جنبش راه سبز - خبرنامه

به گزارش خبرگزاری کار ایران،هشت نفر از کارگران پتروشیمی رازی با شکایت کارفرما صبح امروز به دادسرای عمومی و انقلاب بندر امام احضار شدند.

«ابراهیم پیرایش» مسئول امور اعضای خانه کارگر بندرامام با اعلام این خبر، در خصوص هویت کارگران احضار شده گفت: آقایان «غلامحسین حیدری موسی»، «هندی جانی»، «مازیار رحیم زاده»، «علیرضا بهادری»، «عادل راشدی»، «علی ساجدی‌نیا»، «فریبرز کیانی» و «نسیم جونکی» کارگرانی هستند که با شکایت مدیریت مجتمع پتروشیمی رازی از سوی دادسرای عمومی و انقلاب احضار شده‌اند.

در این رابطه، «منوچهر یار احمدیان» رئیس اتحادیه کارگران پیمانی بندر امام بابیان اینکه مدیریت مجتمع علاوه بر شکایت از آقای جونکی، وی را اخراج و ممنوع‌الورود به محل کار نیز کرده است، افزود: احظار شدگان از اعضای اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی بندر امام نیز هستند.

این مقام صنفی در خصوص علت شکایت کارفرمای مجتمع پتروشیمی گفت: دلیل این شکایت اعتراض کارگران به خودداری کارفرما از اجرای توافق‌نامه مربوط به افزایش حقوق و دستمزد بوده است.

وی با بیان اینکه مجتمع پتروشیمی رازی هم‌اکنون با سرمایه مالکان ترکیه‌ای تبار و مدیریت ایرانی فعالیت می‌کند، یادآور شد: چندی پیش کارگران این مجتمع در مورد افزایش دستمزدها توافقاتی انجام دادند اما از مدتی پیش مدیریت حاضر به انجام تعهدات خود نشد و در نتیجه کارگران این مجتمع صنعتی برای مدتی به اعتراضات صنفی پرداختند.

وی افزود: به همین دلیل اخیراً مدیریت مجتمع پتروشیمی رازی از کارگران یاد شده با اتهامی چون اخلال در روند تولید به دادگاه شکایت کرده است.

یار احمدیان با بیان این که در ماههای اخیر مدیران بنگاههای اقتصادی از رویه جدیدی برای برخورد با اعتراضهای صنفی کارگری استفاده می کنند. گفت: در این رویه کارفرما مدیریت و یا شرکت پیمانکاری نیروی انسانی با وارد کردن اتهاماتی چون ایجاد اختلال و یا اغتشاش در محیط کار با کارگران معترض برخورد می کند

وی افزود: نمونه مشابه این شیوه برخورد اقدام مدیریت پتروشیمی فجر در خصوص طرح شکایت مشابه از یکی از اهالی کارگری شاغل در این مجتمع بود.

گفتنی است ظرف یک ماه گذشته برخوردهای مشابه قضایی با کارگران معترض در معدن چادرملوی یزد و پلی‌اکریل اصفهان صورت گرفته است.
 

وضعیت نگران کننده...

به گزارش ایلنا، نماینده کارگران نساجی کاشان گفت: ۱۸ روز از وعده مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی برای رفع مشکل بازنشستگی کارگران نساجی کاشان می‌گذرد اما هنوز سازمان تامین اجتماعی با درخواست بازنشستگی هیچکدام از کارگران این واحد تولیدی موافقت نکرده است.

«محسن رمضانی» با اعلام این مطلب گفت: در تاریخ ۱۲ بهمن امسال مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی در حضور وزیر کار به کارگران کارخانه نساجی کاشان وعده داد که ظرف مدت یک هفته مشکل بازنشستگی آن‌ها حل خواهد شد.

وی افزود: با گذشت ۱۸ روز، هنوز سازمان تامین اجتماعی با درخواست بازنشستگی پیش از موعد یکصد کارگر کارخانه نساجی کاشان موافقت نکرده است.

این نماینده کارگری ادامه داد: خوداری سازمان تامین اجتماعی از تایید حکم بازنشستگی کارگران نساجی کاشان در حالی ادامه دارد که این کارگران طبق قانون از آغاز سال جاری بازنشسته تلقی شده و نباید از حقوق آن‌ها حق بیمه کسر شود.

این فعال کارگری در تشریح جزئیات مشکل بازنشستگی این کارگران گفت: شغل کارگران مورد نظر جزء مشاغل سخت و زیان آور محسوب می‌شود و کارگران مورد نظر از این بابت خواهان استفاده از مزایای بازنشستگی پیش از موعد هستند.

وی ادامه داد: اما از آنجا که این کارگران به دلیل اجرای طرح‌های اصلاح ساختار در کارخانه در سالهای اخیر برای مدتی مقرری بگیر صندوق بیمه بیکاری بوده‌اند، سازمان تامین اجتماعی با درخواست بازنشستگی پیش از موعد آن‌ها موافقت نمی‌کند.

به گفته نماینده کارگران نساجی کاشان، مخالفت سازمان تامین اجتماعی با این درخواست کارگران، در حالی ادامه دارد که تا سال گذشته دریافت مقرری بیمه بیکاری هیچ مشکلی را برای بازنشستگی پیش از موعد کارگران صنعت نساجی ایجاد نمی‌کرد.

وی با بیان اینکه تا سال قبل شمار قابل توجهی از کارگران شاغل در صنعت نساجی توانستند تا به همین شیوه بازنشسته شوند، افزود: ظاهرا سازمان تامین اجتماعی امسال به دلیل نبود منابع مالی با در خواست کارگران نساجی کاشان مخالفت کرده است.

این کارگر نساجی کاشان افزود: مخالفت سازمان تامین اجتماعی با درخواست بازنشستگی پیش از موعد کارگران نساجی کاشان درحالی ادامه دارد که در روزهای اخیر مجلس و شواری نگهبان موافقت کردند تا بابت بازنشستگی بیش از ۶ هزار کارگر اعتباری ۲ هزار میلیارد تومانی در اختیار سازمان تامنی اجتماعی قرار بگیرد.

رمضانی بایادآوری اینکه کار‌شناسان هزینه مالی مربوط به بازنشستگی یکصد کارگر نساجی کاشان را بالغ بر ۱۰ میلیارد تومان برآورد می‌کنند، افزود: با توجه اینکه دولت قصد دارد تا در سال ۹۳ نیز قانون بازننشستگی پیش از موعد را بصورت ویژه برای کارگران نساجی دنبال کند، حداقل ۳۷۰ نفر دیگر از کارگران کارخانه نساجی کاشان در سال ۹۳ از شرایط بازنشستگی برخوردار خواهند شد.

در طول سه ماه گذشته رهبر ایران در عین حمایت‌های کلی از جهت گیری دولت روحانی، از اظهارنظر صریح و جزئی درباره توافق هسته‌ای خودداری کرده است. در این مدت، نمایندگان تندرو، چهره‌های نظامی و منتقدان دولت روحانی اظهارنظرهای متعددی علیه عملکرد تیم هسته‌ای ایران مطرح و در این می‌ان، بار‌ها به اظهارنظرهای علی خامنه‌ای استناد کرده‌اند. این اظهارنظر‌ها نه تنها تاکنون توسط دفتر رهبر جمهوری اسلامی تکذیب نشده بلکه آقای خامنه‌ای به دولت روحانی توصیه کرده در قبال منتقدان سعه صدر داشته باشد.

