جنبش راه سبز - خبرنامه

متن کامل بیانیه به این شرح است:

تداوم فشارها و محدودیت ها برای اجلال قوامی کاملا غیر انسانی است

در چند سال اخیر همواره فشارها ، تهدید ها ، احضارها و بازداشت های مکرر برای اعضای سازمان به طور مداوم وجود داشته است. اجلال قوامی سخنگوی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان که فعالیت روزنامه نگاری نیز دارد همواره قربانی این نوع رویکردها بوده است. منع فعالیت مطبوعاتی در دوران دولت گذشته ، احضارهای مداوم و چندین نوبت بازداشت از جمله مواردی است که همواره در خصوص وی اعمال شده است. دور جدید فشارها و هجمه های امنیتی به این روزنامه نگار و فعال حقوق بشر شکل جدیدی به خود گرفته است که در آخرین مورد آن بنا به توصیه یکی از نهادهای امنیتی رئیس شورای اسلامی شهر سنندج از حضور اجلال قوامی در نشست مطبوعاتی این شورا با شهردار ممانعت به عمل می آورد. سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان اینگونه اقدامات را مغایر با ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و بند 24 قانون اساسی می داند و نگرانی عمیق و جدی خود را در خصوص وضعیت اجلال قوامی اعلام می نماید. از مسئولان ذیربط انتظار می رود به این گونه اقدامات پایان دهند.

سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان

یکشنبه 19 بهمن 1393
8 فوریه 2015 

فیروزه صابر  پژوهشگر اجتماعی خواهر هدی صابر و پروین فهیمی مادر سهراب اعرابی در گفتگویی با جرس بر مطالبه آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از رهبران جنبش سبز تاکید دارند و معقتند که حسن روحانی رییس‌جمهوری ایران باید جدیت بیشتری در عبور دادن ایران از شرایط امنیتی حاکم نشان دهد. آنها می‌گویند که رفع حصر یک مطالبه ملی و عمومی است و حاکمیت نباید نسبت به آن بی تفاوت باشد.

متن کامل گفتگو را بخوانید:

فیروزه صابر با انتقاد از اینکه معترضین به فساد و تخلفات سال ۸۸ هنوز در حصر و حبس به سر می‌برند می‌گوید: «تخلف در انتخابات سال ۸۸ کمترین اتهامی است که متوجه دولت سابق است و هنوز هم معترضین به این تخلف در حصر و حبس هستند. امروز بسیاری از تخلفات و فسادهای دولت قبل توسط خود دولتمردان و برخی از نمایندگان مجلس در حال افشا شدن است. این در حالی است که چند سال است که معترضین به این تخلفات و فساد‌ها بدون محاکمه در حصر و حبس هستند و عاملان فساد و خسارت در سیاست و اقتصاد و فرهنگ کشور آزاد هستند. بدیهی است که محافظه کاران نمی‌توانند این عاملان را به سادگی پای میز محاکمه بکشانند زیرا هر عملی پیرامونی دارد و دایره آن پیرامون با شعاع بیشتری دیگران را هم دربر می‌گیرد.» 

خواهر شهید هدی صابر در ادامه به اولویت‌های دولت یازدهم پرداخته و بر توجه بیشتر دولت بر مسائل داخلی کشور تاکید می‌کند. او می‌افزاید: «آنچه مسلم است اینکه دولت یازدهم سیاست خارجی را در اولویت قرار داده است اما واقعیت این است که باید به سیاست داخلی کشور هم بپردازد؛ چراکه تعامل و توافق با خارج نمی‌تواند بدون درنظر گرفتن امنیت داخلی و حقوق شهروندی تحقق کامل پیدا کند و حتما همین بی‌توجهی به مسائل داخلی در مذاکرات با کشورهای خارجی تاثیر می‌گذارد. بنابراین مسائل داخلی کشور بیشتر باید مورد توجه قرار گیرد و عکس العمل‌ها و شرایط داخلی کشور بسیار در مذاکرات تعیین کننده است. دولت در ماههای اول به حقوق شهروندی پرداخت و از همه خواست نظر بدهند که البته رویکرد مثبتی بود اما این رویکرد انتظاراتی را ایجاد می‌کند که هنوز نتایجی بدست نداده است و زمان هم به سرعت در حال گذر است. در حالی که هنوز بسیاری از افراد در حصر و حبس هستند و همین تازگی احکام ده ساله و بیست ساله بدون اتهام مشخصی برای افراد و جوانان به نام و گمنام صادر می‌شود. هرچند این احکام از قوه دیگری صادر می‌شود اما زیر همین حاکمیت هستند و دولت باید مسئولانه با این موضوع برخورد کند.»

خانم صابر پیشنهاد می‌دهد: «همانگونه که برای سیاست خارجی یک تیم قوی از سوی دولت شکل گرفته، انتظار می‌رود برای احقاق حقوق شهروندی و آزادی سه عزیز در حصر و افرادی که بدون هیچ گناهی عمرشان را در زندان می‌گذرانند یک تیم حرفه‌ای تشکیل شود و مسوولانه مطالبه رفع حصر و حبس را پیگیری کند و این پرونده را به سرانجام برساند.»
او معتقد است که مردم باید در جریان رسیدگی به مطالباتشان قرار گیرند و رایزنی‌های پنهانی هم باید به مردم گزارش شود. فیروزه صابر در این زمینه ادامه می‌دهد: «دولت باید نتیجه پیگیری‌ها را به مردم گزارش دهد. مردم نباید در ابهام قرار بگیرند. اگر دولت کاری را حتی پنهان دارد انجام می‌دهد باید با مردم در میان بگذارد زیرا دانستن اینکه چه می‌گذرد حق مردم است. این انتظار زیادی نیست چراکه مردم سالهای زیادی برای از دست دادن جان و عمر عزیزانشان گذرانده‌اند و دیگر بس است. امروز که من و شما با هم صحبت می‌کنیم از محصورین و محبوسینی صحبت می‌کنیم که شناخته شده هستند اما در زندان‌ها جوانان و دانشجویانی داریم که گمنام هستند و به آن‌ها توجه نمی‌شود و شرایطشان به مراتب بد‌تر از بقیه است.

تا چه زمانی این افراد باید بدون هیچ اتهام و دلیلی در زندان و حصر بمانند. تنها جرمشان اعتراض به فساد‌ها و تخلفات بوده و امروز بعد از هشت سال راجع به تخلفات‌‌ همان دولت که عزیزان اعتراض داشتند با آمار و اطلاعات موثق افشاگری می‌شود. بنابراین از وظایف دولت است که به این مسائل رسیدگی و آن‌ها را حل کند.»

