جنبش راه سبز - خبرنامه

وی پس از طی کردن حدود سه سال و نیم حبس، امروز از زندان اوین آزاد شد.

منیژه نصراللهی به اتهام تبلیغ علیه نظام و عضویت در تشکیلات بهایی به سه سال و هشت ماه حبس تعزیری محکوم شده بود.

وی روز هشتم اسفندماه ۱۳۸۸ برای اجرای حکم به زندان سمنان فراخوانده شد اما پس از مدتی از زندان سمنان به زندان اوین تهران تبعید شد. 

منیژه نصرالهی ساکن شهر سمنان است و به همین دلیل خانواده او مجبور بودند در تمام این مدت برای ملاقات از سمنان به تهران بیایند.

 

به گزارش جرس، متن بیانیه حدود صد تن از فعالان استان بوشهر در اعتراض به روند تخریب بافت سنتی استان به شرح زیر است:

ساختمان ها و بافت های تاریخی که در بلندای دور و دراز پیشینه یک ملت ریشه داشته و بخشی از هویت و شخصیت آن ملت محسوب می شود، از حلقه های پیوند نسل های پیشین و پسین آدمیان بوده و در قامت پلی استوار در کار ایفای نقش واسط میان دیروز،امروز و فردای مردمان می باشند. بناهایی که می توان با نشستن بر بام آن و سفر به عمیق ترین لایه های تاریخ، به افکار، اندیشه ها و شکل زیست اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آفرینندگان آن پی برد و به برخی از راز و رمزهای زندگی آنان دست یافت.

بافت پرسابقه ی کهن دیار ما بوشهر نیز با عمری چند صدساله به عنوان سازواره ای زیبا و با ساختار و معماری ویژه ی خود که همواره تحسین اهل فن را برانگیخته است، یکی از نمونه های بارز میراث فرهنگی- تمدنی انسان بوشهری، ایرانی و جهانی بوده و در ردیف آثار و اندوخته های سترگی است که فرزندان ایران زمین درپهنه ی میهن باستانی ما از خویش به یادگار گذاشته اند.

 

این دستاورد پرشکوه معماری ولی با صد حیف و دریغ اینک یا به علت عدم احساس تعلق خاطر و بی اعتنایی مسئولان امر و یا به دلیل سهل انگاری و ناپیگیری آن ها و نیز به علت یورش برخی از اصحاب حرص و آز در کمین نشسته که فقط به منافع سرشار اقتصادی خود می اندیشند، و یا به دلایل ناگفته ی دیگر، در معرض ویرانی است که استمرار این وضعیت دردناک، می تواند تا چند سال دیگر کلیت قالب بندی بافت پیرسال بوشهر را از عرصه ی ارمغان های معماری بشریت حذف کرده یا آن را به شیری بی یال و دم و اشکم و به سرنوشت اسفبار بازار قدیمی بوشهر تبدیل کند.

تخریب دو خانه متعلق به روزنامه نگار شهیر بوشهری، زنده یاد عبدالرحیم جعفری و خانه ی داستان نویس مطرح بوشهر، احمد آرام که هرسه با وجود ثبت در آثار ملی، به دستور مدیریت وقت میراث فرهنگی بوشهر عملی شد، هنوز ذهن و روان هواداران بافت قدیم را آزار می دهد. در حال حاضر نیز برخی اداره ها و شرکت های استانی زمینه سار نابودی و یا دست کم به هم زدن شکل و شمایل بخشی دیگری از بافت قدیم بوشهر واقع در محله ی شنبدی در شمال مسجد ملک می باشند.

مسئولیت این پیشآمدها اما به عهده ی همه ی دستگاه های مرتبط ،سازمان میراث فرهنگی،راه و مسکن، شهرداری، شورای شهر و استانداری بوده و هرکدام در چهارچوب شرح وظایف خود باید پاسخگوی بوشهری ها و به خصوص دوستداران میراث فرهنگی باشند.

در این میان، البته سازمان میراث فرهنگی به عنوان متولی حفاظت و حراست از نمودهای فرهنگی و تمدنی، دارای وظیفه ای دوچندان بوده و باید بیش از دیگر سازمان ها به افکار عمومی و دستگاه های بالادستی جواب دهد؛ زیرا طبق قانون هرگونه مداخله در ساختار معماری بافت قدیم و از جمله تخریب وساخت وساز درآن، در گرو صدور مجوز از سوی سازمان میراث بوده و دخل و تصرف در آثار ثبت شده ی ملی بدون کسب اجازه از آن نهاد جرم محسوب می شود.

البته در هرشرایط، حقوق مادی ومعنوی مالکان باید براساس قانون به تمام و کمال رعایت شده و در خصوص اهمیت بناهای تاریخی نیزبه آنان توضیح اقناعی و کافی داده شود.

در این وضعیت، ما علاقه مندان به میراث فرهنگی به این باوریم که افزون بر مسئولیت های شخصی،تاریخی و ملی دست اندرکاران متعهد و دلبسته به آثار فرهنگی، وظیفه سازمانی و اداری آن ها نیز حکم می کند اجازه ندهند یادگار تمدنی گذشتگان ما به بهانه های مختلف از جمله فرسودگی، آماج تصرف، آسیب رسانی و انهدام احتمالی اشخاص حقوقی (برخی دستگاه ها و شرکت ها) و افراد حقیقی(بساز و بفروش ها) قرار گیرد.

همچنین شرکت فاضلاب با اجرای طرح فاضلاب در بافت قدیم و شهرداری با آسفالت کوچه های آن و انجام سایر اقدامات عمرانی، باید علل و عوامل زیست محیطی فرسودگی بافت چهارمحل را از بین برده و یا حداقل آن را کنترل نمایند.

سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری نیز لازم است با برگزاری جلسات توجیهی در مساجد چهارمحل و با حضور کنشگران حوزه ی میراث فرهنگی، اهالی محلات را از اهمیت ملی و جهانی صورت بندی آن محله ها آگاه کرده و مسئولیت حراست از این مجموعه ی تاریخی را به آنان یادآور شود.

در این مورد، نقش نهادهای مدنی و به ویژه نقش رسانه های جمعی، مطبوعات، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی در روشنگری اذهان، نقد عملکرد صاحب منصبان و افشای زد و بند های مالی و اداری آلوده که ممکن است در این طرح ها رخ دهد، بسیارمؤثر خواهد بود.

نجف آهوچهر،علی آتشی، حمید آباذر،کریم آبادی، احسان احمدزاده، علی احمدی، عبدالحسین احمدی ریشهری،ماندانا احمدی، مجید اجرایی، سیامک ارجمندزاده، محمدجعفر ایزدپناه،علی ایزدجو، عالی بازدار، محبوبه بحرینی، مجید بحرینی، حسین بختیاری آزاد، سیامک برازجانی، سینا برازجانی، سیروس بنه گزی، محمد کریم بنه گزی، محمدحسین بکمی، غلامعلی تمهید، فرشید جان احمدیان،آزاده جلالی، محمود جمهیری، مهدی جهان بخشان، محمود جهانی آباد،فریبا حسین زاده، حسام حق پرست، حماسه حق پرست، علی اکبر حق پرست، محمدرضا حق پرست، محمدکاظم حق شناس، احمد خالق پناه،جلال خسروی،میترا خواجه ئیان، مهناز خواجه ئیان، مریم خرمی، صدیقه خرمی، محمد دادفر، علی دباش ، ابراهیم دانش دوست، صالح دروند، حسین دهقانی، سرور دهقانی،خسرو دهقانی، نبی دهقانی، محمود دهقانی، رها رفاهی، حسین رویین، مسلم رویین، قدرت اله رحیمی، میثم روایی، حامد رحمتی،ستاره زال، مرتضی زندپور،کورش سلطانی، اصغر سیف بوشهری، آذین سیف بوشهری،احمد سبحانیان، محمدباقر سملی، حسین شاکری، حمید شاه ولی، محسن شریف، جواد شمشیری، نعمت اله شیخ سقا، حسین شریفی، غلام شبانکاره، آکا صفوی، محمدرضا عزیزپور، راضیه عقیلی مهر، مهدی علیپور، فاطمه علیخواه، ناصر علیخواه، مجید عوض فرد، امید غضنفر، طاهره غمخوار،داریوش غریبی، محمدجواد غریبی، حسین فخرایی، بابک فقیه، خورشید فقیه، احمد فکراندیش، اسفندیار فتحی، ناصر قاسمی، غلامعلی قاضی، محسن قیصی زاده، میثم قیصی زاده، یونس قیصی زاده، ندا کشاورز، کاووس کمالی، محسن کارگر، عبدالحسین کنین، مهری کرمی، سمیرا کیارش، سمیه کیارش، ابراهیم گرمساری، امین گنبدی پور، نعمت اله گنبدی پور، نوید گنبدی پور، حسن لاوری، عبداله لاوری فرد، مسعود ماهینی، قاسم محمدی، اسماعیل منصورنژاد، خلیل موحد، حمید موذنی، طالب موذنی،نگار موذنی،حدیث مهندسی، سارا مویدی،سعید موذنی،صمد موذنی، عادل مقدس،نیما مهرپویا،شهین موذنی، بهرام نکیسا، فاطمه هاشمی، موسی ولی زاده، پرویز هوشیار، سیدقاسم یاحسینی، جهانشیر یاراحمدی، فرید یوسفی ، محمود یوسفی، پیمان یوسفی، محمد یوسفی.
 

