جنبش راه سبز - خبرنامه

 

به گزارش کلمه، بهاره هدایت در حالی به زندان برگشت که هر لحظه امکان دفع سنگ کلیه اش وجود دارد زیرا به گفته پزشکان در بیمارستان فقط عمل سنگ شکنی انجام شده است و دفع سنگ هنوز باقیست .

پزشکان معتقدند دفع سنگی که اندازه اش به چند میلی متر می رسد بسیار دردناک بوده و در زمان دفع نیازمند مراقبت های پزشکی است که بهداری زندان اوین فاقد امکانات لازم برای چنین مواقعی است.

بهاره هدایت از چندی پیش با درد سنگ کلیه مواجه بود. پزشکان در تشخیص خود اعلام کردند او نیاز به سنگ شکن کلیه دارد، از همین رو او برای عمل به خارج از زندان اوین اعزام شد و به مرخصی آمد.
او که برای درمان سنگ کلیه خود به مرخصی آمده بود با رد درخواست تمدید مرخصی چهار روزه خود مجبور به بازگشت به زندان شد.

بهاره هدایت که متولد سال ۱۳۶۰ فعال دانشجویی دانشگاه علوم اقتصادی تهران و جنبش زنان، عضو شورای مرکزی و سخنگوی دفتر تحکیم وحدت بوده است؛ دی ماه سال ۸۸ بازداشت و پس از ماه ها انفرادی و بازجویی در اردیبهشت ماه ۱۳۸۹، شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه، به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام»، «توهین به رهبری» و «توهین به رئیس‌جمهوری و تبلیغ علیه نظام» به ۷ سال و نیم زندان محکوم شد.

دادگاه انقلاب هم‌چنین حکم دو سال حبس تعلیقی بهاره هدایت به اتهام «اقدام علیه امنیت از طریق برگزاری تجمع ۲۲ خرداد سال ۸۵» نیز به اجرا درآورد و وی در مجموع به ٩ سال و نیم حبس محکوم شد که شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران در مرداد ۱۳۸۹، این حکم را عینا تایید کرد.

همچنین این زندانی سیاسی به همراه مهدیه گلرو و مجید توکلی در دادگاهی دیگر به دلیل انتشار مطالبی از داخل زندان، به اتهام “تبلیغ علیه نظام”، به شش ماه زندان دیگر محکوم شد.

بهاره هدایت که در میان دانشجویان به عنوان سمبل دانشجوی منتقد ایرانی شناخته شده، مدت ها برای تحت فشار قرار دادن او در بند متادون زندان اوین در کنار زندانیان مرتبط با مواد مخدر نگهداری شد و مدت ها نیز ممنوع الملاقات بود. این فعال دانشجویی و زنان جایزه هرالد ادلستام سوئد را به دلیل “شجاعت فوق العاده و تعهد به عدالت فعالانه در برابر نقض حقوق بشر در ایران” در سال ۱۳۹۱ دریافت کرد. 

این را صادقانه می‌نویسم. برای فرانسه‌ای که خلل ناپذیر به حقانیتِ وجود و امنیت اسرائیل باور دارد ولی نمی‌تواند حقوق و وظائفی را که بر عهده‌ی اسرائیل، به عنوان یک دولتِ شکل یافته، گذاشته شده‌ اند فراموش کند. می‌خواهم به همه‌ی کسانی که وسوسه‌ی تسلیم در برابر بازگشتِ ابدی جنگ را دارند بگویم که زمانِ گفتن و عمل کردن است. زمان آن است که دریابیم فرانسه‌ای که در صف‌بندی، در کنارِ اِعمالِ زور و مطمئن به آن است، در بن‌بست است. زمان این‌که پرده از دروغ‌ها، نگفتن‌ها و نیمه‌-حقیقت‌ها برداریم. زمانِ امید به تغییر. از روی عذاب وجدان، از روی کج‌فهمیِ مصلحت‌ها، از روی تسلیم در برابر آنکه زور بیشتری دارد، صدای فرانسه خفه شده است: صدایی که از زبان ژنرال دوگل بعد از جنگ شش روزه و از زبان ژاک شیراک بعد از انتفاضه‌ی دوم شنیده می‌شد. امروز، وقتی که کودکان را آگاهانه می‌کشند، فرانسه درخواستِ «خویشتن‌داری» می‌کند، این را چگونه باید فهمید؟ فرانسه به تحقیق بین‌المللی در مورد جنایات جنگیِ طرفین رای ممتنع می‌دهد، این را چگونه باید فهمید؟ اولین عکس‌العمل فرانسه، از زبان رئیس‌جمهورش، این است که از سیاستِ امنیتیِ اسرائیل حمایتی بی چون و چرا بکند، این را چگونه باید فهمید؟ این روحیه‌ی صف‌بندی در سمتِ اِعمال خشونت و حمایت از آن چه بن‌بستی است برای فرانسه!

من باور دارم که تنها حقیقت است که باعث عمل می‌شود. نمی‌توانیم روی دروغ، صلح بسازیم. به این دلیل است که ما در مقابل حقیقت وظیفه‌مندیم، در نزاعی که هر لغت یک دام است و بدترین تهمت‌ها ابزاری در دست طرفین.

جرات کنیم و حقیقت اول را بگوییم : در حقوق بین‌الملل، حقی به داشتنِ امنیت نیست که در کنارش حق اشغال کردن را به همراه داشته باشد، چه برسد به حق قتل عام. اما حقی برای صلح وجود دارد. که برای همه‌ی ملت‌ها یکی است. امنیت، آنگونه که اسرائیل امروز به دنبال آن است برعلیه صلح و برعلیه مردم فلسطین ساخته می‌شود. به جای جستنِ صلح، فقط گیر و دار خشونت‌زایی باقی مانده است که به جنگی همیشگی، با شدتی گاه کم و گاه زیاد، می‌انجامد. دولت اسرائیل خود را محکوم می‌کند که مرتب در غزه و کرانه‌ی باختری رود اردن عملیات نظامی انجام دهد. استراتژی‌‌ای که ترسناک است چون فاسطینی‌ها را به توسعه‌نیافتگی و رنج محکوم می‌کند و ترسناک است چون اسرائیل را به تبدیل شدنِ تدریجی به دولتی با قوانینِ تبعیض نژادی، نظامی و مستبد محکوم می‌کند. همان مارپیچ افریقای جنوبی قبل از فردریک د کلرک و نلسون ماندلا است که از سرکوب خشونت‌آمیز، بی‌عدالتی و بانتوستان‌های (مناطقِ مخصوص سیاه‌پوستان در رژیم آپارتایدِ آفریقای جنوبی -م) تحقیر‌آمیز تشکیل شده است. همان مارپیچ الجزایرِ فرانسوی است بین کودتای نظامی ژنرال‌ها و OAS (سازمان مسلح مخفی که برای حفظِ حضور فرانسه در الجزایر دست به اقدامات تروریستی می‌زد -م) در مقابل جبهه‌ی صلح که دوگل مظهر آن بود.