این پژوهشگر اجتماعی با تاکید بر دوری از افراط و تفریط تصریح می‌کند: «آنچه که مهم است این است که نباید در مورد افراد افراط و تفریط کرد یعنی نه آنقدر نقد کنیم که به تخطئه برسد و نه آنقدر دفاع سرسختانه کنیم که گویی هیچکس دیگری نقدی ندارد. باید توجه داشت که این دولت روزنه‌ای باز کرده و این روزنه برای ما امیدبخش است و باید عملکرد مثبت آن را نگاه کنیم اما در کنارش نقد سازنده هم کنیم زیرا نقد سازنده به دولت کمک می‌کند. باز تاکید می‌کنم که دولت اگر دارد برای رفع این مسئله کار پنهان می‌کند مردم باید نتیجه آن را ببینند. زیرا این مردم بودند که رای دادند و دولت را انتخاب کردند و آقای روحانی در انتخابات به مردم یکسری قولهایی داد. البته مردم آگاه هستند که این قول‌ها یک شبه عمل نمی‌شود و می‌دانند که دولت با چالش‌هایی روبه رو است اما وقتی دولت مردم را به هنگام و با اطلاعات کامل در جریان قرار می‌دهد در واقع یک همراهی برای خود ایجاد می‌کند. اگر مردم را در جریان نگذارد مردم دچار ابهام می‌شوند و این ابهام فاصله بین دولت و آن‌ها ایجاد می‌کند که این فاصله به سادگی همیشه قابل احیا نیست زیرا زمان زود می‌گذرد. الان بیش از یکسال و نیم گذشته و هیچ اتفاقی نیفتاده و اگر رفع حصر و حبس رخ ندهد فاجعه‌های دیگری به وجود می‌آید. بنابراین دولت و برخی نمایندگانی که نقد می‌کنند با دست یابی به اطلاعاتی که به آن دسترسی دارند باید به مردم پاسخگو باشند. باید مردم را آگاه کنند نه اینکه با جوسازی افکار را منحرف کنند. دولت باید مردم را با خود همراه کند و چالش‌هایی که با آن‌ها روبه روست از مردم برای حل آن‌ها کمک بگیرد. در یک کلام، اگر دولت به حقوق شهروندی قائل است باید به آن توجه کند و به آن بپردازد.»

پروین فهیمی مادر شهید سهراب اعرابی نیز به آسیب‌های مردم پس از حوادث انتخابات سال ۸۸ اشاره کرده و حضور مردم در انتخابات ۹۲ را فرصتی برای آزمون دوباره نظام ارزیابی می‌کند و از دولت روحانی انتظار دارد به مسئله رفع حصر و حبس اقدام کند.

او یادآور می‌شود: «پس از حوادث سال ۸۸ که مردم بسیار آسیب دیدند باز سال ۹۲ وارد صحنه انتخاباتی شدند تا نظام را بار دیگر امتحان کنند، اگرچه خود من به دلیل اینکه هنوز به آرامش نرسیده‌ام شرکت نکردم اما تبلیغ زیادی کردم تا مردم در انتخابات شرکت کنند. اما الان نزدیک به دو سال از روی کارآمدن دولت آقای روحانی می‌گذرد و دو سال از وعده‌هایی که مبنی بر رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی دادند می‌گذرد اما هنوز مسئله حصر حل نشده است. در حالیکه یکی از اولویت‌های اکثریت مردم ایران و خواسته‌های به حق آنان همین مسئله رفع حصر آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد و آزادی زندانیان سیاسی است. خود من بعد از پیروزی آقای روحانی در انتخابات بسیار امیدوار بودم این مساله حل شود اما متاسفانه هنوز این عزیزان در حصر هستند و روز به روز هم هجمه‌ها علیه آنان از سوی اقتدارگرایان افزایش پیدا می‌کند.»
وی با انتقاد از افرادی که جایگاهی برای اظهارنظر و اتهام زنی ندارند می‌گوید: «مگر آقای حسین شریعمتداری صاحب این مملکت هستند در مورد حصر اظهار نظر می‌کنند!؟ یا این نمایندگانی که در مجلس اختلاس کرده‌اند و بدون توجه به قانون در مورد این مسئله حرف می‌زنند اصلا نماینده مردم نیستند زیرا نماینده مردم وظیفه‌اش احقاق حقوق شهروندان است نه وارد کردن اتهامات واهی. تنها آقای علی مطهری توانسته مطالبات مردمی را پیگیری کند و فکر کنم ایشان و تعداد اندک دیگری از نمایندگان بودند که عملکرد خوبی داشتند. نمایندگان مجلس باید توجه داشته باشند که مردم کار‌هایشان را رصد می‌کنند و می‌دانند در انتخابات بعدی به چه کسانی باید رای دهند.»

مادر شهید اعرابی با اشاره به خشونت ورزی جریان تندرو اقتدارگرا بیان گفت: «همین جریان تندرو اقتدارگرایان هستند که نمی‌توانند ببینند که مردم از راه اصلاحات و به دور از خشونت و افراط می‌خواهند به خواسته‌های خود برسند. اگر ما به دنبال خشونت و تنش در کشور بودیم در مقابل آن‌ها‌‌ همان رفتار خودشان را انجام می‌دادیم اما این کار را نکردیم و راهمپیمایی‌های خود را با سکوت برگزار کردیم. خودشان شاهد بودند که راهپیمایی‌های میلیونی مردم مسالمت آمیز بود و آن‌ها بودند که دست به خشونت زدند و اسلحه به روی فرزندان ما کشیدند. مگر دست بچه‌های ما جز یک نوار سبز و خواسته مدنی چیز دیگری بود. من بار‌ها گفته‌ام که ما مردم می‌خواهیم مسالمت آمیز در کنار هم زندگی کنیم و معتقدیم حتی مخالفان ما نیز حق زندگی دارند و نمی‌خواهیم آن‌ها از بین بروند. اما متاسفانه اقتدارگرایان همه چیز را برای خود می‌خواهند و از همین رو دست به خشونت و حذف منتقدان می‌زنند.‌‌ همان زمان هم که من را پلیس امنیت خواستند٬ گفتم که این مملکت تنها متعلق به شما نیست و این مملکت ما هم هست؛ یا بچه‌های ما را می‌کشید یا آن‌ها را وادار به ترک کشور می‌کنید و یا به زندان می‌اندازید. دغدغه‌های آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد هم دقیقا همین مسائل بود و هست اما متاسفانه این‌ها همه را فتنه می‌دانند. یعنی می‌خواهند دزدی کنند و بکشند و هر کار غیرقانونی انجام دهند و هرکس هم انتقاد کرد اسم فتنه روی‌اش بگذارند اما اینطور موفق نمی‌شوند زیرا مردم ما به دنبال دموکراسی هستند و می‌خواهند حقوقشان رعایت شود.»

