جنبش راه سبز - خبرنامه

 

به گزارش کلمه، ساعت ۲۳ روز پنجشنبه دو جوان موتورسوار که مقابل در ورودی منزل عبدالله مومنی، فعال سیاسی اصلاح طلب – در خیابان شادمان تهران- کمین کرده بودند، همزمان با نزدیک شدن وی به در منزل، او را تعقیب کردند.

 

مهاجمان به بهانه پرسیدن نشانی به مومنی نزدیک می شوند و به محض ورود وی به داخل منزل به سوی او حمله ور می شوند و یکی از آنان قمه را به سمت قفسه سینه پرتاب می کند که با دفاع عبدالله مومنی، قمه تنها بر روی سینه وی جراحتی سطحی ایجاد می کند.

 

بر اساس این گزارش، مهاجمان پس از ایجاد سروصدا، در حال فرار از صحنه خطاب به مومنی گفته اند “دیگه خلاص شدی”. مهاجمان به هنگام ترک محل به هیچ یک از وسایل و اموال این فعال سیاسی دستبرد نزده اند.

 

با انتقال عبدالله مومنی به پزشکی قانونی جهت ثبت آثار جراحت، موضوع بلافاصله به اطلاع نیروی انتظامی رسیده است.

 

عبدالله مومنی، از چهره های شاخص جنبش دانشجویی در دهه ۸۰ و سخنگوی سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) است که اسفند ماه سال ۹۲ پس از تحمل پنج سال حبس بی وقفه در زندان اوین آزاد شده بود. 

 

 

به گزارش جرس، این وکیل و فعال حقوق بشر زندانی، نیاز به مراجعه به دندانپزشک و همچنین انجام معاینات قلب  و کنترل فشار خون دارد.

 

 

معصومه دهقان، همسر عبدالفتاح سلطانی به تایید این خبر در صفحه فیس‌بوک خود نوشت: ما هر سه شنبه منتظریم که آقای سلطانی برای بررسی بیماری قلبی به بیمارستان منتقل شود . تا کنون سه بار وقت معاینه به دادستانی داده‌ام ولی هر بار از انتقال ایشان ممانعت شده است . لازم به ذکر است ایشان بنا به تایید چند پزشک معتمد زندان باید برای تشخیص بیماری قلبی و درد ناحیه ی قلب، نوسان فشار خون و کم خونی ، به پزشک متخصص مراجعه کند . متاسفانه با وجود نامه ی دکتر و وقت معین و پس از گذشت حدود سه ماه از بیماری ایشان انتقال به بیمارستان صورت نگرفته است . دیروز ۲۴ دی ماه هم انتقال آقای سلطانی به دندانپزشکی بدون هر گونه دلیلی انجام نشد . روز قبل برای یاد آوری با دادستانی تماس گرفتم . خانم منشی گفتند ما نامه را فکس کرده ایم ولی نمی دانیم اعزام صورت می گیرد یا نه !!!
آقای خدا بخشی دادیار ناظر زندان گفته بود اگر پزشک را عوض کنید درمان صورت می گیرد ولی باز هم درمان ناقص ماند . 

همچنین کتابی با عنوان «سفرنامه هند»، مجموعه شعر و تعدادی ترجمه از وی به بازار نشر آمده است. مجموعه‌ای از اشعار او به زبان سوئدی نیز ترجمه و منتشر شده است. این دین پژوه که دارای مدرک دکترا در رشته فقه و مبانی اسلام از دانشگاه تهران است اکنون ساکن سوئد است و ضمن همکاری با دانشگاه اوکسالا به پژوهش‌های خود ادامه می‌دهد. به کوشش انتشارات خاوران در روز نهم ژانویه سال جدید میلادی، مراسم رونمایی از کتاب جدید دکتر وسمقی با عنوان «حتماً راهی هست» در شهر پاریس برگزار شد. به بهانه انتشار این کتاب با او که سخنگوی نخستین دوره شورای اسلامی شهر تهران بوده است گفتگویی انجام دادیم که در پی می‌آید.

«حتما راهی هست» رویکرد تازه‌ای دارد به اتفاقاتی که در شورای شهر تهران طی سالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۲ رخ داد. به عنوان سخنگوی نخستین دوره شورای شهر تهران، ابتدا بگویید که نگارش این کتاب را از چه زمان آغاز کردید و اساساً چه انگیزه‌ای شما را واداشت که این کتاب را بنویسید؟

نگارش این کتاب را از‌‌ همان زمان که وارد شورای شهر شدم شروع کردم. حدود دو سال نگارش کتاب طول کشید و بعد از آن به تدریج کتاب را به برخی از دوستان دادم، آن‌ها کتاب را خواندند که اسم آن‌ها هم در مقدمه کتاب آمده است. به تدریج نظرات آن‌ها را در کتاب منتقل می‌کردم. بار‌ها و بار‌ها تا زمان انتشار، کتاب را باز خوانی و تصحیح کردم. اما علت اینکه اقدام به نگارش چنین کتابی کردم این بود که آن مقطع به نظرم مقطع مهمی بود، در آن تاریخ، اتفاقات مهمی درکشور روی می‌داد، جنبش اصلاح طلبی در کشور آغاز شده بود، اولین دوره شورای شهر تهران تشکیل شده بود و هر روز که از عمر شورا می‌گذشت ما با اتفاقات مهم و تازه‌ای روبرو می‌شدیم که من از‌‌ همان آغاز شورا تصمیم گرفتم کتابی را بنویسیم و به همین جهت شروع کردم به تهیه یادداشت‌هایی در مورد آنچه در شورا می‌گذشت، هر روز یادداشت‌های را برمی داشتم. پس از آنکه شورا منحل شد من بر اساس آن یادداشت‌ها شروع به نگارش کتاب کردم.

به نظر می‌رسد نگارش کتاب «حتما راهی هست» تجربه‌ای متفاوت از سایر تالیفات شماست.

