جنبش راه سبز - خبرنامه

در این روز جرس به سراغ تعدادی از خانواده خبرنگاران دربند رفت تا ضمن تبریک چنین روزی، منعکس کننده صدای مظلومیت آن‌ها باشد.

سعید متین‌پور چهارم خرداد سال ۸۶ در زنجان بازداشت و به مدت نه ماه در سلولهای وزارت اطلاعات زنجان و اوین تحت بازجویی و ضرب و شتم قرار داشت. این روزنامه نگار طی حکمی در خرداد ۸۷ از سوی قاضی صلواتی به هشت سال حبس شد. متین‌پور فارغ التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه تهران و عضو هیات تحریریه هفته نامه‌های «یارپاق»، «موج بیداری» و وبلاگ نویس آذری زبان است.

عطیه طاهری، همسر متین‌پور به صداقت او در حرفه خبرنگاری اشاره کرده و گفت: «سعید در تمام فعالیت‌های رسانه‌ای و نوشته‌هایش هیچگاه غیر حقیقت چیزی ننوشت. او در حقیقت، صدای کسانی بود که هیچ رسانه‌ای نداشتند و تلاش می‌کرد اخبار کسانی که در جامعه نسبت به حقوق آن‌ها غفلت شده را برساند. او هیچگاه از فعالیت‌های اجتماعی‌اش در این زمینه پشیمان نشد و دو باری هم که از دادستانی از او خواستند نامه عفو بنویسد، این کار را نکرد. بار‌ها دادیار ناظر زندان به صراحت در پیگیری‌هایم به من گفت که سعید تا زمانی که نامه عفو ننویسد از هیچ چیزی خبری نیست. اما سعید کاری خلاف عرف و قانون انجام نداده است که بخواهد نامه پشیمانی بنویسد. به همین دلیل هم در این چهار سال و یکماه بدون حتی یکروز مرخصی در زندان بسر برده است، این در حالی است که طبق قوانین، او حق استفاده از مرخصی را داشت و ما بار‌ها درخواست دادیم. حتی پارسال هم درخواست آزادی مشروط دادیم اما متاسفانه با این حق قانونی هم موافقت صورت نگرفت.»

خانم طاهری به مناسبت روز خبرنگار خطاب به خبرنگاران ادامه داد: «در این روز از خبرنگاران می‌خواهم که همواره به دنبال واقعیت و حقایق باشند و استقلال خود را جدای از نگرش‌ها و موضع گیری‌های سیاسی در این مسیر حفظ کنند. سانسور همیشه در کشور بوده، اما گاهی عمدی و گاهی غیرعمدی بوده است و امیدواریم بیشتر غیرعمدی بوده باشد و خبرنگاران بدون توجه به گرایشات افراد اخبار را درست برسانند و از سانسور پرهیز کنند. به نظر من مهم‌ترین و بزرگ‌ترین رسالت یک خبرنگار پرهیز از سانسور است.»

آرش سقر روزنامه نگار دیگری است که بیش از چهار سال در زندان بسر می‌برد. خانم تاج گل سقر مادر او با ابراز ناراحتی از برخورد با اهالی رسانه‌ها خاطرنشان کرد: «آرش در حوزه اجتماعی روزنامه کارگزاران فعالیت می‌کرد که این روزنامه توقیف شد و در حکم آرش هم پنج سال محرومیت از فعالیت رسانه‌ای آمده است. در این مدت از تمام حقوق ابتدایی یک زندانی محروم بوده است. در پیگیری‌ها آقای خدابخش جواب درستی نمی‌دهند و همینطور بلاتکلیف هستیم و نمی‌دانم چرا مرخصی هم نمی‌دهند؟ اصلا تعداد درخواست‌هایی که برای مرخصی داده‌ایم از دستمان در رفته است، نه قانونی وجود ندارد و نه پاسخگویی! حتی به وعده و وعیدهای خود هم عمل نمی‌کنند، هیچ حساب و کتابی در کار نیست. خود پسرم هم می‌گفت امیدوار نباشید. الان چهار سال می‌گذرد هیچکدام از خانواده‌ها حال درستی ندارند فقط در این چند سال زجر و درد سهم آن‌ها از زندگی اشان بوده، واقعا نمی‌دانم چه زمانی می‌خواهند دل این خانواده‌ها را شاد کنند؟ پسرم روحیه‌اش طوری است که ناراحتی و مشکلات خودش را بروز نمی‌کند و نمی‌خواهد ناراحتی و نگرانی ما را افزایش دهد اما هر بار که می‌بینمش لاغر‌تر و تکیده‌تر شده است. مخصوصا نوه‌ام یعنی پسر آرش هر چه بزرگ‌تر می‌شود بیشتر دلتنگی می‌کند و مسائل را درک می‌کند و بر روحیه‌اش تاثیر منفی می‌گذارد.»

آرش سقر همچنین یکی از اعضای ارشد ستادانتخاباتی میرحسین موسوی در مناطق سنی نشین کشور بود که از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، به هشت سال حبس تعزیزی و محرومیت پنج ساله از همه فعالیت‌های مطبوعاتی و سیاسی محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدید نظر به پنج سال کاهش داده شد.

او افزود: «فکر می‌کردیم بعد از انتخابات، آقایان یک کمی به خودشان بیایند و از این کار‌ها پشیمان شوند اما هیچ چیز تغییر نکرده است. بعد از چهار سال و انتخاباتی که پیام مردم روشن بود دیگر نگه داشتن آن‌ها در زندان دلیلی ندارد. واقعا نمی‌دانم چطور می‌خواهند جواب خانواده‌ها را در پیشگاه خدا بدهند؟»

سیامک قادری خبرنگار سابق خبرگزاری ایرنا است که مرداد‌ماه سال ۸۹ بازداشت و به اتهام تبلیغ علیه نظام، تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد.

