جنبش راه سبز - خبرنامه

به گزارش کلمه، این مرجع تقلید مقیم شیراز پس از آنکه در این تماس تلفنی از جزئیات برخوردهای ماموران به خصوص رفتار خشن آنها با نرگس موسوی و فرزند ۴ ساله او و ادامه آزارها و فشارها به خانواده میرحسین مطلع شد، ضمن ابراز تاسف شدید گفت: نمی دانم اینها کی به خودشان می آیند؟ کی دست از سر مردم بر می دارند؟ چرا تا این حد ظلم می کنند!

وی همچنین در این تماس تلفنی، جویای وضعیت و حال مهندس موسوی و دکتر رهنورد شد و از مهندس موسوی به عنوان انسانی پاک و صادق نام برد و همچنین صداقت و شجاعت آقای کروبی دیگر یار محصور جنبش سبز را نیز ستود و برای آزادی ایشان و سایر زندانیان سیاسی دعا کرد.

آیت الله دستغیب سپس با یاد کردن از شهدای جنبش سبز و بیان اینکه “ریخته شدن خون انسان ها هرگز قابل جبران نیست”، ابراز امیدواری کرد که حاکمیت با دلجویی از خانواده های آسیب دیده و عذرخواهی از آنها، کمی از تالمات روحی آنها بکاهد.

فرزند ارشد موسوی و رهنورد نیز در این گفت و گوی تلفنی ضمن تشکر از مواضع حق طلبانه و ظلم ستیزانه آیت الله دستغیب و نیز مراجع بزرگواری چون آیت الله بیات و آیت الله صانعی، اعضای مجمع محققین و مدرسین قم و فرزند آیت الله منتظری؛ ابراز امیدواری کرد که سایر روحانیون و مراجع نیز چنان که شایسته مرام و وظیفه و جایگاه مرجعیت و روحانیت است، آزاده و بازگوکننده ی حرف حق و مدافع مظلومان باشند.

همچنین عبدالله نوری نیز در تماس تلفنی از دختران موسوی دلجویی کرد و به انتقاد از رفتارهای خشونت بار اخیر حاکمیت با آنها پرداخت.
 

به گزارش جرس، در این بیانیه که توسط ١٢١ از فعالین ایرانی امضا شده، همچنین با دیدگاه هایی که از تشدید بحران اتمی استقبال می کنند تا زمینه برای میدان داری و عاملیت کشور های خارجی برای مدیریت تغییر نظام سیاسی در ایران مساعد شود، مخالفت کرده، اما در عین حال از حمایت بین المللی از گذار مسالمت آمیز به دموکراسی در ایران استقبال نموده است.

متن این بیانیه و اسامی امضا کنندگان به شرح زیر است:

هشدار به دولتمردان جمهوري اسلامي
پیش از فاجعه به مناقشهٔ هسته ای پایان دهید
بیانیه ١٢١ نفر از فعالان سیاسی ، کنشگران اجتماعی ، اساتید دانشگاه و روشنفکران ایرانی
پس از ۱۰ سال مناقشهٔ فزاینده هسته‌ای، منافع ملی ایران به شدت مورد تهدید است. یک‌سال پیش رهبر جمهوری اسلامی ایران گفت: "اين روسياه‌هاى بدمحاسبه‌گر خيال مي كنند ما امروز در شرائط شِعب ابى‌طالبيم. اينجور نيست. ما امروز در شرائط شِعب ابى‌طالب نيستيم؛ ما در شرائط بدر و خيبريم. ما در شرائطى هستيم كه ملت ما نشانه‌هاى پيروزى را به چشم ديده است؛ به آنها نزديك شده است.'' او در آن زمان حتی صحبت از آمادگی برای شرایط «شعب ابی‌طالب» را برنمی‌تافت و خود را در شرایط «بدر و خیبر» می‌دید. اما در کمتر از یک سال صادرات نفتی کشور کمتر از نصف، نرخ برابری پول ملی با ارزهای معتبر کمتر از یک سوم و رشد اقتصادی کشور منفی شد.

هر قدمی‌که ولی فقیه در پیشبرد سیاست تهاجمی و خرد ستیزانه‌ی خود برداشته، نتيجه اي جز انزوای بیشتر در سطح بین المللی و تحریمهای کمرشکن برای مردم ایران - به ویژه اقشار کم درآمد- نداشته است. سایه خطر شوم جنگ نیز هر روز بر سر مردم ایران پر رنگ‌تر می‌شود.

دیگر آشکار است که پافشاری برای ادامهٔ غنی سازی هسته‌ای با گرفتن شمايل یک قدرت اتمی بر ضد منافع ملی است. نه تنها نمایندگان مردم ایران در کنار کشورهایی مانند اندونزي، ترکیه، آرژانتین، برزیل و کره در جمع بيست کشور ثروتمند جهان حضور ندارند، بلکه انزوای سیاسی، تحریمهای اقتصادی و نگرانی از تشدید تحریم و آغاز جنگ، آینده‌ای نامعلوم و یا مشابه کره شمالی را برای ایرانیان متصور ساخته است.

انتخاب مجدد اوباما و انتصاب جان کری و چاک هیگل در وزارتخانه های خارجه و دفاع آمریکا، فرصت ویژه ای را گشوده است. در این فضا با کمرنگ شدن تهدید های نظامی و تضعیف اراده های جنگ طلب در آمریکا و اسرائیل ، بخت موفقیت مذاکرات دیپلماتیک در فضایی کم تنش تر را ممکن کرده است. فضای فعلی شاید از آخرین بخت های موفقیت دیپلماسی باشد.

اما خامنه ای بدون توجه به این فرصت با طرح انقلابی گری در مقابل دیپلماسی باز خط تقابل را مطرح نموده و رد مذاکره با آمریکا را در گفتگو های پیش رو با 1+5 در قزاقستان توصیه نمود.

با توجه به موضع تحریک آمیز ولی فقیه ، او دیگر نمی تواند با دعوت مردم به آمادگی برای جنگ و پذیرش ریاضت های اقتصادی، یا توخالی پنداشتن تهدیدهای نظامی، افکار عمومی را از مسئولیت پذیری حکومت در مذاکرات منحرف کند. نهایت بی مسئولیتی و ظلم در حق مردم ایران است که بهای ماجراجوئی و عظمت طلبی مقامات حاکم از کیسه مردم ایران و منافع ملی کشور پرداخت شود بدون آنکه مردم ایران نقشی در تصمیم گیری پیرامون بحران هسته ای داشته باشند.

نیروهای ایرانی آزاديخواه، مدافع منافع ملی ایران، و پی‌جویان توسعه و دموکراسی می کوشند تا با محوریت نقش آفرینی مردم، ندای صلح طلبی ایرانیان و مخالفت آنها با ماجرا جویی ها اتمی را به گوش جهانیان برسانند.

در این راستا کمپین صلح و آزادی که توسط نه نفر از شخصیت های برجسته و مبارز داخل راه اندازی شد اقدامی ارزشمند و شایان حمایت است. آنها شجاعانه و مسئولانه خواستار جلوگیری از هر نوع بهانه‌ای شدند که موجب جنگ و فشار و تحریم اقتصادی می شوند.

امضا کنندگان این بیانیه، همچنین با دیدگاه هایی که از تشدید بحران اتمی استقبال می کنند تا زمینه برای میدان داری و عاملیت کشور های خارجی برای مدیریت تغییر نظام سیاسی در ایران مساعد شود، مخالف اند. در عین حال از حمایت بین المللی از گذار مسالمت آمیز به دموکراسی در ایران استقبال می نمایند.