بله، کتاب دارای موضوعات متنوعی است‌‌ همان طور که موضوعات شهری بسیار متنوع هستند و من به همه این مسائل در حد توانم اشاره کرده‌ام و امیدوارم بسیاری از ابهامات را درباره شورای شهر دوره اول پاسخگو باشد و همین طور هدف مهم من از نگارش این کتاب این بود که یک نمونه‌ای در اختیار جامعه‌شناسان و علاقمندان به مسایل اجتماعی این کتاب قرار دهد که آن‌ها بتوانند با در دست داشتن این مستندات تحلیل کنند که مشکلات ما در کشور چیست و این یک نمونه کوچکی است که می‌تواند برای ما روشن کند که مشکلات ما از لحاظ فردی اخلاق تربیت فردی ساختار اجتماعی و سیاسی چگونه است که ما با چنین مشکلاتی مواجه می‌شویم. شاید از خلال به دست آوردن این مشکلات بتوانیم به راه حل‌هایی برای رفع مشکلاتمان دست پیدا کنیم.

ضرورت و اولویت طرح رویدادهای مربوط به تولد شورا تا انحلال شورا چه بود؟

این کتاب به نظرم کار مهمی بود که باید نوشته می‌شد، حوادث مهمی به نظرم پیش آمد، به خصوص پس از آنکه حوادثی باعث انحلال شورا شد، من تصور کردم چه کار خوبی بود که از ابتدا به این فکر افتادم و یادداشت‌هایی تهیه کردم. مدارک و اسنادی که در کتاب به عنوان پیوست آمده از قبل نگه داشته بودم به خصوص آنکه حوادث به گونه‌ای بود که شورای شهر متهم شده بود به اینکه به جنبش اصلاح طلبی هم آسیب رسانده است. من در این باره هیچ قضاوتی نمی‌کنم. در کتاب هم قضاوت نکردم، اما حوادث را از زاویه نگاه خودم به عنوان یک عضو شورا و سخنگوی آن دوره به گونه‌ای که واقع شده بیان کردم و قضاوت را به خوانندگان واگذار کردم که نه تنها در مورد شورای دوره اول بلکه درباره بسیاری از واقعیات کشورمان و مشکلاتی که ما با آن مواجه هستیم بتوانند به یک قضاوت و جمع بندی برسند، شاید این کتاب بتواند چنین کمکی ارائه کند.

در روزهای پایانی سال ۱۳۸۰ بود که کشمکش‌ها بر سر فروش تراکم آغاز شد. در‌‌نهایت، آتش اختلافات و تنش‌ها بین شورای شهر و شهردار وقت به چه دلیل شعله ورشد؟

ببینید دلیل این تنش‌ها را جنگ منافع می‌دانستم، برای اینکه شورای شهر، همیشه معتقد بود که درامد شهرداری که عمدتاً از فروش تراکم بود درامد ناسالم بود و همیشه تاکید شورای شهر بر این بود که این درآمد باید تغییر کند، چون فروختن فضای شهر و تعیین درامد از این طریق برای آباد کردن شهر درواقع با هم منافات داشتند چون به شکل بی‌رویه نمی‌توان فضای شهر را فروخت و مجوز گسترش و توسعه شهر را صادرکرد آن هم برای شهری مثل تهران با این جمعیت فراوان و خدمات اندک، به نسبت جمعیت شما ببینید فضای سبز تهران چقدر اندک است؟ مساله آلودگی هوا، آب، ترافیک و بسیاری از مسایل دیگر در تهران وجود دارد. ما فروش بی‌رویه تراکم را همیشه مغایر با منافع مردم شهر تهران می‌دانستیم و آرزوی ما این بود که فروش تراکم روزی متوقف شود. البته نهادهای دیگری هم همین مساله را تایید کرده بودند مثل شورای عالی شهرسازی و معماری اما وقتی که شهردار منتخب شورا آقای ملک مدنی با شجاعت چنین تصمیمی را اعلام کرد نه اینکه تراکم به طور کلی متوقف شود، ایشان فروش تراکم غیر مجاز را ممنوع اعلام کرد. پس از آن جنجالی بر پا شد که به عقیده من این جنجال از طرف مردم عادی شهر تهران برپا نشد چون آن‌ها نبودند که از این تصمیم ضرر می‌کردند بلکه آن‌ها از این تصمیم سود می‌بردند. اما چه کسانی ضرر می‌کردند؟ کسانی که از خرید تراکم از شهرداری منتفع می‌شدند مثل برج ساز‌ها، آن‌ها بودند که شلوغ کردند و متاسفانه برخی از اعضای شورای شهر آن زمان و برخی از نهادهای قانونی آن زمان مخالف توقف فروش تراکم بودند. در اینجا متاسفانه می‌توانم از مجلس هم در آن دوره یاد کنم و دیگر نهادهایی که از آن‌ها حمایت و پشتیبانی کردند، در مقابل این تصمیم شهردار و اکثریت اعضای شورای شهر که هشت نفر بودند ایستادند و شورا را به انحلال کشاندند. البته در کتاب در مورد این مطالب توضیح داده‌ام.

در ‌‌نهایت کلاف این کشمکش هر روز بیش از پیش درهم پیچیده شد به طوری که تنش‌ها میان اعضای شورای شهر با شهردار تهران به اوج خود رسید و میان اعضای شورای شهر دودستگی ایجاد شد.

بله ما تبدیل به دو گروه شدیم، یک گروه هفت نفره و یک گروه هشت نفره که من و هفت نفر دیگر در گروه اکثریت بودیم. علت تداوم کشمکش این بود که آن گروه اقلیت هفت نفره در واقع مخالف تصمیم شهردار بودند و گروه هشت نفره موافق تصمیم شهردار بودند. به هر حال شورا به دو گروه تقسیم شد و تا پایان، همین ترکیب باقی ماند. می‌توانم بگویم در میان آن هفت نفر، افرادی بودند که خودشان برج سازی می‌کردند و در شورا علناً می‌گفتند «اگر تراکم ما را بدهید ما مشکلی با شهردار نداریم» به هر حال مساله چه در سطح کوچک‌تر و چه در سطح کلانش، جنگ منافع بود اما ما برای منافع شهر تهران ایستادگی کردیم و گرنه به راحتی می‌توانستیم از موضع خودمان دست برداریم تا شورا هم منحل نشود، چون ما نفعی نداشتیم اما ایستادیم و نگذاشتیم آن‌ها به خاطر منفعت طلبی و رسیدن به اهداف مادی خود، ما را به بازی بگیرند.