وزیر کار دوران جنگ در خاتمه افزود: به همین دلیل کارگران از دولت روحانی انتظار دارند تا با انتخاب فردی مناسب به عنوان وزیر کار به وضعیت موجود خاتمه دهد. 

 

به گزارش ایسنا، کاظم صدیقی در خطبه‌های دوم نمازجمعه امروز تهران فاجعه مصر را تاسف‌بار دانست و افزود: سوریه برای مصر یک عبرت است صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها برای شکستن مقاومت در سوریه جنگ داخلی راه‌ انداختند، حالا نوبت مصر است.

 

خطیب موقت نماز جمعه تهران افزود: فاجعه مصر کار اسرائیلی‌ها و آمریکایی‌ها است، ما از علما و نویسندگان و اثرگذاران مصری توقع داریم مشکل به وجود آمده را برطرف کنند. از شما می‌خواهیم تا دیرتر نشده چاره‌اندیشی کنید تا انقلاب‌تان در چارچوب احکام اسلام به ثمر نشیند.

 

صدیقی در بخش دیگری از سخنانش قرار دادن نام حزب الله در لیست تروریست‌ها را اقدامی ننگین از سوی اتحادیه اروپا برشمرد و افزود: حزب الله لبنان که جایگاه برتری بین مسلمانان جهان و مردم لبنان دارد درلیست تروریست‌ها قرار داده می‌شود و نام سیدحسن نصرالله که از مفاخر بشریت و نجات‌بخش آزادگان جهان است در کنار لیست افراد شرور و جنگ‌طلب قرار می‌گیرد. این در حالی است که رژیم صهیونیستی که اصلا برای ترور ساخته شده و منافقان ایران در لیست تروریست‌ها قرار ندارد حتی از این افراد هم حمایت می‌شود.

خطیب موقت نماز جمعه تهران تاکید کرد: این اقدام را محکوم می‌کنیم؛ چرا که غیراخلاقی، غیرانسانی و غیرحقوقی است و این را بدانند که حزب الله از این تصمیم آسیبی نخواهد دید.

 

وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به سخنان رهبر جمهوری اسلامی خطاب به کارگزاران نظام گفت: سخنان رهبری جواهر‌الکلام و کاربردی است ایشان در سخنان‌شان گرفتار نشدن در غفلت و آموختن صبر و تحمل از قرآن را مورد تاکید قرار دادند. از اینرو مدیران کشور در اداره امور باید از صبر و تحمل بهره بگیرند و در تمام برنامه‌ریزی‌های خرد و کلان هدف را مشخص کنند.

 

صدیقی در ادامه خطبه ها، خطاب به رییس جمهور منتخب گفت: دانشگاه‌ها فضای آرام و مذهبی دارند و توسعه علوم دانشگاهی با سرعت خوبی در آنها پیشرفت دارد از شما می‌خواهیم جلوی انتخاب وزیر علوم یا روسای دانشگاه‌هایی که بوی فتنه می‌دهند یا جریان‌های سکولاری که قصد نفوذ به دانشگاه‌ها دارند، را بگیرید.

 

گفتنی است، طی سالهای اخیر تحت عنوان "اسلامی تر کردن دانشگاههای کشور"، موج جدیدی از تصفیه و اخراج و بازنشستگی اجباری اساتید، تعلیق و محرومیت از تحصیل دانشجویان منتقد و دگراندیش و همچنین کنترل و بازنگری کتب و رشته های دانشگاهی شدت گرفته و گریبانگیر دانشگاههای کشور شده است.

ما آدمیان آن هنگام که خود را زیر ذره بین سنجش و داوری قرار می دهیم و آن زمانی که در باره ی رفتار، گفتار و کردار خودمان داوری می کنیم، در مقایسه با مواقعی که رفتار، گفتار و کردار دیگران را مورد قضاوت قرار می دهیم، روش واحد و هماهنگ با یکدیگر نداریم و از یک منطق سازگار و یکسان پیروی نمی کنیم، بلکه شیوه ی دوگانه و بعضا متضادی را پیش می گیریم. به عنوان مثال، یک کنش غیر اخلاقی مانند خلف وعده را در نظر بیاورید، دوگانگی در کنش داوری سبب می شود که حکم اخلاقی در باره ی این کنش، با فاعل فعل متناسب گردد. به همین سبب، شدیدا وابسته به این است که چه کسی مرتکب آن شده است. آیا من خلف وعده کرده‌ام و در موقع مقرر در جایی حاضر نشده‌ام و یا دوست من وفای به عهد نکرده و در زمان تعیین شده حاضر نبوده است. اگر من خلف وعده کرده‌ام به یک نحو در باره ی آن داوری می کنم و اگر دیگری خلف وعده کرده است نوع دیگری داوری و قضاوت خواهم کرد. بنابر این اولا، گویی احکام اخلاقی از قطعیت سقوط می کند. ثانیا حکم اخلاقی، به جای آن که معطوف به فعل گردد، عمدتا ناظر به فاعلی می شود که مرتکب فلان فعل خاص شده است. به تعبیر دیگر، نقش فاعل (ونه فعل) در ارزیابی‌های اخلاقی پررنگ شده تا جایی که ممکن است در باره ی یک کنش خاص که از سوی دو کنشگر به وقوع می پیوندد، دو حکم و داوری متضاد اخلاقی صادر گردد. به جای آن که فاعل را در موقعیت عینی و شرایط روانی‌اش تحلیل کنیم، او را در نسبتی که با ما برقرار می کند مورد توجه و واکاوی قرار می دهیم. هر چه فاعل به ما نزدیک تر باشد، داوری ما در باره ی رفتار او سهل گیرانه تر و با اغماض و حسن نیت بیش تری همراه خواهد بود. تا جایی که اگر پای من و یا خویشاوندان من در میان باشد، موضوع بنیادا چیز دیگری خواهد شد و حکم اخلاقی به کلی متفاوت از گذشته می شود. دراین گونه داوری، فاعل به جای فعل می نشیند و در نتیجه، حکم اخلاقی با قبض و بسط نسبت‌ها و روابط میان آدمیان دچار فراز و نشیب ناپایدار می گردد.

ترازوی داوری آدمی در دو موقعیت من – تو، یکسان عمل نمی کند و در هر دو مورد دچار خطا می گردد. چه آن زمان که رفتار و عمل خود را در آن می نهیم و ارزیابی می کنیم و چه آن زمان که رفتار و کنش دیگران را وزن می کنیم، به خطا و اشتباهی مبنایی و پنهان دچار می شویم. ترازی داوری از آن رو وزن افعال را درست و دقیق نشان نمی دهد که نسبت به آن چه وزن می کند سوگیری ارزشی – عاطفی دارد. به تعبیرمولانا،

گر ترازو را طمع بودی به مال[۱]

راست کی گفتی ترازو وصف حال

ترازویی که با خوشایندها و بدآیندها، تمایلات، عقده ها، نیازها، عواطف و احساسات، کج و راست می شود و نمی تواند منصفانه و از سر بی‌طرفی وزن کالای نهاده شده در خود را نشان دهد، قابل اطمینان نیست.

خطاهایی در ناحیه ادراک و فهم مسئله و در صدور احکام اخلاقی وجود دارد که موجب می گردد رابطه ی آدمی با دیگران مخدوش و مکدر شود. من وقتی به خود و رفتارهایم می اندیشم و خود را ارزیابی می کنم، خوبی‌ها را فربه تر از آن که واقعیت دارند، می بینم. و آن هنگام که که خوبی‌های تو را می بینم، آن را کم تر از آن که واقعیت دارد ارزیابی می کنم. متقابلا؛ بدی‌های خودم را کم تر از آن که هست می بینم و همان بدی را نزد دیگران بسیار بیش تر از آن که هست می یابم. به واقع، گویی قوه ادراک و مرکز صدور حکم اخلاقی که در آدمی نهفته است، دچار دو گونه خطای پر شماری و کم شماری است.

