جنبش راه سبز - خبرنامه

«از نظر من مهمترین موضوع برای جوانان ایرانی‌آمریکایی، چه مهاجرانی مثل من و چه نسلهای دوم و سوم مهاجرانی که در آمریکا متولد شده اند، این است که آن کوله بار دردآوری را که پدران و مادرانشان با خودازایران آورده اند، آنها دیگر همراه ندارند. نسل نخست مهاجرانی که به دلیل سیاست‌های جمهوری اسلامی و تجربه‌ی ناگواری که داشته‌اند با این موضوع بسیار احساساتی برخورد می کنند و متاسفانه به خاطر آن تجربه‌های تلخ به گونه‌ای منطقی با این معضل مواجه نمی‌شوند. به‌نظر من نسل جدید که آن تجربه‌ها را ندارند و آن خاطرات تلخ را در گذشتۀ خود نمی‌بیینند، بهتر می‌توانند واقعیت‌های ایران را درک کند. نکتۀ اخیر درس بزرگی است برای همه ما که در بیرون از ایران مقیم هستیم. چرا که ما گاه چنان غرقِ ایدئولوژی و آروزهای خود برای ایران هستیم که فراموش می کنیم به آنچه که برای ایران بهتر است فکر کنیم. به همین دلیل است که من همیشه به اطرافیانم یادآوری میکنم که همۀ ما اقوام عزیز (پسرخاله، دخترخاله، عمو، عمه ،خاله و دایی) و دوستانی داریم که در ایران زندگی می‌کنند. هر تصمیمی که می‌گیریم، هر قانونی را که دنبال می کنیم، فقط بر اساس یک چیز باید باشد و آن اینکه چگونه میتوانیم زندگی را برای اقوام و دوستانمان در ایران بهتر کنیم؟ اگر نمیتوانید به این پرسش پاسخی بدهید نمیتوانید جزئی از راه حل این مساله باشید.»

این پاسخ دکتر رضا اصلان پژوهشگرو نویسنده ایرانی‌آمریکایی است به پرسش حمید دباشی استاد دانشگاه کلمبیا وقتی که از او می پرسد«از نظر شما نقش افراد ایرانی‌آمریکایی همانند شما در پیشبرد دمکراسی و آزادی مدنی در ایران چیست.» این گفتۀ رضا اصلان که از مشاوران شورای ملی آمریکائیان ایرانی تبار(نایاک) است را باید به گونه‌ای بخشی ازبیانیه و مرامنامه این شورا بشمارآورد.

سخنانی از این دست حاکی از آن است که شمار زیادی از نسل جدید ایرانیان مقیم خارج نگرشی متفاوت با رویکرد پدران و مادرانشان در پیش گرفته اند. پدران و مادرانی که روزگار جوانی خود را با تلخکامی ها، رنجها و مرارت‌های بسیاری در سایه جمهوری اسلامی سپری کرده اند. از این رو، مشکل بتوان گفت گذر زمان قادر است آن خاطرات را از یاد و خاطرشان پاک کند. جملۀ " ایران را ازیاد نبریم" برای آنها همراه است با حس تسلی بخش انتقام. بنابراین نخستین اقدامی که به ذهن نسل قدیم خطور می کند، مبارزۀ سیاسی و در صدر امور تغییر رژیمی است که به نظر آنان سبب اصلی تباهی ایران بشمار می آید.

اما برای شمار بسیاری از نسل جدید ایرانیان مقیم آمریکا "ایران را از یاد نبریم" معنای دیگری دارد. تلاش آنها اکنون در جهت فراهم کردن بسترهایی است که ایرانیان را قادر می سازد در مسیر پیمودنی آزادی و دمکراسی گام بردارند. مایۀ نگرانی آنها این است که دولت شان‌ایالات متحده- سیاست هایی وضع کند که زندگی مردمان داخل ایران را چنان مختل کند که حتی در گذران زندگی عادی خود فرومانند و نهایتا سر از حملۀ نظامی به ایران درآورد. آنان از خود می پرسند که بعنوان یک شهروند آمریکائی که پیوندی نیز با نیکان ایرانی خود دارد چه كاری از دستشان برای مردم ایران برمی‌آید.

پاسخ شماری از آنان این است که با حضورشان در گسترۀ سیاسی و مدنی آمریکا می توانند از حقوق سیاسی ایرانیان آمریکا در چهارچوب قوانین ایالات متحده دفاع کنند. ازجمله سازمان‌های مردمی که وظیفۀ خود را تقویت صدای ایرانیان تعریف می کند شورای ملی آمریکائیان ایرانی تبار(نایاک) است. این سازمان غیر انتفاعی در صدد است که همچنین بر سیاست‌های ایالات متحده درجهت بهبود زندگی مردم ایران تاثیرگذار باشد. بدین گونه بود که از زمان بدو تاسیس آن توسط تریتا پارسی در سال۲۰۰۲ رویۀ واحدی را دنبال کرده است که همان مخالفت با جنگ و تحریم‌های فراگیر علیه ایران است. این رویه هرچند که مخالفانی دارد اما ازسوی بسیاری صاحبنظران و داخل و خارج ایران و در صدر آنان رهبرجنبش سبز ایران حمایت می گردد. میر حسین موسوی در بیانیه‌ای با بيان اين كه هرگونه تحريمى عليه ايران، مردم را هدف قرار مى‌دهد، اظهار داشت: «اين نه تحريم يك دولت،‌ بلكه تحميل رنج‌هاى بسيار بر مردمى است كه مصيبت دولتمردان ماليخوليازده برايشان كافى است. راه سبز را زندگى كردن به اين معناست و ما با اعمال هر گونه تحريمى عليه ملت خود مخالفيم.»

مسالۀ مهمی که جامعه ایرانی آمریکا را از جامعه یهودیان آمریکا، جامعه اعراب آمریکا وجامعه ارامنه در آمریکا متفاوت می کند و نسل جدید سعی در تغییر آن دارند، این است که جامعه ایرانی در آمریکا از مشارکت سیاسی اجتناب می ورزد. اقلیت ایرانی ساکن آمریکا که دارای تحصیلات عالی وموقعیت‌های خوب شغلی هستند و از دهک‌های بالا جامعه امریکا به شمار می روند در نحوۀ برخورد ایالات متحده با ایران می توانند نقش بسزایی ایفا کنند. این موضوع از آن درجۀ اهمیت برخودار است که جیم مورن نماینده ایالت ویرجینیا می گوید«اگر ما بخواهیم بدون ارتباط با جامعه ایرانیان امریکا در مورد ایران تصمیم بگیریم بدون شک اشتباه می کنیم اشتباهاتی که در آینده گریبان مان را خواهد گرفت.» چنین اهمیتی البته مختص به ایرانیان نیست. برای نمونه اقلیت عراقی آمریکا در تشویق وحمایت حمله دولت جورج بوش به عراق نقش بسزایی داشت. اقلیت ایرانی نیز قادرند که در نحوۀ برخورد ایالات متحده با ایران بسیارموثر واقع گردد واجازه ندهند جنگ و تحریم‌های فلج کننده ایران را در
یک بی‌سامانی سیاسی تا سرحد آشوب غرقه کند.

ارامنه آمریکا نمونه دیگری است که هر چند در جامعه آمریکا در اقلیت هستند اما در تصمیم‌های سیاسی از متنفذترین‌ها به شمارمی آیند. آنها موفق شدند با حمایت از تبصره ۹۰۷ قانون حمایت از آزادی، قانونی را درسال ۱۹۹۲ در کنگره آمریکا‌ به تصویب رسانند که دولت این کشور را ملزم سازد تا از هرگونه کمک مستقیم به آذربایجان خوداری کند. این قانون واکنشی بود به تلاشهای آذربایجان در جهت منزوی کردن ارمنستان و قره باغ . تجربه اقلیت‌های یهودی ، کوبایی و هندی از جمله دیگر نمونه موفق مشارکت سیاسی اقلیت‌ها در ایالات متحده است.

نایاک که نخست به فعالیت‌های مدنی می پرداخت رفته رفته دستورکار خود را براین اساس نهاد که بر سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران تاثیر گذار باشند. این نهاد مردمی در طی این سالها موفقیت‌های تحسین برانگیزی داشته است که برای نمونه می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

رفع روادید یک بارورود برای دانشجویان ایرانی: قانون ویزای دانشجویی آمریکا یکی از بزرگترین موانع برای دانشجویان ایرانی بود. طبق قانون ویزای یک‌بار ورود، دانشجویان ایرانی نمی توانستند در طی دوران تحصیل خود ایالات متحده را ترک کنند. چنین قانونی به قیمت قطع شدن روابط آنها با خانواده‌هایشان تمام می شد. دانشجویان ایرانی نه تنها از شرکت در کنفرانس‌های مهم علمی، محروم می ماندند بلکه نمی توانستند در شرایط اضطراری مانند شرکت در تشییع جنازه، مراسم عروسی و دیدار با عزیزان بیمار خود از آمریکا خارج شوند. شورای ملی آمریکائیان ایرانی تبار این مساله را از طریق مقامات کاخ سفید، وزارت امورخارجه و کنگره دنبال کرد. این شورا با همکاری کنگره امریکا از کاخ سفید درخواست کرد که چگونگی افزایش تعداد و انواع ویزاهای موجود برای دانشجویان ایرانی را بررسی کند. سپس نایاک جلساتی در این رابطه بین آمریکائیان ایرانی تبار و نمایندگان آنها در کنگره تشکیل داد و اعضای نایاک با ارسال هزاران نامه به اوباما و هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه امریکا، خواستار تغيير این قانون شدند.

جنجال رسانه‌ای و مطبوعاتی کردن پیشنهاد" معامله بزرگ" که موجب رسوایی دولت بوش شد:

در سال ۲۰۰۳تام گولدیمن سفیر وقت سوئیس در تهران به واشنگتن آمد و با خود پیشنهادی از سوی جمهوری اسلامی برای ایالات متحده به همراه داشت که حل تمامی مسائل بین ایران و آمریکا از شفاف سازی برنامه هسته‌ای ایران گرفته تا تبدیل شدن حزب الله لبنان به یک حزب سیاسی ومساله اسرائیل را شامل می شد. این پیشنهاد که به "معامله بزرگ" بین دو کشور شهرت یافت از سوی دولت جورج بوش که سرمست از پیروزی جنگ افغانستان وعراق بود، پاسخی نگرفت. این فرصت سوزی ایالات متحده و "محور شرارت" خواندن ایران بسیاری را بر این گمان داشت که دولت جورج بوش در پی حل مسالۀ خود با ایران نیست و به دنبال حمله نظامی است.

