جنبش راه سبز - خبرنامه

زکریا: تقریبا ۲ سال از انتخابات در ایران که محمود احمدی نژاد را در قدرت نگاه داشت و منجر به جنبش سبز شد میگذرد. میهمان من در تهران بود تا انتخابات را برای مجله نیوزویک پوشش دهد تا اینکه یک روز سپاه پاسداران در خانه اش را زد. پس از آن مازیار بهاری ۱۱۸ روز را در زندان اوین گذارند که از این مدت بیشتر آن را در انفرادی به سر برد. او کتابی در باره ایران و تجربه اش در آنجا نوشته است. عنوان کتابش ” سپس آنان نه سراغ من آمدند” است. او اینک دو سال پس از آن اتفاقات اینجا پیش من است تا در باره ایران صحبت کند.

زکریا: خوش آمدی مازیار

بهاری: خوشحالم که اینجا هستم

زکریا: همه ما ‎”بهار عربی” [انقلاب های اخیر در کشور های عربی] را دیده ایم. این پدیده در ایران در حال وقوع نیست. آیا این به دلیل این است که رژیم ایران متفاوت است یا اینکه آنها قادر بوده اند بیرحمانه آنرا سرکوب کنند.

بهاری: به نظر من دو تفاوت عمده بین وضعیت ایران و سایر منطقه وجود دارد. مساله اول این است که ایرانیان تجربه تغییرات ناگهانی ناشی از یک انقلاب را ۳۲ سال پیش تجربه کردند. بنابرین آنها با هرگونه تغییر ناگهانی محتاطانه رفتار میکنند. آنها به دنبال انقلاب دیگری نیستند. کمااینکه آنچه در سال ۲۰۰۹ اتفاق افتاد هم یک انقلاب نبود .حرکتی بود برای تغییر، برای اصلاح. دیگر تفاوت ایران و سایر کشورهای منطقه در این هست که آیت الله خامنه ای، رهبر ایران ، دیکتاتور ایران ،میخواهد خود را به عنوان رهبری پاکدست در دریایی از فساد جلوه دهد. برای مثال او خیلی با مبارک یا بن علی متفاوت هست. او پسران خود را از مشارکت در فعالیتهای مالی منع کرد، وبه باورحامیانش رهبرشان یک قدیس هست. منظور من این است که اگر آیت الله خامنه ای یک کاتولیک می بود، حامیانش تا الان او را به درجه قدیسی میرساندند. بنابراین خامنه ای هوادارانی دارد که مایلند جان خود را برای او از دست دهند و برای او حاضر به کشتن نیز هستند. و من فکر نمیکنم همچین موردی درکشورهای دیگر وجود داشته باشد.

زکریا: جنگ قدرت در ایران شکل جالبی به خود گرفته است، به نظر میرسد احمدی نژاد به این نتیجه رسیده است که ایدولوژی دینی دیگر جوابگو نیست و به همین دلیل او از دین سالاران فاصله گرفته است. ما فکر میکنیم احمدی نژاد آدم بده است. اجازه بده من سوالم رو ساده مطرح کنم. طرف خوب این جنگ قدرت چه کسی (کسانی) هستند ، ملایان یا احمدی نژاد؟

بهاری: راستش، جواب ساده این است که هیچکدام آدم خوبه نیستند. از طرفی از نظر حامیان خامنه ای،او ولی فقیه است. کسی که هم توانائی تفسیر آیات قران را دارد و هم میتواند به امورات کشور نظارت داشته باشد. اما نظر حامیان احمدی نژاد این است که برای تفسیر قران، دیگر نیازی به روحانیون نیست. آنها میگویند که ما خود از عهده تفسیر تعلیمات قران بر میاییم و اینکه ما میتوانیم با امام دوازدهم شیعه در ارتباط باشیم. در واقع احمدی نژاد بدون اینکه به طور مستقیم به خامنه ای حمله کند، آن سیستم اعتقادی که خامنه ای را در قدرت نگاه داشته, تضعیف میکند.

زکریا: آیا احمدی نژاد شخص محبوبیست؟ چون او به عنوان شهردار تهران محبوب بود. همچنین برای بخشی از دوران ریاست جمهوریش به خاطر سادگی و پاک بودن محبوبیت داشت. در واقع دلیل اینکه او ظاهرخیلی ساده ای دارد همین است. آیا هنوز همانطور محبوب هست؟

بهاری:نه. من فکر نمیکنم. اینکه احمدی نژاد طرفداران زیادی داشت دلیلش حمایت خامنه ای بود. اما الان با توجه به اینکه خامنه ای دیگر به صراحت از او پشتیبانی نمیکند، احمدی نژاد پایگاه خود را از دست داده است. و به همین دلیل او تلاش میکند که احساسات ملی گرایی مردم را تحریک کند ویک پایگاه جدید برای حمایت از خود داشته باشد. احمدی نژاد را یک سری افراد دوره کرده اند که اعتقادات مذهبی خاصی دارند.