عمده‌ترین تفسیر درباره رفتار کنونی رهبر جمهوری اسلامی این است که او می‌خواهد بار سیاسی مذاکرات بر دوش دولت روحانی بماند. به عبارت دقیق‌تر، مذاکره با غرب نیازمند انعطاف قوی، عقب نشینی آشکار و پرهیز تلویحی از ژست‌های ضدغربی است و رهبر ایران در موقعیتی نیست که بتواند اعمال چنین تاکتیک‌هایی را بر عهده بگیرد. وجود یک دولت که ظاهرا بدنه‌ای ناهماهنگ با سیاست‌های کلان رهبر ایران دارد می‌تواند در چنین شرایطی مانند یک سپر عمل کند. ایران را به صورت موقت از وضعیت دشوار کنونی برهاند و زمان بخرد تا شاید مجموعه تحولات منطقه‌ای یا جهانی، وضعیت تازه‌ای رقم زد. سیاست از این ستون به آن ستون فرج است، البته خط قرمز دارد. رهبر ایران خط قرمزش را تاکنون به صورت مصداقی اعلام نکرده ولی اعلام وجود چنین خطوطی به او این فرصت را می‌دهد در صورت لزوم وارد میدان شود و روند مذاکرات را قطع و یا منحرف کند، مانند کاری که پس از مذاکرات هسته‌ای در اواخر سال ۸۳ کرد و به تعبیر خودش، شخصا وارد میدان شد تا روند زیاده خواهی آمریکا را متوقف کند.

آقای خامنه‌ای ۹۱ بهمن ۹۱، جمله مشهوری درباره رویکرد خویش به مذاکره با آمریکا گفت: «من دیپلمات نیستم، انقلابی‌ام.» او همچنین در مخالفت با مذاکره با غرب گفت: «مذاکره برای مذاکره، مذاکره به صورت تاکتیکی و پیشنهاد مذاکره برای فروختن ژست ابرقدرتی به دنیا، حرکتی حیله گرانه است.» توصیف حیله گرانه بودن چنین وضعیت‌هایی در حالی صورت می‌گیرد که حکومت ایران در طول یک سال گذشته دقیقا در همین مسیر حرکت کرده است. محمود سریع القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی که از نزدیکان دولت روحانی محسوب می‌شود، ۲۶ بهمن ۹۲ در گفت‌و‌گو با سایت دیپلماسی ایرانی درباره رویکرد کنونی دولت ایران گفته است: «نوعی اقناع ملی در کشور ما صورت گرفته که ما برای حل و فصل مشکلات اقتصادی و تسهیل سرمایه گذاری خارجی باید تا اندازه‌ای رویکردمان را به نظام بین الملل تغییر بدهیم. به نظرم این تغییر همانطور که در کشور اعلام شده، بیشتر جنبه تاکتیکی دارد تا جنبه راهبردی.» علاوه بر اهداف اقتصادی تاکتیک تازه ایران، تندرو‌ها تاکتیک‌های سیاسی هم برشمرده‌اند. فرماندهان سپاه و نمایندگان تندروی مجلس بار‌ها اعلام کرده‌اند که هدف رهبر ایران این است با تاکتیک مذاکره، چهره واقعی آمریکا و خباثت‌هایش در طول مذاکرات برای مردم و همچنین سیاستمداران روشن شود. علاوه بر این، نمایش چهره ایران به عنوان مایل به مذاکره و فروش ژست تعامل به دنیا نیز دیگر تاکتیک تن دادن به مذاکره از سوی جمهوری اسلامی بوده است.

برای درک مواضع چندگانه رهبر ایران در قبال مذاکره می‌توان مثال‌های بیشتر و قدیمی تری زد. او آبان ۷۳، درخواست مذاکره با آمریکا را ساده لوحانه توصیف کرد و گفت: «مذاکره براى چه؟ معلوم است؛ مذاکره براى این‌که راهى و مجرایى براى فشار آوردن روى دولت ایران پیدا شود.» دی ماه ۷۶، تاکید کرد: «رابطه و مذاکره با دولت امریکا، به حال ملت ایران هیچ فایده‌اى ندارد.» آبان ۸۰ با مخالفت مجدد با مذاکره و رابطه گفت: «نه فقط رابطه با امریکا، بلکه مذاکره با دولت امریکا امروز برخلاف مصالح ملى و منافع ملت است. این یک نظرِ متعصّبانه نیست؛ این یک اندیشه و فکر است.» اردیبهشت ۸۱، با کنایه به دولت اصلاح طلب خاتمی، تصریح کرد: «الان ورد و ذکر عدّه‌اى مذاکره‌ى با امریکا شده است! چه مذاکره‌اى؟! دولت امریکا صریحاً با نظام اسلامى، هویّت اسلامى و ایمان اسلامىِ مردم ما اعلام مخالفت کرده است. معلوم است که ملت ایران بعد از این انقلاب عظیم، بعد از این همه فداکارى و قهرمانى و بعد از این همه شهادت‌ها، تسلیم چنین زورگویى نخواهد شد.» خرداد ۸۱ گفت: «عدّه‌اى در این‌جا ذلیلانه و زبونانه مى‌گویند: چه کار کنیم؛ برویم، نرویم، نزدیک شویم، با آن‌ها صحبت کنیم، این سیاستمدارى نیست. سعى مى‌کنند رنگ و لعابى از فهم سیاسى به کار خود بدهند؛ نه، این درست ضدِّ فهم سیاسى است. مسأله‌ى امریکا این است که هویّت اسلامى و ملى ما را قبول ندارد و این را به زبان مى‌آورد. چرا عدّه‌اى از مدّعیان سیاست و فهم، نمى‌فه‌مند؟! واقعاً جاى تأسّف است. حکومتى که این‌طور صریحاً مى‌گوید مى‌خواهم علیه نظام اسلامى و خواستِ ملت ایران عمل کنم و براى براندازى این نظام بودجه مى‌گذارد، ارتباط و مذاکره با آن، هم خیانت و هم حماقت است!»

فروردین ۸۵ در مشهد اعلام کرد: «ما از اول اعلان کردیم و الان هم اعلان مى‌کنیم، در هیچ یک از مسائل مورد اختلاف خودمان با امریکا، ما با امریکا مذاکره نمى‌کنیم.» دی ماه ۸۶ گفت: «می‌نشینند آقایان وراجى کردن و حرف زدن و استدلال کردن، که نبود رابطه‌ با آمریکا براى ما مضر است. نه آقا! نبود رابطه‌ با آمریکا براى ما مفید است. آن روزى که رابطه‌ى با آمریکا مفید باشد، اول کسى که بگوید رابطه را ایجاد بکنند، خود بنده هستم.» بهمن سال ۸۶ گفت: «از دهان گرگ طعمه را با مذاکره نمی‌شود گرفت؛ با قدرت باید گرفت. هزار و صد سال است که در ادبیات کشور ما:» مهترى گر به کام شیر در است / رو خطر کن ز کام شیر بجوى را گفته‌اند.»بهمن ۸۹ مذاکره را چشم بستن بر همه ظلم‌های آمریکا توصیف کرد. بهمن ۹۰ از برخی تلاش‌های پرده برداشت.« گاهى به روى ما لبخند زدند. اوائل گاهى بعضى از ما باور می‌کردیم. یواش یواش فهمیدیم پشت صحنه چیست. زیر قولشان می‌زنند، زیر حرفشان می‌زنند، نه از خدا خجالت می‌کشند، نه از خلق خجالت می‌کشند، نه از طرف مذاکره خجالت می‌کشند؛ راحت دروغ می‌گویند! من نمونه‌هاى زنده دارم. رئیس جمهور آمریکا نامه‌اى به ما نوشت، جوابى که ما دادیم؛ بعد عکس‌العمل و اقدامى که آن‌ها با مضمون آن نامه‌ها کردند. »