فرزانه میرزاوند، همسر سیامک قادری با اشاره به همزمان شدن روز خبرنگار، سالروز تولد همسرش و سالگرد روز دستگیری او بیان کرد: «متاسفانه خیلی از خبرنگارهایی که زحمت کشیدند و کارنامه درخشانی دارند الان در زندان هستند که حق آن‌ها این نیست. من این روز را به همه آن‌ها و خبرنگارهایی که در بیرون از زندان صادقانه تلاش می‌کنند تبریک می‌گویم و امیدواریم هیچگاه قلم خود را بخاطر فشار‌ها سانسور نکنند.»

او در تشریح وضعیت همسرش ادامه گفت: «هیچ تغییری در شرایط سیامک ایجاد نشده و همچنان صحبتی از مرخصی و آزادی نیست. در مورد اخبار آزادی تعدادی از زندانیان نمی‌دانیم این اخبار تا چه حد صحت دارد و در مورد جزئیات آن چیزی نمی‌دانیم؟ اینکه زندانیان جنبش سبز هم جزو این تعداد هستند یا نه؟ از آقای خدابخشی سوال کردم که این‌ها شامل چه کسانی می‌شوند، گفتند شامل کسانی که هم نامه عفو نوشتند و هم کسانی که آزادی مشروط شامل حالشان می‌شود و ما پرونده کسانی که آزادی شامل حالشان می‌شود را بررسی می‌کنیم. در هر حال امیدواریم با این دولت جدید شرایط تغییر کند و فضا عوض شود و حق و حقوق زندانیان سیاسی داده شود. حالا این عزیزان محکوم شدند و مجبور به گذراندن محکومیت خود شدند اما‌ای کاش دوران محکومیت خود را عادی می‌گذرانند؛ نه اینکه مورد ظلم مضاعف هم واقع شوند. آن‌ها در حالی در زندان بسر می‌برند که از تمام حقوق یک زندانی (تلفن، مرخصی، ملاقات حضوری و...) محروم هستند.»

خانم قادری یادآور شد: «اگرچه آقای روحانی به صراحت بیان کردند که در مورد آزادی رهبران جنبش سبز و زندانیان سیاسی اجماع سه قوه لازم است، اما امیدواریم که فضا تلطیف شود. اگر هم زندانیان آزاد نشوند حداقلش این است که بدانیم کسانی هستند که به فکر مطالبات مردم هستند.»

این روزنامه نگار منتقد و صاحب وبلاگ» ایرنای ما «به برخی عملکرد‌ها و اقدامات مسوولان خبرگزاری دولتی ایرنا انتقاد داشت و درباره جنبش سبز و رهبرانش مطالبی را در وبلاگ خود می‌نوشت. وی نهایتا به دلیل رویکرد انتقادی به انتخابات ریاست جمهوری۸۸ از سوی اکبر جوانفکر مشاور رسانه‌ای احمدی‌نژاد از ایرنا اخراج شد.

سیامک قادری در واکنش به اخراج خود و رای ابلاغ شده هیات رسیدگی به تخلفات اداری نوشته است: «معلوم نیست بر اساس چه سیستم حقوقی یک متهم با اتهامات مشابه در دو دادگاه و دوبار به مجازات می‌رسد. شرکت در تظاهرات قانونی شهروندان با هدف انعکاس خشونت‌های دولت علیه معترضان و به عنوان یک وظیفه ملی دینی و حرفه‌ای صورت گرفته است.»

ماموران امنیتی شرط آزادی وی را انتشار مقالاتی به نفع رهبری و حاکمیت بر روی وبلاگ خود (ایرنای ما) اعلام کرده بودند، که به دلیل عدم پذیرش این شرط، این خبرنگار به چهار سال زندان و پرداخت جریمه نقدی محکوم شد.
 

به گزارش ایسنا، حمید فرخ‌نژاد بازیگر سینما ، حسام‌الدین سراج استاد آواز ، نگار جواهریان بازیگر سینما و سهیل محمودی شاعر ضمن تبریک عید فطر به مردم مومن و روزه‌دار ایران از آنان خواستند با پرداخت فطریه، مرهم رنج های ناگفته مبتلایان به ام اس باشند.

شماره حساب انجمن ام اس ایران :٠١٠٠۴۴٩٣٨٩٠٠٣ بانک صادرات، شعبه وصال شیرازی، کد ٣٠٠٠

به گزارش فارس، محمود محمودی صبح امروز در خطبه‌های نماز عید سعید فطر اظهار داشت: شرکت‌های منطقه در سال‌های اخیر در قبال این شهرستان روز به روز سردتر برخورد می‌کنند و بی‌توجه از کنار مسائل و مشکلات مردم می‌گذرند که انتظار می‌رود این رویه تغییر کند.

وی در ادامه با تاکید بر لزوم تسهیل ازدواج جوانان افزود: خانواده‌ها باید جوانان را به سمت ازدواج آسان سوق دهند و باید کاری کنیم که آسیب‌های اجتماعی کاهش یابد و خانواده‌ها دوام بیشتری داشته باشند.

محمودی از گرانی در کنگان انتقاد کرد و گفت: از مسئولان انتظار داریم چاره‌ای اساسی برای گرانی در کنگان داشته باشند.

وی به مشکلات بیماران کلیوی شهرستان کنگان اشاره کرد و افزود: بر اساس گزارش انجمن بیماران کلیوی شهرستان کنگان تا کنون چندین نفر در اثر مشکلات مالی در این شهرستان از دنیا رفته‌اند که امیدواریم مسئولان و مردم خیر باید برای حل مشکلات آنان چاره‌ای بیاندیشند.