به مجلس شورای اسلامی در آن زمان اشاره کردید. تا چه اندازه نمایندگان مجلس با خواسته‌های شما و دیگر اعضای مخالف فروش تراکم در شورای شهر همسو بود؟

ببینید مجلس که نمی‌توانست به شکل قانونی در کار شهرداری مداخله کند اما از لحاظ تبلیغاتی برخی از نمایندگان مجلس، با سرعتی بسیار زیاد طرحی با عنوان «طرح تحقیق و تفحص از شهرداری درباره تراکم» را تصویب کردند که نمی‌دانم چقدر این تحقیقشان کار‌شناسی بود چون با ما‌ که عضو شورا بودیم و به هرحال درجریان کار بودیم هیچ گونه تماسی نگرفتند. به هرحال، ظاهراً یک تحقیق و تفحصی انجام دادند و رفتند در مجلس اعلام کردند که با توقف فروش تراکم مخالف هستند. آن‌ها در واقع همسویی کردند با کسانی که موافق فروش تراکم بودند. بعد‌ها من از برخی اعضای شورا که آن نمایندگان مجلس را می‌شناختند سوال کردم و گفتند که در میان ه‌مان‌ها هم افرادی بودند که می‌خواستند از شهرداری تراکم بگیرند و چون شهرداری فروش تراکم را متوقف کرده بود متاسفانه برای چنین اقدامی در مجلس انگیزه کافی داشتند. مستندات این موضوع هم در کتاب ذکر شده است.

هنگامی که در دی ماه ۱۳۸۱هیات حل اختلاف از انحلال شورای اسلامی شهر تهران خبر داد٬ واکنش اعضای شورای شهر نسبت به این تصمیم گیری چه بود؟

ما مخالف بودیم چون این تصمیم صحیحی نبود، البته آن‌ها هم چاره داشتند. هیات حل اختلاف به ریاست آقای ابطحی، وزارت کشور و وزیر کشور وقت، آقای موسوی لاری هم همسو با اقلیت شورای شهر بودند و در صدد تغییر شهردار بودند. هدفشان عزل شهردار و آزاد کردن تراکم بود. آن‌ها دائم با اقلیت شورای شهر، در تماس و ارتباط بودند در نتیجه همسویی همه آن‌ها با هم منتهی به انحلال شواری شهر شد.

بعد هم که آقای ملک مدنی برکنار شدند.

بله بلافاصله فردای انحلال وزارت کشور، آقای ملک مدنی را عزل کرد، این هم یک نشانه مهم است برای اینکه آن‌ها با شورا مشکل نداشتند با شهرداری که فروش تراکم را متوقف کرده بود مشکل داشتند. اساساً هدف از انحلال شورای شهر، عزل شهردار بود اگر ما شهردار را عزل می‌کردیم، شورا را منحل نمی‌کردند، یعنی خواسته آن‌ها از ما این بود که ما یا شهردار را عزل کنیم یا فروش تراکم را آزاد کنیم. ما با این دو موضوع، موافق نبودیم. برخلاف تمام استدلال‌هایی که در دو سه سال پیش از آن داشتند که تمام مدت می‌آمدند و استدلال می‌کردند که چرا تراکم می‌فروشید؟ فروش تراکم به این شکل بی‌رویه برای شهر مضر است. اکثریت اعضای شورا اساساً استدلالشان این بود که می‌گفتند جلسه تشکیل می‌دهیم شرکت هم می‌کنیم اما شما باید بیایید و علناً توضیح دهید که به چه دلیل موافق فروش تراکم هستید و به چه دلیل می‌گویید که شهردار باید عزل شود اگر قانع شدیم حتماً این کار را می‌کنیم اما آن‌ها حاضر نبودند که بیایند در جلسه علنی اعلام کنند که به چه دلیل با آزاد شدن فروش تراکم موافقند و به چه دلیل می‌خواهند شهردار را عزل کنند. آن‌ها موافق توضیح این مسایل در یک جلسه علنی نبودند، حتی جلسات غیرعلنی تشکیل دادیم و از آن‌ها خواستیم در جلسات غیرعلنی به ما توضیح بدهند اما آن‌ها حتی در جلسات غیرعلنی هم حاضر نشدند به ما توضیح بدهند، چون توضیحی نداشتند. به این دلایل بود که ما هم ایستادیم و اجازه ندادیم که با ما بازی بکنند. من در آن زمان اعلام کردم که «ما بازیچه نیستیم ما بازی افراد سودجو و فرصت طلب را نمی‌خوریم ولو اینکه شورای شهر منحل شود» ایستادیم و به انحلال شورا هم اعتراض کردیم. من شخصاً با وجود آنکه معترض به انحلال شورا بودم اما ناراحت نبودم، چون ما بر سر موضع درستی ایستاده بودیم.

آقای ملک مدنی به عنوان یک شهردار در عمر ده ماهه شهردای خود حداقل یک رویکرد جدی به درآمدهای شهری و توسعه فضاهای سبز و خدمات شهری داشتند. با توجه به اجرای پروژه‌هایی نظیر مترو شهری و احداث تونل رسالت، امروز وضعیت شهر تهران را نظر توسعه فضاهای شهری چطور ارزیابی می‌کنید؟

من در حقیقت عملکرد شوراهای شهر بعدی را زیر نظر نداشتم و نمی‌دانم چقدر فضاهای شهری را توسعه دادند به همین جهت نمی‌توانم قضاوتی در این باره داشته باشم اما‌‌ همان طور که می‌دانید این اقدامات، کارهای کوتاه مدتی نیستند، زمینه این اقدامات از سال‌ها پیش شروع شده است.‌‌ همان گونه که شورای شهر در دوره اول بسیاری از پروژه‌هایی که در آن زمان به بهره برداری رساند پروژه‌هایی بودند که از پیش از دوره شورای شهر شروع شده بود. ولی شهر تهران یک اولویت‌هایی دارد، مثلاً گسترش فضای سبز یکی از مهم‌ترین اولویت‌های شهر تهران است که در این باره فکر نمی‌کنم کارهای زیادی انجام شده باشد. یادم هست در دوره اول شورا چند پارک بزرگ در تهران مثل پارک گفتگو، پامچال و چند پارک دیگر به بهره برداری رسید. هرچند که احداث این پارک‌ها از قبل به وسیله شهرداری آقای کرباسچی شروع شده بود. اما یکی از اولویت‌های ما در دوره نخست شورای شهر، توسعه فضای سبز بود. در برخی از مناطق شهر تهران، فضای سبز بسیار محدود است مثل منطقه ۷ که حتی صحبت‌هایی کردیم با مسوولان پادگان عشرت آباد، همچنین گفتگوهای مفصلی داشتیم با مسوولان زندان قصر، به هر حال بخشی از آن به پارک تبدیل شد ولی پادگان موافقت نکرد که به جای دیگری منتقل شود و آن مکان به فضای سبز و پارک تبدیل شود. به هرحال تصور می‌کنم هر شورایی که بتواند فضای سبز را در تهران گسترش دهد تا به بهبود هوا و همچنین بهبود وضع آب اشامیدنی تهران کمک کند کار مهمی انجام داده است.

