جنبش راه سبز - خبرنامه

جنبش راه سبز - خبرنامه


هاشمی رفسنجانی: بدیلی برای نظام مبتنی بر ولایت فقیه و آیت‌الله خامنه ای نمی شناسم

Posted: 12 Jul 2011 09:53 AM PDT

جرس: هاشمی رفسنجانی گفت: «با حسن‌ نيتي كه در مقام معظم رهبري سراغ دارم، ان‌شاءالله فضاي كشور به‌سوي وحدت، همبستگي و تأليف قلوب پيش خواهد رفت؛ چرا كه اين كار تنها از عهده ايشان برمي‌آيد.»

 

به گزارش خبرگزاري فارس، رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام در ديدار اعضاي انجمن فرهنگ و سياست دانشگاه شيراز، در پاسخ به پرسش دانشجويي مبني بر طولاني شدن سكوت وي نسبت به تحولات كشور، اظهار داشت: بنده هيچ‌گاه به‌ خصوص در تحولات و حوادث اخير كشور سكوت نكرده و همواره حرفم را زده و مي‌زنم اما بناي دعوا و تشديد اختلاف ندارم، چرا‌كه تشنج، اختلاف و درگيري را به خصوص در مقطع كنوني كه از همه سو تهديد مي‌شويم و نياز مبرم به وحدت داريم، مضر به حال نظام و كشور مي‌دانم.


وي در پاسخ به سؤال ديگري، ارتباط خود با رهبری را بسيار خوب و همدلانه توصيف كرد و گفت: «اين به معناي اين نيست كه در مواردي هم اختلاف سليقه‌اي وجود ندارد اما همواره سعي كرده‌ام مسائل را تا حدّ توان با رايزني و گفت‌و‌گو با ايشان و تأثيرگذاران نظام حل كنم و بر فضاي التهاب و درگيري نيفزايم و البته در نهايت تابع نظر ايشان هستم.»

هاشمی رفسنجانی در پاسخ به پرسش يكي از دانشجويان مبني بر اينكه چه شرايطي منجر به رأي عدم كفايت سياسي مجلس به بني‌صدر شد، گفت: بني‌صدر علي‌رغم تأكيدات حضرت امام(ره)، مجلس را در رأس امور نمي‌دانست و اختيارات فوق قانون طلب مي‌كرد؛ به‌گونه‌اي كه در اواخر رياست جمهوري او، گاهي قوانين براي اجرا توسط رئيس مجلس ابلاغ مي‌شد.
وی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: «در وضعيت كنوني بديلي براي نظام جمهوري اسلامي مبتني بر ولايت فقيه و نيز شخص آيت‌الله خامنه‌اي به عنوان ولي فقيه در كشور نمي‌شناسم.»

رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید كرده است: معتقدم اعتماد متقابل ميان مردم، فعالان سياسي و رسانه‌اي با نظام كارگشا و حلال مشكلات خواهد بود و در گام‌هاي بعدي برگزاري انتخابات آزاد مجلس و رياست جمهوري با حضور واقعي تمامي جناح‌ها و گروه‌هاي دلسوز و معتقد به نظام و قانون اساسي مي‌تواند به خروج از اوضاع كنوني كمك كند.


ترور برادر رییس جمهور افغانستان

Posted: 12 Jul 2011 09:38 AM PDT

احمد ولی کرزای کشته شد


جرس: احمد ولی کرزای، برادر رییس جمهور افغنستان ترور شد و جان باخت.


به گزارش منابع خبری، مقام‌های مسئول کابل اعلام کردند احمد ولی کرزای، برادر کوچکتر حامد کرزای، رييس جمهور اين کشور و يکی از سياستمداران قدرتمند در جنوب افغانستان، روز سه شنبه در منزل خود در قندهار هدف یک سوء قصد قرار گرفته و کشته شده است.

 

زلمای ايوبی، سخنگوی والی قندهار و صديق صديقی، سخنگوی وزارت کشور افغانستان اين خبر را تاييد کرده اند.

عبدالغفار سيدزاده، رييس اداره مبارزه با تروريسم در وزارت کشور نیز در اين زمينه گفته که قتل کرزای احتمال کار يکی از افراد نزديک به وی بوده است.

وی اظهار داشت: «به نظر می رسد که احمد ولی کرزای از سوی يکی از محافظان او به قتل رسيده و کسی خارج از منزل وی در اين کار دخالتی نداشته است.»


حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان با ابراز تاسف از کشته شدن برادرش گفت که این حادثه "بازتاب دهنده رنج و درد مردم افغانستان است."
او گفت: "زندگی مردم افغانستان همین است، خانه های همه ی مردم افغانستان پر از درد است. آرزوی ما این است که (خشونتها) پایان یافته و صلح و خوشحالی به خانه های ما بیاید."

احمد ولی کرزی، رئیس شورای ولایتی قندهار و از چهره های مطرح سیاسی در افغانستان بود که به ویژه، از نفوذ زیادی در قندهار، زادگاهش برخوردار بود.

به گفته پلیس قندهار سوء قصد کنندگان به جان ولی کرزی از محل حادثه گریختند.

 

احمد ولی کرزای از شخصيت های سياسی جنجال برانگيز افغانستان به شمار می رفت. مخالفان و منتقدان دولت کرزای او را به قاچاق مواد مخدر ، فساد مالی و در اختیار داشتن گروه نظامی متهم می کردند. رييس جمهور افغانستان بارها از وی دفاع کرده و تمام اتهام های وارده به برادرش درباره دست داشتن او در فعاليت های تبهکارانه و غير انونی در جنوب افغانستان را رد می کرد.


با وجود این اتهامات، گفته می شد که آمریکا روابط نزدیکی با احمد ولی کرزی داشت.
یک دیپلمات آمریکایی پس از کشته شدن آقای کرزی به بی بی سی گفت: "با وجود همه ای نگرانی ها در مورد احمد ولی کرزی، او کسی بود که آمریکا می توانست با او یکجا کار کند."
احمد ولی کرزای بارها هدف ترورهای مشابه قرار گرفته بود.

در ماه مه سال ۲۰۰۹، کاروان حامل او در ولايت ننگرهار از سوی شورشيان مورد کمين قرار گرفت که با خمپاره و تيربار به آن حمله شد. در جريان اين حمله يکی از محافظان او کشته شد ولی به وی آسيبی وارد نيامد.

 

 

 

انتقاد شاگردان آیت الله دستغیب از اقدام اخیر نمایندگان رهبری

Posted: 12 Jul 2011 06:31 AM PDT

جــرس: بنا به گزارش منابع حوزوی، با گذشت دو سال از یورش لباس شخصی های حامی رهبر جمهوری اسلامی به مسجد قبای شیراز و ضرب و شتم سرکوب شاگردان مرجع منتقد حکومت، آیت الله دستغیب، اخیرا تعدادی که خود را "نمایندگان رهبری" معرفی کرده اند، به آن حوزه آمده و بدون اشاره به حوادث این دو سال اخیر آن مسجد، اقدام به دادن هدایایی به اساتید آن حوزه کرده اند.


این افراد پس از توضیحات مسئولین حوزه مبنی بر اتقاقات این دو سال اخیر، از همه چیز اظهار بی اطلاعی کرده و خواستار آن شدند که موضوع مکتوب نوشته شود تا مورد بررسی قرار گیرد.


به گزارش تارنمای حدیث سرو، به همین دلیل، طلاب حوزه علمیه آیت الله علی محمد دستغیب، با ارسال نامه ای به دفتر رهبری و مجمع مدرسین حوزه علمیه قم، اینگونه اقدامات را مایه عدم استقلال حوزه دانسته و نسبت به عواقب آن هشدار دادند.


در قسمتی از این نامه آمده است:
معلوم نیست این حرکت از ناحیه چه کسی صورت گرفته است. این حوزه قریب دو سال است که مورد اهانت و تهمتهای بی مدرک و خارج کردن طلّاب از مدارس و مساجد و ادارات به دستور همین مقامات واقع گردیده، حال چه شده که این افراد متهم به ضدّ ولایت فقیه و وابسته به خارج قرب و منزلت پیدا کرده اند؟!


متن کامل این نامه که در سایت حدیث سرو منتشر شده به شرح زیر است:

بسمه تعالی
دفتر رهبری و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم - با عرض سلام
جهت اطلاع آن دو مقام و دیگر مقامات اعلام می داریم که: چند نفر به عنوان نماینده رهبری یا ... به شیراز آمده و هدیه ای را از طرف مقامات بالا (رهبری) آورده اند جهت اساتید حوزه علمیه حضرت آیت الله العظمی سید علی محمد دستغیب.
معلوم نیست این حرکت از ناحیه چه کسی صورت گرفته است. این حوزه قریب دو سال است که مورد اهانت و تهمتهای بی مدرک و خارج کردن طلّاب از مدارس و مساجد و ادارات به دستور همین مقامات واقع گردیده، حال چه شده که این افراد متهم به ضدّ ولایت فقیه و وابسته به خارج قرب و منزلت پیدا کرده اند؟!!!

قریب دو سال است که این طلّاب از تمام امکانات ابتدائی مرسوم و قانونی محروم شده اند. حال عدّه ای جهت چه کاری و اجازه چه کسی و از مال چه کسی این هدایا را پرداخته اند؟ آیا این هم از ناحیه مسیر ریاست جمهوری خرداد هشتادو هشت می باشد؟ این کار این معنا را ظاهر می کند که در نظام جمهوری اسلامی ایران فقه و فقاهت و اجتهاد معنی ندارد.

اگر این حوزه رسمیت ندارد پس این هدایا برای چیست؟! شاید گفته شود ما از این همه ظلمها، اطلاع نداشتیم، پس باید گفت که چه اندازه نیروهای امنیتی و سپاه مسلّط می باشند که گزارشات به این مهمّی به سمع شما نرسیده است. این است فرمایش امام امت(ره) که نیروهای نظامی و شبه نظامی نباید در سیاست مداخله کنند؛ بلکه در تمام امور مخصوصا در حوزه که باید مجتهد بیرون دهد؛ یعنی فقیه آزاد و مستقلّ.