او در پایان با بیان اینکه حاکمیت با رفع حصر و حبس به جهانیان نشان دهد که خواهان صلح و دموکراسی است، خاطرنشان می‌کند: «رئیس جمهور می‌تواند در مورد این مسئله اقدام کنند و رهبری هم می‌تواند تصمیم گیرنده قاطع در این مورد باشند و خواسته مردم در این زمینه که رفع حصر این عزیزان است را محقق کند. از هفتاد و پنج میلیون جمعیت ایران تقریبا هفتاد میلیون مطالبه رفع حصر را دارند و حاکمیت نمی‌تواند به این مطالبه بی‌تفاوت باشد. در حقیقت، حاکمیت با رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی نشان می‌دهد که به دنبال آزادی برای همه مردم هست و همچنین از این طریق می‌تواند به جهانیان نشان دهد که خواهان برقراری دموکراسی و صلح هستند.» 

ورودی٨٧ بود؛ جزو دانشجویان ممتاز دکترای روابط بین‌الملل و جزو استعدادهای درخشان. آنقدر بر کار و درس خود مسلط بود که در کلاس‌های آمادگی روابط بین‌الملل و زبان که دانشکده برای جمعی به راه انداخته بود، تدریس می‌کرد. از نظر «کلاس‌داری» و «فن تفهیم به دانشجو» و بالاخره سواد و معلومات انصافا جزو بهترین استادان این دوره‌ها بود و قطعا اگر عضو هیات‌علمی می‌شد، استاد بسیار برجسته و توانمندی می‌شد. یک‌بار برای او و اردشیر پشنگ- از هم‌دوره‌ای‌‌هایش- یک مشکل اداری در رابطه با استعدادهای درخشان پیش آمده بود. پشنگ از من تقاضا کرد با دکتر زهتابیان، مدیر کل تحصیلات تکمیلی دانشگاه و مسوول کمیته موارد خاص، صحبت کنم. حسین با حالت شوخی‌وجدی گفت اگر پای استاد زیباکلام بیاید وسط، آن مختصر شانسی هم که داریم، هوا می‌شود.

فردا یا چندروز دیگرش به دفتر من آمد و کلی عذرخواهی کرد که یک وقت جسارت نکرده باشد. فکر نکنم در این شش‌سال‌و‌اندی که در دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی بود کسی از او بی‌ادبی یا رفتاری غیرمعقول دیده باشد. به‌غایت افتاده و باادب بود؛ حتی نسبت به مستخدمان دانشکده.
حسین خجسته‌نیا قطعا نابغه نبود؛ اما انصافا حق وی هم نبود که در سی‌وچندسالگی به خاک سپرده شود و یک‌عمر خانواده‌اش را داغدار کند. او یک‌سروگردن از استادانی که در دور دوم ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد، وارد دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی شدند باسواد‌تر بود. نیازی به اینکه به‌دنبال عامل یا مقصر خودکشی حسین بگردیم، نیست! در فاصله
٩٢-٨٨ عملا ملاک و معیارهای علمی و آکادمیک چه در خصوص بورسیه‌کردن دانشجویان دوره دکترا و چه بدتر از آن درخصوص جذب هیات علمی در دانشگاه‌ها - اگر نگفته باشیم که عملا کنار گذاشته شدند- بسیار کم‌رنگ شدند. حکایت بورسیه‌های غیرقانونی که زبانزد خاص‌وعام شده، اما داستان جذب هیات‌علمی در چهارسال دوم دولت احمدی‌نژاد متاسفانه هنوز بازتابی نیافته است. بدون علم و اطلاع گروه‌های آموزشی و استادان باتجربه، فردی که کسی او را نمی‌شناخت با یک حکم کارگزینی عضو جدید این یا آن گروه آموزشی می‌شد. حاجت به گفتن نیست که حامی و پشتوانه اینگونه استخدام‌ها چه بود؟

مساله‌ای که در این استخدام‌ها رعایت نمی‌شد، توانمندی‌های علمی، پیشینه تحقیقاتی، مقالات علمی چاپ‌شده، نظر استادان گروه آموزشی مربوطه و این‌دست ملاحظات بودند. امثال حسین خجسته‌نیا همه اینها را داشتند یا دست‌کم خیلی بیشتر از کسانی که جلو چشمانشان به عنوان استاد استخدام می‌شدند، داشتند. نیازی به مطالعات و تحقیقات گسترده پیرامون توانایی‌های علمی جذب‌شدگان هیات‌علمی سال‌های اخیر وجود ندارد.

یک خبرنگار معمولی هم می‌تواند یکی،دوساعت با دانشجویان به‌خصوص رشته مطالعات منطقه‌ای یا علوم‌سیاسی دانشگاه تهران صحبت کند تا متوجه شود اوضاع از چه قرار است؟ نمی‌دانم چرا ما از تجربه تربیت‌مدرس درس نگرفته‌ایم؟ تربیت‌مدرس قرار بود دانشگاهی شود که صددرصد حسب جهان‌بینی دولتی عمل کند. بعد هم تک‌تک استادان آن گلچین شدند و یکایک دانشجویان آن هم دستچین، اما حاصل آن درنهایت دانشگاهی مثل سایر دانشگاه‌ها شد.

پرکردن رشته مطالعات منطقه‌ای، علوم‌سیاسی یا مطالعات جهان در دانشگاه تهران از یک طرز فکر خاص، نه‌تنها آن منظوری را که متولیان امر داشتند برآورده نخواهد کرد، بلکه در بلندمدت سطح علمی این واحد‌ها را به‌شدت تنزل خواهد داد چرا که ملاک استخدام استاد متاسفانه توان علمی نبوده، بلکه رویکرد و نگاه آنها به مسایل رسمی است. حسین خجسته‌نیا از این نوع رویکرد آسیب دید. او بعد از صحبت با رییس دانشکده ظاهرا هیچ‌امید و شانسی برای عضویت در هیات‌علمی نداشت و از آنجا که از مدت‌ها احساس نومیدی در روح و جانش پخش شده بود، کپسول سیانوری را که از قبل تهیه کرده بود با یک جرعه آب در دفتر رییس دانشکده سرمی‌کشد. او اکنون زیر خاک آرمیده، اما بسیاری از دانشجویان مستعد دانشگاه تهران، چنین احساسی دارند و جلو چشمانشان شاهد هیات‌علمی‌شدن و بورسیه‌شدن کسانی هستند که عدالت، انصاف، وجدان، حق و... را هرگونه تعریف کنیم، سزاوار آن نیستند. 

به گزارش ایسنا سامی ابوزهری، سخنگوی حماس در گفت وگویی با رد گزارشات روزنامه الاخبار و ابراز ناخرسندی از اخبار و گزارشات این روزنامه درباره جنبش حماس، خبر درخواست حماس از تهران برای دریافت سلاح و موشک هایی با دقت بالا را تکذیب کرد و گفت که آنچه در این خصوص به منظور آمادگی حماس برای رویارویی با جنگ آینده منتشر شده و هم چنین آنچه که درباره نشست ها و دیگر مسایل منتشر شده، نادرست است.

