌ترین آثار پرویز مشکاتیان در آلبوم «صبح مشتاقان» است، در خوانشی جدید، بصورت دو نوازی سنتور و بم کمان، همراه مصباح قمصری دوباره روایت کرده است. سرایی در این مورد به سایت «موسیقی ایرانیان» گفته است:» این قطعه از کودکی با من بوده است، همواره آنرا زمزمه کرده‌ام و احساسم همیشه این بود که این قطعه نمودِ صوتیِ شخصیت استاد است. نمی‌خواهم این احساس حالت القا یا تحمیل داشته باشد ولی شاید جالب باشد بدانید تا به حال با دوستان نسبتا زیادی نیز در این مورد صحبت کردم و آن‌ها هم با من هم عقیده بودند. نمی‌دانم ملاحت، شیرینی یا شوریدگیِ جمله‌پردازی این چهارمضراب موید این حس است یا چابکی و شنگولیِ آن. به هرترتیب قرار من و مصباح، ضبط یک قطعه از آثار استاد با برداشت و تنظیمی جدید بود. تا لحظه‌ای که وارد استودیو شدم. این قطعه قرار بود شورانگیز باشد؛ اما یکباره نظرم عوض شد. به همین جهت، این قطعه تنها یکبار، مطلقا بدون هیچ ویرایش و با پاساژ‌ها و مختصات بداهه، صورت گرفت. »

مصباح قمصری هم در مورد تنظیم و نوازندگی این قطعه گفت:» قطعات این چنین را می‌توان به صد‌ها طریق روایت کرد که هر کدام با وجود تفاوت، زیبا و قابل تامل باشند. پیشنهاد اجرای چنین کاری، اول از سوی پویا بود که تنظیم و طراحی آن تا پخته شدن نهایی، نیازمند تفکر و تمرین بسیار بود. در تنظیم این قطعه از فواصل هارمونیک و غیرهارمونیک متنوعی استفاده شده است به نحوی که گرایش و بیان فرم قطعه به سمت روایتی جدید پیش برود. روایتی که در کنار نسخه اصلی، نسخه‌ای دیگر تلقی شود. به علاوه در تنظیم این کار، از تپینگ‌های (Tapping) متعدد بم کمان نیز استفاده شده است تا هم افه‌ای کوبه‌ای به کار افزوده شده و هم انسجام قطعه به این ترتیب حفظ شود. «روایتی تازه از «چندمضراب حجاز» بخشی از مجموعه فعالیتهای قمصری و سرایی در ماه‌های اخیر است و این دو درحال تدوین نهایی مجموعه دو نوازی سنتور و بم کمان هستند که به زودی منتشر خواهد شد.

