جنبش راه سبز - خبرنامه

باراک اوباما در این سخنرانی تاکید کرد که تصویب‌ تحریم‌های تازه در موعد فعلی که مذاکرات با ایران در جریان است به معنای تضمین شکست دیپلماسی خواهد بود. سخنان او هنوز واکنشی را از سوی ایران به همراه نداشته است اما به نظر می‌رسد این سخنان برای دیپلمات‌های جمهوری اسلامی کاملا خوشایند باشند. تیم دیپلماسی ایران از سوی محافظه‌کاران به شدت تحت فشار است و محمدجواد ظریف وزیر‌امور خارجه نیز به طور روزافزونی در سیبل حملات تندروها قرار گرفته است.

تعیین تکلیف اوباما با جمهوری‌خواهان

وقتی جمهوری‌خواهان در انتخابات میان دوره‌ای کنگره موفق شدند که اکثریت مجلس را از آن خود کنند زنگ‌های خطر برای مذاکرات اتمی به صدا درآمد. جمهوری‌خواهان پیشتر موفق به کسب اکثریت در مجلس سنا نیز شده بودند و اکنون با در اختیار داشتن نبض دو مجلس در آمریکا از توان مضاعفی برای فشار بر دولت دموکرات باراک اوباما برخوردارند. آنها رویکرد کنونی کاخ سفید در مذاکره با تهران را برنمی‌تابند و از تشدید تحریم‌ها علیه ایران دفاع می‌کنند. اوباما در سخنرانی سالیانه خود اما به دفاع از دیدگاهش در قبال جمهوری اسلامی پرداخت و گفت که: « برای اولین بار ظرف یک دهه، ‌ پیشرفت برنامه اتمی این کشور را متوقف کرده‌ایم و ذخایر مواد اتمی این کشور را کاهش داده‌ایم. از حالا تا بهار، ‌ شانسی برای مذاکره بر سر یک موافقتنامه جامع که مانع مسلح شدن این کشور به سلاح اتمی خواهد شد داریم؛ توافقی که آمریکا و متحدان ما را ایمن می‌کند - از جمله اسرائیل را؛ درحالی که همچنین مانع پرهیز از مناقشه دیگری در خاورمیانه می‌شود. » او نسبت به خطر تحریم‌های تازه بر روند مذاکرات هشدار داد و گفت که:« تحریم‌های تازه‌ای که در این کنگره، و در این مقطع زمانی، تصویب شود شکست دیپلماسی را تقریبا تضمین خواهد کرد - آمریکا را از متحدانش منزوی خواهد کرد؛ و حتما باعث می‌شود که ایران برنامه اتمی‌اش را (به شدت سابق) از سر بگیرد. این معنی ندارد. برای همین است که هر طرح تحریمی که این پیشرفت را تهدید کند وتو خواهم کرد. مردم آمریکا انتظار دارند تنها به عنوان آخرین راه چاره به جنگ برویم، و من قصد دارم این رویکرد عاقلانه را حفظ کنم.» طرحی که رییس‌جمهوری آمریکا نسبت به آن هشدار داده است توسط « مارک کرک» جمهوری‌خواه و « رابرت منندز» دموکرات آماده شده و قرار است که به زودی در صحن سنا مورد بررسی قرار بگیرد. بر اساس این طرح چنانچه مذاکرات با ایران تا ماه ژوئن ( خردادماه) به نتیجه نرسد تحریم‌های تازه‌ای علیه ایران به تصویب خواهد رسید.

ظریف در سیبل تندروها

مذاکره‌کنندگان ایرانی نیز در معرض فشارهای فزاینده‌ای از سوی تندروها هستند. محمدرضا نقدی فرمانده سازمان بسیج در حملاتی تازه علیه وزیر‌امورخارجه گفته است که بعضی از « اشتباه‌های» وی « دیگر قابل تحمل نیست». اشاره او به سفر اخیر محمدجواد ظریف به پاریس برای گفتگوهای اتمی و همچنین قدم زدن با جان کری همتای آمریکایی‌اش در جریان مذاکرات ژنو بوده است. فرمانده بسیج گفته که «قدم زدن ظریف با وزیر خارجه آمریکا زیر پا گذاشتن خون شهدا بود» و افزوده: «کار خیلی زشت‌تر و غیر قابل بخشش‌تر، سفر به پاریس در‌‌ همان روزی است که نخست وزیر فرانسه کاریکاتور توهین آمیز به پیامبر اسلام را جلوی دوربین‌ها در دست گرفته و نمایش می‌دهد.» حملات علیه تیم دیپلماسی ایران به قم هم سرایت کرده و برخی از مراجع تقلید نزدیک به حکومت از سفر ظریف به پاریس ابراز نارضایتی کرده اند. حسین نوری همدانی سفر ظریف را اقدامی « نابجا» خوانده و محمد حسن نبوی معاون تبلیغ و آموزش‌های کاربردی حوزه علیمه قم نیز گفته تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران دست «گدایی» به سوی غرب دراز کرده و ظریف در این شرایط حتی برای ادامه مذاکرات نباید به پاریس سفر می‌کرد. علاوه بر اینها جواد کریمی قدوسی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست‌خارجی مجلس نیز با انتقاد از عملکرد تیم دیپلماسی ایران گفته که آقای خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی بزرگترین منتقد مذاکرات است. او گفته که رهبری به دلیل « اصرار» مقام‌های دولت حاضر شده که مذاکرات با غرب را بپذیرد. 

هنوز برای قضاوت زود است

زمان به سرعت در حال سپری شدن است و مذاکره‌کنندگان ایرانی و آمریکایی برای رسیدن به توافق باید از زمان نه چندان طولانی پیش رو استفاده کنند. برخی دیپلمات‌های خوشبین‌ می‌گویند که احتمالا دو طرف تا ماه مارس ( اسفندماه) به یک توافق سیاسی خواهند رسید که زمینه را برای رسیدن به توافق نهایی شامل همه جزییات سیاسی و فنی آماده می‌کند. دستیابی به توافق سیاسی می‌تواند مسیر پیش روی دیپلمات‌ها را هموارتر کند و به آنها جرات بیشتری در پیشبرد مذاکرات دهد. با این حال نتیجه آخرین مذاکرات میان ظریف و کری چندان رضایت بخش نبوده است. «عباس عراقچی» مذاکره کننده ارشد ایران بعد از این مذاکرات به خبرنگاران گفت  «اینکه آیا توافقی که هریک از طرف‌ها می‌خواهد به آن برسد مورد توافق دیگری هم باشد، کار سختی است و هنوز با آن فاصله داریم، با اینهمه، تلاش‌ها ادامه دارد و هنوز برای قضاوت در باره نتایج مذاکرات زود است.»  

 

به گزارش ایلنا ، حسن روحانی در جلسه امروز هیات دولت با تاکید بر اینکه "اگر بتوان به نام آزادی نفرت پراکنی کرد، نمی توان جلوی خشونت به نام ایمان را گرفت"، بار دیگر اهانت به پیام عظیم الشان اسلام(ص) و تعرض به مساجد و سخت گیری بر اقلیت های اسلامی در برخی کشورها را محکوم کرد و از همه مسلمانان جهان خواست اجازه ندهند کسی به اسم آنها خون بی گناهان را بریزد و آبروی پیامبر رحمت(ص) را ببرد.

 

وی گفت: وظیفه ما مسلمانان، اعتراض همگانی و مسالمت‌آمیز است تا همگان بدانند مسلمانان نه هویت خود را نادیده می‌گیرند و نه اجازه سوء‌استفاده از عواطف خود را به دیگران می‌دهند.

 

رییس جمهوری با اشاره به اینکه متأسفانه در روزهای اخیر باز هم زخم‌های پنهان جهل، تعصب و خشونت سر باز کرد، اظهارداشت: خشاب سلاح تعصب همواره با گلوله توهین پر شده است و برخی به اسم آزادی تخم نفرت می‌پاشند و دیگران هم به اسم دین ولی با داس کشتار، کینه درو می‌کنند.

 

روحانی حضور فعال و مؤثر مسلمانان در کشورهای غربی را امری انکارناپذیر دانست و افزود: یکی از دستاوردهای چند دهه اجرای سیاست‌ چند فرهنگ‌گرایی در غرب، توسعه مدارا و تساهل نسبت به اقلیت‌های مسلمان است که متأسفانه در گردوغبار ناشی از موج جدید اسلام‌هراسی و بیگانه‌ستیزی در معرض خطر جدی قرار گرفته است.

 

رییس جمهوری تصریح کرد: این هشدار جدی به جهان غرب هم ضروری است که بازنده بزرگ این تعارض‌ها تمدن انسانی است. تمدن امروز وامدار همه ادیان ابراهیمی یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام است. اگر مخالفت با یک اقلیت جرمی بزرگ تلقی شود ولی با توهین به مقدسات اقلیتی دیگر مدارا شود، نمی‌توان از آنان، انتظار تحمل داشت.

 

روحانی با تاکید بر اینکه نگاه قدسی مسلمانان سراسر جهان به پیامبر بزرگوار اسلام بسیار فراتر از درک کسانی است که به اصطلاح از آزادی بیان دفاع می‌کنند ولی حرمت عقاید و ایمان‌ها را پاس نمی‌دارند، گفت: ما مسلمانان حضرت محمد(ص) را نه فرزند خدا که بنده او می‌دانیم ولی باور داریم که او محبوب‌ترین بنده خداست. او که رحمه للعالمین است و مظهر لطف الهی، او که متمم مکارم اخلاق و عصاره خلقت است.

 

رییس جمهوری همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به تلاش های برخی ها برای القائات سوء در جامعه اشاره کرد و افزود: در شرایط خطیر کشور عده‌ای به خطا و نادانسته همنوا با دشمن، القائات سوء دارند و از عدم توفیق دولت در برنامه‌های اقتصادی و یا از عدم تمایل سرمایه‌گذاری برای سرمایه‌گذاری در ایران سخن می‌گویند.

 

دکتر روحانی تاکید کرد: باوجود این دروغ‌ها و تشویش اذهان عمومی و حرکت مغایر با منافع ملی، دولت با اتکا به حمایت مردم در مدیریت اقتصاد کشور و شتاب رشد و توسعه توفیقات قابل ملاحظه‌ای داشته است و حضور بسیاری از سرمایه‌گذاران از کشورهای مختلف در ایران و ابراز تمایل برای مشارکت در طرح‌های اقتصادی نشانه‌ای از بی‌اساس بودن این تبلیغات نادرست است.

 

رییس جمهوری اظهارداشت: دولت با حفظ اصول و ارزش‌های انقلاب، در تعامل سازنده با جهان به پیش می‌رود و فرزندان ملت با جدیت فراوان این مسئولیت مهم را با درایت و هوشمندی به پیش می‌برند.