تریتا پارسی که در هنگام نگاش کتاب خود" اتحاد صعب" با بسیار از مسولان بلندپایۀ سیاسی ایران مصاحبه کرده بود از این موضوع اطلاع یافت. در بهار ۲۰۰۶ با بیم بالا رفتن احتمال تقابل نظامی بین ایالات متحده و ایران، تریتا پارسی برای اجتناب از رویارویی نظامی نسخه‌ای از پیشنهاد "معامله بزرگ" را در اختیار رسانه‌های آمریکایی قرار داد تا نشان دهد که مبنایی برای یک راه حل توافق آمیز در مورد اختلاف میان ایالات متحده و ایران وجود دارد و این طرف آمریکایی است که از معامله سربازمی زند. نایاک موفق شد که پیشنهاد" معامله بزرگ" را به سرخط خبرهای مهم آمریکا بدل کند. تلاشهای تریتا پارسی سبب شد که در مدت کوتاهی ۳۷ تحلیل خبری منتشر گردد و۸۰ روزنامه دراین مورد مطلب منتشر کنند چنانکه سی. ان. ان نیز گزارشی در این مورد تهیه کرد. چنین اقدامی یکی از عوامل موثری بود که سیاست‌ها و تلقی واشنگتن در مورد چگونگی برخورد با ایران را چنان دستخوش تغییر ساخت که احتمال جنگ با ایران را به مقدار زیادی کاهش داد.

توقف قطعنامۀ کنگره که راه را برای جنگ با ایران هموار می کرد، حذف تحریم‌های شرکت‌های اصلی ارائه دهنده ابزارهای ارتباطی آنلاین مانند‌‌ ام. اس. ان.، فیس بوک و گوگل برای تضمین جریان آزاد اطلاعات در ایران، متوقف کردن قانونی که در صورت تصویب در کنگره مانع از ورود ایرانیان به ایالات متحده می‌گردید، وادار کردن موسسه نشنال جوگرافی به اصلاح ویرایش هشتم نقشه خود که در آن از عنوان جعلی خلیج عرب به جای خلیج فارس استفاده کرده بود و نمونه‌های بسیار دیگری را می توان نام برد که ازجمله دستاوردهای سیاسی شورای ملی آمریکائیان ایرانی تبار(نایاک) بشمارمی آید. چنین می نماید که تلاش های نایک بازتابی است از پویۀ جامعه ایرانی مقیم آمریکا که با وقوف به لزوم مشارکت سیاسی می خواهند مسیری نو را بپیماید. نسل جدید آمریکائیان ایرانی تبار می خواهند در نحوۀ تصمیم گیری دولت آمریکا در قبال ایران سهیم باشند.

 نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.

به گزارش مهر، بر اساس لیستی که از آلوده‌ترین شهر‌های جهان ارائه شده است شهرهای اهواز در ایران، اولانباتار در مغولستان، سنندج در ایران، لودیانا در هندوستان، کوئتا در پاکستان، کرمانشاه در ایران، پیشاور در پاکستان، گابورونه در بوتسوآنا، یاسوج در ایران و کانپور در هندوستان به ترتیب 10 شهر آلوده جهان هستند.

معاون وزیر بهداشت ایران نیز در این جلسه گفت:سالانه 2724 مورد مرگ و میر منتسب به آلودگی هوا در شهر تهران ثبت می‌شود که ناشی از ریزگردهای زیر 2/5 میکرون و اوزون است.

کاظم ندافی دراولین جلسه کمیته ملی کاهش آلودگی هوای شهر تهران با حضور رییس سازمان حفاظت محیط زیست،‌نمایندگانی از شهرداری، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت نفت، وزارت بهداشت و شورای شهر تهران برگزار شد، ادامه داد: همچنین سالانه 2522 مورد بستری قلبی و عروقی منتسب به آلودگی هوا و نیز 4525 مورد بستری بیماری تنفسی در شهر تهران ثبت می‌شود که به طور کلی می‌توان گفت در سال هفت هزار و 47 نفر از مردم تهران به دلیل آلودگی هوا در بیمارستان بستری می‌شوند.

آرش جنابیان- فوق تخصص سرطان شناسی، عضو کمیته علمی انجمن خون و سرطان ایران با بیان اینکه مطالعات اخیر نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر با افزایش آلودگی‌های هوا میزان بروز سرطان‌های ریه در حال افزایش است، اظهار داشت: امروزه ثابت شده است که 3 تا 5 درصد از سرطان‌های ریه ناشی از آلودگی‌های هوای مورد تنفس انسان‌ها است.

این استاد دانشگاه به برخی ادعاها در زمینه ارتباط شیوع بیماری‌های دستگاه گوارش، ادراری، تناسلی، سرطان‌های سینه و پروستات با آلودگی هوا، توضیح داد: اینکه این بیماری‌ها با افزایش آلودگی هوا شیوع یافته است یا خیر اطلاعی در دست نیست ولی ثابت هم نشده است که ارتباطی وجود ندارد.

 اما آنطور که جواد کريمي قدوسي به «شرق» مي گويد «نزديک به 10نماينده تا به حال به دادگاه رفته اند و به برخي ابهام ها پاسخ داده و در مواردي هم بازجويي شده اند. از ميان اين 10نماينده، تاکنون نقش سه نماينده در ماجراي اختلاس سه هزار ميلياردتوماني محرز شده.»

    شهريور ۱۳۹۰ رسانه ها به نقل از برخي مسوولان، از کشف اختلاسي بزرگ در بانک هاي ايران خبر دادند که بر اساس آن «مه آفريد اميرخسروي» توانسته بود مبلغ سه هزار ميلياردتومان را از شبکه هاي بانکي ايران اختلاس کند. هرچه پيگيري پرونده جلوتر رفت، اسامي و نام هاي به نسبت دولتي و رسمي بيشتر به پرونده اضافه شد، اما آنطور که کريمي قدوسي به «شرق» گفته شايد رسيدگي به اين پرونده چندصباحي به تعويق بيفتد. سردار کريمي قدوسي پيگير ماجراي نقش چند نماينده مجلس در ماجراي اختلاس سه هزارميلياردي بوده و به خاطر سوال او و چند نماينده ديگر وزير دادگستري دولت احمدي نژاد به مجلس احضار شده بود. پورمختار، رييس کميسيون اصل 90 نيز درباره اينکه پيگيري هاي کميسيون اصل 90 درباره اختلاس سه هزار ميلياردي و نقش برخي نمايندگان به کجا رسيده، مي گويد: «گزارش کميسيون اصل 90 از پرونده اختلاس نهايي شده. نام برخي نمايندگان مجلس هشتم ونهم در پرونده اختلاس سه هزار ميلياردي مطرح شده و تقريبا نقش سه نماينده در پرونده قطعي شده که جزييات بيشتر به موقع از سوي قوه قضاييه ارايه خواهد شد.»
    
    مردم منتظر اعلام نام نمايندگان متخلف هستند
    کريمي قدوسي نيز درباره اينکه چرا نام افراد و نهادهاي مرتبط با اين پرونده از سوي دستگاه قضايي مطرح نمي شود، نيز معتقد است: «برخي يقه سفيدها صاحب مقام ها و اطلاعات و نفوذي هاي داخلي و خارجي هستند و به اين سادگي نمي توان آنها را پاي ميز محاکمه کشاند، شايد به مصلحت برخي باشد تا براي چند صباح کوتاهي هم که شده موضوع عقب بيفتد اما نمي شود که به طور کلي مساله را از دستور کار خارج کرد، افکار عمومي در انتظار رسيدگي هرچه سريع تر به اين پرونده است. براي مثال مردم دوست دارند هرچه سريع تر نام نمايندگاني که جرمشان قطعي شده از تريبون قوه قضاييه اعلام شود.»
    
    هيات رييسه جلوي طرح سوالات نمايندگان را مي‏ گيرد
    کريمي قدوسي، سوالي مطرح کرده که گويا هيات رييسه مجلس از پذيرش آن سر باز زده. سوال مربوط به اظهارات اخير قاضي سراج درباره برخورد با برخي يقه سفيدهاي درگير پرونده اختلاس سه هزار ميلياردتوماني است. او در همين زمينه به «شرق» مي گويد: «قاضي سراج، قاضي پرونده اختلاس که الان رييس سازمان بازرسي کل کشور است، در مصاحبه شان گفتند که اگر با 10نفر «يقه سفيد» برخورد شود، جلوي اين مفاسد گرفته خواهد شد و سوال من اين است که با اين 10 «يقه سفيد» چه برخوردي شده؟ اين سوال از سوي من مطرح شده و يکي از اعضاي هيات رييسه به من گفت که شما نمي توانيد از وزير دادگستري سوال بپرسيد. نمي دانم چه اتفاقي در هيات رييسه افتاده که جلوي طرح سوالات نمايندگان را مي گيرند.»
    
    يقه برخي افراد خيلي سفيد است
    قدوسي درباره اينکه احمدي نژاد هم بارها قرار بود اسامي برخي از همين به اصطلاح يقه سفيدها را بگويد و هيچ وقت اين کار را نکرد، به «شرق» گفت: «البته يقه برخي از اين دوستان خيلي سفيد است و بسيار متنفذ ند و آنقدر براي خودشان جايگاه و نفوذ تعيين کرده اند که به نظر من تنها جلو نمي روند و همواره عده‏ اي را با خود همراه مي کنند، حتي از نزديکان چهره هاي سياسي، تا موعد مقرر به اين سادگي‏ ها گير نيفتند و با تهديد به اينکه خواهم گفت و خواهم گفت جلوي اين مسايل را بگيرند. يکي از شگردهاي يقه سفيدها تهديد است اما يک بار هم که شده بايد هزينه کرد.»
    البته برخي حاشيه ها پيرامون مسايل مالي سردار کريمي قدوسي مطرح شده که «شرق» لازم مي داند براي تنوير افکار عمومي به آن اشاره داشته باشد، به ويژه اينکه در زمان تاييد اعتبارنامه نمايندگان برخي شبهات درباره اعتبارنامه ايشان مطرح شده بود و علاءالدين بروجردي، رييس کميسيون امنيت از پرونده «مزرعه» کريمي قدوسي در آفريقا و گرفتن هکتارها زمين گفته بود، ماجرايي که با واکنش کريمي قدوسي مواجه شد.
    