اعلام این مواضع انقلابی در طول ۲۰ سال گذشته در حالی صورت گرفته که او در مقاطع مختلف از جمله مذاکرات درباره افغانستان، عراق و پرونده هسته‌ای عقبگرد دیپلماتیک داشته و با اعلام اینکه با مذاکره مخالفتی ندارم به دیپلمات‌ها اجازه مانور محدود داده است. این رفتار دوگانه در نگاه نخست می‌تواند یک مهارت سیاسی محسوب شود اما واقعیت‌های ایران امروز نشان می‌دهد که چنین رفتاری یک پاشنه آشیل مهم بوده است. رهبر ایران همانگونه که در فضای داخلی سیاست ایران از منظر انقلابی‌گری زیر سایه آیت الله خمینی بوده و در زمین سیاست ورزی، سایه هاشمی رفسنجانی بر سرش سنگینی کرده است، در عرصه سیاست خارجی هم با یکی به میخ و یکی به نعل زدن، نتوانسته است تصویری از یک رهبر قابل اطمینان از خود ترسیم کند. او‌گاه در مقام رهبری حسینی ظاهر شده که آماده تکرار عاشوراست و‌گاه نرمش قهرمانانه را تجویز کرده تا آمادگی‌اش را برای صلح حسنی متذکر شود. چنین راهبردی ممکن است مصرف داخلی موثری داشته باشد و سطح انتقاد‌ها یا نگرانی‌های داخلی حامیان راهبر ایران را کاهش دهد ولی در عرصه دیپلماسی نتیجه‌ای جز تنگ شدن فضا برای دیپلمات‌ها به همراه نداشته است. نتیجه‌ای که خلاف راهبرد اعلام شده توسط آقای خامنه‌ای یعنی حمایت از دولت هاست. او به دیپلماسی، مذاکره یا حضور در مجامع جهانی به عنوان راه، ابزار یا فرصتی برای حل مشکلات کشورش با جهان امروز نگاه نمی‌کند، بلکه آن‌ها را به عنوان ابزاری در خدمت توسعه قدرت، تثبیت حاکمیت و اعلام موقعیت خویش می‌بیند. نگرشی که ارزشش چیزی است در حد تجویز نسخه اقتصاد مقاومتی برای اقتصاد جزیره‌ای و بر باد رفته ایران.
 

به گزارش ایرنا به نقل از رویترز، تلویزیون دولتی اوکراین، سه شنبه شب تصاویری را از نیروهای ضد شورش این کشور نشان داد که میدان استقلال کی یف در اختیار گرفته اند.

در این گزارش آمده است که نیروهای امنیتی با مقاومت معترضان که بعضا مسلح به چماق هستند و کلاه خود بر سر دارند، روبرو شده اند و دود غلیظی اطراف این میدان را فرا گرفته است.

آخرین گزارش ها از درگیری های نیروهای امنیتی اوکراین و معترضان حاکی از کشته شدن دست کم 20 تن از جمله 6 نیروی پلیس است.

شبکه تلویزیونی فرانس 24 با نشان دادن تصاویری ازبه آتش کشیده شدن کمپ مخالفان در میدان استقلال کی یف افزود: حداقل 100 تن نیز در تصرف میدان استقلال از سوی نیروهای ضد شورش زخمی شده اند.

پلیس گفته است حدود 50 نیروی امنیتی در این درگیری های زخمی شده اند.

بنا بر این گزارش، این خونبارترین روز از آغاز اعتراضات در اوکراین بوده است.

پلیس دو ساعت به معترضان زمان داده بود تا این میدان را ترک کنند در غیر این صورت منتظر «تدابیر شدید» باشند.

بر اساس گزارش دویچه وله، پلیس ضمن هشدار به معترضان با بلندگو از زنان و کودکان خواست این میدان را ترک کنند و اقدام خود را «عملیات مبارزه با تروریسم» نامید.

میدان استقلال در کی اف اکنون کانون خشونت بار ترین درگیری ها در هفته های اخیر بوده است.

در واکنش به این اقدام پلیس، واشنگتن و کشورهای اروپایی درباره آنچه «استتفاده از زور» نامیدند به دولت اوکراین هشدار دادند.

کاخ سفید از زبان مارتین نسیرکی سخنگوی خود با اظهار نگرانی از اوضاع اوکراین و تشدید خشونت ها در این کشور درباره استفاده از زور هشدار داد و اعلام کرد که این روش «بحران را حل نخواهد کرد».

در همین حال کاترین آشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا «استفاده از خشونت» در اوکراین را محکوم کرد و از مقامات این کشور خواست «بر ریشه های بحران متمرکز شوند.»

همچنین فرانک والتر اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان در بیانیه ای درباره احتمال اقدام اتحادیه اروپا به «مجازات های شخصی» علیه مسئولان اوکراینی سخن گفت.

بان کی مون دبیرکل سازمان ملل نیز از حکومت و معارضان خواست «خویشتندار باشند» و «گفت و گویی واقعی را سریعا آغاز کنند.»

دبیر کل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی نیز اوضاع اوکراین را نگران کننده خواند و از طرفهای درگیر خواست از خشونت پرهیز کنند.

آندرس فوگ راسموسن، دبیر کل ناتو ضمن ابراز نگرانی شدید از موج جدید خشونتها در اوکراین، از دولت و مخالفان خواست مذاکرات خود را سریعا از سر بگیرند.

راسموسن همچنین انتشار اخباری مبنی بر کشته شدن چند شهروند اوکراینی را در خشونتهای روز سه شنبه نگران کننده توصیف کرده و گفت: از تمام طرفهای درگیر می خواهم با پرهیز از هر گونه خشونت، سریعا گفت و گوها را به ویژه در چارچوب پارلمان، از سر بگیرند.

مشاور رئیس جمهور اوکراین سه شنبه اعلام کرده بود ˈویکتور یانوکوویچˈ رئیس جمهور فقط هنگامی با سران مخالفان ملاقات خواهد کرد که مقاومت خشونت آمیز درکیف به پایان برسد.

ˈانا جرمنˈ معاون ˈحزب مناطقˈ اوکراین افزود مذاکرات فقط هنگامی آغاز خواهد شد که مخالفان شیوه های مبارزه شان را تغییر دهند و مردم مسلح را از خیابان ها جمع آوری کنند و صلح و آرامش به کشور بازگردد.

خبرگزاری رسمی دولت اوکراین به نقل از جرمن اعلام کرد فقط در این صورت امکان قرار گرفتن پشت میز مذاکره و آغاز گفتگوها وجود دارد.