اکنون وظیفه آن بخش از دولتمردان و سیاست ورزان ایرانی که تا به امروز با سکوت خود در رابطه با تداوم برنامه غنی سازی اورانیوم، دست ولی فقیه را برای کشاندن ایران به اين ورطه آزاد گذاشته اند، اهمیت دو چندانی یافته است. آنان باید به منافع ملی ایران بیاندیشند و رژیم را به یک تفاهم منطقی در زمینه برنامه اتمی که خطر حمله نظامی را منتفی کند تشویق نمایند.
امروز فرصتي تاريخي فراهم شده است که نیرو های سیاسی و جامعه مدنی ایران در یک اجماع ملی در مقابل سیاست های ماجراجویانه و مخرب ولی فقیه به مقابله برخیزند و با فشار بر حکومت برای توقف موقت درجه ای از غنی سازی اورانیوم که شائبه استفاده نظامی را داشته باشد، اجرای پروتکل الحاقی و پذیرش قطعنامه های شورای امنیت، نقشه راهی برای صلح طرح نمايند.
تفاهم هسته ای حکومت و برخورد صادقانه و مسئولانه با مذاکرات راه را برای برداشتن قدم های متناسب و همزمان برای رفع یا تعلیق تحریم های یک جانبه و جهانی از سوی غرب و شورای امنیت سازمان ملل و منتفی شدن کامل خطر جنگ هموار می نماید.
ما امضا کنندگان این بیانیه که به مخالفت فعال با جنگ و حفظ صلح پایدار باور داریم ، معتقدیم مبارزه مشترک برای پایان بخشی به ماجرا جویی اتمی و متوقف کردن خط تقابل در برنامه هسته ای با هدف پاسداشت منافع ملي ايران می تواند راهگشای راهبردی شود که مردم ایران سرنوشت خویش را رقم بزنند و با گذار مسالمت آمیز به دموکراسی و مدارا با جهان، آینده ای روشن برای پیشرفت کشور، رفاه و آزادی مردم پدید آید.
فهرست اسامی امضاء اکنندگان به ترتیب حروف الفبا

الف(13-1)- سعید آگنجی ،آینده آزاد بابک اجلالی، مهرداد احسانی پور، عبدالرضا
احمدی ، جمشید اسدی، مرتضی اصلاح چی، امیر حسین اعتمادی بزرگ،
بیژن افتخاری، علی افشاری ،مریم اهری، محمد اولیایی فرد، کاظم ایزدی

ب( 20-14)- عبدالعلی بازرگان ، احمد باطبی، حسین باقر زاده، مهران براتی، محمد
برقعی، شهلا بهار دوست، امیر بیگلری

پ(26-21)- میثاق پارسا ، کوروش پارسا، حبیب پرزین، کتایون پزشکی، سعید پور حیدر،
سعید پیوندی

ت(32-27)- علی تارخ، حبیب تبریزیان، حسین ترکاشوند، علی تقی پور، کامران تلاطف
،نیره توحیدی

ج(34-33)- جهانشاه جاوید، آرش جنتی عطائی

چ(35)- رضا چرندابی

ح(38-36)- سعید حبیبی، بیژن حکمت، عباس حکیم زاده

خ(41-39)- اسماعیل ختائی، احسان خواجه، جمشید خون جوش

د(44-42)- فریبا داوودی مهاجر، مهرداد درویش پور، عبدالستار دو شوکی

ر(47-45)- سحر رضا زاده ، شیده رضایی، علی اصغر رمضان پور

ز(49-48)- مهین زندی، ارسلان زیازی

س(52-50)- بهروز ستوده، نسیم سرابندی، سعیده سهرابی

ش(57-53)- رحیم شامبیاتی ، داراب شباهنگ، منصوره شجاعی، حسن شریعتمداری
،عباس شیرازی

ص- (59-58)- بیژن صف سری، رامین صفی زاده

ط( 63-60)- حسن طالبی، اشکبوس طالبی، علی طباطبایی، شهران طبری

ظ(64)- حمید رضا ظریفی نیا

ع(74-65)- شهره عاصمی، غلام عباسی، مزدک عبدی پور، مهدی عربشاهی، احمد عشقیار، کاظم علمداری،
رضا علوی، حسین علوی، فرهمند علیپور، رضا علیجانی

ف(81-75)- مسعود فتحی ، حسن فرشتیان ،ناهید فرهاد، منصور فرهنگ، اشکان فرید، فیروزه فولادی، شهاب
فیضی

ق(86-82)- سعید قاسمی نژاد ، رضا قاضی نوری، رضا قریشی، مهدی قلی زاده اقدم ، علی اکبر قنبری

ک(88-87)- کاظم کردوانی، علیرضا کیانی
گ(89)- امیر حسین گنج بخش

م(108-90)- رضا مبین، مجید محمدی، پویان محمودیان، پرویز مختاری، احمد مدادی، مسعود مسجودی، محمد
مصطفایی، منصور معدل، عبدالمجید معصومی تهرانی، امیر معماریان، حسن مکارمی، پیمان ملاز
مرتضی ملک محمدی، علی اکبر مهدی، بهناز مهرانی، بهزاد مهرانی، علیرضا موسوی، رضا
موصولی، انور میر ستاری

ن(115-109)- حسن نایب هاشم، یوحنا نجدی، روجا نجفی، بورگان نظامی نرج آباد، شیوا نوجو، مهدی
نوربخش، سجاد نیک آئین

ه(119-116)- نادر هاشمی، عماد هاشمی، محمد هدایتی

و(120-119)- مهدی وزیری، سجاد ویس مرادی

ی(121)- هادی یوسفی

پناهی به برلین نیامد، بال سیمرغ در تهران شکست!