براساس گزارش‌ها، سالانه ۷۰۰ هزار نفر در کشور بر اثر فشار‌های اقتصادی ناشی از تامین دارو‌های خود به زیر خط فقر می‌روند.

به گزارش همین خبرگزاری، فاطمه رخشانی، معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران می‌گوید "سالانه ۷۰۰ هزار نفر به خاطر هزینه‌های درمان در کشور به زیرخط فقر می‌روند."

گزارش ها می گوید که افزایش هزینه‌های درمانی سبب شده که شماری از بیماران در ایران ادامه درمان خود را رها کنند.

زنی پس از شکستگی پا در بیمارستان دهدشت درگذشت
به گزارش تارنمای استان کهکیلیویه و بویر احمد، مرحوم عذرا تازش، ۳۵ ساله، متاهل و ساکن دهدشت که بر اثر عبور خودرو از روی پای خود دچار شکستگی در ناحیه ساق پا شده بود و به گفته برادر این مرحوم پس از مراجعه به بیمارستان و تقاضای معالجه با تعلل ۴ روزه مواجه شده که این امر منجر به فوت این بیمار می گردد.

برادر مرحوم در این ارتباط به خبرنگار سایت استان گفت: در روز ۱۳ مرداد با تصادفی که برای مرحوم بوجود آمد و منجر به شکستگی ساق پای او شد، بلافاصله وی را به بیمارستان امام خمینی دهدشت منتقل کردیم که با یک پانسمان ساده بر روی پای مرحوم، وی را به بخش داخلی برای نوبت جراحی فرستادند.

وی ادامه داد: ۴ روز بعد یعنی در روز ۱۶ مرداد ساعت ۱۰ صبح مرحوم را به اتاق عمل برده و تنها پس از دقایقی به ما اطلاع دادند که بیمار فوت کرده است.

این برادر داغدار می گوید: طبق گفته شاهدان عینی در اتاق عمل، بیمار اول بیهوش شده و با شوک الکتریکی به هوش آمده و متاسفانه در بیهوشی مجدد از دنیا می رود و پزشکان علت اولیه مرگ را “آمبولی ریوی” یا همان بازگشت خون به ریه عنوان کرده اند، و این در حالی است که مرحوم سابقه هیچ گونه بیماری نداشته است.
 

الهه مجردى، همسر محسن میردامادى که پس از اعتراض به انتخابات سال ٨٨ تا کنون در زندان به سر مى برد در گفتگو با مسیح على نژاد با اشاره به “ملاقات هفته گذشته با همسرش” گفته است که “آنها نگران وضعیت جامعه هستند و با این نامه خواستند در این شرایط تأثیرى بگذارند”. به گفته خانم مجردى “آنها با اینکه خودشان در معرض نقض حقوق بشرند اما به علت شدت فشار اجتماعى و مادّى بر مردم ترجیح مى دهند پیگیر خواست مردم باشند در حالى که همین هفته گذشته به بند ٣۵٠ حمله شد و آنها خواستار تشکیل کمیته تحقیق در این باره هم شده اند”.

همسر دبیرکلّ زندانى جبهه مشارکت افزود: “پیگیرى نقض حقوق بشر، کارى دراز مدت است و کسانى که معتقد به آزادى هاى سیاسى هستند سالهاست که این موضوع را پیگیرى مى کنند اما فشار روزمرّه بر زندگى مردم و مسائل مادى هر روز دارد مقاومت مردم را کمتر مى کند و خانواده هاى زندانیان سیاسى که سرپرست شان در زندان به سر مى برد هم کاملا این وضع را لمس مى کنند؛ در نتیجه هر دو موضوعِ رفع تحریم ها و توقف نقض حقوق بشر باید با هم پیگیرى شود”.

همسر محسن میردامادى در پاسخ به این پرسش که “با توجه به گذشت زمان زیادى از گستردگى تحریم ها، چرا این نامه در دوره دولت پیشین نوشته نشده” گفت: پیش از این، زندانیان سیاسى، تاثیرى در این کارها نمى دیدند اما در این انتخابات، اکثریت مردم حرف شان را به کرسى نشاندند و نشان دادند که طرفدار گفتمان اعتدال اند برخلاف شرایطى که مثلا آقاى جلیلى رییس جمهور مى شد؛ آنهم با آن ادبیات جنگ طلبانه که در مناظره ها فرهنگ انقلاب را فرهنگ هجوم معرفى مى کرد”.

وى افزود: “این نامه نشان دهنده آن است که در همه، حتى در کسانى که به آنها ظلم شده هم امید جدیدى ایجاد شده و به این فضاى سیاسى جدید امیدوارند و این تحریم ها را یکى از موانع روند جدید مى دانند”.

خانم مجردى در پایان این گفتگو ابراز امیدوارى کرد که دولت آقاى روحانى با سابقه کارش در این نظام و آشنایى با چالش ها و شیوه عملگرایانه اش نتیجه مثبت بگیرد.

به گزارش ایسنا به نقل از الجزیره، ائتلاف ملی برای مشروعیت و ضد کودتا در مصر با صدور بیانیه‌ای خواهان برگزاری تظاهرات جدیدی بعد از نماز جمعه در این کشور شده و اعلام کرد که این تظاهرات تا روز یکشنبه ادامه خواهد داشت.

این ائتلاف همچنین تاکید کرد که تظاهرات مذکور در محکومیت کودتای نظامی در مصر که باعث برکناری محمد مرسی شد، انجام می‌گیرد.