زکریا: در این وضیعت سر در گم، یکی از مواردی که شما اغلب در برنامه ما میگفتیداین بود که فراموش نکنیم این رژیم از برخی حمایت ها برخوردار هست. مردم فقیر، مردم روستایی، و همچنین بعضی مردم با تفکر مذهبی هستند که از رژیم حمایت میکنند. آیا به نظر شما رژیم این حمایت ها را دارد از دست میدهد؟ آیا نشانه ای وجود دارد؟

بهاری: من فکر می کنم رژیم حامیان خود را هر روزدارد از دست میدهد. سال گذشته نسبت به الان طرفداران بیشتری داشتند. به این دلیل که شرایط واقعا غیر قابل دفاع شده است، تمام مواردی که منجر به سرنگونی مبارک و بن علی در مصر و تونس شدند در ایران وجود دارند. نرخ بالای بیکاری، تورم، قشرتحصیلکرده جامعه که حس میکنند از حقوق خود محروم شده اند و رای شان به حساب نمیاید. مردم میگفتند دیو چو بیرون رود فرشته درآید به این معنی که وقتی شاه برود خمینی میاید. اما بعد مردم دیدند که با رفتن دیو چیز بدتری جایگزین او شد. و الان دیگر مردم همچین چیزی نمیگویند.

زکریا: دراین شرایط پیچیده، دولت ایالات متحده امریکا چه باید انجام دهد؟ چون دولت اوباما در اوایل کار خود، سعی داشت ببیند که آیا راهی برای برقراری گفتگو با ایران وجود دارد. و بخشی از آنچه رخ داده بود این بود که رژیم ایران واقعا تمایلی به گفتگو ندارد چون آنها نیاز به احساسات ضد امریکا یی دارند. و پس از ان، البته، انقلاب سبز اتفاق افتاد. و به نظر من در حال حاضر هیچ گونه سیاست منسجمی در قبال ایران وجود ندارد. آیا باید همچین سیاستی اتخاذ شود؟ دولت چگونه باید ان را به کار بگیرد؟

بهاری: همانطوری که شما گفتید شرایط واقعا پیچیده است. به نظر من آنها باید بیشتر روی تحریم ها کار کنند. آنها باید تحریم های بد را که به مردم عادی لطمه میزنند حذف کنند. باید اجازه سفر بیشتر به ایرانیان بدهند. به نظر من یک اقدام خوبی که در این زمینه صورت گرفته دادن ویزای با امکان ورود و خروج مکرر به دانشجویان است. من فکر میکنم آنچه که ایالات متحده باید انجام دهد این است که ابزاری برای ارتباط برای ایرانیان فراهم کند. مردم ایران میدانند چه کار کنند. آنها میدادند چگونه سرنوشت خود را تعیین کنند. اما آنچه که مردم به ان نیاز دارند این است که چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. و این یعنی داشتن زیرساختهای بهتر برای ارتباطات، مثل اینترنت ماهواره ای که امکان سانسورش وجود ندارد. آنها به فیلتر شکن های بیشتری احتیاج دارند. شرکت هایی مثل گوگل، یاهو!، یوتیوب باید بتوانند به راحتی امکاناتشان را در اختیار مردم ایران قرار دهند بدون اینکه نگران توبیخ شدن به وسیله دولت امریکا باشند. کلا دولت باید تلاش کند تا آنجائی که ممکن است به ایرانیان کمک کند.

زکریا: شما در کتابت در مورد مادر خود صحبت کردی چند سالش است؟

بهاری:۸۴ سال

زکریا: الان کجاست؟

بهاری: او در تهران است.

زکریا: زندگی جدید موجب شده که شما نتوانید مادرتون را ببینید.

بهاری: من نمی تونم به دیدنش بروم. او هر چند وقت یک بار به لندن میاید. اما خیلی غم انگیز است.

زکریا: پس به ایشون اجازه خروج میدهند؟

بهاری: بله، اجازه خروج به او میدهند.

زکریا: و پدرتون هم به وسیله رژیم شاه زندانی شده بودند.

بهاری: پدرم توسط رژیم شاه زندانی شد. خواهرم به وسیله رژیم خمینی زندانی شد. و این داستان منحصر به ما نیست. ما جز میلیون ها، هزاران خانواده ایرانی هستیم که درهر دو رژیم زندان بودند.مادرم به ایرانی بودنش افتخار میکند. می گوید من در این کشور به دنیا آمدم، می خواهم در این کشور زندگی کنم و می خواهم همینجا بمیرم. این چیزی هست که خیلی از مردمی که در ایران هستند می گویند. و به همین خاطرهاست که من به آینده ایران امیدوارم. چون با وجود سرکوب حکومت، مردم امید خودشان را از دست ندادند. آنها همچنان برای آینده بهتر مبارزه میکنند.هر چند این مبارزه ترس و هراس همراه است، ولی نتیجه خوبی خواهد داشت.

زکریا: مازیار بهاری، خوشحالم که در خدمت شما بودیم

بهاری: خوشحال شدم

منبع: کران
 

به گزارش کلمه ، این دو نفر در پنجمین روز اعتصاب غذای خود دچار ضعف شدید جسمی شدند که با تاخیر به بهداری منتقل شدند.

ابوالفضل قدیانی ۶۵ ساله به بیماری قلبی مبتلا است و به گفته خانواده اش حتی در مواقع عادی قادر به روزه داری هم نبوده است.

اعتصاب غذای نامحدود ۱۲ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین در اعتراض به جانباختن هدی صابر و هاله سحابی وارد پنجمین روز خود شده است و اوضاع برخی از اعتصاب کنندگان نامناسب گزارش شده است.

ابوالفضل قدیانی و عبدالله مومنی پس از دریافت کمک های پزشکی دوباره به بند ۳۵۰ اوین منتقل شده اند و وضعیت شان در حال حاضر مناسب گزارش شده است.