خطایی که در ترازوی داوری رخ می دهد سبب می گردد که آدمی در موقعیت‌های یکسان اما در نسبت مختلف با افراد، متفاوت عمل کند. از آن جا که در قوه ی سنجش گر و مرکز ارزیابی ذهن، خطایی سیستماتیک اتفاق می افتد، متوجه این خطا نمی شویم. فقط کسانی اجمالا و به نحو کلی از چنین خطایی آگاه می شوند که دارای بصیرت اخلاقی هستند و مکانیسم ادراک و سنجش آدمی را هم به لحاظ معرفت شناختی و هم از نظر روان شناختی به خوبی می شناسند. اما حتی چنین اشخاصی عملا نمی دانند تحت تاثیر کدام عامل یا عوامل، به فلان نتیجه و قضاوت رسیده اند. از این رو این گروه، ترجیح می دهند تا آن جا که ممکن است از قضاوت کردن در باره ی دیگران بپرهیزند و قوه ی داوری‌شان را در باره ی رفتارها و کنش‌های دیگران به حالت تعلیق درآورند. بیش تر از آن که به داوری و قضاوت مشغول شوند، تلاش می کنند به فهم و درک درست تری از واقعیت‌ها دست یابند و به جای ارزیابی دیگران به واکاوی در خود و سنجش رفتارها و اعمال خود مشغول می شوند.

داوری ، زمانی به انصاف نزدیک تر می شود که در هنگام داوری در باره ی کنش یک شخص، دوری و یا نزدیکی او را به خود، در محکمه ی قضاوت راه ندهیم و فقط "شخص" را صرفا با موقعیت و شرایطش در نظر آوریم و از حکم انتزاعی و آرمانی بپرهیزیم. منظور از "شخص"، فرد خاصی (مثلا دوست و یا فرزند من) نیست. بلکه منظور، "انسان" (از آن رو که انسان است و نه از آن رو که در دایره ی دوستی و یا خویشاوندی من قرار می گیرد)، در موقعیت‌هایش مورد ارزیابی قرار می گیرد.

انسان شناسی و آگاهی از تردیدها، ضعف ها، قوت‌ها و سایر ویژگی‌های اگزیستانسیال و روان شناختی سبب می شود زندگی اخلاقی تری داشته باشیم. زیرا می دانیم که همواره احتمال می دهیم در داوری‌ها دچار یک و یا چند خطا شده باشیم. از این رو به پندارهای خویش بدگمان می شویم و پرونده ی داوری‌ها را باز نگه می داریم تا در رابطه ی فعال دو سویه با محیط، تایید و یا تکذیب گردند.یافته‌ها را مطلق نمی دانیم و حاضر می شویم با نشانه‌ها و علایم بعدی، برداشت‌ها و پنداشت‌های پیشین را تصحیح کنیم. کسانی که داوری خود را دقیق و مطلقا درست می دانند نمی توانند نشانه‌های مخالف برداشت خود را ببینند و دلایل مقابل را خوب بشنوند و بی‌طرفانه در باره ی آن‌ها بیندیشند. از این رو در برابر اطلاعاتی که با داوری‌شان منافات داشته باشد مقاومت روانی می کنند و از پذیرفتن آن سر باز می زنند. یک بار و برای همیشه به نتیجه و قضاوتی می رسند و پرونده ی آن را برای همیشه پایان یافته تلقی می کنند.

منطق دوگانه ی داوری، در لایه ی پنهان ناخودآگاه آدمی جریان دارد. عموم آدمیان چندان نسبت به آن آگاهی ندارند و از این رو کمتر می توانند کنشی اخلاقی داشته باشند. این در حالی است که لازمه ی اخلاقی زیستن، پیروی از یک منطق و مواجهه‌ای یکسان و برخوردی واحد با کنش هایی است که از سوی افراد مختلف ابراز می گردد. جهت گیری عاطفی – ارزشی و عدم مهارت کنترل سوگیری‌های روان شناختی، قوه داوری و حکم را مختل می کند و در نهایت، سبب انحراف داور از جاده ی انصاف و عدالت می شود.

   
مواجهه ی دوگانه با خطاها و لغزش های"خود" و "دیگری"

همان گونه که پیش تر اشاره شد، عموم آدمیان در هنگام داوری و قضاوت میان خود و دیگران، دچار خطای من – تو می شوند. خطایی که سبب داوری غیر اخلاقی شده و راه انصاف را مسدود می کند. خطای من – تو، یعنی خطایی که اگر از من سر بزند، یک نوع مورد داوری قرار می گیرد که اگر همان خطا از تو سر بزند به گونه‌ای دیگر با آن روبرو می شوم. برخی از مصادیق خطای من – تو، (و یا داوری دوگانه در برابر خطایی واحد و مشترک میان من و تو)، بدین قرار است:
  

۱- اسناد سرشتی در مقابل اسناد موقعیتی

خلاصه ی تئوری اِسناد که در روان شناسی آمده است چنین است: ما می خواهیم بدانیم چرا دیگران این گونه رفتار می کنند، زیرا احساس می کنیم که دانستن علل رفتار می تواند به ما کمک کند تا رفتارهای دیگران را در آینده پیش بینی کنیم.[۲] درواقع، اسناد به تلاش‌های ما برای درک علل زیر بنایی رفتار دیگران، و در برخی موارد علل رفتار خودمان اطلاق می شود. (۱۳۷- بارون) برای فهم رفتار، آن رفتار را به چیزی اسناد می دهیم تا بتوانیم آن را بشناسیم.

خطای بنیادین شیوه ی داوری ما در این است که رفتار خودمان را به علل موقیتی (بیرونی) و رفتار دیگران را به سرشت (درون)، نسبت می دهیم. مثلا وقتی ما شخص دیگری را می بینیم که لیز می خورد و می افتد، گرایش به این داریم که این رویداد را به دست و پا چلفتی بودن او اسناد بدهیم. اما اگر خودمان سُر بخوریم، بیش تر احتمال دارد که این رویداد را به علل موقعیتی، مثلا یخ زدگی پیاده رو اِسناد بدهیم. (۱۵۱ – بارون). به تعبیر دیگر، اشتباه خود را به شرایط و موقعیت‌های بیرونی نسبت می دهیم و اشکالات دیگران را به سرشت و خصلت آنان اسناد می دهیم. "او دروغ می گوید چون ناصادق است، او دست بزن دارد جون پرخاشگر است، او ناسزا می گوید چون آدم بی‌ملاحظه‌ای است." اما زمانی که خودمان و یا آشنایی که رابطه ی عاطفی قوی با او داریم اگر دروغ بگوییم به دلیل شرایط سختی است که برای ما ایجاد شده است. پرخاشگری می کنیم چون دیگران ما را عصبانی می کند. خلف وعده می کنیم و دیر به جلسه می رسیم زیرا ترافیک شهر سنگین است و مثال‌های از این قبیل.

چرا تمایل داریم خطاهای دیگران را به صفات پایدار و شخصیت آنها نسبت دهیم اما خطاهای خود را به علل بیرونی و موقعیت اجتماعی و شرایط زیستن مان اسناد می دهیم؟ برخی روان شناسان اجتماعی مانند "کاندا" بر این باورند که پیش زمینه‌های فرهنگی موجب می شود که رفتار دیگران را به گونه‌ای خاص تشریح نماییم و آن را فهم کنیم. اما روان شناسان بیش تر به علل روان شناختی اشاره می کنند. به عنوان مثال، بلیزر و همکارانش (۱۵۵ – بارون)، معتقدند افسردگی که رایج‌ترین اختلال روانی است بر اسناددهی رفتارها اثر فراوان می گذارد. به نحوی که اشخاص افسرده، عملکرد‌های منفی خود را به علل درونی پایدار از قبیل صفات خود یا فقدان توانایی نسبت می دهند. اما عملکرد مثبت خویش را به علل بیرونی ناپایدار از قبیل شانس یا لطف خاص از سوی دیگران اسناد می دهند. این در حالی است که افراد بهنجار و غیر افسرده، رفتارهای مثبت خود را به علل درونی پایدار و رویدادهای منفی را به علل درونی ناپایدار نسبت می دهند.

این که رفتار نابهنجار و کنش غیر اخلاقی دیگران را به سرشت، شخصیت و جنبه ی پایدار روان آنها نسبت می دهیم اما رفتار نابهنجار خود را به علل موقعیتی اسناد می دهیم، به یک و یا دو و یا سه عامل زیر بستگی دارد:
 

الف) به دلیل روان شناختی نظیر افسردگی

ب) به دلیل علل اجتماعی مانند شیوه ی تعلیم و تربیت و یا فرهنگ مسلط

ج) به دلیل ضعف و سستی اخلاقی

فارغ از این که چه علل و عواملی سبب چنین داوری و قضاوتی می گردد، آگاهی از چنین پروسه‌ای و شناخت شکل گیری پروژه ی قضاوت در آدمی می تواند به ما کمک کند که داوری‌های مان را با تامل بیش تر، منصفانه تر و واقعی تر انجام دهیم و همواره به قضاوت خویش بدگمان باشیم و رای و داوری خود را صحیح، قطعی و پایان پذیرفته نپنداریم.
 