    رد صلاحيت در انتظار نمايندگان متخلف
    حالاردپاي سفيدها به مجلس رسيده و نحوه برخورد با نمايندگان در اين مرحله محل سوال است. «پورمختار» تاکيد دارد که در صورت محرزشدن تخلف نمايندگان در پرونده اختلاس با آنها برخورد خواهد شد اما اين برخورد منجر به عزل آنها از نمايندگي نمي شود و اثبات اتهام آنها در اين پرونده احتمالاحضور آنها در دوره بعدي مجلس را امکان پذير نخواهد کرد. يعني تاييدصلاحيت آنها از سوي دستگاه هاي مربوطه انجام نمي شود و ردصلاحيت خواهند شد.اما مهدي دواتگري، عضو کميسيون امنيت تاکيد دارد که هيچ مصونيتي براي نماينده متخلف وجود ندارد و بايد بر اساس قانون با آنها برخورد شود. به ويژه اينکه تخلف مالي و حقوقي آنها خيانت در راي مردم به شمار مي آيد. اختلاس سه هزار ميلياردتوماني به روايت برخي رسانه ها و مسوولان بزرگ ترين اختلاس تاريخ ايران است. علاوه بر شخصيت ها و سازمان ها در اين اختلاس هفت بانک دخيل بوده اند و رقم اختلاس در سال ۸۸ کمتر از ۸۰ ميلياردتومان، در سال ۸۹ حدود ۸۰۰ ميلياردتومان و در سال ۹۰ نيز دوهزارو800 ميلياردتومان بوده. اين اختلاس از طريق بانک صادرات ايران انجام و کشف شده و در نهايت به لغو مجوز بانک آريا و دستگيري رييس آن اميرمنصور آريا و افراد ديگري منجر شده است. اگرچه اسامي نمايندگان متهم در پرونده اختلاس بارها از سوي برخي سايت ها اعلام شده، اما تا اعلام راي نهايي دستگاه قضايي نمي توان به شکل مستند به اسامي اين تعداد از نمايندگان اشاره کرد. نکته اصلي اينکه نقش سه نماينده در ماجراي اختلاس قطعي شده و پس از ارايه گزارش از سوي قوه قضاييه بايد ديد که اين نمايندگان چه افرادي هستند و تراز مالي تخلفشان در ماجراي اختلاس چه ميزان بوده، نکته ديگر اينکه آيا ماجراي مصونيت شامل حال نمايندگان مي شود يا اينکه وفق قانون با تخلف آنها برخورد خواهد شد.

به گزارش تارنمای «جماعت دعوت و اصلاح»، این تشکل در بیانیه خود ضمن محکومیت این اقدام تروریستی و کشته شدن مرزبانان کشورمان، از اعدام فوری ۱۶ زندانی بلوچ و تاثیر مخرب آن بر فضای سیاسی کشور نیز انتقاد شده است.

جماعت دعوت و اصلاح در بیانیه خود همچنین اقدامات تروریستی را چالشی برای پیگیری مطالبات اهل تسنن از مسیر تحول خواهی دموکراتیک و گفتمان تدبیر و امید دانسته است.

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

اقدام تروریستی حمله به یک پاسگاه مرزی در محدوده‌ی شهرستان سراوان و جان باختن ۱۴تن از مرزبانان کشورمان، با همه‌ی معیارهای اعتقادی، اخلاقی و سیاسی،‌ اقدامی زشت و ناموجه و جنایتی درخور تقبیح و موجب تأسف و تأثر عمیق است.

جماعت دعوت و اصلاح ایران، در چارچوب مشی فکری اعتدالی خود، همواره خشونت را نفی نموده، بر این باور است چنین جنایات نفرت‌انگیزی، نه‌تنها هیچ تناسبی با ادعاها و اهداف اعلام شده‌ی مرتکبان آن ندارد، بلکه در شرایط پس از انتخاب اکثریت ملت ایران و قاطبه‌ی شهروندان اهل‌سنت، مبنی بر ترجیح تحول‌خواهی دموکراتیک و استقرار گفتمان تدبیر و امید، از ظرفیت تخریبی بالایی برخوردار است و می‌تواند پیگیری مطالبات مشروع اهل‌سنت را با چالش جدی مواجه کند.

در همین چارچوب معتقدیم رویه‌ی تلافی‌جویانه‌ی اعدام ۱۶ تن از زندانیان بلوچ و تصریحات مسؤولین قضایی محلی، به فرض صدور احکام محکومان در یک روند دادرسی شفاف و عادلانه و قطعی بودن احکام صادره و غیرقابل نقض بودن آن‌ها، واجد ظرفیت التهاب‌افزایی و زمینه‌سازی بازتولید خشونت است و به نظر نمی‌رسد بتواند به مدیریت مسایل و مشکلات موجود کمکی بنماید. ادبیات و اقدامات انتقام‌جویانه ضمن به خطر انداختن پویش مدنی، می‌تواند فضای عاطفی را بر کنش عقلانی و گفتمان مدنی غلبه دهد و در نهایت به پیچیده‌تر شده وضعیت منتهی شود.

جماعت دعوت و اصلاح ایران

خبرآنلاین نوشته: نگاهی به روند پرداخت های یارانه ای که دولت های بعد از جنگ به کالاهای اساسی (به غیر از یارانه انرژی) اختصاص داده اند نشان می دهد در سال ۱۳۶۸ کل یارانه پرداختی دولت رقمی معادل ۱۶٫۲ میلیارد تومان بوده است، در سال ۱۳۷۰ سیاستهای تعدیل کلید خورد در آن سال یارانه کالاهای اساسی به رقمی معادل ۵۱ میلیارد تومان بوده به فاصله دو سال از اجرای طرح تعدیل در سال ۷۲ و قبل از جهش تورمی حجم یارانه کالاهای اساسی به ۲۱۲ میلیارد تومان می رسد. یعنی به رغم اجرای طرح تعدیل دولت مجبور به چهار برابر کردن یارانه ها می شود و در سال های ۷۳ و ۷۴ با توجه به جهش تورمی میزان یارانه به صورت جهشی به ۴۹۰ میلیارد تومان افزایش پیدا می کند.

این تجربه با شدت کمتری در سال ۸۰ و همزمان با تک نرخی کردن ارز اتفاق افتاده است البته بر خلاف طرح تعدیل در سال ۸۰ شوک درمانی مدنظر دولت نبود و محور اصلی حذف رانتهای ناشی از چند نرخی شدن بود و با توجه به رشد خوب اقتصادی و جذب سرمایه خارجی در آن سالها اقتصاد با فشار کمتری مواجه شد. اما به هر شکل در سال ۸۰ میزان یارانه کالاهای اساسی در کشور رقمی معادل ۱۰۴۷ میلیارد تومان بوده است ولی به فاصله دو سال یا حدود سه سال از تک نرخی سازی ارز، یارانه کالاهای اساسی به حدود ۲٫۶ برابر افزایش یافته و رقم ۲۷۵۴ میلیارد تومان در بودجه به آن اختصاص می یابد.

دور بعدی این اصلاحات اقتصادی با نام هدفمندی در سال ۸۹ کلید می خورد، دولت در سال ۸۹ یارانه ای معادل ۸۶۲۳ میلیارد تومان برای یارانه کالاهای اساسی در نظر گرفته است، به فاصله سه سال از اجرای هدفمندی در سال ۹۲ یارانه کالاهای اساسی به رقمی معادل ۱۵۶۲۷ میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است یعنی دو برابر شده است.

البته در کنار این یارانه نقدی معادل ۴۵ هزار میلیارد تومان در سال ۹۲ به صورت ماه به ماه باید به خانوارها پرداخت شود که البته به دلیل عدم لحاظ شدن یارانه مربوط به حاملهای انرژی در این مقایسه وارد نشده است.

در عمل دولت در این سالها هر بار که دست به شوک درمانی زده برای جبران تبعات آن مجبور به افزایش حجم پرداختهای انتقالی شده است که نشان می دهد بنا به دلیل گوناگون از جمله ناکارایی سیاستهای اجرای و عدم تطابق آنها با واقعیت های اقتصادی هیچ گاه دست بردن به شاخص های قیمتی نتوانسته کارایی و بهره وری را در اقتصاد کشور افزایش دهد وتنها منجر به افزایش هزینه ها برای مردم و دولت ها شده است.

اصرار براینگونه سیاستها با در نظر گرفتن این نکته که ساختارهای اقتصادی کشور از جمله بخش های مولد اقتصادی و حتی خود دولت از ابزارهای لازم برای افزایش بهره وری برخوردار نیستند بیشتر به سر بر دیوار کوفتن شباهت دارد.

البته این بررسی تک شاخصی به معنی اثبات عدم اصلاح ساختار اقتصادی کشور نیست بلکه تذکر این نکته است که بازی با شاخص قیمت به تنهایی راه برون رفت از ناکارایی اقتصاد ایران نیست تا زمانی که دولت ها تصدی گری را به معنای واقعی کاهش ندهند و به تکلیف واقعی خود یعنی هدایت گری اقتصاد نپردازند و در بدنه بخش خصوصی نیز انحصارهای فردی و گروهی جای خود را به رقابت بر مبنای کارایی ندهند، هرچه با قیمت ها بازی شود، نمی توانیم راه به جایی ببریم.

اگر کشوری مانند ترکیه در همسایگی ایران توانست خود را بعد از چند دهه از نتایج زیان بار شوک درمانی و تعدیل برهاند به مدد ایجاد فضای رقابتی و اقتصاد بازی بود که ایجاد کرد و زمینه را برای جذب سرمایه خارجی فراهم نمود. البته این مسئله از سوی کشورهای غربی با این شرط برای ترکیه فراهم شد که ترکیه با پذیرش تقسیم نقش صورت گرفته از سوی غرب در ساختار سیاسی دیکته شده آنها به بازی بپردازد. اما با توجه به آنکه ایران تلاش دارد جایگاهی مستقل برای خود در فضای جهانی داشته باشد و به عنوان کشوری شناخته شود که شعار خود را نه شرقی و نه غربی قرار داده نمی تواند با اجرای سیاستهای تعدیل که کلید برون رفت از آن همان تن دادن به بازی غرب است به رونق اقتصادی دست پیدا کند.