سه شنبه 24 بهمن ماه فیلم «پرده بسته» جعفر پناهی را در بخش مسابقه جشنواره بین المللی «برلیناله» درآلمان نمایش دادند، اما همانگونه که پیش بینی می شد دولت جمهوری اسلامی به او اجازه خروج از کشور وشرکت در جشنواره را نداد. کامبوزیا پرتوی که این فیلم ساخته مشترک او با پناهی است، در نشست رسانه ای پس از نمایش فیلم گفت که وقتی به فیلمسازی اجازه نمی دهند در مورد دیگران فیلم بسازد، او ناچار است در مورد خودش بسازد و پناهی همین کار را در «پرده بسته» انجام داده است. پرتوی حتی تا این حد پیش رفت که بگوید سکانس مربوط به اندیشیدن پناهی به خودکشی در فیلم هم چندان دورازذهن نیست؛ چون هنرمندی که همه راهها را به سویش بسته اند و نمی گذارند کارش را بکند، حتما به خودکشی هم برای فرار از شرایط ناگوار موجود فکر می کند!
اما این تنها جشنواره «برلیناله» نبود که فیلمساز صاحب نامی چون پناهی نتوانست در آن حضور پیدا کند؛ دو روز پیش از آن و درهمین تهران بزرگ، مراسم پایانی سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر که درسالن همایشهای برج میلاد برگزار شد، تقریبا از همه بزرگان سینما خالی بود. مراسم بطور مستقیم از شبکه نمایش پخش می شد؛ وقتی دوربین در میان حاضرین در سالن می چرخید، واقعا چهره بزرگی از سینمای ایران را در آن میان نمی دیدی؛ گوئی همه با این سینما قهر کرده اند، کسانی که در دو دهه گذشته با فیلمها و بازیهای خود برای این سینما در جهان آبرو واعتبار بدست آورده اند و حالا از آن روی گردانند. دیگرچهره های آشنا راهم باید در میان اعضای هیئت داوران و یا نامزدهای «سیمرغ» جستجو می کردی، سیمرغی که برای اولین بار واقعا بلورین بود اما چنان بی کیفیت ساخته شده بود که پروبال چند تائی از آنها دردست برندگان، از جمله «پگاه آهنگرانی» بازیگر برگزیده نقش مکمل، تاب نیاوردند و شکستند!
شکستن سیمرغ به کنار، بسیاری از کارهای انجام گرفته در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر که آخرین آن در دوره احمدی نژاد محسوب می شود نیز در نوع خود عجیب و بی سابقه بودند: هیئت داوران در بیانیه ای از اوضاع سینمای ایران به شدت انتقاد کرد و اعلام داشت که همه بلیتهای فروش رفته در سینماهای کشور در یکسال گذشته به اندازه ده درصد کل جمعیت کشور نبوده، یعنی اینکه 90درصد مردم ایران در سال پیش از این پایشان هم به سینما نرسیده است. برندگان سیمرغ فیلم مردمی «حوض نقاشی» نیامدند تا تندیس و جایزه نقدی خود را بگیرند چون روی دیدن وزیری را که دشمن اصلی فرهنگ و هنر ایران است نداشتند. محمد رضا عرب هم که عضو هیئت داوران بخش «نگاه نو/ فیلمهای اول» بود از فرصت استفاده کرد و پشت میکروفون رفت و گفت : " خیلی بد است که من 18 ماه است پروانه ساخت دارم ولی نمی توانم فیلمم را در مورد خلیج فارس بسازم"! شاید بتوان گفت درست ترین سیمرغ ها به بازیگران رسید، آنجا که هانیه توسلی برای «دهلیز» و حمید فرخ نژاد برای «استرداد» بهترین بازیگران زن و مرد سینمای ایران شناخته شدند؛ اما فرخ نژاد هم نارضایتی خود را از حذف فیلم دیگرش «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» ساخته روح اله حجازی از جشنواره اعلام کرد و آنرا «ناحق» خواند!
بیانیه هیئت داوران بخش سودای سیمرغ (مهدی فخیم زاده، داوود میرباقری، سیدضیاءالدین دری، مصطفی شایسته، جمال شورجه، رسول صدرعاملی، بهروز افخمی) که بیشتر آنها هم برای تلویزیون سریال می سازند، چنان ناگوار بود که صدای وزیر ارشاد را هم در آورد و گفت بهتر بود این مسائل مطرح نمی شد. هیئت داوران جشنواره در بیانیه ای که بوسیله فخیم زاده قرائت شد، اعلام کرده بودند: "سالی که گذشت برای سینمای ایران سال خوبی نبود. از میان فیلم‌هایی که به نمایش عمومی درآمدند، آنها که می‌توانستند پرفروش باشند و تماشاگر قهر کرده را به سینما برگرداند، در نیمه راه نمایش، از پرده پایین آمدند و یا در فضایی نا امن و متزلزل به نحوی ناقص و نا مطلوب آن هم فقط در تهران نمایش داشتند. نهادها و موسسات فرهنگی و هنری که وظیفه حمایت از رشد و اعتلای سینمای ایران را بر عهده دارند از نمایش فیلم‌هایی که اجازه نمایش داشتند سر باز زدند و نه تنها سینماها را سوت و کور کردند بلکه موجب بی‌اعتباری نهادهای قانونی نظام و تشویش اذهان عمومی و بی‌اعتمادی اهل سینما به اقتدار مسئولین و مدیران دولتی شدند. با این سنگ‌اندازی‌ها مجموع تعداد بلیت فروخته شده برای فیلم‌های ایرانی در طول سال گذشته از ده درصد جمعیت کمتر شده و به عبارت دیگر بیش از نود درصد ایرانیان در طول سال گذشته حتی یک بار قدم به سالن‌های سینمایی نگذاشتند...ما ملت بزرگی هستیم و قهرمان کم نداریم، ما هنرمندان بزرگ و استادان فیلمسازی هم کم نداریم. استادان فیلمسازی ما بلد بودند که پرده بزرگ را با تصویرهای قهرمانی و رفاقت و اخلاق پهلوانی پر کنند. جوانان باذوقی که اکنون به میدان آمده‌اند، چنین می‌نمایند که از ذوق و کارآمدی سرشارند و جای آن‌ها را که به آرامش رسیده‌اند، به شایستگی پر خواهند کرد. فیلمساز برجسته و بزرگ ما «ناصر تقوایی» زمانی گفت: «ایرانیان آن قدر ذوق و شور قصه پردازی و فیلمسازی دارند که اگر سینما اختراع نشده بود، خودشان آن را اختراع می‌کردند» این حرف حقیقت دارد. ایرانیان مردم شگفت‌انگیزی هستند و سینمای ایران هم سینمای شگفت‌انگیزی بوده است اما درخشش‌های باشکوه و شگفتی‌های بزرگ هنوز درراه است و ما پیرمردها که هنوز امید داریم فیلم‌های خوب و ماندگار بسازیم، این را هم از خدای بزرگ می‌خواهیم که در سال‌های نزدیک، بالندگی و بزرگی نسل جدید را به چشم ببینیم."
اما جسورانه ترین بیانیه را منوچهر محمدی و مازیار میری تهیه کننده و کارگردان فیلم "حوض نقاشی" منتشر کردند و نوشتند: "با تبریک سالگرد انقلاب اسلامی ایران و تبریک مضاعف به همه همکاران عزیزمان در سینمای ایران بالاخص آن دسته از فیلمسازان که در پایان جشنواره جایزه گرفتند، برخود لازم دانستیم بابت عدم حضور و دریافت جایزه مردمی«حوض نقاشی» توضیحات مختصری به شما مردم عزیز اعلام نماییم. این جایزه را ما باید از دست کسی می گرفتیم که چهار سال است به ناحق بر بزرگترین، حساس‌ترین و مهمترین وزارتخانه فرهنگی کشور تکیه زده است. در ایام وزارت ایشان، فرهنگ کشور روزهای تلخ و اندوهباری را سپری می کند. کتاب، مطبوعات، تئاتر، موسیقی و سینما روزهای دردناک و دشواری را داشته‌ و دارند. وزیری که با وجود حکم قانون قفل بر خانه اهل سینمای ایران نهاده است و گروهی را به امر اداره سینما گمارده که جز بی‌تدبیری و ایجاد تفرقه در سینمای ایران دستاوردی نداشته و ندارند. ما چگونه می توانستیم جز با عدم حضورمان صدای اعتراض هزاران تن از اهل فرهنگ و هنر کشور را که این روزها جز خوردن خون دل چاره ای ندارند به گوش شما مردم عزیز برسانیم؟ لذا گرفتن جایزه از دست ایشان را جفا به شما مردم و فرهنگ ایران می‌دانیم، گرچه لازم است به محضر شما مردم خوب برسانیم که اینان حرمت رای شما را نیز پاس نداشتند و در دقایق پایانی جشنواره، با رای شما کاری کردند که عقل از بازگو کردن آن شرم دارد. جایزه ما محبت و لطف شما بود به فیلم "حوض نقاشی" که در هر نمایش نثار گرده سازنده آن کردید. باز هم ما را ببخشید."
سازندگان «حوض نقاشی» معترض بودند که برخلاف رای مردم، دست اندرکاران جشنواره در آرای مردم دست برده و این فیلم را با «هیس، دخترها اعتراض نمی کنند» ساخته پوران درخشنده شریک کرده اند. اما درخشنده هم راضی نبود؛ او هنگام دریافت سیمرغ بلورین فیلم برگزیده مردم خطاب به حاضران در سالن گفت: "از مردم تشکر می‌کنم که برای شما فیلم می‌سازم زیرا شما برای من اهمیت دارید. تشکر می‌کنم چون چیزی را در فیلم دیدید که داوران ندیدند و داوران چیزی را دیدند که شما ندیدید..وقتی در سالن نشسته بودم این همه تضاد یک لحظه مرا به هم ریخت که چطور می‌شود این‌گونه باشد؟ پس به خودم گفتم هیس! اینجا جایش نیست"! جمال شورجه عضو هیئت داوران در گفت و گوئی و در پاسخ به پرسشی درباره عدم توجه هیات داوران به فیلم‌ «حوض نقاشی» در اعلام کاندیداهای دریافت سیمرغ گفت: "در اینجا نمی‌توانم وارد نقد فیلم‌ شوم اما به نظر من خصوصا فیلم «حوض نقاشی» غلط علمی و پزشکی داشت. ما حتی به کتاب‌ها و سایت‌های پزشکی مراجعه کردیم و دیدیم افرادی که معلولیت ذهنی و جسمی دارند در موارد خیلی نادری می‌توانند بارور شوند و تازه در این موارد نادر هم فرزند آن‌ها نمی‌تواند سالم باشد. به نظرم این موضوع، یکی از اشتباهات فیلم بود که در آرا هیات داوران اثر بسیار زیادی داشت. مضاف بر این، «حوض نقاشی» یک اثر معمولی بود که ویژگی خاصی نداشت، در عین حال نیز هم‌صدا با رسانه‌های بیگانه تاثیرات تحریم‌های غرب و امریکا را در جامعه‌ی ما به رخ می‌کشید." بهروز افخمی هم با دفاع از آرای داوران جشنواره تاکید کرد که "استرداد" لایق همه سیمرغ‌هایش بوده و "حوض نقاشی" و "هیس" فیلم‌هایی ضعیف در ساختار و محتوا بوده‌اند.

موسوی: وضع اکران در سال 92 مایوس کننده است
محمد قاصد اشرفی رییس هیات مدیره انجمن سینماداران ایران می گوید که با تماشای فیلم‌های جشنواره‌ی فیلم فجر به این نتیجه رسیدم که به جز دو سه مورد، احتمالا بقیه فیلم‌های جشنواره‌ی امسال در اکران موفق نخواهند بود، لذا امید به موفقیت این فیلم‌ها در گیشه ندارم. او در این مورد تنها نیست و سیدغلامرضا موسوی تهیه کننده کهنه کار سینما نیز معتقد است که با توجه به فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره فجر، سال آینده سالن‌های سینما وضعیت مناسبی نخواهند داشت. این تهیه کننده در گفت وگو با «ایسنا» گفت: "اگر بخواهیم سال آینده را براساس فیلم‌های موجود در جشنواره ارزیابی کنیم، می‌بینیم که بر مشکلات سالن‌ها افزوده خواهد شد و تعداد فیلم‌هایی که می‌توانند چراغ سالن‌ها را روشن نگاه دارند‌، به شدت محدود خواهد بود مگر اینکه فیلم‌های دیگری ساخته شود. مسوولان به جای اینکه به فکر روشن بودن چراغ سالن‌ها و مردم باشند، سراغ فیلم‌های فاخر رفته و باید روزی جوابگوی ساخت این فیلم‌ها و هزینه آنها که از بیت المال شده است‌، باشند."
موسوی با بیان اینکه سال 92 برای اکران سینما سال مایوس کننده‌ای نسبت به امسال خواهد بود،‌ اظهار کرد: "شاید یک یا دو فیلم داشته باشیم که بالای متوسط فروش کند اما بقیه فیلم‌ها در حد متوسط و زیر متوسط خواهند بود و سینماها با مشکلات زیادی روبرو می‌شوند. انجمن سینماداران باید برای این وضعیت برنامه ریزی و پیش بینی داشته باشند در غیر این صورت تعداد زیادی سالن بسته خواهد شد و دخل و خرج‌ها با هم جور در نخواهند آمد، مگر آنکه تبلیغات وسیعی صورت بگیرد." این تهیه کننده با تاکید بر اینکه سینمای ایران با بی‌برنامگی روبرو است‌، گفت: "برخی‌ها هم که از ابتدای سال 91 تیشه برداشتند و به جان ریشه سینما افتادند و سال 92 با این تبعات و تصمیمات نابخردانه حوزه هنری روبرو خواهیم بود. سینما به شدت دولتی شده، اصولا فیلم‌های دولتی به فکر تماشاگر نیستند و تهیه کنندگانشان تنها دنبال تمام شدن هستند تا به سود بیشتری برسند. در واقع سود را در تولید می‌برند و انگیزه‌ای برای فروش ندارند."