۲- تئوری جبر و اختیار

آدمی به چه میزان مختار و تحت چه شرایط و اوضاع و احوالی آزاد است و یا در کدام اوضاع و احوال تحت نیروهای جبر کننده عمل می کند؟ آیا آدمی همواره در همه ی حالات از اختیار وآزادی برای ابراز و یا امتناع از کنش برخودار است؟ وقتی خود را غیر مختار و در بند احساس می کنیم، آن نیروهایی که ما را در چنگال خود اسیر کرده اند کدامند؟ و ديگران را صددر صد مختار مي‌دانيم و خود را صددرصد مجبور و از اين رو دربارة ديگران به‌شدت سختگيريم و بدبين و دربارة خودمان به شدت آسانگير و خوشبين.[۳] در یک کلام، این که آدمی در رفتارهای خود چقدر آزادی دارد و یا چقدر فاقد اختیار است؟ این پرسش‌ها و نظایر آن، پرسش هایی مهم اند و باید در جای دیگر به آن پرداخت، در این جا اما قصد دیگری از طرح این پرسش در میان است. در میان آوردن مسئله ی جبر و اختیار از آن رو است که شیوه ی ناموجه داوری میان خود و دیگری مورد واکاوی قرار گیرد.

دومین خطایی که در هنگام داوری در باره ی خود و دیگران مرتکب می شویم این است که خطاها و رفتارهای نابهنجار خود را بر اساس نظریه جبر موجه می کنیم اما آن هنگام که خطا و رفتار نابهنجار از سوی دیگری رخ داده باشد، با اتکا به نظریه ی اختیار به قضاوت رفتار دیگران می پردازیم. گویی ما دراین مورد، خود را در چنبره ی نیروهایی پنهان و نادیدنی اسیر می یابیم. به نحوی که آن نیروهای نادیدنی، از درون و یا از بیرون راه را بر ما می بندند و ما را مجبور به فلان رفتار غیر اخلاقی می کنند. به عنوان مثال، همواره با جملاتی از این قبیل مواجه می شویم که: دیگران مرا مجبور می کنند دروغ بگویم، تو مرا مجبور کردی رفتار خشن و دور از نزاکت از خود نشان دهم، شرایط به گونه‌ای بود که مجبور بودم دست به دزدی، پرخاشگری و یا خیانت در امانت بزنم. وسوسه‌های درونی مرا به این کار اجبار کرد و از این قبیل مدعیات غیر اخلاقی.

همبستگی مستقیمی میان احساس اجبار و میزان زشتی رفتار وجود دارد. به این معنا که هر چه قبح و زشتی فعل بیش تر می شود احساس عدم اختیار و احساس جبر افزون تر می گردد. به عنوان مثال، قاتل در شرح چگونگی قتل، توضیح می دهد که در هنگام اقدام به قتل، کنترل خود و شرایط را تماما از دست داده بود و اساسا نمی دانسته که وارد چه معرکه‌ای شده و چه اتفاقی در حال تکوین است. از دست دادن حس تسلط بر خود و محیط پیرامون، به این معنا است که در این میان گویی شخص دیگری کنترل او را به دست گرفته است. بنابر این، دیگری از طریق دستان او مرتکب قتل شده است. اما در دیگر سو و آن زمان که در باره ی رفتار غیر اخلاقی دیگران داوری می کنیم، بر این باوریم که دیگران از آزادی لازم برای ارتکاب و یا اعراض از رفتار غیر اخلاقی برخوردارند. دیگران را بیش از آن که آزاد و مختار باشند، آزاد می پنداریم. به نحوی که معتقدیم رفتار غیر اخلاقی آنان در کمال آزادی و بر اساس خواسته و اراده ی خود انجام پذیرفته است.

چرا خود را مجبور و دیگری را دارای اختیار و آزادی می دانیم؟

فیلسوفان اخلاق یادآوری می کنند فعلی مشمول حکم اخلاقی قرار می گیرد که از انسان مختار سر زده باشد. بنابر این تمام افعالی که از روی اجبار انجام می گیرد از شمول حکم اخلاقی خارج می شوند. به تعبیر دیگر، در باره ی این گونه افعال، نمی توان داوری اخلاقی کرد. حسن و قبح، صرفا می تواند صفت فعل اختیاری است. از این رو در باره ی شخصی که وادار به رفتار ناهنجار و کنش غیر اخلاقی می شود، نمی توان حکم اخلاقی صادر نمود. به عنوان مثال اگر امانتی از شما نزد من باشد و امانت توسط راهزنان به زور و اجبار دزده شود، دراین صورت گرچه امانت را نمی توانم به شما بازگردانم، اما این بدان معنا نیست که خیانت در امانت کرده ام.

تلاش می کنیم رفتارهای ناهنجاز و غیر اخلاقی مان را زیر لوای جبر (جبر روان شناختی – جبر اجتماعی – جبر طبیعی و غیره) ببریم تا از بار مسئولیت پاسخگویی و داوری‌های اخلاقی دیگران در امان باشیم. گویی جبر، وسیله‌ای کارآمد برای سلب مسئولیت از خویش می شود. بارها شنیده ایم که افرادی، خشونت رفتاری خود را با خانواده و اطرافیان را ناشی از فشارهای طاقت فرسای مادی و زندگی می دانند. کم نیستند کسانی که دزدی، اعتیاد، رفتارهای ناهنجار ... را ناشی از جبرهایی چون فقر و یا قرار گرفتن در فشارهای اجتماعی می دانند . در این جا گویی تاسی به مفهوم جبر، ما را از بردوش گرفتن مسئولیت خطایی که انجام داده ایم معاف می دارد.
 

۳- جهل و عدم آگاهی نسبت به ماهیت ونتایج عمل

سومین خطایی که ممکن است در هنگام داوری رخ دهد این است که خواسته یا ناخواسته خود را از ماهیت و نتایج رفتاری که انجام داده ایم بی‌خبر و جاهل نشان دهیم و متقابلا، دیگران را همواره آگاه از ماهیت ونتایج رفتارها معرفی کنیم.

خطای جهل یکی از روش‌های موجه ساختن رفتار و رهایی از بار گناه عواقب تلخی است که گریبان وجدان ما را گرفته است. با اقرار به جهل و یا دست کم با استفاده از تئوری غفلت، خطای غیر اخلاقی را به خطا در محاسبه تبدیل می کنیم. به سادگی بیان می کنیم که اگر مرتکب فلان فعل غیر اخلاقی شدم از این رو بود که نمی دانستم آن فعل غیر اخلاقی است و یا از عواقب و پیامدهای آن اطلاعی نداشتم. این جمله‌ها کم و بیش برای همه آشنا است که: اگر من می دانستم تو از این حرف رنجیده می شوی، آن را بر زبان نمی آوردی. نمی دانستم که تو از سخن من ناراحت می شود. من نمی دانستم که آن چه می گویم دارای این نتایج است. یا گاهی خود را به غفلت می زنیم و غافلانه می گوییم: رفتاری که کردم و حرفی که زدم، رفتار و گفتار بدی نبود، من چیز بدی نگفتم، کار بدی نکردم. فکر نمی کردم که رفتار من به این نتایج برسد. با این گونه سخنان می خواهیم نشان دهیم از قبح فعل و نتایج گسترده و عمیق آن غافل بوده ایم و از رو مرتکب آن شده ایم.

برای کاهش رنج ناشی از خطا و فرار از مسئولیت اخلاقی، خود را به تغافل می زنیم و یا حتی خود را نسبت به قبیح بودن فعل جاهل نشان می دهیم اما آن زمان که نوبت داوری در باره ی دیگری فرا می رسد، غفلت و جهل فاعل را رد می کنیم و جهل و غفلت را برای دیگری نمی پذیریم. دیگری را همواره نسبت به بدی رفتار و نتایج آن مطلع و آگاه تصور می کنیم. دیگری موجودی همیشه آگاه است که در تمامی رفتارهایش می داند که کدام رفتار قبح اخلاقی دارد و می داند که چه عواقب و نتایجی بر هر فعل بار می شود. به همین دلیل است که هیچ دلیلی نمی تواند قبح فعل او را موجه سازد. بدین سان، سومین دوگانگی در هنگامه ی داوری شکل می گیرد. دو گانگی که میان من و دیگری تفاوت قایل می شود و راه خروج از بن بست را برای من باز می کند و برای دیگری می بندد.
 