بهمن احمدی امویی، حسن اسدی زیدآبادی، مهدی کریمیان اقبال، عماد بهاور، قربانبهزادیان نژاد، محمد داوری، امیرخسرو دلیرثانی، فیض الله عرب سرخی، ابوالفضل قدیانی، محسن امین زاده، محمدرضا مقیسه و عبدالله مومنی ۱۲ زندانی اعتصاب کننده زندان اوین هستند که اعلام کرده اند : “هاله سحابی فرزند وارسته مردی چون مهندس عزت الله سحابی که در مرخصی از زندان به سر می برد و در مراسم تشییع و تدفین پدرش، با هجوم نابخردانه ماموران به شهادت رسید و هدی صابر هم بندیما که در اعتراض به این حادثه ناگوار دست به اعتصاب غذای تر و محدود زد اما دست اجل او را از میان ما برد، اما دو مساله شهادت او را به چالش مشروعیتی بزرگ برای نظام کنونی تبدیل می سازد: اول حبس او به مدت ده ماه بدون محکومیت و هر قرار قانونی و کاملا خودسرانه و جبارانه، آن هم در پیش دیدگان دستگاههای مسوول و مدعیان قضاوت و عدالت و دیگری رفتار سهل انگارانه و مغرضانه در برابر آثار اعتصاب غذای او به همراه ضرب و شتم که منجر به شهادت مظلومانه اش شد.
 

خانواده زندانیان اعتصاب کننده اوین در گفتگو با رسانه ها بار ها تاکید کرده اند که هیچکدام از این زندانیان به اعتصاب غذا تمایلی نداشته و چارهای برایشان باقی نمانده جز اینکه این گونه صدای اعتراض شان را بالا ببرند تا دیگر چنین فجایعی در زندانهای کشور رخ ندهد.

جــرس:همزمان با جمعی از فعالان ایرانی در شهرهای مختلف جهان، جمعی از پناهجویان ایرانی در ترکیه نیز، با صدور فراخوانی در حمایت از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در ایران، از تجمع خود در شهر آنکارا جهت اعلام همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران و دوازده زندانی سیاسی که دست به اعتصاب غذا زده اند، خبر دادند.

بنا به گزارش های رسیده به جرس، بانیان این فراخوان ضمن دعوت از پناهجویان ایرانی مقیم ترکیه و آنکارا، زمان و مکان برگزاری این مراسم را شنبه 25 ژوئن از ساعت 17 الی 18 در میدان مرکزی شهر آنکارا- میدان کیزلای- گُون پارک- مقابل ساختمان YKM اعلام کرده اند.

گفتنی است این مراسم در 14 شهر دیگر جهان در حمایت از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در ایران و رساندن پیام آنان به گوش جهانیان برگزار خواهد شد. آنکارا پانزدهمین شهر برگزار کننده این مراسم خواهد بود.

جــرس: در پی جنجال های ایجاد شده بر سر انتصاب محمد شریف ملک زاده و مباحث مطروحه پیرامون پرونده های وی در دستگاه قضایی و امنیتی، وزیر اطلاعات امروز چهارشنبه اول تیر ماه اعلام کرد "در این وزارتخانه برای تمامی افراد پرونده موجود است."

به گزارش نسیم آنلاین، حیدر مصلحی در حاشیه جلسه امروز هیأت دولت در خصوص اینکه آیا نامه ای از سوی وزارت اطلاعات به وزات امور خارجه در خصوص عدم صلاحیت محمدشریف ملک‌زاده ارسال شده است یا نه گفت: اقداماتی که ما انجام می‌دهیم بر اساس استعلاماتی است که انجام می‌شود، البته بنده در این زمینه جایی صحبت نکرده‌ام.

وزیر اطلاعات در پاسخ به سوالی ، مبنی بر اینکه آیا در وزارت اطلاعات پرونده‌ای در خصوص 'محمد شریف ملک‌زاده' وجود دارد یا خیر، گفت: در این وزارتخانه برای تمامی افراد پرونده موجود است.

گفتنی است اوایل هفته جاری، در ادامه اعتراضات و واکنش ها نسبت به انتصاب محمدشریف ملك‌زاده به عنوان معاونت وزارت خارجه و همزمان تصمیم نمایندگان مجلس با استیضاح علی اكبر صالحی وزیر خارجه در صحن مجلس، وزارت اطلاعات نیز كتباً با انتصاب ملك‌زاده به آن سِمَت مخالفت كرده بود.

بر پایه این گزارش، این وزارت‌خانه طی نامه‌ای كتباً مخالفت خود را با انتصاب محمد شریف ملك زاده به سمت معاونت اداری مالی وزارت امور خارجه اعلام كرده بود.

جــرس: در پی معرفی «احمد شهید» بعنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران و در آستانۀ اعزام وی، گروه مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران) و حامیان آنان در خارج از کشور، طی نامه ای سرگشاده به این گزارشگر، با شمردن گوشه ای از موارد نقض حقوق بشر در ایران، از وی خواستار آن شدند تا نهایت تلاش خود را به کار گیرد تا وضعیت زندانهای ایران را از نزدیک مورد بررسی وتحقیق قرارداده و ضمن تأمین امنیت آنان با زندانیان سیاسی – عقیدتی دیدار و گفتگو به عمل آورد.

به گزارش تارنمای مادران داغدار، در این نامه همچنین به احمد شهید خاطرنشان شده است "با خانواده هایی که عزیزانشان توسط حاکمیت مفقود، کشته یا اعدام شده اند ملاقات نموده، شهادت آنان را منعکس نموده و برای شناسایی عاملان و آمران شکنجه، تجاوز و اعدام زندانیان سیاسی و ناراضیان حکومتی و نیز کشتارهای خیابانی توسط عمال حکومت تلاش شود، تا شاید در آینده ای دور یا نزدیک برای محاکمه عادلانه آنان در دادگاههای واجد صلاحیت زمینه سازی شود."