تحصن گروه‌ها و طرفداران محمد مرسی در تعدادی از میدان‌های این کشور همچنان ادامه دارد به صورتی که صدها هزار تن از تظاهرات کنندگان در میدان رابعه العدویه در قاهره نماز عید فطر را همانجا ادا کردند.

پیشتر دولت کنونی مصر از تحصن کنندگان خواسته بود تا هرچه سریعتر این میدان‌ها را ترک کنند اما آنها بر حضور خود در این تحصن‌ها تاکید کرده بودند.

به گزارش جرس، این روزنامه نگار در جریان حوادث بعد از انتخابات ریاست جمهور بازداشت و به شش سال حبس محکوم شد. همچنین همسر وی مهسا امرآبادی، روزنامه نگار اصلاح طلب نیز، به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق مصاحبه و گزارش از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی مقیسه‌ای به یک سال حبس محکوم شد و هنوز حکم آزادی وی ابلاغ نشده است.

طی روزهای اخیر علی اکبر محمدزاده و مهدی محمودیان نیز، از زندان های اوین و رجایی شهر به مرخصی عید فطر اعزام شدند.
 

به گزارش کلمه، این کنفرانس که در تاریخ ۶ شهریور در دانشگاه بیرجند برگزار خواهد شد هر ساله توسط انجمن فیزیک ایران برگزار می‌شود و معتبر‌ترین اتفاق علوم پایه کشور است که اساتید، دانشجویان و محققان داخلی و خارجی آخرین یافته‌های خود را در آن ارائه می‌دهند.

زمینه کاری و تحقیقاتی امید کوکبی طراحی و ساخت لیزرهای پرقدرت و کاربردهای آن در فیزیک اتمی هسته‌ای است که وی در طول تحصیلات خود در ایران، اسپانیا و آمریکا مقالات متعددی را در معتبر‌ترین ژرنال‌های این رشته به چاپ رسانده است.

سخنرانی امید کوکبی پیرامون مقاله وی با عنوان “بهینه سازی مطلق توان خروجی اسیلاتورهای اپتیکی” است که از اهمیت خاصی در تکنولوژی ساخت لیزر کاربرد دارد.

امید کوکبی، رتبه ۲۱ کنکور سراسری در رشته ریاضی و فیزیک، کار‌شناسی خود را در دانشگاه صنعتی شریف در دو رشته فیزیک کاربری “رشته دکترای پیوسته فیزیک” و مهندسی مکانیک به اتمام رسانده و پس از اخذ بورس تحصیلی از اتحادیه اروپا در مرکز تحقیقات فوتونیک اروپا در بارسلونای اسپانیا دوره کار‌شناسی ارشد و دکترای خود را در رشته فیزیک اتمی گرایش لیزر به انجام رساند.

وی در ادامه با اخذ بورسیه از دانشگاه تگزاس آستین Austin آمریکا برای ادامه تحصیل در رشته فیزیک گرایش پلاسما برای اخذ دکترای دوم خود عازم آمریکا شد.

امید کوکبی که هر ساله ۲ بار در تعطیلات دانشگاهی برای دیدار با خانواده خود در شهر گنبدکاووس به ایران سفر می‌کرد، در آخرین نوبت سفر به ایران، قبل از خروج از ایران و بازگشت به دانشگاه تگزاس در فرودگاه امام خمینی بازداشت شد.

امید کوکبی که به علت رد همکاریهای امنیتی و نظامی در زمینه فیزیک اتمی در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۹ پس از آخرین دیدارش درمعاونت سازمان انرژی اتمی ایران برای توافق بر سر درخواست همکاری، به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی بازداشت شد، در ‌‌نهایت با تبرئه شدن از این اتهام و همچنین اتهام جاسوسی، به اتهام ارتباط با دولت متخاصم آمریکا، پس از ۱۵ ماه بازداشت موقت غیرقانونی، به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.

پس از بازداشت این دانشمند جوان ایرانی، انجمن‌های علمی بین المللی، چهره‌های بر‌تر علمی همچون برندگان جایزه نوبل فیزیک و شیمی و معتبر‌ترین مجلات علمی جهان همچون Nature و Sciencs در حمایت از وی نامه نگاریهای مختلفتی را با دولت ایران انجام داده‌اند.

علی رغم درخواست‌های متعدد امید کوکبی برای مرخصی، همچنان بر رد درخواست‌های وی اصرار ورزیده می‌شود. در آخرین مورد همچنان جواب مشخصی از طرف دادستانی برای حضور وی در کنفرانس فیزیک و ارائه سخنرانی در طول مرخصی اعطا شده به این منظور داده نشده است.

امید کوکبی بیش از ۳۰ ماه است که بدون حتی یک روز مرخصی در زندان اوین، بند ۳۵۰، بند زندانیان سیاسی و امنیتی حضور دارد.

Scientist Omid Kokabee denied permission to attend scientific conference by Chief Prosecutor

Omid Kokabee, jailed scientist in Evin prison has been invited by Birjand University to make a presentation at the annual physics conference in the field of laser technology, but judicial authorities and security personnel have barred him from attending. The conference on August 28, 2013 is held annually by the Physics Association of Iran, and is the most prestigious science conference held in the country where invited domestic and international students share their recent scientific findings.

Omid Kokabee’s field of work and research is design and construction of high-powered laser optics applied in nuclear physics and he has published numerous articles in prestigious scientific journals. He is asked to speak about his article titled “Absolute optimization in the output of optical oscillators,” which is of great value to the technology of building lasers.

Kokabee completed a double major in Applied Physics and Mechanical Engineering from Sahrif University of Technology. After obtaining his dual undergraduate degree, in 2007 he went to Spain and obtained his Master’s degree in Photonics at Polytechnic University of Catalonia and his PhD at the Institute of Photonic Sciences (ICFO) in Barcelona. In 2010 he moved to the U.S. where he started his second PhD studying optics at the physics department of University of Texas.