بنابر گزارش الوطن، وی در ادامه این روزنامه را به احترام به قوانین حرفه ای و دست برداشتن از سیاست بدنام کردن جنبش حماس دعوت کرد. 

به گزارش پايگاه اطلاع رساني رياست جمهوري، حسن روحاني با بیان اینکه معتقدم و بر این اعتقاد خود پای می‌فشرم که اهل کتاب بهتر از یک مدیر دولتی می‌توانند بر انتشار کتاب نظارت کنند، گفت: قطعا متخصصین هر زمینه‌ای بهتر از هر کس دیگر می‌توانند بر آنچه در حوزه تخصص‌شان می‌گذرد، نظارت کنند.
رئيس جمهور امروز، در مراسم سی و دومین دوره کتاب سال جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه از ۱۵۰ سال پیش رسانه‌های جدید به رقابت با کتاب آمدند، گفت: به نظر برخی با ورود رسانه‌های جدید به عرصه انتقال اطلاعات، دوره کتاب در حال به سر رسیدن بود، اما واقعیت این است که کتاب به هیچ عنوان ارزش و جایگاه خود را از دست نداده است.

رییس جمهوری افزود: رسانه‌های دیگر برای انتقال سریع اطلاعات موثرند، اما اصل اندیشه، فکر و دانش هنوز هم در اوراق کتاب نهفته است و ریشه رسانه‌های جدید همه در کتاب است.

روحانی با اشاره به اینکه ریشه انقلابی که این روزها در سالروز آن هستیم، در کتاب بود، اظهار داشت: انقلاب اسلامی در اندیشه راهوران آن و در صدر آنها امام بزرگوار ما امام خمینی (ره)، ریشه دارد و از آنجا که منشا اندیشه انقلاب اسلامی در کتاب بود در این انقلاب کتاب سوزی نداشتیم و انقلاب ما با افراط و تفریط همراه نبود، بلکه انقلاب عقلانیت، فقه و تحقیق و تلاش برای باز کردن گره از زندگی مادی و معنوی مردم بود.

رییس جمهوری در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه این شما اندیشمندان هستید که باید بیندیشید که چگونه باید نقد کنیم، تصریح کرد: ای کاش در کنار جایزه کتاب سال جایزه‌ای هم برای بهترین نقادان کتاب در سال گذشته قرار می‌دادیم.

روحانی نقد را تعریف مسیر حرکت و تصحیح آن توصیف کرد و خاطرنشان ساخت: باید نقد کردن را یاد بگیریم. نقد کردن این نیست که بگوییم چرا دو نفر با هم راه می‌روند و چگونه قدم برمی‌دارند، بلکه این است که ببینیم به کجا قدم برمی‌دارند. مهم این نیست که یک نفره قدم می‌زند یا دو نفره، مهم این است که ببینیم مسیر قدم زدن آنها به کدام سمت است و نتیجه قدم زدن آنها چیست و به کدام مقصد می‌رسند؟

رییس جمهوری تاکید کرد: در نقد کردن مهم این نیست که رنگ کفش و لباس کسی را نقد کنیم و این شما بزرگان و فرهیختگان اهل کتاب هستید که باید کتاب و مقاله بنویسید و نقد را تجلیل کنید و راه نقد را به ما بیاموزید.

روحانی افزود: راه را باز کنیم و سوء ظن ها را کنار بگذاریم و هر کسی را به یک بهانه کنار نگذاریم.اندیشمندان ، صاحبنظران ، حوزویان و دانشگاهیان ، جواهرات و معادن ما هستند و نمی شود به کوچکترین بهانه یک معدن را بست.

رییس جمهوری اظهارداشت: نمی گوییم ممیزی بر کتاب باشد و یا نباشد، بلکه می گوییم نمی شود صد اصل برای ممیزی درست کنیم . اخلاق ، مقدسات و امنیت ملی و مصالح ملی کافی است.

روحانی در بخش دیگری از سخنانش که با اشاره به اینکه جامعه را باید به نوشتن کتابهای لازم که گره ای را باز کند، تشویق کنیم، گفت: واقعیت ها، شعارها و مسیر انقلاب را برای نسل جوان ما تبیین کنید وگرنه برخی ها با مطالب خود انقلاب را به ضدانقلاب بر می گردانند.

رئیس جمهور: به کجا رفتن مهم است نه این که دو نفر چگونه راه می‌روند

همچنبن به گزارش ايسنا، رئیس جمهور با بیان این که نقد در فضای آزاد و امن امکان‌پذیر خواهد بود، گفت: ما باید نقد را یاد بگیریم و بدانیم که به کجا رفتن مهم است نه این که دو نفر چگونه راه می‌روند. حجت‌الاسلام و المسلمین روحانی طی سخنانی در سی و دومین دوره‌ی جایزه کتاب سال و بیست و دومین دوره جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران با اشاره به اهمیت نقد گفت: نقد کردن ملزوماتی دارد و ای کاش در میان کتابهای امسال کتابهایی درباره‌ی نقد وجود داشت.

وی ادامه داد: بالاتر از این باید بگویم که ای کاش جایزه‌ای را برای نوجوان و جوانی قرار می‌دادیم که بیشترین کتاب را در طول یک سال خوانده است و همچنین جایزه‌ی دیگری برای بهترین نقادان کتاب سال گذشته قرار می‌دادیم.

وی با بیان این که نقد یعنی وسایل حرکت و مسیر تسهیل گفت: البته که نقد در فضای آزاد و امن امکان پذیر خواهد بود اما باید نقد را یاد بگیریم؛ نه این که دو نفر چگونه راه می‌روند. نه این که چه جور راه می‌رود. بلکه ببینیم قدم را کجا بر می‌دارد؟‌ وگرنه این که نقد کنیم تند راه رفته است یا کند راه رفته ، یک نفره رفته، یا سه نفره رفته نقد نیست.

روحانی افزود: به کجا رفتن، نتیجه و به چه مقصدی رسیدن برای ما بسیار مهم است، وگرنه این که کفشش چگونه بود، رنگ لباسش چه بود، نقد نیست.

وی افزود: یک مقدار هم به جوهر بپردازیم به جای این همه پرداختن به اعراض. به جای این همه صحبت کردن از کم و کیف مقداری هم به ماهیت بپردازیم.

روحانی اظهار کرد:‌ این شما فرهیختگان هستید که باید مقاله‌ یا کتاب بنویسید و نقد و تحلیل کنید. حتی شما به ما بگویید نقد باید چگونه باشد نه ما به شما. من معتقدم در هر زمینه‌ای متخصصان آن زمینه و صاحب‌نظران آن بخش بهتر از دولت نظر می‌دهند.