متن این نامه سرگشاده به شرح زیر است:

نامه سرگشاده مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران)
و حامیان آنان در خارج از کشور
به گزارشگر ویژه سازمان ملل
در بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران

جناب آقای احمد شهید گرامی
اینک که پس از سالها تلاش و تقاضا های مکرر قربانیان رژیم جمهوری اسلامی و مادران و خانواده های دردمند آنان، سر انجام سازمان ملل متحد این بالاترین مرجع بین المللی ، جنابعالی را بعنوان گزارشگر ویژه برای رسیدگی به نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر توسط این حکومت برگزیده است، بارقه امید تازه ای در دلهای پر درد خود احساس می کنیم . چرا که خوشبختانه این فریاد شنیده شده است که حقوق بشر امری است جهانی و نظارت بر اجرای آن نیز توجهی جهانی را طلب می کند.

بی شک جنابعالی حتی با نیم نگاهی به پرونده حجیم موارد آشکار نقض حقوق بشر توسط حکومت جمهوری اسلامی، خود کاملاً به آن آگاهید و هدف از نوشتن این سطور نیز فراهم آوردن مدارکی تازه در این زمینه نیست. بلکه در اینجا به عنوان صدای دادخواهی مادرانی ستم کشیده وظیفه خود می دانیم بار دیگر توجه جنابعالی را به دشواری کار عظیمی که در پیش دارید جلب نموده آمادگی خود را برای کمک در گرد آوری مدارک و شواهد زنده قربانیان این رژیم فراهم آوریم. چرا که به قول آقای موریس کاپیتورن گزارشگر پیشین حقوق بشر در ایران راه پر چالشی در پیش دارید که لازم می آید" تمامی حملات شخصی و حرفه ای حکومت را علیه خود تحمل کرده، ناديده بگیرید و خود را برای اقسام توجيه ها و حيله های آن آماده سازید ."( در مصاحبه با رادیو اروپای آزاد، 6 فروردین 1390)

گر چه حکومت ایران حتی قطعنامه های شورای امنیت را کاغذ پاره هایی بی اعتبار و بی پشتوانه می خواند، لیکن از طرفی نگرانی و مقاومت آن در مقابل پذیرش چنین هیئت های بررسی ، خود اذعانی است بر اهمیت اثرات آن در نابودی هر چه بیشتر حیثیت جهانی خود.

چنانکه گفته می شود متأسفانه در شرایط حاضر سازمان ملل نیز فاقد ابزارهای عملی لازم برای وادار کردن حکومت ها در پذیرش گزارشگران ویژه حقوق بشر است. اما بدیهی است انزوای جهانی حکومت هایی که اینچنین بی محابا حقوق بشر را لگد مال می کنند تنها به دنبال جهانی شدن این روشنگری می تواند محقق شود و اینجاست که امیدواریم بتوانیم با یاری شما و دیگر وجدانهای بیدار جهان قدمی به تحقق این امر نزدیک تر شویم.

بدیهی است که حکومت جمهوری اسلامی وجود زندانیان سیاسی را در کشور خود انکار خواهد کرد، شکنجه گاههای خود را از چشمان شما پنهان خواهد داشت و در بهترین حالت اگر به شما فرصت دیداری با زندانیان بدهد آنرا به نمایشی ساختگی در تمجید خود بدل خواهد کرد. - چنانکه در زمان آقای گالیندوپل نیز آنرا تجربه کردیم . شما احتمالاً هرگز نخواهید دید سوله های مرغداری متروکه ای را که بعنوان زندان زنان مورد استفاده قرار می گیرد و در نبود ابتدایی ترین امکانات بهداشتی، زندانیان ناچار در گوشه تخت های خود قضای حاجت می کنند. شما نخواهید دید آن هنگامی را که مسئولین بهداری زندان بجای ارائه خدمات درمانی به زندانی سیاسی در حال اعتصاب غذا ، وی را با وجود ضعف و بیماری قلبی چنان به باد کتک می گیرند که به مرگ او منجر می شود.

شما خرید و فروش زندانیان را برای سوءاستفاده های جنسی شاهد نخواهید بود و آمار دقیقی از ابتلاءبه بیماریهای ایدز و هپاتیت در اثر شیوع مواد مخدر و تجاوز جنسی به شما ارائه نخواهند کرد.زندانها را در شرایطی که تا 4 برابر ظرفیت، زندانی در آن گنجانیده شده است به شما نشان نخواهند داد و ادغام همه انواع مجرمین را از زندانیان خطرناک گرفته تادگر اندیشان و حتی نوجوانان، از شما پوشیده خواهند داشت .

حاکمان به شما نخواهند گفت که چگونه مادران عزادار حتی از بدست گرفتن عکس فرزندان کشته شده خود کارشان به بازحویی و زندان و تهدید برای دیگر فرزندانشان می کشد. نیز تهاجم وحشیانه به شرکت کنندگان در آرامترین راهپیمایی های سکوت و یا مراسم سوگواری عزیزان، و بازداشت گروه گروه از آنان را در مقابل چشمان شما به نمایش نخواهند گذاشت.

مسلماً شما را به گورستان خاوران راه نخواهد داد ، و دعوت به دیدن جای خالی فرزندان دانشجوی کشته شده مان در تظاهرات آرام خیابانی و کوی دانشگاه نخواهند کرد .