Omid Kokabee regularly made two trips every year to the city of Gonbad Kavoos to visit family. He was detained in Imam Khomeini airport when he was attempting to exit Iran during his last trip on January 30, 2011 due to his refusal to cooperate in the field of nuclear physics with the ruling apparatus and the military. Due to his unwillingness to collaborate with the regime, he was sentenced to 10 years in prison on trumped up charges such as “relations with a hostile country (U.S.A)”, receiving “illegitimate funds,” and “espionage.” He has denied all charges brought against him.

When the young Iranian scientist was detained, many international science organizations such as the International Optics Society (SPIE), the European Optical Society, along with Nobel laureates in physics and chemistry, and the world’s most prestigious scientific journals such as “Nature and Sciences,” expressed their outrage and wrote letters to the Islamic Republic asking for Kokabee’s immediate release.

So far all of Kokabee’s many requests for his right to furlough have been denied. His last request was to receive furlough in order to attend the physics conference per his invitation to be a speaker, but again he was denied. Omid Kakobee has spent over 30 months behind bars in Evin prison’s public Ward 350 among political prisoners, without ever being granted his legal right to furlough.

عید فطر پایان یافتن رمضان نیست. روز آغاز و برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. فطر، موسم تازه شدن روح، و بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است.

شبکه جنبش راه سبز (جرس)، ضمن امید قبول طاعات برای هموطنان و تمامی مسلمانان جهان، عید سعید فطر را تبریک و شادباش می گوید.
 

به گزارش سایت مسجد قبای شیراز، این مرجع مردمی در بخشی از سخنانش که در آخرین شب از ماه رمضان ایراد کرد، خطاب به حسن روحانی تصریح کرد: آقاى رئیس جمهور مى‌داند که این مقام را از خدا دارد. خدا دل‌هاى مردم را به سوى او متوجّه کرد که انتخابش کردند، پس ابتدا باید به احکام دین خدا و فرامین قرآن و سنّت عمل کند و از احکام الهى تخلّف نکند، که اگر کرد به میثاقى که با خدا و مردم بسته خیانت کرده و مردم مسلمان از او روى مى‌گردانند.

متن سخنان آیت الله دستغیب به شرح زیر است:

تفسیر سوره فجر ، جلسه ۳ ، آیات ۱۴ تا ۱۷ ، چهارشنبه ۱۳۹۲/۰۵/۱۶ ، بیست ونهم رمضان ۱۴۳۴
بسم الله الرحمن الرحیم
اِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ(۱۴) فَأمَّا الاْنْسانُ اِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبّی أکْرَمَنِ(۱۵) وَ أمّا اِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبّی أهانَنِ(۱۶) کَلّا بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتیمَ(۱۷)
البتّه پروردگارت در کمین است.( ۱۴) امّا انسان هنگامى که پروردگارش براى امتحان او را گرامى دارد و نعمتش بخشد، گوید: پروردگارم مرا گرامى داشت.( ۱۵) و امّا چون براى امتحان رزقش را تنگ گرداند، مى‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است.( ۱۶) چنین نیست، بلکه یتیم را گرامى نمى‌دارید.
اِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ؛ خداى تعالى در کمین ستمکاران است. او شاهد و ناظر بندگان خویش است و آنان را مى‌نگرد که آیا شکر نعمت به جا مى‌آورند یا خیر، و چگونه از نعمت‌هاى پروردگار استفاده مى‌کنند.
شکر منعم واجب عقلى است و جزاى احسان جز احسان نیست، حتّى اگر به حیوانى احسان کنند او هم احسان مى‌کند، انسان که جاى خود دارد! بنابراین معناى درکمین بودن خداوند، مطابق آیات بعد، این است که مردم را با عطاى نعمت یا منع آن امتحان مى‌کند. کسى که صاحب نعمتى مى‌شود، از مال و مقام و همسر و فرزند و سلامتى و غیره، اولا: باید با زبان، خدا را سپاس گوید و سجده شکر به جا آورد و «الحمدلله» بگوید. ثانیآ: باید نعمت خدا را در راه خشنودى او به کار بندد.
آقاى رئیس جمهور مى‌داند که این مقام را از خدا دارد. خدا دل‌هاى مردم را به سوى او متوجّه کرد که انتخابش کردند، پس ابتدا باید به احکام دین خدا و فرامین قرآن و سنّت عمل کند و از احکام الهى تخلّف نکند، که اگر کرد به میثاقى که با خدا و مردم بسته خیانت کرده و مردم مسلمان از او روى مى‌گردانند. علاوه بر این کشور بهره‌مند از ثروت‌هاى فراوان است و در زمره‌ى ثروتمندترین کشورهاى دنیا قرار دارد، هم از جهت منابع مادى و هم از جهت نیروى انسانى. این همه معادن غنى نفت و گاز و سنگ‌هاى قیمتى و صنعتى و… به علاوه هوش سرشار و استعدادهاى فراوان جوانان، ثروت‌هاى خدادادى است که نصیب ما شده است. باید از این ثروت به نفع ملت استفاده صحیح بشود.
مبادا فردا بگوید تقصیر من نبود و تقصیر آن وزیر و آن معاون بود و این وزیر را به من تحمیل کردند. مردم به شما رأى داده‌اند؛ مسؤل وزرا شخص شما هستید و شما هم باید در برابر تخلّف آنها پاسخگو باشید.
آقاى رئیس جمهور باید هر چه امروز دارد ثبت کند و فردا که خواست برود، به حساب کشیده شود تا چیزى براى خود برندارد.
کسى که خود را در معرض ریاست جمهورى قرار مى‌دهد، مدعى است که مى‌تواند یک کشور را اداره کند، پس باید مطابق این ادعا امتحان شود تا صدق و کذبش معلوم شود. پس اگر بعد از پایان دوره ریاست جمهورى آن گونه که قول داده بود و مردم انتظار داشتند، عمل کرده بود، شکر نعمت کرده، ولى اگر خلاف وعده‌هایش عمل نمود و مردم را به فقر کشاند، کفران نعمت کرده است و هم دنیا را از دست مى‌دهد و هم آخرت را.
بنابراین به صرف گفتن نیست، عمل هم لازم است. هر کس در هر منصب و مقامى است همین طور است؛ اگر از پست ریاست خود استفاده خداپسندانه کرد و آخرت خویش را اصلاح نمود، شکر نعمت خدا را کرده، از امتحان خود سربلند بیرون آمده است.
جوانى که مدعى است اگر همسر و فرزندى خدا نصیبش کرد، اخلاق خوب و رفتار پسندیده خواهد داشت و به حساب دستور شرع آنان را بار مى‌آورد، در معرض امتحان قرار مى‌گیرد و رفتار و کردارش ثبت مى‌شود. آقاى طلبه‌اى هم که با خدا عهد مى‌بندد اگر معروف و مشهور شود، حرف حق بزند و فقط به گفتن احکام طهارت و نجاست اکتفا نکند و بزرگان مملکت را امر به معروف و نهى از منکر بکند ـ هر کس به حساب خودش ـ مورد امتحان قرار مى‌گیرد.
فَأمَّا الاْنْسانُ اِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبّی أکْرَمَنِ؛ بعضى از امتحان خود سربلند بیرون مى‌آیند و بعضى سرشکسته مى‌شوند. مردودى در امتحان الهى این است که چون به نعمتى مى‌رسد خود را برتر از دیگران و مستحق این نعمت مى‌داند و تکبّر مى‌ورزد. اگر به پست و مقامى رسید، مانند فرعون طاغى مى‌شود و مثل قوم عاد و ثمود فساد مى‌کند. همان اقوامى هم که به خاطر کفر و شرک عذاب شدند، در فطرت خود یکتایى خدا را مى‌فهمیدند، امّا به آن اعتنا نکردند؛
(وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أنْفُسُهُمْ ظُلْمآ وَ عُلُوّآ)
«از سر ظلم و برترى جویى، آن را انکار کردند در حالى که پیش خود بدان یقین داشتند.»
گویند: در زمان فرعون آب رود نیل فرو رفت، مردم مملکتش جمع شدند و گفتند: اى پادشاه! آب نیل کم شده، آن را زیاد کن. فرعون گفت: من از شما مردم راضى نیستم (به این سبب آب را کم کرده‌ام و زیاد نمى‌کنم). مردم به ناچار برگشتند و مرتبه دوم به حضورش آمدند و گفتند: اى پادشاه! حیوانات ما در معرض تلف هستند و اگر آب رود نیل را زیاد نمى‌کنى خداى دیگرى غیر از تو خواهیم پرستید.
فرعون گفت: همه مردم به صحرا روند و خود نیز به صحرا رفت و از آنان جدا گردید و آن قدر از مردم دور شد که او را نمى‌دیدند و صدایش را نمى‌شنیدند. صورت روى خاک نهاد و با انگشت سبابه به جانب آسمان اشاره کرد و عرض کرد: خدایا مانند غلامان ذلیل که به سوى مولاى خود مى‌روند، آمده‌ام به سوى تو و مى‌دانم کسى قادر نیست آب رود نیل را زیاد کند، مگر تو. پروردگارا تمنا مى‌نمایم آن را جارى و زیاد نما.
آب رود نیل جارى و زیاد گردید. فرعون نزدیک آنان آمد و گفت: زیاد نمودم براى شما بندگانم آب نیل را. همه مردم در مقابل او به سجده افتادند.
در آن هنگام جبرئیل پیش فرعون آمد و گفت: اى پادشاه شکایتى دارم، یارى نما مرا. گفت : چیست قصه و مطلب تو؟ جبرئیل گفت: بنده‌اى دارم که او را صاحب اختیار بندگان دیگر خود نموده‌ام و اصلاح امور بندگانم را به دست او سپرده‌ام و اینک آن بنده با من دشمنى مى‌نماید و دوست مى‌دارد دشمنان مرا و عداوت و دشمنى و اذیت مى‌کند دوستان مرا. فرعون گفت: بد بنده‌ایست بنده تو. اگر من دست بر او بیابم او را در دریاى قُلزُم (رود نیل) غرق خواهم کرد.
جبرئیل گفت: رأى و حکم خود را براى من بنویس. فرعون اسباب نوشتن طلبید، چون حاضر نمودند، نوشت: جزاى بنده‌اى که فرمان مولاى خود را نمى‌برد و دوست مى‌دارد دشمنان مولاى خود را و دشمنى مى‌نماید با دوستان مولایش آن است که او را در دریاى قلزم (رود نیل) غرق نمایند. جبرئیل گفت: آن را مهر و امضا کن. فرعون مهر و امضا نمود و به دست جبرئیل داد. روزى که فرعون و اتباعش غرق مى‌شدند، جبرئیل آن نوشته را به دست او داد و گفت: بگیر آنچه را که خودت در باره خود حکم نموده‌اى.