جمعی از شاگردان مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سیدعلی محمد دستغیب


گفتنی است پس از اعلام مواضع صریح آیت الله دستغیب پیرامون مسائل جاری کشور، نیروهای لباس شخصی و شبه نظامی برای بار دوم ؛ در روز قدس به مسجد قبا حمله کردند که موجب وارد آمدن خسارات زیادی به مسجد، مجروح شدن طلاب و شاگردان آیت الله دستغیب و در نهایت هم به جرم دفاع مشروع از مسجد در برابر حمله نیروهای لباس شخصی و شبه نظامی، دادگاه ویژه روحانیت احکام سنگینی را برای طلاب آیت الله دستغیب صادر کرد که می توان به: خلع لباس روحانیت، جریمه نقدی و تبعید به مدت دوسال، اشاره نمود.


وزیر اقتصاد: تعداد صفرهای حذفی از واحد پول هنوز مشخص نیست

Posted: 12 Jul 2011 05:06 AM PDT

جــرس: بعد از آنکه رئیس كل بانك مركزی اعلام کرد "هیئت دولت موافقت خود را با كلیات پیشنهاد بانك مركزی برای حذف چهار صفر از پول ملی اعلام كرده و این اقدام سه سال طول خواهد کشید"، سخنگوی طرح تحول اقتصادی اعلام کرد که "زمان اجرای حذف صفرها هنوز تعیین نشده است" و همزمان وزیر امور اقتصادی و دارایی گفت "هنوز تعداد صفرهایی که از پول ملی کشور حذف خواهند شد، مشخص نیست."


به گزارش فارس، محمود بهمنی، رئیس كل بانك مركزی گفته است: طرح پیشنهادی بانك مركزی را برای حذف چهار صفر از پول ملی در هیئت دولت مطرح كردیم كه اعضای هیئت دولت با كلیات آن موافقت كردند و براین اساس قرار شد آن بخش از جزئیات طرح كه شامل نام واحد پول ملی جدید و جزء اعشار آن است به زودی از طریق سایت بانك مركزی به نظرخواهی عمومی گذاشته شود.


رئیس كل بانك مركزی تصریح كرد: بنابر پیش‌بینی‌های ما حداقل سه سال لازم است تا تمهیدات لازم برای جایگزینی پول ملی جدید تكمیل و به انجام برسد.


زمان حذف چهار صفر از پولی ملی فعلا معلوم نیست
در همین رابطه سخنگوی طرح تحول اقتصادی با اعلام اینکه هیئت دولت حذف چهار صفر از پولی ملی را تصویب کرده است، گفت: زمان اجرای حذف صفرها هنوز تعیین نشده است.


به گزارش مهر، محمدرضا فرزین اصلاح واحد پول ملی را یکی از محورهای طرح تحول اقتصادی ذکر کرد و افزود: در نشست هیئت دولت از میان پیشنهادهای مطرح پس از بحث و بررسی ، حذف چهارصفر از واحد پول ملی تصویب شده است.


وی با تاکید بر اینکه زمان حذف چهار صفر از واحد پول ملی هنوز تعیین نشده است ، اظهارداشت: قرار است برنامه اجرایی و زمان بندی این طرح را بانک مرکزی تهیه و برای تصویب به کارگروه طرح تحول اقتصادی ارائه کند.

به گفته سخنگوی کارگروه تحول اقتصادی دولت، حذف چهار صفر از واحد پول ملی برنامه ای درازمدت خواهد بود.


تعداد صفرهای محذوف مشخص نیست
گرچه رئیس کل بانک مرکزی مطرح می کند که چهارصفر از واحد پولی کشور حذف خواهد شد، اما وزیر امور اقتصادی و دارایی عنوان می کند که هنوز تعداد صفرهایی که از پول ملی کشور حذف خواهند شد، مشخص نیست.

به گزارش مهر، وزیر امور اقتصادی و دارایی با تاکید بر اینکه اصلاح واحد پولی کشور در دولت مصوب شده است، گفت: تعداد صفرهای حذفی و واحد پول خرد کشور هنوز مشخص نیست و مواد مطرح شده، تنها گمانه‌زنی است.


شمس‌الدین حسینی در حاشیه برگزاری اولین جلسه شورای عالی گفتگو میان دولت و بخش خصوصی گفت: همه چیز از جمله اینکه تعداد صفرهای حذف شده چه عددی باشد یا واحد پول خرد کشور بعد از اصلاح واحد پولی چه واحدی باشد، هنوز مشخص نیست و دولت مصوبه‌ای در این مورد نداشته است.


وزیر امور اقتصادی و دارایی افزود: تعداد صفرهایی که حذف می‌شود و یا واحدهای مطرح شده برای پول خرد کشور، هنوز مشخص نیست و مباحثی که مطرح می‌شود، گمانه‌زنی بیش نیست.


گفتنی است کارشناسان اقتصادی نظرات متفاوتی را در مورد حذف صفرها از واحد پولی کشور مطرح می کنند، اما اکثر آنها اجرای حذف صفرها را با نرخ تورم بی ارتبط نمی دانند، اما برخی از آنها عنوان می کنند که نرخ تورم در ایران همواره دو رقمی است، بنابراین دلیلی برای معطل گذاشتن اجرای طرح برای کاهش نرخ تورم وجود ندارد.

 
نظرات کارشناسان و بانک مرکزی
اما برخی دیگر از کارشناسان اقتصادی، پولی و مالی کشور اجرای این طرح را در شرایط فعلی اقتصاد ضروری نمی دانند و مطرح می کنند که اگر طرح به درستی اجرا نشود، ممکن است که آثار تورمی بر اقتصاد کشور برجای بگذارد و هزینه هایی را به کشور تحمیل کند اما به هر حال با توجه به اینکه بررسی های کارشناسی بانک مرکزی حاکی از این مطلب است که مزیتهای اجرای آن بیش از معایب آن است، اجرای آن جدی تر شد.

کارشناسان بانک مرکزی هم برای کاهش آثار منفی احتمالی اجرای طرح پیشنهاداتی را مطرح کرده اند، گرچه اکثر کارشناسان اقتصادی کاهش نرخ تورم را یکی از الزامات اجرای حذف صفرها می دانند، اما رئیس دولت حذف صفرها از واحد پول کشور را باعث کاهش نرخ تورم عنوان کرده است.


علیرضا بهشتی شیرازی؛ مائده ای آسمانی

Posted: 12 Jul 2011 05:50 AM PDT

بهاریکتا
سید ما ، با چهره ای عطوف و مهربان ، چشمانی به سبزی جنگلهای شمال ، و لبانی همیشه متبسم تمثیل موکدی از  دربند بودن یک بی گناه است .


وقتی موسوی درحصر است چرا مشاورش نباید در زندان  باشد، این عین "عدالت" است.  او را هم باید به اوین برد تا درکنار سایر همرزمانش بماند. این روزها و ماهها که علیرضا از "دانشگاه اوین" دور بوده خیلی داستانهاست که باید بشنود و جای خالی عزیزی را باید ببیند. بهشتی شیرازی دیگر هدی را نخواهد دید که در حیاط زندان می دود و تمرین استقامت می کند. در کلاسهای تفسیرو تحلیلش هم شرکت نخواهد کرد. علیرضا بهشتی شیرازی این یار قدیمی میرحسین موسوی شاید چیزی برای گفتن به هم بندانش ندارد. بیرون خبری نیست.  همه خبرها در داخل زندان است. آنها خبرسازند و جامعه خبر پذیر.

در ظهری تابستانی نماز در حیاط زندان می گذاردو با نیت تقرب به خدا پای به سلول می گذارد. تا سومین دوره از تجربه حبسش را طی دو سال گذشته آغاز کند. حتی سردبیر "کلمه سبز" که می خواست همه جا را با کلمات به سبزی بیاراید، قلمی برای نوشتن ندارد. بیگانه شده همه جا با کلام. فرمان زور است. سلاح جای قلم. پادگان جای حزب. سردار جای استاد. مصلحان در حبس و مفسدان آزاد.

علیرضا بهشتی شیرازی را کمتر کسی می شناسد، شباهت نامش به فرزند شهید بهشتی به او کمک کرده تا همانگونه که می خواهد بی ریا و آرام خدمت کند. از حزب جمهوری اسلامی تا جبهه نبرد، از دفتری در انتشارات روزبه تا همراهی با میرحسین موسوی پس از بیست سال سکوت.

به جرم بی جرمی مثل خیلی های دیگر به حبس رفت. اما بی جرمی او بیش از دیگران خود می نمود. کسی ندیده بود اظهار نظری " آشوب گرایانه" و  فعالیت سیاسی "براندازانه" از این یار نزدیک آخرین نخست وزیرجمهوری اسلامی؛ اما گویی گروگانی است تا مگر دیگران حساب کارخود کنند.


وقتی نوری زاد را به "جرم" نابخشودنی نگارش نامه های خیرخواهانه و از سردرد به رهبری مدعی حکومت علوی به انفرادی بردند، علیرضا بهشتی شیرازی در دلنوشته ای به دادستان  که همرزم جبهه هایش بود، خواست که مرجعی عادل و بی طرف باشد به حرمت "جانبازیش". صادقانه گفت که این کارهایتان همه روزنه ها را می بندد. مردم را خشمگین می کند. اما کسی نصیحت خیرخواهانه اش را شنیده نشد. دردمندانه گفت
"علیرضا بهشتی شیرازی خواهد رفت. محمود جعفری دولت‌آباد خواهد رفت. این خواهد رفت، آن خواهد رفت، ولی مردم قطعا باقی می‌مانند. آیا همین مقدار کافی نیست تا ایمان بیاوریم که کسی طاقت ایستادن در مقابل آنان را ندارد؟ خود را فریب ندهیم. مردم عظیمند و ما کوچکیم، و کوچک در مقابل عظیم باید متواضعانه سخن بگوید. راه‌های دیگر را رفتید و نتیجه نگرفتید. این یک راه را هم آزمایش کنید؛ نتیجه خواهید گرفت. یک روزنه را باز بگذارید."