صحنه های سنگسار و قصاص و اعدام در ملاء عام را به شما نشان نخواهند داد و شکنجه گاههایی را که در آن زندانیان سیاسی وادار به اعترافات دروغین علیه خود می شوند هرگز به چشم خود نخواهید دید، اعترافاتی که چه بسا می دانند حکم آن اعدام است ولی آنرا برمی گزینند تا مگر از شر شکنجه های وحشتناک جسمی و روحی دیگر ی که بر آنها اعمال می شود رهایی یابند.

اما اینها همه تنها بخش بسیار ناچیزی از حکایت های پر زجری است که روی قلب های زخمی این قربانیان حک شده است و بدشواری می توان به عمق آن دست یافت مگر آنکه با آنان و یا باز ماندگانشان در شرایطی امن دیدار و گفتگو شود.

آقای احمد شهید عزیز
گر چه آمار بنا به موثق بودن منبع، می تواندبسیار روشنگرانه باشد، اما در این مختصر نامه بنا نداریم از آمار وحشتناک اعدام شدگان ، شکنجه شدگان ، زندانیان سیاسی –مدنی- عقیدتی ، ناپدید شدگان ، محرومین از تحصیل ، اخراج شدگان، و قربانیان قتل های زنجیره ای و اقلیت های قومی و مذهبی و جنسی......بگوییم که می دانیم دستیابی به آن ها چندان هم دشوار نیست. اما آنچه از جنابعالی بعنوان انسان شریفی که دل در گرو تحقق حقوق انسانی دارید تقاضا داریم، آن است که علیرغم همه ممانعت ها و دشواری هایی که حکومت جمهوری اسلامی پیش رویتان خواهد نهاد ، با اتکاء به حد اکثر اختیاراتی که این مقام به شما میدهد تمامی تلاش خود را بنمایید تا با ستمدیدگان این فجایع و خانواده هایشان دیدار و گفتگو شود. چرا که زجری را که آذر آل کنعان ها، از قربانیان تجاوز جنسی توسط شکنجه گران، یک عمر بردوش خواهند کشید و درد جانکاهی را که مادران سهراب ها و نداها و فرزادها، این جوانان بیگناه جانباخته و اعدام شده شبانه روز با آن زندگی خواهند کرد ، سالها دربه دری مادران سعید زینالی ها و نیز آنچه را بر خانواده های اعدام شدگان گروهی دهه شصت چون بهکیش ها رفته است، در هیچ آماری نخواهید یافت. حتی شاید این آمار به شما نگوید که هم اکنون که این سطور را می نویسیم خبر از بازداشت منصوره بهکیش یکی از همراهان خود داریم که شش تن از نزدیک ترین اعضای خانواده خود را در جریان آن اعدامها از دست داده است.

و اینک در بازداشتگاه اوین به سر میبرد تنها به جرم آنکه نوشته بود:
"من از خودم بدم می آید، زمانی که می بینم خودم به دنبال گرفتن حق و حقوق شهروندی ام نیستم و اجازه می دهم که حاکمان و ناقضان حقوق بشر، به اشکال مختلف حقوقم را از من بگیرند و باز من سکوت پیشه کنم.
من حق زندگی دارم، فرزندم حق زندگی دارد، مادرم، پدرم، همسرم، خواهرم، برادرم، همسایه ام، دوستم حق یک زندگی آزادانه و به دور از تبعیض و عادلانه را دارند و من این حق را دارم که از حقوق تمامی انسان هایی که دوستشان دارم، دفاع کنم و هیچ کس نمی تواند این حقوق را از من سلب کند"


جناب احمد شهید گرامی ،
یقیناً اطلاع دارید که برای تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران مدتهاست که دست های زیادی به سوی سازمان ملل، این بالا ترین مرجع بین المللی دراز شده و امید های زیادی به آن بسته شده است. از نامه های مشترک خانم شیرین عبادی وکیل و برنده جایزه صلح به همراه سازمان‌ های "کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران"، "فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر"، "جامعه دفاع از حقوق بشر ایران" و "گزارشگران بدون مرز" گرفته تا نامه های زندانیان سیاسی که با هزار مشقت و خطر کردن آنرا به آنسوی دیوار های زندان رسانده اند و همگی آنها خواهان رسیدگی فوری مراجع بین المللی به اوضاع وخیم حقوق بشر در ایران شده اند.

اینک ما مادران دردمند اما استوار ایران نیز از شما تقاضا داریم که این فریاد دادخواهی را به گوش جهانیان برسانید. و به این وسیله از شما درخواست می کنيم طی بررسی های خود با گرد آوری مدارک لازم و کافی جهت ارائه به سازمان ملل زمینه ای فراهم آورید در جهت فشار های هر چه جدی تر بین المللی برای وادار کردن حکومت جمهوری اسلامی به انجام تعهدات حقوقی بین المللی و داخلی خود بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر.

حکومت ایران به عنوان یکی از اعضای سازمان ملل متحد و جامعه بین الملل یا باید به این میثاق جهانی پایبند باشد و یا در انزوای بین المللی قرار گیرد.

به این ترتیب از جنابعالی استدعا داریم نهایت تلاش خود را بنمایید تا بتوانید وضعیت زندانها ی ایران را از نزدیک مورد بررسی وتحقیق قرارداده ضمن تأمین امنیت آنان با زندانیان سیاسی – عقیدتی دیدار و گفتگو به عمل آورید. باخانواده هایی که عزیزانشان توسط حاکمیت مفقود، کشته یا اعدام شده اند ملاقات نموده ، شهادت آنان را منعکس نمایید. و بالاخره تلاش نمایید برای شناسایی عاملان و آمران شکنجه ، تجاوز و اعدام زندانیان سیاسی و ناراضیان حکومتی ونیز کشتارهای خیابانی توسط عمال حکومت تا شاید در آینده ای دور یا نزدیک زمینه سازی شود برای محاکمه عادلانه آنان در دادگاههای واجد صلاحیت.