حقیقت دومی هم هست که باید با صدای بلند و رسا گفته شود : نمی‌توان ملتی را مسوولیت جمعیِ رفتارِ بعضی افراد دانست. چگونه می‌توان عدم تعادل عمیقی را که در وضعیت موجود وجود دارد فراموش کرد؟ وضعیتی که دو دولت را در مقابل هم قرار نمی‌دهد. وضعیتی که ملتی بدون سرزمین و بدون امید را در مقابل دولتی قرار می‌دهد که انگیزه‌اش ترس است. نمی‌توان از این واقعیت که حماس از غیرنظامی‌ها استفاده‌ی‌ ابزاری می‌کند بهره جست برای این‌که از یاد‌ها بُرد که آن‌ها به قتل‌ می‌رسند. به خصوص که در سال ۲۰۰۷، حاضر نشدیم بپذیریم که همین غیرنظامی‌ها واقعا به حماس، یا حداقل به شاخه‌ی سیاسی‌اش، رای داده باشند. به جز ایالات متحده، چه کشور دیگری را سراغ داریم که چنین رفتاری داشته باشد؟ مثلا، با وجود این‌که موقعیت‌ها متفاوند، آيا فرانسه بعد از سوءقصد‌های سال‌های ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ که بودجه‌اش توسط GIA (جماعت اسلامی مسلح که قصد براندازی حکومت الجزایر و تشکیل حکومتی اسلامی را داشت -م) تامین شده بود، به جنگ الجزایر رفت؟ آیا لندن ایرلند را در سال‌های ۱۹۷۰ بمباران کرد؟

سومین حقیقتی که زبان را می‌سوزاند و من می‌خواهم اینجا مطرح کنم این است : آری، در فلسطین و کرانه‌ی باختری هراس عمومی وجود دارد. هراسی سازمان‌یافته و روش‌مند که توسط نیروهای ارتش اسرائیل اعمال می‌شود: همان گونه که تعداد زیادی از افسرها و سرباز‌های اسرائیلی منزجر از نقشی که از آنها خواسته شده بود، به آن شهادت داده اند. نمی‌توانم بپذیرم که گفته شود که آنچه که در فلسطین اتفاق می‌افتد خیلی مهم نیست چون در جاهای دیگر وضعیت بدتری هست. نمی‌توانم بپذیرم که تمام ملتی را به ترس از بمباران، به بوی گند «آبِ کثیف» (آبی که به گزارش روزنامه‌ی لوموند توسط ارتش اسرائیل روی تظاهرات کنندگان فلسطینی ریخته می‌شود و بوی بد آن تا روزها پاک نمی‌شود -م) و به بدبختیِ محاصره محکوم کنند. چرا که نمی‌توانم بپذیرم انکار چیزی را که از مشاجره‌های ما بزرگ‌تر است و آن انسانیت مشترک ماست.

امروز نه طرحی برای صلح وجود دارد و نه کسی که آن را پیشنهاد کند. باید همه چیز را از اول شروع کرد. مشکل صلح، مثل الجزایر در سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۰، مساله‌ی «چگونه» نیست، مساله‌ی «چه کسی» است.

در فلسطین طرف صحبتی وجود ندارد چرا که طرفداران صلح با استراتژی اسرائیل به گونه‌ای روش‌مند به حاشیه رانده شده‌ اند. منطقِ خشونت، دیروز به حماس در مقابل فتح مشروعیت داد و امروز به افراطی‌ترین جزمی‌های حماس و یا حتی جهاد اسلامی مشروعیت می‌دهد. وقتی که از همراهانی که در راه صلح داریم بگذریم، یعنی در راهی قدم می‌گذاریم که یا به تسلیم ختم می‌شود یا به حذف.

در اسرائیل طرف صحبتی برای صلح نیست چرا که جبهه‌‌ی طرفدار صلح به سکوت و حاشیه‌نشینی تقلیل یافته است. ملت اسرائیل، ملتی است با خاطره‌ی تاریخی، با غرور و با جسارت. ولی امروز منطقی دیوانه‌وار دولتش را دربرگرفته است. منطقی که به نابودیِ امکانِ راه حل دوکشوری، که تنها راه حل متصور است، می‌انجامد. کناره‌گیری بخشی از مردم اسرائیل امروز مهم‌ترین خطر است. آموس اوز (Amos Oz)، زیو سْتِرنْهِل (Zeev Sternhell) یا اِلی بارناوی (Eli Barnavie)، صداهایی هستند بیشتر و بیشتر تنها که گویی در صحرا فریاد می‌کنند. صداهایی که توسط غرش هلی‌کوپتر‌ها پوشانده می‌شوند.

طرف صحبتی در صحنه‌ی بین‌المللی هم نمانده است، آنقدر که همه دلزده شده اند و دست کشیده اند. آنقدر که طرح‌های صلح بی‌ سرانجام دیده ایم. فایده‌ی گروه چهارِ خاورمیانه زیر سوال رفته است. دیپلماسی اروپا، که به صدور چک برای بازسازی ساختما‌های بمباران شده‌ی فلسطینی که دوباره هم بمباران خواهند شد محدود می‌شود، دلسرد کننده است، آن هم در حالی که ایالات متحده سالی دو میلیارد دلار خرج می‌کند تا بمب‌هایی را که این ساختمان‌ها را خراب می‌کنند تامین کند.

در نبود طرح صلح، تنها تدابیر تحمیلی ای که امکان تغییر دادن وضعیت موجود را داشته باشند ممکن است طرفین درگیر را از نخوت خارج کنند. این در وحله‌ی اول وظیفه‌ی فرانسه است.

اولین وسیله برای بیدار کردن جامعه‌ی اسرائیلی تحریم است. تا دیر نشده است باید او را در مقابل مسوولیت تاریخی اش قرار داد، به خصوص در زمانی که صحبت از عملیات زمینیِ گسترده در غزه در میان است. این کار از طریق شورای امنیت سازمان ملل ممکن است که در قطعنامه‌ای اقدامات اسرائیل، رعایت نکردن قطعنامه‌های قبلی و رعایت‌نکردن قوانین بشردوستانه و قوانین جنگی توسط اسرائیل را محکوم کند. به بیان ملموس، این یعنی اعمال تحریم‌های اقتصادیِ موردی و تدریجی به خصوص در مورد فعالیت‌هایی که مستقیما با عملیات نظامی در غزه در ارتباط اند و یا فعالیت‌هایی که در داخل مناطق مستعمره‌نشین (کولونی‌ها) انجام می‌شوند. من به تحریم دولت‌های استبدادی اعتقاد ندارم چرا که از قِبَل آن‌ها مستحکم‌تر می‌شوند، ولی در مورد یک جامعه‌ی دموکراتیک که باید در مقابل واقعیت‌هایش قرارش داد، می‌توانند مفید باشند.

دومین ابزار، عدالت بین‌المللی است. امروز، اضطراری است که جلوی جنایات جنگی را بگیریم. برای این کار باید به درخواست‌های فلسطین برای پیوستن به دیوان بین‌المللی کیفری حق داد، دادگاهی که امروزه بهترین ضامنِ حقوق بین‌المللی است. این روشی است برای این‌که سرزمین‌های فلسطین را تحت حمایت بین‌المللی درآوریم.