ممکن است اشکال شود که آیا پر آب شدن نیل باعث گمراهى مردم و دلیلى بر حقّانیت ادعاى فرعون نبود؟ در پاسخ باید گفت در کنار این دلیل، هزاران دلیل بر عدم الوهیت فرعون وجود داشت و مردم از ابتدا اشتباه کردند که فرعون را به خدایى برگزیدند و اگر از اول عقل خود را به میدان مى‌آوردند و مى‌دیدند که او هم بشرى مانند آنها است و نمى‌تواند خدا باشد، راه هدایت را مى‌یافتند.
وَ أمّا اِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبّی أهانَنِ؛ گاهى هم اسباب امتحان الهى فقر و بلا و ناملایمت‌ها است. در جریان انتخابات یک نفر (آقاى عارف) گذشت کرد و به نفع یکى دیگر کنار رفت. این امتحان خوب و گذشت مهمى براى ایشان بود. مابقى هم که رأى نیاوردند باید بدانند که این ریاست رزقشان نبود، پس اگر راضى به رضاى خدا باشند و شکر کنند که از چنین مسؤلیت سنگینى معاف شدند و آماده همکارى با رئیس جمهور متنخب مردم باشند، در این صورت در امتحان خود سربلند گشته‌اند ولى اگر غضبناک شوند و حرف‌هاى دیگرى بزنند و رفتارهاى دیگرى نشان دهند، در امتحان خود مردود شده‌اند.
تأمل بر یک روایت
در روایت است از رسول خدا صلّى الله‌علیه وآله که فرمودند:
«حُبُّ الدُّنیَا رَأسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ»[۳]
«دوست داشتن دنیا اصل و اساس همه گناهان است.»
«خطیئه» منحصر به گناهان جوارحى نیست؛ یعنى فقط گناهان زبان و چشم و گوش، خطیئه محسوب نمى‌شوند، بلکه شامل گناهان جوانحى (قلبى) هم مى‌شوند؛ مانند حسد، کینه، سوءظنّ، ریا، کبر، بخل، شرک و غیره. کسى که محبّت دنیا در قلبش باشد زمینه همه این گناهان را دارد.
امّا چرا چنین است؟ انسان به طور غریزى و طبیعى به بعضى متعلقات و دارائى‌هایش علاقه‌مند است. مثلا به لباس و سر و وضعش اهمیّت مى‌دهد؛ همسر و فرزندانش را دوست مى‌دارد. این علاقه و ارتباط باید وجود داشته باشد و خیلى هم خوب است به شرط آن که به حساب ایمان و در حد معمول باشد. امّا گاهى این علاقه شدت مى‌یابد و همه قلب را فرا مى‌گیرد و تبدیل به مهم‌ترین همّ و غمّ انسان مى‌شود. به عنوان مثال شخصى دوست مى‌دارد استاندار بشود و علاقه زیادى به این مقام دارد و سال‌ها منتظر فرصتى بوده تا بدین منصب دست یابد. چه بسا شخص مؤمن و نماز خوانى هم باشد، امّا نمازش چنان اثرى نداشته که دل او را از این محبّت قطع کند. بالاخره پس از مدّتى زمینه‌اى فراهم مى‌شود، امّا رسیدن به آن مستلزم آن است که افرادى را ببیند و کسانى را که شایسته احترام و تعریف نیستند، احترام بگذارد و تعریفشان کند و به برخى دیگر هدیه و رشوه‌اى بدهد و پول خرج کند. از آن سو عده‌اى را هم مانع و رقیب خود مى‌بیند و سعى مى‌کند از راه‌هاى مختلف و با تهمت و سخن چینى و عیب‌جویى آنها را از سر راه خود کنار بزند. پس از این همه اگر به مقامى که مى‌خواست نرسد، نسبت به همه کسانى که او را از آن باز داشتند، کینه به دل مى‌گیرد و نسبت به آن که به جاى او انتخاب شده، حسد مى‌ورزد و هر جا بتواند کارشکنى و بدگویى مى‌کند و ضربه مى‌زند. اگر هم به آن مقام برسد، خود را در اوج مى‌بیند و به زیردستانش تکبّر مى‌کند و فخر مى‌فروشد. شدت محبّت به این مقام باعث مى‌شود مخالفان خود را هر طور شده از میان بردارد و آنان را نماد شرّ و بدى معرفى کند. از آن طرف نسبت به بیشتر اطرافیان و همکاران خود سوءظنّ داشته باشد.
نتیجه این کارها او را تا مرز شرک پیش مى‌برد. در واقع این حبّ دنیا، ریاست را در مذاق چنین کسى این قدر گوارا مى‌کند که براى رسیدن و حفظ آن به این همه گناه و آلودگى تن مى‌دهد.
اگر کسى واقعآ هدفش خدمت به مردم و جلب رضاى پروردگار باشد براى هیچ منصبى ذرهّ اى از حکم خدا تخلّف نمى‌کند و به هیچ قیمتى تن به گناه نمى‌دهد. اگر مقام و منصبى نصیبش شد، آن را از خدا مى‌بیند و به مسؤلیت خود، آن طور که خدا راضى است، عمل مى‌کند. اگر هم به مقامى نرسید شکر خدا مى‌کند و ناراحت نمى‌شود. این یک مثال بود و مثال‌هاى بسیارى در این رابطه مى‌توان بیان کرد.
کَلّا بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتیمَ؛ این نیست که اگر کسى به نعمتى رسید بنده خاص خدا و مورد احترام و تکریم درگاه ربوبى باشد، یا اگر نعمتى از دستش رفت خداوند ذلیلش کرده باشد. این فهم ناقص یا این بلا و مصیبتى که بر شخص وارد مى‌شود، به خاطر این است که یتیمان را گرامى نداشت.
خداى تعالى در این آیه نمى‌فرماید به یتیم آب و نان نداد، بلکه مى‌گوید اکرامش نکرد؛ یعنى باید یتیم را ارجمند داشت و به او احترام زیاد گذاشت. در روایت است از امام صادق علیه السلام که هیچ بنده‌اى دست مرحمت بر سر یتیمى نمى‌کشد مگر آن که خدا به تعداد موهایى که از زیر دستش مى‌گذرد نورى در قیامت به او مى‌بخشد.
از مصادیق یتیم، شیعیان و دوستان ائمه اطهار علیهم السلام هستند که ایتام آل محمّد معرفى شده‌اند. مراجع تقلید و رهبر و سایر مسؤلان وظیفه دارند به امور آنها رسیدگى کنند و دست بر سرشان بکشند. این رسیدگى کردن هم دو جور است: گاهى کسى پولى از خودش به یتیم مى‌دهد؛ گاهى مال خود یتیم را به او مى‌دهد. ثروت این کشور متعلق به خود مردم است و باید بدون منّت و بدون گداپرورى به آنان داد. اگر غیر از این باشد احترام ایتام آل محمّد حفظ نشده است.
در میان بزرگان مملکت برخى هستند که هیچ مقام و مسؤلیتى ندارند، امّا حرفشان خریدار دارد. چرا این افراد به میدان نمى‌آیند و براى آزادى آقاى موسوى و کروبى و زندانیان سیاسى کارى نمى‌کنند؟ چرا کار خوبى را که از دستشان بر مى‌آید انجام نمى‌دهند و بر عکس، زخم زبان مى‌زنند.
شخصى از رجال سرشناس زمان رضا شاه در حال احتضار بود. آقاى بزرگوارى که اهل مکاشفات بود بالاى سرش حاضر مى‌شود و مى‌بیند که او را به سوى تاریکى و عذاب مى‌برند. در همین حال ناگهان مولا على علیه السلام ندا مى‌کند که این شخص هدیه‌اى نزد ما دارد. بلافاصله او را بر مى‌گردانند و به سوى بهشت مى‌برند. پس از این مکاشفه آن شخص از دنیا مى‌رود و آن که این صحنه را دیده بود، از خدا مى‌خواهد علّت این اتفاق را بفهمد. مدّتى بعد در خواب همان شخص را مى‌بیند. به او مى‌گوید: روزى دیدم حکم اعدام بى‌گناهى صادر شده و من از بى‌گناهى او اطّلاع داشتم. هر چه کردم نتوانستم بى‌تفاوت بمانم. با خود گفتم: هر چه باداباد. رفتم و براى اثبات بى‌گناهى او هر کارى مى‌توانستم کردم. آن شخص آزاد شد و همین کار باعث تفضّل امیرالمؤمنین و نجات من شد.
نجات دادن دیگران از گرفتارى منحصر به پول دادن یا اثبات بى‌گناهى آنان نیست، کمک کردن به اصلاح و هدایت یک جوان و حتّى گاهى یک نصیحت ساده، مى‌تواند باعث نجات او شود.