وی خبر ملاقات یانوکوویچ را با نمایندگان مخالفان در روز سه شنبه تأیید کرد اما به جزئیات این خبر هیچ اشاره ای نکرد.

«ولادیمیر ریباک» رئیس مجلس اوکراین اوایل سه شنبه اعلام کرده بود ˈویکتور یانوکوویچˈ رئیس جمهور و سران مخالفان چهارشنبه برای بحث و گفت وگو درباره اوضاع اوکراین، با هم ملاقات خواهند کرد.

به گزارش ایسنابه نقل از شبکه اسکای نیوز عربی، انفجارها در منطقه بئرحسن در جنوب بیروت و در نزدیکی ضاحیه جنوبی رخ داده است.

بنا بر این گزارش دو انفجار در دو خیابان نزدیک به ساختمان رایزنی فرهنگی ایران به وقوع پیوست. شبکه المیادین نیز گزارش داد که انفجارها در نزدیکی یکی از ساختمان‌های وابسته به سفارت ایران رخ داد.

بنا بر اعلام اسکای نیوز عربی نیز انفجارها در چند متری سفارت کویت رخ داده و با توجه به بقایای جسد تکه پاره شده در منطقه انفجار احتمالا به وسیله عامل انتحاری انجام شده است.

آمار دقیقی از کشته‌ها و زخمی‌های این انفجار منتشر نشده است.

با توجه به تصاویری که تلوزیون لبنان پخش کرد انفجار قوی بوده و به ساختمان‌های اطراف آسیب رسانده است.

به گزارششبکه المنار متعلق به حزب‌الله لبنان، یکی از بمب‌ها در ماشین بمبگذار انتحاری جاسازی شده بود و تقریبا به طور هم‌زمان یک موتورسوار دیگر هم بمب همراه خود را منفجر کرد.

گروه عبدالله عزام
همزمان عبد الله عزام در صفحه توئیتر خود مسؤولیت انفجارهای تروریستی منطقه بئر حسن لبنان را به عهده گرفت.

به گزارش بی بی سی، عبدالله عزام، گروه جهادی سنی مرتبط با القاعده مسئولیت این دو انفجار را به عهده گرفته و گفته هدف، دفتر رایزنی فرهنگی ایران در بیروت بوده است.

روزنامه اعتماد در مصاحبه با محمد رضا عارف نوشت:

گلايه داشت ولي شرايط را مساعد نمي‌ديد كه بي‌پرده حرف بزند شايد نگران بود كه مورد قضاوت قرار بگيرد، شايد هم تبعات طرح گلايه‌هايش بر ائتلاف فعلي اصلاحات – اعتدالگرايان مانع مي‌شد همه نظراتش را رسانه‌يي كند. از حال و هواي 22 خرداد پرسيدم و چرايي و چگونگي انصرافش، اينكه روحاني هم به نفع او كنار مي‌رفت؟

پرسيدم كه چه شد كه اصلاحات كانديداي ميانه‌رويي چون حسن روحاني را انتخاب كردند و اصول و دلايلشان براي اين ائتلاف چه بود، چرايي نام نبردن از روحاني در بيانيه‌اش، نرفتن به دولت روحاني، ارزيابي عملكرد چند ماه دولت تدبير و اميد و... مهم‌ترين محورهاي مصاحبه ما با محمد رضا عارف است.

مصاحبه با او كه اين روزها به‌شدت درگير امور بنياد امور ايرانيان است، سه بخش داشت: انتخابات رياست‌جمهوري و كناره‌گيري‌اش از رقابت‌ها و شايعات داغ آن روزها، ارزيابي كارنامه دولت روحاني و برنامه اصلاح‌طلبان براي مجلس آينده.

ماجراي انتخابات يازدهمين دوره رياست‌جمهوري را با هم دوره كرديم اما پاسخ بسياري از سوالاتم را درمباحث انتخابات مجلس آينده و برنامه او و دوستانش براي اجماع در اين انتخابات گرفتم.

پاسخي كه در شرايط اجماع و چگونگي ائتلاف‌ها بود، شرايطي كه به گفته او به ائتلافي غيرمدون ميان اصلاح‌طلبان با روحاني انجاميد كه نا مشخص بود و اصلاح‌طلبان نمي‌توانستند در دولت روحاني سهمي بخواهند يا ادعايي بكنند.

در لابه‌لاي مصاحبه مدام تاكيد مي‌كرد كه همه حرف‌هايش را روزي خواهد گفت نه براي اينكه به رخ بكشد كه درست پيش‌بيني مي‌كرده است به خاطر اينكه مردم بايد واقعيات را بدانند. اصرارش بر طرح خيلي از موضوعات پشت پرده در فرصتي مناسب آنقدر پررنگ بود كه پاسخ برخي سوالات فقط به لبخندي گذشت.

حرف بسيار داشت، آنچنان كه در بازخواني شب كناره‌گيري‌اش از كانديداتوري در انتخابات رياست جمهوري «چندين بار گوشزد كرد اين را براي اولين بار است كه مي‌گويم». براي همين هم بود كه فكر كردم عنوان مصاحبه را بگذاريم اولين‌هاي عارف در گفت‌وگو با «اعتماد».

مصاحبه با محمدرضا عارف، در يكي از روزهاي برفي پايتخت اما با استقبال گرم اما در ساختمان پر رفت و آمد بنياد اميد ايرانيان آغاز شد. چند دقيقه‌يي به خوش و بش و نقل‌هاي غيررسمي گذشت. مصاحبه را با سوالي درباره نيمه شب دوشنبه بيست و دوم خردادماه آغاز كردم و پرسيدم چه شد كه اعلام كرديد به خاطر درخواست سيد محمد خاتمي از ادامه حضور در رقابت‌هاي انتخاباتي كناره‌گيري كرديد؟

اما او مي‌خواست فراتر از شرايط چگونگي تصميمش براي انصراف از حضور در رقابت‌هاي انتخاباتي بپردازد به همين خاطر هم گفت كه از ابتدا مي‌گويد كه چه شد كه تصميم گرفت كانديدا شود. از نگراني هايش پس از حوادث 88 گفت و از تقليل ارزش‌هاي انقلابي در نسل سومي‌ها و لزوم بازگشت مجدد اصلاحات به عرصه مديريتي كشور. گفت كه سه دهه تجربه مديريتي در نظام را دارم و بر خودم تكليف مي‌دانستم وارد ميدان انتخابات شوم.

گفت: «واقعا برايم «من» بودن مطرح نبود به همين خاطر هم بحث اجماع را مطرح كردم و همان روزها به سيد محمد خاتمي گفتم كه اگر شما يا هاشمي بيايد من كناره‌گيري مي‌كنم.»

تاكيدش بر اعلام كناره‌گيري به نفع كانديداي اصلاح‌طلب چندين بار تكرار شد و گفت: «همان روزها چهار تن از اصلاح‌طلبان براي رقابت در عرصه انتخابات مطرح بودند به خاتمي گفتم كه براي اجماع حاضرم كناره‌گيري كنم چرا كه بناي مان پيروزي حداكثري بود. مي‌خواست بحث انصراف به نفع روحاني را به همين جمله كه «در نهايت براساس مكانيزمي از ميان من و آقاي روحاني تصميم‌گيري شد و قرار شد بر سر ايشان اجماع صورت بگيرد» محدود كند.