وی با بیان این که اصحاب قلم بهتر از یک مدیر وزارت‌خانه راجع به کتاب نظر خواهند داد، گفت: چرا باور نمی‌کنید راجع به هنر اصحاب هنر بهتر بلدند سخن بگویند؟ چرا با ما با آنها مشورت نمی‌کنیم. این چه جفایی است که به علم و توسعه کشور روا می‌داریم. مگر آنها که عمری در اقتصاد صرف کرده و هزاران ساعت تدریس کرده‌اند، اقتصاد را از یک مدیر معمولی بهتر نمی‌توانند تشخیص دهند؟ راه را باز کنیم، سوء زن‌ها را کنار بگذاریم و هر کسی را با یک بهانه کنار نگذاریم.

سوء زن‌ها را کنار بگذاریم و هر کسی را با یک بهانه کنار نگذاریم

روحانی با بیان این که درس خوانده‌ها، کتاب‌خوانده‌ها و حوزه‌دیده‌ها جواهرات ما هستند، گفت: یک تکه طلا از یک کوه درآورده‌ایم که عیارش کم بوده حالا می گویند در آن را ببنیدید. یک بار اشکال وجود داشته چرا ما باید از سرمایه‌ها استفاده نکنیم؟

رئیس جمهور گفت : من نمی‌گویم ممیزی باشد یا نه، بلکه می‌گویم نمی‌شود صد اصل برای ممیزی درست کنیم.دو، سه یا چهار اصل قرار دهیم. اخلاق، مقدسات، امنیت ملی و یک اصل دیگر هم شما اضافه کنید اما این ها نباید صد اصل شوند.

به جای ایجاد صد اصل برای ممیزی، سه چهار اصل برای آن قرار دهیم

رئیس جمهور با تاکید بر این که باید نظارت بر کتاب را قدم به قدم به صاحبان امر واگذار کرد، افزود: ناشران، نویسندگان و اساتید برجسته بیایند نظارت کنند. اگر کتابی چاپ و خوانده شد دوباره برای چاپ دوم باید از هفت‌خوان عبور کند؟‌

روحانی خاطر نشان کرد:‌ زمانی تنها رسانه کتاب بود و امروز هر روز رسانه‌ی جدیدی ایجاد می شود. این قدر مته به خشخاش نگذاریم. شما بزرگان بگویید نظارت به مسائل فرهنگی چگونه باشد. گفته‌ی شما به آیین نامه و قانون تبدیل شود زیرا قانونی که ریشه‌اش نظرات صاحب نظران باشد مستحکم‌تر است. ما باید هم برای بهترین کتاب‌ها جشن بگیریم و هم برای روزی که در این کشور بیشترین جوان و نوجوان کتاب می‌خرند.

روحانی با طرح این سوال که چرا تیراژ کتاب کم شده و جوان ما کتاب نمی‌خواند، گفت: باید ببینیم نقص از کجاست؟ شما اهل قلم باید بگویید دولت و آموزش چه کمکی باید انجام دهند.

روحانی گفت: در برخی از کشورهای اروپایی دانش آموزان از ابتدا بسیار برای کتاب خواندن تشویق می‌شوند. چه اشکالی دارد ما از دانش آموزان بخواهیم کتاب بخوانند. ما باید از جوانان و نوجوانان شروع کنیم. چرا در مترو کشورهای دیگر این همه کتاب خوانده می‌شود. چه بسیار افرادی که دهها جلد کتاب را در ماشین و قطار و هواپیما خوانده‌اند ولی چرا ما عادت نداریم.

وی گفت: ما باید همه جامعه را به نوشتن کتاب‌های لازم تشویق کنیم تا گره‌ای از جامعه باز کنند. من نویسنده باید خود قاضی باشم و ببینم نوشته‌ی من چه مشکلی را از جامعه برطرف می‌کند. 

به گزارش سایت ملی-مذهبی عضو شورای فعالان ملی-مذهبی با شرح اقدامات غیرقانونی وزارت اطلاعات در این نامه آورده است:”از وزیر محترم اطلاعات، درخواست ملاقات کرده بودم تا توضیح دهم که چگونه برخلاف نظر جنابعالی و ایشان که تأکید بر تغییر فضای امنیتی دارید، چگونه مسوولین پرونده من، با پرونده‌سازی، اراده بر تداوم این فضای غیرسازنده را دارند. متأسفانه، علیرغم موافقت وزیر محترم اطلاعات، تاکنون این ملاقات میسر نشده است.”

بسم الله الرحمن الرحیم
بیستم بهمن‌ماه ۱۳۹۳
جناب آقای دکتر حسن روحانی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و آرزوی توفیق؛

همانطور که مسبوق هستید و پیرو شرح در نامه‌های مورخ ۱۰/۴/۹۳ و ۲۵/۶/۹۳، وزارت اطلاعات با پرونده‌سازی علیه اینجانب، از دادسرای اوین تقاضای تعقیب مرا نموده است. و هم‌اکنون با پانصد میلیون تومان وثیقه، تا رسیدگی به پرونده آزاد می‌باشم و ضمناً برای مدت شش ماه ممنوع‌الخروج نیز شده‌ام.

اولاً ـ وقت رسیدگی، پنجم اسفندماه ۹۳ تعیین شده و تاکنون وکلای اینجانب ۵ بار برای قرائت پرونده مراجعه کرده‌اند که قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، موافقت نکرده‌اند و عملاً امکان دفاع را بلاموضوع نموده‌اند.

ثانیاً ـ از وزیر محترم اطلاعات، درخواست ملاقات کرده بودم تا توضیح دهم که چگونه برخلاف نظر جنابعالی و ایشان که تأکید بر تغییر فضای امنیتی دارید، چگونه مسوولین پرونده من، با پرونده‌سازی، اراده بر تداوم این فضای غیرسازنده را دارند. متأسفانه، علیرغم موافقت وزیر محترم اطلاعات، تاکنون این ملاقات میسر نشده است.

ثالثاً ـ همانطور که در نامه ۲۵/۶/۹۳ آمده است، این اتهامات، تکرار اتهامات گذشته می‌باشد که به دلیل عدم اجرای حکم قطعی در سال ۱۳۸۲، شامل مرور زمان شده است. لذا، عملاً پرونده مختومه را مجدداً، آقایان “زنده” کرده‌اند!

انتظار دارد که جنابعالی، در راستای دفاع از قانون اساسی و حقوق شهروندی دستور رسیدگی به اقدامات غیرقانونی وزارت اطلاعات را صادر فرمایید.