۴- انگیزه و انگیخته

یکی دیگر از دوگانگی هایی که در هنگام داوری میان خود و دیگری، به آن مبادرت می ورزیم، این است که، اگر من مرتکب رفتار و گفتار غیر اخلاقی شده ام، داوری را به سمت و سوی نیت و انگیزه می برم ولی اگر فعل غیر اخلاقی از دیگری سر بزند، انگیزه و نیت خوانی را فراموش می کنم و تمام توجه خود را به سمت انگیخته (عمل انجام شده) معطوف می دارم.

در هنگام ارتکاب رفتار زشت و قبیح، پای نیت و انگیزه ی خیر بدین سبب به میان می آید که شاید نیت خیر بتواند قبح فعل را پاک کند و آن را موجه نشان دهد. بنابر این دروغ می گوییم، رفتارمان خشن داریم، خیانت در امانت می کنیم، حقوق دیگران را زیر پا می گذاریم و مرتکب انواع رفتارهای غیر اخلاقی می شویم. و تلاش می کنیم همه ی این رفتارها را با نیت و انگیزه ی خیر، موجه نشان دهیم. مسلم است که یکی از ارکان بنیادین کار خیر، داشتن نیت و انگیزه ی نیکو و انسانی است. اما نمی توان با نیت و انگیزه ی خیر دست به هر عملی زد و مرتکب هر رفتاری شد. با این همه، در هنگام قضاوت در باره ی رفتار و گفتار خود، سهم نیت و انگیزه را بالا می بریم و سعی می نماییم افعال خود را با این عامل توضیح دهیم. غافل از این که نیت خیر با رفتار اخلاقی، تکمیل می شود.[۴]

توجه به نیت و انگیزه خوانی، چیزی است که در هنگام داوری در باره ی خود بروز می دهیم اما آن زمان که به داوری در باره ی دیگری می نشینیم نظر و نگاه ما به رفتار و کنش (انگیخته) معطوف می شود و آن چه در محکمه و میز قضاوت حاضر می شود، انگیزه نیست بلکه انگیخته‌ای است که در قالب رفتار و یا گفتار درآمده است. دراین نوع محاکمه، رابطه و نسبت میان انگیزه و انگیخته قطع می شود. کم وبیش برای ما مهم نیست که دیگری با چه انگیزه و نیتی دست به عمل قبیح اخلاقی زده است، بلکه آن چه اهمیت دارد رفتار غیر اخلاقی است که باید در باره ی آن به قضاوت نشست.

توجه به نیت و انگیزه‌های خود در هنگام بروز رفتار غیر اخلاقی و معیار قرارگرفتن انگیخته‌ها و رفتارها ی عینی دیگری، صرفا در هنگامی است که پای رفتار غیر اخلاقی و فعل قبیح در میان باشد اما اگر رفتار حسن و کنش زیبا مطرح شود، پروسه ی توجه و اعتنا به انگیزه و انگیخته، معکوس می شود. به این معنا اگر من رفتاری خوب و پسندیده داشته باشم، به نیت و انگیزه‌ام که سبب این رفتار شده است توجه نمی کنم و تلاش می کنم نظر شما را به خود فعل جلب نمایم. اما هنگامی که بخواهم در باره ی رفتار خوب و پسندیده ی دیگری قضاوت کنم، به انگیزه و نیت او توجه بیش تری می کنم. به همین سبب است که کمکی که من به نیازمندی می کنم تماما رفتاری درست به نظر می آید اما اگر دیگری کنشی همدلانه و شفقت آمیزی نسبت به نیازمندی داشته باشد، آن را به رفتار ریاکارانه و با نیت خود خواهانه تفسیر می نماییم. اگر من با تو احترام آمیز برخورد می کنم کاری درست و اخلاقی انجام می دهم اما اگر تو با احترام با من برخورد کنی، شاید بخواهی مرارا بفریبی و یا در پی اهداف خویش هستی.

۵- کم شماری خود و پر شماری دیگری

ما آدمیان تمایل داریم وزن رفتار غیر اخلاقی خود را کمتر از آن چه هست نشان دهیم و در مقابل، به رفتارهای خوب و نیکو را وزنی بیش تر از آن چه واقعیت دارد عطا کنیم. کم شماری در ناحیه ی افعال غیر اخلاقی و ناپسند و پرشماری در افعال خوی و نیکو.

منظور از این که کم شمار و یا پر شمار هستیم این نیست که تعداد و آمار رفتار غیر اخلاقی را پایین می آوریم و یا آمار رفتار خوب مان را افزایش می دهیم (که البته گاهی چنین می کنیم)، بلکه منظور این است: وزنی که به یک رفتار خاص می دهیم کمتر و یا بیش تر از چیزی است که واقعیت دارد. اگر رفتار، غیر اخلاقی باشد از وزن منفی و نتایج ناگوار آن می کاهیم و چنان چه رفتار، خوب و حسن باشد نمایشی بیش از آن را ارائه خواهیم داد. به عنوان مثال: در یک صبح سرد زمستانی در حالی که بخاری ماشین روشن است و به موسیقی ملایمی گوش می دهیم، در حال رانندگی و رفتن به سوی محل کار خود هستیم. پشت چراغ قرمز لحظاتی متوقف می شویم. در این هنگام، دست‌های سرمازده ی نیازمندی به سوی ما دراز می شود. در این هنگام دست در جیب می بریم و مقدار پول ناچیزی را به او هدیه می کنیم و راه می افتیم. و گاهی وجد و سرور سراپای وجود ما را فرا می گیرد و احساس می کنیم که در اول صبح کسی را خوشبخت کرده ایم. فکر می کنیم با همین کمک ناچیز، مشکل او را حل کرده ایم و او را از سرما و فقر نجات داده ایم. متقابلا، بدترین رفتارها را با همسر و یا فرزند و همسایه ی خود روا داشته ایم، اما هنگامی که با خود خلوت می کنیم و در باره ی رفتارمان داوری می کنیم، احساس می کنیم که چندان رفتار سخت و بدی هم نداشته ایم. این جمله به گوش همه ی ما آشنا است که: مگر من چه گفته ام؟ مگر من چه کرده ام؟ من فقط فلان حرف را و یا فلان رفتار را داشته ام. استفاده از واژه ی "فقط" در این جمله برای کاستن از وزن منفی است که بر رفتار بار می شود. بسیاری از تعارضات و اختلافات بین فردی، به دلیل کم شماری در هنگام رفتارهای غیر اخلاقی است.

داوری دو گانه میان خود و دیگری سبب می گردد، وزن واقعی رفتار غیر اخلاقی و دل آزار دیگری را بیش از آن چه هست احساس کنیم و در نتیجه او را مستحق ملامت بیش تری بدانیم. در نقطه مقابل؛ خوبی‌های او را کم تر ببنیم و در نتیجه، پاداش کم تری از آن چه استحقاق دارد، به او بدهیم. این همان ترازویی است که مولوی از آن یاد می کند. ترازویی که وزن‌ها را بنا به این که به آن کالا دلبستگی دارد و یا خیر، کم و یا زیاد نشان می دهد.

 
داوری منصفانه آیا ممکن است؟

داوری منصفانه، کار ممکن اما بسیار سخت و دشوار است. برای تقرب (ونه وصول) به انصاف درقضاوت، چه باید کرد؟ به چه مهارت‌ها و شایستگی هایی محتاجیم؟

برای نزدیک شدن به داوری منصفانه، آگاهی از واقعیت‌ها و آن چه در پنهان‌ترین بخش ذهن و لایه‌های توبرتوی روان آدمی، ضرورت تام دارد. شناخت مکانیسم روان آدمی و آگاهی از شرایط اجتماعی حاکم بر کنشگر، افزایش بصیرت اخلاقی و پالوده شدن از گرایش‌های شخصی در هنگام داوری، راه تقرب به حقیقت را سهل تر و قضاوت را منصفانه تر می کند. راه صعب و بسیار دشوار داوری منصفانه، ما را به دو کنش وادار می کند:

اولا، تا جایی که ممکن است از بلندی‌های نفس گیر، لغزنده و صعب العبور داوری و قضاوت عبور نکنیم. بر کرسی قضاوت تکیه زدن کاری سهل می نماید اما از پس داوری منصفانه بر آمدن دشوارتر از چیزی است که به نظر می رسد.[۵] بی‌دلیل نیست که حکیمان اخلاق، توصیه می کنند تا جایی که ممکن است از داوری در باره ی دیگران حذر کنیم.