ایران برای آنکه بتواند به عنوان کشوری مستقل از لحاظ سیاسی در ساختار بین المللی حضور داشته باشد و اقتصادی پر رونق را نیز برای خود فراهم سازد باید زیر ساختهایی مانند احترام به حقوق مالکیت، اصلاح فضای کسب و کار بر مبنای رقابت منصفانه فعالان اقتصادی، حذف رانت های ناشی از قدرت سیاسی، احترام به بهره وری و ایجاد نهادهای صنفی با محوریت توسعه فضای مولد (نه ایجاد انحصار) را مد نظر قرار دهد یعنی محورهایی که طی سه دهه گذشته به کرات در اسناد بالادستی اقتصاد کشور حتی به صورت قانون به تصویب رسیده ولی در مرحله اجرا به بایگانی سپرده شده است.

واقعیت اینجاست که سیاستهای شوک درمانی در عمل برای تقسیم کار بین المللی مبتنی بر برد غرب تدوین و ترویج شده است این سیاستها کشورهای در حال توسعه را تبدیل به معادنی می کنند که تامین کننده مواد خام لازم برای رشد اقتصادی کشورهای توسعه یافته هستند، این ماده خام از منابع انسانی تا مواد خام طبیعی را در بر می گیرد، بد نیست تحقیق در زمینه ارتباط میان اجرا سیاستهای قیمتی که منجر به کاهش ارزش پول ملی شده است با مهاجرت به خصوص فرار مغز ها صورت گیرد.

به گزارش شرق، دو بازی در دو نمایش متفاوت که این روزها به فاصله یک‌ساعت در تالار حافظ به صحنه می‌رود اولین بهانه بود تا از هانیه توسلی و باران کوثری بخواهیم که در یک گفت‌وگوی مشترک شرکت کنند. اما این دو بازیگر در سال‌های گذشته در یک موضوع دیگر اشتراک داشتند. هر دو در دوره‌ای برای رفتن روی صحنه و بازی در فیلم با مشکلاتی رو‌به‌رو بودند و روزهای بیکاری را پشت سرگذاشتند. حالا هانیه توسلی با «قرار» سیامک احصایی و باران کوثری با «روایت یک فصل معلق» هومن سیدی به صحنه تئاتر بازگشتند و از تئاتر و نقش‌هایشان گفتند:

در سال‌های گذشته اتفاقات زیادی برای باران کوثری و هانیه توسلی در سینما و تئاتر رخ داد که به نوعی شباهت زیادی به هم داشت. هردو در دوره‌ای از کارکردن منع شدید و مشکلاتی برایتان پیش آمد. تجربه‌ای که به‌نظر خیلی سخت می‌آمد.

هانیه توسلی: اتفاقی که در چند سال گذشته برای من افتاد؛ خیلی به لحاظ کارآیی اذیتم نکرد. در این سه، چهار سال گذشته به غیر از یک‌سال که به‌طور مشخص ممنوع‌الکار و ممنوع‌التصویر بودم، خیلی کم‌کار نبودم. یک سالی که حتی تیزر فیلم‌هایی که سال‌های قبل بازی کرده بودم هم مجوز پخش پیدا نکردند. برنامه هفت برای همان فیلم دعوتم کرد اما بعد تماس گرفتند که شما نمی‌توانید به تلویزیون بیایید. اما بیشترین زمانی که اذیت شدم آبان ۸۹ بود. ما در میانه فیلمبرداری فیلم «ندارها» بودیم. از کارگردان خواستند که بازیگر نقشی که من بازی می‌کردم را عوض کند و همین موضوع فیلم را تا مرحله تعطیلی پیش برد. بعد از آن هم آقای سجادپور با من صحبت کرد. البته بعد از سه‌سال با توجه به زمانی که گذشته و اینکه چندین‌بار در این مورد صحبت کرده‌ام و سعی می‌کنم کمتر درباره آن صحبت کنم. اما ۱۰، ۱۵روزی که گفتم فشار زیادی روی من بود. یعنی فشار یک سالی که اجازه کار نداشتم به اندازه آن روزها و مکالماتی که با بعضی از این مسوولان داشتم آزار‌دهنده نبود. فکر می‌کنم باران بیشتر از من اذیت شد. در دوتئاتر و یک فیلم – که اگر اشتباه نکنم فیلم افشین هاشمی بود – اجازه بازی پیدا نکرد.

باران کوثری هم سر اجرای نمایش خشکسالی و دروغ خیلی اذیت شد. یادم هست برای اجرای شیراز با اینکه رفته بودی، حاضر شدی که روی صحنه نروی؟

باران کوثری: بله بازیگر جایگزین برده بودیم که اجازه بدهند کار با او روی صحنه برود. اما مردم اعتراض کردند و خواستند که من در نمایش باشم که در نهایت نشد که در شیراز به صحنه برویم. من نمی‌خواهم خیلی جزیی در مورد اتفاقاتی که افتاد صحبت کنم. اما جلو دوتئاتر گرفته شد و در یک فیلم سینمایی بعد از اینکه سکانس‌های من را گرفتند، گفتند باید با بازیگر دیگری تکرار کنند. فیلم‌ها و تئاترهای زیادی را از دست دادم. اما مهم‌تر از این کارهایی که من از دست دادم به‌نظرم موضوعی که بیشتر از هر نکته‌ای آدم را در هشت‌سال گذشته اذیت می‌کرد حذف آدم‌ها بود. یعنی به‌صورت سلیقه‌ای آدم‌ها را حذف می‌کردند. تو فکر می‌کردی پایت را روی زمین نمی‌گذاری. فکر می‌کردی روی آب راه می‌روی. هر لحظه یک آدمی می‌توانست تصمیم بگیرد تا کار کنی یا کار نکنی. در طول ممنوع‌الکاریم یک‌بار نتوانستم با یک مسوول صحبت کنم تا بفهمم مشکلم چیست؟ یعنی هنوز دلیل ممنوع‌الکار بودنم را نمی‌دانم. چند روز قبل از انتخابات من را خواستند و گفتند که دوران قانونی ممنوع‌الکاری‌تان تمام شد. بعد هم گفتند که این خیلی اتفاقی، همزمان با انتخابات شده است. من هم گفتم که چقدر عجیب. بعد از من خواستند که سریع یک کار انجام بدهم. اما من گفتم که نه منتظر دولت بعدی می‌مانم. گفتند که نه همین چند روزه یک کار انجام دهید. اما هیچ‌کس جوابگوی این یک‌سالی که در اوج دوران بازیگری‌ام ممنوع‌الکار بودم، نبود. هانیه خوب می‌داند هر فیلم خوبی که یک بازیگر از دست می‌دهد فقط آن فیلم نیست که از دست رفته است، یک عالمه موقعیت دیگر را هم از دست می‌دهی. الان خیلی بابت این جریان عصبانی نیستم، چون به‌نظرم خیلی‌ها هزینه‌های بیشتری دادند که کسی جوابگو نیست.

توسلی: به من گفتند که ممنوع‌الکار هستم. وقتی به دستور رییس اداره نظارت و ارزشیابی سینمای وقت فیلمبرداری فیلم «ندارها» تا تغییر بازیگر متوقف شد، به دیدنشان رفتیم. ایشان عازم مکه هم بودند. برای من روی وایت‌برد نوشتند: «مثبت، خنثی و منفی». بعد گفتند آن فیلمی که من بازی نکردم فیلم مثبتی بوده است و وظیفه‌ام بود که در این فیلم بازی کنم. خیلی هم لحنشان عصبانی بود. بعد هم گفتند که هیچ‌جایی اینها را نگویید چون همه را تکذیب می‌کنم. حلالیت هم خواستند. بدترین بخشش این بود که از من خواستند در فیلم دیگری بازی کنم. خوشبختانه آن فیلم ساخته نشد. «ندارها» اما ساخته و اکران شد. در همان جلسه به من گفتند که نه‌تنها شما بلکه خیلی‌ها مثل شما اجازه کار کردن ندارند. البته چون گفتند که تکذیب می‌کنند این هم که چاپ شود حرف‌هایم را تکذیب می‌کنند. البته این ممنوعیت برای من فقط در سینما نبود. یک‌ماه بعد از این ماجرا، عصر روز دهم آقای راعی که ما کار کرده بودیم، قرار بود اکران شود. آقای منوچهر محمدی تهیه‌کننده به من زنگ زدند و گفتند که تیزرها را به تلویزیون دادیم و آنها گفتند که اجازه پخش ندارند تا زمانی که اسم و عکس من حذف شود. بعد ایشان گفته بودند که بازیگر اصلی ما ایشان است. چطور می‌شود با حذف اسم و تصویرم این تیزر پخش شود؟ البته در مورد آن فیلم کمی مشکل حل شد.

توسلی: بله. بیلبورد «ندارها» که یک‌سال بعد اکران شده بود پاره می‌شد و رویش ماژیک می‌کشیدند. اینکه باران می‌گوید درست است. در هشت‌سال گذشته فشار زیادی بود، اما نشانه‌هایش در چهارسال گذشته بیشتر معلوم شد. فضا ملتهب بود. در این دوران عده‌ای تسهیلات و پول‌های کلان می‌گرفتند که فیلم بسازند. عده‌ای دیگر مثل خانم بنی‌اعتماد که ارزش و سرمایه‌ای برای سینمای ماست نباید کار می‌کردند. خیلی‌ها بودند که یا اجازه کار کردن پیدا نمی‌کردند یا حمایتی نمی‌شدند که در نهایت می‌گفتند که فیلم نمی‌سازیم؛ مثل آقای تقوایی. من خیلی متاسفم اما درک می‌کنم که چرا عده‌ای از هنرمندان از ایران رفتند. امیدوارم که برگردند.هرچند تئاتر به‌گستردگی سینما نیست اما این ممنوعیت در تئاتر هم وجود داشت. چه در زمان «خشکسالی و دروغ» و چه همین «روایت ناتمام یک فصل معلق» وقتی می‌خواست نمایشنامه‌خوانی شود.