با تشکر قبلی ـ حسین رفیعی 

در بخشی از این بیانیه با تاکید بر لزوم محوریت قانون اساسی و تأکید بر قانون مداری، جلب اعتماد عمومی و تعمیق روابط صمیمانه در جامعه و میان مسئولین و بخشهای گوناگون، پرهیز از اتهام زنی و طرد نیروهای خوش سابقه و خیرخواه در جامعه، آمده است: امروز برای ایستادگی در برابر تهدیدهای خارجی، برقراری آشتی ملّی و فضای تفاهم و دوستی ضرورتی انکارناپذیر است. هم جریانات سیاسی و فعالان اجتماعی باید در این زمینه مسئولانه و هوشیارانه عمل کنند و هم دستگاه‌های رسمی باید از تنگ نظری و سخت‌گیری‌های بی‌مورد پرهیز کنند. در این راستا، رفع موانع از فعالیت‌های قانونی احزاب و نهادهای مدنی، آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از خدمتگذاران جامعه از اولویت برخوردار است.

متن کامل بیانیه مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم که در وبسایت به این مجمع آمده به این شرح است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فىِ السَّمَاءِ؛ تُؤْتىِ أُکُلَهَا کلُ‏َّ حِینِ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُون (ابراهیم: ۲۴-۲۵).

بیست و دوم بهمن‌ماه، سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ملت شریف ایران، یادآور روزهای حماسه و تلاش و امید برای بهروزی و سعادت است. انقلابی که از میوه‌های درخت ایمان و جهاد است؛ بلکه خود، نهالی است که میوه‌های آزادی، استقلال، امنیت، رشد و پیشرفت، توسعه و تعالی و توفیقات همه جانبه‌ی ایران و ایرانیان را باید از آن چید.

ملّت ایران همواره و خصوصاً در روزگار معاصر پیشرو اقدامات و حرکات سازنده در میان امّت اسلامی بوده است: از انقلاب ضداستبدادی و برقراری نظام مشروطه تا نهضت ضداستعماری و رهایی از سلطه‌ی اجانب در جریان ملّی شدن صنعت نفت و سرانجام در روی آوری مجدّد به اسلام و احیای نقش اجتماعی و سیاسی دین و ابتنای حکومت بر ارزشهای دینی در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ و حتی پس از آن در مقاومت خودبنیاد و مجاهدت فداکارانه در برابر صهیونیزم متجاوز و الهام بخشی حرکتهای اخیر در کشورهای عربی، همه و همه در کارنامه‌ی‌ ایرانیان ثبت شده است.

انقلاب اسلامی از دو زمینه‌ی مثبت و منفی ناشی شده است: زمینه منفی آن استبداد، بی‌عدالتی، اختلاف طبقاتی، فساد اداری، عقب ماندگی، بی اعتنایی به ارزشهای دینی و تباهی اخلاقی، فقر و تبعیض و وابستگی و حقارتی بود که مردم ما در دوران شاهنشاهی با آن دست به گریبان بودند و آن را احساس می‌کردند. عدم درک حاکمیت شاهنشاهی از مشکلات و بی اعتنایی به خواست ملّت و تلاش برای ساکت کردن صداهای اعتراض و درک دیرهنگام ضرورتهای جامعه و نشنیدن صدای ملّت تا آنجا که به فریاد تبدیل شد، مشتهای گره کرده را با فریادهای ملّت همراه کرد و کار از اصلاح به انقلاب کشید. زمینه‌ی مثبت انقلاب اسلامی، هوشمندی ملّت ایران بود و اخلاص و صفای مجاهدان راه حق، ایمان و عقیده‌ی ملّت، دوستی و برادری و اعتماد متقابل در جامعه، روحیه‌ی ایثار و فداکاری، درد محرومان و دغدغه‌ی رشد و اعتلای کشور و دلبستگی به دین و ارزشهای دینی، تجربه‌ی دو مصاف با استبداد و استعمار در یک قرن گذشته، بی‌اعتمادی به قدرتهای بیرونی و نگاه به درون، شبکه گسترده روحانیت و رابطه‌ی صمیمی مردم با آنان که به منزله‌ی جامعه‌ی مدنی فراگیر و کارآمد عمل می‌کرد و رهبری هوشمندانه‌، خدامحور، مردمی و قاطع بنیانگذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی(قده).

امروز بعد از گذشت ۳۶ سال از آن روز بزرگ، به جاست که همه‌ی ما کتاب انقلاب اسلامی ایران را ورق بزنیم، سطور درخشان آن را بنگریم و اگر در نقطه‌ای خطا و خللی هست تدارک کنیم. نسبت وضعیت فعلی را با اهداف انقلاب بسنجیم، از پیروزیها و شکستهایی که در این مسیر داشته‌ایم درس بگیریم، زمینه‌های مثبت و منفی بروز انقلاب را در یاد داشته باشیم و با پایش مستمر جامعه، جایگاه آن عناصر را بسنجیم.

امام راحل(قده) بعد از پیروزی انقلاب، همّت خود را صرف نهادسازی کرد. اصرار آن بزرگوار بر تنظیم قانون اساسی و برقراری نهادهای دموکراتیک و نهادینه شدن حرکتهای انقلاب و استحصال جمهوری اسلامی از انقلاب اسلامی، نشان از هوشمندی و دلسوزی ایشان داشت و این در حالی است که از سویی در همه‌ی انقلاب‌ها رهبران به عمد برای حفظ و استمرار وضعیت فوق‌العاده انقلاب می‌کوشند و از محدود کردن خود در ساختارها می‌گریزند. با این که معظم له از همه جدی تر در تدارک مقدمات نهادهای قانونی تلاش می کردند و تمام ماموریت نخست وزیر منصوب خود، جناب آقای مهندس بازرگان، را هم همان ها قرارداده بودند، عشق و علاقه‌ی مردم به آن رهبر بزرگشان چنان بود که فرمان او را بر هر قانون و قراری مقدم می‌داشت.

امروز بر ماست که از نظام گرانقدر جمهوری اسلامی پاسداری کنیم و از هر حرکت، اقدام و سخنی که باعث تخریب نهادهای قانونی کشور است پرهیز کنیم. محوریت قانون اساسی و تأکید بر قانون مداری، جلب اعتماد عمومی و تعمیق روابط صمیمانه در جامعه و میان مسئولین و بخشهای گوناگون، پرهیز از اتهام زنی و طرد نیروهای خوش سابقه و خیرخواه در جامعه، از لوازم این وظیفه است. جامعه‌ای پویا و سرزنده بیش از هرچیز بر محور دوستی و همدلی استوار است. امروز برای ایستادگی در برابر تهدیدهای خارجی، برقراری آشتی ملّی و فضای تفاهم و دوستی ضرورتی انکارناپذیر است. هم جریانات سیاسی و فعالان اجتماعی باید در این زمینه مسئولانه و هوشیارانه عمل کنند و هم دستگاه‌های رسمی باید از تنگ نظری و سخت‌گیری‌های بی‌مورد پرهیز کنند. در این راستا، رفع موانع از فعالیت‌های قانونی احزاب و نهادهای مدنی، آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از خدمتگذاران جامعه از اولویت برخوردار است.