به همين دليل هم سوالمان را درباره چگونگي اين مكانيزم و اينكه چه شد اصلاح‌طلبان روحاني را كانديدايشان كردند پاسخي نداد. اما از روز كناره‌گيري‌اش گفت و اينكه فكس سيدمحمد خاتمي را ميان زمين و آسمان به دستش رساندند، گفت: در هواپيما بودم كه فكسي ناخوانا و كمرنگ از آقاي خاتمي به دستم رسيد كه از مضمونش متوجه شدم درخواستي است براي كناره‌گيري من.

پرسيدم گفتند كه آقاي خاتمي با شما تماس تلفني گرفته بودند تا از شما بخواهند به نفع حسن روحاني كناره‌گيري كنيد اما به تماس ايشان پاسخ نداديد كه گفت: «براي اولين بار است كه اينها را مي‌گويم ساعت 5 يا 6 عصر 22 خرداد ماه بود و من در سفرهاي انتخاباتي در شيراز براي سخنراني آماده شده بودم و در حال رفتن به جايگاه بودم كه گفتند از طرف آقاي خاتمي تماس گرفته شده است. در آن زمان حقيقتا فرصتي براي پاسخگويي نبود و مردم منتظر سخنراني بودند، در نهايت شب 22 خرداد بود كه با نزديكانم نشستي برگزار كردم و تصميم بر اين شد تا كناره‌گيري كنم.»

بعد از احساسش در آن ساعت‌ها پرسيدم و اينكه بعد از چند ماه فعاليت‌هاي شبانه‌روزي و حس و حالي كه هواداران به كانديدا‌ها منتقل مي‌كنند وقتي با اين درخواست روبه‌رو شديد كه بايد به نفع روحاني كه به كانديداي اعتدالگرايان شهره بود كناره‌گيري كنيد چه احساسي داشتيد كه گفت: «اگرچه تشخيص من چيز ديگري بود اما معتقدم اگر در يك حكومت معنوي مسووليتي از دوش فردي برداشته شود جاي خوشحالي هم دارد.»

از ساز و كاري كه اصلاحات را به حمايت از روحاني كشاند پرسيدم و او گفت «من با اين سازو كار موافق نبودم اين را براي اولين بار است كه طرح مي‌كنم با جمع‌بندها موافق نبودم و فقط به خاطر قول و قرارهاي اخلاقي با آقاي خاتمي كناره‌گيري كردم.»

چرا در بيانيه انصراف نامي از روحاني نبرديد؟
گفت كه آگاهانه متن بيانيه كناره‌گيري‌اش را تنظيم كرد تا شانس پيروزي روحاني را بالا ببرد، پرسيدم پس چرا در بيانيه نامي از روحاني نبرديد كه توضيح داد: تحليل‌هاي دوستانم اين بود كه رقيب به دنبال اين بود كه بداند در نهايت من به صراحت اسم آقاي روحاني را مي‌برم يا نه؟

گفتم يعني اين هم يكي از استراتژي‌هاي اصلاح‌طلبان براي پيروزي حداكثري بود؟ جواب داد: استراتژي خودم براي اولين بار است اعلام مي‌كنم و كسي هم نمي‌دانست كه ما تعمدا براي به اجماع نرسيدن رقباي خود اين‌گونه اقدام كرديم.

پرسيدم نگران نبوديد كه اين استراتژي جواب معكوس بدهد؟ گفت: نه، گفتم كه مردم به كسي راي مي‌دهند كه تفكر اصلاح‌طلبي و اعتدال را قبول دارند كه واضح و روشن بود اين فرد كيست. در ادامه پرسيدم كه چرا نامي از روحاني نبرديد كه گفت در آن زمان تبليغات ممنوع بود.

برخي از اصلاح‌طلبان باور نمي‌كردن انصراف دهم
پرسيدم اما اين كناره‌گيري به رقيب هم مي‌فهماند كه منظور شما چه كسي است و هدف اصلاحات اجماع نهايي است فكر نمي‌كنيد كه اين موضوع حداقل برايشان قابل حدس زدن بود؟ كه گفت: نه، آنها تحليل‌شان اين بود كه من تا پايان مي‌مانم آنها فكر نمي‌كردند كه من به نفع آقاي روحاني كناره‌گيري كنم حتي برخي از دوستان اصلاح‌طلب هم فكر نمي‌كردند من چنين كاري انجام دهم.

چرا جواب تماس‌هاي خاتمي را ندايد؟
گفتم كه شما كه پيشتاز ائتلاف بوديد و اعلام كرديد كه اولين نفري بوديد كه بحث اجماع را مطرح كرديد چرا برخي اصلاح‌طلبان تصورش را نمي‌كردند كه شما به نفع آقاي روحاني كناره‌گيري كنيد؟ جواب داد: «اينها را بعد‌ها بازگو مي‌كنم و فعلا نمي‌خواهم وارد اين موضوعات شوم».

پرسيدم كه درباره كناره‌گيري شما شايعات بسياري مطرح شد مثلا گفتند عارف نمي‌‌خواهد كناره‌گيري كند، مي‌گفتند شما حتي به تماس‌هايي كه از طرف آقاي خاتمي گرفته مي‌شد هم پاسخ نمي‌داديد، جوابي نداد و با لبخندي فهماند كه پاسخ اين را هم در آينده مي‌دهد.

نمي دانم روحاني حاضر به انصراف مي‌شد يا نه؟
بعد پرسيدم كه فكر مي‌كنيد اگر پيشنهاد كناره‌گيري به آقاي روحاني داده مي‌شد ايشان مي‌پذيرفت به نفع شما كنار برود؟ گفت: اينكه آقاي روحاني عمل مي‌كرد يا نه را نمي‌دانم. پرسيدم چيزي هم دراين باره از گوشه كنار و و دوستان‌تان نشنيديد؟ كه خنديد و گفت چرا مهم اين است كه به من پيشنهاد شد و پذيرفتم من وكيل ديگران نيستم.

بعد بحث جذب او در دولت يازدهم را مطرح كردم و پرسيدم كه شما به عنوان كانديداي اصلاح‌طلبان به خاطر شرايط پيش آمده به نفع آقاي روحاني كه به عنوان يك چهره ميانه‌رو و معتدل شناخته مي‌شود از عرصه انتخابات كنار رفتيد و آرايتان به سبد روحاني ريخته شد، اين امر هواداران تان و كساني كه در حمايت از جريان اصلاح‌طلبي راي داده بودند را متوقع مي‌كرد كه شما در دولت به گونه‌يي حضور داشته باشيد اما اين اتفاق نيفتاد، چه شد كه برخلاف برخي خبرهاي غيررسمي كه از حضور شما در پاستور خبر مي‌داد به دولت نرفتيد؟ گفت: اين توقع فقط در طرفداران ما نبود و آن‌گونه كه به من خبر مي‌دادند اين توقع از سوي هواداران و ستاد آقاي روحاني هم مطرح شده بود.

براي ورود به دولت ائتلاف مدوني نداشتيم كه ادعا كنيم
من دو ملاقات با آقاي روحاني پس از انتخابات با ايشان داشتم در ملاقات اول كه براي تبريك رفته بودم فرضم اين بود كه بنده وظيفه كمك به دولت دارم و حقيقتا دلم مي‌خواست به دولت او كمك كنم.