شورای شهر در مورد قطع درختان در نقاط شهری باوجود ممنوعیت تغییر کاربری فضای سبز شهری چگونه برخورد می‌کرد؟

شورای شهر مخالف بود، یادم هست که گزارش قطع شبانه درختان برخی از باغ‌های تهران به شورای شهر می‌رسید، شورای شهر اعلام می‌کرد و خواستار پیگیری و جلوگیری از قطع درختان از شهرداری بود. شورای شهر در مجموع با این رویه مخالف بود و توانست چندین باغ را از خطر انهدام نجات دهد ولی‌‌ همان طور که اشاره کردم به هرحال گروه‌هایی وجود دارند مثل گروه‌های برج ساز که برایشان مهم نیست در شهر چه اتفاقی رخ می‌دهد، حاضرند که باغ‌ها را از بین ببرند و در‌‌ همان اراضی برج‌های بلند بسازند. اتفاقاً قطع فروش تراکم می‌توانست از این گونه اقدامات جلوگیری کند. اگر آن‌ها دیگر نمی‌توانستند تراکم بخرند٬ نمی‌توانستند این کار را ادامه بدهند. اما ه‌مان‌ها بودند که ایستادند و در واقع به خاطر پشتیبانی نهادهای رسمی کشور از آن‌ها قوی بودند تا اینکه سرانجام شورا را منحل کردند تا به هدف خود برسند و متاسفانه من هم اخبارش را می‌شنوم که این رویه همچنان ادامه دارد.

همان طور که می‌دانید مدتی ست اختلافات بین اعضای شورای شهر تهران بالا گرفته از درگیری لفظی گرفته تا فیزکی بین برخی از اعضای شورا، کمااینکه سال گذشته نیز خبرهایی مبنی بر درگیری لفظی برخی از اعضای شورای شهر در رسانه‌های داخلی منتشر شده بود. این درگیری‌ها از منافع شخصی نشات می‌گیرد؟

حالا منافع شخصی یک طرف است ولی مهم‌تر از آن منافع گروه‌های بیرون شورا و شهرداری است. شهرداری تهران نهاد بسیار مهمی است که در آن، سرمایه و ثروت زیادی نهفته است. ازسوی دیگر نهادهای بسیاری با شهرداری در ارتباط هستند و خیلی‌ها می‌توانند از طریق شهرداری منتفع شوند، خانه سازی‌ها برج سازی‌ها و شرکت‌ها و سازمان‌های زیادی که به شهرداری تعلق دارد. پروژه‌های عمرانی بسیاری که زیر نظر شهرداری اجرا می‌شوند. به هرحال تمامی این مسائل می‌تواند باعث شود منافع خیلی‌ها با شهرداری گره بخورد. با توجه به تجربه‌ای که من دارم اگر گروه‌های بیرون شهرداری دخالت نکنند و نخواهند که از شهرداری امتیاز بگیرند و منافع غیرقانونی مطالبه نکنند این درگیری‌های داخل شورا بسیار کاهش پیدا خواهد کرد. ببیند در کار شورای شهر، همیشه یک اختلاف نظر مطرح می‌شود ولی می‌توان دوستانه تصمیم گرفت و به جمع بندی رسید، به خصوص کارهای مربوط به شهر که عمدتاً کارهای علمی و کار‌شناسی ست. وقتی یک تصمیمی قرار است اتخاذ شود کار‌شناسان می‌آیند توضیح می‌دهند و همه راحت می‌توانند قضاوت کنند و تصمیم بگیرند اما وقتی که پشت این مسائل، منافعی برای برخی گروه‌ها وجود داشته باشد، شورای شهر به محلی برای چنین کشمکش‌ها و رسیدن به این گونه منافع تبدیل می‌شود، آنجاست که درگیری‌ها بالا می‌گیرد و برطرف کردن این درگیری‌ها هم دشوارمی شود.

 

به گزارش جرس، خانواده آیت‌الله منتظری، در منزل خود میزبان معصومه دهقان، همسر وکیل زندانی؛ نرگس محمدی، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، خانم صانعی دختر آیت‌الله صانعی و جمعی از زندانیان سیاسی بودند.

 

کمپین "آشپزی برای سلطانی" به دعوت مائده سلطانی فرزند عبدالفتاح سلطانی، همزمان با روز تولد او در یازدهم آبان‌ ماه آغاز به کار کرد و استقبال فعالان حقوق بشر و فعالان مدنی و سیاسی ایرانی و خارجی مواجه شد.

 

 

 

مائده سلطانی در توضیح راه‌اندازی این کمپین گفته است: هدف از این کمپین اطلاع رسانی و فشار اذهان عمومی برای آزادی زندانیان سیاسی است. کمپین ایده ی بسیار ساده ای دارد و آن این است که هر کسی در هر جایی می تواند غذایی بپزد و از پدرم یا هر زندانی سیاسی دیگری دعوت به صرف غذا کند. این کمپین شاید ابتدا با نام پدرم شروع شود اما در صورت فراگیر شدن می تواند برای همه زندانیان سیاسی دیگر و همینطور وکلای دربند مثل آقایان محمد سیف زاده و مصطفی دانشجو و همینطور عزیزان دیگر مثل مهدیه گلرو، بهاره هدایت و امید کوکبی و بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی موثر واقع شود.

 

 

عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری، عضو کانون مدافعان حقوق بشر و عضو هیات مدیره کانون وکلای دادگستری است که به اتهامات تشکیل کانون مدافعان حقوق بشر، تبلیغ علیه نظام و دریافت جایزه حقوق بشر نورمبرگ توسط قاضی پیرعباس به ۱۸ سال حبس و تبعید به برازجان و ۲۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شد. حکمی که بعد از تجدید نظر خواهی و به ۱۳ سال و ۱۰ سال محرومیت از وکالت تقلیل یافت.