کوثری: «روایت ناتمام یک فصل معلق» روی صحنه رفته بود که خواستند جلو کار را بگیرند. انگار اینجوری بود که زورمان می‌رسد، نمی‌گذاریم کار کنید. حراست مرکز هنرهای نمایشی در میانه اجرای تئاترشهر این نمایش من را خواست و گفت که گروه را راضی کنم بازیگر را عوض کنند. اینکه کسی در مقابل تو بنشیند و بگوید که گروه را راضی کن که کسی را جایگزین تو کند خیلی رو می‌خواهد. من قبول کردم و خواستم تا ۴۸ساعت وقت بدهند و اجرا را نخوابانند تا کسی را جایگزین کنیم. گفت: نمی‌شود، همین فردا بازیگر جایگزین کنید. گفتم: شما می‌فهمید؟ من سه‌ماه برای این اجرا تمرین کرده‌ام، چطور می‌توانم کسی را جایگزین خودم بکنم؟ به من گفت: مدتی کار نکن خانم کوثری مگه چی می‌شه؟ انگار هیچ‌درکی از جایی که بودند، نداشتند.

توسلی: این نوع نگاه برای فضای فرهنگی سنگین و ضربه‌زننده است. ضربه‌ای که جایش می‌ماند و اگر چند سال دیگر کسی به‌لحاظ تاریخی بخواهد بررسی کند می‌بیند که حفره‌ای در این قسمت تاریخ وجود دارد.

البته خانم بنی‌اعتماد در انتهای فیلم قصه‌ها نوشته که «هیچ فیلمی برای همیشه در کمد نمی‌ماند» و هیچ هنرمندی هم برای همیشه بیکار نمی‌ماند.

کوثری: درسته اما شرمندگی‌اش به دولت دهم ماند که آقای بیضایی از ایران باید مهاجرت کند. مهتاب نصیرپور و رضا کاهانی باید مهاجرت کنند. این‌ هنرمندان سرمایه‌های مملکت هستند. اینها چیزی نیست که تکرار شود.

شما الان همزمان در یک سالن در دو اجرای متفاوت هستید. باران کوثری در نقش یک دختر شیرازی با بازی برون‌گرایانه و به‌شدت اکتیو که خیلی حرف می‌زند «در روایت یک فصل معلق» و بازی درون‌گرایانه هانیه توسلی در «قرار» سیامک احصایی که سعی‌ می‌کند کمتر حرف بزند.

توسلی: اصلا نویسنده درباره این شخصیت کم اطلاعات می‌دهد.اما در روایت یک فصل ناتمام نقش باران به‌گونه‌ای است که دایما درباره‌اش حرف می‌زند.

کوثری: برون‌گرا بودن این نقش را خود شخصیت تعیین می‌کند. اما این میزان برون‌ریزی و حراف‌بودنش در تمرین‌ها شکل گرفت. این شخصیت روی کاغذ، یک دختر ساده‌ بود که کمی خجالتی‌تر از این بود و این میزان حرافی نمی‌کرد. اما بنا بر بازیگر هر نقشی تغییر می‌کند. در تمرین‌ها با حبیب رضایی و هومن سیدی به این نتیجه رسیدیم که شاید اینجوری شیرین‌تر و جذاب‌تر باشد. اول قرار بود لهجه مشهدی داشته باشد. فقط می‌دانستیم که قرار است لهجه شهرستانی حرف بزند. لهجه‌های مختلف را تمرین کردیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که لهجه شیرازی مناسب‌تر است.

کوثری: آره کاملا دختر شیرازی شده است. در تمرین خیلی از اینها درآمد. اما در همان متن اولیه که هومن نوشته بود شخصیت‌ها رنگ داشتند. یعنی جزییات و دیالوگ‌ها را آنقدر خوب برای هر شخصیت نوشته بود که همه با هم متفاوت بودند و مسیر خودشان را داشتند.

کوثری: برای اینکه انگار همه این اتفاقاتی که سر میزهای این کافی‌شاپ می‌افتد، قرار است در پایان نمایش سر این دختر آوار شود. برای همین نمایشنامه از ابتدا دارد یک زندگی به او می‌دهد که در نهایت تاثیر بیشتری روی تماشاگر بگذارد.

توسلی: اینجا هم متن نمایش به من می‌گفت که باید چه کنم. این متن اینگونه نوشته شده بود که کمتر اطلاعات به مخاطب بدهد تا خودش آنها را کشف کند. اول در یک خانه است بعد که جلوتر می‌رود فضا متفاوت می‌شود. نمی‌خواهم نمایش را لو بدهم چون ممکن است کسانی بخواهند آن را ببینند. اما زن این نمایش شخصیتی است که مشکلات زیادی دارد و گذشته‌ مغشوشی داشته و دخترش را مدت‌هاست که ندیده است. این فضا به واقعیت خیلی نزدیک است و در طراحی صحنه سعی شده همه‌چیز شبیه واقعیت باشد. اما درنهایت به‌دلیل چینش متن اجازه بازی برون‌گرایانه به بازیگر نمی‌دهد.

توسلی: دقیقا این نمایش خیلی هم رئالیستی نیست. یعنی اول که شروع می‌شود به‌نظر واقع‌گرایانه می‌آید اما در نهایت به فضای غیررئالیستی می‌رسیم. خود آقای احصایی هم می‌گوید که این نمایش نسبت به کارهای قبلی تفاوت زیادی دارد. من «نامه‌هایی به تب» را ندیدم اما شنیدم که فضایش به این کار نزدیک نبوده است. این متن مبتنی بر ریزه‌کاری‌هاست.

با اینکه هر دو شما را از سینما می‌شناسند اما نمی‌شود به‌راحتی گفت که بازیگر ثابت تئاتر نیستید. خودتان فکر می‌کنید که به کدام حوزه نزدیک‌تر هستید؟

کوثری: خیلی نمی‌توانم این موضوع را جدا کنم که تئاتر را بیشتر دوست دارم یا سینما؟ یا بازیگر کدام یکی قرار است باشم. واقعا بستگی به پیشنهادهایی دارد که در آن زمان به من می‌شود. در پنج‌سال گذشته وقتی از طرف محمد یعقوبی پیشنهاد کار تئاتر داشتم طبیعی بود که هر فیلم سینمایی را رد کنم تا در این تئاتر بازی کنم. پیشنهادهای سینمایی که در چند سال گذشته به من شد پیشنهادهای ویژه‌ای نبود. پیشنهادهای تئاتری‌ام را بیشتر دوست داشتم و دلم می‌خواست برای آنها وقت بگذارم.

توسلی: من هم یک جورایی کارم را قبل از اینکه به تهران بیایم با تئاتر شروع کردم. در ۲۰سالگی زمانی که در دانشگاه رشته تئاتر قبول شدم به تهران آمدم؛ بازیگری را با تئاتر یاد گرفته بودم. خیلی علاقه‌مند بودم و می‌آمدم تهران تئاتر می‌دیدم و نمایشنامه می‌خواندم. دوست داشتم در سینما هم فعالیت کنم اما از سال ۸۰ سعی کردم سالی یک تئاتر یا حداکثر دو سال، یک تئاتر بازی کنم. من هم مثل باران اگر نمایشی که دوست داشته باشم یا چالشی برایم به عنوان بازیگر داشته باشد سعی می‌کنم همیشه تئاتر را کنار سینما داشته باشم.

بیشتر بازیگرانی که هم در تئاتر و هم در سینما فعالیت می‌کنند با وسواس بیشتری نقششان را در تئاتر انتخاب می‌کنند. ممکن است در سینما هر پیشنهادی را بپذیرند، اما به تئاتر که می‌رسند حساسیت دارند و در هر کاری بازی نمی‌کنند.

توسلی: حتما باید کار خوبی باشد که بپذیرد در آن بازی کند. فکر می‌کنم دلیل این موضوع این باشد که تئاتر کارکردن خیلی سخت است. یعنی وقتی قرار است در تئاتر بازی کنیم می‌دانیم که دو، سه‌ماه باید تمرین کنیم و مسیری را هر روز تا مرکز شهر بیاییم. سرویس‌هایی که در سینما هست در تئاتر نیست و دستمزدش کم است. تازه ممکن است بعد از این همه‌وقت تمرین، مجوز اجرا پیدا نکنیم. عشق می‌خواهد که در تئاتر باید داشته باشی. برای همین وقتی قرار است با این همه سختی در کاری بازی کنم گزیده انتخاب می‌کنم. در مورد سینما هرچند شاید گزیده‌کار به‌نظر بیایم اما خیلی فیلم‌ها بوده که کار کردم اما دوستشان نداشتم فقط به این دلیل که از نظر مالی مشکلاتی داشتم کار کردم. اما در مورد تئاتر اینطوری نیست.

کوثری: همین‌هایی که هانیه گفت. این نکته‌ای که درمورد سینما و تئاتر می‌گوید کاملا درست است. بارها پیش‌آمده است که بازیگری به دلیل مشکل مالی در فیلمی بازی کند. اما تئاتر این را نمی‌تواند حل کند. به‌دلیل لذتی که روی صحنه هست و اعتباری که تئاتر دارد بازیگر به سمت آن می‌رود. تئاتر هیچ توجیه مالی و امکاناتی ندارد.

توسلی: اما لذت‌بخش‌ است. این حسی که قدیم می‌گفتند به‌عنوان بازیگر خاک صحنه می‌خوری و نفست به نفس تماشاگر گره می‌خورد خیلی خوب است. مثلا اجرای دیشب که تو آمدی اجرای بسیار خوبی بود. چون کاملا به حس تماشاگر نزدیک است. یک شب ممکن است که اجرا به این خوبی نشود. یک جایی مثلا داری بازی می‌کنی و صدایی از بین تماشاگران می‌آید، می‌فهمی که کار درست بوده است.

اتفاقا برای خود من هم جالب است که می‌گویی اجرای دیشب خوب بود. اما اجرای پریشب خوب نبود. این حسی است که به نظرم بازیگر بیشتر متوجه آن می‌شود.