وي ادامه داد كه يك زماني است كه بر اساس ساز و كار سياسي ائتلافي صورت مي‌گيرد و برنامه هم مشخص است. در مورد كناره‌گيري من ائتلاف مدون و برنامه‌ريزي شده‌يي صورت نگرفته بود كه برنامه‌هاي دولت از پيش تعيين شده باشد به همين خاطر نه ادعايي مي‌توانستيم داشته باشيم و نه من باوري به چنين ادعاهايي دارم.

بعد هم از دو ديدارش با روحاني گفت: تا قبل از ديدار دوم بحث اصلي اين بود كه جايگاه من در دولت ايشان در چه سطحي باشد اما من در ديدار دوم اين موضوع را مطرح كردم كه چگونه بايد حضور 73 درصدي مردم را كه انصافا سرمايه عظيمي است حفظ كرد.

انتظارم اين بود كه روحاني از من مشورت مي‌گرفت
پرسيدم كه فكر نمي‌كنيد با توجه به كناره‌گيري شما و اينكه آخرين پست دولتي شما معاون اولي در دولت اصلاحات بود آقاي رييس‌جمهور بايد پيشنهاد بهتري به شما مي‌كردند؟

گفت: من توقعي از ايشان نداشتم. شايد انتظاري كه داشتم اين بود كه با توجه به تجربه 30 سال مديريتي‌ام آقاي روحاني در برخي امور بيشتر از من مشورت مي‌گرفتند.

در بخشی از حاشیه نگاری خبرنگار سایت شخصی هاشمی رفسنجانی از این دیدار آمده است:«....دانشجویان در ادامه یکی یکی می آیند و حرف می زنند. سوالات زیادی با خود آورده ‏اند. مثل همیشه پرشور و حرارت. از مسأله حصرها. از فضای امنیتی دانشگاهها. از تکصدایی صداوسیما و نمازجمعه‏ ها. از فراجناحی نبودن شورای نگهبان، از نگرانی ها درباره انتخابات آینده و ....به چهره دانشجویان سوال کننده که نگاه می‏ کنم، حس خوبی می ‏بینم. احساس خوشایند آزادی در طرح سوال. عادت دیرین آقای هاشمی سلب آزادی در سوال نیست. شاید برخی سوالات را بنا به دلایلی پاسخ کافی ندهد. امّا هرگز اجازه نفی سوال را نمی ‏دهد. آزاداندیشی با شعار حاصل نمی‏ شود. چراکه نه تفکّر قابل محاکمه است و نه سلب آزادی نماد پایداری در حفظ اسلام می ‏شود. شاید از همین نقطه باشد که حساب برخی روحانیت از اسلام جدا می ‏شود. از امام جدا می ‏شود. از انقلاب جدا می شود. از هاشمی جدا می شود. از مردم جدا می‏ شود.»

درددلهای دانشجویان که تمام می ‏شود، هاشمی پشت تریبون می ‏رود. به رسم ماههای اخیر نمی ‏نشیند. ایستاده حرف می‏ زند. این ایستادگی خودش تبدیل به یک نماد معنادار شده. شروع سخن آقای هاشمی با تشکر است. بعد هم با دو جمله بسیار معنادار ادامه می دهد. ابتدا می‏ گوید خوشحالم که شما را با همان روحیه پرشور قبل از انتخابات می‏ بینم. سپس می‏ گوید حرفهای شما حرف دل من هم است و باید این راه را ادامه دهیم.

با شنیدن این جمله دانشجویان ، سالن را روی سرشان می‏ گذارند، همهمه عجیب دانشجویان که تمام می ‏شود. آقای هاشمی می‏ گوید: منظور ادامه کار شما و به ثمر نشاندن آن است. شعری هم چاشنی جمله آخر می‏ کند که: از این سموم که بر طرف این بوستان بگذشت، عجب که مانده گلی یا که بوی نسترنی!

هاشمی در ادامه در تائید درددلهای دانشجویان می‏ گوید، شما از فضای دانشگاهها گفتید ولی واقعاً کجا از آفت افراطی‏ گری 8 سال گذشته در امان ماند؟. مگر حوزه ‏های علمیه آسیب ندید و تکصدایی بر آن حاکم نشد؟ مگر وضع کتاب و تولیدات هنری در این سالها غیر از این بود؟ مگر متعصبین افراطی‏ در این سالها نمی‏ خواستند فقط صدای خود را در همه عرصه‏ ها غالب کنند؟. ولی چرا نتوانستند؟. چرا که قرآن مانع آنها شد. اعتدال علوی مانع آنها شد. تعقّل و آگاهی مردمی مانع آنها شد. البته درست است که مردم در انتخابات 92 مسیر افراطی‏ ها را سد کردند ولی این تازه آغاز کار است و همه باید ضمن شکرگزاری این نعمت الهی، مراقب نهال نوپای «تدبیر و امید» باشیم و با صبر و هوشیاری و اعتدال روزافزون، دولت را یاری کنیم تا کار را به جای درستی برساند.

این حرفها که به پایان می رسد، با اصرار دانشجویان بر موضوع مسأله حصر، آقای هاشمی نکته بسیار مهمی را یادآوری می‏ کند. هم خاطره است هم درس و هم عبرت و هم پاسخ. آقای هاشمی می‏ گوید زمان مبارزه، آرزو می‏ کردیم تبعید شویم تا زندان نرویم. سختی تبعید اصلاً مشابه زخم زندان نبود. آن موقع‏ها ما نگران نامداران در حصر خود نبودیم. بیشتر نگران زندانی های بی ‏نام و نشان‏ خود بودیم. "الکنایه ابلغ من التصریح".آقای هاشمی با این سخنانش هم به نرمی و اعتدال پاسخ دانشجویان را داد. هم توصیه به صبر کرد و هم اطمینان خاطر از رفع حصر داد.

به گزارش کلمه، چندی پیش پس از اعلام نظر عالی ترین کمیسیون سازمان پزشکی قانونی کشور مبنی بر عدم تحمل کیفر، دادستانی تهران بر مبنای ماده ۲۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری جهت اجرای مراحل نهایی صدور حکم توقف حکم نظریه پزشک قانونی را به شعبه صادر کننده رای یعنی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباسی ارسال کرد که با توجه به انحلال این شعبه پرونده به شعبه اول به ریاست قاضی احمدزاده انتقال یافت.

ماده ۲۹۱ آیین دادرسی کیفری تصریح می کند: “بیماری محکوم علیه موجب توقف اجرای مجازات حبس نمی شود مگر اینکه به تشخیص دادگاه اجرای حکم موجب شدت بیماری و تأخیر در بهبودی محکوم علیه باشد که در این صورت دادگاه با تشخیص پزشک قانونی یا پزشک معتمد و اخذ تأمین متناسب اجازه معالجه در خارج از زندان را صادر می نماید …”

بنا به این گزارش علیرغم نظر دادستانی تهران و پزشکی قانونی، در اقدامی غیرقانونی از قبول “تامین مناسب” طبق حکم ماده ۲۹۱ امتناع ورزیده و مانع توقف اجرای حکم این زندانی سیاسی شده است.