دکتر روحانی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود با تاکید بر اهمیت استان های حاشیه خلیج فارس و سواحل مکران برای توسعه و پیشرفت کشور گفت: استان‌های جنوبی بویژه استان هایی که دارای بنادر مهم و استراتژیک هستند و به راه‌آهن سراسری کشور متصل می شوند، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشند که با اتصال به آب های آزاد جهان به توسعه صادرات و واردات و همچنین ترانزیت کالاها در منطقه و کل کشور کمک می کنند.

روحانی با بیان اینکه سواحل خلیج فارس، مکران و جزایر این منطقه شرایط بسیار آماده‌ای برای توسعه دارند، گفت: در این راستا دولت طرح های بسیار بزرگی برای جاده سازی در جنوب کشور در دست اقدام دارد.

رییس جمهوری همچنین با اشاره به سفر استانی هیات دولت به استان بوشهر گفت: در این سفر تصمیمات بسیار خوبی برای توسعه بنادر اتخاذ شدکه ظرفیت بندر بوشهر را به بیش از دو برابر افزایش می‌دهد.

روحانی درخصوص برنامه دولت برای توسعه استان هرمزگان نیز اظهار داشت: با اقداماتی که در دستور کار قرار گرفته، تحول بسیار بزرگی برای حمل و نقل کالا، صادرات و واردات، در بندرعباس در مسیر تحقق است.

وی به پتانسیل بالای گردشگری در سواحل خلیج فارس و مکران اشاره کرد و گفت: در طول تمامی سواحل جنوبی کشور با مکان یابی برای تاسیس شهرهای جدید و دهکده‌های توریستی می توان ظرفیت های گردشگری در این مناطق را افزایش داد.
 

 

محمود نبویان از اعضای جبهه پایداری در مجلس و از نزدیکان محمود احمدی نژاد در سخنانی در مشهد ادعا کرده خانه محل حصر را دیده وگفته: “ای کاش ما آنجا بودیم، کبابش به جاست، استخرش به جاست، همه چیز به جاست و بهترین پزشکان باید از او مراقبت کنند”.

 

میرحسن حبیبی موسوی در گفتگو با تارنمای «روز»، این ادعاها را دروغ محض می خواند و می گوید: قبلا هم یکی از مسئولین مملکت گفته بود که شمال می روند و ویلا دارند و… نمی دانم چی توی سرشان است یا چی فکر می کنند که چنین دروغ هایی می گویند.

 

او می افزاید: نمی توانند اعتراف کنند که آنها را در حصر گذاشته اند. از همان اول هم حرف هایشان درباره مهندس موسوی، خانم رهنورد و آقای کروبی دروغ بود. یادتان هست که در خطبه های نماز جمعه گفتند چند میلیارد از عربستان پول گرفته اند که کلا دروغ بود؛ یعنی حرف هایشان هیچ اعتباری ندارد، نمازشان هم اعتباری ندارد. من یک هفته نبود که نماز جمعه نروم و نماز جمعه ام قطع شود اما مدتهاست دیگر نمی روم و پشت سر اینها نماز نمی خوانم؛ چون امام جمعه ای که مردم را بزغاله و گوساله خطاب کند یا خطیبی که دروغ بگوید نمی تواند امام جمعه باشد و اعتبار و عدالت ندارد. این در دل ما مانده که نماز جمعه ای باشد که بتوانیم اقتدا کنیم. این هایی که هم می روند پشت سر اینها نماز می خوانند چطور می روند؟ چطور نماز می خوانند؟

 

هفته گذشته یک عضو امنیت ملی مجلس هم در مصاحبه با “روز” از امکان ۲۰ درصدی آزادی میرحسین موسوی سخن گفته و مدعی شده بود: “رفع حصر داشت انجام می‌گرفت کم کم و ۲۰ درصدی آزادی به آقای موسوی دادند اما نیامده بیانیه اش را صادر کرد و گفتند می خواهی همان روش گذشته را ادامه دهی پس ما هم همان روش گذشته را انجام می دهیم”.

 

همسر خواهر میرحسین موسوی این ادعا را هم تکذیب می کند و می گوید: وضعیت شان همان طور است که ۶ ماه قبل بود، همان طور که ۲ سال قبل بود. همانطور که از آغاز بود. ۲۰ درصد آزادی هم واقعیت ندارد. درهمان وضعیتی هستند که از آغاز حصر بودند. سر موضع شان هم ایستاده اند و قدمی عقب نمی گذارند. آقای موسوی مملکت را برای ریاست جمهوری نمی خواست، بلکه می خواست مملکت را از این ورطه ای که افتاده بود نجات دهد. حالا هم برای رفع حصر، از مواضعش کوتاه نمی آید. اینطور نیست که فکر کنند در قبال رفع حصر، او از مواضع اش کوتاه می آید. نه، چنین اتفاقی هیچ وقت نمی افتد.

 

او می افزاید: بر مواضع شان ایستاده اند. همان شب انتخابات مهندس موسوی اعلام کرد که من همان موسوی هستم که سال ۶۰ بودم. سال ۶۰ اگر مقاومت نمی‌کرد و جلوی امیالشان را نمی‌ایستاد‌‌ همان وضعیت دوران احمدی‌نژاد‌‌ همان موقع می‌شد و مملکت را چپاول می‌کردند. زمان جنگ بود، می‌خواستند چپاول کنند اما آقای موسوی ایستاد. او حساب یک ریال را هم می‌کرد، مثل الان نبود که میلیارد‌ها غارت بکنند؛ مملکتی که معاون رئیس دولت‌اش دزد باشد و بیت المال را بدهند دست او و از هر طرف چپاول کنند. در دهه ۶۰ هم اگر مقاومت مهندس موسوی نبود همین را می‌کردند.

 

پدر شهید موسوی که چهارشنبه گذشته با میرحسین موسوی و زهرا رهنورد ملاقات کرده می‌افزاید: ما چهارشنبه گذشته مهندس موسوی و خانم رهنورد را دیدیم. الحمدالله سرحال بودند، از لحاظ روحی خیلی خوب هستند بالاخره یک شخص معمولی نیستند و خودشان را با شرایطی که است هماهنگ کرده‌اند. اما از نظر جسمی ۵ سال است که در حصر هستند، ۵ سال کم نیست و بالاخره روی سلامتی شان تاثیر گذاشته و می‌گذارد.

 

او سپس در پاسخ به این سوال که آیا همچنان فشار‌ها بر خانواده نیز ادامه دارد می‌گوید: فشار‌ها که همچنان است و بی‌تاثیر هم نیست، بالاخره روی ما هم اثر می‌گذارد پسر مرا که سال ۸۸ ترور کردند. همین امسال ماه محرم هم که مراسم داشتیم و پرچم زده بودیم کوچه را امنیتی کردند و پرچم را هم پایین آوردند. کلا امنیت که نداریم اما کنار آقای موسوی و خانم رهنورد ایستاده‌ایم.

 

او می‌افزاید: آن‌ها همچنان در خانه خودشان در حصر هستند و مایحتاجشان را هم خود ما تامین می‌کنیم. خورد و خوراک؛ هیچ چیزی از طرف زندانبانان تامین نمی‌شود و همه را خانواده تامین می‌کند.

 

میرحسن حبیبی موسوی، پدر دو شهید است؛ یکی از فرزندانش در جنگ ایران و عراق و دیگر فرزندش، روز عاشورای ۸۸ و در جریان اعتراضات مردمی شهید شدند. خود او هم فروردین سال ۹۰ و در جریان مراسم تشییع پیکر میراسماعیل موسوی، پدر میرحسین موسوی، به اتفاق چند تن دیگر از اعضای خانواده موسوی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و بازداشت شده بود.

 

وی در گفت‌وگو با فارس افزود: براساس اطلاعات به دست امده محمدحسین جعفری بازپرس شعبه 15 دادسرای ناحیه 28 تهران طی حکمی مسئولیت این شعبه را واگذار و تصدی شعبه 5 دادسرای جرائم اقتصادی را پذیرفته است.

 

ترک همدانی تصریح کرد: پیش بینی می‌شود بر همین اساس وقت رسیدگی از پیش تعیین شده برای روزهای 7 و 8 بهمن برای رسیدگی به اتهامات سعید مرتضوی به دلیل این تغییرات تجدید شود.

 

یک‌سال‌ونیم از آغازبه‌کار دولت یازدهم می‌گذرد و برای برداشتن بار سنگین یارانه‌های نقدی از دوش دولت، باوجود اهتمامی که دولت در دوره‌ای داشت و با طرح خودانصرافی، خیال کم‌کردن بار این تعهد را در سر می‌پروراند، امروز مجلس دست به کار شده است. در کمیسیون انرژی مجلس طرحی تصویب و به اعضای کمیسیون تلفیق ارایه شد که طی آن یارانه افرادی که بیش از دومیلیون‌تومان در ماه درآمد دارند، حذف خواهد شد. سیدهاشم بنی‌هاشمی، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی، به تسنیم گفت: در کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی لایحه بودجه سال ٩۴، اعضای این کمیسیون پیشنهادی را تنظیم کردند مبنی بر اینکه یارانه نقدی افرادی با درآمد بالای دومیلیون‌تومان در ماه قطع شود و در سال آینده فقط به افرادی یارانه نقدی داده شود که درآمد ماهانه آنها زیر این رقم است. این طرح درحالی در مجلس در دستور بررسی قرار گرفته است که درباره ابزارهای شناسایی این گروه درآمدی صحبتی نشده و مشخص نیست با چه مکانیسمی قرار است این افراد شناسایی شوند. این روش در فهرست پیشنهادات مختلف برای حذف پردرآمدها فعلا آخرین گزینه است. از حذف سه‌دهک پردرآمد که در بدو آغازبه‌کار دولت مطرح شد تا تهدیدهایی مثل چک‌کردن حساب افراد و جریمه افرادی که به اشتباه درآمدهای خود را در فهرست اظهار کرده‌اند؛ همه در ابتدا بسیار متقن اعلام و پیگیری شد ولی نهایتا به نتیجه نرسید. هرچند برخی از کارشناسان می‌گویند با استفاده از ١٨دستگاه اطلاعاتی می‌توان به اطلاعات افراد دست یافت و دست آخر گروه‌های با درآمد بالا را یافت، اما تعداد دیگری از تحلیلگران این مهم را امکان‌پذیر نمی‌دانند. بااین‌حال قرار است در صورت تصویب این پیشنهاد در کمیسیون تلفیق، در صحن مجلس حذف یارانه پردرآمدها به رای گذاشته شده و در صورت تصویب در قالب قانون بودجه به دولت ابلاغ شود.