اما گوش شنوایی نبود. هفتاد و چهار روز انفرادی برای کسی که سالها بود کسی ازکلامش جز " کلمه الله" نشنیده بود. " مائده های آسمانی" اش را که همه پر بود از عرفان و اندرزهای اخلاقی ندیدند و " صبر و استقامت" ش را در اوین به آزمون گذاشتند که سربلندیش را بتوان به رخ ملکوتیان کشید.  در انفرادی تنها یک "قران" داشت و در اولین دیدارش در مقابل نگاههای پرسشگر خانواده که بر چهره تکیده او خیره مانده بود گفت " اگر این زندان مرا به خدا نزدیکتر می کند به جان می خرم".

نوری زاد که با او در اندرزگاه هفت هم بند بوده می نویسد "سید ما ، با چهره ای عطوف و مهربان ، و چشمانی به سبزی جنگلهای شمال ، و
لبانی که همیشه آنها را متبسم دیده ام ، تمثیل موکدی از  دربند بودن یک بی گناه است . سیدما ، سه فرزند دارد . یک پسر و دو دختر . ومن که خود را جای زندانی کنندگان امثال سیدعلیرضا بهشتی می گذارم ، برای زندانی کردن پدر این یک پسر و دو دختر ، هیچ توجیهی جز حفظ قدرت نمی بینم . وگرنه ، از فرد پاک نهادی چون سیدعلیرضا بهشتی ، مگر چه فتنه ای قرار است دامنگیر کشور شود ؟"


فتنه ای که " بهشتی ها" می توانند دامنگیر کشور کنند از پیش تعریف شده است. ارائه تصویری از اسلام رحمانی. اسلامی که تجسمش در نگاه آسمانی و صداقت کلام علیرضا بهشتی شیرازی خود می نمایاند. "کسی برای آزادی او از زندان اقدامی نکند" این آخرین سفارشش بوده. " روزنه ها" را بسته اند اما او می خواهد در حبس بماند و  با سایر دوستانش از " درهای گشوده " زندان به آغوش مردم بیاید.

 

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.

رهبر جمهوری اسلامی: بر تمام توطئه ها و فشارها فائق خواهیم آمد، سیاه نمایی نکنید

Posted: 12 Jul 2011 04:37 AM PDT

جــرس: رهبر جمهوری اسلامی تحریم ها و فشارهای بین المللی را جهت "ناامید کردن مردم" و "به شکست کشاندن انقلاب اسلامی" ذکر کرده و تاکید کرد "ما مطمئن هستیم تا وقتی که دلها پر از امید و در کنارش مجاهدت باشد، بر همه این توطئه ها فائق خواهیم آمد."


رهبر جمهوری اسلامی همچنین سیاستهای کلی اصل ۴۴ (خصوصی سازی) را، ریل گذاری جدید در اقتصاد کشور دانست که با یک زاویه ای دقیق، مسائل اقتصادی به سمت دیگری هدایت گردید.


به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر رهبری، وی صبح سه شنبه بیست و یکم تیرماه، در دیدار رئیس و اعضای هیئت رئیسه اتاق های بازرگانی ایران و تهران، با اشاره به سال جهاد اقتصادی، اولین شرط موفقیت در این جهاد عظیم را برآورد درست و امیدآفرین از شرایط کشور و ارائه آن به افکار عمومی دانستند.


رهبر جمهوری اسلامی به پیشرفتهای بزرگ کشور در زمینه های گوناگون بویژه در مسایل اقتصادی اشاره و خاطر نشان کردند: باید این نگاه امیدآفرین را مقدمه ای برای هر پیشنهاد و طرحی قرار داد و در توضیح و تشریح وضعیت از نگاه منفی و سیاه نمایی پرهیز کرد چرا که در سایه امید، نشاط حاصل می شود.


آقای خامنه ای، بدون اشاره به موانعی که دولتی ها و نظامیان و محافل وابسته به قدرت برای بخش خصوصی مستقل ایجاد می کنند، "ایجاد جرأت و جسارت" در بخش خصوصی را برای حضور در میدانهای بزرگ اقتصادی، از وظایف مهم اتاق بازرگانی دانست و با اشاره به امکانات گسترده در کشور بر شناسایی فعالان بالقوه اقتصادی تأکید کرد.


رهبر جمهوری اسلامی افزود: فعالان اقتصادی که در مجموعه اتاق بازرگانی جمع می‌شوند، باید با احساس مسئولیت و با امید، نقش خود را در شرایط و وضع کنونی کشور تعریف و ایفا کنند.


آقای خامنه ای همچنین با بیان اینکه "تلاش آمریکا و دیگر دشمنان جمهوری اسلامی در ایجاد فشار و اِعمالِ تحریم و ایجاد توطئه"، "ضربه زدن به کشور"، "نا امیدی مردم" و "به شکست کشاندن انقلاب اسلامی" بود، گفت "ما مطمئن هستیم تا وقتی که دلها پر از امید و در کنارش مجاهدت باشد بر همه این توطئه ها فائق خواهیم آمد."

پسر اسدالله لاجوردی: برکناری پدرم به خاطر گزارش منتظری و فشار شورای عالی قضایی بود

Posted: 12 Jul 2011 04:04 AM PDT

جــرس: پسر اسدالله لاجوردی برکناری پدر خود را "نتیجۀ گزارشهای خلافی" ذکر کرد که به مرحوم آیت الله منتظری ارائه گردید و همچنین فشارهایی که از طرف شورای عالی قضایی وارد آمد.


در پی اظهارات مجید انصاری، رئیس دو سالۀ سازمان زندانها در زمان رهبر فقید جمهوری اسلامی، که تاکید کرده بود اسدالله لاجوردی (مسئول وقت دادستانی انقلاب و زندان‌ها و بازداشتگاه‌های کشور) توسط آیت الله خمینی از سمت خود برکنار شده بود، مرتضی بختیاری، وزیر دادگستری دولت محمود احمدی نژاد كه از همراهان لاجوردی بوده، به سخنان این فعال اصلاح طلب واكنش نشان داد و ضمن "بی اساس" خواندن آن، ادعا کرد: "امام از بركناری لاجوردی بی اطلاع بوده و پس از شنیدن خبر آن نیز ناراحت شده بود."

وزیر دولت احمدی نژاد در ادامه به این عضو دولت اصلاحات (انصاری) حمله کرده و مدعی می شود: "اظهارات بی پایه و اساس وی، در حالی كه همه اسناد مربوطه موجود می باشد ظلم بسیار بزرگی به كسی (لاجوردی) است كه همه عمر خود را برای نظام گذاشت و از سوی رهبری (آقای خامنه ای) مرد پولادین انقلاب نام گرفت."


گفتنی است مجید انصاری طی گفت و گویی با سایت جماران، ضمن انتقاد از عملکرد اسدالله لاجوردی در زمانِ مسئولیت بر دادستانی و همچنین زندانهای کشور، در پاسخ به برخی سوالات از جمله دوران ریاست خود بر سازمان زندانها در زمان رهبر فقید جمهوری اسلامی (از ۶۵ تا ۶۶) و ماجرای برکناری لاجوردی توسط آیت الله خمینی گفته بود"امام بعد از دریافت گزارش زندانها گفت آقای لاجوردی اگر جمهوری اسلامی به‌دست اینها(منافقین) ساقط شود بهتر از آبروی اسلام است که با این کار‌ها(خودسری‌های داخل زندان) برود. شما بروید مسئولیت را تحویل دهید."


در همین رابطه حسین لاجوردی فرزند اسد الله لاجوردی با ارسال نامه ای برای روزنامه «سیاست نامه»، نسبت به اظهارات چندی قبل مجید انصاری واکنش نشان داده و مدعی شده است "شهید بزرگواری که در مبارزه با نفاق علمدار بوده و اکنون سیزده سال از شهادتش می گذرد و دستشان از دنیا کوتاه است مورد افترا و توهین قرار می گیرد.آیا این خود مظهر بی اخلاقی نیست؟"


وی ادعا کرد: "امام در نامه ای که در دفاع از سید احمد آقا نوشته اند آقای لاجوردی را به عنوان میزانی برای درستی و مظلومیت احمد آقا عنوان داشته اند."


فرزند لاجوردی با اشاره به خاطره ای می گوید: وقتی شورای عالی قضایی رازینی را به عنوان جایگزین لاجوردی معرفی می نماید، رازینی به لاجوردی می گوید که امام به من گفته در مشهد بمان و به تهران نیا و به شما هم گفته که استعفا ندهید. پس کار شورا در هر دو مورد خلاف نظر امام بود.


وی می افزاید: ایشان (انصاری) اشاره می کند که چهار پنجم زندانیان گروهکی توسط من (انصاری) آزاد شده اند.لازم است یک بار دیگر سخنرانی امام را در آن ایام را گوش دهند که فرمود این آزادیها خلاف اسلام است. آقای انصاری! آن چهارپنجم گروهکی که شما آزاد کردید بسیاریشان جذب سازمان شدند و در عملیات های مختلف بر ضد رزمندگان اسلام شرکت کردند و هزاران نفر از جوانان ما را به شهادت رساندند.


حسین لاجوردی در بخش دیگری از نامه خود مدعی گردید: عجیب است که انصاری لحن بسیار مودبانه تری را نسبت به اپوزیسیون دارد تا شهید لاجوردی و از نسبت خلاف دادن به امام هم هیچ ابایی ندارند.علت برکناری مرحوم لاجوردی امام نبود بلکه گزارشهای خلافی بود که از طرف باند مهدی هاشمی به آقای منتظری ارائه می شد و همچنین فشارهایی بود که از طرف شورای عالی قضایی وارد می آمد.


فرزند لاجوردی همزمان به ماجرای دیدار پدرش با رهبر فقید جمهوری اسلامی اشاره کرده و خطاب به انصاری می گوید: "عده ای از دوستان شما در دفتر امام حتی اجازه ملاقات با امام را به لاجوردی نمی دادند تا اینکه از طریق یکی از وزرا در خواست دیدار به امام منتقل می شود و ایشان دستور فرمود همان روز لاجوردی به دیدارش برود.در همان دیدار بود که امام به آقای لاجوردی گفت شما در مسئولیت خود باقی بمانید اما با شورای عالی قضایی هم همکاری کنید.