علاوه بر آن ستاری رئیس دفتر شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب خطاب به پدر و مادر حسین رونقی عنوان کرده است که “من نمی گذارم که حسین به مرخصی بیایید شما می خواهید او را از ایران فراری دهید.” وی همچنین به مخالفت اطلاعات سپاه با مرخصی درمانی حسین رونقی نیز اشاره کرده است.

حسین رونقی ملکی که از بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات ۱۳۸۸ است در زندان دچار مشکلات حاد کلیوی شده است ۸۳ درصد کلیه راست و ۱۸ درصد کلیه چپ خود را از دست داده است و بر اساس نظر پزشکان بیمار یک کلیه محسوب می گردد.

حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس منتقد و فعال حقوق بشردربند در تاریخ ۲۲ آذر ماه ۱۳۸۸ در شهر ملکان در نزدیکی تبریز بازداشت شد. وی مدت۱۳ ماه را در سلول های انفرادی بند ۲-الف زندان اوین تحت فشارهای روحی و جسمی برای اخذ مصاحبه و اعترافات تلویزیونی قرار گرفت و سرانجام از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.

وی که علاوه بر نارسایی شدید کلیه از مشکل گوارشی و آنژین قلبی نیز رنج می برد چندی پیش به خاطر بی توجهی مسوولان به وضعیت درمانی او دست به اعتصاب غذا زده بود. خواسته او این است که بر اساس نظر پزشکان و پزشکی قانونی و با توجه به محدودیت ها و شرایط خاص زندان در خارج از زندان درمانش را دنبال کند که تا امروز توجهی به خواسته او نشده است.

حسین رونقی در تاریخ ۱۸ مرداد با شروع اعتصاب غذا، اعتراض خود را به قانون شکنی ها و قانون گریزی ها اعلام کرد و مادر وی با همراهی در اعتصاب غذا خواهان رسیدگی به وضعیت فرزندش شد و در نامه ای به رهبری نوشت و در آن از او خواست شرایط آزادی فرزندش را مهیا کنند چرا که قانون می گوید نباید یک شخص بیمار در زندان باشد، اما تا امروز این خواسته ی قانونی آن ها مورد توجه قرار نگرفته است.

به گزارش خبرآنلاین، کمال‌الدین پیرموذن نماینده اردبیل در مجلس شورای اسلامی صبح امروز در جلسه علنی پارلمان و در جریان موافقت با پیشنهاد علی مطهری درباره اصلاح قانون مالیات‌های مستقیم اظهار داشت: امروز شنیدیم که قوه قضائیه به صورت غیرقانونی علی مطهری را احضار کردند.

پیش از این دادستانی تهران علی مطهری نماینده تهران را به علت نطقی در مجلس احضار کرده بود.

لازم به ذکر است، طی هفته های گذشته و در پی حملات اهانت آمیز رسانه ها و مقامات حکومتی علیه جنبش سبز، علی مطهری، نماینده اصولگرای تهران در مجلس، طی اظهار نظری پیرامون رهبران در حصر و فعالان دربند جنبش سبز، در نطق میان دستور روز یکشنبه هفتم دی ماه مجلس، ضمن انتقاد از احکام زندانیان سال ۸۸ گفته بود که "احکام سخت گیرانه‌ای برای زندانیان ۸۸ وضع شد که باید دوباره به آن رسیدگی شود، زیرا این سوال وجود دارد که قضات به شکل مستقل چنین حکم‌هایی را صادر کردند یا زیر فشار دستگاههای امنیتی. و جای تاسف دارد که پس از ۴ سال هنوز پرونده افرادی که محکوم به حضور در فتنه ۸۸ هستند مشخص نشده و بهتر است رئیس قوه قضاییه به جای اظهار نظر در خصوص فتنه به بررسی پرونده متهمان بپردازد و ان‌ها را از بلاتکلیفی خارج کند."

در پی این اظهارات، دادستان کل کشور از اعلام جرم علیه این نماینده مجلس به دلیل اظهار نظراتش خبر داد، که آقای مطهری این اقدام را غیرقانونی دانست.

پس از آن در روز شنبه، عباس جعفری دولت آبادی، دادستان تهران، اطلاعیه‌ای در خصوص علی مطهری صادر کرد و وی را مورد حمله قرار داد.

مطهری نیز روز بعد در پاسخ به بیانیه دادستان تهران، توضیحاتی ارائه و تاکید کرد: به نوبه خود اجازه ایجاد اختناق در کشور و انحراف در انقلاب اسلامی را نخواهم داد.

روزنه «اميد» در دانشگاه تهران
گروه جامعه- سي‌و‌يكمين رئيس دانشگاه تهران، پس از ۶ سال از كرسي رياست اين دانشگاه به عنوان اولين قطب علمي كشور كنار رفت. بر اساس اعلام مسئولان وزارت علوم، با اتمام دوره مديريت فرهاد رهبر بر دانشگاه تهران، محمدحسين اميد، معاون اداري و مالي وزير علوم، به‌صورت موقت سرپرست دانشگاه تهران شد. پس از شروع تغييرات در وزارت علوم، همگان منتظر تغيير در اصلي‌ترين دانشگاه كشور بودند اما به نظر مي‌رسد كه برخي مجلس‌نشينان و به خصوص فعالان سياسي نزديك به جبهه پايداري دل خوشي از اين تغيير نخواهند داشت و انتظار داشتند تا با وجود مديريت ۶ ساله فرهاد رهبر بر دانشگاه تهران، اين روند همچنان ادامه داشته باشد. اما چرا نياز به تغيير رئيس دانشگاه تهران بود؟

از ركورد مديريت تا ركود علمي
فرهاد رهبر، رئيس سازمان مديريت و برنامه‌ريزي دولت نهم، پس از عباسعلي اميد زنجاني كه از سال ۸۴ تا ۸۶ عهده‌دار رياست دانشگاه تهران بود، رئيس اين دانشگاه شد. رهبربه لحاظ مدت مديريت ۶ ساله بر دانشگاه تهران، ركوردار رياست بر اين دانشگاه است. رضا فرجي‌دانا، وزير علوم دولت يازدهم كه از سال ۸۱ تا ۸۴ رياست اين دانشگاه را نيز بر عهده داشته به‌خوبي از شرايط حاكم بر دانشگاه تهران مطلع بوده و اگرچه تاكنون تغيير رئيس دانشگاه را تكذيب مي‌كرد اما در نهايت با اتمام زمان حكم مديريت فرهاد رهبر، تصميم‌ گرفت تا حكم جديدي براي او صادر نكند و اينگونه به رياست ۶ ساله رهبر بر اين دانشگاه پايان دهد.دانشگاه تهران بر اساس رتبه‌بندي موسسه scimago (كه بر اساس تعداد مقالات علمی موسسات تحقیقاتی دولتی و آموزش عالی کشورهای مختلف موجود در پايگاه سکپوس به‌دست آمده‌است) در سال ۸۷ كه اولين سال مديريت فرهاد رهبر بر دانشگاه تهران بود، در رتبه ۴۸۸ جهان قرار داشت، که در خاورمیانه رتبه نهم و در كشور برترين دانشگاه كشور بود اما در طول فعاليت رهبر بر اين دانشگاه و بر اساس رتبه‌بندي همين موسسه در سال ۲۰۱۳، رتبه دانشگاه تهران پس از دانشگاه آزاد اسلامي، دومين دانشگاه كشور و سومين دانشگاه منطقه شد.اگرچه رتبه دانشگاه تهران به لحاظ تعداد مقالات علمي در چندسال گذشته همواره رشد داشته است اما به لحاظ توليد فناوري در اين دانشگاه و نيز كيفيت آموزشي، اين روند بر دانشگاه حاكم نبوده به طوري‌كه پایگاه رتبه‌بندی وبومتریکس در اسپانیا در جدیدترین رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان در ژانويه سال ۲۰۱۴ رتبه دانشگاه تهران را در رتبه ۵۹۵ اعلام كرد. اين رتبه در حالي اعلام شده كه در میان کشورهای عربی، دانشگاه پادشاهی سعودی از عربستان سعودی با رتبه جهانی ۲۸۸ در رتبه اول قرار دارد. همچنین در میان کشورهای آفریقایی نیز دانشگاه قاهره از مصر با رتبه جهانی ۲۹۹ در رتبه اول قرار گرفته است. در حالي كه بر اساس سند چشم‌انداز ۲۰ ساله كشور ايران در افق ۱۴۰۴ بايد در رتبه اول علمي منطقه قرار بگيرد و بر اين اساس، دانشگاه تهران نيز به عنوان قطب علمي كشور بايد برترين دانشگاه منطقه باشد، اما رتبه‌هاي اين دانشگاه در مقياس‌هاي جهاني فاصله زيادي با آنچه كه بايد دارد. از اين رو مقايسه جايگاه فعلي دانشگاه‌هاي عربي و آفريقايي، با دانشگاه تهران، عمق ماجرا را بهتر نشان مي‌دهد.