این تصمیم مجلس البته شاید از محل نگرانی نمایندگان برای کسری بودجه سال آینده نشات گرفته باشد. با توجه به افت قیمت نفت، بار هزینه‌ای ۴۵هزارمیلیاردتومانی یارانه‌های نقدی در این شرایط باری اضافی است که مجلس با این روش درصدد سبک‌کردن آن است. جعفر قادری، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، در این‌باره اظهار کرد: در واقع قانون هدفمندی در کشور توزیع پول میان مردم بوده و مجلس هم پیش از این توصیه به منع این اقدام کرده، اما دلیل اینکه تاکنون در دولت اجرایی نشده است، مشخص نیست. وی با بیان آنکه دولت بررسی حساب‌های مردم را قبول نمی‌کند، به ایرنا گفت: در شرایطی که امکان افزایش درآمدهای مالیاتی وجود ندارد، حذف اقشار پردرآمد باید سریع‌تر اجرایی شود. نماینده مردم شیراز در مجلس تصریح کرد: از آنجا که دولت اکنون با کمبود اعتبار برای اجرایی‌کردن طرح‌های عمرانی روبه‌روست، نمی‌تواند مالیات را افزایش دهد و این در حالی است که از طرفی هم روی موضوع واگذاری‌ها نمی‌توان حساب کرد. بنابراین در این شرایط بهترین کار حذف افراد پردرآمد از فهرست یارانه‌بگیران است. عضو کمیسیون برنامه‌وبودجه مجلس با تاکید بر ضرورت شناسایی افراد آسیب‌پذیر واقعی، تصریح کرد: افراد تحت‌پوشش کمیته امداد و بهزیستی و کارگران نیازمند از مهم‌ترین افراد نیازمند به دریافت یارانه هستند.

سقف درآمد دومیلیون‌تومانی که مجلس در طرح خود آن را پیش‌بینی کرد در تمام نقاط کشور یکسان معنا نمی‌دهد. در شهرهای بزرگی مانند تهران که سبد معیشت آن بالای دومیلیون‌و۵٠٠هزارتومان برای یک خانوار ۵/٣نفره تعریف شده است؛ قطعا درآمد دومیلیون‌تومان به معنای تامین نیازها به‌طور حداقلی است. در مقابل نیز در روستاها این میزان درآمد ماهانه می‌تواند در یک خانوار با بعد زیاد یعنی خانوارهای بالای هشت‌نفر، عملا مفهوم پردرآمد را برای آنها ایجاد نکند. از این‌رو باید توجه داشت که یکسان‌دیدن سقف درآمدی برای افرادی که حذف آنها از فهرست دریافت‌کنندگان یارانه به تصویب خواهد رسید؛ عملا دارای یک اشتباه محاسباتی خواهد بود و دولت را به اهداف موردنظر نخواهد رساند. فارغ از آنچه در باب میزان درآمد تعیین‌شده گفته شد؛ اشتباه دیگر زمانی رخ خواهد داد که دست به شناسایی این افراد بزنیم. با توجه به اینکه درآمد بسیاری از افراد در کشور قابل شناسایی نیست پس دولت نیز ابزاری در دست نخواهد داشت تا این گروه را شناسایی کند. هرچند از وجود سازمان‌ها و نهادهایی نام برده می‌شود که می‌تواند اطلاعات درآمدی افراد را در اختیار بگیرند اما آنچه عملا از اطلاعات در اختیار این دستگاه‌ها بیرون خواهد آمد شناسایی ٣٠٠ تا ۴٠٠هزارنفر است که هیچ دردی را از دردهای کسری بودجه درمان نخواهد کرد. همچنین بررسی حساب‌های افراد که زمانی به‌عنوان یکی از ابزارهای شناسایی مطرح بود؛ روشی دور از منطق است چراکه حساب‌ها، معیار و ملاک صحیحی برای این کار محسوب نشده و نمی‌تواند به‌عنوان ابزار مورد استفاده قرار گیرند. به نظر می‌رسد دولت می‌تواند از طریق انجمن‌های محلی، شوراهای شهر و اطلاعاتی که در مدارس موجود است به اطلاعات دقیق‌تر و منطقی‌تری دست یابد. هرچند در کل این اقدام یعنی شناسایی گروهی از مردم و حذف آنها را روشی منطقی و قابل اجرا نمی‌دانم.

شناسایی افراد پردرآمد نه عملی است و نه به صلاح. اگر بنا به شناسایی این افراد باشد دولت با چه مکانیسمی می‌خواهد این کار را انجام دهد؟ من به عنوان فردی که ریالی یارانه تاکنون دریافت نکرده‌ام، اعتقاد دارم نفت سرمایه ملی و سهم همه مردم ایران است. با این توضیح حذف تعدادی از افراد از فهرست دریافت یارانه تبعات اجتماعی خواهد داشت. فرض کنید یک خانواده چهارنفره که ماهانه ۴۵هزارتومان یارانه دریافت می‌کند و دومیلیون‌تومان درآمد دارد با دو خودروی شخصی، ١٢ تا ١۵لیتر بنزین مصرف می‌کند. یارانه دریافتی از مصرف این میزان بنزین ١٠ تا ١۵هزارتومان می‌شود که از یارانه نقدی آنها کمتر می‌شود.

از سوی دیگر در شرایطی که ٣٠ تا ۴٠درصد از اقتصاد کشور زیرزمینی است؛ شناسایی گروه‌های درآمدی کاری عملی نخواهد بود. به فرض آنکه این گروه‌ها قابل شناسایی هم باشند، آیا خانوار تک‌نفره با دومیلیون‌تومان درآمد ماهانه با خانوار پنج‌نفره با همین میزان درآمد یکسان خواهند بود؟ آیا خانواری که در روستاها زندگی می‌کند با خانواری که در کلانشهر ساکن است از نظر درآمدی باید یکسان سنجیده شوند؟ بنابراین با این توضیحات نمی‌توان انتظار داشت که شناسایی خانوارها به سادگی امکان‌پذیر بوده و این حذف با عدالت انجام شود. در سال ٨٩ که قانون هدفمندی یارانه‌ها به اجرا درآمد سهم ۴۵هزارمیلیاردتومان یارانه نقدی در کل بودجه ٧٠ تا ٨٠درصد بود، اما این سهم در بودجه سال ٩۴ به ١۵درصد رسیده است. بنابراین خودبه‌خود یارانه نقدی از سنگینی بار خود بر دوش دولت می‌کاهد. به عقیده من این شیوه پرداخت که البته با اجرای آن مخالف بوده و آن را روش اشتباهی می‌دانستم، در شرایط فعلی باید ادامه یافته تا زمانی‌که سهم آن در بودجه به صفر برسد. بر این اساس دولت بهتر است برای بودجه سال آینده و برای آنکه با کسری کمتری مواجه شود، بر درآمدهای مالیاتی خود دقت‌نظر بیشتری داشته و بر افزایش درآمدها از این محل اقدام کند.

 

 

او در گفتگو با جرس از آزادمنشی بازرگان در رفتار با زنان٬ احترام به استقلال و حق انتخاب آنان و مشارکت دادن‌شان در همه فعالیت‌ها می‌گوید. متن کامل گفتگو را بخوانید.

 

خانم قشقایی، شما چه زمانی با مهندس بازرگان و اندیشه‌هایش آشنا شدید؟

من در ابتدا از طریق آقای دکتر بنی اسدی داماد آقای مهندس بازرگان که دوست و همکارهمسرم بودند با ایشان آشنا شدم. از سال ۵۱ در جلسات تفسیر قرآن خانوادگی که مهندس بازرگان برگزار می‌کردند شرکت می‌کردم. این جلسات هر یک شنبه در منزل یکی از شرکت کنندگان در جلسه بر پا می‌شد. اتفاقا ساواک نظر مثبتی نسبت به برگزاری این کلاس‌ها نداشت ولی بهر حال من و همسرم هم شانس مشارکت در کلاس و هم موهبت برگزاری این جلسات را در منزلمان داشتیم. به این طریق از نزدیک با منش و بینش مهندس بازرگان آشنا و جذب اندیشه‌های ایشان شدم. مهندس بازرگان تفسیری از آیات قران بیان می‌کردند که با عقل بشری هماهنگی داشت. به عبارت دیگر برای من آقای بازرگان خدایی دور از دسترس را از آسمان به عالم انسانی آورد و نورش را به قلبم تاباند؛ نوری که ماندگار شد. تاسف من همیشه این بود که چرا ساواک مانع این اندیشه در دانشگاه‌ها و رادیو و تلویزیون است!؟ و این ممانعت ضربه جبران ناپذیری بود که عواقبش را دیدیم و می‌بینیم! علاوه بر اندیشه‌ها، نظم و ترتیب و درایت او در این جلسات، بسیارآموزنده و جذاب بود. در حقیقت، مهندس بازرگان به دنبال الگوسازی برای یک نسل بودند اما بدون تحمیل عقیده و پافشاری بی‌منطق؛ چنانکه با وجود دانایی و تسلط کم نظیرشان هرگز عقاید خود را تحمیل نمی‌کردند.

در نوشته‌ها و سخنرانی‌های مهندس بازرگان کمتر به مسایل زنان اشاره شده است، کلا جایگاه حقوق زن در منظومه فکری ایشان در کجا قرار می‌گرفت؟

مهندس بازرگان بیشتر مرد عمل بود. ایشان زنان را تشویق به مطالعه ومشارکت فعال در جلسات می‌کردند و ارزش و جایگاه‌شان را به خوبی می‌شناختند. اتفاقا همین رفتار و منش باعث ماندگاری من وسایر شرکت کننده گان در این جلسات شد. برای نمونه مدیریت جلسات قرآنی که پیش از انقلاب با مشارکت تعداد زیادی از خانم‌ها برگزار می‌‌شد، بر عهده خانم زریندخت عطایی (خواهر‌زاده‌شان) همسر مرحوم مهندس سحابی که آنموقع زندان بودند واگذار شده بود. به هر حال آنچه من از نزدیک در مورد توجه مهندس به مسائل زنان در عمل دیدم در میان دیگر شخصیت‌ها کمتر دیده می‌شد. از قدیم گفته‌اند اگر می‌خواهید ببینید رفتار کسی چگونه است، اول رفتارش را با نزدیکان و خانواده ببینید. مهندس احترام بسیار زیادی برای همسر و فرزندان خود قائل بودند و حتی به خاطر ندارم در جمع ما همسرشان را با نام کوچک صدا کرده باشند. اما اینکه چرا در مورد حقوق زن در گفته‌های ایشان کمتر دیده می‌شود، شاید در آن مقطع زمانی آنطور که الان مسائل زنان مطرح است این مسائل به بحث گذاشته نمی‌شد؛ امروزه زنان آگاه‌ترند و با فشار‌های اجتماعی که بر آنان آمده صدایشان بلند‌تر شده است. اگر عمر مهندس بازرگان کفاف می‌داد می‌دیدیم که ایشان در این زمینه پیشگام هم بودند؛ البته این نظر من است زیرا هیچوقت احساس نمی‌کردم در آن زمان حق کمتری از مردان داشتم. شاید اطرافیان مهندس و همفکران سیاسی او نگرش سنتی تری نسبت به زن داشتند اما تفاوت ایشان با دیگران کاملا محسوس بود.