ثانیا، نوک پیکان نقد و داوری را از سوی دیگران برداریم و به سوی خود برگردانیم. تغییر جهت داوری، به اصلاح خویش یاری می رساند واز آن جا که به درون خویش آگاهی داریم، داوری ما واقعی تر خواهد شد. مولوی معتقد است که غفلت از خویش باعث می شود که خود را بگذاریم و به دیگران بپردازیم. پرداختن به دیگران نیز ما را از خود غافل می کند:[۶]

هر کسی گر عیب خود دیدی زپیش

کی بدی فارغ وی از اصلاح خویش

غافل اند این خلق از خود‌ای پدر

لاجرم گویند عیب همدگر

من نبینم روی خود را‌ ای شمن

می ببینم روی تو تو روی من

 

پانوشت ها 

-----------------------
[۱] - مثنوی – دفتر دوم - ۵۷۵

[۲] - برای مطالعه ی بیش تر در باره ی تئوری اسناد به فصل سوم روان شناسی اجتماعی – رابرت بارون، دان بیرن با ترجمه ی یوسف کریمی و فصل یازدهم شناخت اجتماعی – زیوا کاندا با ترجمه ی حسین کاویانی مراجعه شود

[۳] - به درسگفتار روان شناسی اخلاق استاد ملکبان جلسه بیست یکم و سی و نهم مراجعه شود

[۴] - مولوی در داستان "رنجاندن امیری خفته‌ای را که مار در دهانش رفته بود" (دفتر دوم – عاقلی بر اسب می آمد سوار – دردهان خفته‌ای می رفت مار) گویی می خواهد رفتار خشن و به ظاهر غیر انسانی را با نیت پاک توجیه کند و چنین رفتار خشنی را حتی انسانی و دلسوزانه و مجاز نشان دهد.

[۵] - اشاره به داستانی از مثنوی.- شکایت قاضی از آفت قضا – دفتر دوم – ۲۷۴۹ - ۲۷۶۰

[۶] - دفتر دوم – بیت ۸۸۰ 

 

منابع:
--------------------------------------------

۱- روان شناسی اجتماعی (ویراست یازدهم) - رابرت بارون و همکاران – ترجمه یوسف زمانی- نشر روان

۲- شناخت اجتماعی – زیوا کاندا – ترجمه حسین کاویانی – انتشارات مهر کاویان

۳- مثنوی مولانا

۴- درسگفتار روان شناسی اخلاق استاد ملکیان

۵- فلسفه ی اخلاق

 

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست. 

به گزارش کلمه، متن این نامه به شرح ذیل است:

فدراسیون های کارگری ث. ژ. ت، اونسا، اف.اس.یو، ث. اف. د. ت, و سندیکای کارگران فلزکار سوئد

دوستان کارگر
از روز ٣۱ جولای ۲۰۱٣ تحریم های جدیدی علیه کشور ما ایران که شش ماه پیش به امضای پرزیدنت باراک اوباما رییس جمهور آمریکا رسیده بود، به اجرا گذاشته شد. تحریم بخش های انرژی، کشتیرانی، کشتی سازی، واحد پول ملی ایران و صنایع خودروسازی و فراورده های پتروشیمی را در بر می گیرد. ایالات متحده آمریکا از کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواسته است که این تحریم ها را به اجرا بگذارند. با توجه به شرایط بسیار سخت اقتصادی کشورمان که گریبانگیر زحمتکشان ایرانی است این تحریم ها باعث رکود تولید در صنایع مورد تحریم و تورم و فقر بیشتر و همچنین منجر به بیکاری کارگران و متلاشی شدن خانواده های زحمتکشان ایرانی خواهد شد. این تحریم ها به سرمایه داری مالی تجاری وابسته به سرمایه داری جهانی که در سیاست نفوذ کرده است این امکان را خواهد داد تا با توسل به بهانه تحریم، آزادی های سندیکایی و تاکید شده در قانون اساسی کشورمان را نادیده گرفته و فشار را بر فعالین سندیکایی افزون کند. این تحریم ها جنگی اعلام نشده بر ضد زحمتکشان ایران است و خانواده های زحمتکشان را هدف گرفته است.

کارگران ایرانی از شما می خواهند تا مبارزه برای لغو این تحریم ها را در دستور کار خود قرار دهید.

سندیکای کارگران فلزکار مکانیک

هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزیینات تهران
۱۷/۴/۱٣۹۲ برابر با ٨ جولای ۲۰۱٣

 

 به گزارش فارس، محمدعلی زنجیره‌ای ظهر امروز در حاشیه سفر به اصفهان، از تاسیسات قانون کیفری جدید و استفاده از وسایل مراقبتی الکترونیکی در کشور خبر داد و اظهار کرد: به تازگی دست‌بند و یا پا بندهای الکترونیکی برای محکومان محروم از حقوق اجتماعی و یا برخی از زندانیان حبس در منزل طراحی شده است که از دو سه سال گذشته تحقیق در مورد آن آغاز و در نهایت منجر به اجرای کامل این طرح در کشور شد.

وی افزود: این طرح از چند پروتکل ارتباطی از جمله تلفن خانگی و GPS طراحی شده است که زندانی تا شعاع خاص ۱۰۰ تا ۷۰ متری قابل استفاده و تردد است.

معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان زندان‌ها تصریح کرد: برای کسانی که به حبس محکوم نمی‌شوند و یا اینکه محبوس هستند، اما در طول حبس حسن اخلاق نشان می‌دهند و یا قاضی تشخیص به این می‌دهد که از حوزه نباید خارج شود، بیشتر کاربرد دارد.

وی ادامه داد: این صنعت به صورت مونتاژ است و اکنون تمام نرم افزارهای پشتیبانی داخلی فراهم شده که ظرف سه ماه آینده یک‌هزار نمونه را به صورت پایلوت اجرایی می‌کنیم. 

زنجیره‌ای گفت: نحوه ارتباط و نیز محرومیت این وسیله برای خود زندانی تعریف شده و از نظر برخورد اجتماعی نیز مناسب است چرا که قانون مجازات معتقد است، حبس فقط برای خود فرد نیست بلکه خانواده هم دچار آسیب می‌شود و در این اقدام محکوم خود شخصا مجازات می‌شود.

معاون توسعه مدیریت ومنابع سازمان زندان‌ها اضافه کرد: این طرح پایلوت تا سه ماه آینده در تهران عملیاتی می‌شود.

وی در مورد لباس جدید زندانیان گفت: فرمی طراحی شده برای زندانیان در اعزام بدرقه آبی رنگ است و که سعی شده با این رنگ شان افراد و نیز مسائل روانی مد نظر قرار گیرد.

زنجیره‌ای اضافه کرد: لباس اعزام مدت زیادی است که استفاده می‌شود اما لباس فرم زندانیان هم تا پایان سال تغییر می‌کند.

وی در مورد لباس زنان زندانی افزود: زنان زندانی از مانتو، مقنعه و چادر رنگی استفاده می‌کنند و قرار شده چادر این افراد متمایز با چادر ملی شود.

هفت زندان کشور دستگاه بادی اسکن دارند
معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان زندان‌ها همچنین در مورد دستگاه بادی اسکن در زندان‌ها گفت: در حال حاضر هفت زندان مرکزی بادی اسکن دارند.

وی در مورد زندان استان اصفهان اظهار کرد: زندان مرکزی اصفهان از تکنولوژی روز استفاده می‌کنند و بهترین بخش آن، بخش اشتغال زندانیان با اشتغالزایی هزار نفر و صدور ۵هزار گواهی آموزشی با کمک فنی و حرفه‌ای بود.

زنجیره‌ای در مورد زندان جدید اصفهان گفت: در مورد اعتبارات زندان اصفهان زمین تحویل، مشاور و پیمانکار انتخاب و اعتبارات هم پایدار و رقم آن بر حسب متری محاسبه می‌شود.

وی در مورد برنامه کاهش محکومان به جرائم کیفری تصریح کرد: در این خصوص ستاد کاهش جمعیت کیفری تشکیل شده و دستورالعمل جدیدی را قوه قضاییه صادر کرده که در آینده توسط زندانبانان زندانیان مشمول عفو و آزاد مشروط تقسیم‌بندی می‌شوند.

به گزارش بی بی سی، بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، از دولت مصر خواسته است تا محمد مرسی، رئیس جمهوری برکنار شده، و سایر رهبران گروه اسلامگرای اخوان المسلمین را "بدون تاخیر آزاد و پرونده آنان را به طور شفاف مورد رسیدگی قرار دهد."

سخنگوی بان کی مون گفته است که با توجه به شرایط تنش‌آلود سیاسی در مصر، "دبیرکل با نگرانی اوضاع را از نزدیک دنبال می‌کند و ضمن حمایت از حق تمامی مردم مصر برای اعتراض مسالمت‌آمیز، از تمامی طرف‌های درگیر بار دیگر می‌خواهد حداکثر خویشتنداری را از خود نشان دهند."

آقای بان همچنین بار دیگر خواستار "گفتگوی معنادار و به جریان افتادن روند فراگیر آشتی ملی" شده و گفته است که هدف نهایی باید حرکت مسالمت‌آمیز به سوی بازگشت دولتی کاملا غیرنظامی، حاکمیت قانون اساسی و حکومت دموکراتیک باشد.