راعی: ریل گذاری شمقدری، سینمای ایران را به خاکی برده است

مجتبی راعی فیلمسازی است که آخرین ساخته او «ترنج» بجز یک مورد نامزدی در زمینه صدا، در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر به کلی نادیده گرفته شد. او معتقد است چهار سال وزارت محمدحسینی در ارشاد و معاونت جواد شمقدری در امور سینمائی، کار این هنر/ صنعت شناخته شده ایرانی را با ریل گذاری نادرست از جاده منحرف کرده و به «خاکی» انداخته است؛ از این رو سیاستمداران باید کارهای فرهنگی را رها کنند و به اهلش بسپارند. او که در نشست 21 بهمن ماه درباره روند انتخاب فیلم‌نامه «ترنج» برای ساخت توضیح می داد، گفت: "وقتی «تولد یک پروانه» را ساختم، دوستانی به من گفتند که دوباره از این جنس فیلم‌ها بساز و من آن زمان یکی دوداستان از مرحوم دولابی شنیده بودم که به نظرم قابلیت تبدیل به فیلم‌نامه را داشت و همان زمان به سراغ نوشتن فیلم‌نامه ترنج رفتم که خوب از آب درنیامد و رهایش کردم؛ ولی دغدغه‌اش همچنان در ذهنم ماند تا این‌که در سال 90 بار دیگر به سراغش رفتم و این بار آن را ساختم. تولید فیلم سینمایی ترنج گروهی بود و من به مؤلف اعتقادی ندارم، چرا که معتقدم فیلم‌سازی کاری گروهی است و در این فیلم نیز هریک از عوامل فیلم چیز جدیدی با خود به فیلم اضافه کردند. البته باید بگویم که ظاهرا ثمره همه این‌ها یک فیلم بی‌کیفیت شده است، چرا که به ما گفته شد فیلم‌تان بی‌کیفیت است."
راعی با بیان این که معتقد است مدیریت فرهنگی باید به دست فرهنگیان انجام شود، افزود: "به نظر من در سینمای ایران ریل‌گذاری به خاکی رفته است. وقتی سیاستمدران تصمیم می‌گیرند هنر را رهبری کنند، نتیجه‌اش همین می‌شود و با توجه به دستمزد ستاره‌ها روی فیلم ارزش‌گذاری می‌شود. آنها بسیار علاقه دارند که فرهنگ به‌روز شود، ولی من فکر می‌کنم فرهنگ چیزی نیست که به‌روز شود. امیدوارم رییس جمهور آینده به این نتیجه برسد که سیاستمداران نمی‌توانند فرهنگ را اداره کنند و مدیریت فرهنگی باید به دست اصحاب فرهنگ انجام شود." او در ادامه با اشاره به این‌که سناریوی فیلم سینمایی ترنج را اول نزد بنیاد سینمایی فارابی برده است، اظهار کرد: "این سناریو در بنیاد سینمایی فارابی پذیرفته نشد و من شانس آوردم که مدیریت برون‌مرزی صدا و سیما به ما کمک کرد و این نیز درفضایی اتفاق افتاد که یک عده معتقدند سینما باید بدنه باشد، نه به این صورت که کنار سینمای بدنه، سینمای دیگری نیز وجود داشته باشد؛ بلکه به این معنی که سینما فقط باید بدنه باشد و من نمی‌دانم که سینمای بدنه بدون سر چطور خواهد شد؟"
راعی سپس درباره مکان لوکیشن‌های فیلم سینمایی «ترنج» توضیح داد: "در جریان فیلم‌برداری این فیلم ما تصاویری از همدان، زنجان و روستاهای اطراف زنجان و تهران گرفتیم. یک سکانس به نیابت از پاریس گرفتیم، یعنی صحنه‌هایی ازآن شهر تصویربرداری شد و بعد با تصاویر دیگر تلفیق شد. یک میلیارد تومان هزینه صرف تولید این فیلم سینمایی شد اما من سرافکنده نیستم." راعی در پاسخ به این سؤال که چرا فیلم‌برداری فیلم سینمایی ترنج را پنهانی انجام داده است؟ توضیح داد: "نگران بودم عده‌ای از دوستان عزیز نگذارند که فیلم بسازیم، چرا که کمال تبریزی تاکنون تصمیم به ساخت سه فیلم داشته و رد شده است و اکنون می‌بینیم که کمال تبریزی و پوراحمد فیلم نساخته‌اند؛ اما خوشحال می‌شویم و می‌گوییم که به سمت جوان‌گرایی رفته‌ایم، در حالی که به نظر من جوان‌گرایی با بیرون کردن پیرها اتفاق نمی‌افتد و من می‌ترسیدم از این که برای تولید فیلمم مشکل ایجاد شود، لذا سعی کردم مراحل فیلم‌برداری ترنج را پنهانی انجام دهم"!

کزازی: کردها، نژاده ترین ایرانیان هستند!
دکتر میرجلال الدین کزازی استاد برجسته ادبیات و فرهنگ ایران زمین که 65 سال پیش در کرمانشاه پا به عرصه زندگی گذاشته است، در نشست «زبان فارسی، وضعیت کنونی و پیشینه استفاده از آن در کردستان عراق» که روز سه‌شنبه 24 بهمن به همت پژوهشکده فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی در تالار شهیدی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و با حضور «طلعت طاهر محمد» رئیس بخش ادبیات و زبان فارسی «دانشگاه صلاح‌الدین» در اربیل کردستان عراق برگزار شد، حضور استادان دانشگاه‌ صلاح‌الدین را در جمع دانشجویان ادبیات فارسی ایران به فال نیک گرفت و گفت: "من بی پروا به آواز بلند می‌گویم که در بزمی یکسره به ناب ایرانی هستیم. من با سیاست بیگانه‌ام و سخن من از روی سودمندی سیاسی نیست و اگر چه ایران از دید مرزبندی سیاسی کشوری دیگر است، اما کُردان از دید من یکی از نژاده‌ترین و ناب‌ترین تیره‌های ایرانی‌ هستند و می‌توان گفت که ایرانیان راستین و سرشتین، کردان هستند."
او در ادامه با اشاره به پراکندگی کردها در کشورهای مختلف گفت: "کرد هرجای جهان که باشد درایران، عراق،‌ ترکیه، سوریه،‌ لبنان یا هر کشور دیگری، آنگاه که دهان می‌گشاید و سخن می‌آغازد به بانگ بلند می‌گوید که من ایرانی‌ام. ایران از دورترین روزگاران تاریخی خویش و از روزگار رازناک و مه آلود اسطوره، ‌سرزمین تیره‌های گوناگونی بوده است." این پژوهشگر سرشناس، کردها را یکی از تیره‌هایی معرفی کرد که تا امروز پاییده‌اند و زبان و فرهنگ دیرینه ایران را همچنان پاس داشته‌اند. کزازی درباره اصالت زبان کردی هم گفت: "زبان کردی از ژرفای فرهنگ و تاریخ ایران با ما راز می‌گوید و ریشه زبان‌های ایرانی را در طول تاریخ می‌توان در گویش کردی بازشناخت و هنوز هم پاره‌ای از واژگان کردی به ایران باستان و زبان اوستایی باز می‌گردد. کردها همواره در درازنای تاریخ ایران مرزبانان این کشور بوده‌اند. روزگاری از مرزهای جغرافیایی ایران،‌ دلاور،‌ هراس ناشناس و گرد پاسداری کرده‌اند و امروز این کردها بیرون از مرز جغرافیایی ایران و در کشور عراق همچنان از مرزهای فرهنگ و منش ایرانی پاسداری می‌کنند. از همین رو من می‌انگارم که دوستان ما از کردستان عراق که به ایران آمده‌اند، ‌گام در سرزمین نیاکانی خود نهاده‌اند. زبان شکرین و شورانگیز پارسی با زبان کردی هیچ ستیزی ندارد، چرا که پارسی به نواده می‌ماند و زبان کردی به نیا، پس چگونه نیا و نواده با هم سر ستیز داشته باشند؟ هر کدام که دیگری را براند خود را خوار داشته است." او در خاتمه ابراز امیدواری کرد که ایرانیان به ایران پهناور فرهنگی و همدلی بیاندیشند و در روزگاری که روزگار گسستن‌هاست، بیش از هر چیز به همگرایی و همسویی بیشتر با ایرانیان خارج از مرزهای ایران فکر کنند.