 

 

وی پیش ‌از این در سال ۱۳۸۴ بازداشت و مدت ۲۱۹ روز را در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین گذرانده بود. قاضی مرتضوی او را به جاسوسی از طریق افشای اطلاعات پرونده موکلان خود متهم و به ۵ سال حبس و ۵ سال محرومیت از خدمات اجتماعی محکوم کرده بود، اما دادگاه تجدید نظر وی را از کلیه این اتهامات تبرئه کرد.

 

 

به گزارش واحد مرکزی خبر و به نقل از رسانه های بلژیک از جمله شبکه تلویزیونی دولتی آر تی بی اف RTBF، این عملیات که در شهر ورویر Verviers در شرق بلژیک آغاز شد، هنوز هم ادامه دارد و دستکم سه نفر طی آن کشته شدند. هنوز آمار دقیقی در مورد تعداد کشته های این عملیات به طور رسمی اعلام نشده است.

 

به گزارش خبرگزاری فرانسه از بروکسل؛ دادسرای فدرال بلژیک هم اعلام کرد در مورد این عملیات ضد تروریستی یک کنفرانس خبری برگزار می کند.

 

شاهدان در شبکه های اجتماعی از استقرار تعداد زیادی از نیروهای امنیتی در مرکز شهر ورویر و شنیده شدن صدای انفجار و تیراندازی خبر داده اند. 

 

 

 

حميد روحاني، در گفتگو با خبرگزاري دانشجو، گفت: اظهارات و موضع گيري هاي علي مطهري من را به ياد خاطره اي در سال 1354 مي اندازد. وي با بيان اينكه در سال 1354 در نجف بوديم كه خبري از ايران رسيد و حاكي از قيام برادرزاده ي محمدرضا پهلوي بر عليه عمويش بود. آن زمان مرحوم حاج آقا مصطفي مي گفتند: قيام اين فرد تحت تاثير القائات عده اي بوده است كه به او گفته اند، اگر پدر تو را نمي كشتند، الان او شاه ايران بود.

 

 

وي با مشابه دانستن داستان علي مطهري با اين موضوع، افزود: علي مطهري بر اين باور است كه اگر پدرش زنده بود، رهبر مي شد و از اينكه اين فرصت طلايي را از دست داده است، ناراحت است.

 

وی ادامه داد: البته گفتني است اگر در حال حاضر آيت الله شهيد مطهري در قيد حيات بودند، بي شك پيرو مقام معظم رهبري بودند.

 

حمید روحاني افزود: علي مطهري بر سر اين مسئله نسبت به خدا، نسبت به ملت و نسبت به قانون عقده دارد. او از اين مسئله ناراحت است و مي گويد چرا خدا نخواست و نگذاشت. چرا مردم او را بزرگ نمي شمرند و چرا جايگاه بزرگتري ندارد؟

 

روحاني در ادعای دیگر گفت: البته حرف هاي علي مطهري مال خودش نيست و به قول شاعر: اين همه آوازه ها از شه بود/ گرچه از حلقوم عبدالله بود.

 

وي ادامه داد: مطهري از خودش حرفي نمي زند و نوچه آقاي هاشمي است و آنچه را مي گويد، از آنجا به او مي گويند و اين حرف ها از خودش نيست. البته فقط علي مطهري نيست و نوچه هاي آقاي هاشمي چند نفر ديگر هم هستند از جمله آقاي زيباكلام.

 

حميد روحاني اظهار عقیده کرد: هاشمي مسائلي را كه خودش نمي تواند و جرات نمي كند نسبت به رهبري و نظام مطرح كند، از طريق اين نوچه ها مطرح مي كند.

 

وي مدعی شد: علي مطهري چون كه مي داند در ميان ملت حزب الله ايران جايي ندارد، با خودش مي گويد اگر اينطور حرف بزند، حداقل در ميان نيروهاي ناباب و مخالف نظام جايگاهي به دست خواهد آورد. وي سعي مي كند تا در ميان دگرانديشان و سلطنت طلب ها، تجزيه طلب ها و ضد انقلاب ها براي خود جايگاهي به دست بياورد.

 

روحاني با اشاره به ماجراي برادر حاتم طائي افزود: اگر جريان برادر حاتم طائي را شنيده باشيد، او هم كه از معروف بودن برادر خود احساس حسادت مي كرد و مي خواست معروف شود، تصميم گرفت تا برود و آب زمزم را ملوث كند تا معروف شود. اين بنده خدا هم اينگونه است.

 

وي افزود: حرفهاي اين فرد قابل ارزش و قابل اعتبار نيست و جايگاهي نيز در ميان مردم ندارد و تنها يك آلت دست است. اگر هم تا الان بوده و مانده است، به احترام اينكه فرزند شهيد بزرگوار، آيت الله مطهري بوده، مردم حرمت او را پاس داشته اند.

 

حمید روحاني ادامه داد: اگر به مردم ثابت شود كه او فرزند ناخلفي است، يقيناٌ اين ميزان از احترام را نيز در ميان مردم نخواهد داشت.

 

وي در ادعای دیگر با بیان این که "در زمان حيات شهيد مطهري، علي مطهري در سني نبوده است كه از پدرش فيضي كسب كند" افزود: برخي از اين آقازاده ها كه مي بينيد به اين وضعيت دچار مي شوند، براي اين است كه نه تنها از پدر استفاده نكردند، بلكه نسبت به آن بزرگواران موضع داشته اند.

 

روحاني با بيان اين ادعا که "اينها پدر را مانعي در برابر زندگي آزاد و راحت خود مي دانستند" افزود: منع پدر در در مواردي مانند سينما رفتن و ... باعث مي شد تا آنها او را مانعي براي زندگي راحت خود ببينند.

 

حمید روحاني ادامه داد: در واقع آنها پدر را مانعي در برابر هوسراني هاي شيطاني خود مي دانستند.

 

وي در پايان گفت: اظهارات علي مطهري مصداق تداوم فتنه و دامن زدن به آن است و بايستي از مجاري قانوني با فتنه گرها و قانون شكن ها برخورد شود.

 

 

 

 

به گزارش ایرنا، سید حسن نصرالله در گفت وگوی صریح 3 ساعته با «غسان بن جدو» مدیرشبکه تلویزیونی المیادین که شامگاه پنجشنبه پخش شد، تاکید کرد که مقاومت به هرگونه تجاوز جدید اسراییل پاسخ می دهد و نه تنها تا منطقه الجلیل در فلسطین اشغالی که حتی بعداز آن می تواند پیشروی کند.