روز ٣ ژوئیه ارتش مصر محمد مرسی، رئیس جمهوری را که حدود یک سال پیش پس از پیروزی در مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری، قدرت را در دست گرفته بود برکنار کرد و این سمت را به یک رئیس جمهوری موقت سپرد و اعلام کرد که مسئولیت دولت موقت، اصلاح قانون اساسی و فراهم کردن زمینه برگزاری انتخابات آزاد است.

برکناری آقای مرسی پس از چند روز تجمع اعتراضی چند صدهزار نفر صورت گرفت که رئیس جمهوری را به کفایتی در حل مشکلات مردم و تلاش برای بهره‌برداری از موقعیت خود جهت استقرار یک حکومت دینی به جای یک نظام دموکراتیک متهم می‌کردند.

از آن زمان، از شرایط و محل نگهداری محمد مرسی اطلاعی در دست نیست هر چند مقامات دولت موقت اطمینان داده‌اند که رئیس جمهوری سابق سالم است و در محلی امن به سر می‌برد.

آقای مرسی به عنوان رهبر حزب آزادی و عدالت، وابسته به گروه اسلامگرای اخوان المسلمین، به قدرت رسید و طرفداران این گروه طی سه هفته گذشته، با برگزاری تجمع‌های اعتراضی خواستار بازگشت او به قدرت بوده‌اند.

در این مدت، بین این افراد با مخالفان مرسی و همچنین نیروهای امنیتی درگیری‌هایی روی داده و گفته می‌شود یکصد تا دویست نفر، که اکثرا از اعضای اخوان المسلمین بوده‌اند، در این درگیری‌ها جان خود را از دست داده‌اند.

همچنین، در حالیکه نه تنها اخوان المسلمین بلکه گروه‌های مهم اسلامگرای دیگر نیز از همکاری با دولت موقت خودداری کرده‌اند، گزارش‌هایی از حملاتی به نیروهای امنیتی به خصوص در منطقه صحرای سینا گزارش و این حملات به گروه‌های اسلامگرای تندرو نسبت داده شده است.

اخوان المسلمین این حملات را محکوم کرده و بر ادامه اعتراضات مسالمت آمیز تا بازگشت محمد مرسی به قدرت تاکید نهاده است.

نمایش قدرت خیابانی
با ادامه بن‌بست در بحران سیاسی مصر، روز چهارشنبه این هفته، ژنرال عبدالفتاح السیسی، وزیر دفاع و فرمانده عالی ارتش مصر، در سخنانی از مردم مصر دعوت کرد تا با حضور در تظاهراتی در حمایت از ارتش، به او "مجوز و فرمان برخورد با تروریسم و خشونت" را بدهند.

ژنرال السیسی مشخص نکرد که چه کسانی را عامل "تروریسم و خشونت" می‌داند اما مقامات ارتش نه تنها مهاجمان به نیروهای امنیتی در سینا را تروریست خوانده‌اند بلکه در اولین درگیری خونین بین نیروهای امنیتی و طرفداران محمد مرسی در قاهره، گفتند که نفرات ارتش در واکنش به "تیراندازی تروریست‌های مسلح" به تیراندازی متقابل دست زدند.

مخالفان اخوان المسلمین نیز این گروه را احتمالا به دلیل گرایش‌های اسلامگرایانه آن، تروریست نام داده‌اند.

دعوت عبدالفتاح السیسی از مردم مصر برای ابراز طرفداری از ارتش از حمایت آشکار برخی گروه‌های سیاسی لائیک برخوردار شده و به خصوص، گروه فعالان سیاسی جوان موسوم به "جنبش تمرد" که نقشی مهم در سازماندهی اعتراضات علیه محمد مرسی ایفا کرد، به این دعوت پاسخ مثبت داده است.

رهبران تمرد از مردم مصر خواسته‌اند به طور گسترده در تظاهرات حمایت از "انقلاب دموکراتیک" مصر در روز جمعه شرکت کنند و افزوده‌اند که جوانان مصری نقش خود در دفاع از آرمان‌های ملت و جلوگیری از بازگشت استبداد را به خوبی ایفا خواهند کرد.

شبکه‌های تلویزیونی مخالف محمد مرسی نیز طی روزهای اخیر به پخش اطلاعیه‌های مختلف حاوی دعوت از مردم برای شرکت در تظاهرات حمایت از ارتش و پخش سرودهای ملی ادامه داده‌اند.

در مقابل، شبکه‌های تلویزیونی طرفدار اخوان المسلمین تاکید داشته‌اند که مردم مصر با مداخله نظامیان در سیاست مخالف هستند و با اعلام اینکه محمد مرسی در انتخابات آزاد به قدرت رسید، او را "رئیس جمهوری مشروع و قانونی" و خود را طرفدار دموکراسی خوانده‌اند.

به گفته ناظران، انتظار می‌رود هر دو طرف در روز جمعه بکوشند شمار بیشتری از طرفداران خود را به خیابان‌ها بکشانند و به این ترتیب، میزان حمایت مردمی و قدرت خود را نمایش بگذارند. به گفته آنان، شرکت گسترده طرفداران ارتش امکان آن را به دولت موقت می‌دهد تا خود را نماینده اکثریت مردم معرفی کند هر چند اخوان المسلمین که دارای تجربه و امکانات سازماندهی تجمع های اعتراضی است نیز در صدد است خود را به عنوان یک نیروی موثر سیاسی معرفی کند.

موضع آمریکا
تحولات سه هفته اخیر در مصر برای دولت آمریکا نیز مشکلاتی را فراهم کرده است.
ایالات متحده از حدود چهل سال پیش تا کنون از حامیان اصلی دولت مصر بوده و مصر از جمله دریافت کنندگان کمک‌های آمریکا، به خصوص در زمینه کمک‌های نظامی محسوب می‌شود.

در جریان حرکت اعتراضی علیه حکومت حسنی مبارک، رئیس جمهوری سابق در اوایل سال ٢٠١١، دولت آمریکا به وی توصیه کرد به جای مقابله با خواست مردم که می‌توانست به درگیری و خونریزی منجر شود، از قدرت کناره گیری کند. در آن زمان، برخی ناظران گفتند که این توصیه باعث شد تا نظامیان مصری نیز، که دارای روابط نزدیکی با ارتش آمریکا هستند، آقای مبارک را از حمایت خود محروم کنند.

باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، از زمان آغاز زمامداری تلویحا بر لزوم حرکت کشورهای منطقه خاورمیانه به سوی دموکراسی به عنوان عاملی در جلوگیری از افراطگرایی و تروریسم، تاکید داشته و به این ترتیب، از تحولات بعدی از جمله برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، در فضایی نسبتا آزاد و منصفانه، استقبال کرد.

در عین حال، برخی از مقامات و ناظران آمریکایی معتقدند که رفتار محمد مرسی پس از دستیابی به قدرت از طریق انتخابات، حاکی از گرایش احتمالی او به استبداد و نادیده گرفتن حقوق دموکراتیک از طریق تثبیت موقعیت اسلامگرایان طرفدار خود بود.

اقدام اخیر ارتش در برکناری محمد مرسی دولت ایالات متحده را در موقعیت دشواری قرار داد زیرا مداخله نظامی در برکناری یک رئیس جمهوری غیرنظامی معمولا "کودتا" دانسته می‌شود و قوانین ایالات متحده، کمک این کشور به رژیم‌های کودتایی را منع کرده است.

در عین حال، از آنجا که کودتا معمولا با انتقال قدرت سیاسی به نظامیان همراه است، نحوه عملکرد ارتش مصر در برکناری رئیس جمهوری غیرنظامی و قرار دادن یک دولت موقت غیرنظامی به جای او، ابهاماتی را در استنباط قانونی از این اقدام ایجاد کرد.

به گزارش رویترز، یک مقام آمریکایی گفته است که قانون منع کمک به رژیم‌های کودتایی به دولت آمریکا تکلیف نمی‌کند که حتما در مورد تحولات سیاسی در کشورهای دیگر اظهار نظر کند و افزوده که در شرایط کنونی، موضع‌گیری در مورد نام‌گذاری تحولات اخیر مصر "در راستای منافع ملی ایالات متحده نیست."

در حال حاضر، اگرچه دولت باراک اوباما حاضر به قطع کمک‌های اعطایی به مصر نشده، اما با اعلام اینکه تحویل چهار فروند جت جنگنده اف ١٦ به مصر را فعلا به تعویق انداخته، "ناخرسندی" خود از نقش ارتش در صحنه سیاسی مصر را نشان داده است.

مقامات آبفای استان تهران می گویند کاهش 5 تا 10 درصدی مصرف توسط شهروندان و کاهش گرما به زیر 40 درجه به معنای عبور از مشکل آبی پایتخت خواهد بود، اما تا آن زمان مدیریت آب تهران در حالت فوق العاده قرار خواهد داشت.