عدم حمايت از دانشجويان در طول رياست بر دانشگاه
طی دوران ریاست رهبر بر دانشگاه تهران گزارشات زيادي در خصوص تشدید پدیده ستاره‌دار کردن دانشجویان اعلام شد. در اين مدت و به خصوص پس از حوادث سال ۸۸ تعداد قابل توجهی از نخبگان مختلف این دانشگاه به بهانه‌های سیاسی با ممانعت از ادامه تحصیل، یا انفصال از تحصیل در ترم‌های مختلف مواجه شدند و اين اقدامات در حالي بود كه این امر نه تنها مورد اعتراض رئیس دانشگاه قرار نگرفت كه حتي سكوت و حمايت از احكام صادره در كميته‌هاي انضباطي نشانه‌هاي بدي از فضاي رياست اين دانشگاه بود.روند پديده گسترش پرديس‌هاي خودگردان و جذب دانشجوي پولي كه با مبلغ ۲۰ ميليون تومان براي دوره كارشناسي ارشد و ۵۰ ميليون تومان براي دوره دكترا صورت گرفت، بدعت بدي بود كه اعتبار علمي اين دانشگاه را با ابهام جدي روبه‌رو كرد. دامن زدن به فاصله فقير و غني و اعطاي مدرك به پولدارها شبهه‌اي بود كه از سال‌هاي اول طرح اين موضوع به دغدغه جدي بسياري از فعالان اين حوزه بدل شده بود كه اما در نهايت پرديس‌هاي كيش، ارس، كرج و دانشگاه تهران راه‌اندازي شدند و هم‌اكنون نيز تعداد زيادي دانشجوي پولي در اين دانشگاه‌ها مشغول به تحصيل هستند.نحوه تفسير مديريت دانشگاه‌ تهران از قوانين نيز همواره مورد اعتراض دانشجويان بوده است، براي نمونه نحوه برخورد با قبول‌شدگان بورسیه و عدم پذیرش آنها، بازنشستگي اجباری برخی از اساتید و عدم پرداخت حقوق آنها (مانند بازنشستگي بدون حقوق دکتر حسین بشیریه)، عدم توجه به آرای دیوان عدالت اداری در خصوص وضعیت برخی اساتید و دانشجویان، محروم‌کردن بیش از ۵۰نفر از پذیرفته شدگان سهمیه «استعداد درخشان» در مقطع دکترا بدون توجه به اعتراضات قانونی دانشجویان، نمایندگان مجلس و دستور وزارت علوم تنها بخشی از اقدامات اجرایی در تعارض با قوانین کشور بود كه توسط رهبر بر آن صحه گذاشته شد.

ايجاد فضاي امنيتي در دانشگاه
فرهاد رهبر كه در رزومه كاري خود معاونت اقتصادي وزارت اطلاعات را نيز به نام خود ثبت كرده است، داراي تفكرات امنيتي خاصي بوده كه اين تفكر در مديريت وي در دانشگاه تهران نيز نشانه‌هاي خود را داشته است. رفتارهاي رهبر در دانشگاه تهران به حدي بود كه محمود احمدي‌نژاد، رئيس جمهور پيشين نيز در شهريور سال ۹۱ در نامه‌اي به كامران دانشجو، وزير وقت علوم، خواستار بركناري وي از دانشگاه تهران شده بود. نامه احمدي‌نژاد بارقه‌هاي اميد زيادي براي پايان دوران مديريت رهبر در دانشگاه تهران ايجاد كرد اما مقاومت بي‌دليل دانشجو، مانع چنين جابه‌جايي در رياست دانشگاه شد تا در نهايت اين جابه‌جايي به اتمام دوره مديريت رهبر در دولت يازدهم بدل شود.يكي از مسائل مهمي كه در طول مديريت فرهاد رهبر، به وقوع پيوست، موضوع حمله به كوي دانشگاه تهران در جريان حوادث پس از انتخابات ۸۸ بود. در حالي که رهبر انقلاب و بسیاری از فعالان و چهره‌های سیاسی بر لزوم بررسی سریع و دقیق حادثه تلخ حمله به کوی دانشگاه تاکید مي‌کردند اما چنین اراده‌ای هیچ‌گاه از سوی رئیس دانشگاه نه تنها دیده نشد كه حتي گزارش‌هايي مبني بر فشار به دانشجويان آسيب ديده نيز اعلام شد. اين اقدامات در حالي بود كه به دليل نگاه امنيتي رهبر، اقدامات خاص ديگري از جمله افزایش اختیارات نگهبانان ورودی و خروجی و پرسنل حراست دانشگاه نيز صورت گرفت كه همواره مورد اعتراض اساتيد و دانشجويان دانشگاه بود.اما حالا با اتمام دوره مديريت فرهاد رهبر، هواي اعتدال كه در پشت درهاي بسته دانشگاه تهران، مانده بود به داخل دانشگاه وزيد و با انتخاب "اميد" به عنوان سرپرست موقت دانشگاه، بارقه‌هاي اميد هم در ميان دانشجويان ايجاد شد.فرجي‌دانا، در مسير تغيير روساي دانشگاه‌ها و هماهنگي آنها با تدابير دولت تدبير و اميد راه دشواري را در پيش دارد، از هم‌اكنون سيل تذكرات و تهديد‌هاي برخي اصولگرايان تندرو كه دانشگاه تهران را سنگر مهمي براي خود مي‌دانستند، قابل پيش‌بيني است اما همچنان دانشجويان دانشگاه‌هاي شريف و اميركبير منتظر وزش نسيم اميد در اين دانشگاه‌ها هستند.

منبع: روزنامه قانون
 

 نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.