سومین ابزاری که در دستِ جامعه‌ی بین‌المللی است، دخالت است. اگر نمی‌توانیم برای رسیدن به یک راه حل مذاکره کنیم، باید آن را تحمیل کنیم. این کار را می‌توانیم با تحت قیمومیت (mandate) قرار دادنِ غزه و کرانه‌ی باختری و اورشلیمِ شرقی توسط سازمان ملل انجام دهیم، با حکومتِ اداری و نیروی‌های حافظ صلح بین‌المللی. این حکومت از طرف‌ همه‌ی افراطی‌ها در مخاطره‌های بزرگی خواهد بود، ولی صلح نیاز به فداکاری دارد. وظیفه‌ی‌ این حکومت احیای اقتصاد و ترقی جامعه در این سرزمین‌ها، بر اساس طرحی کمکی و بر پایه‌ی حمایت از غیرنظامی‌ها خواهد بود. هدف دیگر آن، برقراری گفتگو میان طرفهای مختلف فلسطینی و برگزاری انتخابات آزاد در این سرزمین‌ها خواهد بود. با چنین دستاورد‌های مثبتی، این حکومت خواهد توانست از مذاکرات صلح با اسرائیل حمایت کند و خطوط اصلی این مذاکرات را مشخص کند.

ما اجازه نداریم به جنگ ابدی تن بدهیم. چرا که تمام منطقه را آلوده خواهد کرد. چرا که زهر آن حتی امید به یک نظم جهانی را مکررا در هم خواهد شکست. روا داشتنِ حتی یک بی‌عدالتی کافی است تا مفهومِ عدالت زیر سوال برود.

----
* دومینیک دوویلپن (Dominique De Villepin) سیاست‌مدار فرانسوی است که در سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ وزیر امور خارجه و سپس وزیر کشور و از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ نخست‌وزیر بود.

منبع: ترجمه‌های خودمانی

منبع: وبسایت روزنامه‌ی فیگارو، روز ۳۱ ژوییه ۲۰۱۴

 

به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، ارتش اسرائیل اعلام کرده که یک سرباز اسرائیلی در جریان درگیری های روز جمعه در جنوب نوار غزه از سوی نیروهای مقاومت ربوده شده است.

 

گردان های عزالدین قسام در نخستین اظهارنظر درباره ربودن این نظامی اسرائیلی گفته است: ما در گردان های قسام تا این لحظه هیچ اطلاعی درباره این سرباز مفقود شده و محل و یا چگونگی ربودن وی نداریم.

 

گردان های قسام افزود: ارتباط ما با گروهی از مبارزان که در کمین نیروهای صهیونیست در رفح شرکت داشته اند قطع شده و احتمال می دهیم همه افراد این گروه بر اثر بمباران رژیم صهیونیستی شهید شده و در این بین سربازی که دشمن مدعی به اسارت گرفته آن شده است نیز به هلاکت رسیده باشد.

 

گردان های عزالدین قسام، زمان کمین نیروهای خود علیه نظامیان اسرائیل در رفح و درگیری با آنها را ساعت هفت بامداد جمعه و یک ساعت پیش از آغاز آتش بس 72 ساعته ای دانست که منجر به نقض آن از سوی رژیم صهیونیستی شد.

 

ارتش اسرائیل پیشتر در بیانه ای از اسارت یک افسر 23 ساله خود در جریان عملیات برای انهدام تونلی زیرزمینی در منطقه رفح در جنوب غزه خبر داده بود. اسرائیل به همین بهانه، با نقض آتش بس 72 ساعته، روز جمعه برخی مناطق غزه به ویژه شهر رفح را با هواپیما و توپخانه مورد حمله قرار داد و ده ها تن کشت.

 

در این حملات فقط در رفح 88 تن کشته شدند که بیشتر آنها زنان و کودکان هستند و سه نیروی اورژانس نیز در میان آنهاست. همچنین بیش از 350 تن نیز زخمی شدند.

 

تصویب کمک ۲۲۵ میلیون دلاری آمریکا برای «گنبد آهنین» اسرائیل

 

 

کنگره آمریکا روز جمعه دهم مرداد کمک مالی ۲۲۵ میلیون دلاری برای تولید راکت‌های سامانه «گنبد آهنین» اسرائیل را تصویب کرد.

 

 

به گزارش رادیو فردا، اجرایی کردن این کمک هنوز به امضای باراک اوباما نیاز دارد اما به‌نوشته جروزالم پست، احتمال توشیح قانون از سوی اوباما تقریبا قطعی بنظر می‌رسد.

یک روز پیش از آن، رسانه‌ها از تاخیر پنج‌هفته‌ای در تامین این کمک مالی به اسرائیل، بدلیل اختلاف نظر میان اعضای کنگره بر سر قانون مهاجرت آمریکایی، خبر داده بودند.

«گنبد آهنین» سامانه‌ای دفاعی در برابر راکت‌های برد کوتاه است؛ اسرائیل می‌گوید، حدود ششصد راکت شلیک شده از این سامانه توانسته است، «راکت‌های دشمن» را در آسمان منحرف و سپس شکار کند.

به گزارش رسانه‌های اسرائیل، نظر به اینکه ارتش این کشور در بحران جاری غزه، صدها راکت «گنبد آهنین» را استفاده کرده است، نیاز فوری به پرکردن انبار خود از این نوع راکت‌ها دارد.

اسرائیل براین باور است که بخاطر کاربرد موثر این سامانه است که بیش از سه هزار فروند راکتی که شبه نظامیان در بحران جنگی چهار هفته اخیر شلیک کرده‌اند، کمترین تلفات را در میان غیرنظامی‌های اسرائیل داشته است.

در گزارش‌ها آمده بود که وزارت دفاع آمریکا هم‌چنین درخواست روزهای گذشته اسرائیل را در خصوص کاربرد برخی از تسلیحات آمریکایی در انبارهای نظامی در اسرائیل را پذیرفته است.

آمریکا از دو دهه پیش انبار ساز و برگ نظامی در اسرائیل دارد که در مواردی با مجوز پنتاگون، ارتش این کشور نیز می‌تواند از آن استفاده کند.

جان کربی، سخنگوی پنتاگون، در روزهای گذشته گفته بود، تقویت توانمندی اسرائیل برای آمریکا اهمیت دارد و بخشی از منافع ملی است.

 

 

ابتدا قرار بود طرح کمک به سامانه گنبد آهنین همراه با بودجه حدوداً ۶۱۵ میلیون دلاری برای تامین مرزهای آمریکا و مقابله با مهاجران تصویب شود.

دموکرات‌های کنگره طرح اصولی خود را با بودجه دو میلیارد و هفتصد میلیون دلاری برای امنیت مرزهای آمریکا تنظیم کرده بودند.

اما در پی مخالفت جمهوری‌خواهان، جان بینر، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، پنجشنبه نهم مرداد، طرح را تا نیمه سپتامبر از دستور کار خارج کرد.

جمهوری‌خواهان نگران بودند که همراهی کردن آنها با دموکرات‌ها، بدهی‌های این کشور را افزایش دهد.

ایجاد تاخیر، ناخرسندی سناتور هری رید، رئیس اکثریت دموکرات‌ها در سنا را در پی آورد که گفت، اسرائیل متحد مهم آمریکاست و به صورتی اضطراری به این کمک نیاز دارد.

آقای رید گفته بود، «وقتی هم‌پیمان شماره یک ما زیر آتش است و اگر این کمک فوریت ندارد، نمی‌دانم چه چیز دیگری می‌تواند اضطراری باشد».

سناتور جمهوری‌خواه لیندزی گراهام نیز «بهترین دوست ما در منطقه و جهان نیازمند کمک است و هرکس که خلاف آن سخن می‌گوید، باید دلیلش را توضیح دهد».

اما تنها یک روز بعد، کنگره با کاربرد تاکتیک‌ها، مسیر اعطای کمک مالی بدون نیاز به تصویب طرح امنیت مرزهای آمریکا را هموار کرد.