انقلاب اسلامی با شعار استقلال و با هدف عزّت و سربلندی ملّت ایران، تعامل حکیمانه‌ با جهان و خصوصاً کشورهای همسایه و تأمین مصالح ملّت را سرلوحه‌ی سیاست خارجی خود قرارداده است. در شرایطی که تحریم‌های بین‌المللی و تهدیدات منطقه‌ای مشکلات و نگرانی‌هایی را برای مردم بوجود آورده است، بر همه‌ی ما فرض است با حمایت از دستگاه دیپلماسی، آنان را در تحقق مصالح ملّی یاری کنیم و امید داریم که آنان نیز با برقراری روابط حسنه با کشورهای همسایه و اسلامی و تعامل سازنده با کشورهای جهان و پی‌گیری مجدّانه مذاکرات هسته‌ای در چارچوب عزّت، حکمت و مصلحت به وظیفه‌ی ملّی و تاریخی خود عمل کنند.

تلاش‌های دولت محترم جهت رفع مشکلات اقتصادی جامعه قابل تقدیر است ولی افزون بر آن با تعمیق ارزش‌های اسلامی باید فرهنگ قناعت و صرفه‌جویی و ارزشی دانستن کار مولّد و توجه به بهره‌وری و تعاون عمومی و حمایت از اقشار آسیب پذیر را در جامعه گسترش داد.

مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم با گرامیداشت یاد و خاطره بنیانگذار انقلاب اسلامی و شهیدان گلگون کفن این مرز و بوم، سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را به همه‌ی حق‌خواهان و عدالت‌جویان و خصوصاً مردم شریف ایران تبریک گفته، از همگان درخواست می‌کند که تا تحقّق اهداف عالی انقلاب و نیل جمهوری اسلامی به نقطه‌ی مطلوبی که در آرمان‌های اسلام عزیز ترسیم شده‌است،‌ همکاری و همدلی و تلاش را از دست ندهند و با شرکت در راهپیمایی بیست و دوم بهمن ماه بر اتحاد و همبستگی همه دلسوزان انقلاب تاکید کنند و نگذارند در صفوف طرفداران انقلاب اختلاف ایجاد شود.

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

۱۸/۱۱/۱۳۹۳ 

به گزارش جرس، مهدی خدایی دانشجو و فعال حقوق بشر و امید کوکبی دانشجوی دکترای انرژی هسته‌ای با کمک یکدیگر این کتاب را ترجمه کردند و به رغم عدم همکاری مسئولان زندان، دست نوشته‌های خود را به بیرون فرستادند و مزدک علی نظری، یکی دیگر از زندانیان سیاسی که محکومیتش تمام شده آن را ویرایش کرده است.

این کتاب توسط انتشارات آرمان شهر در افغانستان منتشر شده است. 

به گزارش مجذوبان نور، مصطفی دانشجو، وکیل و فعال حقوق دراویش گنابادی، که به بیماری آسم شدید و آریتمی قلبی مبتلاست، ظهر امروز در اثر حمله قلبی به بهداری زندان اوین منتقل شد به طوری که پزشک حاضر دستور اعزام اورژانسی وی به بیمارستان صادر کرد اما در‌‌نهایت اعزام وی منوط به هماهنگی دادستانی معلق ماند.

مصطفی دانشجو در روز چهارشنبه اول بهمن ماه در حین درمان و بدون ترخیص پزشک به دستور مقامات قضایی به زندان عودت داده شد هم اکنون در شرایطی نگه داشته می‌شود که می‌تواند باعث تشدید بیماری و بروز حملات قلبی و خطرات احتمالی جانی را برای وی در پی داشته باشد. این زندانی هم اکنون در یکی از سالن‌های بند ۸ با بیش از ۲۰۰ زندانی که فاقد پنجره و تهویه مناسب است محبوس است.

در گزارش نظریه پزشکی قانونی این درویش و زندانی بیمار آمده است که: «نامبرده مبتلا به آسم برونشیرال شدید و مقاوم به درمان از تاریخ ۱۲/۸/۸۱ و عدم پاسخ مناسب به درمان با توجه به شرایط نامبرده همواره باید دسترسی به مراکز فوق تخصصی و پزشک معالج فوق تخصص ریه و قلب داشته باشد. تا تعیین میزان فعالیت و تنظیم دارو‌ها بر اساس تست‌های عملکرد ریوی صورت گیرد.... باید از شرایطی که منجر به تشدید بیماری می‌شود از جمله فضای نامناسب، محیط‌های سربسته با تهویه کم و ناکافی، استرس، تماس با آلاینده‌های محیطی و آلرژن اجتناب کند»

همچنین در این گزارش بر ضرورت انجام دوره‌های بازتوانی قلبی- ریوی در مراکز تخصصی تاکید شده است.

متن اظهار نظر پزشکی قانونی مستقر در بیمارستان امام خمینی بدین شرح است:

حسب شرح حال اخذ شده و مندرجات پرونده‌های بالینی نامبرده مبتلا به nvp و Ischemic heart failure و سنکوب‌های متعدد می‌باشد، با توجه به سنکوب‌های متعدد احتمال آسیب به سر و صورت وجود دارد. با توجه به اینکه نامبرده به علت بیماری عروقی قلب تحت درمان با آسپرین می‌باشد بروز سنکوب و ازوواگال و ضربه به سر می‌تواند منجر به خون ریزی مغزی گردد. شرایط استرس زا و فعالیت فیزیکی سنگین و ایستادن طولانی در تکرار حملات موثر است. در ضمن نامبرده مبتلا به آسم برونشیرال شدید و مقاوم به درمان از تاریخ ۸۱/۸/۱۲ و عدم پاسخ مناسب به درمان با توجه به شرایط نامبرده همواره باید دسترسی به مراکز فوق تخصصی و پزشک معالج فوق تخصص ریه و قلب داشته باشد. تا تعیین میزان فعالیت و تنظیم دارو‌ها بر اساس تست‌های عملکرد ریوی صورت گیرد. بیمار باید از شرایطی که منجر به تشدید بیماری می‌شود از جمله فضای نامناسب، محیط‌های سربسته با تهویه کم و ناکافی، استرس، تماس با آلاینده‌های محیطی و آلرژن اجتناب کند و ضرورت انجام دوره‌های بازتوانی قلبی- ریوی حین بستری در مراکز درمانی زیر نظر پزشکان معالج مطرح می‌باشد. 