مطلبی منتشر شده مبنی براینکه آیت الله طالقانی پیشنهاد حضور زن در شورای نهضت آزادی ‌‏را داده بودند اما مهندس بازرگان سکوت کرده‌اند و عده‌ای سکوت ایشان را دلیل عدم موافقت ایشان تلقی کرده‌اند، این موضوع تا چه حد صحت دارد؟

بنده این موضوع را نشنیده‌ام. اما با‌ شناختی که من از مهندس بازرگان و صراحت ایشان در بیان عقیده دارم به باور من سکوت ایشان دلیل رضایتشان بر حضور زنان بوده نه برعکس آن! موضوع این است که حساسیت مهندس بیش از آنکه معطوف جنسیت اشخاص باشد، متوجه خرد و شخصیت آنان بود و اگر در زن یا مردی آن را تشخیص می‌دادند صرفنظر از جنسیت از او برای پذیرش مسئولیت‌ها دعوت می‌کردند.

با توجه به اینکه آیت الله طالقانی در سخنرانی‌های خود خیلی بر روی حل مسائل زنان از جمله اختیاری بودن حجاب زنان تاکید می‌کردند، اگر بخواهید یک مقایسه فکری و عملی بین این دو روشنفکر دینی انجام دهید چه می‌گویید؟

آنچنانکه پیش‌تر عنوان کردم، بازرگان مرد عمل بود. مثلا بعد از انقلاب دیده بودم که اطرافیان بخاطرشرایط مهندس بازرگان ازایشان انتظارداشتند که خانمشان حجاب را بیشتر از دیگران رعایت کنند و شاهد بودم که ایشان با قاطعیت جواب می‌دادند که یعنی چه، خانم من عقاید خودش را دارد. هرچند که در سفر‌ها، در دل شب من شاهد نماز‌ها و نیایشهای همسرشان بودم و حقیقتا این دو همسر آزاده را تحسین می‌کردم.
آیت الله طالقانی در سخنرانی‌ها بسیار لیبرال و آزاد بودند اما در منزل سنتی عمل می‌کردند. ایشان دو همسر داشتند و در منزل حالت اندرونی و بیرونی بود. اما مهندس بازرگان در زندگی داخلیشان یک مسلمان مدرن بودند. شاید حرف نمی‌زدند اما با عملکرد خود نشان می‌دادند که مدافع حقوق زنان هستند و به عقایدشان احترام می‌گذارند. خاطرم هست بعد از انقلاب منشی ایشان بی حجاب بود. انقلابیون به مهندس فشار می‌آوردند که به منشی خود بگوید حجاب را رعایت کند. اما ایشان ناراحت بودند، که من نمی‌توانم او را مجبور به حجاب کنم اگر او به انقلاب معتقد بشود حتما خودش حجاب را انتخاب خواهد کرد و حجاب اجباری که بدرد نمی‌خورد! وقتی از نخست وزیری بیرون می‌رود حجابش را بر می‌دارد!.... و ما دیدیم... که این چنین شد!؟

وقتی برخی از مراجع در آن زمان می‌گفتند که مداخله زنان در امور اجتماعیه چون مستلزم امور محرمه و توالی فاسده کثیره است، ممنوع و باید جلوگیری شود، واکنش مهندس بازرگان نسبت به این اظهارات چه بود؟

چنانکه عنوان کردم بنظر من با‌شناختی که از ایشان داشتم ایشان به زن و مرد بودن با حقوقی برابر نگاه می‌کردند و تا جایی که من می‌دانم اعتقادشان به تقسیم بندی امور جامعه بر مبنای علم و تخصص بود نه جنسیت.

پس نگاه حقوق بشری داشتند؟

بله، ایشان به مسئله حقوق بشر حتی قبل از پیروزی انقلاب توجه داشتند. خاطرم هست خیلی تلاش می‌کردند که به خانواده‌های زندانیان سیاسی کمک شود. جای تاسف است که نقش ایشان به عنوان فردی پیشگام در زمینه رعایت حقوق بشر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. اگر ایشان در خارج از کشور بودند به طرق مختلف از ایشان قدردانی می‌شد. در واقع، مردم بیشتر با چهره سیاسی مهندس بازرگان آشنا بودند در حالیکه او یک فعال اجتماعی برجسته بود. در سال ۱۳۵۶ که به علت فشار کار‌تر فضای باز سیاسی در ایران ایجاد شده بود ایشان همراه تعدادی از رجال سیاسی و حقوق دانان مخالف رژیم شاه نظیر دکتر کریم سنجابى، متین دفتری و عبدالکریم لاهیجى به عنوان هیات موسس٬ «جمعیت دفاع از آزادى و حقوق بشر» را تاسیس کردند. اصول مفهوم آزادی و دمکراسی برای ایشان بسیار والا بود. حتی زمانی هم که گفته شد جمهوری اسلامی، آقای بازرگان پیشنهاد «جمهوری دموکراتیک اسلامی» را دادند و تاکید بر دموکراتیک بودن انقلاب را داشتند.

خانم قشقایی، اوج مشارکت همه جانبه زنان در فرآیند پیروزی انقلاب بر کسی پوشیده نیست اما در دولت موقت متناسب با این میزان مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان مسئولیت و سهمی به آن‌ها داده نشد. علت آن‌‌ همان فشار‌ها بود؟

ببنید دو بحث در اینجا باید مورد توجه قرار گیرد، اول اینکه دولت موقت در بحران (انقلاب) بوجود آمد و در بحران (مسئله گروگانگیری) رفت و تنها ۹ ماه درگیر رفع مشکلات و کارشکنی‌ها بود. به علت همین کارشکنی‌ها قبلا ایشان چندین بار استعفا داده بودند ولی متاسفانه استعفای دولت موقت را فقط به گروگان گیری ربط دادند.

به نظر من اگر مهندس بازرگان سالهای بیشتری سرکار بودند آن وقت می‌شد دید که جایگاه زنان در دولت ایشان چه بود. من به خاطر تشویق‌های مهندس بازرگان مرکزی را برای کمک‌های داوطلبانه با حمایت ایشان و همسرم، که در آن زمان سرپرست جهاد سازندگی بودند، تاسیس کردم. مرکزی بود که تعدادی از بچه‌های بی‌سرپرست را تحت پوشش قرار می‌دادیم، نه به صورت پرورشگاه بلکه به صورت خانوادگی و بچه‌ها هم در مدرسه خصوصی نیکان مشغول تحصیل شدند. اما متاسفانه حکومت حتی به این موسسات خیریه هم با نگاه سیاسی مواجه می‌شد و برخورد می‌کرد و آقای خلخالی حکمی دادند تا این مرکز به دلیل پرورش بچه‌های لیبرال تعطیل شود. به این ترتیب، بچه‌ها را از ما گرفتند و به بد‌ترین پرورشگاه‌ها سپردند. بعد‌ها که پی گیری فراوان کردم یکی از بچه‌ها بدلیل دزدی در زندان بود و دو تن دیگر در ۱۴ سالگی شهید شده بودند.

گویا برنامه‌ای با نام «بازگشت به قرآن» هم در صدا و سیما پخش می‌شد که قطع کردند؟

بله، این برنامه بازگشت به قرآن با آنکه فقط چند جلسه برگزار شد، بسیار پربیننده و مورد توجه مردم به خصوص جوانان بود. ولی انحصار گریان که گام به گام مشغول پیشروی در جهت نیات خود بودند از ادامه برنامه جلوگیری و آن را قطع کردند. آموزشهای قرآنی مهندس بازرگان به زبانی بسیار ساده و دلنشین بود و جوانان بسیاری را به خود جذب کرده بود. خاطرم هست تلویزیون تمایل داشت مهندس بازرگان پانزده نفر را که دارای تسلط بر قرآن بودند مشارکت بدهد اما ایشان پانزده نفر از جلسات تفسیر قرآن قدیم که اکثرا خانم بودند، از جمله بنده را انتخاب کردند. در حقیقت، گردانندگان برنامه می‌خواستند برنامه را تبدیل به یک مباحثه مذهبی کنند که مثلا دانشگاهیان در برنامه باشند و سوال کنند اما مهندس بازرگان قبول نکردند و گفتند بازگشت به قرآن یعنی قرآن درهمین زندگی معمولی.

برجسته‌ترین ویژگی شخصیتی ایشان چه بود؟

مهندس بازرگان تحصیلکرده غرب بود اما مقلد غرب نبود.
ایشان به دلیل نیاز روز بدنبال آشتی دادن دین با علم بودند.
به سنت خود وفادار اما تندرو و افراطی نبود. همیشه معتقد به روش «گام به گام» بود و به نظر جمع اعتقاد زیادی داشت.
صریح الهجه، صادق و با شهامت بود. اگر مخالف بودند نظر خود را ابراز می‌کردند اما همواره نظر جمع یعنی اکثریت را می‌پذیرفتند.
با زور و استکبار ستیزه می‌کردند.
به انتخاب و عقیده فردی اهمیت خاصی می‌دادند.
خاطرم هست در خاطراتشان از ایام تحصیل در مدرسه نوشته‌اند که زمانیکه زلزله شده بود در مدرسه پول جمع می‌کردند معلم به شیوه‌ای گفته بود که هرکس کمک نکند در نمره‌اش تاثیر خواهد داشت، آقای بارزگان نوشته‌اند با وجود اینکه دلم می‌خواست کمک کنم اما به علت اینکه معلم با آن نمره بچه‌ها را مجبور به آن عمل می‌کرد من کمک نکردم. یعنی باید به کمک اعتقاد داشته باشیم واجبار در کار نباشد؛ به علاوه اگر بخاطر آن دو نمره کمک کنیم که نیت عمل باطل است.