ما مادران ستم کشیده نهایت آرزویمان است که بتوانیم جنابعالی را در این امر خطیر یاری رسانیم.
با آرزوی روزی که همه مادران بتوانند شاهد بالندگی فرزندان خود در جوامعی پر از صلح و آزادی و برابری باشند.

مادران پارک لاله ایران و حامیان آنان در خارج از کشور
31 خرداد 1390

بنا به گزارش رسیده به جرس، در نشستی که در دانشگاه هیوستون آمریکا برگزار شد، اردشیر امیر ارجمند سخنان خود را با حمایت از دوازده زندانی سیاسی در حال اعتصاب غذا آغاز کرد.

او ضمن درخواست از زندانیان سیاسی برای پایان دادن به اعتصاب غذا، از مردم دعوت کرد که با صدای الله اکبردر شب چهارشنبه پشتیبانی خود را از این زندانیان سیاسی نشان بدهند.

مشاور میرحسین موسوی سپس به تشریح وقایع دو سال اخیر و روند حوادثی پرداختند که به ایجاد شورای هماهنگی راه سبز امید انجامید و گفت: شورای هماهنگی راه سبز امید با انتشار منشور موسوی در بهمن ماه سال گذشته با تاکید بر اصل تکثرگرایی جنبش سبز، خواسته های حداقلی جنبش سبز را تدوین کرد. اهم خواسته های مطرح شده در این منشور شامل برگذاری انتخابات آزاد در فضای غیر امنیتی، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی فعالیت احزاب و گروه ها و مطبوعات، اجرای اصول بر زمین مانده قانون اساسی و اعمال موازین جهانی حقوق بشر است.

اردشیر امیر ارجمند برخوردهای مکرر امنیتی، غیرقانونی و خشن حکومت با مردم و مخالفین نشانه زنده بودن جنبش سبز دانست. اردشیر امیر ارجمند افزود جنبش سبز از مرحله شکل گیری گذشته و به مرحله تثبیت رسیده است و برخوردهای حکومت نشانی از پویایی جنبش است نه رکود آن. وی اختلاف کنونی بین نهادهای حکومتی بر سر قدرت را نشانی از رسوایی متقلبان حکومتی و حقانیت خواسته های اولیه جنبش دانست.

 
ارجمند خاطرنشان کرد که تغییر در رفتار حکومت و رسیدن به مردمسالاری پایدار ممکن نیست مگر با قدرت گیری نهادهای مدنی که مدافع حقوق مردم باشند. ازاین رو در شرایط کنونی ایجاد شبکه های اجتماعی حول جریان های اثرگذار در جامعه همچون جنبش های زنان، دانشجویی و کارگران از راهکارهای اساسی جنبش سبز برای تغییر تعادل قدرت به سوی مردم است.

جــرس: اسدالله بادامچیان، قائم مقام دبیر کل حزب موتلفه اسلامی با بیان اینکه این حزب موظف است با بصیرت و هوشیاری و دقت مراقب باشد، اعلام کرد:" فتنه ای که می خواهند در انتخابات مجلس نهم و ریاست جمهوری بعدی به کار ببرند بسیار پیچیده تر از فتنه های گذشته است."

به گزارش مهر، اسدالله بادامچیان که در جمع مدیران حوزه های حزب موتلفه استان تهران سخن می گفت با اشاره به انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی مدعی شد: "دشمن که نتوانست فرقه سبز را بر کشور حاکم کنند امروز می خواهد به شیوه ای دیگر در انتخابات مجلس پیروز شود و باید نسبت به طراحی های دشمن هوشیار باشیم. استکبار به دنبال مهره جدید می گردد، اصلاح طلبان نیز به دنبال مهره های سفید خود هستند تا آنها را وارد مجلس کنند، گروه انحرافی نیز می خواهد مجلس را در اختیار گرفته و حداقل ۱۵۰ نماینده به مجلس بفرستد و اصولگرایان نیز به دنبال وحدت با محوریت روحانیت در انتخابات آینده هستند."

بادامچیان در در پاسخ به سئوالی در خصوص دیدار با هاشمی رفسنجانی اظهار داشت: "ما طبق برنامه همه ساله در جهت تجلیل از شهدای ۲۶ خرداد با مسئولان نظام دیدار می کنیم. امسال نیزبا رئیس مجلس شورای اسلامی و صادق رئیس قوه قضائیه ملاقات انجام خواهیم داد و درخواست ملاقات از احمدی نژاد داشته ایم که متاسفانه احمدی نژاد در طول این سالها به خانواده شهدای موتلفه وقت ملاقات نداده است. با رئیس مجلس تشخیص مصلحت نظام نیز مانند دیگر مسئولان کشور دیدار کردیم."

بنا به گزارش رسیده به جرس، این رزمندگان سبز، همچنین از زندانیان سیاسیِ اعتصابی خواستند "همگام با خانواده شهیدان هدی صابر و سحابی، از شما درخواست می نماییم که به اعتصاب غذای خویش پایان دهید تا با سلامت و پایداری بتوانید این راه در پیش گرفته را طی کنید، چرا که منتظر سلامت و آزادی شما عزیزان می باشیم ."