به گزارش رادیو فردا به نقل از رویترز، این نشریه روز پنج‌شنبه ۱۷ مرداد نوشت که تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد ایران در سه سال گذشته به ساخت و ساز یک پایگاه بزرگ مشغول بوده که حاوی یک سکوی پرتاب موشک و مرکز مراقبت است.

در گزارش نشریه معتبر جینز، محل این پایگاه اطراف شهر شاهرود، ۱۰۰ کیلومتری شمال شرق تهران، عنوان شده است.

گزارش نشریه جینز می‌گوید که پایگاه شاهرود یکی از سه پایگاهی است که ایران قصد دارد از آن برای برنامه فضایی خود استفاده کند.

مقامات جمهوری اسلامی خرداد امسال یک مرکز رهگیری ماهواره و رصد اجسام فضایی را در شهرستان دلیجان استان مرکزی افتتاح کردند، در حالی که تنها چند ماه قبل از آن نیز تلاش ایران برای پرتاب یک موشک حامل میمون به فضا خبرساز شده بود.

در عین حال رئیس سازمان فضایی کشور نیز دی‌ماه گذشته از برنامه ایران برای پرتاب ماهواره‌های «فجر» و «شریف‌ست» به مدار زمین در اسفندماه خبر داده که البته به نظر می‌رسد اجرای این برنامه فعلا به تعویق افتاده است.

اما غرب نگران آن است که تکنولوژی موشک‌های بالیستیک دوربردی که ایران از آن برای پرتاب ماهواره‌های خود به مدار زمین استفاده می‌کند، می‌تواند برای پرتاب موشک‌های حامل کلاهک هسته‌ای نیز به‌ کار گرفته شود.

متیو کلمنتز، دبیر نشریه جینز، با اشاره به پایگاه شاهرود می‌گوید که در بررسی تصاویر ماهواره‌ای به این نتیجه رسیدیم که این پایگاه یک امکان استراتژیک برای آزمایش موشک‌های بالیستیک خواهد بود که باعث می‌شود ایران
بتواند از دو پایگاه دیگر خود آزادانه برای «برنامه جاه‌طلبانه» پرتاب ماهواره استفاده کند.

ایران حضور در فضا را جزو اولویت‌های خود اعلام کرده و حتی محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت پیشین، نیز گفته بود که حاضر است به عنوان اولین فضانورد ایرانی به فضا برود.

رویترز می‌نویسد که نتوانسته نظر مقامات ایران را درباره گزارش نشریه جینز جویا شود، اما این مسئله را یادآور می‌شود که تلاش ایران برای گسترش برنامه موشک‌های بالیستیک خود و آزمایش آنها موجب شده که اسرائیل خواستار حمله پیش‌دستانه به تاسیسات اتمی ایران شود.