در ادامه این نامه آمده است: به خاطر گزارش انصاری، بارها هیئتهای مختلفی از زندان بازدید داشته اند و از جمله آن چندبار هیئت هایی از طرف امام و مجلس ماموریت یافتند تا این ادعاها را بررسی کنند و گزارشی تهیه کنند که یکی از این هیئتها را انصاری نام برده که شامل دعایی،هادی نجف آبادی، سید هادی خامنه ای بود که گزارش بازدیدشان را به امام دادند و انصاری هم اشاره می کند که گزارشها منتج به نتیجه نشد و بعد می گوید چون گزارشها نتیجه نداد شورای عالی قضایی به بنده ماموریت داد که از زندانها گزارش تهیه کنم و من هم آماده کردم و به مسئولان وقت گزارش دادم. به راستی اگر گزارش ها این مقدار منفی بود، چرا امام هیج اقدامی نکردند و از عزل لاجوردی هم ابراز ناراحتی کرد؟جالب اینجاست که سایت جماران نیز سوالاتی را مطرح می کند که با امام تضاد دارد و بیشتر در جهت منافع نهضت آزادی است."

رهامی: حذف به نفع کشور نیست، شورای نگهبان جانبداری نکند

Posted: 12 Jul 2011 03:25 AM PDT

جــرس: عضو شورای مركزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با بیان اینکه "در حال حاضر سازمان مجاهدین انقلاب و جبهه مشاركت به حالت انحلال درآمده‌اند و حزب اعتماد ملی و مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم نیز برای برگزاری جلسات خود با موانع رو به رو هستند و ما در شرایط فعلی خیلی نمی‌توانیم با تابلوی اصلاح طلبی وارد فعالیت شویم"، اظهار عقیده کرد "فراهم نبودن زمینه حضور اصلاح طلبان در عرصه رقابت‌های سیاسی مانع فعال بودن نیروهای ما نیست."


به گزارش ایلنا، محسن رهامی در رابطه با شرایط ورود اصلاح طلبان به عرصه رقابت‌های سیاسی و انتخابات با اشاره به موضع گیری‌های سابق چهره‌های برجسته این جریان گفت: اصل حرف ما همان مواضع و شرایطی است كه از طرف چهره‌های اصلاح طلب مطرح شده و می‌شود و چنانچه شرایط را محیای حضور و فعالیت آزاد و رقابتی ببینیم حتما وارد انتخابات می‌شویم.


وی برگزاری انتخابات در چارچوب قانون و بی طرفی دستگاه‌های نظارتی را از جمله شروط مهم جناح اصلاحات برشمرد و بدون اشاره به انتخابات چند سال اخیر کشور و نفوذ و دخالت و تاثیرگذاری نهادهای سیاسی و نظامی و مقامات خاص گفت: باید از نهادهای نظارتی همچون شورای نگهبان و وزارت كشور در بحث برگزاری اطمینان حاصل شود كه به نفع یك جریان موضع گیری نخواهند كرد.


عضو شورای مركزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها در مورد آغاز كارهای تشكیلاتی جریان‌های اصلاح طلب برای انتخابات پیش روی مجلس گفت: البته در حال حاضر سازمان مجاهدین انقلاب و جبهه مشاركت به حالت انحلال درآمده‌اند و حزب اعتماد ملی و مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم نیز برای برگزاری جلسات خود با موانع رو به رو هستند، بنابراین ما در شرایط فعلی خیلی نمی‌توانیم با تابلوی اصلاح طلبی وارد فعالیت شویم.


وی ادامه داد: اما این را به معنای كناره‌گیری و حذف كردن خود از عرصه رقابت نمی‌دانیم و بنای قهر با نظام را هم نداریم، یعنی مقداری كیفیت فعالیت جریان اصلاح طلب در شرایط فعلی تفاوت خواهد داشت.


رهامی با بیان اینكه فراهم نبودن زمینه حضور اصلاح طلبان مانع فعال بودن نیروهای این جناح نیست تاكید كرد: امروز زمینه مردمی جریان اصلاح طلبی بسیار مساعد است و چنانچه مسولین نیز به این موضوع اقبال نشان دهند، مشكلی از طرف اصلاح طلبان برای مشاركت وجود ندارد.


وی با اشاره به این كه جناح اصلاح طلب هنوز نتوانسته در مورد كیفیت و نحوه یارگیری خود برای انتخابات فعالیت داشته باشد ،گفت: ورود با قوت و همچنین اكثریت اصلاح طلبان بستگی به فراهم شدن شرایط و زمینه دارد.


این فعال سیاسی اصلاح طلب تصریح كرد:در حال حاضر علی رغم ممانعت‌ها برای برگزاری میتینگ تشكیلاتی، نیروهای اصلاح طلب در تهران و شهرستان‌ها فعال بوده و در حد ممكن به صورت غیر رسمی و بدون تابلوی اصلاح طلبی پیش می‌روند.


وی پیش بینی كرد كه چنانچه شرایط با همین محدودیت‌ها پیش رود و اصلاح طلبان نتوانند یك اكثریت قوی را برای انتخابات مجلس تشكیل دهند، یك اقلیت موثر را در مجلس آینده خواهند داشت.


رهامی با اشاره به اینكه هنوز هم به حزب اعتماد ملی اجازه برگزاری نشست و میتینگ داده نمی‌شود، گفت: متاسفانه دولت و وزارت كشور در این موضوع یك طرفه عمل می‌كنند اما امیدواریم شورای نگهبان داوری بی طرفانه‌ای را در خصوص انتخابات از خود نشان دهد.


وی برخی اظهارات در مورد شرایط حضور اصلاح طلبان در عرصه رقابت‌های سیاسی را كه از سوی غیر سیاستمداران مطرح می‌شود، برخلاف قانون اساسی و وصیت نامه رهبر فقید جمهوری اسلامی دانست و گفت: دخالت‌های این چنینی در سیاست در سایر كشورها از جمله كشور همسایه ما تركیه نتیجه خوبی به دنبال نداشت.


رهامی در خصوص تلاش برخی جریان‌ها در جناح رقیب برای كسب قدرت در مجلس نیز گفت: برخی استفاده‌ها از عنوان اصولگرایی گاها فاقد محتوا است البته طبیعی است كه وقتی مسله قدرت مطرح می‌شود هر فرد و جریانی می‌خواهد به روش‌های مختلف به اهداف خود برسد اما وظیفه شورای نگهبان است كه این جریان‌ها را شناسایی و منع كند.


وی تصریح كرد: به نظر اصولگراترین جریان‌ها به معنای واقعی كلمه نیروهای خط امام و اصلاح طلبان هستند كه كاملا در چارچوب دیدگاه‌های امام رفتار كرده‌اند در طول سه دهه انقلاب هم قوای حكومت به طور متوسط دراختیار هردو جریان بوده است.


این فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: هیچ كدام از این دو جریان(اصولگرایی محافظه كار واصلاح طلبی خط امامی) نیز تاكنون به دنبال حذف دیگری نبوده است، زیرا این حذف اساسا به نفع كشور نیز نخواهد بود.


وی در پایان تاكید كرد: بنابراین شورای نگهبان در رابطه با جریان‌های بدون محتوا باید هوشیاری داشته باشد.

توقف پرداخت خط اعتباری مسكن مهر به دلیل عدم وجود نقدینگی

Posted: 12 Jul 2011 03:18 AM PDT

جــرس: رییس انجمن انبوه سازان كشور از "توقف پرداخت خط اعتباری مسكن مهر به دلیل عدم نقدینگی" به این طرح خبر داد.


به گزارش ایلنا، ایرج رهبر معتقد است ‌ركود حال حاضر بر طرح مسكن مهر ناشی از عدم نقدینگی می باشد و افزود: ادامه این روند موجب خواهد شد كه بسیاری از پروژه‌های در دست اقدام كه با قراردادهای سیصد هزار تومان بسته شوند با تورم مواجه شوند و در آینده سازندگان نتوانند به تعهدات خود عمل كرده و پروژه‌ها را به اتمام برسانند.


وی در عین حال با اشاره به دستور رییس دولت مبنی بر اختصاص هفت هزار میلیاردتومان از صندوق ذخیره ارزی به مسكن مهر گفت: تا این لحظه هنوز این پرداخت صورت نگرفته است و دراین زمینه جای شگفتی است كه چرا مسوولان اقدامی ‌برای پرداخت این میزان خط اعتباری انجام نداده‌اند.


رییس انجمن انبوه سازان كشور با اشاره به اینكه برای ساخت دو میلیون واحد مسكونی مهر نیاز به چهل هزار میلیارد تومان اعتبار است گفت: عدم روند اجرای پرداخت نقدینگی به این بخش تحقق ساخت دو میلیون واحد مسكونی به رویا تبدیل خواهد كرد.


همزمان و در ادامه واکنش ها نسبت به ادعای اخیر رئیس دولت مبنی بر واگذاری هزار متر زمین به هر خانوار ایرانی، وزیر صنایع و معادن دولت اصلاحات گفت: موضوع واگذاری زمین كه از سوی دولت مطرح شده اگر طرح است باید با جزییات اعلام شود تا قابل بررسی و كارشناسی باشد.


اسحاق جهانگیری در گفتگو با ایلنا در خصوص موضوعی كه اخیرا از سوی دولت مطرح شده است مبنی بر واگذاری هزار متر زمین به هر خانوار ایرانی جهت ساخت باغ و خانه ویلایی‏، اظهار كرد: چنین خبری را اگر طرح به شمار بیاوریم باید گفت كه تقریبا غیر ممكن است، مگر اینكه همراه با جزییات ارائه شود تا قابلیت بررسی هم داشته باشد.

نادرهاشمی: لحظه دگرگونی در خاورمیانه فرارسیده است

Posted: 12 Jul 2011 03:01 AM PDT

مهدی تاجیک
جرس: شرایط خاورمیانه به شکلی ناباورانه در حال تغییر است. پس از دهه ها که این منطقه با جنگ، تروریسم و خشونت های قومی مذهبی درگیر بود، اکنون گفتمان دموکراسی خواهی در حال غالب شدن است. جوامعی که عمدتا بافتی اسلامی دارند میزبان قیام ناراضیان دموکراسی خواه برای کنار زدن حکومت های موروثی و حاکمان مادام العمر هستند. توفیق این جنبش ها در برآورده کردن خواسته هایشان می تواند آینده خاورمیانه را به شکلی بنیادی تغییر دهد. از همین رو ماه هاست که چشم تحلیل گران به تحولات سریع و تعیین کننده منطقه دوخته شده است. برخی با بدبینی نسبت به نتایج تحولات نظر می دهند در حالی که از دید دیگران این تحولات طلیعه ای مهم و غیرقابل بازگشت در روند گذار جوامع خاورمیانه به سوی دموکراسی است.