 

سید حسن نصرالله پیشتر اعلام کرده بود که مقاومت لبنان در صورت شروع هر جنگی بین رژیم صهیونیستی و لبنان، قادر است تا منطقه الجلیل پیشروی کند.

 

پایگاه اینترنتی روزنامه صهیونیستی معاریو در واکنش به این اظهارات دبیرکل حزب الله لبنان به نقل از منابع امنیتی رژیم صهیونسیتی تاکید کرد که هشدارها و تهدیدهای سیدحسن نصرالله واقعی است و نمی توان از کنار آن عبور کرد.

 

 

** محور مقاومت به هرگونه تجاوز به سوریه پاسخ می دهد

 

دبیرکل حزب الله خاطرنشان کرد: هرگونه حمله و تجاوز به سوریه ، حمله و تجاوز به مقاومت است و به همین دلیل بدون پاسخ نخواهد ماند.

 

وی تصریح کرد: مقاومت لبنان به انواع سلاح که می تواند به ذهن دشمن خطور کند و یا حتی خطور نکند، مجهز شده است.

 

سید حسن نصرالله با بیان اینکه« قدرت مقاومت لبنان ذره ای کاهش نیافته است»، گفت که شاخه نظامی مقاومت با گرایش پاسخ قدرتمندانه به دشمن صهیونیستی و دیگر دشمنان آماده سازی شده است.

 

وی تاکید کرد: محور مقاومت مترصد پاسخ دادن به هرگونه تجاوز و حمله است و برای تعیین زمان این پاسخگویی تصمیم لازم را اتخاذ می کند.

 

 

** ترکیه پشت سر داعش قرار دارد

 

دبیرکل حزب الله لبنان خاطرنشان کرد که ترکیه پشت سر گروه تروریستی تکفیری داعش قرار دارد و این از مسلماتی است که همه کشورهای منطقه و جهان مرتبط با بحران سوریه از جمله آمریکا آن را می دانند.

 

سید حسن نصرالله تصریح کرد که ترکیه از داعش استفاده می کند و درصدد نابود شدن و پایان این گروه تروریستی تکفیری نیست.

 

وی اظهارداشت که این کشور منطقه ای در کنار داعش در سوریه و عراق حضور دارد اما اکنون از بحران در موضع و جایگاهش رنج می برد.

 

 

** مقاومت قوی تر از گذشته است

 

دبیرکل حزب الله تاکید کرد که مقاومت لبنان از گذشته بسیار قوی تر است و به انواع سلاح که می تواند به ذهن دشمن خطور کند ویا نکند، مجهز شده است.

 

وی با بیان اینکه « قدرت ها و توانایی مقاومت دست نخورده مانده و کاهش نیافته است»، اظهار داشت: اسراییل مرتکب اشتباهی بزرگ خواهد شد اگر درصدد امتحان قدرت مقاومت باشد.

 

سیدحسن نصرالله گفت: اسراییل در هرگونه رویارویی آینده می خواهد که به یک پیروی قاطع و سریع دست یابد اما این امر جدا بعید است.

 

دبیرکل حزب الله افزود: برای ساخت یک پیروزی بزرگ مقاومت قوی تر و قدرتمند تر است و در هرگونه تجاوز اسراییلی به لبنان اثبات خواهد شد و ما برای افزایش هرچه بیشترقدرت و توان مقاومت تلاش می کنیم و همه امور به سوی بهتر شدن پیش می رود.

 

وی خاطرنشان کرد: مقاومت در جنوب لبنان در آمادگی کامل بسر می برد و برای هرگونه جنگ و نبرد احتمالی آماده و بخشی اساسی از مقاومت به طور کامل به این جبهه اختصاص یافته است.

 

 

** روابط حزب الله وحماس مثبت است

 

سیدحسن نصرالله دربخش دیگری از این گفت وگو به روابط حزب الله با جنبش مقاومت اسلامی (حماس) اشاره و تصریح کرد که این روابط « مثبت » است اما همچنان در روابط سوریه و حماس مشکل وجود دارد.

 

دبیرکل حزب الله لبنان اظهارداشت که درگذشته دیداری با « هیثم مناع» از مخالفان سوری و تعدادی دیگر از مخالفان در چارچوب تلاش برای کمک به حل سیاسی بحران سوریه داشته است. 

 

 

به گزارش خبرگزاری‌های فرانسه و آلمان، محمدجواد ظریف در کنفرانس خبری مشترک با والتر اشتاینمایر که روز پنج‌شنبه ۲۵ دی در برلین انجام شد، اظهار داشت: «ما ۱۱ سال را از دست داده‌ایم و شرایط بهتر نشده است. به همین خاطر هم باید از این فرصت برای دستیابی به عدالت، صلح و امنیت استفاده کنیم».

 

وزیر خارجه ایران سپس به نقش آلمان در مذاکرات هسته‌ای اشاره کرد و گفت که او اطمینان دارد با مشارکت آلمان می‌توان به این هدف دست یافت.

 

گزارش خبرگزاری فرانسه از این کنفرانس حاکی است وزیر امور خارجه آلمان تاکید کرده که مذاکرات هسته‌ای وارد مرحله‌ای «سرنوشت‌ساز» شده و طرفین باید از این فرصت استفاده کنند.

 

فرانک والتر اشتانمایر با اشاره به تمدید هفت ماهه مذاکرات اتمی گفت: «ما اکنون باید از این فرصت زمانی که به تازگی به دست آمده است استفاده کنیم. نباید از هیچ کاری فروگذاری کنیم تا این بار پس از سال‌ها بتوانیم به راه‌حلی دست یابیم».

 

وی اظهار داشت که مجاری دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای باید بدون هیچ تردید و ابهامی به صورت دائمی مسدود شود و در عوض، تحریم‌ها نیز مطمئنا لغو ‌‌می‌شود.

 

وزیر خارجه آلمان در نهایت گفت: «ما توافقنامه موقت [ژنو] را دو بار تمدید کرده‌ایم، اما در آخرین نشست نیز بر سر این امر توافق داشتیم که نمی‌توان مذاکرات را برای دوره‌ای نامحدود تمدید کرد».