توسلی: چرا تماشاگران هم از واکنش‌هایی که نشان می‌دهند حسشان را نشان می‌دهند. وقتی یک اجرایی بد است، همه متوجه می‌شوند. اجرای زنده است دیگر. خیلی چیزها روی آن تاثیر می‌گذارد. بعضی وقت‌ها ممکن است چیزهایی خراب شود. یک اتفاق یا اشکال فنی به وجود بیاید. در سینما می‌شود کات داد. اما در تئاتر یک‌جا ممکن است دیالوگ یادت برود. من یک‌بار این اتفاق برایم افتاد و روی صحنه مغزم قفل کرد و یادم نبود که اصلا کجا هستم. ۱۰ثانیه هم طول کشید. در مقابلم ستاره پسیانی در کار آقای حداد بود که او دوباره دیالوگش را گفت و من تازه به خودم آمدم.

کوثری: بله. وسط اجرا آقای دشت‌گلی آمد و گفت باید بازبینی کنیم. ما ۱۰شب بود که اجرا رفته بودیم. بازبینی رفتیم و ۳۰مورد اشکال گرفته بودند. آقای سرسنگی، الوند و دشت‌گلی آمدند که مثلا کمک کنند به آقای یعقوبی که متن را جوری تغییر دهد که این موارد حل شود. بعد از ۱۰شب اجرا و چهارماه تمرین یکسری تغییرات جزیی که در مغزت حک‌شده را باید انجام نمی‌دادی. این استرس را داشتیم که آن موارد را رعایت نکنیم. اما فکر می‌کنم در آن اجرا آقای یعقوبی کار بزرگی انجام داد. برای اینکه این رفتاری بود که جلو اجرایی که همه بلیت‌هایش پیش‌فروش شده را بگیرند. آقای یعقوبی قبول کرد که همه ۳۰مورد را تغییر دهد.

کوثری: همه عصبانی بودیم که چرا باید بخش‌هایی از اجرا را تغییر بدهیم. اما آقای یعقوبی می‌گفت نه این ۳۰مورد را تغییر می‌دهیم، تا اجرا ادامه داشته باشد. همه تلاشش را کرد تا بتوانیم دوباره اجرا برویم. اما این تمرکز دو برابر می‌برد. بعد از چهارماه تمرین باید یک مواردی را رعایت می‌کردیم.

توسلی: بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم که دوست دارند تئاتر باشد اما در یک حدی که ویترین باشد. تئاتر هنری است که باید نشانه‌های فرهنگی هر کشوری را در خودش جای دهد. در کشورهای پیشرفته که آمار جرم و جنایت در آنها کمتر است همیشه تئاتر به‌عنوان هنر قوی عمل می‌کند. هرجا که مشکلات وجود دارد از تئاتر حمایت نمی‌شود. ما در ایران تماشاگر تئاتر داریم. الان تماشاخانه ایرانشهر چهار، پنج‌سال است که ساخته شده. چندتا ایرانشهر تا به حال می‌شد؟ این سالن‌ها وقتی میزبان کار خوب هستند تماشاگر دارند. می‌شد در تهران ۱۰سالن داشته باشیم. بدتر هم این است که همین تئاتر محدود در تهران متمرکز شده و در شهرستان‌ها هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

کوثری: در شهرستان‌ها هم با تئاتر مقابله می‌کنند. ما رفته بودیم بندرلنگه، چه کارهای درخشانی این بچه‌های تئاتر روی صحنه برده بودند.

توسلی: من خودم چندین‌سال در همدان کار تئاتر کردم. خیلی از آموخته‌هایم را در همان‌جا یاد گرفتم. نوجوان بودم و تشنه آموختن. آنجا چون جشنواره تئاتر کودک‌ونوجوان داشت بیشتر کار کودک و نوجوان انجام می‌دادند. کار بزرگسال هم روی صحنه می‌رفت. اما مردم نمی‌آمدند تئاتر ببینند. شکل حمایتی نداشت که کسی تبلیغ تئاتر کند. اما همین‌طور که باران می‌گوید کارهای درخشانی در شهرستان‌ها اجرا می‌شود.

کوثری: البته روند پیشرفت تئاتر در چند سال گذشته روبه‌رشد بوده است. به‌نظرم در هر شکلی آدم‌ها یک راهی پیدا کردند که درست سرجایشان قرار گرفتند. به‌نظرم آقای بیضایی درست قهر کرد و یعقوبی درست تصمیم گرفت که هر جوری شده کار کند. عین پازل هرکسی سرجایش قرار گرفت. بعد بعضی گروه‌ها شروع کردند که در کافه‌ها و محیط‌های دیگر اجرا کردند. نمایشنامه‌خوانی‌ها بیشتر شد و آدم‌ها شروع کردند به کار کردن و پیداکردن راهی برای اجرا. این اتفاق خیلی خوبی بود.

توسلی: رضایی‌راد هم به شکل خودش کار کرد. تماشاچی‌هایش را داشت. تئاترهایی که به‌دلیل محدودیت‌ها به شکل‌هایی اجرا می‌شد و مخاطبان خودش را داشت.

کوثری: هانیه درست می‌گوید محمد رضایی‌راد سکوت نکرد. در دورانی که ممنوع‌الکار بود راه‌حل منحصربه‌فردی برای کار کردن پیدا کرد. من واقعا بابت ممنوع‌الکاری‌ام باید از دولت قبلی تشکر کنم که باعث شد با محمد رضایی‌راد آشنا شوم و تجربه‌های تئاتری منحصربه‌فردی را به‌دست بیاورم. این تفکر اشتباه است که چون فلانی ممنوع‌الکار است ما هم کار نکنیم. اتفاقا عین پازل باید عمل کرد. یکی ممنوع‌الکار می‌شود و یکی بیشتر کار می‌کند. این درست است که هرکسی در هر جایی که هست عکس‌العمل درست نشان دهد.

کوثری: آره در یک «حبه قند» منشی صحنه بودم. ما که بیکار نمی‌مانیم. آقای سجادپور فکر کرده که می‌تواند ما را بیکار کند؟ او اصلا عددی نیست. تصمیم آنها فقط ما را محبوب‌تر و خودشان‌ را منفورتر می‌کند، او مسوولی است که امروز هست و فردا نیست. اما ما هنرمندان سرجایمان هستیم و همیشه هم می‌مانیم.

کوثری: اولین حضور جدی من روی صحنه بود. من در تئاتر خیلی شانس آوردم که امیررضا کوهستانی من را در آن کار انتخاب کند و همبازی حسن معجونی باشم و حمایتم کند. اینقدر از حسن معجونی یاد گرفتم و مدیون او هستم. برای من شروع خوبی بود و در تئاتر به من مسیر داد. هر چند که من همیشه دلم می‌خواست تئاتر کار کنم. اما نمی‌دانستم از کجا باید شروع کنم.

کوثری: من با حامد محمدطاهری کار تئاتر کردم اما در هیچ‌کاری بازی نکردم. ما با گروه نرگس سیاه در یک ورک‌شاپ و یک دوره تمرین سه‌ماهه کار کردیم که دوره بسیار درخشانی بود. هر چند که متاسفانه این تمرین به اجرا نرسید. اما آن سه‌ماه سلیقه من را در تئاتر تغییر داد.

توسلی: خیلی خوب است. من حس خوبی دارم که هرروز بچه‌ها را می‌بینم. گروه‌هایی هستیم که با هم دوست هستیم و البته علی سرابی که بازیگر مشترک هر دو اجراست.

کوثری: به‌نظرم سیامک احصایی خیلی لطف کرد. هرکسی نمی‌پذیرد که دو اجرای پشت‌سر هم پیش از اجرایش در سالن باشد. آن هم با دکور سنگینی که نمایش «قرار» دارد. اجرای ما فشاری روی اجرای شما هست و اجرای شما وابسته به اجرای ماست.

ترانه علیدوستی، باران کوثری و پگاه آهنگرانی نسلی هستند که با سینما و تئاتر ایران بزرگ شدند. فکر می‌کنم که حالا به دوره‌ای رسیدید که انگار گزیده‌کار شده‌اید.

کوثری: اتفاقا خود ما هم وقتی دور هم جمع می‌شویم درباره این موضوع صحبت می‌کنیم. یک موقعی ما بچه‌کوچک‌های سینما بودیم و سر هر کاری می‌رفتیم کوچک‌ترین‌های آن جمع بودیم. اما حالا همه ما بزرگ شدیم و بازیگران کوچک‌تر از ما آمدند. ما نسل آخر سینما نیستیم. اما اینکه می‌گویی گزیده‌کار، من هیچ‌وقت گزیده‌کار نبودم. موافق این نیستم که فیلمی که همه شرایطی را دارد که بازیگر در آن بدرخشد را انتخاب کنم. همیشه دلم خواسته در فیلم‌هایی بازی کنم که من هم یک بخشی از آن اتفاق باشم. نه اینکه جایی قرار بگیرم. در یکی، دوسال گذشته شرایط کاری‌ام عجیب‌وغریب بوده. هنوز هم دارم گیج می‌خورم و نمی‌دانم که چه کاری را باید قبول کنم. شرایط جامعه هم طبیعی نبود. فیلم‌هایی که سلیقه‌ ما بود کمتر ساخته می‌شد و ما مجبور به انتخاب فیلم‌هایی می‌شدیم که شاید در شرایط دیگر قبولشان نمی‌کردیم.

کوثری: به‌نظرم الان وقت کار کردن است. همیشه موافق این هستم که آدم با شرایط جامعه همراه شود. وقتی جو جامعه و مردم اینقدر امیدوار و روبه‌جلو است و فضا رو به بازشدن است به‌نظرم باید با این فضا همراه شویم و تا جایی که می‌توانیم کار کنیم و کارهای خوبی بکنیم و از این چهارسال نهایت استفاده را ببریم. دوران خاتمی هم فکر می‌کردیم که همه‌چیز درست شده است. اما بعدش هشت‌سال سخت را داشتیم. تا این فضا هست و مردم همراه هستند باید کار کرد. من قربان این مردم بروم که در هیچ‌جای دنیا مردم اینقدر دل به پیشرفت و رو به جلو بودن، نمی‌دهند. این دوران را هر ملتی گذرانده بود افسرده و کم‌کار می‌شد. اما مردم بعد از هشت‌سال در این انتخابات اینطور فعال شرکت می‌کنند و به یک عده بله می‌گویند و همراه می‌شوند. وظیفه ماست که هرچه سه، چهارسال گذشته کم‌کار بودیم و قهر کرده بودیم بیرون بیاییم و با این فضا همراه شویم. به‌نظرم وقت کارکردن است.