 

 "دکتر نادر هاشمی"، استاد دانشگاه دنور در ایالات متحده که مطالعات فراوانی درباره جنبش های اخیر خاورمیانه انجام داده از جمله تحلیلگران امیدوار نسبت به نتایج قیام های اخیر برای نیل به دموکراسی است. او نویسنده کتاب " اسلام‌، سکولاریسم و دمکراسی لیبرال" و از مؤلفان کتاب "جنبش سبز و مبارزه برای آینده ایران" است و اکنون در عین امیدواری به نتایج قیام های اخیر اعتقاد دارد روند گذار به دموکراسی در منطقه ممکن است دهه ها به طول بیانجامد. با وی درباره تاثیر قیام ها بر حل مساله دین و دولت در جوامع اسلامی، تفاوت ها و شباهت های آنها با یکدیگر، مقایسه آنها با جنبش دموکراسی خواهی ایران و چشم انداز آینده منطقه گفتگو کردیم. این گفتگو در دو قسمت تقدیم خوانندگان می شود.
 
آقای دکتر تمرکز مطالعات شما بر حل مساله دین و دولت در جوامع اسلامی بوده است. فکر می کنید تحولات اخیر خاورمیانه کمکی به کاهش نزاع این دو حوزه و ایجاد یک سازوکاری میان دین و دولت کمک خواهد کرد؟
تنشهای ذاتی بین دین و حکومت، یا به طور کلی بین دین و سیاست، تنها در جوامع آزاد و دموکراتیک به صورت مسالمت آمیز قابل حل هستند. بله، قیامهای دموکراتیک مردم در کشورهای عربی بستر مناسبی برای کاهش این تنشها فراهم خواهند کرد. با این حال، باید خاطر نشان کرد که حل این منازعات بین دین و حکومت زمان می برد؛ در طی این فرایند، درگیری و برخوردهای شدید اجتناب ناپذیر هستند و انتظار شکست ها و پیروزی های مقطعی را نیز می بایست داشت.
نکته اساسی که نباید فراموش شود این است که در تمام دموکراسی های در حال ظهور که دین به عنوان بخشی از هویت مردم شناخته می شود، دغدغه اصلی پاسخ به این سئوال است که دین باید چه نقشی در حکومت داشته باشد. پیش از دست یافتن به اجماع و توافق جمعی، مذاکرات و چانه زنی های دموکراتیک در این زمینه می بایست انجام شود. جهان غرب نیز برای مدت طولانی درگیر یافتن پاسخ برای این سئوال بود، و حالا کشورهای اسلامی مواجه با چنین مساله ای هستند. البته این نکته را هم باید ذکر کرد که وقتی اروپا در پی یافتن پاسخی برای این سئوال بود، جهان وضعیت بسیار متفاوتی نسبت به امروز داشت، چه از جهت داخلی و چه از نظر بین المللی، و به همین دلیل حل این مساله برای آنها در زمان طولانی تری میسر شد.
 
به نظر می رسد که سونامی جنبش های اعتراضی خاورمیانه همچنان با قدرت نظام های اقتدارگرای این منطقه را درمی نوردد؛ چنان که شاهد خلع "علی عبدالله صالح" در یمن و گسترش اعتراضها در سوریه بوده ایم. این موج اعتراضی تا کجا ادامه خواهد یافت؟
کسی دقیقا نمی داند این قیامهای دموکراتیک تا کجا پیش خواهند رفت و تا کی ادامه خواهند داشت. ولی چیزی که مسلم است این است که ما شاهد لحظه دگرگونی و نقطه عطف تاریخی در سیاستهای منطقه هستیم. نکته اصلی این است که این یک فرایند طولانی مدتی است که ممکن است سالها طول بکشد، و ما نباید انتظار پیروزی های زودرس برای دموکراسی داشته باشیم. به عنوان مثال مصر را در نظر بگیرید. حسنی مبارک رفته است ولی "مبارکیسم" باقی مانده است. منظور من این است که ساختار قدرت که به مدت 30 سال در مصر حاکم بوده است سر جایش باقی مانده و نظامیان حاکم بر کشور تلاش می کنند تا در پس خواسته های دموکراتیک مردم، منافع اقتصادی و سیاسی خود را نیز حفظ کنند.
درسی که در این زمینه از ایران امروز می شود فراگرفت این است که کنار گذاشتن دیکتاتور (شاه / مبارک) نسبتاً آسان است. چالش واقعی و تلاش مهمتر این است که بتوان یک جامعه کاملا دموکراتیک بنا نهاد که در آن عدالت اجتماعی وجود داشته باشد. این یک روند طولانی مدتی است که می تواند دهه ها طول بکشد. با این وجود، بیرون راندن مبارک و بن علی (و شاید به زودی قذافی، بشار اسد و علی عبدلله صالح) از قدرت باید به فال نیک گرفته شود چرا که حذف آنها پیش شرطی برای گذار به دموکراسی در این جوامع است.
 
شما برخورد کشورهای غربی با موج خیزشهای ضد اقتدارگرایی در خاورمیانه را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا این تحلیل که غرب برخوردی دوگانه با اعتراضها داشته و در جایی به نفع جنبش ها و در جایی دیگر به نفع حکومت ها موضع گیری کرده را قبول دارید؟
تمامی کشورها چه در غرب و چه در خاورمیانه سیاستهایی را دنبال می کنند که با منافع ملی آنها سازگار باشد. این چیزی است که رفتار و موضع گیریهای آنها را مشخص می کند. بر اساس این تحلیل می توان مواضع متفاوت اظهار شده در قبال قیامهای دموکراتیک در کشورهای عربی را توضیح داد. در مورد غرب، به ویژه آمریکا، یک شوک و غافلگیری در مواجه با این قیامها وجود داشت. اگه به یاد داشته باشید اولین واکنش دولت آمریکا حمایت از مبارک بود. جو بایدن معاون رییس جمهور آمریکا در 27 ژانویه 2011 اظهار داشت که "مبارک متحد ما بوده است" و "من از او به عنوان دیکتاتور یاد نمی کنم." حدودا در همان زمان هیلاری کلینتون تاکید کرد که رژیم مصر باثبات است. دو هفته بعد هنگامی که مشخص شد مبارک کنترل اوضاع را از دست داده و خواستهای دموکراتیک مردم قابل صرف نظر کردن نیستند، دولت اوباما با تغییر سیاست خود به حمایت از انقلاب دموکراتیک مردم پرداخت. این کار در گذشته، وقتی رژیمهای دیکتاتوری تحت حمایت آمریکا توسط انقلابهای دموکراتیک سرنگون شده اند، نیز انجام شده است. توصیف نوام چامسکی از سیاست آمریکا در گذشته، امروز در مورد مصر و تونس هم صادق است. وی در مصاحبه ای اخیراً در این باره گفته است: «وقتی یک دیکتاتور مورد نظر وجود دارد و به مشکل برخورده است، تا زمانی که امکان دارد از او حمایت کنید....وقتی که دیگر حمایت کردن از او ناممکن شد – مثلا اگر ارتش علیه او موضع گرفت، یا طبقه تجار و سرمایه داران به مخالفت با او درآمدند- سپس او را به مکانی دیگر بفرستید، پیامهایی در مورد علاقه خود به دموکراسی صادر کرده، و سپس تلاش کنید تا دوباره رژیم سابق را به نوعی احیا کنید، شاید مثلا با اسمهای جدید. و این کاری است که بارها و بارها انجام شده است. همیشه این کار عملی نمی شود، ولی همیشه اجرا شده است- سوموزا در نیکاراگوآ؛ شاه در ایران؛ مارکوس در فیلیپین؛ دوالیر در هائیتی؛ چون در کره جنوبی؛ موبوتو در کنگو؛ چائوشسکو یکی از مهره های مورد علاقه غرب در رومانی؛ سوهارتو در اندونزی. این کاملا کار عادی و مرسوم است. و این دقیقا همان چیزی است که الان در مصر و تونس در حال اتفاق است.»
جمله مهم در این نقل قول این است که "همیشه این کار عملی نمی شود، ولی همیشه اجرا شده است." یک دلیل اینکه این روند همیشه عملی نمی شود این است که نیروهای دموکراتیک بعضی وقتها قادرند نبردهای مهمی را علیه نخبگان سیاسی حاکم، که وابستگی و رابطه با رژیم گذشته دارند، سازماندهی کرده و به پیروزی برسانند. این نکته ایست که تاریخ دموکراسی را رقم زده است – نیروهای مردمی از درون جامعه مدنی خود را سازماندهی می کنند تا از طبقه حاکم امتیاز بگیرند.
من یک نکته دیگر هم در اینجا اضافه کنم که ادبیات سیاست آمریکا در قبال خاورمیانه امروز تغییر کرده است. ، اوباما در یک سخنرانی بسیار مهم در تاریخ 19 مه 2011 تلاش کرد تا ارزشهای آمریکا (دموکراسی، حقوق بشر، حکومت قانون و غیره) و منافع طولانی مدت آمریکا در خاورمیانه (پایداری، نفت، اسراییل، اطمینان از حفظ رژیمهای موافق با امریکا) را با هم گره بزند. امروز ادبیات رسمی آمریکا در رابطه با خاورمیانه در حمایت از اصلاحات دموکراتیک، حقوق بشر و تغییرات سیاسی است.
به نظر من، این به دلیل این است که آمریکا تشخیص داده که سیاستهای منطقه تغییر کرده است و برگشتی هم وجود نخواهد داشت. ولی این نکته را هم باید مد نظر داشت که اوباما در سخنرانی معروف خود که بر دموکراسی در خاورمیانه تاکید کرد، نامی از یک کشور خاص نبرد و آن عربستان سعودی بود. این به این دلیل است که آمریکا تنها تا وقتی که بتواند فرایند دموکراسی را مدیریت کند و تا وقتی که نیروهای دموکراتیک به صورت بنیادی منافع آمریکا را به چالش نکشند از دموکراسی حمایت می کند. وقتی نیروهای دموکراتیک چنین کاری را بر خلاف منافع آمریکا بکنند، آمریکا و غرب سیاست دیگری را پیش می گیرند. به عنوان مثال، آمریکا کاملا حامی دموکراسی در ترکیه بوده است، حتی وقتی حزب عدالت و توسعه به قدرت رسید. دلیل آن این است که منافع بنیادی آمریکا در خاورمیانه هیچ گاه به چالش کشیده نشد. ولی اگر به خاطر داشته باشید، به محض آنکه ترکیه به سمت سیاست خارجی مستقل در برابر اسراییل، فلسطین و ایران پیش رفت، توسط دولت آمریکا و نخبگان این کشور انتقادهای زیرکانه بسیاری نسبت به عمکلرد ترکیه ابراز شدند.
 