زمانیکه به خارج از کشور رفتید ارتباط شما با مهندس بازرگان برقرار بود؟

با وجود اینکه سال ۶۴ از کشور خارج شدم اما هیچگاه ارتباطم با مهندس بازرگان قطع نشد ما با ایشان و خانواده از طریق نامه و تلفن در ارتباط بودیم. در سال ۶۹ که نامه معروف نود امضایی نوشته شد و شخصیت‌های زیادی از جمله تعدادی از سران نهضت آزادی شامل آقایان مهندس توسلی، مهندس صباغیان، دکتر بنی اسدی، مهندس عبدالعلی بازرگان، خسرو منصوریان و دکتر رضا صدر و مهندس نعیم‌پور و... را بازداشت کردند، ما خیلی ناراحت بودیم و از طریق سازمان ملل برای آزادی ایشان تلاش می‌کردیم. من که آرام و قرار نداشتم مدت شش ماهی به ایران برگشتم. هرگز صبر و بردباری مهندس بازرگان را در آن روز‌ها فراموش نمی‌کنم، حتی به ملاقات پسرشان نرفتند و حاضر نبودند که حضورشان در ملاقات حمل بر ضعفشان شود! از طرفی ناراحت بودند که یارانشان درزندان و خودشان آزاد هستند. پیغام فرستاده بودند: «که مرا بگیرید که رهبر حزبم»، پیام داده بودند که: «ما دوست داریم دست و قلم ترا بشکنیم»!

از آن طرف: خاطرم هست با مهندس بازرگان به ملاقات خانواده یکی از زندانیان رفتیم، وقتی در را به روی ما باز کردند خانم آن زندانی که از شکنجه‌های همسرش در زندان با خبر شده بود با گریه به مهندس بازرگان گفت که امام حسین هم که به جنگ رفت خودشان جلوی لشگر بودند پس چرا شما را نمی‌گیرند؟ مهندس بدون اینکه ناراحت شوند، جواب دادند که خدا پدرتان را بیامرزد اعتراض من هم همین است همه باید این درخواست را کنید!. در هر حال با وجود تمام غم و غصه‌ای که از بازداشت و شکنجه آن‌ها داشتند شب و روز به دنبال راه حل بودند. به نظر من این جریان روی سلامتی جسمی مهندس بازرگان اثر جدی گذاشت با وجودی که ایشان از نظر فیزیکی خیلی سالم و فعال بودند اما تاثیر این شکنجه‌ها ی روحی به خوبی محسوس بود.

خاطره دیگری از ایشان به یاد دارید که برایمان تعریف کنید؟

سال ۵۹ دو ماه بعد از جنگ رفتم منزل ایشان، دیدم حالشان خوب نیست. من که آن زمان سرپرست امور داوطلبان بیمارستان طالقانی بودم همراه همسرشان ایشان را به آن بیمارستان بردیم. در آنجا گفتند احتمالا ایشان ذات الریه دارند و مهندس بستری شدند. با وجود این که دو ماه از استعفای مهندس گذشته بود و در رادیو و تلویزیون علیه دولت موقت بدگوئی‌های فراوانی شده بود ولی چنان نزد مردم محبوب بودند که خاطرم هست در بیمارستان، پرستار‌ها پشت در اتاق مهندس برای پرستاری از ایشان قرعه کشی می‌کردند. در واقع خلق و خوی مهندس باعث شده بود محبتشان بر قلب همه بنشیند. در این یک هفته که در بیمارستان بستری بودند نظم ایشان قابل تحسین بود. در مقابل درد نیز تحمل زیادی داشتند و چیزی نمی‌گفتند. یکبار گفتم چرا نمی‌گویید که درد دارید؟ گفتند درد که چیزی بدی نیست، نشانه زنده بودن است. بعد از اینکه مرخص شدند برنامه ریختند که به عیادت مجروحین جنگی در بیمارستان‌ها بروند، بعد من به همراه ایشان و دکتر سحابی مرتبا به عیادت مجروحین جنگی به بیمارستان شریعتی و طالقانی و سوانح سوختگی می‌رفتیم. معمولا در ملاقات بیمارستان‌ها با هماهنگی مدیر بیمارستان ابتدا از کارکنان رده پائین‌تر مثل کارکنان آشپزخانه و مستخدمین بازدید و تشکر می‌کردند و بعدا به عیادت مجروحین و سایر بیماران می‌رفتند و می‌گفتند که این یکی از کارهای مورد علاقه من است. محبوبیت ایشان در میان مردم خیلی مشهود بود. در یکی از این بازدید‌ها دکتر ایرج فاضل که بعد‌ها وزیر هم شد، وقتی مهندس بازرگان را دید پشتش را کرد و بی‌اعتنا رفت. بعد از اینکه داخل بخش شدیم یکی از مجروحین که تحت تاثیر رفتار دکتر فاضل قرار گرفته بود، وقتی مهندس حالش را پرسید، به صورت مهندس آب دهان انداخت، در حالیکه شوکه شده بودم، دیدم مهندس بازرگان آرام دستمالشان را درآوردند صورتشان را پاک کردند و همزمان دکتر سحابی هم اشکهای خودشان را پاک کردند؛ هیچوقت آن صحنه و مظلومیت مهندس بازرگان از خاطرم نمی‌رود. من خیلی ناراحت شده بودم اما مهندس بازرگان گفتند مردم بی‌گناهند این نتیجه تاثیرجوی است که ایجاد کرده‌اند.

زمانی که بستری بودند چه کسانی به عیادت ایشان آمدند؟

از مردم عادی تا شخصیت‌های سیاسی نظیر مرحوم قطب‌زاده، مرحوم احمد خمینی، شهید رجائی و افراد بسیار دیگری به عیادت می‌آمدند، آقای دکتر بنی صدر رئیس جمهور وقت هم چون در جبهه بود برادرزاده‌شان را به عیادت فرستاد. خاطرم هست آقای قطب‌زاده که خیلی در تلویزیون به مهندس و دولت موقت بد گفته بود، وقتی به عیادت مهندس آمد جلوی تخت ایشان زانو زد و دست ایشان را گرفت و مدام تکرار می‌کرد: «اوستا من را ببخش». من هم از این دورویی خیلی ناراحت شدم، گفتم شما وقتی سرپرست تلویزیون بودید هر سخن ناحقی بود گفتید، حالا می‌گویید ببخشید! مهندس بازرگان هم که ذات الریه داشتند و نباید صحبت می‌کردند روی کاغذ برای من نوشتند که «خانم قشقایی اذیتشان نکنید من بخشیدمشان!» مرحوم احمد خمینی هم از طرف امام آمد و در کنار تخت مهندس نشست و با حالت بغض از مهندس حلالیت می‌طلبید. نماینده‌های مردم از شهرهای مختلف هم برای عیادت می‌آمدند قرآنی که از طرف مردم زنجان برایشان آورده بودند را آقای مهندس‌‌ همان روز پشت نویسی کرده و به یادگار به من دادند. این قرآن همیشه همراه من است و از این طریق یاد آن مرد بزرگ برای من زنده می‌ماند.
مدعی گوید که با یک گل نمی‌آید بهار
من گلی دارم که عالم را گلستان می‌کند

در آن روزهای پایانی عمرشان چه دغدغه‌هایی داشتند؟

متاسفانه من در آنزمان خارج از ایران بودم ولی در نامه‌هایی که برایمان می‌نوشتند بزرگ‌ترین غصه و غمشان، قربانی شدن اسلام، فلاکت مردم بدلیل رواج فساد و دروغ و ریا کاری، مشکلات اقتصادی کشور، افت فرهنگی و آثارجنگ خانه‌مان سوز، بی‌کاری، و فرار مغز‌ها بود. در یک کلام درد یک جامعه مبتلا را داشتند.

 

به گزارش ادوار نیوز، امضاکنندگان این نامه درخواست کرده اند که مقامات ذیربط نسبت به شناسایی، محاکمه و مجازات عاملین و آمرین(احتمالی) این پروژه تروریستی اقدامات قانونی را معمول نموده و افکار عمومی را از نتیجه مطلع سازند.

 

بر اساس گزارش ها، عبدالله مومنی، زندانی سیاسی سابق، چند روز گذشته در برابر منزلش با سلاح سرد توسط دو موتور سوار مورد سوء قصد قرار گرفت، که ضاربان نتوانستند آسیب جدی به این فعال سیاسی وارد کنند و تنها بر روی سینه او جراحتی سطحی ایجاد کردند.

 

متن نامه فعالان دانشجویی پیرامون واقعه اخیر به شرح زیر است:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

نامه بیش از یکصد نفر از اعضای سابق شوراهای مرکزی انجمنهای اسلامی دانشجویان و دفتر تحکیم وحدت به روسای قوای مجریه و قضاییه درخصوص سوء قصد به برادر عبدالله مومنی

محضر ارجمند آقایان حجه الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی ، رییس محترم جمهوری اسلامی ایران و حضرت آیه الله صادق آملی لاریجانی ، رییس محترم قوه ی قضائیه جمهوری اسلامی ایران

با سلام و تقدیم احترام ،

همانگونه که مستحضرید امنیت و آزادی، حق طبیعی و فطری انسانهاست و فراهم نمودن امنیت آحاد شهروندان یک کشور حقی است که هر شهروندی بر گردن حکومت دارد و نیز تکلیفی است که حکومت به محض استقرار شئون حاکمیتی، خودبخود بر عهده اش قرار می گیرد.

نظر به اینکه برادر عزیز و ارجمندمان جناب آقای عبدالله مومنی پس از سپری کردن سالهایی مدید از عمر و جوانی خود در پشت میله های زندان، چند صباحی بیشتر نیست که دوران محکومیتش به اتمام رسیده و طبعآ مثل هر شهروند دیگر جمهوری اسلامی از حقوق شهروندی، آزادی و امنیت سایر شهروندان برخوردار است. مع الاسف مطلع شدیم در زمانی که هنوز اندکی از انبوه مرارت و رنج زندان سالیان، بر جان و دل او و خانواده اش التیام نیافته اخیرآ دستانی نابکار با سوء قصدی نافرجام حیات و زندگی این انسان آزاده و شرافتمند را هدف گرفته و با حمله به وسیله ی آلت قتاله قصد کشتن او را نموده اند.

بدینوسیله امضاکنندگان این نامه از آن مقامات ارجمند درخواست می نمایند تا دستور فرمایند مقامات ذیربط نسبت به شناسایی، محاکمه و مجازات عاملین و آمرین(احتمالی) این پروژه ی تروریستی اقدامات قانونی را معمول نموده و افکار عمومی را از نتیجه مطلع سازند.

مستحضر می باشید که دشمنان انقلاب اسلامی و ملت ایران از هیچ اقدامی فروگذار نمی کنند تا جامعه عزیز و اسلامی مان را دچار تنش، اضطراب، ترس و ناامنی نمایند.

بی گمان امنیت شهروندان ایرانی در منطقه ای که دور تا دورش تروریسم ریشه دوانده و خانه کرده، نشانگر اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.