در هفته‌های اخیر باب جدیدی در اطلاع‌رسانی باز شده و آن، انتشار اخبار مربوط به فساد مالی کسانی است که مسوولیت‌های کلان اجرایی داشته‌اند. این باب جدید می‌تواند بُعد دیگری از جریان اطلاع‌رسانی را تسهیل کند. بُعدی که به جای برخورد با مجرمان و انعکاس اخبار مربوطه، نقش پیشگیری از بروز فساد در لابه‌لای دستگاه‌های گوناگون دارد و آن آزادبودن رسانه‌ها در مواظبت و مراقبت از رفتار افرادی است که رهابودنشان می‌تواند مساله‌ساز باشد. رسانه‌های مکتوب و مجازی، به‌ویژه آن دسته از جراید که مستقل از افراد و احزاب منتشر می‌شود، می‌توانند با اطلاع زمانی به‌موقع یا نقد به‌موقع رفتار مدیران در قوای سه‌گانه، کمک شایانی باشند در پیشگیری از مواردی که کشور را دچار چالش می‌کند. با این مقدمه می‌خواهم به نکته‌ای که در میان اخبار پیش‌گفته دیده شده اشاره و پیشنهادی در این زمینه ارایه کنم. نکته مورد اشاره به دو خبر زیر مربوط می‌شود:

١- سخنگوی قوه‌قضاییه، در مورد پرونده محمدرضا رحیمی، ‌معاون‌اول محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور دوره‌های نهم و دهم می‌گوید: حکم پرونده محمدرضا رحیمی قطعی شده است. این پرونده در مهرماه سال ٨٨ آغاز شد. در آن زمان که این پرونده شروع شد درباره فسادی در شرکت بیمه ایران بود... . پس از رسیدگی‌ها مشخص شد پرونده دیگری مربوط به پرداخت رشوه توسط یکی از افراد ثروتمند و افرادی که در بانک مشکل داشتند؛ وجود داشت. وی حدود ٦٠میلیاردتومان بدهی و معوقه بانکی داشت و برای رفع‌ورجوع کار غیرقانونی خود اقدام به پرداخت رشوه کرده بود که در تحقیقات، نام محمدرضا رحیمی به میان آمد... براساس اظهار متهمان و اسناد و مدارک به‌دست‌آمده و بررسی تعدادی از حساب‌های بانکی و پیگیری و ردیابی وجوهی که بین رشوه‌دهنده و رشوه‌گیرنده ردوبدل شده بود، اتهام متوجه محمدرضا رحیمی شد. (اعتماد- ٩/١١/٩٣)

٢- حجت‌الاسلام اشرفی‌اصفهانی مسوول رسیدگی به تخلفات اداری در دولت گفت: «دونفر از نمایندگان فعلی مجلس که یکی قبلا مدیرکل و دیگری رییس یک سازمان بوده است، تخلفات زیادی داشته‌اند که برای آنها پنج‌سال و ١٠سال محرومیت از خدمات دولتی صادر کردیم. البته چون الان نماینده مجلس هستند و تا زمانی که در مجلس هستند قانون، اجازه برخورد با آنها را نمی‌دهد، بعد از‌ اینکه دوران نمایندگی آنها تمام شد، این حکم اجرا می‌شود...» (شرق- ٨/١١/٩٣) در این دو خبر که از دو مرجع رسیدگی به جرایم و تخلفات نقل شد، به یک نکته مهم اشاره شده است مبنی‌بر اینکه یک معاون رییس‌جمهور از پنج‌سال پیش متهم به اخذ رشوه بوده اما چهار سال آن در یکی از مهم‌ترین جایگاه‌های اجرایی کشور مشغول به کار بوده است و نیز دو نماینده مجلس تخلفات زیادی داشته‌اند، اما همچنان در اصلی‌ترین جایگاه قانون‌گذاری کشور مشغول هستند.

اتهام رشوه‌خواری در هر ارگانی باعث می‌شود که رشوه‌گیرنده بلافاصله از شغلی که دارد کنار گذاشته می‌شود تا به پرونده‌اش رسیدگی شود. اگر کارمندی متهم به رشوه‌خواری شود، در مرحله اول او را در اختیار امور اداری یا کارگزینی قرار می‌دهند تا دیگر در پستش نباشد، اما اگر رفع اتهام شد، به کار بازمی‌گردد و اگر مجرم شناخته شد، طبق حکمی که برایش صادر شده، با او رفتار می‌کنند. حال چه شده که یک مقام عالی‌رتبه، چهار سال در حالی که متهم بوده، او را عزل نکرده‌اند؟ اگر رییس دولت قبل می‌دانسته که او متهم است چرا او را معاون‌اول خود کرده است؟ آیا موارد اتهامی محمدرضا رحیمی به محمود احمدی‌نژاد اعلام شده و او بی‌اعتنایی کرده است؟ در این صورت آقای احمدی‌نژاد نباید تحت تعقیب قرار گیرد؟ چگونه می‌توان باور کرد یک متهم درشت رشوه‌خواری، به عنوان معاون‌اول رییس‌جمهور در منصب خود باقی بماند و ضمنا رییس کمیته مبارزه با مفاسد اقتصادی باشد، اما یک کارمند جزء به محض اینکه متهم شد، از کار برکنار می‌گردد؟ این تضاد اداری و اخلاقی را چگونه می‌توان توجیه کرد؟ در خبر دوم نقل‌شده که نمایندگان مجلس تا نماینده هستند، نمی‌توان با آنها برخورد کرد؟ این چه استدلالی است؟ مگر شورای نگهبان قبلا اعلام نکرده بود که می‌تواند در طول دوره نمایندگی درباره صلاحیت نمایندگان تجدیدنظر کند؟ چگونه می‌توان تصور کرد که دو نفر از نمایندگان مجلس درعین‌حال که متخلف‌اند و در دوره‌های بعدی نمی‌توانند به نمایندگی مجلس برسند و حتی نمی‌توانند مسوولیت اداری بگیرند، همچنان بر صندلی وکالت مردم تکیه زده‌اند؟ اگر این آقایان پیش از این دوره دارای پرونده تخلفات بسیار بودند، می‌توانستند با تایید صلاحیت از طرف شورای نگهبان به مجلس راه یابند؟ با دقت و سخت‌گیری‌هایی که از شورای نگهبان دیده‌ایم، هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتاد، بنابراین حق نظام اسلامی این نیست که مجلسی داشته باشد با نمایندگانی متخلف، همین شیوه‌های گزینشی با افراد متخلف و مجرم چون نمایندگان مجلس و معاون‌اول رییس‌جمهور است که آسیب‌رسان به اعتماد است.

بنابراین ضروری است: ١-محمود احمدی‌نژاد به‌دلیل انتخاب یک‌متهم- که فعلا مجرم است- به عنوان معاون‌اول خود تحت پیگرد قرار گیرد. ٢-نمایندگان متخلف از مجلس شورای اسلامی اخراج شوند تا سرمشقی برای دیگران باشد.

منبع: شرق

نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.