به نظر شما مهم ترین اثرات جنبش های ضداقتدارگرایی خاورمیانه بر آینده جوامع منطقه چیست؟
مهمترین دستاورد اعتراضات مردمی اخیر در خاورمیانه این است که مساله دموکراسی در خاورمیانه در رأس برنامه های جامعه جهانی قرار گرفته است. به عبارت دیگر، وقایع اخیر در تونس، مصر، یمن، بحرین، لیبی و سوریه، نگاه جهان را بر رژیمهای دیکتاتور و استبدادی حاکم بر کشورهای مسلمان متمرکز کرده است و باعث شده که توجه دنیا به این قیامهای دموکراتیک معطوف شود و صدای مردم منطقه و آرمانهای دموکراتیک آنان شنیده و دیده شوند.
این تغییر مهمی است چرا که برای سالهای زیادی مردم منطقه و علایق و اشتیاقات دموکراتیک آنها در رسانه ها و بحث های مجامع روشنفکری و علمی در مورد خاورمیانه مورد توجه واقع نمی شد. نخبگان حاکم بر کشورهای منطقه، همسو با دولتهای غربی و اسراییل ترجیح می دادند تا درباره تروریسم، نفت، سلاحهای هسته ای، امنیت و پایداری صحبت کنند. کسی نمی خواست که درباره موضوعات مهم دموکراسی و حقوق بشر صحبت کند، ولی حالا در نتیجه وقایع اخیر، همه چه در داخل منطقه و چه در اقصا نقاط دنیا درگیر بحث بر سر این موضوعات شده اند. این یک تحول مثبت و امیدوارکننده است و به من امیدواری در مورد آینده منطقه می دهد.
 
شما در کتاب "اسلام، سکولاریسم و دموکراسی لیبرال" علاوه بر رابطه میان اسلام با سکولاریسم و دموکراسی متغیر لیبرالیسم را نیز مطرح کرده اید. با توجه به فقر گسترده در کشورهای دستخوش دگرگونی خاورمیانه و مطالبه گسترده عدالت اجتماعی آیا فکر می کنید این کشورها به دنبال تاسیس دموکراسی های لیبرال خواهند رفت یا به سوی حکومت هایی با اندیشه چپ گرایش پیدا خواهند کرد؟
نمی توان دقیقاً پیش بینی کرد که آینده جهت گیری سیاسی رژیمهای دموکراتیک در کشورهای عربی چه خواهد بود و یا اینکه چه سیاستهایی را آنها دنبال خواهند کرد. تمام اینها بعدا مشخص می شود و البته این موضوع بحثهای داغ خواهد بود. با این حال، این نکته که بیشتر این کشورها از یک دوران استبدادی بیرون میایند که سرکوبهای سیاسی شدید و نابرابری های اجتماعی وسیعی بین طبقات اجتماعی حکمفرما بوده است، من پیش بینی می کنم که سیاستهایی برگزیده خواهند شد و قوانینی به تصویب خواهند رسید تا به این مشکلات پاسخ دهند. به عبارت دیگر، احزاب سیاسی که داعیه توزيع دوباره ثروت، رسیدگی و حمایت از فقیران، و آزادی های پایه ای سیاسی (از قبیل آزادی بیان، حق اعتراض و غیره) را دارند مورد پسند مردم خواهند بود و در انتخابات پیروز خواهند شد. به طور خلاصه، من فکر می کنم یک تمایل قوی در میان اقشار وسیع این جوامع برای نوعی از "سوسياليسم دموکراتيک" وجود دارد که شبیه بسیاری از کشورها در اروپای غربی و نیز کانادا می باشد. این را هم در اینجا باید اضافه کنم که مساله نقش دین در حکومت یک چیز کاملا متفاوتی است، و باید در کشورهای عربی این موضوع به صورت دموکراتیک بحث و بررسی شده و به سرانجام برسد.
 
تجربه حزب اسلام گرای عدالت و توسعه در ترکیه که در آن سازگاری قابل توجهی میان نهاد دین و دولت انجام شده این روزها به عنوان الگویی برای کشورهای در حال تغییر خاورمیانه مطرح است. فکر می کنید تجربه ترکیه الهام بخش حکومت های آینده در کشورهایی دستخوش تغییر خاورمیانه باشد؟
این مهم است که اول از همه خاطرنشان کنم که چرا حزب عدالت و توسعه ترکیه امروزه به عنوان یک مدل برای بسیاری از احزاب اسلامگرا در دنیای عرب به شمار می رود. من فکر می کنم که این جای بسیار امیدواریست که رهبران اخوان المسلمین مصر و اسلامگراهای برجسته تونس به طور مداوم از اردوغان و ترکیه به عنوان مدل یاد می کنند. این برای آینده دموکراسی در این کشورها خوب است.
نکته اولی که می خواهم ذکر کنم این است که علی خامنه ای و جمهوری اسلامی ایران مدلهایی نیستند که مردم در دنیای عرب از آنها نام می برند. دوم اینکه، ترکیه دقیقا به این دلیل به عنوان یک مدل دیده می شود که یک دموکراسی در حال ظهور و رشد است (که به حقوق بشر، نه به طور کامل بلکه بسیار بیشتر از سایر کشورهای اسلامی، احترام می گذارد) و همچنین از لحاظ اقتصادی نیز یک نمونه موفق است. سوم اینکه مسلمانان معتقد رهبری ترکیه را به سوی آینده بر عهده دارند و این نشان می دهد که اسلام و مدرنیته می توانند با هم سازگار باشند، و اینکه در این راه توسعه، پسا اسلامگرایان(post-secularists) و نه سکولارهای متعصب نقش رهبری را ایفا می کنند. نکته آخر اینکه، حمایت اخیر دولت ترکیه از فلسطینیان وجهه و اعتبار این حزب سیاسی را در چشم اعراب و مسلمانان اقصا نقاط دنیا بالاتر برده است. به همین دلایل، می توان به درستی اظهار داشت که در حال حاضر، رجب طیب اردوغان محبوبترین سیاستمدار در دنیای عرب می باشد.
ولی سئوال این است که آیا تجربه ترکیه می تواند در کشورهای عربی تکرار شود؟ من در این قضیه شک هایی دارم. این مهم است که فاکتورهای ساختاری مهمی را که ترکیه را از کشورهای عربی متمایز می کند در نظر داشته باشیم. مهمترین نکته این است که تاریخ نوین ترکیه در طول قرن بیستم بسیار متفاوت با جهان عرب و نیز ایران بوده است. بعد از فروپاشی امپراطوری عثمانی و تاسیس جمهوری ترکیه، رابطه تاریخی که ترکیه با دنیای عرب داشت قطع شد. ترکیه از بعد سیاسی به سمت متفاوتی گام برمی دارد و تجربه جمعی آن نیز با مدرنیته از نظر کیفی متفاوت است. به عنوان مثال، متفکران و اندیشمندان مسلمان ترکیه بسیار زودتر از دیگران با مدرنیته برخورد داشتند و تلاشهای جدی برای پیوند سنت و مدرنیته از خود نشان دادند. استبداد در ترکیه تحت حاکمیت کمالیست ها همانند کشورهای عربی سرکوبگر و دیکتاتورگونه نبود. بله، ارتش همیشه نیروی غالب در سیاست ترکیه بوده است ولی همچنین انتخابات چندحزبی از سال 1950 وجود داشته و در مقایسه با سایر کشورهای خاورمیانه آزادی بیان بیشتری در ترکیه وجود داشته است. از بعد توسعه نیز ترکیه قادر بوده است که به نرخ مرگ و میر کمتری در میان شهروندان خود و نیز نرخ باسوادی بسیار بالا دست پیدا کند. همچنین ترکیه توانسته سیستم آموزشی بسیار کارامدتری نسبت به آنچه کشورهای عربی دارند ایجاد کند. منظور من به خصوص سیستم دانشگاهی بسیار خوب ترکیه است.
به طور خلاصه، در حالی که برای احزاب سیاسی در کشورهای عربی بسیار آسان است که از ترکیه به عنوان یک مدل نام ببرند، گفتن آن بسیار آسانتر از آن است که از لحاظ سیاسی به آن جامه عمل بپوشانند. در انتها می خواهم به این نکته اشاره کنم که مساله نقش دین در حکومت، در حالی که همچنان موضوع بحثهای داغ در ترکیه است، تا حد زیادی به صورت دموکراتیک حل شده است. هم کمالیست های ترکیه و هم حزب عدالت و توسعه از مفهوم سکولاریسم به عنوان هویت مدرن ترکیه حمایت می کنند. بحث بر سر این است که چه نوعی از سکولاریسم را ترکیه باید پیاده سازی کند. کمالیست ها خواهان سکولاریسم تهاجمی بر پایه مدل فرانسوی هستند، در حالی که حزب عدالت و توسعه (و اکثر ترکها) از نوع منفعل سکولاریسم حمایت می کنند که بر پایه مدل آمریکایی است و در پی جدایی دین از حکومت است ولی نه جدایی دین از حوزه عمومی. در مقابل، در کشورهای عربی بحث بر سر سکولاریسم حتی شروع هم نشده است. این تنها یک نمونه است که نشان می دهد که چقدر ترکیه با کشورهای عربی متفاوت است.
 