 

دور بعدی مذاکرات ایران و گروه ۱+۵، متشکل از ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، روسیه، چین و آلمان از روز ۲۸ دی برگزار می‌شود.

 

در همین فاصله، ایران مذاکرات دو جانبه‌ای را نیز با آمریکا انجام می‌دهد که این مذاکرات روز چهارشنبه با دیدار محمدجواد ظریف و جان کری، وزیر خارجه آمریکا در ژنو سوئیس آغاز شد.

 

به گزارش رادیو فردا ، هیات مذاکره‌کنندگان ایرانی و آمریکایی به ریاست عباس عراقچی و وندی شرمن، معاونان وزاری خارجه دو کشور، روز پنج‌شنبه در دو نوبت صبح و بعدازظهر به مذاکره نشستند.

 

به گفته وی، مذاکرات صبح از ساعت ۱۱ تا حدود ۱۴ انجام شد و هیات‌های ایرانی و آمریکایی از ساعت ۱۶ بار دیگر پای میز مذاکره رفتند که این مذاکرات تا حدود ساعت ۲۰:۳۰ ادامه داشته است.

 

 یکی از اعضای هیات ایرانی می‌گوید که در مذاکرات دو جانبه با آمریکا «درباره همه موارد از سانتریفوژ و تحقیق و توسعه گرفته تا موضوع مهم تحریم‌ها صحبت می‌شود».

 

این مقام ایرانی همچنین درباره امکان دستیابی طرفین مذاکرات به یک توافق سیاسی تا اسفندماه گفت که او «علیرغم پابرجا بودن اختلافات امیدوار است که حتی زود‌تر از ماه اسفند این توافق به دست آید».

 

وی همچنین سخنان محمدجواد ظریف درباره لزوم ارائه پیشنهادات تازه و جامع را مورد تاکید قرار داد و گفت که «طرف مقابل نباید بر تکرار مواضع پیشین پافشاری کند».

 

مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا روز جمعه، ۲۶ دی از ساعت ۱۰ صبح پی‌ گرفته می‌شود. 

 

به گزارش خبرگزاری رویترز از واشنگتن ، اوباما ضمن ستیزه جوبی با منقدان تندروی کنگره ، به تعهد خود در ماه گذشته برای کاهش محدودیت ها در مورد معامله با کوبا به عنوان بخشی از یک تلاش تاریخی برای پایان دادن به یک دهه خصومت عمل کرد.

 

به گزارش رادیوفردا، تحریمهای امریکا علیه کوبا که از 54 سال پیش پابرجاست همچنان باقی خواهند ماند. تنها کنگره می تواند آن را لغو کند.

 

ولی بسته مقررات صادرشده از سوی وزارت خزانه داری و بازرگانی که از روز جمعه به مورد اجرا گذاشته خواهد شد،اجازه صدور تجهیزات مخابراتی، محصولات کشاورزی و تجهیزات ساختمانی و اجازه سفر بیشتر دادن به امریکاییها به این جزیره و برقراری روابط بانکی را خواهد داد.

 

شرکتهای هواپیمایی امریکا نیز مجاز خواهند بود پروازهایشان را به این جزیره کارائیب افزایش دهند.

 

اقدامات پنجشنبه نخستین گام محسوس امریکا برای اجرای تغییرات اقتصادی وعده داده شده از سوی اوباما در 17 دسامبر است زمانی که خود وی و رائول کاسترو رییس جمهوری کوبا طرح هایی را برای اعاده روابط دیپلماتیک بین این دو دشمن دوران جنگ سرد اعلام کردند.  

 

سال ۱۳۸۱ در زندگی سیاسی دکتر ابراهیم یزدی، دبیر کل نهضت آزادی ایران سال مهمی است؛ او باید در این سال برای بازگشت به ایران تصمیم می‌گرفت. دکتر یزدی که در سال ۱۳۸۰ برای درمان بیماری‌اش در امریکا به سر می‌برد در حالی برای بازگشت به ایران تصمیم گرفت که با صدور حکم بازداشتش مواجه بود. 

در ابتدای سال ۱۳۸۰ و زمانی که دبیر کل نهضت آزادی ایران دوران درمان پزشکی‌اش را طی می‌کرد، اعضای شورای مرکزی نهضت آزادی ایران و دفترهای سیاسی و اجرایی و شاخه شهرستان‌های این تشکل سیاسی بازداشت شدند. این بازداشت‌ها در پی بازداشت جمعی از اعضای شورای فعالان ملی- مذهبی انجام‌شده بود. 

دکتر یزدی در حالی برای بازگشت به ایران تصمیم گرفت که برخی او را از انجام این تصمیم نهی می‌کردند اما در نهایت او بر اساس توصیه اعضای شورای مرکزی نهضت آزادی که در پی برگزاری جلسه غیررسمی اتخاذشده بود- جلسه‌ای که بعد از آزادی آنان از زندان تشکیل‌شده بود- و همچنین اجتهاد سیاسی‌اش به ایران بازگشت. 

دکتر یزدی از تعهداتش در قبال مبارزات درون کشور به‌عنوان یکی از دلایل مهم اتخاذ تصمیم برای بازگشت به ایران یاد می‌کند. او در این خصوص می‌گوید: «من نمی‌توانستم با ماندن در خارج از کشور به این تعهدات پشت پا بزنم. برخی از دوستان استدلال می‌کردند که اگر بمانم شاید بتوان از خارج از کشور به مبارزات داخل کشور کمک‌های مؤثری کرد. اما این استدلال‌ها برای من قانع‌کننده و جاذب و جالب نبودند. فضای سیاسی ایرانیان خارج از کشور را مناسب نمی‌دیدم. علاوه بر این تجربه ۱۸ سال تبعید اجباری قبل از انقلاب، نشان داده بود که مبارزات داخل ایران تأثیرگذار اصلی است. فعالیت ایرانیان خارج از کشور هنگامی می‌تواند مفید و مؤثر باشد که مبارزه مردمی در داخل کشور زنده و فعال باشد.»

دکتر یزدی که تصمیم برای بازگشت به ایران را در بیانیه‌ای با عنوان «بازگشت به میهن» علنی کرده بود، همزمان با دو حادثه مواجه می‌شود: اول درگذشت دکتر سحابی، عضو مؤسس نهضت آزادی ایران و دوم رأی‌گیری درباره قطعنامه علیه ایران در اجلاس عمومی کمیسیون حقوق بشر در ژنو. 