متن این پیام که نسخه ای از آن به جرس رسیده، به شرح زیر است:

بنام خداوند دانا و توانا

یاران عزیز ,دلاوران نامدار زندان ستمگران پیام استقامت ,شجاعت و اخلاق شما را جهانیان شنیدند و دهان به تحسین گشودند .

چهارمین روز از اعتصاب غذای شما عزیزان در اعتراض به شهادت زندانی آزاده هدی صابر و شهادت مظلومانه دختر آزادگی ایران هاله سحابی می گذرد و مردم آزاده کشور با غم و اندوه و تحسین کار بزرگ اخلاقی شما را ارج می نهد و همگی دل نگران از حادثه ای برای شما عزیزان هستند . شما بزرگواران آنچه را که نیاز بود به گوش حاکمان وستمگران رساندید و نشان دادید که در زندان , حبس , رنج و زنجیرنمی تواند شما را از پیگیری اعتقادات و اهداف آزادی خواهانه خویش و احترام به حقوق انسانها برحذر دارد .و به جهانیان نشان دادید آنچه را حاکمیت ایران به عنوان مشروعیت خویش در بوق وکرنای رسانه های دروغ پرداز و دولتیان مستقر ستمگر به جهانیان اعلام می دارد پشیزی ارزش ندارد و واقعیت آنچه است که شما با اعتصاب غذای خویش به جهانیان اعلام کردید.

شما عزیزان شاهدان زنده شهادت مظلومانه شهید هدی صابر هستید .مردم ازاده ایران و هر آنکس اندکی اخلاق را درک نماید می داند که دیدن صحنه شهادت دوست و یار دیرین به خاطر اعتراض به شهادت دختری که در مراسم تدفین پدر خویش به شهادت رسیده است دردناک و التیام آور است . این را بدانید که شما باید این صحنه را به گوش جهانیان برسانید تا بدانند که حاکمان جور چگونه در لوای دین فرزندان این کشور را یکی پس از دیگری به قربانگاه می فرستند و با دروغ پراکنی از مسئولیت خویش شانه خالی می کنند . شما آزادگانی هستید که با تجربیات فراوان سیاسی و ازادی خواهی میتوانید این کاروان احترام به حقوق انسانها و ازادی خواهی را در رسیدن به مقصد یاری نمایید .

ما پیام رنج و استقامت شما بزرگواران را با سعی و تلاش به گوش جهانیان خواهیم رساند , دراین راه آنچه را درتوان داریم به کار خواهیم گرفت و مسئولیت هرگونه حادثه ای برای شما را بر عهده شخص اول حاکمیت ایران میدانیم .لذا همگام با خانواده شهیدان هدی صابر و سحابی از شما درخواست می نماییم که به اعتصاب غذای خویش پایان دهید .وبا سلامت و پایداری بتوانید این راه در پیش گرفته را طی کنید .ما منتظر سلامت و آزادی شما عزیزان می باشیم .

گروهی از رزمندگان دوران جنگ

 

در همین راستا، سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) با صدور اطلاعیه‌ای ضمن درخواست از اعتصاب کنندگان برای پایان دادن به اعتصاب غذای خود اعلام کرده است: "مرگ مرحوم هدی صابر٬ بر اثر بی‌توجهی مقامات زندان به وضعیت وخیم جسمانی او و ضرب و شتم در بهداری اوین٬ باعث شده است که بار دیگر نگاه‌ها به سمت وضعیت "بحرانی" زندانیان سیاسی در ایران جلب شود. مرحوم صابر با مرگ دردناک خویش٬ سکوت زندانیان را تبدیل به فریادی رسا کرده است که اکنون بر سر هر کوی و برزن جاری است. اکنون اعتصاب غذای این دوازده تن٬ تبدیل به فرصتی جدید شده است برای رساندن صدای مظلومیت ایرانیان آزاده و دموکراسی‌خواه به تمام دنیا و فصلی نوین است در مبارزات مسالمت‌آمیز و دموکراسی‌خواهانه همه مردم ایران."

همسر اسدی زید آبادی با بیان اینکه ما تا الان به علت اینکه به عزیزان خود دسترسی نداریم، نمی دانیم چه تصمیمی گرفته اند، می گوید: "این روزهای اخیر به حدی اخبار ناگوار به خانواده ها رسیده که هنوز در بهت و نگرانی بسر می بریم. متاسفانه ما داخل کشور که رسانه نداریم فقط می توانیم نسبت به وضعیت زندانیان اطلاع رسانی کنیم و با مصاحبه های خود به مسئولین قضایی نسبت به سلامت جسمانی و جان عزیزان خود که الان در زندان هستند،هشدار دهیم و اینکه اعتصاب این زندانیان یک "پیام خاص" دارد و هر چه زودتر رسیدگی شود تا موجبات یک بحران دیگر فراهم نشود و خدای ناکرده یک اتفاق ناگوار دیگری بوجود نیاید."

گفتنی است، در چهارمین روز از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در اعتراض به شهادت هاله سحابی و هدی صابر، خانواده های این دو شهید با نوشتن نامه ای خطاب به ۱۲ زندانی اعتصاب کننده زندان اوین از آنها خواستند تا به اعتصاب غذایشان پایان دهند.