آقای دکتر! گمانه زنی هایی درباره استقرار حکومتهای اسلامی در کشورهای در حال تحول خاورمیانه مطرح است. مقام های ایرانی از جمله آقای خامنه ای رهبر ایران نیز ادعا کرده اند که جنبش های ضد دیکتاتوری اخیر با الهام از انقلاب اسلامی شکل گرفته اند. آیا جنابعالی بختی برای جایگزینی حکومت های اسلامی در کشورهای عربی که با اقتدارگرایی وداع کرده اند قائل هستید؟

همانند ایران قبل از انقلاب 1979، گروههای اسلامی و احزاب وابسته به تشکل های اسلامی در کشورهای عربی مورد اقبال مردم هستند، و آنها مصمم هستند که نقش مهمی را در آینده جوامع خود ایفا کنند. در حالی که بدون شک علی خامنه ای آرزو می کند که آینده دنیای عرب شبیه به ایران شود، شواهد قطعی حاکی از آن است که این اتفاق رخ نخواهد داد.
اولا، اخوان المسلمین مصر و النهضه در تونس مکرراً اظهار داشته اند که انقلابهای آنها بسیار با انقلاب ایران تفاوت دارند. در اوایل فوریه 2011، به عنوان مثال، وقتی خامنه ای ادعا کرد که مردم مصر در قیام خود علیه مبارک متاثر از آیت الله خمینی هستند، بلافاصله اخوان المسلمین در بیانیه ای که در وبسایت آنها منتشر شد این ادعا را رد کردند و اظهار داشتند که انقلاب آنها منحصراً یک انقلاب اسلامی نسیت، بلکه تکثرگرا و دموکراتیک است، و انقلابی است که تمام مصریان، چه مسلمان و چه مسیحی، در آن دخیل هستند.

همچنین، راشد الغنوشی، سیاستمدار اسلامگرای پیشرو در تونس به طور پیوسته و مکرر اظهار داشته است که تونس مدل خمینی و خامنه ای را دنبال نمی کند و اینکه آینده تونس دموکراتیک و کثرتگرا خواهد بود.

مفهوم "پسا اسلامگرایی" (post-Islamism) آصف بیات مرتبط با این بحث است. وی بیان داشته است که جریان اصلی احزاب اسلامگرا در جهان اسلام در طی چند دهه اخیر دچار تغییر و دگرگونی سیاسی شده است، و در حال حاضر احزاب اسلامی به طور جدی تری به موضوع دموکراسی و حقوق بشر می پردازند. بر طبق نظر بیات: "پسا اسلامگرایی" (post-Islamism) ضد اسلامی و یا سکولار نیست؛ جنبش پسا اسلامگرایی به شدت از دین حمایت می کند ولی در عین حال بر حقوق شهروندی نیز تاکید ویژه دارد. به دنبال بنای یک جامعه دینی در چارچوب یک دولت دموکراتیک است. مثالهای اولیه از این جریان شامل نهضت اصلاحات در ایران در اواخر دهه 1990 و نیز جنبش سبز در ایران امروز، حزب عدالت و شکوفایی در اندونزی، حزب الوسط در مصر، حزب عدالت و توسعه در مراکش و حزب حاکم عدالت و توسعه در ترکیه می باشند. هرکدام از آنها در ابتدا بنیادگرا بوده اند، ولی به مرور زمان شروع به انتقاد از اسلامگرایی به دلیل افراط گری ، نقض حقوق بشر، و استفاده از دین به عنوان وسیله ای برای تقدیس قدرت سیاسی کردند. همه آنها در نهایت فعالیت در چارچوب دولت دموکراتیک را برگزیدند.

بیات اظهار می دارد که مصر و تونس هم در آینده از این مدل پیروی خواهند کرد، و بنابراین از شکل گیری یک حکومت اقتدارگرای ضد دموکراتیک که خواسته علی خامنه ای می باشد جلوگیری خواهند کرد. البته تضمینی وجود ندارد که چه اتفاقی در کشورهای عربی رخ خواهد داد. این کشورها با چالشهای بزرگی در زمینه های اقتصاد و سیاست روبرو هستند که ممکن است بستر را برای کنترل امور توسط احزاب ضد دموکراتیک فراهم کنند.

نکته مهم در اینجا این است که جریان اصلی احزاب اسلامگرا در دنیای عرب در حال تحول و دگرگونی سیاسی در راستای پسا اسلامگرایی هستند. با این وجود، در ایران، علی خامنه ای و طرفدارانش همچنان در فضای فکری دهه 1970 مانده اند. جهانبینی آنها کاملا اقتدارگرا، انحصاری، خشن و عمیقاً ايدئولوژيک و همانطور که در انتخابات سال 2009 شاهد بودیم، بسیار ضد دموکراتیک نیز می باشد. بر خلاف تصورات علی خامنه ای و طرفدارانش، که همچنان در گذشته زندگی می کنند، احزاب اسلامگرا در کشورهای عربی دچار تحول ايدئولوژيکی در جهت دموکراسی شده اند. سرانجام اینکه مدل دین و سیاست که امروز الهام بخش دنیای عرب هست مدلی است که حزب عدالت و توسعه ترکیه ارایه داده است، نه علی خامنه ای و جمهوری اسلامی ایران.

بسیاری از تحلیلگران در بیان تفاوت جنبش های ضد دیکتاتوری در کشورهای عربی خاورمیانه با جنبش دموکراسی خواهی ایران معتقدند که آن جنبش ها با یک حکومت سکولار مبارزه می کردند و از این جهت راه آسان تری برای دستیابی به پیروزی در پیش داشتند در صورتی که استبداد مذهبی حاکم بر ایران کار را برای آزادی خواهان سخت کرده است. دیدگاه شما درباره این تحلیل چیست و فکر می کنید جنبش دموکراسی خواهی ایران برای مبارزه با استبداد مذهبی چه روشهایی را باید در پیش بگیرد؟

من با این دیدگاه موافق هستم که استبداد دینی چالشهای متفاوتی در قیاس با اشکال سکولار استبداد بر نیروهای دموکراتیک تحمیل میکند. من یاد گفته مرحوم آیت الله طالقانی در این باره افتادم، که قبل از وفات خود در مورد خطرات استبداد مذهبی هشدار داد، چرا که به نظر وی، این بدترین نوع دیکتاتوری است. با نگاهی به 32 سال اخیر صحت نظر وی تایید می شود. فقط کافی است کارنامه حقوق بشر شاه را با جمهوری اسلامی ایران مقایسه کنید تا متوجه شوید که چقدر استبداد مذهبی بی رحم تر و سرکوبگرانه تر از استبداد سکولار است.

در مورد مقایسه مبارزه برای دموکراسی در کشورهای عربی با ایران، یکی از تفاوتهای مهم این است که رژیم ایران می تواند با سوءاستفاده از دو موضوع مهم، قدرت را حفظ کند. این موضوعات مشروعیت دینی و نیز ضدیت با امپریالیسم هستند. رژیم ایران ادعا می کند که تجسم اسلام در زمین ویا به عبارت دیگر ام القرای جهان اسلام است. همچنین به طور مکرر ادعا می کند که در صورت تغییر رژیم، ارزشهای اسلامی در جهان محو خواهند شد. به علاوه، از خامنه ای به عنوان نماینده خدا بر روی زمین یاد می شود، و به ایرانیان اینگونه القاء می شود که کسانی که به مخالفت با خامنه ای برخیزند مسلمانان خوبی نبوده و رستگار نخواهند شد. در همین زمینه اخیراً شما به کرات از بعضی از مقامات رژیم این ادعاهای احمقانه را شنیده اید که خامنه ای با فریاد "یا علی" از مادر زاده شده است (آیت الله محمد سعیدی، 16 آوریل 2011)، و یا اینکه اگر خامنه ای "حکم طلاق همسر آقای رئیس جمهور را بدهد، همسر رئیس جمهور برایش حرام می شود و رئیس جمهور نمی تواند به او دست بزند" (حجت الاسلام کاظم صدیقی، 6 مه 2011).
بیشتر مردم در ایران این ادعاها را به استهزاء می گیرند ولی برخی از مردم، به خصوص فقرا، بیسوادان و افراد به شدت مذهبی آنها را باور می کنند. بنابراین، دستکاری در مفاهیم دینی توسط نخبگان حاکم، در جامعه ای که مذهبی هست، یک سطحی از حمایت در میان مردم پدید آورده و باعث ایجاد مصونیت از انتقاد می شود. این به نوبه خود گذار به دموکراسی را دشوارتر می کند. در مورد قضیه مبارک و بن علی، هیچکدام از آنها مشروعیت دینی نداشتند که بتوانند برای حفظ قدرت از آن بهره ببرند. هر دوی آنها ژنرالهای ارتش بودند نه عضوی از طبقه روحانیون.

در مورد قسمت دوم سوال شما، من فکر می کنم که جنبش سبز نباید اجازه دهد که رژیم ایران در بحث در مورد مشروعیت دینی دست بالا داشته باشد. ادعای خامنه ای مبنی بر جانشین خدا در زمین بودن وی باید به طور پیوسته به چالش کشیده شود. تفسیرهایی از اسلام که در پی حمایت از جایگاه خامنه ای هستند ونیز تفسیر اقتدارگرایانه مصباح یزدی از اسلام می بایست بی پرده آشکار شوند ودر میان اقشاری از جامعه که تبلیغات رژیم را باور کرده اند به صورت گسترده پخش شوند. به طور خلاصه ما نیازمند افراد بیشتری همانند آیت الله طالقانی، آیت الله منتظری، دکتر کدیور، و سایر رهبران مذهبی انحراف ناپذیری هستیم که نوشته ها و سخن های آنها برگرفته از تفسیر اخلاقی از اسلام باشد.