به نوشته جروزالم پست، تنها هشت عضو مجلس نمایندگان به این بودجه «اضطراری» رای مخالف دادند درحالی که ۳۹۵ عضو این مجلس با نظر جان بینر موافق بودند که گفت، «اسرائیل دوست ماست و دشمنان اسرائیل، دشمنان آمریکا هستند».

طرح پیشنهادی اتحادیه اروپا برای رفع محاصره غزه

منابع عربی از سفر مسئولان بلند پایه اروپایی به قاهره به منظور ارائه طرح مشترک فرانسه و آلمان برای برقراری آتش بس در غزه خبر دادند.

 

به گزارش مهر، به موجب این گزارش طرح مذکور به حمایت "کاترین اشتون" مسئول سیاست خارحه اتحادیه اروپا برای بازگشایی گذرگاه رفح و رفع محاصره غزه تنظیم شده است.

 

شبکه العربیه در این خصوص اعلام کرده که مسئولان اروپایی پس از رایزنی در قاهره، نتایج این رایزنیها را به رام الله و تل آویو اعلام خواهند کرد.

از سوی دیگر شماری از افراد نیز در حمله هوایی اسرائیل به منطقه ˈخربه العدسˈ در رفح زخمی شدند.

شمار خبرنگاران کشته شده در غزه به ۱۱ تن رسید

با کشته شدن یک خبرنگار دیگر در نوار غزه، تعداد خبرنگاران کشته شده در جریان حملات اسرائیل، به 11 نفر رسید.

 

 

به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فلسطین (وفا)، یک مقام پزشکی شامگاه جمعه اعلام کرد: در حمله نظامیان صهیونیست به رفح در جنوب غزه، چهار تن از جمله یک خبرنگار به نام ˈعبدالله فحجانˈ کشته شدند.

 

 

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت نیرو، حمیدرضا تشیعی معاون نظارت بر بهره برداری شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور با اعلام این موضوع افزود: براثر تداوم خشکسالی طی ۱۴ سال اخیر و افزایش مصرف آب در بخش‌های مختلف، وضعیت منابع آبی کشور در وضعیت بحرانی قرار گرفته و شرکت‌های آب و فاضلاب در سال‌های اخیر با چالش جدی در تامین آب شرب مواجه شده‌اند.

 

وی ادامه داد: در این راستا دفتر مدیریت بحران و پدافند غیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور طی سه سال گذشته به بررسی وضعیت تامین و توزیع آب شرب در کشور و احصای مشکلات مربوطه پرداخته که در پایان سال گذشته و براساس تحلیل‌های صورت گرفته، مشخص شد شمار زیادی از شهرهای کشور در تابستان امسال با مشکل تامین آب مواجه خواهند شد و نکته قابل توجه در این تحلیل، پیش بینی وقوع تنش آبی در ۱۲ شهر مرکز استان با جمعیتی افزون بر ۲۳ میلیون نفر بود.

 

معاون شرکت آبفای کشور گفت: این کمبود با تمرکز در ماه‌های گرم سال که با اوج مصرف آب مواجه هستیم، نمود بارزتری یافته است.

 

تشیعی تصریح کرد: به همین منظور، پیگیری وضعیت این ۱۲ شهر در قالب کمیته پایش وضعیت کلان شهر‌ها در اولویت کاری قرار گرفت و نشست‌های ویژه‌ای به منظور برنامه ریزی جهت گذر از بحران کم آبی تابستان برگزار شد.

 

وی خاطرنشان کرد: با توجه به لزوم نظارت بر وضعیت تامین و توزیع آب، این گونه نشست‌ها طی سال‌های گذشته نیز به صورت مستمر برگزار و با برنامه ریزی‌های دقیق و نظارت ویژه، وضعیت تمام شهر‌ها و روستاهای کشور رصد و راهکارهای لازم جهت غلبه بر آثار ناشی از خشکسالی ارایه شده است.

 

تشیعی با بیان اینکه در طول پنج ماه گذشته، شرکت‌های آب و فاضلاب حداکثر توان خود را جهت گذر از بحران کم آبی انجام داده و فعالیت‌های خود را در پنج محور تامین آب، انتقال و توزیع آب، مدیریت تقاضا و مصرف آب، مدیریت کیفیت آب و آموزش و فرهنگ سازی متمرکز کرده‌اند، به تشریح فعالیت‌های صورت گرفته در ۱۲ شهر مواجه با تنش آبی پرداخت.

 

وی گفت: حفر و تجهیز ۲۱۳ حلقه چاه جدید، خرید و اجاره۱۴ حلقه چاه و بهسازی ۲۶ حلقه چاه از جمله این فعالیت‌ها هستند.

 

معاون نظارت بر بهره برداری شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور همچنین اجرای شش پروژه احداث یا بازسازی تصفیه خانه‌های آب، احداث ۱۹۳ کیلومتر خطوط انتقال، توسعه و احداث ۳۵۰ کیلومتر شبکه، احداث چهار پروژه ایستگاه پمپاژ به ظرفیت ۵۴۱۰ لیتر در ثانیه، احداث ۱۰ مخزن به ظرفیت ۳۱۱ هزار مترمکعب، تکمیل سه پروژه تله متری، اجرای یک پروژه آبرسانی از منابع آب سطحی و برق رسانی به چاه‌ها و سایر تاسیسات در ۱۲ شهر را از دیگر فعالیت‌های انجام شده برای مقابله با بحران کم آبی در کلانشهر‌ها عنوان کرد.

 

به گفته وی، با وجود فعالیت‌های انجام شده هم اکنون دو شهر اصفهان و کرمان به دلیل عدم تکافوی منابع آب، کماکان با مشکل تامین آب و وضعیت قرمز مواجه هستند.

 

تشیعی با اشاره به وضعیت زرد در سه شهر تهران، شیراز و یزد، افزود: این شهر‌ها درصورت عدم صرفه جویی مشترکان، با مشکل مواجه خواهند شد ضمن آنکه هفت شهر اراک، بندرعباس، قزوین، قم، کرج، مشهد و همدان هم اکنون در وضعیت سبز قرار دارند و مشروط به آنکه شرکت‌های آب منطقه‌ای، میزان آب تعهدشده در نشست‌های کمیته پایش را به صورت کامل تخصیص دهند، در تابستان سال جاری با مشکلی روبرو نخواهند شد.

 

محمد میرزایی در گفت‌و‌گو با ایلنا در مورد پیگیری وضعیت مصدوم شدگان و خانواده‌های کشته شدگان طوفان اخیر تهران گفت: حوادث طوفان اخیر تهران همانند حادثه اسکانیا آنقدر به شهرداری تهران مربوط نمی‌شود.

 

وی تصریح کرد: حادثه اسکانیا مربوط به شهرداری تهران بود از همین رو در شورای شهر، شهرداری را ملزم کردیم تا وضعیت خانواده‌هایی حادثه دیده را پیگیری کند و تمام این خانواده‌ها را تحت پوشش قرار دهد.

 

به گفته میرزایی چون حوادث طوفان اخیر تهران به واسطه خدمات و تاسیسات شهری نبوده است این موضوع متوجه شهرداری تهران نیست.

 

وی تاکید کرد: به لحاظ قانونی بیمه تاسیسات شهری پاسخگوی افرادی است که به این واسطه متضرر شده‌اند، ازهمین رو اگر گزارشی موجود است که براساس آن افراد خسارت دیده مراجعه کرده‌اند و جواب نگرفته‌اند، در شورای شهر پیگیری می‌کنیم.