بر اساس برنامه پرواز، دبیر کل نهضت آزادی ایران در روز شنبه ۳۱ فروردین ماه ۱۳۸۱ به فرودگاه مهرآباد تهران وارد می‌شود. با ورود دکتر یزدی به فرودگاه مهرآباد، دو نفر با این عنوان که از طرف شورای عالی امنیت ملی مأمور هستند، دکتر یزدی را تا منزل همراهی می‌کنند. بااین‌حال مراسم استقبال از دکتر یزدی توسط دوستان و همفکرانش در فرودگاه مهرآباد انجام شد. 

با بازگشت دکتر یزدی به ایران و چرایی بازداشت نشدن او در فرودگاه باوجود حکم بازداشت، او به صحبت‌هایی که باشخصیت‌هایی که به دیدنش رفته بودند اشاره می‌کند. او در این خصوص می‌گوید: «روزهای بعد از ورودم به ایران شخصیت‌های مختلف به دیدنم آمدند، از خلال صحبت‌ها معلوم شد که بعد از بیانیه بازگشت به میهن و انعکاس گسترده آن در رسانه‌های جهانی، نماینده قوه قضاییه ایران در کنفرانس حقوق بشر ژنو، آقای دکتر میرمحمد صادقی، با دادستان وقت (آقای علیزاده) تهران تماس می‌گیرد و از او سؤال می‌کند که تصمیم دادستانی در مورد فلانی چیست؟ دادستان جواب می‌دهد که دستور بازداشت وی بلافاصله بعد از پیاده شدن از هواپیما در فرودگاه مهرآباد توسط سپاه پاسداران صادرشده است. آقای دکتر میرمحمد صادقی جواب می‌دهد که اگر این کار را بکنید، قطعنامه علیه ایران تصویب می‌شود و تمام زحمات هیئت اعزامی از بین می‌رود. دادستان تهران، نظر دکتر میرمحمد صادقی را با رئیس قوه قضاییه و دادستان کل مطرح می‌سازد. آن‌ها اگرچه نظر دکتر میرمحمد صادقی را تأیید کردند اما نمی‌خواستند خودشان به‌تنهایی تصمیم‌گیرنده باشند. لذا موضوع را به شورای عالی امنیت ملی ارجاع دادند و شورا رأی به عدم اجرای حکم بازداشت داد که به مقامات امنیتی برای اجرا ابلاغ گردید.»

بااین‌حال دو هفته بعد از ورود دکتر یزدی به ایران، او نامه‌ای از شعبه ۶ (۲۱ سابق) دادگاه انقلاب برای حضور در دادگاه دریافت می‌کند. البته این احضاریه روی فرم‌های معمولی و رایج قوه قضاییه نبوده بلکه به‌صورت یک نامه رسمی اداری بوده است. از همین رو دکتر یزدی روز شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۱ همراه با دو نفر از وکلایش، دکتر سید احمد صدر حاج سید جوادی و محمدعلی دادخواه به دادگاه انقلاب می‌رود اما دادگاه از قبول وکالت آقای صدر به این دلیل که او خود از زمره مته‌مان پرونده نهضت آزادی ایران است، امتناع می‌کند و چون رسیدگی به اتهامات در مرحله بازجویی بوده نیز به آقای دادخواه اجازه حضور در جلسات بازجویی را نمی‌دهد. به‌این‌ترتیب اولین جلسه بازجویی دکتر یزدی برگزار می‌شود. این بازجویی‌ها ابتدا هفته‌ای سه روز و هر جلسه بین ۴تا ۶ ساعت و سپس هفته‌ای دو روز و بعدها هفته‌ای یک روز بوده است. بازجویی از دکتر یزدی جمعاً ۵۲ جلسه به طول انجامیده است. چند جلسه اول بازجویی را رئیس شعبه شش، قاضی بابایی انجام داده است اما جلسات بعد توسط بازجویی به نام «حسینی» (اسم مستعار) که مأموری از سپاه بوده، صورت گرفته است. البته در بعضی از جلسات بازجویی، قاضی بابایی نیز حضور پیدا می‌کرده است. 

دکتر یزدی در جلسه‌های بازجویی‌گاه با سؤال‌های شفاهی بازجو پیرامون مطالب سیاسی که ربطی هم به اتهاماتش نداشته نیز مواجه شده است. البته او جواب‌ها و تحلیل‌هایش را ارائه داده است.دکتر یزدی برای آنکه بداند در جلسه‌های بازجویی چه پرسیده شده و چه جواب داده است در هر جلسه بعد از نوشتن پاسخ سؤالات بازجو در فرصتی که او به خواندن جواب‌هایش می‌پرداخته است، سؤال‌ها- کتبی و شفاهی- و پاسخ‌هایش را می‌نوشته است. اقدامی که با اعتراض قاضی بابایی مواجه می‌شود اما بازهم دکتر یزدی کار خود را انجام می‌دهد. از آن تاریخ تا به امروز سال‌ها می‌گذرد اما دکتر یزدی تاکنون مشروح چگونگی تصمیم‌گیری برای بازگشت به ایران در فروردین ۱۳۸۱ و همچنین احضار به دادگاه انقلاب و متن کامل ۵۲ جلسه بازجویی‌اش را منتشر نکرده بود. 

اما مدتی پیش آقای درودیان از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران مطالبی را در خصوص مصاحبه دکتر یزدی و نهضت آزادی ایران بیان کرده بود که با واکنش دبیر کل نهضت آزادی ایران مواجه شد. او در جواب آقای درودیان نوشت که برای اطلاع علاقه‌مندان به حقایق رویدادهای تاریخی و تذکری به او یادآور می‌شود که در اردیبهشت سال ۱۳۸۱ که بعد از پایان یافتن درمان بیماری سرطانش در آمریکا به ایران بازگشت به دادگاه انقلاب احضار شد. 
اینک شرح کامل روند بازگشت دکتر یزدی به ایران در فروردین ۱۳۸۱ و همچنین احضار به دادگاه انقلاب و متن کامل ۵۲ جلسه بازجویی‌اش به همراه اسناد مربوط به این اتفاق منتشرشده است که در پی می‌آید.

 

برای خواندن این متن کامل این گزارش به این لینک مراجعه کنید

 

لینک فیلم استقبال از دکتر یزدی در فرودگاه مهرآباد 

منبع: میزان خبر 

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.