در جنبش های اخیر خاورمیانه مدام بر نقش تکنولوژی های جدید به عنوان مهم ترین ابزار بسیج اجتماعی تاکید می شود. از دیدگاه شما این تکنولوژی های رسانه ای در جهت دهی افکار عمومی برای پذیرش الگوی حکومتی سکولار نیز موثر خواهد بود؟

من اعتقاد ندارم به اینکه یک رابطه ذاتی و مستقیم بین تکنولوژی و حکومت سکولار وجود داشته باشد. به خاطر بیاورید که در زمان انقلاب 1979، تکنولوژی که در خدمت انقلاب قرار گرفت نوار کاست بود ولی این کار منجر به ایجاد یک حکومت سکولار نشد، پس چرا ما فکر می کنیم که یک رابطه ذاتی بین اینترنت و سکولاریسم وجود دارد؟ به علاوه، بیشتر کسانی که از فیس بوک، توییتر و اینترنت استفاده می کنند از طبقات متوسط و بالای جامعه هستند و بنابراین اصولا بیشتر حامی حکومت سکولار هستند. بیایید فراموش نکنیم که به هر حال، بیشتر مردم در مصر، به عنوان مثال، از تکنولوژیهای مدرن ارتباطی استفاده نمی کنند و بنابراین نظرات آنها در مورد بهترین شیوه حکومت، چه سکولار و چه مذهبی، متاثر از این اشکال مدرن ارتباطی نیست. چیزی که واقعاً مهم است انتخابهایی است که مردم در زمان رای گیری باید بکنند: از قبیل اینکه کدام احزاب سیاسی و سیاستمداران جاذبه بشتری دارند و می توانند مبارزه انتخاباتی بهتری داشته باشند. این چیزی است که تکلیف بحث بر سر سکولاریزم در کشورهای عربی را مشخص خواهد کرد و نه شیوه ارتباطات که مردم از آن برای کسب اطلاعات و سازماندهی اعتراضات استفاده می کنند.

به نظر شما پیروزی جنبش های ضد اقتداگرایی در جوامع عربی در روابط این جوامع با دنیای غرب چه تاثیری خواهد گذاشت؟ آیا انتخاب طبیعی جوامع اسلامی سازگاری با دنیای غرب خواهد بود یا اختلاف های تاریخی و فرهنگی عرصه را بر مفاهمه این کشورها با غرب تنگ خواهد کرد؟

این سوال بسیار خوبی است. به طور کلی، واکنش دنیای غرب در مقابل قیامهای دموکراتیک مردم در خاورمیانه مثبت و حمایتگرانه بوده است. ولی احساس من این است که این حمایت وقتی که گذار به دموکراسی شروع می شود کاهش خواهد یافت.
اولا، برای یک مدت طولانی جهان غرب (منظور من به خصوص رهبران سیاسی و نخبگان فکری می باشند) خاورمیانه را از زاویه دید ژئواستراتژیک و منافع سیاسی خود مورد نظر قرار داده اند. آنها عادت کرده اند که این منطقه را مستقیم یا غیر مستقیم توسط متحدان خود اداره کنند. به همین دلیل است که نهضتهای دموکراتیک، تا همین اواخر، هیچگاه توسط غرب حمایت نشدند، چرا که جنبشهای دموکراتیک در خاورمیانه به چالش و مخالفت با منافع درازمدت غرب که مرتبط با نفت و دولت اسراییل هستند می پردازند. به عنوان مثال شما نگاه کنید که محمد مصدق هنگامی که در ایران نخست وزیر بود در مطبوعات آمریکایی چگونه نشان داده می شد. بنابراین، عادت کردن به این واقعیت جدید که نیروهای ملی گرا و دموکراتیک سیاستهای منطقه را تعیین می کنند- و نه غرب و متحدانش- نیازمند یک دوره تطبیق از طرف غرب می باشد. قضیه اسراییل در این میان احتمالا منبع اصلی تنش ودرگیری خواهد بود. اگر دموکراسی در مصر پیشرفت کند، احتمالا پیمان صلح کمپ دیوید ملغی خواهد شد و مصر دموکراتیک دیگر متحد اسراییل نخواهد بود. سیاستهای مصر بازتابی از دیدگاه عمومی مردم خواهد بود که به شدت حامی خواسته های مشروع فلسطینیان می باشد. من پیش بینی می کنم که در آینده این موضوع اصلی درگیری و تنش بین غرب و جهان عرب و اسلام خواهد بود.

ثانیاً، نخبگان فکری در غرب برداشت بسیار ضعیفی از روند تغییرات سیاسی و به خصوص نقش دین در این روند دارند. مشکل اصلی در این میان ضعف حافظه تاریخی آنهاست. بسیاری در غرب به اشتباه بر این باورند که به دلیل اینکه غرب مساله نقش دین در سیاست را حل کرده است پس بقیه دنیا نیز می بایست این کار را به همان شکل انجام دهند. این یک قرائت اشتباه از تاریخ است. بنابراین، در مورد جهان عرب، بحث بر سر نقش دین در حکومت، قدرت احزاب دین محور و اشتیاق برای تاکید بر هویت دینی در نگارش قانون های اساسی جدید، یک چالش مفهومی جدی برای نخبگان فکری در غرب، شكل دهندگان به افكار عمومي و تمام کسانی که این تحولات را با دید منفی تفسیر می کنند، ایجاد خواهند کرد. مشکل اینجاست که غرب سیاست جهان عرب و اسلام را بر اساس چارچوب تاریخ خودش بررسی می کند و نه بر اساس تاریخ خاورمیانه. کتاب اول من، اسلام، سکولاریسم و لیبرال دموکراسی، اختصاص داده شده بود به تحلیل این مشکل تفسیری خاص که اغلب اسلام را از غرب جدا می کند و باعث سردرگمی قابل توجهی در مورد فهم سیاستهای جوامع اسلامی می شود.

شما در تحقیقاتتان اشاره کرده اید که استقرار یک حکومت سکولار در جوامع اسلامی نیازمند اصلاح دینی است.اصلاح دینی مد نظر شما چه ویژگی ها و مختصاتی دارد؟

تفکرات من در این موضوع عمیقاً متاثر از تحقیقات استاد دانشگاه کلمبیا، آلفرد استپان، به ویژه تز او در مورد " تساهل دوجانبه" (Twin Tolerations) می باشد. هرکس که به این موضوع علاقمند است باید نوشته های او را بخواند. وی در تز خود بیان می دارد که برای بقای جامعه دموکراتیک، هم دولت و هم گروههای مذهبی باید به محدودیتهای خاصی در زمینه قدرت خود در جامعه و توانایی خود در تاثیرگزاری بر سیاست، تن دهند. استپان یک مساله اساسی را معرفی می کند که به هیچ وجه مصالحه پذیر نیست، و آن جایگاه حاکمیت است. حاکمیت تماماً باید توسط مردم اعمال شود. اگر شما به دنبال یک سیستم سیاسی کاملا دموکراتیک هستید، به نظر استپان، قانون اساسی نباید اجازه دهد که گروههای مذهبی از حق وتو در تصمیمات پارلمان هایی که بر طبق اصول دموکراتیک تشکیل شده اند، برخوردار باشند. به عبارت دیگر، این جایی است که جدایی دین و حکومت باید وجود داشته باشد. ورای این شرط حداقلی، حوزه عمومی می تواند کاملا مذهبی باشد و دولت حتی می تواند یک دین را به عنوان دین رسمی کشور معرفی کند. این چیزی است که در بسیاری از لیبرال دموکراسی های سابقه دار در غرب اجرا می شود. استپان حتی بیان می دارد که استفاده عمومی از دین و تهیه و تنظیم متون مقدس، در مراحل اولیه استقرار دموکراسی بسیار هم مفید است، اگر بتوان از طریق آن مردم را به ارزش و اهمیت دموکراسی و حقوق بشر متقاعد کرد.

شما پروژه روشنفکران دینی ایران را برای ایجاد یک قرائت دموکراتیک از دین چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا فکر می کنید تلاش روشنفکران ایرانی برای آماده کردن ظرفیت های یک حکومت دموکراتیک سکولار موفق بوده است؟

تلاش روشنفکران دینی در ایران بسیار مهم و نیز موفقیت آمیز بوده است. این تلاش از دید تاریخی بسیار مهم است. اگر کسی بخواهد تجربه تاریخی غرب را مد نظر قرار بدهد می تواند ببیند که توسعه دموکراسی عمیقاً مدیون تلاشهای روشنفکران مسیحی بوده است که، همانند همتایان مسلمان امروزیشان، پیوندی را بین سنت و مدرنیته، و خصوصاً بین مسحیت و دموکراسی، برقرار کردند. کار جان لاک، که من او را هم یک روشنفکر دینی و هم پدر لیبرال دموکراسی مدرن می نامم، یک نمونه کامل این قضیه است.
پروژه روشنفکری در ایران هم بسیار موفق بوده است. بهترین ملاک در این زمینه واکنش رژیم ایران به نوشته های روشنفکران می باشد. برای یک لحظه تلاشهایی که در طول سالها به منظور سانسور، دستگیری، ارعاب و جلوگیری از انتشار نظرات روشنفکران دینی توسط رژیم ایران انجام شده است را مجسم کنید. اخراج این روشنفکران از دانشگاههای ایران و ممنوعیت انتشار دیدگاههای آنها در رسانه ها را در نظر بگیرید. چرا این اتفاقات رخ می دهند؟ چرا رژیم ایران اینقدر از جریان آزاد اطلاعات واهمه دارد؟ پاسخ روشن است. رژیم ایران می داند که تفسیرهای دموکراتیک از اسلام که توسط روشنفکران ایرانی تولید شده اند، بر خلاف تفسیری از اسلام که توسط مصباح یزدی ترویج می شود، بسیار مورد اقبال مردم هستند و بنابراین می بایست سانسور شوند.

برداشت من این است که نبرد اندیشه ها در ایران به پایان رسیده است. دیدگاههای دموکراتیک و حمایت از حقوق بشر بسیار مقبول بخشهای وسیعی از جامعه می باشند و روشنفکران دینی ایرانی از این جهت شایسته تقدیر می باشند. ما همه مدیون آنان هستیم. در حال حاضر پیروزی در نبردهای مهم سیاسی دغدغه اصلی است تا بتوان این ایده ها را به بار نشاند.

با تشکر از حضور شما در این گفتگو و پاسخ های ارزشمند و قابل تامل تان.