به گزارش مهر، افزایش بی سابقه گرمای هوا در اکثر شهرهای ایران و تهران در هفته های اخیر باعث ایجاد شرایط ویژه ای در آبرسانی به شهروندان شده است تا جایی که در هفته اخیر شرکت آب و فاضلاب استان تهران در 2 مرحله اطلاعیه هایی را در مورد جلوگیری از مصرف غیرضروری آب صادر کرد.

هم اکنون برای هر شهروند تهرانی روزانه 320 لیتر آب تولید می شود که این میزان در کشورهای اروپایی 150 لیتر است؛ بنابراین مصرف بیش از 2 برابری آب توسط هر شهروند در شرایط ویژه این روزها می تواند مشکلاتی را در آبرسانی به وجود آورد.

مصرف آب تهرانی ها 2 برابر استاندارد
متاسفانه برخی از شهروندان نیز این روزها با وجود مطلع بودن از وضعیت افزایش بی سابقه مصرف آب در تهران در پی گرمای 42 درجه ای هوا، توجه چندانی به لزوم رعایت مصرف آب ندارند و این مسئله باعث شده تا بالاخره قطعی هایی به صورت مقطعی در برخی نقاط پایتخت اتفاق بیافتد.

عصر دیروز تا پاسی از شب ساکنان برخی مناطق شرق شهر تهران با این مشکل مواجه شدند و چند ساعتی قطعی کامل آب را تجربه کردند. البته این مسله باعث شد تا در چشم بهم زدنی احساس بی آبی در شهروندان باعث هجوم به فروشگاه ها و خرید تمامی آب معدنی های موجود در فروشگاه ها شود.

به عبارتی عدم رعایت الگوی مصرف توسط برخی باعث شد تا افراد دیگری مجبور شوند برای تامین آب مورد نیاز مبالغی به مراتب بیشتر از قبوض ماهیانه آب را فقط برای خرید چند بطری آب معدنی هزینه کنند.

البته این مسئله نافی کمبودهای موجود در شبکه های آبرسانی شهر تهران نیست چرا که مسئولان آب و فاضلاب عنوان می کنند با وجود ذخیره مناسب آب در سدها، اما امکان آبرسانی بیش از این به دلیل تکمیل شدن ظرفیت آبرسانی شبکه وجود ندارد و این مسئله باعث بروز مسائلی شده است.

ذخیره سدها مناسب است، اما ...
در هر صورت امسال در پی گرمای بی سابقه تهران، مصرف آب در روزهای اخیر به نقطه اوج خود رسیده و مسئولان آب و فاضلاب استان تهران می گویند در زمانی که مصرف یک روز آب تهران به میزان 2 میلیون و 700 هزار مترمکعب تا 3 میلیون بوده است، این روزها مصرف تا سر حد ظرفیت شبکه و 3 میلیون و 350 هزارمترمکعب افزایش یافته است.

محمد پرورش، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران در گفتگو با مهر با تاکید بر افزایش گرمای هوا تا 42.4 درجه در شهر تهران گفت: مصرف آب تهران در یکی دو روز اخیر به 3 میلیون و 350 هزارمترمکعب افزایش یافته است.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران اظهار داشت: همچنین در هر ثانیه 40 مترمکعب آبرسانی انجام شد که میزان بالایی محسوب می شود. پرورش با اعلام اینکه تاکنون تعداد روزهای مصرف بالای 3 میلیون و 200 هزارمترمکعب آب در تهران 7 روز بوده است افزود: در سال جاری تاکنون این روزها به حدود 22 روز رسیده است.
این مقام مسئول در وزارت نیرو خاطر نشان کرد: در روز گذشته مخزن 1 میلیون و 300 هزارمترمکعبی آب در تهران که برای روزهای ویژه نگهداری می شود به 800 هزارمترمکعب کاهش یافته است.

وی خاطر نشان کرد: به مردم اطلاع رسانی کردیم که مصرف آب خود را در این روزها مدیریت کنند. به هر صورت آبی که برای مصرف تهران تولید می شود میزان بالایی است اما مصرف روزانه به میزان 200 هزارمترمکعب بیشتر از ظرفیت شبکه است.

ثبت رکوردهای جدید در مصرف آب تهران
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران تصریح کرد: اگر مردم تهران میزان مصرف آب خود را 5 تا 10 درصد کاهش دهند، دیگر مشکلی در تامین آب نخواهیم داشت. به گفته پرورش، اگر میزان مصرف روزانه به 3 میلیون و 200 هزارمترمکعب برسد دیگر نگرانی نخواهیم داشت.

این مقام مسئول در وزارت نیرو افزود: برای خودمان و همکاران آب و فاضلاب اعلام حالت فوق العاده کرده ایم به این معنی که همه در ماموریت های خود حاضر هستند، اما برای مردم مشکلی نخواهد بود.

وی درباره احتمال جیره بندی آب در تهران به دلیل افزایش بی سابقه مصرف آب خاطر نشان کرد: جیره بندی آب در تهران نخواهیم داشت، اما متوسط مصرف روزانه آب در تهران 2 میلیون و 700 هزارمترمکعب است که این روزها 700 هزارمترمکعب نیز افزایش یافته است.

به گفته مدیرعامل آبفای استان تهران، وضعیت سدهای تامین کننده آب تهران به نحوی است که موضوع بی آبی نخواهیم داشت. با این حال، مصرف روزانه هر نفر در دنیا روزانه 150 لیتر بوده که این میزان در تهران 320 لیتر است.

پرورش همچنین از اعمال شرایط ویژه آبرسانی به بخش های غیرمسکونی، سازمان ها، پارک ها و فضاهای سبز خبر داد و گفت: در این بخش ها فشار آب کم شده است تا بتوانیم نیازهای بخش های مسکونی شهر را تامین کنیم.

اعمال شرایط ویژه آبی برای غیرمسکونی ها
وی با اعلام اینکه هواشناسی اعلام کرده امروز جمعه هوا کمی از روزهای قبل خنک تر خواهد بود اظهار داشت: پیک مصرف آب در تهران 3 میلیون و 200 هزارمترمکعب در هر روز است اما گرمای این روزهای هوای تهران مصرف را به شکل کم سابقه ای افزایش داده است.

این مقام مسئول در وزارت نیرو با تاکید بر اینکه هر درجه گرمای هوا دست کم 50 هزارمترمکعب مصرف آب را بالا می برد بیان داشت: در غرب تهران آبرسانی از طریق سدهای کرج و طالقان انجام می شود و در این بخش نیز مردم بدون اینکه نگران باشند، رعایت الگوی مصرف را در دستور کار قرار دهند.

وی خاطر نشان کرد: گرمای هوا به زیر 40 درجه برسد مشکل آب حل خواهد شد. در روزهای اخیر گرما به نحوی شده که شب ها نیز ادامه دارد و مصرف آب مردم در 4 مرحله طی ظهرها، زمان افطار، شب ها و سحر افزایش می یابد.

پایگاه اینترنتی المانیتور با اشاره به این موضوع افزود که لقمان فیلی در گفت وگویی اختصاصی که در محل سفارت عراق در واشنگتن انجام شد، گفت: موضوع رابطه آمریکا - ایران، موضوعی است که ایرانی ها باید آن را با آمریکا حل کنند. ما نباید بخشی از این موضوع باشیم.

وی افزود: اگر شما (آمریکایی ها) یا ایرانی‌ها از ما بخواهید مشارکت داشته باشیم، ما بسیار خرسند خواهیم شد که در تلاش برای برقراری تماس میان مهمانان‌مان و تلاش برای تسهیل آن شرکت کنیم.

المانیتور افزود: عراق در سال 2007 به تسهیل یک سری گفت‌وگوهای مستقیم میان آمریکا و ایران در بغداد کمک کرد.

فیلی گفت: ما هرگز به رابطه (با ایران) به عنوان توازن در برابر آمریکا نگاه نمی‌کنیم . ما نمی‌توانیم مغایرتی را در نیازهای استراتژیک‌مان مشاهده کنیم. ما باید با این همسایه رابطه داشته باشیم و باید تجارت خوبی با این همسایه داشته باشیم.

وی که پیشتر سفیر کشورش در ژاپن بود، تاکید کرد که موافقتنامه 23 ژوئیه میان عراق و ایران برای واردات گاز طبیعی ناقض سیاست تحریم های آمریکا نیست.

به گزارش ایسنا، فیلی افزود: به عنوان مثال اگر ما برای رفع نیاز به برق با کمبود بنزین یا گازوئیل یا گاز روبرو شویم و نیاز به خرید آن از ایران را داشته باشیم، این کار را با در نظر داشتن تحریم های بین المللی و دیگر ملاحظات انجام خواهیم داد. اما این اقدام را به صورت مشروع و شفاف انجام می دهیم.