هنوز جوهر قانون ازدواج فرزند خوانده با سرپرست، یکی از موارد بارز و عینی خشونت علیه کودکان در قانون ایران خشک نشده بود که عزت‌الله یوسفیان‌ملا، رئیس فراکسیون حقوق بشر مجلس ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری «خانه ملت» از عضویت ایران در کمیته اجرایی تدوین مقررات مقابله با خشونت علیه زنان سازمان ملل خبر داد.

کم لطفی قانون
به گواهی تاریخ سی و چند ساله انقلاب اسلامی، زنان در ایران همواره مورد کم لطفی قوانین قرار گرفته اند. در همین سالهای اخیر تصمیم هایی نظیر سهمیه بندی و تبعیض جنسیتی در دانشگاه‌ها، کاهش ساعت کاری، شرط تأهل برای عضویت زنان در هیأت‌های علمی دانشگاه‌ها و صدور پاسپورت برای زنان مجرد زیر ۴۰ سال فقط با مجوز ولی قهری یا حاکم شرع وغیره به اجرا درآمده که از اراده قاطع برای اعمال تبعیض جنسیتی حکایت دارد.
بر پایه گزارش خبرگزاری دانشجویان ایسنا، براساس گزارش شکاف جنسیتی سال ۲۰۱۲ مجمع جهانی اقتصاد در مقوله شاخص‌های توسعه انسانی، ایران در بین ۱۳۵ کشور رتبه ۱۲۷ را در خصوص نابرابری جنسیتی در بین زنان و مردان به خود اختصاص داده است.

هنگامی که تعداد ورودی‌های دختران به دانشگاه‌ها نسبت به پسران از مرز ۶۵ درصد فرا‌تر رفت، مسوولان وزارت علوم با واکنشی زیرپوستی، به تدریج و با برنامه ریزی منظم، قوانین سهمیه بندی جنسیتی، تفکیک جنسیتی و بومی گزینی را وارد قوانین دانشگاهی کردند.
در راستای ادامه روند خانه نشین کردن نسل جوان زنان ایران، دانشجویان دختر از گزینش ۷۷ رشته دانشگاهی، محروم شدند. یعنی محرومیت از رشته‌هایی که پیش‌تر می‌توانستند آن رشته‌ها را انتخاب کرده و ادامه تحصیل دهند.
یکی از موارد دیگر نقض حقوق زنان و کودکان در ایران، قانون ازدواج فرزندخوانده با سرپرست است.

مهرماه ۱۳۹۲ با وجود مخالفت کنشگران حقوق کودک، سرانجام لایحه حمایت از کودکان «بی‌سرپرست و بدسرپرست» با ماده جنجالی ۲۷ که در آن اجازه ازدواج سرپرست با فرزند خوانده داده می‌شود تصویب شد.
لایحه اولیه حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست در تاریخ هفدهم اسفند سال ۱۳۸۷ به مجلس ارائه شد که آن زمان در ماده ۲۴ آمده بود «ازدواج سرپرست با کودک یا کسی که تحت نظارت اوست منوط به اجازه دادگاه خانواده با اخذ نظر کار‌شناسی مجاز است.» 

لایحه جدید گذرنامه نیز مبنی بر اینکه زنان مجرد زیر ۴۰ سال برای صدور گذرنامه ملزم به کسب اجازه از ولی قهری یا حاکم شرع هستند، از دیگر مواردی بود که در سال ۱۳۹۱ با اعتراض گسترده قشرهای مختلف جنبش زنان در ایران روبرو شد.
در آبان ماه سال جاری، گروهی از فعالان زن با تهیه و انتشار بروشوری در اعتراض به این لایحه از مردم خواستند صدای اعتراض خود را به گوش نمایندگان مجلس برسانند. یک ماه بعد، احزاب زنان اصول‌گرا و ائتلاف اسلامی زنان با برگزاری یک نشست در اعتراض به لایحه جدید گذرنامه و و دعوت از اعضای فراکسیون زنان مجلس، خواستار رفع محدودیت‌های در نظر گرفته شده برای خروج زنان از کشور شدند.
از تعدد زوجات تا طرح لایحە حمایت از خانوادە از دیگر موارد خشونت علیه زنان در ایران می‌توان به تعدد زوجات اشاره کرد که عامل خشونت خانگی بیشتر علیه زنان است.

در زمان محمود احمد‌ی‌نژاد و پس از طرح لایحە حمایت از خانوادە کە بە مردان اجازە می‌داد بیش از یک زن داشتە باشند. زنان در واکنش به تاثیرهای منفی چنین لایحه‌ای بر خانوادە، امضاهای زیادی جمع‌آوری کردند و نامه‌های بسیاری نوشتند و آن را روی پارچه‌ای بە هم دوختند.
نامه‌ها و امضاهای یادشده بە مجلس شورای اسلامی فرستادە شد و پس از آن لایحە مورد اعتراض، چندبار میان شورای نگهبان، مجلس شورای اسلامی و شورای مصلحت نظام ردوبدل شد. افزون براین، رابطه‌‌ مستقیم بین خشونت خانگی و قوانین تبعیض‌‌آمیز موجود در ایران نیز بر کسی پوشیده نیست.

قوانین مدنی ایران برای زنان نه در خانواده امنیت ایجاد می‌کند و نه در اجتماع، برای نمونه براساس مادە ١١٣٠ قانون مدنی در ایران، تنها مردان می‌توانند درخواست طلاق کنند و زنان از این حقوق محروم هستند.. برپایه مادە ١١٠۶ قانون مدنی زنی کە نتواند نیازهای جنسی همسرش را تامین کند، قانوناً می‌تواند تنیبە شود و روابط آزاد و برابر جنسی با رضایت طرفین وجود ندارد. «این‌جاست که خشونت قانونی اعمال می‌‌شود.
از سوی دیگر جمهوری اسلامی در طول این سال‌ها نه تنها بە زنان اجازە نداده است کە بە مقام قضاوت برسند زنان، بلکه اجازه نداده است که هیچ زنی خود را برای ریاست جهموری نامزد کند.»

حتی زنانی کە در سیستم قضائی ایران کار می‌کردند نیز بە تدریج از کار برکنار شدند. در این می‌ان، زنان متخصص در این حوزه تنها می‌توانند بە صورت مشاور در سیستم قضائی ایران کار کنند.

خشونت‌های خیابانی و خانگی

چندی پیش خبرگزاری مهر به نقل از جلوه جواهری، پژوهشگر و کنشگر حقوق زنان نوشت، «نتایج یک پژوهش در برخی محلات جنوبی تهران نشان می‌دهد «آدم‌ربایی، تجاوز به عنف، مزاحمت‌های خیابانی، آزار و اذیت در محیط‌های کار غیر رسمی و آزار و اذیت کلامی زنان در خانه از مهم‌ترین مصادیق خشونت علیه زنان در این شهر است.»
جواهری افزوده است: «ما برای مقابله با خشونت علیه زنان قانون محکمی نداریم و گاهی حتی مشکلات این قدر بالا است که آموزش‌های حقوقی ما نیز جوابگو نیست»

همچنین براساس پژوهشی که از سوی سمیرا کلهر انجام و نتایج آن در انجمن جامعه‌‌شناسی دانشگاه تهران ارائه شده: «قتل‌‌های خانوادگی در سال ۸۶، از ۵/۴۱ درصد در سال به ۷/۵۱ درصد رسیده است. ۱۵ درصد قتل‌‌های خانوادگی به فرزندکُشی اختصاص دارد و ۸۰ درصد این قتل‌های خانوادگی درون خانه رخ داده است. در مجموع مطالعه اخبار ۴۶۲ قتل که بین سال‌های ۸۵ و ۸۶ در یک روزنامه منتشر شده است، ۳۸ کودک به قتل رسیده‌‌اند که بیش از ۷۰ درصد از آن‌ها توسط پدر به قتل رسیده‌‌اند.»

در حال حاضر، در قانون ایران پیرامون خشونت خانگی، دلایل خاصی وجود ندارد. به طوری که چنانچه کسی بخواهد طبق ماده ۶۱۹ موردی را پیگیری کند، باید با ادله عمومی نظیر شهادت شهود و اقرار خود متهم یا نظر قاضی و... متوسل شود.

در ماده ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی آمده است که اگر مرد، همسر خود را حین رابطه جنسی ببیند، می‌تواند او را بکشد و قانونگذار از لفظ می‌تواند برای آن استفاده کرده است.
در حالی که قانون باید از بروز جرم جلوگیری کند مجوز آن را صادر می‌کند. همچنین بر اساس قانون، اگر پدر فرزندش را بکشد، تنها تعزیر می‌شود. بر اساس ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی، پدر و جد پدری که فرزند خود را بکشند، قصاص نمی‌‌شوند. این‌ قوانین به گفته کنشگران حقوق بشر، قانون‌های جرم‌زا هستند که باید تغییر یابند.

خبرگزاری مهر مردادماه سال جاری به نقل از جلوه جواهری، فعال حقوق زنان نوشته است: «ما برای مقابله با خشونت علیه زنان قانون محکمی نداریم و گاهی حتی مشکلات این قدر بالا است که آموزش‌های حقوقی ما نیز جوابگو نیست. در محلات پائین شهر دسترسی به اطلاعات پائین است و ما در این مدت یک سال یک ایمیل هم از سوی زنان این مناطق نداشتیم. متاسفانه پلیس و شهرداری اقدامات موثری برای از بین بردن بسترهای وجود ناامنی انجان ندادند.»
در سال ۱۳۸۴، سازمان بهزیستی تحقیقی انجام داد که بر اساس آن مشخص شد نزدیک به ۶۰ درصد زنان ایرانی دست کم یکبار در زندگی مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرند. البته این آمار رسمی بود و تاکید شد که در بسیاری از موارد دیگر خشونت ممکن است به نهادهای رسمی گزارش نشده باشد.

از قانون دیە نیز بە عنوان «یکی از تبعیض‌آمیز‌ترین قوانین جمهوری اسلامی علیە زنان» یاد شده است. در قانون مجازات اسلامی، دیه زن نصف مرد است. اگر زن ضرب و جرح شود و میزان دیه‌اش بیش از یک سوم دیه کامل شود، نصف می‌شود. اگر زنی کشته شود، باید نصف دیه به مرد پرداخته شود تا مجازات انجام شود و... این قانون نیز نشان دهنده این حقیقت است که در قانون ایران زن در جایگاه دوم اهمیت قرار دارد و قانونگذار آشکارا آسیب به زن و خشونت علیه او را کم اهمیت دانسته است.