غیبت بزرگان و بی پولی درجشنواره موسیقی فجر

حسن ریاحی دبیر جشنواره موسیقی فجر مدعی است که "با شعار جوان باوری و جوان پروری آغاز کردیم و با امید به خداوند متعال با همین شعار نیز ادامه خواهیم داد، به امید روزی که جوانان شایسته این سرزمین زمام اداره و هدایت این فعالیت را در دست بگیرند." اما همه می دانند این گفته ها شعاری بیش برای بازارگرمی نیست و دبیر جشنواره می کوشد غیاب بزرگان و صاحب نامان موسیقی را در این جشنواره لاپوشانی کند و به آن عنوان «جوان پروری» بدهد. از همین روست که گروههای پاپ در جشنواره امسال میدان وسیع تری برای خود پیدا کرده اند که چاره ساز هم نخواهد بود و آنچنان که در این عکس می بینید، حتی هنگام اجرای احسان خواجه امیری خواننده محبوب پاپ، صندلیهای سالن خالی از تماشاگر است و رضا یزدانی دیگر خواننده پاپ که در این جشنواره روی صحنه خواهد رفت، با تاکید بر این که بار مالی جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر بیشتر بر دوش موسیقی پاپ و اهالی آن است، ادعا کرده: "در طول سال نیز کنسرت‌های موسیقی پاپ هست که سالن‌ها را مملو از جمعیت می‌کند."
بیست و هشتمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر از چهارشنبه، 25 بهمن، با 11 اجرا و نمایش دو فیلم در سالن‌های تهران آغاز شد. درروز اول جشنواره گروه لیان در تالار وحدت برنامه داشت و سپس در همین تالار سامان احتشامی نوازنده پیانو به روی صحنه رفت و قطعه "خرم ماندگار" را همراه با قطعاتی مانند «اشک من هویدا شد» به یاد شادروان همایون خرم اجرا کرد. بخش استعدادهای درخشان با تریو کلاسیک میلاد عالمی و رسیتال گیتار فرناز خیابانی در سالن رودکی آغاز شد و سپس گروه «نوفه» به سرپرستی کیاوش صاحب نسق در این سالن برنامه اجرا کرد. در همین روز فرهنگسرای ارسباران میزبان گروه کر ثمین به سرپرستی بهنام نجفی و تیکران سوکیازیان و آوای سونات به سرپرستی محسن بافنده در بخش رقابتی بود و سه نوازی رضا عسگرزاده، حسام اینانلو و آزاده احمدی در بخش نسل دیگر اجرا شد. در پژوهشکده فرهنگ و هنر گروه های ژوله به سرپرستی نیما گوران اوریمی و نسیم به سرپرستی نسیم احمدیان در بخش رقابتی به روی صحنه رفتند. برج میلاد در دو سانس پذیرای احسان خواجه امیری و گروهش بود وخانه هنرمندان فیلم‌های مستند «موسیقی مذهبی آروو پرت و هنری گورتسکی» و «باغ صدا» را به نمایش گذاشت.
احتشامی با اشاره به قطعاتی که در تالار وحدت اجرا کرد، پیش از برنامه به خبرنگار «ایسنا» گفت: "کنسرت گروه ما در دو بخش برگزار می‌شود. در بخش نخست قطعاتی از آثار استاد همایون خرم را اجرا می‌کنیم و تکنوازی پیانو خواهم داشت. چون استاد، دستگاه همایون را بسیار دوست داشت و مادر این هنرمند هم به دلیل علاقه بسیاری که به دستگاه همایون داشته است نام استاد را همایون انتخاب کرد، من هم برخی از آثار استاد همایون خرم را که در دستگاه همایون بوده است، انتخاب کردم تا با اجرای این آثار تداعی خاطره‌ای از ملودی‌های ماندگار استاد خرم داشته باشیم. بر همین اساس ملودی‌های "بگذر از کوی من، طاقتم ده، دیدم تو خواب وقت سحر و اشک من هویدا شد" را برای اجرا انتخاب کردم. امیدوارم روح وی شاد شود و مردم هم یادی از این استاد گرامی بکنند."
این نوازنده پیانو در ادامه صحبت‌های خود با اشاره به بخش دوم این اجرا افزود: "در بخش دوم اجرا، گروه‌نوازی داریم و قطعاتی از ساخته‌های خودم و سینا سلیم‌زاده را اجرا می‌کنیم. همچنین در نظر داریم قطعات نوستالژیک آذری را به یاد مردم زلزله‌زده آذربایجان در جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر اجرا کنیم و حرف انسان‌دوستی ایرانیان را به زبان موسیقی به دنیا برسانیم." احتشامی در پاسخ به اینکه کیفیت برگزاری جشنواره امسال را چگونه ارزیابی می‌کند؟ گفت: "بخش مهمی از آنچه کیفیت جشنواره را می‌سازد منابع مالی برگزاری یک رویداد فرهنگی است و متاسفانه بودجه جشنواره آنقدر اندک بود که دستمزد گروه ما کفاف خرید دو دست لباس خوب برای حضور در صحنه را نمی داد، اما من به خاطر وجود استاد حسن ریاحی دبیر جشنواره موسیقی فجر و همچنین علی ترابی رئیس انجمن موسیقی در جشنواره حاضر شدم. امیدوارم مسئولان جشنواره در آینده امنیت مالی و کمیت و کیفیت را در برگزاری این رویداد فرهنگی بیش از پیش رعایت کنند.

افسانه های مردم ایران هم کاغذ برای چاپ ندارد
كار تجدید چاپ «فرهنگ افسانه‌های مردم ایران» نوشته‌ی «علی‌اشرف درویشیان» و «رضا خندان» به دلیل مشكلات اقتصادی و گرانی كاغذ فعلآ متوقف شده است. درویشیان، نویسنده و پژوهشگر نامدار در مورد وضعیت انتشار کتاب‌هایش به «ایلنا» گفت: "تقریبآ اکثر کتاب‌های من در انتشارات چشمه منتشر می‌شد. تعداد این کتاب‌ها نزدیک به ۲۰ عنوان است که شامل رمان‌ها و مجموعه داستان‌های کوتاه می‌شود و به دلیل تعطیلی نشر چشمه بلاتکلیف مانده‌اند. کتاب «فرهنگ و افسانه‌های مردم ایران» که حاصل همکاری من با «رضا خندان» است، برای چاپ‌های مجدد به مشکل برخورد کرده است. این کتاب دارای ۱۹ جلد است که هر کدام از این جلد‌ها در حدود ۶۰۰ صفحه دارد و کار جمع‌آوری و تدوین آن نزدیک به ۲۰ سال طول کشید. دلیل مشکل چاپ مجدد هم ظاهرآ مشکلات اقتصادی و گرانی کاغذ است. در این شرایط و تعطیلی نشر چشمه، به نوعی ما هم تعطیل شده‌ایم"!
این نویسنده به وضعیت جسمی خود اشاره کرد و گفت: "به دلیل اینکه شرایط جسمی چندان مناسبی ندارم، این روز‌ها کار چندان زیادی انجام نمی‌دهم. نوشتن داستان‌های کوتاه و ویرایش بعضی از آثار و کار روی جلد بیستم فرهنگ و افسانه‌های مردم ایران، فعالیت این روزهای من را تشکیل می‌دهد." درویشیان وضعیت این روزهای کتاب کشور را اینگونه توصیف کرد: "تیراژ بعضی از کتاب‌ها به ۲۰۰ نسخه رسیده است. این رقم برای کشوری است که بیش از ۷۰ میلیون نفر جمعیت دارد و اکثریت این جمعیت را جوانان تشکیل می‌دهند، جوانانی كه مشتریان عمده‌ی فرهنگ و هنر محسوب می‌شوند. جریان سانسور، حوزه‌ی فرهنگ را چنان بی‌اعتبار کرده و اعتماد مردم را گرفته که این بی‌اعتنایی را ایجاد کرده است. البته گرانی و مشکلات اقتصادی قطعآ بر این عدم استقبال تاثیر گذاشته است، اما بی‌شک عمده‌ترین مشکل حداقل در حوزه‌ی ادبیات و هنر، بی‌اعتنایی مردم است، زیرا آثار از درگاه سانسور می‌گذرند. نشانه‌ی این مسئله این است که وقتی بعضی از کتاب‌ها و فیلم‌ها به صورت غیرقانونی و بدون سانسور در خیابان‌ها فروخته می‌شوند، با این همه استقبال مواجه می‌شوند. این مشکلات به قدری جدی است که حتی صدای خودی‌ها را هم درآورده است. نمی‌دانم این وضعیت تا چه زمانی می‌تواند ادامه بیابد و جامعه اجازه‌ی این کار را می‌دهد یا نه، اما ادامه‌ی این وضعیت بی‌شک سیری قهقرایی را پیش روی فرهنگ ما می‌گذارد و به نابودی کامل آن منجر می‌شود."