با تشکر

امضاء : بیش از یکصد نفر از اعضای سابق شوراهای مرکزی انجمنهای اسلامی دانشجویان و دفتر تحکیم وحدت

۱٫ زهره آقاجری – دانشگاه علامه طباطبائی

۲٫ علی آمره – دانشگاه اراک

۳٫ سعید ابوتراب – دانشگاه شهرکرد

۴٫ نعیم آقایی – دانشگاه تهران

۵٫ امیر اسحاقی – دانشگاه یزد

۶٫ احمد اشرفی – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۷٫ سید اسماعیل احمدی – دانشگاه صنعنی شریف

۸٫ مهدی احمدی- دانشگاه شیراز

۹٫ امین احمدیان – دانشگاه علوم اقتصادی

۱۰٫ بهرام اسماعیل بیگی- دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

۱۱٫ عباس اسماعیلی- دانشگاه علوم پزشکی همدان

۱۲٫ امیر اقتناعی – دانشگاه فردوسی مشهد

۱۳٫ بهرام الماسی – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۱۴٫ امین الیاسی – دانشگاه علوم پزشکی همدان

۱۵٫ میثم امانی – دانشگاه حکیم سبزواری(تربیت معلم سبزوار)

۱۶٫ حجت بختیاری – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۱۷٫ امیر حسین بلالی- دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۱۸٫ سید مهران تاجدار – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۱۹٫ فتانه تقی یاره – دانشگاه صنعتی شریف

۲۰٫ علی توکلی -دانشگاه تهران

۲۱٫ زهرا توحیدی – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۲۲٫ مهدی حبیبی- دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۲۳٫ خدیجه جدا – دانشگاه علم و صنعت ایران

۲۴٫ مرضیه جدا – دانشگاه تهران

۲۵٫ علیرضا جلالی- دانشگاه شیراز

۲۶٫ علی جمالی – دانشگاه علوم اقتصادی

۲۷٫ سیاوش حاتم – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۲۸٫ مهدی رضا حسینی – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۲۹٫ علی حاجی کتابی – دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

۳۰٫ رضا حاکمی – دانشگاه علوم پزشکی همدان

۳۱٫ عباس حکیم زاد – دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۳۲٫ فخرالدین حیدریان – علوم پزشکی همدان

۳۳٫ آرش خاندل – دانشگاه لرستان

۳۴٫ مصطفی خسروی – دانشگاه علم و صنعت ایران

۳۵٫ رامین خواجه نصیر- دانشگاه صنعتی شریف

۳۶٫ علیرضا خوشبخت – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۳۷٫ مسعود خیراتی – دانشگاه شیراز

۳۸٫ رضا دادجو – دانشگاه علم و صنعت ایران

۳۹٫ حسن دقیق –دانشگاه علوم پزشکی ایران

۴۰٫ رضا دلبری – دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۴۱٫ سعادت دلفانی – دانشگاه شیراز

۴۲٫ مهدی دیناری- دانشگاه علوم پزشکی همدان

۴۳٫ مسعود ذهبیون – دانشگاه صنعتی شریف

۴۴٫ حسین رجب پور – دانشگاه فردوسی مشهد

۴۵٫ کامران رحیمی -دانشگاه لرستان

۴۶٫ بابک زمانیان – دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۴۷٫ علی رضایی – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۴۸٫ مژگان رضایی پور- دانشگاه الزهرا

۴۹٫ حمید رهگذر – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۵۰٫ روزبه ریاضی –دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۵۱٫ نفیسه زارع کهن – دانشگاه علامه طباطبایی

۵۲٫ مهدی زمانی – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۵۳٫ علی زیرک – دانشگاه فردوسی مشهد

۵۴٫ سید مجتبی سادات محمدی – دانشگاه فردوسی مشهد

۵۵٫ تارا سپهری فر- دانشگاه صنعتی شریف

۵۶٫ رضا سلیمان نوری – دانشگاه علامه طباطبایی

۵۷٫ روح الله سوری- دانشگاه علوم پزشکی همدان

۵۸٫ سید محمد علی سیدنژاد – دانشگاه تربیت معلم تهران

۵۹٫ سید علی رضا سیاسی راد – دانشگاه صنعتی امیر کبیر

۶۰٫ بهروز شاهرخ نیا – دانشگاه سیستان و بلوچستان

۶۱٫ حجت اله شریفی – دانشگاه صنعتی شریف

۶۲٫ مسعود شوشتری – دانشگاه علوم پزشکی همدان

۶۳٫ روح اله شهیدی پور – دانشگاه صنعتی شریف

۶۴٫ ابراهیم شیخ – دانشگاه شهید بهشتی

۶۵٫ صابر شیخلو- دانشگاه بوعلی سینای همدان

۶۶٫ آرمان صداقتی – دانشگاه صنعتی امیر کبیر

۶۷٫ سمیرا صدری – دانشگاه الزهراء

۶۸٫ یحیی صفی آریان – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۶۹٫ بهزاد طالبی – دانشگاه علم و صنعت ایران ایران

۷۰٫ علیرضا طاهری – دانشگاه علم و صنعت ایران

۷۱٫ نرگس عابدین زاده – دانشگاه شهید بهشتی

۷۲٫ محمد رضا عبادیان – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۷۳٫ محمد عبدلی- دانشگاه علوم پزشکی همدان

۷۴٫ صمد عزیزی – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۷۵٫ محمدباقرعلایی – دانشگاه علم و صنعت ایران

۷۶٫ جواد علایی – دانشگاه صنعتی امیر کبیر

۷۷٫ محمدحسین غیاثی – دانشگاه علوم پزشکی مشهد

۷۸٫ مجید فراهانی – دانشگاه صنعتی شریف

۷۹٫ احمد فرجی – دانشگاه علم و صنعت ایران

۸۰٫ علی فرخی –دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۸۱٫ احمد فرهادپور- دانشگاه صنعتی شریف

۸۲٫ سید کاظم فرهنگ – دانشگاه صنعتی شریف

۸۳٫ بهرام فیاضی – دانشگاه شیراز

۸۴٫ علی قاسمی -دانشگاه علوم پزشکی تبریز

۸۵٫ مهدی کاملان – دانشگاه فردوسی مشهد

۸۶٫ علیرضاکفشکنان -دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

۸۷٫ سعید کمیجانی – دانشگاه اراک

۸۸٫ علی کیوانلو – دانشگاه خوارزمی(تربیت معلم تهران)

۸۹٫ جعفر کیهانشکوه – دانشگاه تهران

۹۰٫ حسین لقمانیان – دانشگاه تربیت معلم

۹۱٫ مجید لگزیان – دانشگاه حکیم سبزواری(تربیت معلم سبزوار)

۹۲٫ نوید لطیفی- دانشگاه بوعلی سینا همدان

۹۳٫ آرش محمدنیا – دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

۹۴٫ محمدرضا محمدی – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۹۵٫ مهدی محمودیان – دانشگاه شهید شمسی پور تهران

۹۶٫ مهدی مسافر قشلاق – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۹۷٫ حمید مشایخی – دانشگاه اراک

۹۸٫ پژمان مظفری – دانشگاه بهشتی

۹۹٫ نجمه معصومی – دانشگاه بوعلی سینای همدان

۱۰۰٫ علی مقیمی – دانشگاه علامه طباطبایی

۱۰۱٫ حامد منتظری – دانشگاه صنعتی شریف

۱۰۲٫ احسان منصوری – دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۱۰۳٫ احمد موسوی – دانشگاه تهران

۱۰۴٫ اتابک موسوی نسب- دانشگاه صنعتی سهند تبریز

۱۰۵٫ احمد میرزایی – دانشگاه اصفهان

۱۰۶٫ عفت السادات میرمعینی- دانشگاه بوعلی سینا همدان

۱۰۷٫ مسعود نجیمی – دانشگاه شیراز

۱۰۸٫ امین نظری – دانشگاه بوعلی سینا همدان

۱۰۹٫ محمد نظری – دانشگاه صنعتی شریف

۱۱۰٫ سعید نعیمی – دانشگاه زنجان

۱۱۱٫ حسین نقاشی – دانشگاه تهران

۱۱۲٫ عباس نوربخش – دانشگاه شیراز

۱۱۳٫ مجتبی وکیلی – دانشگاه شیراز

۱۱۴٫ علی وفقی – دانشگاه صنعتی شریف

۱۱۵٫ فرید هاشمی – دانشگاه تهران

۱۱۶٫ عنایت همایی راد – دانشگاه علوم اقتصادی

 

به گزارش ایسنا، علی تاجرنیا اظهار کرد: انتخابات با اهمیت‌ترین و محوری‌ترین اتفاق سال آینده است، مجموعه اصلاح‌طلبان اعم از شخصیت‌های مذهبی، سیاسی، احزاب و تشکل‌های عضو جبهه اصلاحات تقریبا به این جمع‌بندی رسیده‌اند که باید از بدنه اصلاح‌طلبان و دولت همراه با اعتدال یک لیست واحد و منسجم بیرون آید.

 

وی افزود: بعد از گذشت یک سال و نیم از دولت تدبیر هنوز برای اصلاح‌طلبان تضعیفاتی صورت می‌گیرد؛ در میان دو مجموعه یعنی «شورای مشورتی اصلاح‌طلبان و شورای هماهنگی جبهه اصلاحات» این امر مورد پذیرش قرار گرفته و به دنبال راهکارهای جدی برای عملیاتی شدن آن‌ هستند. البته باید توجه داشته باشید که جریان اصلاح‌طلبی یک جریان تابع و مقلد نیست؛ نقطه نظرات مختلف بیان می‌شود اما نکته مهم این است که نهایتا در کنش سیاسی به یک تصمیم واحد برسیم.

 

وی در پاسخ به این سوال که آیا اصلاح‌طلبان به مرحله تهیه لیست واحد رسیده‌اند؟ گفت: مهم این است که به صورت استراتژیک این مساله دنبال شده است، در بحث تهیه لیست تاکید این دو مجموعه این است که محوریت به تشکل‌های سیاسی استان‌ها ارجاع داده شود، مجموعه‌هایی که در مرکز وجود دارد نقش دخالت در تصمیم‌گیری و تائید کاندیداهای شهرستان‌ها را بر عهده نخواهد داشت. تا میزان 90 درصد تایید اشخاص در شهرستان‌ها صورت می‌گیرد، اما اگر موارد اختلافی هم پیش آمد ممکن است از تهران دخالتی صورت گیرد؛ برخلاف گذشته که می‌دیدیم در برخی از موارد نیروهای استان کاملا کاندیداها را تائید می‌کردند و یک صدا بودند اما براساس برخی نفوذها از مرکز تصمیم دیگری گرفته می‌شد، گام بعدی هم تشکیل کانون‌های تصمیم‌گیری در استان‌هاست که با محوریت شورای هماهنگی و شخصیت‌های ذی‌نفوذ مناطق انجام می‌شود.