با وجود همه این کاستی‌ها، پس از انتخابات بحث برانگیز سال ۱۳۸۸ حضور گسترده و فعال زنان در درگیری‌های خیابانی زمینه دیگری برای رشد و تکامل جنبش زنان فراهم شد.
حال این پرسش مطرح می‌شود که با حضور نماینده جمهوری اسلامی به عنوان عضو کمیته اجرایی تدوین مقررات مقابله با خشونت علیه زنان سازمان ملل متحد قرار است کدام گره از مشکلات ناسور و فروافتاده زنان در ایران باز شود؟ 

به گزارش ایسنا، بانک مرکزی متوسط قیمت خرده فروشی برخی از مواد خوراکی در تهران در هفته منتهی به سوم آبان 92 را منتشر کرد که بر اساس آن در گروه لبنیات بهای کره پاستوریزه اندکی افزایش داشت و قیمت سایر اقلام این گروه نسبت به هفته قبل بدون تغییر بود.

بهای تخم مرغ افزایش یافت و شانه ای 81000 الی 110000 ریال فروش می رفت. در گروه برنج، قیمت برنج داخله درجه یک ثابت بود و بهای برنج داخله درجه دو افزایش جزئی داشت. در گروه حبوب، قیمت لپه نخود، لوبیا سفید و لوبیا قرمز افزایش یافت و بهای سایر اقلام این گروه بدون تغییر بود.

در هفته مورد بررسی، در میادین زیر نظر شهرداری سیب گلاب و هلو عرضه نمی شد و انجیر عرضه کمی داشت ولی سایر اقلام میوه و سبزی تازه که تعدادی از آنها از نظر کیفی در سطح پائینی قرار داشتند، به نرخ مصوب سازمان میادین میوه و تره بار عرضه می گردید.

میوه فروشی های سطح شهر اقلام مرغوب میوه و سبزی تازه را عرضه می نمودند که در گروه میوه های تازه قیمت پرتقال درجه یک، انار و هندوانه کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه به ویژه هلو افزایش داشت. در گروه سبزی های تازه قیمت کدو سبز، سیب زمینی و پیاز کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه افزایش یافت.

در این هفته قیمت گوشت گوسفند و گوشت تازه گاو و گوساله افزایش ولی بهای گوشت مرغ اندکی کاهش داشت.

در هفته مورد بررسی، قیمت قند، شکر، انواع روغن نباتی ثابت بود و بهای چای خارجی کاهش جزئی یافت.

گروههای مواد خوراکی

1 و 2- لبنیات و تخم مرغ

در هفته مورد گزارش، در گروه لبنیات بهای کره پاستوریزه معادل 0.8 درصد افزایش داشت و قیمت سایر اقلام این گروه نسبت به هفته قبل بدون تغییر بود. بهای تخم مرغ معادل 1.4 درصد افزایش یافت.

3 و 4 - برنج و حبوب

در هفته مورد بررسی، در گروه برنج، قیمت برنج داخله درجه یک ثابت بود و بهای برنج داخله درجه دو معادل 0.6 درصد افزایش داشت. در گروه حبوب، قیمت لپه نخود معادل 1.4 درصد، لوبیا سفید 0.1 درصد و لوبیا قرمز 0. 6 درصد افزایش یافت و بهای سایر اقلام این گروه بدون تغییر بود.

5 و 6- میوه ها و سبزی های تازه

در هفته مورد گزارش، قیمت پرتقال درجه یک معادل 15.8 درصد، انار 0.5 درصد و هندوانه 1.6 درصد کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 0.4 درصد تا 27.7 درصد افزایش داشت. در گروه سبزی های تازه قیمت کدو سبز معادل 0.1 درصد، سیب زمینی 0.3 درصد و پیاز 0.1 درصد کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 0.3 درصد تا 5.7 درصد افزایش یافت.

7 و 8- گوشت قرمز و گوشت مرغ

در این هفته بهای گوشت گوسفند معادل 2.4 درصد و گوشت تازه گاو و گوساله 1.4 درصد افزایش ولی بهای گوشت مرغ 0.5 درصد کاهش داشت.

9 و 10 و 11- قند، شکر، چای و روغن نباتی

در هفته مورد بررسی، قیمت قند، شکر و انواع روغن نباتی ثابت بود و بهای چای خارجی معادل 0.2 درصد کاهش یافت.

تغییرات قیمتی در یکسال

براساس این گزارش متوسط قیمت خرده فروشی گروه لبنیات در هفته منتهی به سوم آبان ماه سال جاری نسبت به هفته مشابه سال قبل 17.9 درصد، تخم مرغ 22.3 درصد، گروه برنج 53.2 درصد، حبوبات 70.2 درصد، میوه های تازه 75.9 درصد، سبزی های تازه 88.1 درصد، گوشت قرمز 37.5 درصد، گوشت مرغ 42.5 درصد، قند و شکر 22.3 درصد، چای 37.5 درصد و روغن نباتی 22.8 درصد افزایش داشته است.

به گزارش مهر، مصطفی پورمحمدی در حاشیه جلسه هیات دولت با حضور در جمع خبرنگاران اظهار کرد: دولت بخاطر شفاف سازی و مبارزه با فساد اقدامات جدی را صورت داده است.

وی فعالیت ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی و برگزاری منظم جلسات این ستاد را یکی از اقدامات اساسی دولت در راستای مبارزه با فساد خواند.

وزیر دادگستری دنبال کردن دولت الکترونیک که هم اکنون با جدیت از سوی دولت تدبیر و امید در حال پیگیری است را از دیگر اقدامات قوه مجریه برای مبارزه با فساد خواند.

وی تصریح کرد: دولت بخاطر مواضعی که در حوزه سلامت اداری اتخاذ کرده است، این اقدامات اساسی را درباره مبارزه با فساد با جدیت دنبال می کند.

پورمحمدی با اشاره به تشکیل کارگروه تعقیب دولت الکترونیکی با حضور پنج عضو تاکید کرد: این افراد به طور دقیق موضوعات مربوط به دولت الکترونیک، مصوبات و احکام آن را دنبال می کنند تا این موضوع دقیقا اجرا شود. ما فکر می کنیم اگر احکام مربوط به دولت الکترونیک دقیقا اجرا شود بخش بزرگی از فساد، ناهنجاری ها و نارضایتی های اجتماعی کاسته شود.

وی ادامه داد: قطعا این اقدام بزرگی برای کوچک سازی و چابک سازی دولت خواهد بود و منجر به بالا بردن نرخ بهره وری و کاهش فساد خواهد شد و به دنبال آن رضایت‌مندی مردم خواهد بود.

وزیر دادگستری با اشاره به طرح رسیدگی به دارایی ها و اموال مسئولین که در مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام مطرح است، گفت: طبق اصل 142 قانون اساسی رهبری، رئیس جمهور، وزرا، معاونین رئیس جمهور و اعضای خانواده آنها باید لیست اموالشان را در ابتدا و انتهای مسئولیت‌شان اعلام کنند تا من غیر حق چیزی اضافه نشده باشد.

وی اضافه کرد: مجلس شورای اسلامی تصریح کرد که تمامی مقامات ارشد، مقامات میانی و مدیران مختلف در قوای سه گانه و حتی نیروهای انتظامی و موسسات غیردولتی و نهادهای عمومی هم باید مشمول این کنترل بشوند تا قبل و بعد مسئولیت لیست دارایی هایشان را اعلام کنند و کنترل لازم در این خصوص صورت بگیرد.

پورمحمدی عنوان کرد: دولت تصویب کرد که از این طرح دفاع می کند و معتقد به آن هست و نظر دولت این است که این کنترل اموال به آنچه در قانون آمده منحصر نباشد بلکه شامل تمامی مقامات عالی و میانی در حوزه های مختلف باشد.

وی درباره اعلام لیست دارایی های وزیران و معاونین رئیس جمهور در دولت یازدهم گفت: به تمامی اعضای دولت دفترچه اعلام اموال داده اند و آقای رئیس جمهور شدیدا معتقد به این موضوع هستند که باید لیست اموال اعلام شود چون قبلا هم عضو مجمع تشخیص بودند و تاکید کرده اند که باید قاطعانه از این طرح دفاع کنیم.

وزیر دادگستری درباره تشکیل کمیته رفع حصر نیز گفت: دولت در این موضوعات دخالت نمی کند.

وی در پاسخ به این سوال که موضع دولت در برابر اتفاقات رخ داده در روز عید غدیر نسبت به دختران موسوی چیست؟ گفت: این یک ماجراجویی و جوسازی رسانه ای بود و متاسفانه این حرف ها حاشیه سازی است و دولت بنا نیست وارد این ماجراها شود.

به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، ماموران امنیتی لباس شخصی، بعد از ظهر روز دوشنبه ششم آبان ماه ۱۳۹۲، سعید لعالی، امیر یاری و محمد پولادی را در محوطه خوابگاه دانشگاه اصفهان مورد ضرب و شتم و بازداشت قرار دادند.

شاهدان عینی گفته اند که ماموران همچنین با مراجعه با اتاق امیر یاری در همان خوابگاه، اقدام به ضبط کتب، جزوات و کامیپوتر این فعال دانشجویی منتقد نمودند.

سعید لعالی از فعالان فیسبوکی و وبلاگ نویسان منتقد حکومت می باشد.

هنوز از وضعیت، دلیل بازداشت و محل نگهداری این سه تن خبری منتشر نشده است.

طی هفته های گذشته نیز، مهرداد فرمانی و احسان مولوی فر، دو وب نگار و فعال دانشجویی دانشگاه شیراز بازداشت شدند.

طی ماههای اخیر وضعیت حقوق بشر در ایران نه تنها رو به بهبود نرفته، بلکه با توجه به شاخص ها، میزان دستگیری ها، سرکوب رسانه ها، اعدامها، و همچنین سخت گیری نسبت به فعالان مطبوعاتی، قومی، مدنی و حقوق بشری افزایش یافته است.