46سال پس از مرگ فروغ، درخانه او

این عکسها که می بینید، خانه فروغ فرخزاد 46 سال پس از مرگ اوست، حیاطی خالی و بی رمق و اتاق کار او که حالا به آشپزخانه بدل شده است و صاحبخانه می خواهد آنرا بکوبد و ساختمانی چند طبقه روی آن بنا کند. فروغ پانزدهم دی‌ماه ۱۳۱۳ درهمین خانه درمحله‌ی امیریه‌ تهران، کوی خادم آزاد به دنیا آمد و 24 بهمن 1345 در یک حادثه رانندگی از دنیا رفت، اما هنوز نام «خادم آزاد» بر این کوچه باقی است که در مورد آن سروده بود:
کوچه ای هست که قلب من آنرا / از محله های کودکی ام دزدیده است
به گزارش «ایسنا»، کوی خادم آزاد متشکل از دو کوچه‌ به هم متصل است که یکی به خیابان مولوی امروز می‌رسد و دیگری به خیابان ولیعصر. امروز اگر وارد این کوچه شوی، هیچ نشانی از قدمت خانه‌ خانواده‌ی فرخزاد دیده نمی‌شود؛ خانه‌ای که به گفته‌ پوران فرخزاد، سروان محمد فرخزاد، پدرشان، سال‌ها پیش در میان باغی در این کوچه، بنا کرده بود. حالا همان خانه، ساختمان سه‌طبقه‌ای است که در یک حیاط کوچک قرار گرفته و با آجرهای زرد سه‌سانتی تزیین شده است تا کم‌تر گواهی از گذر دوران داشته باشد. با این همه، درِ ورودی همین ساختمان را که باز کنی، وارد شوی و پله‌ها را به سمت زیرزمین پایین بروی، انگار کن که زمان را در این خانه نیم قرن به عقب رانده‌ای.
حوض خالی وسط حیاط خانه‌ی فرخزاد با کاشی‌های سفید و فیروزه‌یی هنوز هم خودنمایی می‌کند. دو باغچه‌ی باریک که با نرده‌های کوتاه، حصاربندی شده‌اند، حوض را در میان گرفته‌اند. از همه‌ی درخت‌های این حیاط، حالا فقط مانده یک درخت خرمالو و چند نهال کوچکِ بِه و پرتقال و درخت انگوری که شاخه‌هایش را روی طاق فلزی مشبک بالای حوض رها کرده است. از پایه‌ی طاق فلزی، چراغ مکعبی‌شکل رنگارنگی آویزان است، صاحب‌خانه می‌گوید: «این چراغ‌ها روشن می‌شدند و با رنگ‌های سبز، قرمز، قهوه‌یی و آبی می‌درخشیدند، اما حالا دیگر سوخته‌اند، ما هم همه را قطع کرده‌ایم... این خانه عیدها قشنگ می‌شود. عیدها حوض را هم پر از آب و ماهی می‌کردیم... الآن حیاط به‌خاطر ساختمان‌سازی همسایه‌ی بغلی، کثیف شده است. کارشان که تمام شود، سنگ‌ساب می‌آوریم، همه‌ی سنگ‌های کفِ خانه را می‌سابد و برق می‌اندازد. چند سال یک بار این کار را می‌کنیم... می گویند قبلا در این خانه قنات آب هم بوده که الآن پر شده است."
وارد خانه که می‌شوی، اگر سراغ اتاق شاعر را بگیری، بانوی خانه آشپزخانه‌اش را نشانت می‌دهد: "من اتاق فروغ را آشپزخانه کرده‌ام." وسایلی مثل کابینت، اجاق و میز ناهارخوری و البته پنجره‌ای رو به کوچه، تمام آن چیزی است که از اتاق شخصی فروغ‌الزمان فرخزاد باقی مانده است؛ البته اگر صاحب‌خانه اتاق را اشتباه نگرفته باشد. "قبلا آشپزخانه‌ طبقه‌ی اول بوده، حالا پایین دخترم می‌نشیند، بالا هم عروسم." البته که هیچ‌کدام حاضر نمی‌شوند غریبه‌ای وارد خانه‌شان شود. "الآن بالا و پایین مثل همین‌جاست. قبلا به‌جز این دو طبقه، بالا فقط یک اتاق بود، پشت‌بام حوض داشت، ما همه را ساختمان ساختیم." در سالن پذیرایی فقط چراغ‌های روی دیوار از گذشته باقی مانده است. درهای کشویی هم که سالن پذیرایی را به ایوان بزرگِ خانه وصل می‌کنند، از گذشته تا امروز راه تماشای حیاط سبز خانه بوده‌اند. بانوی صاحب‌خانه می‌گوید: "تا حالا چند بار آمده‌اند از خانه و کوچه‌ی ما فیلم گرفته‌اند. یک فیلم هم درباره‌ی جنگ در این‌جا فیلم‌برداری کردند. همسایه‌ها می‌پرسند چرا خیلی‌ها می‌آیند و سراغ خانه‌ی شما را می گیرند؟ خانه‌ی شما چیست؟ می‌گویم: به قرآن هیچی. اصلا برای من ارزش ندارد"!
انگار اصلا فروغ و خانواده‌اش را نمی‌شناسد، اما می‌گوید: "من خودم مال تفرشم. آن‌ها هم تفرشی بودند. یکی از فرزندان این خانواده هم با همسرش به خانه‌ی ما آمده است. فرزند دیگرشان هم یک روز آمد و گفت: اجازه می‌دهید من خانه‌ی خاطراتم را ببینم؟" می‌پرسم: قصد تعمیر یا تخریب خانه را ندارید؟ پیرمرد محکم و قاطع می‌گوید: "چرا خانه را بکوبم؟ از ۳۵ سال پیش که این‌جا را خریده‌ام، تا به حال یک آجر از این خانه آخ نگفته، هنوز یک بار هم آن را تعمیر نکرده‌ام." بانوی خانه اما نظر دیگری دارد: "ما حالا تصمیم داریم این‌جا را خراب کنیم. حاجی می‌گوید نه، اما من دیگر نمی‌توانم. این‌جا قدیمی است، از یکنواختی‌اش خسته شده‌ام. درِ کشویی و... این‌جا چه ارزشی دارد؟ می‌خواهیم آن را بکوبیم و به جایش آپارتمان بسازیم." پیرمرد می‌گوید: "این خانه ۳۵ سال پیش بازسازی شده است. شخصی آن را از خانواده‌ی فرخزاد خریده و پس از بازسازی، آن را به ما فروخته است."
از خانه بیرون می‌آیم و در سبزرنگ خانه با طرحی ساده از یک قو بر آن، پشت سرم بسته می‌شود. به سمت خیابان ولیعصر راه می‌افتم. امکان دوباره سرزدن به این خانه چندان محتمل نیست. این‌جا حالا محل زندگی خانواده‌ای است که کسی نمی‌داند تا کی به دیوارهای قدیمی‌اش تکیه خواهند زد و چه وقت تصمیم به ویرانی آن خواهند گرفت. اگرچه این خانه معماری قاجاری، اندرونی و بیرونی ندارد، اما روحِ شعر در آن شکل گرفته است. شاید وقت آن رسیده باشد که پیش از آن‌که اختلاف نظر ساکنان برای کوبیدن خانه، به اتفاق نظر تبدیل شود، فکری به حال این بنای هویت‌ساز شود. ضمن آن‌که اگر هم اختلاف نظری درباره‌ی یک شخصیت فرهنگی معاصر وجود دارد، نباید از یاد ببریم که ما حتا خانه‌ی پادشاهان را هم به‌خاطر هویت تاریخی‌اش حفظ و هرساله از بودجه‌ی بیت‌المال برای نگه‌داری آن‌ها و درواقع نگه‌داری از تاریخ این مملکت صرف می‌کنیم.
 