 

نماینده مردم مشهد در مجلس ششم در پاسخ به این‌که تصور نمی‌کنید وحدت و رسیدن به لیست واحد برای اصلاح‌طلبان کمی شعار است؟ اظهار کرد: من الان به شما قول می‌دهم که این شعار نیست. البته ما خیلی نمی‌توانیم روی مجموعه‌هایی که از دست ما خارج هستند بحث کنیم، امیدوارم که مجموعه دست‌اندرکاران انتخابات به این جمع‌بندی رسیده باشند که یکدست شدن قوای مختلف کشور در برهه‌ای از زمان نتوانست کشور را الزاما به نقطه‌ای مناسب برساند و در نهایت خروجی آن برای کشور قابل دفاع نبود. اصلاح‌طلبان نشان داده‌اند که علی‌رغم بی‌مهری‌ها مشی اصلاح‌طلبانه را فراموش نکرده‌اند و به رفتارهای تند و غیرمنطقی روی نیاورده‌اند و افرادی که می‌خواهند حضور فعال پیدا کنند دلسوزان نظام هستند. بنابراین؛ از آن‌جا که انتخابات مجلس حزب‌محور نیست و بر محوریت اشخاص است، طبیعی است وقتی رده‌های اول یک جریان کشور حذف شوند، احتمال حضور و انتخاب نفرات بعدی کمتر می‌شود.

 

وی در عین حال خاطرنشان کرد: اما نهایتا استراتژی ما استراتژی حضور در انتخابات است و موضوع عدم حضور، مطرح نیست. اما این به معنای آن نیست که اصلاح‌طلبان چک سفید امضایی دادند که به هر قیمتی در انتخابات شرکت کنند؛ رویکرد ما مثبت و مبنی بر حضور است، امیدواریم نهادهای مجری و ناظر بر انتخابات نیز به گونه‌ای باشند که انگیزه از تشکل‌های اصلاح‌طلب و مردم گرفته نشود.

 

وی در مورد چالش‌های اصلاح‌طلبان و اختلاف‌ سلیقه آنان گفت: هنوز هم این اختلاف سلایق وجود دارد و نمی‌توانیم بگوییم که کمرنگ شده است، ممکن است هم‌اکنون هم تشکل‌های جدید شکل بگیرد اما مهم این است که اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری نشان دادند فردی را که از نظر سیاسی و دیدگاه‌ها به آنان نزدیک‌تر است را به دلیل مصالح‌ مهمتر می‌خواهند کنار رود و نامزدی را که احتمال موفقیت بیشتری را دارد، حمایت می‌کنند.

 

تاجرنیا ادامه داد: همه شرایطی که باعث شد اصلاح‌طلبان یکپارچه از روحانی دفاع کنند، هنوز هم به قوت خود باقی است. در اصلاح‌طلبان این بلوغ و رشد ایجاد شده است که اگر اجماع صورت نگیرد ممکن است نتیجه به گونه‌ای باشد که همه از آن ناراضی باشند؛ در انتخابات آینده حتی اگر به احتمال خیلی ضعیف هم لیست‌های متعدد بیرون آید شناخت لیست اصلی اصلاح‌طلبان از لیست فرعی دشوار نخواهد بود.

 

وی تاکید کرد: ما در انتخابات کاملا عادلانه‌ای که برای اکثریت کرسی‌های پارلمان امکان رقابت وجود داشته باشد شرکت می‌کنیم؛ منظور از اصلاح طلبان نیز بدنه کلی این جریان است نه این‌که افرادی در قالب دو حزب و تشکل سیاسی بلند شوند بروند و در انتخابات شرکت کنند، این به معنای حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات نیست. دولت نیز برای ادامه مسیر و تحقق برنامه‌های خویش نیازمند مجلسی است که در عین مستقل بودن همراه با برنامه‌های خود باشد.

 

وی درباره حمایت اصلاح‌طلبان از اصولگرایان معتدل نیز گفت: من تصور می‌کنم اعتدال یک جریان سیاسی نیست؛ ما دو جریان سیاسی بیشتر در کشور نداریم، حمایت اصلاح طلبان از شخص روحانی به معنی ناچاری اصلاح‌طلبان نبود بلکه این به دلیل آن بود که ما در شرایط گذار بودیم، شرایط مقتضی در آن دوران ایجاب می‌کرد که برای کارآمد کردن سیستم کشور از روحانی حمایت کنیم.

 

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: مهم این است که اصلاح‌طلبان بتوانند از رفتار مجلس‌شان دفاع کنند، از طرفی مجلس باید صاحب فکر و نظر باشند، ممکن است بین هر یک از این دو جریان اصلاح‌ طلب و اصولگرا منش رفتاری متفاوتی وجود داشته باشد اما این به معنای طیف جدید نیست، حالا اگر اصولگراها می‌خواهند با خودشان رقابت کنند می‌توانند این کار را انجام دهند.

 

وی با بیان این‌که «ما باید بتوانیم در بین طرفداران خود از عملکرد کاندیداهای خود دفاع کنیم» تصریح کرد: قرار نیست که در 290 کرسی مجلس شورای اسلامی از اصولگرایان معتدل استفاده کنیم تا تندروها نیایند، هویت یک جریان سیاسی باید حفظ شود، درست است که روحانی عضو جامعه روحانیت مبارز بود اما عملکرد و شعارهای مشترک زیادی با اصلاح‌طلبان داشت که این را در تشکیل دولتش هم دیدیم.

وی در پاسخ به این سوال که اگر در مجلس دهم نتیجه انتخابات به گونه‌ای شود که مجلس و دولت یکدست شوند تضمین می‌کنید اتفاق‌های ‌خوبی بیفتد که به نفع کشور باشد؟ اظهار کرد: این که بخواهیم دولت و مجلس را به سمت یکدست کردن سوق دهیم متفاوت است با این‌که مردم بخواهند و مشی مردم بر این قرار گیرد که دولت و مجلس همراه انتخاب نمایند؛ مهم این است که شرایط انتخابات به گونه‌ای باشد که خواست مردم محقق شود.

این نماینده دوره ششم مجلس تصریح کرد: قطعا خصلت و ساختار مجلس به گونه‌ای است که معمولا مجموعه‌ای تابع دولت نمی‌شود؛ کما این‌که در مجلس گذشته دیدیم با این‌که اراده به این سمت قرار گرفت که این دو قوه هماهنگ با یک جریان سیاسی باشند اما عملا این هدف محقق نشد. من هم فکر نمی‌کنم مجلس تابع دولت، مجلس خوبی باشد، اما همراه و هماهنگ بودن برای انجام برنامه‌های مشترک و مورد نظر مردم می‌تواند اتفاق مبارکی شود. کما این‌که در ساختار برخی از کشورهای پارلمان‌تاریستی به گونه‌ای است که دولت از دل مجلس بیرون می‌آید، فی نفسه این مشکل ندارد اما مشکل از آنجایی است که شرایطی ایجاد شود تا مجلسی با یک شکل خاص را ایجاد کنیم.

 

وی درباره وحدت اصولگرایان نیز خاطرنشان کرد: اتفاقا برعکس آن‌چه که به لحاظ تفکری وجود دارد، میان اصلاح‌طلبان با این‌که طیف گسترده‌ای را تشکیل می‌دهند اجماع راحت‌تر به وقوع می‌پیوندد؛ اما در میان اصولگرایان علی‌رغم این‌که اختلافات استراتژیک وجود ندارند احتمال اختلافات بیشتر است، دلیلش هم برمی‌گردد به این‌که در اصولگرایان اختلافات بیش از آن‌که ایدئولوژیک و گفتمانی باشد اختلافات خصلتی و سلیقه‌ای است، همین مساله باعث می‌شود نتوانند به هم نزدیک شوند. وقتی مشکل گفتمانی داشته باشیم با گفت‌وگو و بحث خیلی مواقع نقطه‌نظرات را به هم نزدیک می‌کنیم، مثل آن‌چه که در گذشته دیدیم؛ فعالیت‌های اخیر میان اصولگرایان را بیشتر یک نوع تلاش برای نشان دادن عدم اختلاف میان آنان می‌دانم. به نظرم مشکل اصولگرایان در رسیدن به یک لیست واحد نسبت به اصلاح‌طلبان بیشتر است، بخشی از آن به این دلیل است که آنان احساس می‌کنند مشکلی در زمینه تایید و یا رد صلاحیت‌ها ندارند، یعنی تنوع کاندیدای اصلاح‌طلبان افراد مدعی را زیاد می‌کند.

 

وی معتقد است: در انتخابات مجلس جریان به سمت طیف سنتی‌تر و ریشه‌دارتر اصولگرایان در حال تغییر است، در انتخابات آینده رقابت میان جریان ریشه‌دار اصولگرایان و اصلاح‌طلب اتفاق می‌افتد.

 

 

وی در تعریف خود از اصلاح‌طلبی نیز گفت: اصلاحات، یعنی قابل تغییر دانستن همه چیز. این اصلا به منزله نفی قوانین کلی نیست بلکه می‌گویم این موضوعات قراردادی‌اند؛ البته در حال حاضر امروز اصلاح‌طلبان کلیه چارچوب نظام و ساختار قانون اساسی را در کشور پذیرفته‌اند و بر مبنای آن فعالیت می‌کنند. طبیعتا اصلاح‌طلبان کسانی هستند که ترجیح دادند در چارچوب همین نظام و قانون اساسی با وجود ایرادات و مشکلاتی که ممکن است وجود داشته باشد فعالیت سیاسی کنند؛ خط قرمز اصلاح‌طلبان استقلال کشور و عدم وابستگی به بلوک‌های قدرت است، این به معنای نفی آنان و عدم پذیرش اثرگذاری‌شان در مسائل جهانی نیست.

 

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: اگر بخواهیم جدای از بحث نظری، جریان اصلاح طلبی را بررسی کنیم از گذشته نیز دو جریان در کشور وجود داشت اما تغییر نگرش‌ها و پوست‌اندازی‌ها متعاقب از واقعه خرداد 76 و درکی که در مردم از فضای جامعه به وجود آمد، رخ داد که محور این اتفاق آقای خاتمی بوده است. اصلاح‌طلبی بدون حضور خاتمی معنایی ندارد و همه جریان‎‌های سیاسی این طیف آن را پذیرفتند، ممکن است در ساخت و مناسبات درون مجموعه‌ای اصلاح‌طلبی ایراداتی وجود داشته باشد که البته من خودم هم ایراداتی را دارم؛ لذا مرزبندی جریان اصلاح‌طلب با خارج از کشور و با جریان‌های معاند مشخص است؛ اما خیلی‌ها اصرار دارند که جریان اصلاح‌طلب را به خارج از کشور وصل کنند و یا مشابه‌سازی‌های تاریخی ایجاد کنند. مجموعه‌ای که هم زر و هم زور و هم تزویر را دنبال می‌کنند بر آن اصرار دارند.