 

میرزایی با اشاره به اینکه سازمان هوا‌شناسی در مورد طوفان اخیر تهران اطلاع‌رسانی نکرده بود، افزود: سازمان هوا‌شناسی باید پاسخ دهد که چرا اطلاع‌رسانی نکرده بود زیرا در صورت اطلاع‌رسانی آن کارگری که بالای ساختمان بود به طور حتم پایین می‌آمد و حادثه‌ای متوجه او نمی‌شد، بنابراین مسئول وقوع حوادث سازمان هوا‌شناسی است.

 

وی خاطرنشان کرد: حالا که حادثه ای اتفاق افتاده و متاسفانه تعدادی فوت و مصدوم شده‌اند آن سازمانی که قصور کرده است باید بر اساس اخلاق رسیدگی‌های لازم را درمورد آنها انجام دهد و نسبت به افرادی که دچار مشکل شده اند، جوابگو باشد.

 

میرزایی به حادثه اسکانیا و اقدام شهرداری تهران اشاره کرد‌ و افزود: بعد از وقوع حادثه اسکانیا شهرداری تهران ستادی تشکیل داد و تمامی حادثه دیدگان را شناسایی و در حد توان به آن‌ها کمک کرد.

 

وی در واکنش به اظهارات یک مقام مسئول در سازمان هوا‌شناسی که «قبل از وقوع طوفان اعلام وزش باد شدید را به صورت اطلاعیه در وبسایت سازمان هوا‌شناسی قرار داده بودیم و اطلاع‌رسانی انجام شده بود»، گفت: مگر وبسایت سازمان هوا‌شناسی مرجع است و صبح تا شب مردم وبسایت این سازمان را مشاهده می‌کنند.

 

میرزایی با اشاره به اینکه سازمان هوا‌شناسی باید موضوع را به صدا و سیما برای پخش ابلاغ می‌کرد، افزود: مردم از وقوع طوفان خبردار نبودند و در حالی که وسط خیابان بودند، گرفتار شدند. 

 

 

به گزارش بی‌بی‌سی، داعش از ماه گذشته کنترل این منطقه را در دست داشته و همچون دیگر مناطق تحت کنترل خود اهالی منطقه را به پیروی از قرائت سختگیرانه خود از قوانین اسلامی وادار کرده است.

 

فعالان سوری و گروه ناظر بر حقوق بشر در سوریه روز جمعه (اول اوت - دهم مرداد) اعلام کردند بر اثر حمله جنگویان محلی مواضع داعش از بین رفته و کنترل این منطقه نفتی از کنترل آنها خارج شده است.

 

داعش، که رهبر خود ابوبکر البغدادی را 'خلیفه' مسلمانان معرفی کرده، بخش‌های بزرگی از سوریه و عراق را در اختیار دارد. تلاش‌های نیروهای دولت عراق برای بازپس‌گیری شهرهای مهم عراقی که به دست این گروه افتاده، تا کنون موفق نبوده است.

 

این گروه تندروی اسلامگرا چند روز پیش هم اعلام کرده بود یک پادگان بزرگ ارتش سوریه را در استان رقه را تصرف کرده است.

 

پادگان رقه را یکی از بزرگترین پادگان‌های ارتش سوریه توصیف کرده‌اند و گفته می‌شود داعش با به دست گرفتن آن به مهمات و جنگ‌افزارهای بسیاری دست می‌یابد. این پادگان در نزدیکی شهر رقه، اصلی‌ترین پایگاه داعش قرار دارد.

حذف سیستماتیک مسیحیان عراق توسط داعش

امانوئل یوحنا این روزها خیلی کم می خوابد. این کشیش کلیسای شرق عراق صبح امروز در اربیل بود و در آن جا همراه با دیگر نمایندگان کلیسا و مردم مسیحی در مقابل دفتر نمایندگی سازمان ملل در یک تظاهرات شرکت داشت. تظاهرکنندگان با فریاد تقاضای حمایت از مسیحیان عراق را داشتند. یوحنا بعد از ظهر بار دیگر به 160 کیلومتر آنسوتر یعنی به شهر دهوک بازگشت و تلاش خستگی ناپذیری را برای سازماندهی کمک ها به اقلیت مسیحی عراق که تحت سرکوب وحشیانه تروریست های دولت اسلامی یا همان داعش قرار دارند آغاز کرد.

به نوشته وبسایت شفقنا به نقل از روزنامه دی تسایت، تعقیب و آزار و اذیت مسیحیان عراق البته موضوع جدیدی نیست و شخص یوحنا این مساله را با گوشت و پوست خود تجربه کرده است. سال 1994 بود که نارنجکی به داخل خانه او پرتاب شد اما در کمال شگفتی هیچ آسیبی به یوحنا و همسر و فرزندانش نرسید. یوحنا کمی پیش از آن حمله اطلاعاتی در مورد مسیحیان عراق در اختیار کمیسیون حقوق بشر مجلس آلمان گذاشته بود و به قول خودش پرتاب آن نارنجک تهدیدی آشکار به شمار می آمد. خانواده یوحنا پس از آن به آلمان مهاجرت کردند و به همین خاطر او میان دهوک و ویسبادن همواره در حال رفت و آمد است.

مسیحیان در همان سال های آغازین مسیحیت در منطقه ای که امروز عراق نام دارد ساکن شدند و از همان زمان حضور مسیحیان به نشانه ای از تنوع و گوناگونی مذاهب منطقه بدل گشت و بعدها کاتولیک ها و دیگر مذاهب مسیحی در کنار پیروان ادیان دیگر از جمله مسلمانان زندگی صلح آمیزی را سپری می کردند اما این روزها پرسشی آزار دهنده موجب ناراحتی یوحنا شده است:" آیا مسیحیان در دهه آینده نیز خواهند توانست در عراق زندگی کنند؟".

شمار مسیحیان ساکن در عراق از سال ها پیش روند نزولی داشته و بسیاری از آنان به خارج از کشور کوچ کرده اند. از شمار دقیق جمعیت فعلی مسیحیان عراق اطلاع دقیقی در دست نیست اما به هر حال تعداد آنان سیصد هزار نفر تخمین زده می شود. یوحنا می گوید:" تا ده سال پیش هنوز هم شمار مسیحیان عراق بیش از یک میلیون نفر بود اما پس از فروپاشی عراق در سال 2003 بسیاری از آنان از ترس ترور و جنگی که آمریکایی ها به راه انداخته بودند فرار کردند. البته صدام نیز کلیساها را ویران می کرد".

با این حال هرگز مانند امروز مسیحیان عراقی سرکوب نشده و به صورت سیستماتیک و به این صورت وحشیانه اقدام به حذف آنان نشده بود. گروه تروریستی داعش که این روزها در مناطق تحت اشغال و کنترل خود یک نظام خلافت من درآوردی برپا کرده است، در اولین شهر تحت اشغال خود یعنی موصل واقع در شمال عراق، مسیحیان را در برابر گزینه های وحشتناکی قرار داده است. به این صورت که یا باید تغییر مذهب دهند و یا مالیات ویژه ای بپردازند یا به طور کلی این مناطق را ترک کنند و هر کس که یکی از این سه گزینه را انتخاب نکند بلادرنگ گردن زده می شود. داعش از قوانینی عجیب و آهنین تحت لوای شریعت پیروی می کند و به عبارت دیگر خلافت داعش یک حکومت وحشت است که زنان را بدون ادله واقعی سنگسار و مردان را با شمشیر گردن می زند.