متن کامل گفتگوی "جرس" با عاطفه خلفی همسر حسن اسدی زیدآبادی عضو ادوار تحکیم وحدت در پی می آید:

خانم خلفی از آخرین ملاقاتتان با آقای زیدآبادی برایمان بگویید؟

روز دوشنبه طبق روال روزهای ملاقات با ایشان ملاقات داشتم که سومین روز اعتصاب غذای خود را می گذراند و خدا را شکر از نظر روحی و جسمی وضعیت خوبی داشت. البته تا دیروز مشکلی نداشت و ما با توجه به اینکه یک هفته یعنی تا دوشنبه بعدی از وضعیتشان بی اطلاع هستیم بسیار نگرانیم که با توجه به اعتصاب غذا اتفاقی برای آنها نیافتد. امیدواریم بزرگانی که برای شکستن اعتصاب غذای آنها پیام داده اند به گوش آنها برسد و آنها اعتصاب خود را بشکنند.

در ملاقات دیروز آقای اسدی زیدآبادی صحبتی مبنی بر شکستن اعتصاب غذا نکردند؟

نخیر، همسرم که مصر به ادامه اعتصاب غذا بود.

خود شما شخصا از ایشان خواستید که اعتصاب خود را بشکنند؟

بعنوان یکی از اعضای خانواده بزرگ زندانیان سیاسی، پیام خانواده ها را به ایشان رساندم که اعتصاب خود را بشکنند اما از زاویه همسر ایشان به تصمیمشان احترام می گذارم و فکر می کنم ایشان انسان فهمیده و با تفکری هستند و دلیلی برای اعتصاب خود دارند به همین خاطر تنها کاری که من بعنوان همسر ایشان می توانم انجام دهم، حمایت از ایشان است.

مطمئن هستم که اینقدر شرایط برای این زندانیان اعتصاب کننده سخت شده است که قطعا اعتصاب غذا اولین گزینه آنها نبوده است. زیرا هیچکس با اعتصاب غذا موافق نیست. حتی همسرم هر زمان که می شنید کسی اعتصاب غذا کرده ناراحت می شد و می گفت نباید به خودشان آسیب برسانند. اما الان شرایطی را پیش آورده اند که این زندانیان اعتصاب کننده معترض راهی پیش روی خود نداشته اند و نهایتا تصمیم به این اعتصاب جمعی کرده اند تا اعتراض خود را نسبت به شرایط و شهادت هدی صابر و عدم رسیدگی و پاسخگویی مسئولین به گوش همه برسانند.

اشاره به شرایط زندان کردید. می توانید توضیح بیشتری دهید؟

ببینید زندانیان بجای اینکه از حقوق بیشتری برخوردار شوند و فضا برای آنها بازتر شود روز بروز از حقوق اولیه و ابتدایی یک زندانی سیاسی هم کاسته می شود. تلفن ها که قطع است، ملاقات حضوری و مرخصی که داده نمی شود... خود من شخصا از مراجعه به دادستانی خسته شده ام ،این همه که پیگیری می کنم هیچ پاسخی از سوی مسئولین نمی گیرم و دوندگی ها هیچ ثمر و فایده ای ندارد. تمام زندانیان در مراحل دادرسی اعتراض خود را بیان کرده اند. مثلا همسر من حکم پنج ساله ای که گرفته است واقعا ناعادلانه است و علی رغم غیرعادلانه بودن حبس همسرم، هم او و هم ما از حقوق اولیه محروم هستیم و کسی هم پاسخگو نیست. خانواده ها بسیار تلاش می کنند این مسائل را به گوش مسئولین برسانند که گویا صدای ما شنیده نمی شود و متاسفانه به شهادت هدی صابر ختم می شود. در حال حاضر این خطر برای هریک از این زندانیان می تواند باشد و من واقعا نگران همسرم هستم و برایش احساس خطر می کنم.

سازمان ادوار تحکیم هم یک بیانیه ای منتشر کردند و با محکوم کردن حاکمیت از زندانیان اعتصاب کننده بویژه دو عضو این سازمان آقایان مومنی و اسدی زیدآبادی خواسته اند اعتصاب خود را بشکنند. فکر می کنید این بیانیه و یا پیام های مراجع و شخصیت های سیاسی به آنها انتقال داده می شود؟

قطعا اگر این پیامها به گوش آنها برسد بی تاثیر نیست و من دعا می کنم پیامها به آنها برسد. ما تا جایی که می شد در زمان کوتاه ملاقات بخشی از پیامها را از جمله درخواست خانواده هدی صایر و سحابی را به آنها رسانیدم اما چون اعتصاب یک تصمیم جمعی است برای شکستن آن هم باید به یک نتیجه جمعی برسند که ما تا الان به علت اینکه به آنها دسترسی نداریم نمی دانیم تصمیم آنها چه است؟ اما امیدواریم که زودتر این اعتصاب شکسته شود تا ما از این نگرانی بیرون بیاییم.

خانواده زندانیان سیاسی چه حرکت جمعی را برای پایان دادن به این وضعیت می خواهند انجام دهند؟

این روزهای اخیر به حدی اخبار ناگوار به خانواده ها رسیده که هنوز در بهت و نگرانی بسر می بریم. متاسفانه ما داخل کشور که رسانه نداریم فقط می توانیم نسبت به وضعیت زندانیان اطلاع رسانی کنیم و با مصاحبه های خود به مسئولین قضایی نسبت به سلامت جسمانی و جان عزیزان خود که الان در زندان هستندهشدار دهیم و اینکه اعتصاب این زندانیان یک پیام خاص دارد و هر چه زودتر رسیدگی شود تا موجبات یک بحران دیگر فراهم نشود و خدای ناکرده یک اتفاق ناگوار دیگر بوجود نیاید.

با تشکر از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.