بازخوانی سفرنامه ایرانی درویش دروغین

به مناسبت یکصدمین سالگرد درگذشت «آرمنیوس وامبری» خاور‌شناس و سیاح مجارستانی، چهارشنبه ۲۷ شهریور برنامه‌ای تحت عنوان «سفرنامه ایرانی درویش دروغین» درسرای اهل قلم تهران برگزار شد که در آن خسرو سینایی فیلمساز و همسر مجاری و نقاش او «گیزلا وارگا» به همراه محسن جعفری ایران‌پژوه به بحث درباره سفرنامه‌ای که «وامبری» درباره ایران نوشته است، پرداختند و آنرا بررسی کردند. وامبری (۱۹ مارس ۱۸۳۲ - ۱۵ سپتامبر ۱۹۱۳) در ۱۶ سالگی با زبان‌های لاتین، فرانسه و آلمانی آشنا شد و به سرعت همزمان زبان انگلیسی، زبان‌های اسکاندیناویایی، روسی، صربی و دیگر زبان‌های اسلاو را فرا گرفت. او سپس مجذوب ادبیات و فرهنگ امپراتوری عثمانی شد و در ۲۰ سالگی آنقدر زبان ترکی عثمانی یاد گرفته بود که توانست به عنوان دستیار «بارون ژوزف اووتووس» به قسطنطنیه برود و به عنوان آموزگار خصوصی زبان‌های اروپائی در آنجا فعالیت کند.
در بازگشت به بوداپست در سال ۱۸۶۱ «وامبری» هزار فلورن از آکادمی علوم مجارستان پاداش گرفت و درپاییز‌‌ همان سال، در چهره یک درویش و تحت نام «رشید افندی» روانه قسطنطنیه شد واز طریق ترابوزان در کنار دریای سیاه، به تهران رسید. او درطول راه با گروهی از زائران که از سفر حج باز می‌گشتند، چندین ماه را در شهرهای مرکزی ایران (تبریز، زنجان و قزوین) گذراند و سپس از طریق اصفهان به شیراز رفت و در ژوئن سال ۱۸۶۳ به شهر خیوه در آسیای میانه وارد شد. او که تا آن زمان توانسته بود شخصیت جعلی خود را با نام «رشید افندی» حفظ کند، از طریق بخارا به سمرقند رسید؛ اما آنجا سوء ظن حاکم را برانگیخت ولی بالاخره توانست حاکم را قانع کند و هدایای بسیاری هم از او بگیرد. «وامبری» از طریق هرات، و مشهد به تهران و از آنجا با گذر از ارزروم و ترابوزان در مارس ۱۸۶۴ دوباره به قسطنطنیه باز گشت و سفرنامه‌ای نوشت که بخشی از آن در نشست «سفرنامه ایرانی درویش دروغین» در سرای اهل قلم مورد بازخوانی و بررسی قرار گرفت.

شجریان پسر برای پدر «مرغ سحر» خواند

کنسرتی که همایون شجریان با ارکس‌تر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس و با عنوان «هوایه گریه» روزهای ۲۱ و ۲۲ شهریورماه و هر روز دردوسانس درسالن همایشهای برج میلاد به روی صحنه برد، چنان با استقبال مواجه شد که سه روز دیگر آنرا از ۲۸ تا ۳۰ شهریور تمدید کرده‌اند. پس از روز اول که با حضور استاد حسین علیزاده و چند تن دیگر از چهره‌های سر‌شناس موسیقی ایران برگزار شد، اوج این برنامه روز دوم بود که استاد محمدرضا شجریان به دیدار برنامه پسر خود آمد و با حضور خود ولوله‌ای در میان نزدیک به سه هزار دوستدار موسیقی حاضر در سالن برج میلاد در افکند که استاد بزرگ آواز ایران را ایستاده تشویق می‌کردند. همایون و رهبر ارکس‌تر نیز با دسته گلی از استاد استقبال کردند و در پایان برنامه، به خواست علاقمندان «مرغ سحر» را بازخوانی کردند، تصنیفی میهنی ساخته استاد مرتضی نی داوود با شعر ملک الشعرای بهار که معمولا خود استاد شجریان در پایان کنسرت‌هایش اجرا می‌کند.

«هوای گریه» کنسرتی است شامل دوازده تصنیف از دو آلبوم «نسیم وصل» و «باستاره‌ها» اولین آلبومهای مستقل همایون شجریان که آهنگسازی آن‌ها برعهده محمد جواد ضرابیان آهنگساز کهنه کار مقیم کانادا بوده و اینک با سازبندی جدید، بوسیله ارکس‌تر مجلسی تهران همراه با چند نوازنده سازهای ایرانی به روی صحنه رفته است. در کنار بهای بالای بلیت (از ۳۰ تا ۹۰ هزار تومان)، ایراد دیگری که به برنامه گزار کنسرت (موسسه هنری ققنوس) و همایون شجریان گرفته می‌شود، این است که چرا آهنگساز در این اجرا‌ها حضور ندارد؟ همایون اعلام کرده که به علت حضور آهنگساز در کانادا امکان آمدنش به تهران فراهم نبوده است؛ اما ضرابیان گفته است که نه تنها دعوتی از او برای سفر به تهران صورت نگرفته، بلکه خبر برگزاری این کنسرت را هم از طریق رسانه‌ها دریافت کرده است ودر تنظیم جدید آهنگ‌هایش نقشی ندارد!