هر کس که توان فرار از خلافت داعش را داشته بی درنگ گریخته و به مناطق تحت کنترل پیشمرگ های کرد پناه آورده است. بسیاری از مسیحیان اما به هنگام ترک موصول در پست های ایست بازرسی داعش متوقف شده و برخی از آنها توسط پیکارجویان داعش ربوده شده اند. یوحنا که با بسیاری از پناهجویان گریخته از موصل گفت وگو کرده است داستان های آنان را به خوبی می داند. او می گوید:" یکی از این خانواده ها که وضعیت بهتری داشته اند یک تاکسی کرایه می کنند تا از موصل خارج شوند. اما جهادی های داعش در ایست بازرسی آنها را متوقف کرده و از راننده تاکسی می پرسند که آیا مسلمان است یا نه. وقتی با جواب مثبت راننده روبرو می شوند او را به باد دشنام و کتک می گیرند و از او می پرسند که به چه علت به خیانتکاران کمک کرده است. سپس به سراغ آن خانواده مسیحی رفته و طلب پول می کنند. افراد آن خانواده می گویند که پول نقد به همراه ندارند. داعشی ها هم دختر خانواده را از تاکسی بیرون کشیده و او را کتک زده و تهدید می کنند که او را مورد تجاوز قرار خواهند داد. پدر و مادر دختر هم با شنیدن فریادهای او تسلیم شده و هر چه پول و طلا به همراه داشته اند به داعشی ها می دهند و بالاخره موفق به خروج از موصل می شوند".

مقصد بسیاری از مسیحیان گریخته از موصل منطقه ای واقع در شمال شرقی نینوا موسوم به دشت نینواست. دشت نینوا در مرز کردستان عراق قرار داشته و از سوی پیشمرگ های کرد محافظت می شود. در این منطقه همواره اقلیت های مذهبی اعم از مسیحی و یزیدی و شاباک که تلفیقی از مسیحیت و اسلام است زندگی صلح آمیزی داشته اند و به قول یوحنا:" دشت نینوا یک موزاییک رنگارنگ و زیباست". صدای یوحنا به دلیل فریادهای امروز صبح در آن تظاهرات هنوز گرفته است اما زمانی که در مورد دشت نینوا صحبت می کند گویی جان تازه ای می گیرد.
اگرچه که اقلیت های دینی در دشت نینوا از امنیت برخوردارند اما این منطقه بسیار فقیر است. یوحنا می گوید:" دشت نینوا از سال ها پیش از سوی دولت عراق به صورتی سیستماتیک نادیده گرفته شده و حتی به زیرساخت های آن نیز توجهی نشده است". به گفته یوحنا دولت مرکزی به ریاست نوری المالکی در حالی که هرگز از اقلیت های مذهبی حمایتی به عمل نیاورده است از آنها توقع دارد که با گروه تروریستی داعش بجنگند.

دشت نینوا در واقع به منطقه ای تعلق دارد که مرکز آن تا مدت ها شهر موصل بود اما پس از جدا شدن این شهر از عراق به دلیل اشغال آن توسط نیروهای داعش، وضعیت دشت نینوا نیز روز به روز بدتر شد. یوحنا می گوید:" نینوا از کمبود آب و برق و امکانات درمانی رنج می برد و در این شهر تنها یک کلینیک زنان و زایمان وجود دارد. مردم این جا پیش از این برای درمان به بیمارستان موصل می رفتند و آب و برق این جا نیز از طریق موصل تامین می شد".

یگان های داعش آب و برق رسانی به دشت نینوا را قطع کرده اند و یوحنا تقاضا دارد که دشت نینوا به عنوان منطقه ای خودمختار اعلام شود:" در این صورت بودجه ای برای آن در نظر گرفته شده و مدیریت شهر در اختیار ساکنان آن قرار می گیرد. این مردم هستند که در نهایت در مورد راه های رسیدن به یک آینده بهتر تصمیم خواهند گرفت".

در آلمان گروهی از سیاستمداران کمیته ویژه ای را برای بررسی وضعیت پناهجویان مسیحی عراق تشکیل داده اند. اما این کار موجب خشم یوحنا شده است. او می گوید:" این که بخواهند با اعطای چند مجوز اقامت موقت به چند خانواده مشکل را حل شده تلقی کنند در واقع نهایت ساده انگاری است. ظاهرا این سیاستمداران می خواهند وجدان خودشان را آرام کنند. اعطای مجوز اقامت موقت تنها مشکل شماری اندک از مردم را حل می کند و نه همه مسیحیان عراق را". به عقیده یوحنا دولت آلمان به جای اعطای ویزا باید از دشت نینوا حمایت کند و برای حمایت از مسیحیان عراق بر فشارهای خود به دولت بیفزاید. 

 

پس از آنکه علاءالدين بروجردي در برنامه شناسنامه، روز جمعه 27 تير درباره دوران رياست ميردامادي بر کميسيون امنيت ملي مدعي شد که در آن زمان اخبار هسته‌اي مطرح‌شده در شورايعالي امنيت ملي، توسط ميردامادي به خارج منتقل مي‌شده، اين بخش از سخنان بروجردي در کنار ساير اظهارت او در روزنامه «شرق» روز يکشنبه 29تير منتشر شد.

 

محسن ميردامادي نيز روز گذشته با ارسال نامه‌اي به «شرق» درباره موارد مطرح شده از سوي بروجردي توضيحاتي ارايه کرد که در زير مي‌خوانيد: « احتراما در مورخه 29/4/93 از قول آقاي بروجردي مطالبي در رابطه با اينجانب مطرح شده که ناصحيح مي‌باشد. لذا جهت روشن‌شدن مطلب براي خوانندگان محترم آن روزنامه، لطفا توضيحات زير در روزنامه منتشر شود:

 

1- جلساتي که در دبيرخانه شورايعالي امنيت ملي تشکيل مي‌شد و من نيز به عنوان رييس کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس وقت در آن شرکت مي‌کردم، پس از حمله آمريکا به افغانستان و موضوع آن نيز صرفا بحران افغانستان بود.

 

2- موضوع هسته‌اي ايران حدود يک‌سال بعد از اين جلسات و پس از تشديد حساسيت‌هاي بين‌المللي در دستور کار نهادهاي داخلي همچون مجلس شوراي اسلامي قرار گرفت.

 

3- من در هيچ جلسه‌اي در دبيرخانه شورايعالي امنيت ملي که در آن بحث هسته‌اي مطرح شده باشد شرکت نداشته‌ام.

 

4- اينکه من چگونه اخبار جلسات هسته‌اي را بيش از يک‌سال قبل از آن و از خلال بحث‌هاي افغانستان متوجه مي‌شده و در محافل سياسي مطرح مي‌کرده‌ام، معمايي است که آقاي بروجردي بايد حل کنند. فاعتبروا يا اولي الابصار.» 

 

 

 

به گزارش فارس، حسن قاضی زاده هاشمی درباره موضوع جمعیت گفت: به نظر من بهتر است هر خانواده ایرانی 3 فرزند داشته باشد، این را به عنوان یک پدر می‌گویم نه به عنوان وزیر بهداشت، یک مسئول و از این حرفها زیرا خود من هم در این مورد مصیب دیده‌ام.