به گزارش دانشجونیوز، حکم اخراج امیر محمد صومعه مقدم از دانشگاه در پی اعمال نظر و فشار نیروهای امنیتی صادر شده است.

صومعه مقدم از فعالین نشریات دانشجویی و از بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ٨٨ است که پیش از این در چندین نشریه دانشجویی فعالیت کرده است.

وی که در تحریریه نشریات متعددی از جمله ژاژ، تاک، ریشه، روز و رادیکال به فعالیت پرداخته است به دلیل انتشار مقاله ای، که از سوی کمیته انضباطی دانشجویان مصداق نشر اکاذیب و توهین به رهبری شناخته شد، به دو ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده بود.

این فعال دانشجویی در دی ماه ٨٨ به مدت یک هفته در بازداشت نیروهای امنیتی بوده و از سوی شعبه ٩٠٣ دادسرای عمومی و انقلاب مشهد به اتهام اخلال در نظم عمومی به یک سال حبس تعلیقی محکوم شده است.

به گزارش بی بی سی، مختار لمانی، معاون اخضر ابراهیمی فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در بحران سوریه با رهبران شورشی شورای ارتش انقلابی در شمال دمشق ملاقات کرده است.

به گفته یکی از مقامات سازمان ملل متحد آقای لمانی در عین حال با مقامات شهری و مذهبی شهر یبرود ملاقات کرده و از ابتکار عمل اخیر آنها برای برقراری صلح حمایت کرده است.

به تازگی دمشق صحنه درگیری های شدیدی بوده با این وجود شورشی ها نتوانسته اند دستاوردی در این زمینه داشته باشند.

معاذ الخطاب رییش شورای ملی انقلابیون سوریه و نیروهای مخالف اوایل ماه جاری پیشنهاد کرده بود با فاروق الشرغ معاون رییس جمهوری سوریه مذاکره مستقیم کند.

آقای خطاب دو شرط برای این مذاکره گذاشته بود یکی آزادی ۱۶۰ هزار نفری که به گفته او در زندان و بازداشتگاه های امنیتی محبوسند و دیگری از سرگیری صدور گذرنامه در سفارت خانه های سوریه خارج از این کشور.

روز دوشنبه دولت سوریه برای اولین بار به این پیشنهاد پاسخ داد.

علی حیدر وزیر آشتی ملی سوریه به روزنامه گاردین گفته مایل است "با آقای خطاب برای گفتگو درباره آشتی ملی در هر شهری خارج از سوریه که برای او مجاز باشد با وی دیدار کند."

گروه های مخالف و شورشی در سوریه مدتهاست که می گویند تا زمانی که بشار اسد از قدرت کناره گیری نکند حاضر به شروع مذاکرات نیستند.

احتمالا آقای لمانی حمایت رهبران مناطق نزدیک دمشق از جمله یربود را نشانه هایی مثبت تلقی خواهد کرد.

سخنگوی سازمان ملل متحد گفته دیدار آقای لمانی که یک دیپلمات کاناداییست اولین نمونه از مجموعه سفرهایی است که قرار است در هفته های پیش رو انجام شود.

جان کری: کناره‌گیری اسد اجتناب‌ناپذیر است

همزمان جان کری، وزیر امور خارجه جدید آمریکا، گفت که قصد دارد در نخستین سفر خارجی خود تلاشی را برای مهار جنگ داخلی سوریه آغاز کند. او با این‌حال تاکید کرد که کناره‌گیری بشار اسد از قدرت اجتناب‌ناپذیر است.

به گزارش خبرگزاری آلمان، جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا که به تازگی جانشین هیلاری کلینتون شده است، روز چهارشنبه (۱۳ فوریه / ۲۵ بهمن) در دیدار با ناصر جوده، وزیر امور خارجه اردن، در واشنگتن از قصد خود برای آغاز تلاش در جهت یافتن راه‌حلی برای جنگ داخلی سوریه خبر داد.

او گفت که ایده‌هایی در این زمینه دارد و می‌خواهد در سفرش به منطقه آنها را مطرح کند. جان کری قرار است در نخستین سفر خارجی خود که روزهای آینده آغاز می‌شود به اروپا و خاورمیانه سفر کند.

کری درباره جزئیات ایده‌های خود برای حل بحران سوریه توضیح نداد. او گفت، هدف آن است که از طریق مذاکره راه‌حلی پیدا شود تا هم از خشونت بیشتر و هم خلاء قدرت در سوریه جلوگیری گردد. وزیر امور خارجه جدید آمریکا در عین‌حال اذعان کرد که ممکن است چنین چیزی ناممکن باشد. با این‌حال به گفته کری، ایالات متحده آمریکا خود را در برابر مردم سوریه متعهد می‌داند که به همه تلاش‌های ممکن برای یافتن راهی دیپلماتیک برای حل بحران سوریه دست یازد.

جان کری در عین‌حال تاکید کرد که کناره‌گیری بشار اسد از قدرت اجتناب‌ناپذیر است و جامعه بین‌المللی باید نقشه‌های اسد را که با وجود ادامه کشتار در سوریه، در صدد حفظ قدرت خویش است، خنثی کند.

ادامه نبرد در شمال سوریه
در این میان نبردهای سنگینی که از چند روز پیش میان نیروهای وفادار به بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، و شبه‌نظامیان شورشی در شمال سوریه آغاز شده، هم‌چنان ادامه دارد. یک روز پس از ادعای تسلط مخالفان مسلح بر فرودگاه نظامی "الجراح" حلب، درگیری در این منطقه برای در دست گرفتن کنترل دو پایگاه نظامی دیگر ادامه دارد. یکی از این دو پایگاه برای حفظ فرودگاه نظامی حلب اهمیت دارد.

ناآرامی‌ها در سوریه از ماه مارس ۲۰۱۱ به صورت تظاهرات اعتراضی علیه رژیم بشار اسد آغاز و رفته رفته به جنگ داخلی تمام‌عیار تبدیل شد. بر اساس آخرین آمار سازمان ملل متحد، درگیری‌های سوریه تاکنون نزدیک به ۷۰ هزار نفر کشته بر جای گذاشته است.
 

به گزارش خبرگزاری آلمان، ترکیه برای برداشتن قدم‌های تازه‌ای در راه حل مسالمت‌آمیز مسئله کردها آماده شده است. رحب طیب اردوغان نخست‌وزیر این کشور روز چهارشنبه (۱۳ فوریه، ۲۵ بهمن) موافقت خود را با ملاقات هیئت نمایندگی حزب کردی "آزادی و دموکراسی" (BDP) با عبدالله اوجالان رهبر زندانی حزب کارگران کردستان اعلام کرد.

مذاکرات صلح در زندان
به‌گزارش خبرگزاری فرانسه عبدالله اوجالان که از سال ۱۹۹۹ میلادی تحت شدیدترین تدابیر امنیتی در زندان به‌سر می‌برد، از ماه دسامبر سال گذشته میلادی بر سر حل مسالمت‌آمیز مسئله کردستان ترکیه با مقامات امنیتی این کشور در حال مذاکره است. دولت ترکیه امیدوار است که دیدار نمایندگان حزب آزادی و دموکراسی به روند ایجاد صلح میان شورشیان پ ک ک و ارتش ترکیه کمک کند.

احتمال داده می‌شود که اوجالان در دیدار با نمایندگان حزب کردی، شورشیان پ‌‌ک‌ک را به رعایت آتش‌بس دعوت کند. حزب کارگران کردستان در هشتمین کنگره خود که در سال ۲۰۰۲ (سه سال پس از دستگیری اوجالان) برگزار شد، خود را منحل کرد و ضمن اعلام موجودیت حزب‌تازه‌ای به نام آزادی و دموکراسی، اوجالان را همچنان به‌عنوان رهبر این حزب برگزید. اما اعضای مسلح پ‌ک‌ک، با همین نام به فعالیت خود ادامه دادند.

حزب آزادی و دموکراسی از ماه ژانویه امسال خواستار ملاقات با اوجالان شده است. در هفته‌های گذشته میان دولت ترکیه و رهبران این حزب بر سر ترکیب هیئتی که باید با اوجالان دیدار کند اختلاف‌نظر وجود داشت. رسانه‌های ترکیه روز چهارشنبه گزارش دادند که دو طرف بر سر ترکیب یک هیئت سه‌نفره توافق کرده‌اند.