 

وی درباره حوادث سال 88 و رفتارهای اصلاح‌طلبان اظهار کرد: واقعیت مطلب این است که باید بین اصلاح‌طلبان و کاندیدای اصلاح‌طلب تفکیک قائل شد؛ در واقع کاندیدای اصلاح‌طلبان در سال 88 برای حضور در انتخابات خاتمی بود، آمدن موسوی به عرصه انتخابات به طور طبیعی استراتژی اصلاح‌طلبان را تغییر داد. تصور می‌کنم بخش عمده‌ای از اتفاقات سال 88 به شخص مهندس موسوی بر می‌گردد نه به مجموعه اصلاح‌طلبان، البته ناجوانمردانه نباشد، ما در یک برهه از زمان از این فرد دفاع کردیم. اما این‌که مهندس موسوی در شب قبل از انتخابات اعلام کند که با توجه به ارزیابی‌ها من رئیس‌جمهور شدم، این ربطی به اصلاح‌طلبان نداشت؛ این برداشت خود آقای مهندس موسوی بود. به طور شفاف‌تر اصلاح‌طلبان در انتخابات 88 به خاطر یک کار مرامی و جوانمردانه وارد این اتفاق شدند. ما نمی‌توانیم اتفاقات سال 88 را محصول نگاه و تفکر اصلاح‌طلبی بدانیم، طبیعتا ما در شرایط عادی قرار نداشتیم.

 

وی معتقد است: این میزان دخالت دادن اصلاح‌طلبان به اتفاقات آن سال بی‌انصافی است؛ زیرا ما صاحب تصمیم نبودیم که الان بخواهیم نسبت به آن دفاع کنیم و یا نقد کنیم؛ یک موقع بود که می‌گفتند که مگر شما نمی‌دانید بیرون چه خبر است؟ تاکید می‌کنم که این اتفاقات را به هیچ عنوان محصول رفتار و تصمیم‌گیری اصلاح‌طلبان ندانیم.

 

تاجرنیا در عین حال خاطرنشان کرد: من نمی‌خواهم خیلی شور و شاد بگویم که آن‌چه پیش آمد ربطی به اصلاح‌طلبان نداشت؛ در آن شب اتفاقاتی افتاد و مسائلی هم در ادامه مسیر به وقوع پیوست که اصلاح‌طلبان در آن تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر نبودند که بخواهند کاری انجام دهند، چون ابزارهای لازم را گرفتند؛ ما حتی نمی‌توانیم خودمان را نقد کنیم، مثلا من اکنون می‌توانم درباره تحصن مجلس ششم پاسخ دهم که آیا آن اقدام درست بود یا غلط دفاع یا آن نقد کنم، ولی با توجه به برخوردهای روز انتخابات در سال 88 با من و دوستانم، هیچ امکانی برای تصمیم‌گیری نبود. چگونه خودمان را نقد کنم؟

 

وی ادامه داد: اما تصور می‌کنم اصلاح‌طلبان اگر باختند شجاعتش را داشتند که بگویند ما باختیم و معتقدم اتفاقات سال 88 از منظر ما قابل ارزیابی و نقد نیستند چون بخش عمده تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در شرایط ویژه و خاص قرار داشتند و آن اتفاقات که رخ داد محصول گفت‌,گو و تصمیم‌گیری اصلاح‌طلبان نبود.

 

وی در بیان راهکارهایی برای عبور از شرایط پیش آمده برای اصلاح‌طلبان اظهار کرد: من برخلاف شما معتقدم که عده‌ای اکنون دارند از فتنه نان می‌خورند، من احتذار دارم که اسم فتنه را بر اتفاقات سال 88 بگذارم البته اگر از فتنه به معنای آزمایش و امتحان یاد کنیم اشکالی ندارد. بنظرم این مساله زیاد به تئوری‌پردازی نیاز ندارد؛ اتفاقات سال 88 یک اتفاق مانند بسیاری از اتفاقاتی بود که در کشور از ابتدای انقلاب افتاده است. واقعیت این است که آن مجموعه‌ای که خسارت دیده اکنون دیگر مدعی نیست. اگر مساله انتخابات سال 88 را یک آزمایش بدانیم، چهره‌های اصلاح‌طلب با این‌که بیشترین هزینه را پرداختند مدعی نیستند. واقعیت این است که ادبیات‌شان در مجموعه سیاسی کشور تغییر نکرد رفتارهای آنان اصلاح‌طلبانه باقی ماند این نشان دهنده این است که اتفاقات سال 88 آزمایشی برای اصلاح‌طلبان بود.

 

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب افزود: یعنی حتی اگر برخی در کشور و نیروهای بیرونی سعی کنند عده‌ای را از دایره اصلاح‌طلبی خارج کنند اما آنان اصرار دارند که با همین گفتمان اصلاح‌طلبانه در چارچوب قانون اساسی فعالیت کنند به نظرم اگر کسانی واقعا مغرض نباشند اتفاقات چندسال گذشته ثابت می‌کند که آن‌ها به دنبال این نیستند که بخواهند خارج از چارچوب نظام فعالیت کنند؛ مهمترین راهکاری که می‌توان ارائه داد این است که از طرف رسانه‌های ارتباط جمعی و تریبون‌های مختلف به فتنه دامن زده نشود. اتفاقی افتاد و عده‌ای هم هزینه پرداخت کردند که از نظر خودشان غیرجوانمردانه و از نظر بقیه به حق بود. بخشی از آنان همان افرادی هستند که در انتخابات ریاست جمهوری حضور پیدا کردند.

 

سردار رحیمی در گفت و گو با فارس با اعلام این خبر گفت: در بخش نوک آباد خاش به پلیس 110 اعلام یک فقره تصادف شد.

 

وی افزود: مأموران پلیس به منطقه اعزام شدند اما پس از رسیدن به این منطقه، سرنشینان یک خودروی عبوری، مأموران را به رگبار بستند.

 

فرمانده انتظامی سیستان و بلوچستان گفت: در این حادثه یک نفر از مأموران شهید و دو نفر مجروح شدند.

 

به گزارش ایسنا، محمد جواد ظریف سه شنبه شب در بازگشت از کابل به تهران و در جمع خبرنگاران همراه وی در پاسخ به سوالي مبنی بر این که تا پایان سال جاری احتمال بازگشایی سفارت‌خانه‌های ایران و انگلیس وجود دارد؟ گفت: ما تصمیمی برای برقراری مجدد روابط میان دو کشور گرفته‌ایم و بازگشایی سفارت‌خانه‌ها جدای از مسائل سیاسی یک روند فنی و اداری دارد و نیازمند تفاهم‌هایی است. ما آمادگی داریم با سفارت انگلیس در تهران مثل سایر سفارت‌خانه‌ها رفتار کنیم و توقع داریم انگلیس هم با سفارت ما مثل سایر سفارت‌خانه‌ها برخورد کند.

 

وی در پاسخ به سوال دیگري مبنی بر این که اظهار نظری از سوی یک رسانه داخلی به نقل از سرگئی ریابکوف منتشر شده است که او عنوان کرده در فروردین ماه سال آینده ایران و 1+5 به توافق کلی دست پیدا می‌کنند تصریح کرد: اینها فقط حدس و گمان است و فکر نمی‌کنم گمانه زنی کمکی به کسی کند.

 

وی همچنین در پاسخ به سوال دیگري درباره‌ اولویت دولت و وزارت خارجه برای ایفای نقش موثر در کشور های همسایه به ویژه افغانستان گفت:‌ همسایگان اولویت اول ما هستند. چون ناامنی در این کشورها آثار مستقیم بر امنیت ملی ما دارد. از طرفی استان‌های مرزی ما به طور جدی می‌توانند از تحولات کشورهای همسایه متاثر شوند که البته صرفا تاثیر منفی در میان نیست بلکه می‌توانند استان‌های مرزی از یکیدگر در توسعه و گسترش تجارت و آبادانی یکدیگر بهره‌مند شوند و این مساله امنیت ما را در محیط تامین می‌کند .

 

وی ادامه داد: برای دولت ارتباط با همسایگان نقش ویژه‌ای داشته است و از ابتدای کار هم دولت و هم رئیس‌جمهور و هم من کار را با کشورهای همسایه شروع کردیم. افغانستان از جهات مختلف برای ما اولویت دارد . یک دهه قبل ما چالش‌ عمده‌ امنیت ملی در افغانستان داشتیم و آن حضور طالبان در حوزه قدرت بود که نه تنها مقداری از توان ملی ما صرف آن مساله می‌شد بلکه باعث شهادت تعدادی از دیپلمات‌هایمان و یک خبرنگار در مزار شریف شد. از سویی مساله مواد مخدر که افغانستان بیشترین میزان تولید آن را به ویژه در تریاک دارد هزینه‌های اجتماعی ، امنیتی و اقتصادی سنگینی به ایران وارد می‌کند.

 

ظریف ادامه داد: موادی که در ترافیک مواد مخدر به کشور ما سرریز می‌شود و ایجاد باندهای جنایت و قاچاق معضل بزرگ امنیتی و اجتماعی برای ایران است و فقط در سایه یک افغانستان آباد و توسعه یافته می‌توان با این مسائل مقابله کرد.

 

وزیر خارجه گفت: در شرایطی که اقتصاد مجرمانه ظرفیت جدی و تاثیرگذار در افغانستان دارد نمی‌توانیم امید داشته باشیم که به مقابله با موادمخدر بپردازیم.

 

وی همچنین درباره‌ ورود داعش به افغانستان نیز گفت: حضور نیروهای افراطی نه فقط طالبان بلکه وارد شدن داعش در افغانستان در مناطق مختلف تهدیدی برای کل منطقه است. از سویی یکی از مهمترین چالش‌ها در افغانستان حضور نیروهای خارجی است که ناامنی در داخل افغانستان و زمینه برای افراط گری فراهم می‌کند و بهانه‌ای است که افراطیون سعی دارند به وسیله‌ آن برنامه ریزی کنند و سربازگیری انجام دهند. در عین حال حضورشان نیز در نزدیک مرزهای ایران برای ما تهدید محسوب می‌شود.

 

رئیس دستگاه دیپلماسی که روز سه‌شنبه برای دعوت از اشرف غنی احمد زی به کابل رفته بود درباره‌ی فرصتهای همکاری با افغانستان گفت: ایران با ثبات‌ترین مسیر ترانزیت مواد معدنی افغانستان است و ما می‌توانیم به توسعه روابط در این زمینه بپردازیم که می‌تواند برای دو کشور بهره‌مندی زیادی داشته باشد.