 

او ادامه داد: روزگاری من هم دانشجو بودم و مانند خیلی از مردم فکر می‌کردم فرزند بیشتر برای خانواده مشکل ایجاد می‌کند اما بعدها متوجه شدم که اشتباه می‌کردم. حالا امروز من مشکل اقتصادی ندارم اما در خانواده مان هم افراد زیادی هستند که وضعیت مرا ندارند اما فرزندانشان بزرگ شدند و الان افراد موفقی هستند.

 

وزیر بهداشت گفت: توی زندگی اتفاقات زیادی پیش می‌آید، من هرگز تصور نمی‌کردم که یک بچه ام را در سنین کودکی از دست بدهم، این برای من یک مصیب بزرگ بود، کسانی که تک فرزند هستند، حتی خانواده هایی که 2 فرزند دارند، خیلی ریسک می‌کنند، اگر بعد خدای نکرده توی زندگی شان مصیبتی پیش بیاید، تمام زندگی شان را باخته‌اند و از دست داده‌اند، آنچه من در مورد جمعیت و تعداد فرزندان می فهمم این است.

 

هاشمی گفت:‌ بزرگترین سرمایه هر خانواده بچه اوست، این را از این جهت می‌گویم که بالاخره من در شرایطی نیستم که در بقیه زمینه ها محناج باشم، ولی فکر می‌کنم که همه سرمایه یک انسان بچه اوست، که از آدم می‌ماند، حالا هر چقدر هم که از مال دنیا داشته باشیم مهم نیست.

 

او گفت: خیلی مایه تأسف است که آدم در قسمتی که مربوط به خودش است و سرمایه اصلی زندگی اوست، کم سرمایه باشد، اگر بتوانیم این موضوع را صادقانه به مردم بگوییم و صحیح منتقل کنیم من معتقدم که جامعه می‌پذیرد، به زور و اجبار نیست.

 

وزیر بهداشت گفت: البته در مورد کسی که در این زمینه تخلف می‌کند و منجر به این می‌شود که خانواده‌ها دچار مشکلات روحی و جسمی شوند باید مطابق قانون با آ‌نها برخورد کنیم. البته در مورد قانونی که در مجلس مطرح شده و برای برخی کارها مثل سقط جنین و وازکتومی مجازات در نظر گرفته‌اند من درست نمی‌دانم منظورشان پدر و مادر هم هست یا فقط کادر پزشکی مد نظر است.

 

او گفت: به طور کلی آنجاهایی که آسیبی به کسی وارد می‌شود، هر کسی که باشد اعم از کادر پزشکی و هر کس دیگری که باشد باید با او برخورد کنیم. این را به طور عام می‌گویم، حتی گاهی حکومت و دولت هم وارد آسیب به مردم می‌شوند مانند موضوع آلودگی هوا و غیره.

 

هاشمی گفت: در مورد افزایش جمعیت من فکر می‌کنم که ما چاره‌ای نداریم جز اینکه اقناعی جلو برویم. برداشت من این است، توصیه بزرگان دین هم همین است، اگر این اتفاق بیفتد، مشکل بر طرف می‌شود، با شناختی که من از مردم دارم، اگر مردم احساس خطر کنند، مطمئن باشید هیچوقت دولت را تنها نمی‌گذارند.

 

وزیر بهداشت ادامه داد: باید از این مسیر جلو برویم به خصوص اینکه ما به رشد جمعیتی احتیاج داریم که مولد باشد و اگر بخواهیم جمعیت افراد مولد جامعه بالا برود و تعدادشان زیاد شود، افرادی که عمدتاً در طبقه تحصیلکرده هستند، طبیعی است که باید با زبان مدارا و منطق صحبت کنیم.

 

حسن قاضی زاده هاشمی هم اکنون 3 فرزند دارد و یک فرزند خود را سالها پیش در سنین کودکی از دست داده است.

 

احمد دباغیان در گفت و گو با ایرنا افزود: این آتش سوزی حدود ساعت 17 جمعه در حوزه استحفاظی استان خراسان شمالی نرسیده به دوراهی دشت رخ داد.

 

وی بیان داشت: نیروهای محیط زیست، منابع طبیعی و پارک ملی گلستان و نیروهای امدادی از استان خراسان شمالی برای اطفای حریق به منطقه یاد شده اعزام شدند.

 

به گفته وی ، این آتش سوزی از کنار جاده شروع شده و هم اکنون در حال گسترش در منطقه است .

 

مدیر روابط عمومی محیط زیست گلستان اظهارکرد:عامل انسانی باعث بروز این آتش سوزی شده و پیش از این نیز در 16 تیرامسال بخشی از همین منطقه دچار آتش سوزی شد.

 

وی گفت:این چهارمین آتش سوزی ظرف یک ماه گذشته درجنگل گلستان است.

 

پارک ملی گلستان با افزون بر90 هزارهکتار وسعت در شرق این استان و در حد فاصل استان های گلستان و خراسان شمالی قرار دارد.

 

پارک ملی گلستان شامل دره‏ها و چشم اندازهای متنوع، منابع آبی متعدد نظیر رودخانه‏ها، نهرها و چشمه‏ها و آبشارهاست و از تنوع زیستی و ارزش های اکوتوریستی بالایی برخوردار است.

 

تاکنون 69 گونه پستاندار، 150 گونه پرنده، سه گونه دوزیست و 24 گونه از خزندگان در این پارک شناسایی شده اند، وهمچنین یکهزار و 365 گونه گیاهی دراین پارک موجود است.

 

پوشش گیاهی این پارک شامل ˈبلوط، بلندمازو، ممرز، انجیلی، پلت، شیردار، کرکو، آزاد، اوری، توسکای قشلاقی، کلهو، انجیر، توت، ملچ، داغداغان، ازگیلف ولیک، زالزالک، سیاه تلو، گوجه وحشی، شیر خشت، گردو، تمشک، انار وحشی، گلابی وحشی، زرشک، تاغ، گز، پرند، کاروانکش، گون، چوبک، درمنه، خارشتر و ارسˈ است.

 

جاده ترانزیتی و بین المللی تهران به مشهد مقدس نیز از وسط این پارک ملی عبور می کند.

 

جلسه رسیدگی به اتهامات مهدی هاشمی بهرمانی، فرزند هاشمی رفسنجانی، امروز، شنبه یازدهم مردادماه در دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه برگزار می‌شود.

مهدی هاشمی در صفحه فیس بوکش نوشت:

 

"انتخابات ٨٨ پايان يافت و كسي فرصت دفاع نداد، سه سال و نيم خارج از كشور بودم و هرچه خواستند از طريق رسانه هايشان به خورد افكار عمومي دادند، برگشتم و ٨٤ روز در انفرادي بودم اما آنجا هم نگذاشتند پاسخي به اين همه ناروا دهم و كارشناسان! هرچه خودشان فكر مي كردند و در آرزوهايشان بود مي گفتند. حالا به قول يك خبرگزاري اصولگراي وابسته به فلان نهاد پس از نزديك به ٧٠٠ روز سكوت، وعده هاي متعدد دادسرا در خصوص برطرف شدن ايرادهاي سنگين مورد نظر قاضي و برگزاري دادگاه و صدها مصيبت ديگر، فردا مي روم كه در برابر بيست سال دروغ از خود دفاع كنم. خوشحالم كه با گذشت اين همه سال فرصتي نصيب شده تا سرانجام افكار عمومي بدانند مهدي هاشمي كيست و چه كرده و با او چه كرده اند. آنگاه مردم مي توانند قضاوت كنند دروغگو كيست و چرا پنج سال همه دستگاه هاي تبليغاتي يك جناح بسيج شدند تا اثبات كنند هاشمي و خانواده اش فلان اند و بهمان اما نتوانستند. صبحگاهان زمان قضاوت افكار عمومي است و اكنون كه از نيمه شب عبور كرده با تبسمي در انديشه اين فرصت طلايي هستم."