رهبری کردهای ترکیه را در حال حاضر مراد کارایلان به‌عهده دارد. او به روزنامه ترکی "اوزگور گوندم" گفته است که رزمندگان پ‌ک‌ک از دستور عبدالله اوجالان پیروی خواهند کرد. وی افزوده است که اوجالان می‌خواهد قدمی در راه صلح بردارد و رزمندگان حزب تا به حال منتظر خبری از او بوده‌اند.

تلاش ترکیه برای ورود به اتحادیه اروپا
دولت ترکیه در ده‌سال گذشته برای ورود به اتحادیه اروپا تلاش‌های زیادی کرده است. این عضویت مشروط به آن است که قوانین ترکیه در مسیر رعایت استانداردهای سیاسی، اقتصادی و حقوق‌بشری اروپا اصلاح شود. برخورد مدنی با مسئله کردستان و رعایت حقوق شهروندی کردها نیز یکی از خواست‌های اتحادیه اروپا است. آشتی با کردها می‌تواند ورود ترکیه به اتحادیه اروپا را تسریع کند.

مذاکرات مربوط به پذیرش عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا به کندی پیش می‌رود. فرانسه از زمان ریاست‌جمهوری نیکلا سارکوزی یکی از مخالفان جدی تسریع این مذاکرات بوده است، اما همزمان با ایجاد تحول در مناسبات کردها و دولت ترکیه، پاریس هم در این زمینه نرمش نشان داده است.

پس از ترور سه زن عضو فدراسیون کردهای فرانسه در ژانویه امسال، فرانسه نسبت به مسئله کردها حساس‌تر از همیشه شده است. احمد داوداوغلو وزیرخارجه ترکیه روز چهارشنبه در تماس با روزنامه ملیت اعلام کرد که دولت فرانسه از فشار خود بر بروکسل کاسته است و مثل گذشته با ازسرگیری مذاکرات ورود ترکیه به اتحادیه اروپا مخالفت نمی‌ورزد.

مخالفت فرانسه و برخی دیگر از کشورهای عضو اتحادیه اروپا با عضویت ترکیه در این اتحادیه، سبب شد که رجب طیب اردوغان دو هفته پیش اعلام کند که کشورش باید وارد سازمان شانگهای شود و از روند ورود به اتحادیه اروپا چشم بپوشد.

به گزارش مهر به نقل از الجزیره، هزاران نفر از شهروندان بحرینی شب گذشته به مناسبت دومین سالگرد انقلاب مسالمت آمیز خود، تظاهرات برپا کردند.

معترضان با حمل پرچم بحرین و سر دادن شعارهایی ضد رژیم آل خلیفه در 12 شهرک و منطقه در اطراف منامه و جزیره ستره، سالگرد قیام مسالمت آمیز خود علیه حاکمان این کشور را گرامی داشتند.

این تظاهرات به درخواست جمعیت الوفاق برگترین اپوزسیون شیعه در بحرین برگزار شد و با دخالت نیروهای امنیتی به درگیری در برخی مناطق به ویژه السنابس و جزیره ستره کشیده شد.

ائتلاف جوانان 14 فوریه نیز از مردم بحرین خواست که امروز پنجشنبه در سرتاسر بحرین اعتصاب کنند و در میدان اللؤلؤ کانون تجمع معترضان در آغاز قیام مردمی این کشور در فوریه 2011 گردهم آیند.

جان باختن یک زن بر اثر استنشاق گاز اشک آور
در همین حال المنار گزارش داد: "امینه سید مهدی" یک زن بحرینی شب گذشته در شهرک ابوصیبع و بر اثر جراحت ناشی از استنشاق گاز اشک آور در چند روز گذشته کشته شد.

همچنین سایت الیوم السابع گزارش داد که یک کودک بحرینی امروز در یورش نیروهای پلیس به روستای الدیه و در جریان تظاهرات در آغاز سومین سال قیام مردمی کشته شد.

بر اساس گزارش ها، "حسین الجزیری" بر اثر اصابت گلوله های ساچمه ای نیروهای پلیس بحرین جان باخت.

قیام مردمی بحرین علیه رژیم آل خلیفه امروز وارد سومین سال خود شده است و مردم این کشور شب گذشته در مناطق مختلف بحرین تظاهرات بر پا کرده اند و امروز هم با وجود تشدید سرکوبگری آل خلیفه، به خیابانها می ریزند.
 

به گزارش «تابناک» و به نقل از «فاکس نیوز»، جان کری شب گذشته در سخنانی اظهار داشته دنیا باید قاطعیت خود را در مواجهه با تحریکات اتمی کره شمالی نشان دهد و یا در غیر این صورت، با خطر «جسور شدن» ایران مواجه شود.

کری گفته کشورهای دنیا باید با واکنشی سریع، آشکار و معتبر در قبال سومین آزمایش هسته ای کره شمالی و اقدامات مستمر این کشور در نقض تعهداتش انجام دهد.

وی که در کنفرانسی خبری پس از دیدار با وزیر خارجه اردن سخن می گفت، همچنین اشاره کرده: «مهم است که جهان در رابطه با تلاش های ما برای منع گسترش هسته ای، اعتبار نشان دهد».

کری افزوده: «درست همان گونه که پیگیری این اقدامات بی پروا برای کره شمالی غیرقابل قبول است، ما می گوییم که این امر برای ایران نیز غیر قابل قبول است. واکنشی که ما به این موضوع نشان دهیم، بر تمامی تلاش های دیگر منع گسترش تأثیر خواهد داشت».

وزیر خارجه آمریکا در ادامه گفته: «اگر شما می خواهید چیزی بگویید، باید معنایی داشته باشد؛ و برای اینکه معنایی داشته باشد، باید آماده پیگیری آن باشید. این دقیقاً آن چیزی است که ما آماده انجام آن هستیم».

به گزارش مهر، هرمان ناکارتس، معاون مدیرکل آزانس بین المللی انرژی اتمی که مسئولیت هیات مذاکراه کننده آژانس در نشست روز چهارشنبه در تهران در مورد حل و فصل موضوع هسته ای ایران را بر عهده داشت در بازگشت به اتریش و در فرودگاه وین طی گفتگو با خبرنگاران آژانس را متعهد به ادامه گفتگوها دانست.

وی افزود: زمان بیشتری مورد نیاز است تا روند رو به جلو در گفتگوها منعکس شود.

پس از پایان گفتگوی یک روزه آژانس با ایران ، علی اصغر سلطانیه نماینده دائم ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی و مسئول هیات مذاکره کننده ایران با اشاره به رفع برخی اختلافات و توافق بر سر مواردی از مدالیته گفت : قررشد پیرامون پیشنهادهای جدیدی که در این جلسه ارائه شد، طرفین بررسی و نظرات خود را در جلسه بعد ارائه کنند.

مذاکرات ایران و آزانس در تهران در حالی برگزار شد که قرار است دور جدیدی از گفتگوهای ایران و گروه 5+1 هشتم اسفندماه در قزاقستان برگزار شود.

اظهار امیدواری اشتون
در آستانه مذاکرات اتمی نیز، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اعلام کرد امیدوارم ایران در مذاکرات هسته ای آتی نرمش بیشتری نشان دهد.

به گزارش "رویترز" ، "کاترین اشتون" مسئول سیاست خارجی اروپا خواستار نرمش بیشتر ایران در مذاکرات آتی با گروه 1+5 در خصوص موضوع هسته ای شد.

کاترین اشتون در دیدار با نمایندگان 15 عضو شورای امنیت درسازمان ملل متحد گفت : ما امیدواریم ایران با نرمش در مذاکرات حاضر شود تا شاهد پیشرفت های واقعی در مذاکرات باشیم.

وی با اعلام "نگران کننده بودن فعالیتهای اتمی ایران" اظهار داشت : ما درگیر تلاش های گسترده دیپلماتیک برای یافتن راهکاری برای حل موضوع هسته ای ایران برای رفع نگرانی جامعه جهانی هستیم.

دور جدید گفت‌وگوهای ایران و 1+5، هشتم اسفندماه در قزاقستان برگزار می‌شود.

به گزارش ایسنا، شبكه پرس‌تی‌وی به نقل از محمدرضا شیبانی، سفیر ایران در سوریه نوشت كه اگر علی الحیدر، وزیر آشتی ملی سوریه و معاذ الخطیب، رییس ائتلاف ملی مخالفان سوریه آماده ورود به مذاكرات باشند، تهران آماده میزبانی از این مذاكرات است.

این در حالی است كه معاذ الخطیب پیش از این اعلام كرده بود كه آماده است تا در قاهره، تونس یا استانبول با نمایندگان دولت سوریه مذاكره كند. علی الحیدر نیز گفته بود كه دولت آماده است تا برای انجام این مذاكرات نماینده‌اش را به خارج اعزام كند.