مهدی هاشمی بهرمانی فرزند هاشمی رفسنجانی دوم مهرماه 1391 به ایران بازگشت و یک روز پس از ورودش به کشور به دادسرای امنیت رفت تا پاسخگوی اتهامات مالی و امنیتی باشد که علیه او مطرح شده بود.

 

 

دادستانی تهران در ساعات پایانی همان روز یعنی سوم مهرماه 91 اعلام کرد که مهدی هاشمی از سوی بازپرس پرونده تفهیم اتهام شد و با صدور قرار بازداشت موقت به زندان رفت.

 

 

«مهدی هاشمی» پس از حدود سه ماه بازداشت موقت در زندان اوین، در 27 آذر 91 با تودیع وثیقه 10 میلیارد تومانی آزاد شد.

 

 

کمتر از یک ماه بعد یعنی در 20 دی ماه 1391 عباس جعفری دولت آبادی دادستان تهران از صدور کیفرخواست برای مهدی هاشمی خبر داد و گفت: این کیفرخواست مشتمل بر 125 صفحه با 12 عنوان اتهامی است.

 

 

پس از تعیین قاضی ناصر سراج برای رسیدگی به پرونده مهدی هاشمی، با تعیین وقت قبلی قرار بود اولین جلسه رسیدگی به اتهامات مهدی هاشمی، 15 اردیبهشت 92 در دادگاه انقلاب برگزار شود ولی به دلیل موافقت دادگاه با استمهال مهدی هاشمی و همچنین وجود نقص در کیفرخواست این پرونده به دادسرا بازگشت.

 

ناصر سراج چندی بعد درباره وضعیت رسیدگی به این پرونده در جمع خبرنگاران گفت که پرونده مهدی هاشمی ایرادات سنگینی دارد و ارسال آن از دادسرا به دادگاه زمان زیادی می‌برد.

 

 

علیزاده‌طباطبایی وکیل‌مدافع مهدی هاشمی در ۲۴ تیر ماه سال 92 به ایسنا گفته بود که پس از اعاده پرونده موکلش به دادسرا به جهت نقص تحقیقات، هنوز بازپرس این پرونده تعیین نشده و به همین جهت نتوانسته پرونده موکلش را مطالعه کند.

 

 

سیدمحمود علیزاده‌طباطبایی 14 مهر 92 در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، تایید کرد که قاضی محمد منصوری، بازپرس پیشین دادسرای فرهنگ و رسانه به عنوان بازپرس پرونده مهدی هاشمی تعیین شده است.

 

 

قاضی منصوری که به دلیل داشتن مسئولیت انجام تحقیقات در پرونده روزنامه شرق نامش رسانه‌ای شده بود، در فروردین 92 به عنوان سرپرست دادسرای ویژه زمین‌خواری منصوب شد و اکنون گفته می‌شود که با ابلاغ ویژه رئیس قوه قضاییه بازپرس پرونده مهدی هاشمی شده است تا نواقص سنگینی که ناصر سراج از آن صحبت کرده بود را برطرف کند.

 

 

محسنی‌اژه‌ای سخنگوی قوه قضائیه پیش از این در نشست خبری درباره آخرین وضعیت پرونده مهدی هاشمی گفته بود که بخش اعظم نقایص این پرونده برطرف تمام شده و ان‌شاءالله به زودی کیفرخواست این پرونده با رفع نقایص به دادگاه برمی‌گردد.

 

 

سرانجام در نهم تیر ماه سال جاری حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی‌اژه‌ای در نشست خبری اعلام کرد که دادگاه رسیدگی به اتهامات مهدی هاشمی دهم یا یازدهم مرداد ماه برگزار می‌شود.

 

 

وی افزود: آقای سراج از پرونده مهدی هاشمی نقص گرفت و پرونده به دادسرا بازگشت اما بعد از رفع نقص، پرونده به شعبه دیگری ارجاع شد و قاضی دیگری به این پرونده رسیدگی خواهد کرد و شعبه رسیدگی‌کننده به این پرونده دهم یا یازدهم مرداد ماه را به عنوان زمان رسیدگی به این پرونده تعیین کرده است.

 

 

براساس این گزارش، ناصر سراج پیش از این در رابطه با تغییر قاضی پرونده مهدی هاشمی گفته بود: من رئیس سازمان بازرسی کل کشور هستم. قبلا سازمان بازرسی کل کشور راجع به این پرونده گزارش داده است و با توجه به اینکه گزارش‌دهنده و حاکم نمی‌تواند یکی باشد این موضوع جزء موارد رد دادرس است. من اعلام کردم که به این دلیل نمی‌توانم به پرونده رسیدگی کنم و خوشبختانه با این درخواست موافقت شد.

 

 

وی درباره اینکه آیا قوه قضاییه در این پرونده تحت فشار بوده است؟ گفته بود که قوه قضائیه تحت هیچ فشاری قرار نمی‌گیرد و علت تغییر قاضی هم این بود که من قانونا حق رسیدگی نداشتم.

 

 

سرانجام مشخص شد که قاضی مقیسه رئیس شعبه 28 دادگاه عمومی و انقلاب مسئولیت قضاوت در پرونده مهدی هاشمی را بر عهده دارد.

 

 

براساس گزارش ایسنا، بالاخره روز موعود فرا رسید و امروز (شنبه)11 مردادماه جلسه رسیدگی به اتهامات مهدی هاشمی در دادگاه انقلاب برگزار می‌شود.

 

 

سیدمحمود علیزاده طباطبایی وکیل مدافع مهدی هاشمی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: شنبه ساعت 9 صبح جلسه رسیدگی به اتهامات موکلم در شعبه 28 دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه و به صورت غیرعلنی برگزار می‌شود.

 

آغاز جلسه

به گزارش ایلنا، جلسه دادگاه مهدی هاشمی دقایقی قبل آغاز شد و فائزه و یاسر هاشمی خواهر و برادر مهدی هاشمی رفسنجانی که برادرشان را در جلسه دادگاه امروزش همراهی می‌کردند، دقایقی پیش محل جلسه دادگاه وی را ترک کردند.

 

فائزه هاشمی پس از خروج از دادگاه انقلاب در جمع خبرنگاران در خصوص علت ترک جلسه دادگاه گفت: دادگاه برادرم غیرعلنی بوده و ما را به جلسه دادگاه راه ندادند.

 

وی درباره نظرش در خصوص اتهامات مهدی هاشمی و تغییر قاضی دادگاه وی اظهار داشت: چون این پرونده، پرونده من نیست در این باره اظهارنظری هم نمی‌کنم.

 

فائزه هاشمی در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر اینکه شما خودتان حرف نمی‌زنید یا از شما خواسته شده که سکوت کنید بیان کرد: دلیلی ندارد درباره امری که مربوط به من نیست حرف بزنم.